" ប៉ាៗក្រោកភ្លាមមក កុំធ្វើពុតកូនដឹងអស់ហើយ "
" លោកកូនអើយ មេត្តា ចង់បានអីក៏ប៉ាឲ្យដែលតែសុំរឿងនិងតែម្យ៉ាងទេណាកូន កូននៅតូចញឹបប៉ុនអាចម៍ចៃសោះនិងចេះចង់បានប្រពន្ធស្អីចិញ្ចឹមគេរស់ដែលហេស "
" ហាកមិចចិញ្ចឹមមិនរស់ ឲ្យតែអូនជីងញុាំបាយដឹងតែរស់ហើយកុំឲ្យតែអូនជីងញុាំគ្រួសញុាំថ្មទៅបានមិនរស់ "
" ពុទ្ធោចង់តែចងករឲ្យងាប់ទេអញ "
" នេះខ្សែប៉ាៗ " ខណៈនោះមិនដឹងថាជុងវ៉ាន់ទាញខ្សែមកពីណាមិនដឹងហុចឲ្យទៅជុងគុកធ្វើឲ្យគេស្លឺភ្នែកតែម្ដងអាកូននេះចង់ឲ្យឪវាងាប់ហើយមើលទៅ
" ហឺយ ... មានលុយប៉ុន្មានចង់ឲ្យប៉ាចូលដណ្ដឹងកូនគេនិង "
" ប៉ុណ្ណេះគ្រប់ទេប៉ាៗ " គ្រាន់តែឮអ្នកជាប៉ាសួររកលុយភ្លាមជុងវ៉ាន់ក៏រ៉ូតកាតាបហូតយកកាតពីក្នុងកាតាបពីសន្លឹកហុចឲ្យជុងគុក . ឯជុងគុកវិញគេស្ទើរកើតខ្យល់ទៅហើយអាកូននេះលេងមែនទែនហើយ
" កាតខ្មៅ វ៉ាន់បានមកពីណាកូន " ជុងគុក
" គឺប៉ាៗនិងហើយអ្នកឲ្យកូន "
" ជាន់ករបណ្ដោយអញ ថេហា៎ចុះមកអូន "
" លោកប្ដីហិហិ "
" ខូចណាស់យើងនិង មានរឿងយករួចខ្លួនបាត់ឥឡូវគិតយ៉ាងមិចនៀក "
" មានយ៉ាងមិចតាមនិងទៅ "
" ប្រាកដហើយហេស តែវ៉ាន់នៅក្មេងណាស់ "
" វ៉ាន់ធំហើយបាទ "
" ស្ងាត់មាត់លោកកូន ចាស់ៗកំពុងនិយាយគ្នា"
" អូនហា៎ ...ជួយគិតបងបន្ដិចទៅមើល "
" ចុះនិងមិនគិតដណ្ដឹងឲ្យគេទៅឲ្យវាចប់ៗ
ទៅ "
" ថាកូនទៅកំពូលមនុស្សម៉ែវានិងក៏កំពូលមនុស្សដែលសួរគ្មានបានសាច់ការអីសោះ "
" ថាស្អីមិញ "
" អត់មានទេ "
" ឆឹស "
" តោះវ៉ាន់កូនទៅង៉ូតទឹករៀបចំខ្លួនឲ្យសង្ហាទៅអាប់ប៉ានាំទៅដណកដឹងអូនជីង "
" យ៉េៗ សឺតៗៗអាប់ប៉ាគួរឲ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់ មិនដូចប៉ាៗទេ "
" យីអាកូននេះ "
តុកតុក
" ចៅហ្វាយចាស "
" ហ្វីយ៉ានាងមានការអី " ហ្វីយ៉ានាងជាប្អូនស្រីរបស់ហ្វៃ ក្រោយពីថ្ងៃដែលថេយ៉ុងបាញ់សម្លាប់ហ្វៃនោះ គេក៏បានដឹងថាហ្វៃមានប្អូនស្រីទើបយកនាងមកទំនុកបម្រុងគ្រប់យ៉ាងតែនាងមិនព្រមទទួលសុខចិត្តធ្វើជាអ្នកបម្រើវិញ
" ខ្ញុំយកកាហ្វេមកជូនអ្នកប្រុស និងចៅហ្វាយ "
" អរគុណនាងទៅវិញចុះ "
បន្ទាប់ពីហ្វីយ៉ានាងចេញទៅថេយ៉ុងក៏កាន់កែវកាហ្វេមួយកែវយកឲ្យជុងគុកដែលអង្គុយលើសាឡុងចុះទូរស័ព្ទ នោះមួយកែវ
" នេះជុងគុក "
" អ្វីនិង "
" កាហ្វេនិងហើយចេះសួរទៅកើតយី ! "
" ហឹស ... អូនថាទៅមើល យ៉ុនហ្គីនិងជីមីនព្រមទេ គ្រាន់តែគិតក៏បងចង់តែសើចដែលមានកូនមួយមិនដឹងកាត់ទៅណាទេលោកអើយ បើថាកាត់មកបងក៏មិនត្រូវដែល បងនេះណាជាសុភាពបុរសមិនមែនច្រឡឺមដូចគេទេ គេច្បាស់ជាកាត់ទៅអូនមិនខានហាសហា "
" អឹក ... ជុងអូនងងឹតមុខណាស់ ជុង " មិនដឹងជាកើតអ្វីទេសុខៗស្រាប់តែវិលមុខ មើលអីលែងឃើញតែម្ដងត្របកភ្នែកវិញក៏បើកមិនរួចចាប់ផ្ដើមទន់ម្ដងបន្ដិចៗ
" ថេ ...ថេ ..អូនកើតអី ហ្វីយ៉ា ..ហ្វីយ៉ា "
" ហៅខ្ញុំមានការអី "
" នេះនាង " ជុងគុកភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពេលដែលនាងបើកទ្វារចូលមកក្នុងបន្ទប់ព្រមជាមួយនិងនាងតូចមីមី និងមនុស្សប្រុសមាឌធំឌាំងៗបួនប្រាំនាក់ទៀត
" ភ្ញាក់ផ្អើលមែនទេ យើងដឹងថាលោកចង់រកអ្វីរកកូនចៅត្រូវទេហឹសពេលនេះពួកវាកំពុងតែដេកលង់លក់ស្កប់ស្កល់បាត់ហើយ "
" ហ្វីយ៉ានេះមានរឿងអីនិង "
" រឿងអីខ្ញុំមិនដឹងទេ " នាងតូចហ្វីយ៉ាងធ្វើមុខឡេងឡង់ៗដូចជាមិនដឹងរឿងអ្វីចឹងទាំងដែលការពិតគម្រោងការនាងជាអ្នករៀបឡើងទាំងអស់ . កាហ្វេដែលនាងយកមកឲ្យថេយ៉ុងមិញក៏មានថ្នាំដេកលក់ដែល ការដែលជុងគុកមិនកើតអីនោះក៏ព្រោះតែគេមិនទាន់បានផឹកនៅឡើយទេ ខុសពីថេយ៉ុងគេបានផឹកវាទើបសន្លប់ដូច្នោះ
" នៅឈរមើលអីពួកឯងចាប់វាមក "
" លែងៗ ..លែងយើង ពួកអាចង្រៃលែង " ដឹប
" អឹក៎ ... អូយ "
" អូសវាមក " ហ្វីយ៉ា
" បាទ .. អ្នកនាង "
#អាងទឹកក្រោយវីឡា
" ពួកនាងចង់ធ្វើអី " ជុងគុក
" ហឹស ..ធ្វើអីហេស ..សងសឹកឲ្យបងស្រីយើងអី ហេតុអីឯងសម្លាប់បងស្រីយើង " ហ្វីយ៉ា ដើរមកច្របាច់មាត់ជុងគុកដៃតាមកំហឹងរបស់នាង . ចំណែកជុងគុកវិញក៏មិនអាចធ្វើអីបានព្រោះត្រូវកូនចៅមីមី ចាប់ក្រៀកដៃជាប់ចង់រើក៏មិនរួចដែល
" នាងនិយាយស្អីយើងមិនបានសម្លាប់បងហ្វៃទេ " ផាច់
" កុំហៅបងស្រីយើង ថាបង មនុស្សដូចឯងមិនសមនិងហៅឡើយ "
" នាងដឹងវាមកពីណាថាយើងសម្លាប់បងហ្វៃ "
ផាច់
" យើងប្រាប់ហើយថាកុំហៅគាត់បង ...ដឹងមកពីណាហេស បើអ្នកនាងមីមីមិនប្រាប់យើងទេយើងក៏មិនដឹងដែលថារាល់ថ្ងៃយើងរស់នៅជាមួយនិងឃាតករដែលសម្លាប់បងស្រីយើងទេ "
" នាងយល់ច្រឡំហើយ " ផាច់ៗ ៗ ៗ
" យល់ច្រឡំហេស បើយើងយល់ច្រឡំការពិតវាយ៉ាងមិចទៅ "
" ការពិតនោះគឺ ... " គាំងជុងគុករកហើបមាត់និយាយមិនចេញ តើឲ្យគេប្រាប់នាងថាមិចទៅប្រាប់ថាប្រពន្ធគេជាអ្នកសម្លាប់មែនទេ មិនអាចទេ បើប្រាប់ប្រពន្ធគេមានគ្រោះថ្នាក់មិនខាន
" យ៉ាងមិចឆ្លើយមិនចេញហេស ចឹងបានន័យថាឯងជាអ្នកធ្វើ "
" យើងប្រាប់នាងមិនបានទេ តែចម្លើយដែលយើងឲ្យទៅនាងបានតែម្យ៉ាងគត់យើងមិនបានធ្វើទេ ... ស្ដាប់យើងនាងកំពុងត្រូវមីមីបង្វិលក្បាលហើយ " ផាច់
" កុំមកចោទយើងឲ្យសោះ " មីមី
" យ៉ាងក្ដៅក្រហល់ក្រហាយមែនទេពេលដែលយើងនិយាយត្រូវរឿង យើងមិនដឹងថានាងប្រឌិតរឿងអ្វីមកនិយាយប្រាប់ហ្វីយ៉ាទេតែយើងសុំប្រាប់ទៅចុះទោះយើងស្លាប់ក៏ថេយ៉ុងមិនយកពួកនាងដែល "
" អាចង្រៃ ហឹស បងថេមិនយកយើងចឹងឯងក៏មិនបានបងថេដូចគ្នា " ប្រូស រាងកាយជុងគុកត្រូវមីមីរុញទម្លាក់ចុះទៅក្នុងអាងទឹក ទាំងជាប់ចំណងដៃរើមិនរួចធ្វើឲ្យជុងគុកឈ្លក់ទឹកស្ទើស្លាប់ស្ទើររស់ ជើងប្រឹងទធាក់ខ្វៃៗឡើងមកលើតែធ្វើមិនបាន .
ផាំងៗ ៗ ៗ ៗ
" អាយ៎ .... " ហ្វីយ៉ា
" អាក្មេងឆ្កួត "
" ស្រីចង្រៃ .... " ស្នូរគ្រាប់កាំភ្លើងអម្បាញ់មិញគ្មនាអ្នកណាក្រៅពីជុងវ៉ាន់នោះទេ គេឃើញគ្រប់សកម្មភាពទាំងអស់តែគេមិនអាចធ្វើអីបានមានតែតេទៅសុំជំនួយពីយ៉ុនហ្គី ...ព្រោះខ្លួននៅក្មេងហើយម្នាក់ឯងទៀតមិចនិងអាចស៊ូនិងមនុស្សធំជាច្រើនអ្នកបានទៅ , ពីដំបូងថាធ្វើតាមសម្ដីយ៉ុនហ្គីដែលបនរាប់ឲ្យគេរកកន្លែងពួននៅឲ្យស្ងៀតចាំគេទៅដល់សឹមចាត់ការតែគេទ្រាំមិនបាន ពេលឃើញប៉ារបស់គេត្រូវធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹកបែបនេះ
" អាក្មេងឈ្លើយ ... "
" យើងឈ្លើយតែជាមួយមនុស្សអាក្រក់ដូចនាងទេមីងហ្វីមីងធ្វើឲ្យខ្ញុំខកចិត្តខ្លាំងណាស់ "
" អ្នកប្រុសតូច " ហ្វីយ៉ានិយាយទាំងយំអណ្ដឺតអណ្ដកសោកស្ដាយនៅទង្វើរបស់ខ្លួន .
" កុំហៅខ្ញុំ ពេលនេះកូនចៅនាងងាប់អស់ហើយនាងជាអ្នកបន្ទាប់ "
" ឯងហ៊ានហេស "
" ឃើញអាប្រាំក្បាលនេះងាប់ដោយសារគ្រាប់កាំភ្លើងយើងទេ "
" ចុះទៅជួយប៉ាយើងភ្លាមទៅ ឆាប់ឡើងមុននិងគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់យើងទម្លុះក្បាលនាង "
" ឯង " មីមី
" ទុកឲ្យខ្ញុំវិញ " ប្រូង ហ្វីយ៉ាងនាងលោតចូលទៅក្នុងទឹកយ៉ាងលឿនហែលចុះទៅស្រង់រាងកាយជុងគុកពីក្រោមទឹកទាំងលំបាកលំបិន
ព្រូស អូយ
" នាងស្រីឆ្កួតឈប់ភ្លាម " ឆ្លៀតពេលដែលជុងវ៉ាន់កំពុងភ្លេចខ្លួននោះមីមីក៏ស្ទុះរត់ទៅបំបុកជុងវ៉ាន់ឲ្យដួលរត់ចេញទៅបាត់តែអកុសលទេវតាមានភ្នែកពូលីសនិងយ៉ុនហ្គីបានមកដល់ចាំនាងបានយ៉ាងងាយស្រួល
" អ្នកប្រុសតូច គួរធ្វើមិចទៅ "
" ប៉ាៗ ..ហឹក ៗ ... " ជុងវ៉ាន់បានរត់ទៅរកជុងគុកដែលដេកសន្លប់ស្ដូកនៅលើមាត់អាងនោះទាំងទឹកភ្នែកហូរ . ព្រមអ្នកដៃតូចៗទៅសង្កត់លើទ្រូងជុងគុកទៅមកទៅមក
" ធ្វើបែបនេះទៅហឹកៗ ... "
" ចាស .. " មួយសន្ទុះក្រោយមក
" អឹក ..ខឹកៗៗៗ ..ខឹក " ដឹងខ្លួន
" ហឺ ...ប៉ាៗ ...ហឹកៗ ..ប៉ាៗដឹងខ្លួនហើយ ដឹងទេកូនភ័យខ្លាំងណាស់ខ្លាចប៉ាៗមិនក្រោកមកវិញហឺ ... "
" ខឹក ..ឈប់យំទៅកូនកំហូច ..ខឹកៗ ប៉ាមានអីឯណា ចុះអាប់ប៉ាកូននោះ "
" អាប់ប៉ាមែនទេកូនមិនដឹងទេ "
" លោកប្ដី "
" ថេ ... " ផឹប ( ស្ទុះអោប )
" កុំយំៗ ..អីណា បងមិនអីទេ ពួកយើងអស់អីហើយ "
" ចៅហ្វាយខ្ញុំសុំទោស "
" មិនអីទេ ខ្ញុំប្រាប់នាងចុះអ្នកដែលសម្លាប់ហ្វៃមិនមែនជុងឡើយតែជាខ្ញុំ ឲ្យខ្ញុំសុំទោសនាងផងហើយក៏សុំអហោសិកម្មពីនាងដូចគ្នាខ្ញុំគ្មានចេនាទេតែមកពីខ្ញុំទប់កំហឹងមិនបាន "
" ហឹកៗ ... មិនអីទេចាត់ទុកថាយើងរួចគ្នាទៅចុះ ខ្ញុំក៏បិះនិងធ្វើឲ្យលោកប្រុសអស់ជីវិតដែល "
មួយអាទិត្យកន្លងផុតទៅរឿងល្អក៏ចូលមកពួកគេវិញ ថេគុកនិងកូនប្រុសបាននាំគ្នាទៅលេងនៅសមុទ្រជាមួយគ្នានៅចុងសប្ដាហ៍
" លោកប្ដីថតរូបពីរនាក់ "
" តោះ "
" អាប់ប៉ា ..និងប៉ា ភ្លេចកូនហើយមែនទេ "
" អូៗ ...មានឯណាកូនក្បាលខូចមោះចូល
មក " ថេយ៉ុងបានទាញដៃជុងវ៉ាន់ឲ្យមកឈរនៅនិងកណ្ដាលរវាងគេហើយនិងជុងគុកហើយក៏ងាកទៅថើបថ្ពាល់កូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់មួយជំហៀងហើយថតរូបទុកជា អនុស្សាវរីយ៍
ចាប់ទាំងពីពេលមុនគ្រួសារពួកគេរស់នៅជាមួយគ្នាមានក្ដីសុខខ្លាំងណាស់ .គ្មានអ្នកណាមករញ៉េរញ៉ៃពួកគេទៀតឡើយ .
ចប់បរិបូណ៌
សុំខន្ដីអភ័យទោសចំពោះreaderទាំងអស់គ្នាដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្ដសរសេរបញ្ចប់រឿងដោយភ្លាវបែបនេះ . ខ្ញុំមានហេតុផលដោយសារខ្ញុំរវល់មិនសូវមានពេលបន្ដរឿងទើបបញ្ចប់ទៅទាំងឆ្គាំឆ្គងបែបនេះ .
យ៉ាងណាក៏សុំអរគុណreaderទាំងអស់ដែលណាយពេលវេលាដល់មានតម្លៃ មកអានរឿងដល់សែនភ្លាវមួយនេះផងដែល 🙏
Write by .manet