Aeris_Ree sa aking masipag na bespren, araw-araw yata may writer's block I just want to say sulat lang ng sulat. Someday mangunguna talaga ako sa pila kapag book signing mo na.
***
KABANATA 62 :: PUNCH
Kalalabas ko lamang sa kusina. I helped the kitchen staff dahil nagpaalam na si Thana na magreresign. She didn't told me why exactly but she promised to explain when things get better.
Naninibago ang kitchen staffs syempre kahit naman minsan wala si Thana alam namin na babalik sya. Nag post na kami ng hiring kanina, marami-rami nang nag apply.
Si Joryl ang nag s-screen niyon habang ako naman ang mag iinterview. I want someone trustworthy and as good as Thana kaya mas mabuting hands on ako sa pagpili.
"Hi Vanna!" a cheerful voice greeted me.
Namukhaan ko siya though, I can't remember his name. Kasama nya yung mga kaibagan nyang highschooler yata kahapon.
"Hi again, I told you to call me Ate," I said softly.
Tinawanan nya lang iyon at ipinagkibit balikat.
Ang peircing niya ay kumikinang kagaya ng suot niyang silver watch. Still wearing his school uniform na may logo ng school at pangalang nakaburda sa baba, Kirk Franklin Diosdado.
"Mukhang busy kayo ah?" tanong niya pagkuwan.
Nagkibit-balikat ako ako.
"Ah yeah, medyo. May kailangan ka?"
I'm not comfortable of the way he stares at me. I don't know if it's just me or what.
"Wala naman, baka free ka lunch tayo mamaya. Mag-isa pala ako ngayon kase mamayang hapon pa ang klase namin. College eh."
Doon na ako tuluyang naalerto.
Umawang ang labi ko at iniwas ang kamay bago nya pa mahawakan iyon.
Fuck he looks like a totoy talaga but his actions tell otherwise.
"College ka na?"
"Yup. Third year psychology."
In fairness ha, hindi ko gustong mang judge pero...
Ayoko nang pahabain ang usapan kaya luminga-linga ako sa paligid para makahanap ng excuse. Gusto ko nang umalis.
"Kung ganon good luck pero mas mabuting mag focus ka sa pag-aaral," I said still trying to be polite.
He pouted like a whinning little brat.
"But I like you a lot! Di pa nga ako nagsisimula basted na?"
Napamulagat ako.
Is this kid serious? Im almost ten years older than him what is he thinking?
"What? I told you I'm married."
"Where is your husband then?" he aked stubbornly.
Napipi ako doon.
I was thinking of the greatest alibi when someone spoke from behind.
"Here," sabat ng isang tinig.
Halos mangilabot ako nang marinig ang malamig na boses na iyon.
Sabay kaming napalingon kay Kleindro na nakatayo sa gilid ko, madilim ang mukha at mukhang handang-handa nang manugod. Just like he woke up and choose violence today.
"Uhm..." I gasped for air because I am speechless.
"Come on you don't have anything to explain," he said and dragged me out of the cafe.
Hindi siya tumigil hanggang hindi kami nakakarating sa pinakadulong mesa sa labas. Doon niya ako binitawan.
Nagawa pa niya akong ipaghila ng upan at saka hindi mapakaling naupo sa harapan ko.
Nanahimik kaming dalawa.
Sinubukan kong i-divert ang atensyon ko sa mga sasakyan na dumaraan pero masyado akong naco-concious sa paninitig ni Kleindro.
Wala sa akong balak magsalita pero hindi ko na kinaya lalo pa at hindi man lamang siya kumukurap kahit na nahuhuli kong nakatitig sa akin.
Iirap lamang at maninitig na naman.
"T-Thank you for helping me..." I said almost choking in my own saliva.
Damn it did I just stammer?
Nanatili ang malamig na titig ni Kleindro sa akin kaya napatikhim ako.
"Uhh... Klein," tawag ko ulit nang hindi makatiis sa katahimikan naming dalawa.
Kaunti lamang ang tao sa cafe kaya bakante ang mga lamesa sa labas, kaming dalawa lanang ang naririto at kung hindi dahil sa ingay sa paligid ay iisipin kong nabibingi na ako.
"You could have just say no, bakit hindi mo na lang sabihing hindi para hindi na umaasa yung batang yun?" marahas niyang tanong.
Napalunok ako dahil parang nanuyot bigla ang lalamunan ko.
"Why are you so angry? Costumer yun at-"
"Ang sabihin mo gusto mo din! Kahit sino na lang talaga Vanilla eh noh? Ganyan ka ba kauhaw sa lalaki?" pasigaw niyang putol sa akin.
Nanlaki ang mga mata ko
He got it wrong!
Iniabot ko ang kamay niyang nakapatong sa lamesa para mahawakan iyon pero marahas ang ginawa niyang pag-iwas.
A hollow space gave unexplainable pain inside my chest.
"W-What are you trying to say?" nauutal kong tanong, halos bumubuling na lanang sa hangin.
"Kunwari ka pang tatanggi? Kitang-kita naman na gusto mo din you're flirting with his friends yesterday!" he roared.
Galit na galit siya. His chocolate vrown eyes immediately went dark and he is gritting his teeth as if stopping himself form hurting me physically.
Too late because I think his words are enough to shatter the remaining pieces of my heart.
"A-Anong..."
"Stop pretending to be someone innocent because you're just a professional slut," it slipped out of his mouth as if he doesn't need to think about it.
I waited for him to take it back but he didn't. He just looked at me with an raging eyes.
Hindi pa nakontento sa wasak kong puso, pinira-piraso pa at dinurog ng husto.
Imbis na umangat ang palad ko para sampalin siya ay ikinuyom ko iyon ng mariin.
Hindi. Hindi ko sya gagantihan.
He thinks I'm a slut? I'll show him what this professional slut can do.
"Right," I laughed without humor. "Sorry kailangan mo pang makita ang pagiging malandi ko. Next time wag ka ng mangealam, nasisira mo ang diskarte ko."
I managed to stand up and walk away like nothing happened when in fact I'm crying inside.
I wanna scream all my pain but I can't. I don't want anyone to hear me.
My tears fell as I sat in the soft couch inside my office.
Hinang-hina ako nang makaupo. Para bang lahat ng lakas ko ay naubos sa usapang iyon.
"You did well Vanna... You did well."
That quick all my hopes vanished. Dati umaasa pa ako na isang umaga kakatok si Kleindro sa pintuan at muling babalik sa akin. Sa amin ni Ken. Pero siguro nga hindi lahat ng gusto natin ay natutupad dahil may mga bagay na hindi na darating.
Sawang-sawa na akong mangarap na balang araw mamahalin din ako ng mga taong mahal ko. Pagod na pagod na akong umasa sa wala.
I weeped for hours. I do nothing but cry then I realized that I'm tired. I shouldn't sulk because sulking is like admitting that I am hurt and what he said is right.
I'm not a slut. I was never a slut.
It took me another hour to get back to normal. I locked my office, afraid that someone might see me broken. Halatang-halata ang pula ng mata at ilong ko kaya pinalipas ko muna at sa pagod mula sa pag-iyak ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.
Si Dallia ang gumising sa akin. Nag panick daw sila dahil hindi ako agad lumabas sa office para bumalik sa kusina kaya hinanap na nila ang duplicate key na iniwan ko sa guard.
Nang magising ako ay bahagya na lamang ang pamumula ng mata ko. They think it is from sleeping but I know it's not.
I was fixing my make up nang mag ring ang cellphone ko. Sumipa kaagad ang kaba ko nang maalala si Kendria. Mabilis ko iyong sinagot nang mabasa ang pangalan ng kasambahay.
"Erna? May problema ba?" I asked in an obvious worried tone.
"Ma'am uuwi ka ba agad?" she paused and whinned like a kid. "Alam kong may lakad ka po pero pinapatawag kayo ng management dito sa subdivision. Sabi ko nga po ako na, nag-iinarte pa din ang... Ma'am Vanna? Hello?"
Napabuga ako ng hangin.
"Nakikinig ako, anong nangyari? Is it Kendi?" marahan kong tanong dahil parang nagpa-panick pa siya.
"Ken halika dito, si Mommy mo... Explain mo kung bakit- Hindi naman magagalit eh. Halika ka na..."
I sigh.
Mukhang pinipilit nya si Kendi na magsalita.
Knowing my daughter, ayaw na ayaw noon ng napapagalitan. She's so defensive to the point na minsan kahit hindi naman ako galit ay umiiyak na dahil sa kaba, one thing she got from me I think.
Medyo matagal bago nakumbinsi ni Erna na kausapin ako ni Kendi.
"Mimi?" makiit ang boses na bungad niya mula sa kabilang linya.
Inayos ko ang pagkakaupo sa couch at sinulyapan ang pinto ng opisinang medyo nakabukas.
"Yes Ken this is your mom. What happened anak?" I asked.
Hindi ko na maitago ang pag-aalala. Hindi naman kase ugaling tumawag ni Erna kung hindi emergency. Maybe something happened that's why Ken is so afraid to tell me what is it.
"Mimi sorry, I know naman bawal mang hurt ng iba..." panimula niya ngunit hindi agad nagpatuloy.
"Hmm? I'm listening..."
"I punched someone eh. Remember kahapon, asar nila ako na ampon? Kita ko sila kanina, tatawa sila sakin ayon sapak ko sa mukha."
My mouth fell open and from where I was sitting I can almost see the bitchy pout on her innocent little face.
I don't know if I'm gonna scold her because she hurt someone or I'll be proud because she knows how to defend her self bagay na kulang sa akin noon.
"Mimi? Mad ka?" tanong niya nang marahan tila tinatantya ang reaksyon ko sa narinig.
"No baby, I love you... Uuwi na ako ha? Hintayin mo ko..."
Nang makalabas ako nang opisina ay kanya-kanyang tanong ang mga empleyado kung okay lang ako. I just smiled and acted like nothing happened.
Wala na si Kleindro at ipinagpapasalamat ko iyon. I don't know if I can see him again without scratching his asshole like face.
Wala pa rin ang kotse ko kaya nag taxi na lamang ako pauwi. Sa bahay ako nagpahatid at malayo pa lamang ako ay kita ko nang nakaabang ang dalawa sa may pintuan.
Si Erna ay naka indian seat habang si Kendria ay nakasandal sa hamba ng pintuan. Mukha silang parehong nalugi sa kanilang ayos.
"Oh bakit ganyan ang mukha? Biyernes Santo ba?" salubong ko sa kanila.
Parang christmas light na nagliwanag bigla silang dalawa nang matanaw akong pababa sa taxi.
Si Kendria ay nakatakbo papalapit sa akin habang si Erna ay nagtatanggal ng dumi na sumama sa kanyang pants.
"Mimi! Miss you!" Len beamed the moment she came near me.
Nag squat ako agad para icheck ang kanyang katawan.
"How are you baby? May masakit ba? Come on tell mommy may sugat ka ba?" sunod-sunod ang tanong ko habang tinitingnan ng mabuti kung may galos ba siya o ano.
"Nacheck ko na ma'am wala pong sugat. Yung kaaway nya may black eye dalawa," parang proud pa si Erna.
"Oh buti di ka nasaktan?"
"Takbo ako kay Te Ina after ko ma-punch eh," bibong sagot ni Kendria.
Napailing-iling na lang ako sa kanilang dalawa.