Chapter 10
Umingos ako nang marinig ang boses ni Achie sa likuran ko.
“Achie tingnan mo itong katulong niyo!” napairap na lang ako sa narinig.
Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay. I glanced at Achie who's just standing near Alexandria, staring.
“Hindi ka pa din tapos? Kanina pa ako nauurat sa'yo, pwede ba? Tumigil ka na?”
Nagpapadyak siya nang iniwan ko siya at si Achie doon. Silang dalawa mag-uusap tutal mag-amo naman sila. Tsaka anong ginagawa niya sa labas gayong mas mesa nila kanina si Vix?
Bumalik ako sa loob at hinanap ang mga aso pero hindi ko na sila mahagilap, baka kinuha na ng lalaki kanina. Nauurat akong umupo sa isang bakanteng mesa. Hindi ako bumalik sa mesa ng mga Vasco dahil naroon si Vix at nakaupo.
Inayos ko na lang ang nagulo kong buhok. Kung kanina ay nakalugay, ngayon ay gumamit na ako ng hair tie at ginawang messy bun. Though hindi ako sure kung messy ba talaga.
Since may mga plates sa mesa at parang hindi pa nakuhaan, kumuha ako ng isang pirasong cupcake at kinain.
Ano bang iniisip niya? Hindi ko naman na siya boss pero kung utusan ako kanina na pumasok dito—aish! Nakakainis!
Kumuha ulit ako ng isang piraso at nginuya.
“Bakit ang sarap nito?” tanong ko sa sarili habang kumukuha ng pang limang cupcake na maliit.
“Paniguradong masasarapan ang mga bata nito. Tingnan ko nga mamaya kung may tira, dalhin ko bukas sa kanila.” Tumango tango ako sa sarili ko at alam kong kumalma na din ang loob ko.
Sa isiping makikita ko sila bukas ay mas napanatag ang loob ko at nawala na sa isipan ko ang sagutan namin nila Vix at Alexandria.
Simula kasi noong dito na ako nagtrabaho, ang magkakapatid naman ang pinatira ko sa dati kong tinitirhan. Nagpumilit nga sila na huwag na lang daw kasi nakakaabala sa akin pero hindi ako pumayag dahil mas magiging kampante ako kung naroon sila.
Si Ate naman, hindi ko na din nakikita ng ilang buwan. Tumatawag naman siya pero hindi ko alam kung nasaan siya. Safe naman daw siya sa kung saan at kung sino ang kasama niya ngayon. Iyon ang mas mahalaga sa akin.
Nakaka-proud nga angagkakapatid dahil talagang natuto sila. Natutung sumulat at bumasa at proud ako sa sarili ko. Malaki din ang pasasalaman ko kina Ma'am at Sir dahil minsan, binibilhan nila ng mga drawing books, coloring books, mga papel, mga libro na talagang nakakatulong sa pag-aaral nila sa mga gano'ng bagay.
Gusto ko mang pag-aralin sila ay hindi ko pa kaya dahil hindi pa naman malaki ang naiipon ko. Kapag nagkaroon na ako ng sapat na pera ay magrerenta na ako ng mas maayos nang sa ganoon ay magiging malapit na sila sa akin.
Medyo malayo kasi ang dating tinitirhan ko sa bahay ng mag-asawang Mr and Mrs Vasco ngayon. Aabot pa ng halos trenta minutes ang takbo ng sasakyan at halos isang oras naman kung traffic.
“Anong ginagawa ng isang magandang dalaga sa mesa ng mag-isa? Eating cupcakes? Hmm.” Napukaw ang pag-iisip ko nang marinig ang boses ng isang lalaki na paupo sa katabing bakanteng upuan.
“Ahm oo, masarap eh,” tanging sagot ko at hindi na naglingon-lingon pa.
Siya iyong lalaking nagbalak na lumapit sa akin kanina kaso natigil dahil sa mga aso.
“You look beautiful, Miss Maya,” aniya.
“Salamat... Ikaw din, guwapo ka din sa suot mo.”
Baka mapahamak ako sa ginagawa ko dito. Pero kung tutuusin, talagang presentable ito tingnan at mukhang mabait din.
“I'm Christoffer by the way.” Taranta akong bumaling sa kaniya at tinanggap ang pakikipagkamay niya. Hindi ko naman expect na magkakaroon ng ganito, ang akala ko lang naman kasi pagkatapos ng introduction kanina at makakaalis na ako pero hindi pa pala.
“You can call me what ever you want. You can even call me love,” saad nito at tumawa.
I chuckle too then swallow the rest of the cupcakes down my throat. I can't believe this man. Is he trying to flirt what the me? Have no time for love, I need to work.
“Joker ka naman pala. Teptep will do, right?”
“Teptep it is---”
Maysasabihin pa sana siya nang biglang nagtugtog ang music at para bang may sayawan na magaganap.
Napalingon ako sa paligid ko. Kaniya kaniya ang paglapit ng mga lalaki sa ibang babae o ang mga mag-asawa ang agad na naglakad papunta sa gitna at nagsayaw.
Malumanay ang kanta at talagang napakasarap pakinggan. Panay ang tikhim ko nansa tingin ko ay ako lang nakakarinig nang hinampas ng kaunti ni Christoffer ang mesa gamit ang kamay niya at inilahad sa akin ang isa matapos ang ilang segundo bago nagsalita.
“May I have this dance?” Nakatitig lang ako sa kamay niya at Napatingin sa mukha niya.
Nagdadalawang isip ako dahil hindi ko naman alam paano ang sumayaw. Paano kung matapilok ako doon? Nakakahiya kapag ganon. Mga tanyag pa naman na mga entrepreneurs ang nandito and there's no way I'm embarrassing myself or the Vasco.
Ilang segundo pa ako nag-isip nang maramdaman ko ang yapak ng isa pang lalaki sa may gilid ko.
“This beautiful young lady is dancing with me, right Maya?”
Nang lingunin ko ay hindi nga ako nagkamali. It's no other than Achie Miel Vasco. Nakalahad din ang isang kamay niya at nakatingin sa akin at paminsan-minsan ay itinataas ng kaunti ang isang kilay na para bang sinasabi niyang, ‘tatanggapin mo o tatanggapin mo?’, gano'n.
“Ay, oo eh. Sorry teptep ha, mauna na kami. Nice meeting you.”
Agad kong tinanggap ang nakalahad na kamay ni Achie at hinila patungo sa nagsasayawan na mga tao. At nang sigurado na ako na hindi ako makikita ni Christoffer ay tumigil na ako at humarap kay Achie. Hindi na ako nagulat nang nakatingin din siya sa akin.
Tahimik niyang hinawakan ang beywang ko gamit ang isang kamay niya at ang isa naman ay hinawakan ang isa ko pang kamay at itinaas ng kaunti bago nagsimulang mag-sway ng dahan-dahan.
Napapayuko at napapalinga sa kung saan dahil hindi ko makayanan ang tingin niya.
“You look beautiful in that dress, Maya. Kahit na nagulo ang buhok mo dahil kanina, you still look amazing.”
Pigil ang ngiti ko sa mga oras na 'yon dahil ayaw ko namang isipin niya na gustong gusto ko ang mga sinasabi niya patungkol sa akin.
Tumango ako at tahimik na nakipagsayaw sa kaniya nang muli siyang magsalita. “I missed you." At sa pagkakataong ito, hindi ko napigilan na higpitan ang pagkakahawak sa isang kamay niya dahilan ng pagngiti niya.
“Miss mo din ako 'no?” Napatawa ako sa narinig, natampal ko tuloy ang braso niya kung saan nakalagay ang isang kamay ko.
“Tumahik ka. Don't ruin the mood, Achie.” Tumango tango siya at tahimik lang kaming nagsasayaw, paminsan-minsan ay nagkakatitigan at agad na umiiwas ng tingin. Iyon ang ganapan hanggang sa matapos ang kanta.
“MAMA!” Isang mahigpit na yakap ang ibinigay ko kay Caly nang salubungin ako pagkapasok ko sa loob ng bahay.
“Kuya nandito na si Mama!” Ilang segundo lang ang lumipas at nagsulputan ang tatlo. Yumakap at hinalikan ako sa pisngi na pinangunahan ng panganay na si Rehan Jay, sinundan ni Mark Jihan at Breil James.
“Kamusta ka po Mama?”
“Na miss ka po namin!”
“Welcome home, Ma."
Naupo na muna ako sa sofa na medyo masira na pero nauupuan pa naman. Pumasok din si Mark sa dating kuwarto ko para kumuha ng panyo at tubig naman si Breil. Si Rehan ay nasa kusina, tinatapos ang niluluto na itlog para sa mga kapatid niya na siyang ikinangiti ko ng husto.
Napakamaalaga talaga ni Rehan kahit kailan. Si Caly naman ay ayaw humiwalay sa akin dahil na-miss daw ako. Halos dalawang linggo din akong Hindi nakadalaw sa kanila dahil na din sa tumulong pa ako doon sa mansion. Laking pasalamat ko na lang na pinayagan akong makauwi.
“Ma, gutom ka po ba? Tara po dito, kain po tayo. Nagdagdag po ako ng itlog na niluto para sa inyo.” Ginulo ko ang buhok ni Rehan at tinanguan siya.
Si Caly naman ay ayaw bumitaw sa kamay ko at gano'n din si Breil. Akmang uupo na ako nang may nakalimutan ako.
Nagpaalam muna ako saglit sa kanila na may kukunin lang sa labas at Mauna na silang maupo sa mesang nabili namin sa palengke isang buwan ang nakaraan dahil tuluyan ng bumigay ang luma.
Nang makabalik ako sa loob ay ipinuwesto ko ang nakalimutan ko sa labas kanina. Sinamaan tuloy ako ng tingin.
“Mga bata, kilala niyo naman na siya hindi ba? Si Achie, ang dating boss ko," pagpapakilala ko sa kanila.
Nag hello naman siya at nakatayo lang doon. Hindi kasi siya kinibo ng mga bata at nakatingin lang sa kaniya lalong lalo na si Rehan.
Bumaling sa akin si Achie at sa tingin niya pa lang ay parang nanghihingi na siya ng tulong na siyang nagpatawa sa akin.
Iyan ang nakukuha niya sa pagpupumilit na maghatid sa akin. Ipapahatid naman na daw sana ako ni Ma'am kanina eh kaso umepal siya kaya ayan. Edi na-awkward na siya kakatayo.
Tumikhim muna si Rehan at nagsalita. “Magandang araw din po. Maupo ho kayo kung nais niyo. Itlog lang po ang maari naming mai-share dahil hindi po kami mayaman tulad ninyo po,” saad nito at tumikhim muli bago nagsimulang magsandok ng kanin para sa mga kapatid.
“Good morning po."
“Kain ka po kung gusto niyo."
“Magandang araw po."
Kaniya kaniyang bati ng tatlo na ngayon ay busi na sa pagkain.
Nahiya ako sa kaniya dahil parang ayaw niya naman dito kasi sino ba naman ang may gusto kong nasanay sa sobrang luwag na bahay at engranding pagkain sa hapag.
“Ma, upo na.”
“Ay opo, heto na.” Dali dali akong kumuha ng stool para sa akin at kay Achie na tahimik lang at agad na sumusunod sa pinagagawa ko. Sumama pa kasi.
“Kung gusto mo, hati tayo dito sa scrambled egg. Magsasaing na lang ako ulit mamaya para sa mga bata. Huwag kang mahiya, nakakain ka naman na siguro ng scramrbled egg eh,” saad ko habang nilalagyan ng kanin ang plato niya at hinatian ng itlog.
“RJ may kutsara pa ba?” Umiling si RJ na siyang ikinatitig naming dalawa ni Achie.
“Lima lang tayo Ma, kaya lima lang din ang kutsara natin. Ayokong lumagpas sa gano'n kasi baka masanay ang tatlo na may gumamit ng gumamit ng mga bagay na hindi limitado.” Tumingin siya kay Achie at itinaas ang kanang kamay.
“Puwede ka naman pong mag-kamay na lang dahil nagamit na ni Mama iyang kutsara na hawak niya at bawal kayo magsalo ng laway.”
Hindi na ako nagulat sa mga salitang lumabas sa bibig ni Rehan. Ganito talaga siya sa mga taong malapit sa kaniya, minsan ay sobrang strikto. Tahimik lang kapag Magalit pero kapag may sasabihin, may kabuluhan naman. Kaya mas kampante akong kaya nilang apat kahit wala ako dahil nandito si Rehan.
“Ahm, I'll use my hands instead... Ahm, can I use your water? I need to wash my hands clean," ani Achie at tumayo.
“Opo, Kuya. Pero isang tabo lang po kasi may sira daw po ang tubo kaya wala po kaming tubig ngayon at malayo ang igiban tsaka mahal,” singit ni Mark.
Napunta ang tingin ko sa lalaking ngayon ay nakatalikod sa may lababo at nakatupi hanggang siko ang polong suot na may hawak na isang taking tubig. Alam kong nahihirapan siya kasi hindi siya sanay kaya tumayo at ako na mismo ang humawak sa tabo habang dahan dahan na binabasa ang kamay niyang may sabon na.
“Thank you," pasasalamat niya na siyang tinanguan ko lang. Ibinigay ko sa kaniya ang panyong ibinigay sa akin kanina tutal hindi ko naman masyado iyon nagamit at sa noo lang.
“Kain na.”
Matapos kumain ng lahat ay lumabas kami at sumakay gamit ang sasakyan na dala ni Achie at nagmaneho papunta sa Parke at doon pinalipas ang buong maghapon.
Hindi ko akalain na kahit si Caly, Breilv at Mark lang medyo malapit kay Achie ay masaya pa din ito. Hindi ko nga naisip na mananatili siya dito buong maghapon para lang makipaglaro sa mga bata habang ako at si Rehan ay nakaupo lang at nakamasid sa apat na nagtatakbuhan.
Bumili din ng snacks si Achie para sa mga bata na siyang pinasasalamat ko dahil hindi ko pa nakukuha ang sweldo ko ngayong buwan at sakto lang ang perang dala ko ngayon para sa grocery para sa mga bata.
Nang naupo si Achie sa tabi ko ay umalis si Rehan at sinundan ang mga kapatid na naglalaro sa playground ng Parke. Binigay ko ang panyo ko kay Achie na tagaktak ang pawis kakatakbo. Binuksan din nito ang unang dalawang butones ng pulo para kahit papaano ay makapasok ang hangin sa katawan nito.
“Para kang bata Achie. Kung kita mo lang kanina kung gaano ka tumakbo, jusko ka. Ngayon ka lang ba nakapaglaro ng gano'n?” marahan kong tanong sa kaniya.
Inabot ko na din ang bote ng tubig sa kaniya dahil hinihingal pa din siya.
“Kung alam mo lang kung kailan ako huli naging ganito ka-active sa pakikipaglaro sa mga bata. Maiintindihan at maiintindihan mo ako... Besides, I'm happy that I get to play with them. Especially with Caly, I didn't even know that they all have their second names like me. Caly Frein, what a nice name."
“Its really okay with you ba? I know you're a busy person and I know na may meeting ka ngayon pero nandito ka, sobrang pawis, hinihingal at nakikipaglaro sa mga batang hindi mo pa naman gaano kakilala," I said and he just smile and shook his head.
“Ang mga batang sinasabi mong hindi ko gaanong kakilala ay Mama ang tawag sa'yo. That's enough to prove that they are good kids and means no harm.”
Nabuo ang ngiti sa mga labi ko kaya naman ay bumaling ako sa deriksyon kong nasaan ang playground at nakita kong tumatakbo papunta sa gawi namin si Caly at nang makarating siya sa Ami ay niyakap niya ako at bumulong.
“Mama, para po talaga akong may Mama at Papa. Salamat po.”
“TELL me, what would you do if we agreed to fire you?” Alam kong tanong lang pero hindi ko pa din maiwasan ang mabahala.
Working for them with a year and a half, I just couldn't leave them behind. Especially Ma'am Fasaia, after what she have done for me and for the kids. I can't leave her here.
Pinag-aral niya ang mga anak-anakan ko. Rehan is now a senior high school graduating since he got accelerated for learning fast. He'll turn 19 this year and also readying for college. Mark is in grade nine, Breil is in grade six and our little princess is in grade three. All thanks to Ma'am Fasaia and Sir Vlad.
“I don't actually know what I'm gonna do if ever I leave this household, Ma'am. This has become my second home because my kids were the first. And thinking that I'll leave this place, it doesn't feel right. I know the dogs doesn't need me that much because they are not better than before and trained, I still can't leave them behind. They are now a part of me, my daily life and I everything. So if you Ma'am is asking me what I would do if you and Sir agrees to fire me, I would kneel ony knees and beg to not fire me.”
After everything that had happened, I just couldn't. They give me house to live in together with the kids and i will have the gut to leave them behind? I wouldn't want that even if it's their choice. I couldn't.
“You are not planning, right Ma'am? I don't want to. I want to help in this mansion. Please, ma'am.”
Then she heard her chuckle and shake her head.
“You are really now talking to me straight in English. I'm happy that I could help you with that... And about the fire thing, I will just transfer you back to Achie's. He do want you back in his office. I know my son is a bastard sometimes and his temper might be too easy to trigger but you know him. He's just having a hard time controlling it. He likes doing funny things to his loved ones because in that way, he can show that person how he appreciates her or him. And I know you like my son, Maya. I've seen it.”
Napaiwas ako ng tingin. Paano iwasan ang katotohanan?
Simula ng laging pagdalaw ni Achie sa mga bata ay mas naging malapit ulit kami. We never talked about that kiss. I never opened it up so does he.
He became more caring and I just couldn't stop myself liking him, again.
“B-But...”
“No buts, dear. I like you for my son too. I know you are a very kind woman and you're old enough to date though you need the permission of your oldest son,” she said referring to Rehan. Yes, Rehan never changes after months. He is still the young boy of mine who doesn't want me to date someone who he doesn't know. Even his younger brothers follows him.
“Kailan?”
“Today!” As if in cue, the door opened and it shows no other than his sone—Achie.
“Hi, people!” I just said a simple hello to him before excusing myself.
I need to say goodbye to my baby boys—Vasco's dogs. I know this isn't the last time I'm gonna see them but I'll miss them for sure, so much.
They became my company when gray days came. My buddies when my nightmares visits.
Packing my bags, I roam my eyes in my room for almost two years. This is a safe place and I will never doubt coming back here. I miss the sofa bed, the pillows, everything. I'll miss everything.
After saying goodbye to everyone, I am now standing together with Achie in front of the Mansion, in front of Ma'am Fasaia and the guards—Levis and Xaven. I'll miss them too.
Is this really goodbye?
Not really.
I don't want to.
“Get in,” aniya at agad akong nagpaalam muli kay Ma'am bago tuluyang pumasok sa loob ng sasakyan.
While dropping off my things to my new place where I and the kids live, my mind won't stop thinking what's waiting for me in his place, again.
Would she be there again? What's my new job? Would I be okay?
Iniling ko na lamang ang mga tanong na pumapasok sa isipan ko hanggang sa makabalik ako sa sasakyan niya.
“Kinakabahan ka ba? If yes, don't be. You've been there for more than a year and besides, I'm there.” Tumango lang ako at tumahimik na.
Mabuti na lang at hindi traffic kaya mabilis lang kaming nakarating at agad na bumungad sa akin ang malaking pangalan ng kompanya niya.
‘VASCO EMPIRE’
Wish me luck.
“MAYA? Puwede bang tawagin mo si Mr. Ramos sa kabilang office? Naka-off kasi ang telepono ng office niya.”
Agad akong tumango at naglakad palabas sa opisina niya. Matapos ang isang linggong pagkakabisado ng mga opisina at deretso na akong nagtungo kung nasaan ang pakay ko.
Parang ganon pa din ang trabaho ko gaya ng dati pero ngayon, we have Alexandria who cleans the wall and cleans the office. Nasa dating puwesto din and mesa at upuan ko na halatang bago at kulay lila. Hindi ko nga maalala kung bakit niya alam.
Hindi ko din maiwasan ang mapansin ang matatalim na titig ni Alexandria kapag nasa trabaho siya sa opisina pero ipagsasawalang bahala ko na lang dahil ayoko ng gulo at ayoko kong maka-estorbo sa nagtatrabahong tao.
“Hello, Mr Ramos. Sir Achie wants you in the office now. And please say to your secretary that the landline in your office is off or cut or something like that. Sir can't get through when he needs something from you. Thank you.”
“Okay, Miss. Lead the way."
Agad akong tumalikod at naglakad pabalik sa opisina. Hinanda ang card at ni-swipe, boom bukas.
“Good day, Mr Vasco.”
I know they're talking about something private so I excuse myself and went down to the first floor using the elevator who is transparent. Yes, a transparent elevator.
We have that thing in our company. It's for those person who are afraid of enclosed spaces also known as the Claustrophobia. Claustrophobia is a form of anxiety disorder, in which an irrational fear of having no escape or being closed-in can lead to a panic attack. Which I have.
So I'm very thankful to Achie on how considerate he is to his staffs.
And about the Sir thing, I call him by his name when we are alone and if it doesn't include work, but if it's the opposite, we became professionals when it comes to our names.
Hearing the ting of the elevator, I walk straight to the office where I have something to get and to talk.
I knocked first before entering and to my surprise, I saw Alexandria kissing a guy on her mother's desk. I went out immediately and waited for her to settle herself before facing me.
Naunang lumabas ang lalaki na agad namang bumalik sa trabaho. Ibang trabaho ang tatrabahuin niya sana kung hindi ako dumating. Napailing na lang ako.
“Pasok ka,” saad niya mula sa loob kaya pinihit ko ang doorknob at hinarap siya. I was about to speak nang nauna niyang magsalita.
“Huwag mong sabihin kay Mama ang nakita mo. Please. I don't want to disappoint her.” Napataas ang kilay ko na ikinatibgin niya.
Ang totoo niyan ay wala naman talaga akong balak na isumbong siya kasi ayaw kong makisali sa gulo ng mag-ina. Masyadong payapa ang buhay ko ngayon para guluhin nila.
“You should have think about that first before making out with your coworker in you Mother's office. Mrs Kalim would be very disappointed at you if she knows about this,” pananakot ko.
“No please, 'wag!” Parang nakikisabay sa akin ang panahon dahil bumukas ang pinto at iniluwa si Mrs Kalim na nakakunot ang noo.
“Anong ginagawa mo rito, Maya? And you, Alexandria? Oras ng trabaho ngayon, tumatambay ka na naman ba dito? Napagsabihan na kita ng ilang beses bata ka.” Pailing-iling na naglakad si Mrs Kalim sa mesa niya at umikot naman si Alexandria patabi ko.
Ramdam ko ang kaba niya sa mga oras na 'to. Sino ba namang hindi. Caught in the act ka na, magiging chill ka pa?
“Naku hindi mama ah.”
“Eh ikaw Maya? May hinihingi ba si Sir?” Umiling ako at tumingin kay Alexandria na patagong umiling din sa akin.
Napansin siguro ni Mrs Kalim ang katahimikan ko kaya tumikhim siya at inilapag ang dalawang kamay sa mesa niya bago tumitig sa aming dalawa.
“Ano? Magbibingihan tayo dito?” Ngumiti ako bago nagsalita.
“Iyong uniform kamo. May bagong Plano kasi si Sir patungkol sa mga uniforms natin kaya hihingi sana ako ng isang uniform para sa babae at lalaki para may maipag-compare si Sir sa gagawin niya.”
Tila nabunutan ng tinik ang katabi ko dahil napabuntong hininga ito habang si Mrs Kalim ay napatango tango lang at lumapit sa isang drawer at humugot ng dalawang pares ng unipormu saka iniabot sa akin.
“Salamat Mrs Kalim.”
“Sige, sige. Ikaw din Alexandria, bunalik ka sa iba mo pang gawain.” Tumango lang si Alexandria at sabay na kaming lumabas ng office ng Mama niya.
Matapos niyang masiradi tumikhim siya kaya ay napabaling ako sa kaniya.
“Salamat, Maya. Kung sinumbong mo ako ay baka tuluyan niya na akong hindi kilalanin na Anak. Maraming salamat talaga. I owe you."
Tumango ako at tinapik ang braso niya.
“Huwag kang mag-alala, hindi ako magsusumbong. Alam na alam ko ang pakiramdam na kamuhian ng magulang. Ang akin lang ay kapag oras ng trabaho, oras ng trabaho. Okay ba 'yon? You can do the romance after your works... O siya, mauuna na ako at ibibigay ko pa ito kay Sir Achie.”
Ngumiti siya sa akin ng marahan kaya gano'n din ang ginawa ko bago tuluyang namaalan at sumakay sa transparent na elevator pataas sa top floor.
Nang makarating ako ay pinakiramdaman ko na muna kung naroon pa ba si Mr Ramos o wala na. Matapos ang ilang minuto ng pagtatalo ng utak ko ay naisipan kong pumasok na ng tuluyan. At sobrang wrong timing ko sa naabutan ko.
Vix and Achie are kissing.