DISCLAIMER!
All the characters in this novel have no existence what so ever outside the imagination of the author, and have no relation to anyone having the same name or names. They are not even distantly inspired by any individual known or unknown to the author, and all the incidents are merely invention. This is an original work by melrobhies. I made a video for this story by the way. The video below is originally made by me.
🖤🖤🖤
PROLOGUE: ( Chase )
Third person.
TAGAKTAK ang pawis ni Ashlen
habang tumatakbo siya sa gitna ng gubat. Napapikit siya ng mariin at pinipigilan ang mga daing na kumakawala sa bibig niya sa tuwing dumidikit ang mga matutulis at maliliit na sanga sa kaniyang balat.
Wala siyang pakialam sa mga natatapakan, basta ang tanging nasa isip niya lamang sa mga oras na 'yon ay ang makatakas siya mula sa hindi kilalang nilalang na humahabol sa kaniya ngayon.
Alam din niyang hindi malabong magkaroon siya ng sugat sa paanan lalo na't wala siyang kahit anong suot na tsinelas.
Bigla niyang naalala kung ba't nga ba nangyayari 'to sa kaniya. As far as she remembered, ang alam niya ay nagpunta lang naman siya sa islang hindi pamilyar sa kaniya para sana sa magandang tanawin na kukuhanan niya ng litrato at para ma-exhibit na niya sa darating na photographing contest.
She is a professional photographer. And she need to explore unique places to discover a new inspiration that can portray her own image portrait. Isa pa, malaki ang pera kung posibleng mananalo siya para sa makakain nilang mag-ina, but now what happen? Hinahabol siya ng napakabilis na nilalang at dinaig pa ang kidlat sa bilis ng galaw!
"Argh!" napadaing siya sa biglaang pagtapilok at pagkawalan niya ng balanse. Napatingin siya roon habang naghahabol hininga. Bumibilis na din ang tibok ng puso niya dahil sa sobrang kaba.
Napalunok siya ng makita ang mga sugat niya sa bawat paanan niya. Dahil siguro sa takot at kaba niya ay hindi na niya naramdaman ang mga nagkakasugatan niyang mga balat at paa.
Napalingon-lingon siya ng biglang umihip nang malakas na hangin. She wet her dry lower lip before started to stand slowly. Napaika pa siya sa sobrang sakit at salamat na lamang dahil sa pader na hiningan niya ng suporta sa pagtayo.
'Wait... Pader? Kailan pa nagkaroon ng pader sa gubat?' aniya sa isipan.
Nanginginig siyang nag-angat ng tingin at nilingon ang nasa gilid niya. Nanlaki ang mata niya sa lalaking na sa harapan niya ngayon.
Tiningnan niya ang mukha nito bago ay napalunok. Iyong takot niya ay bigla na lamang nawala dahil sa itsura ng kaharap niya.
'Gosh! He's so damn handsome! Mapapamura ka talaga sa kagwapuhang taglay niya! Putik!' Napabalik siya sa huwisyo bago ay napakurap. 'Putik, Ashlen! Tatakbo ka dapat! Na sa harap mo na ang demonyo! Hindi yan anghel!'
"Tulong!" mariin at malakas niyang sigaw bago ay akmang tatakbo pa sana siya ng paika-ika ng biglang umikot ang paningin niya.
Nanlaki ang mata niya sa gulat at mabilis na pinalo ang likod ng lalaki na umakay sa kaniya at buong puwersang nagpupumiglas siya.
"Ibaba mo ako! Walanghiya ka!" tila mikroponong sigaw niya sa tainga nito. Napatigil siya ng bigla itong lumingon sa kaniya.
"Tatahimik ka o mamatay ka?" hasik nito.
Natahimik naman siya bigla at kasabay ng pagtikom niya. Her fear that makes her shiver recently was back now at this time. Nakikita niya ang matatalas na mga ngipin na taglay nito, habang may dugo pang nakadikit sa labi nito.
Nanlaki ang mata niya. 'Ano siya?... A-aswang, M-manananggal, o baka C-canibal?'
Ngunit mukhang mali yata lahat ng hula niya. Paano niya masasabing aswang o ano pa man ito? Sa guwapo pa lang ng itsura nito ay makakalaglag panty na.
"Hmm, better."
Napabalik siya sa huwisyo sa sinabi nito. "H-hoy! Ibaba mo ako! Ibaba mo ako sab-" she cut off when the man tightened his arms snaked on her waist. And just in a blink of her eyes, they're not anymore in the forest.
Mabilis na ibinaba siya nito. Habang si Yesha naman ay nakatulala at pinoproseso pa ang pangyayari.
"Ano 'yon?... F-flash?" wala sa sariling sabi niya. She's still dumbfounded. She heared a sexy chuckles kaya napatingin siya roon bago. Sinamaan niya ito ng tingin. Bahagya pang tinataas niya ang sarili niyang paa dahil sa sakit na sugat roon.
"Walanghiya ka! D*monyo ka! Ba't mo ako hinahabol na impakto ka, ha?!"
Bigla naman itong napaseryuso sa sigaw niya. "Well, someone need you. And be ready, the prince will come here as soon as possible."
Ashlen eyebrows furrowed. 'A-ano daw?'
"Hayst, kung hindi ako nakikituloy sa palasyong ito, hindi ko gagawin ang kagag*hang 'to. This girl, she's such annoying."
Napataas kilay siya sa frustrated na bulong ng lalaki. "Ano? May binubulong ka?"
"Whatever. Just sh*ts your mouth off, lady. Hindi bagay sayo ang maging prinsesa."
Mas lalong umarko ang kilay ni Ashlen. 'At sinong nagsabi na gusto niya maging prinsesa? Just sh*ts that thing! Baliw ang kausap ko!"
"Oh, yeah? Baliw ka?" aniya Ashlen.
"Zip your mouth. Hindi ako baliw!" sabay punas ng dugo nito sa labi.
Napalunok si Ashlen ng pasikreto at pilit na pinapatapang ang sarili niya. "Baliw ka, dahil sa panahon ngayon hindi na uso ang prinsi-prinsipe na yan. Ano bang pinagsasabi mo? Dinakip mo ako at pinagutom at pinatago sa loob ng dalawang araw sa islang 'to dahil lang sa walang kuwentang rason na yan? You are the most species whose living like a lunatics!"
"Hindi nga ako baliw!" napatalon si Ashlen sa sigaw nito. "And that sh*ts prince?-he's my friend. And yeah, siya lang naman ang mapapangasawa mo," sabay hilot nito sa sentido.
She pause for a while. Processing again what he just means. 'Mapapangasawa? Ang prinsipe?'
"Yeah. Exactly, lady."
"No," she mumbled and step backward. Tiningnan niya ang lalaki na ngayo'y nakangisi na sa kaniya. Muli siyang kinabahan. "No way! What are you talking, ha?! Ayaw ko! Ayaw ko! Uuwi mo ako! Sabing iuwi mo na ako!"
Mabilis na napatakip ng tainga ang sinigawan niya. "Don't you dare to shout! Hindi ako bingi! Sh*t!"
Mabilis na napatikip din siya ng tainga. Pinukulan niya ito ng masamang tingin. "Bu*ng ka! E ikaw rin sumisigaw! At hindi ako titigil kakasigaw kapag hindi mo ako iuwi sa'min!" pabalik niyang sigaw dito. Nabigla naman siya ng napasabunot ito sa buhok.
"I said stop shouting! You!..." tinuro siya nito. Akmang lalapit ito sa kaniya ng may biglang pumasok na lalaki at babae. Napatigil ito bago ay napaayos ng tayo, bago ay tumikhim din kalaunan.
Napahinga ng maluwang si Ashlen. Baka kung ano pang gawin ng lalaking ito sa kaniya.
'Baka rape-in niya ako. Pero okay lang, sobrang guwapo kasi niya. Ay, hindi! May lahi pala siyang aswang!'
Nanindig ang balahibo ni Ashlen ng sobrang sama ng tingin ng lalaki sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit.
"Oh, she's already here!" the new comer woman exclaimed in happiness. Dahil doon ay napunta ang atensiyon ng dalawa dito.
"Ahm, tito. I mean..." muli ay tumikhim ito. "Your highness, King and Queen. Nandito na ang babaeng may madaldal na bibig na pinapahabol at pinapahanap niyo sa'kin ng... dalawang araw lang naman."
Natawa ang mga ito habang si Ashlen naman ay matiim na nakikinig sa kanila.
'Ah... Sila pala! Mga putik, pinagtutulungan pa ako!'
"Thank you, my nephew. Mabuti naman at hindi siya nakita at nasaktan ng iba pa."
Ashlen rolled her eyes secretly of what the King kuno said. They care? E nagutom naman siya at natulog sa mga sangang saging ng dalawang araw. May sugat pa nga siyang natamo.
"You can stay here in my palace, in this Island. Sapat na 'yon para hindi ka mahanap ng papa mo." The King added, and the three just chuckled.
"Yeah, thanks tito. This is the best place to hide from my father hands. Besides, gusto ko rin makita si Drake at pati na ang iba pa. Siguradong tatakas din ang mga gung-gung na 'yon mula sa mga magulang nila at pupunta dito, and I'm sure of that. Gawain nila iyan every year," aniya ng lalaking kumuha kay Ashlen and the three of them laugh again.
"Yeah. Ang kukulit niyo," the woman beside the King said.
Ashlen slowly smiling while looking at the three laughing. She find that situation to escape, but when she turn around... Nabigla siya ng may marami ng nakapalibot na armadong kawal sa harapan niya. Napaatras siya at napabalik sa puwesto.
'Shit! Pano na'to?!'
"By the way, what's happened recently? Mukhang nagsisigawan kayo?"
Nabundol ang sistema ni Ashlen sa kaba nang lumipat ang tingin ng mga ito sa kaniya. She swallowed her own saliva two times.
The girl with her black fitted dress and gorgeous red lips finds Ashlen that she's in age of 20-25 years old, mukhang bata pa ito. Mukhang ang bata pa kasi nito tulad din ng lalaki na tinatatawag ng kumidnap sa kaniya na tito o kaya'y hari. Dinaig pa din ng mga ito ang nakagluta at parang nagkukulong araw-araw dahil sa sobrang puti ng taglay ng mga ito.
"She's pretty," the girl look like a queen added because of the Queen crown on her top of her head.
Ashlen just bit her lower lip. Biglang bumuka ang atay niya sa narinig. Hindi niya mapigilan dahil pinuri siya ng magandang babae.
"Yes, tita. But her mouth is like an alarm clock."
Nawala naman ang ngiti niya na pasikreto. Nanlilisik ang mata ni Ashlen na ipinukol sa lalaking kumidnap sa kaniya.
Natawa ang mga ito at parang nasisiyahan pa sa reaksiyon niya.
'Is this really kidnapped or iinisin lang ako ng dem*nyong lalaking yan?' napairap siya sa hangin bago ay nilibot ang paningin.
The conversation of them makes Ashlen felt lightweight. Mukhang hindi ang mga ito'y masyadong nakakatakot. Hindi gaya ng inaasahan niya.
'Hindi nga ba?'
She roam her sight around. She was amaze while looking at the ceilings at every corner. It's color gold and it looks like real. Patuloy niyang nililibang ang sarili sa pamamagitan ng paglibot ng paningin niya sa buong palasyo. The furnitures, the wall, the stairs, the vases and even the floor! Just wow! All are kinda modern art and antique. Mukhang mayayaman nga ang mga ito dahil sa bawat nakikita niyang mga desenyo ay talagang pinaghirapang ukitin. All is new to her and it's really appreciated!
"This place is amazing," manghang sabi niya sa kaniyang isipan, ngunit dahil sa pagkamangha ay hindi niya sinasadyang masabi iyon. She's a professional photographer kaya'y gusto niya ang mga nakikita niya.
"Glad to hear that from you."
Napangiwi siyang tumingin sa mga ito. Nakaukit sa labi ng babae ang isang ngiti.
"Ahmm, ano..." Ashlen bit her lower lip and stridden her head.
Isip lang dapat 'yon, at baka dahil sa sinabi ko ay iisipin ng mga ito na nasisiyahan akong mapunta sa lugar na kung saan ako ngayon.
Baka isipin nila na madali akong masilaw sa mamahaling bagay,' napailing siya. 'Hindi ko pa naman sila kilala. Sila, para silang hindi mga tao. Hindi sila normal.'
She heard the King loud sighed. Napaangat siya ng tingin dahil don. The King looks stress. Parang bitbit nito ang lahat ng problema ng buong mundo.
"Yes, iha. We're really not."
Ashlen hammered on her standpoint of what she'd been heard. 'Anong... anong ibig niyang sabihin? Nababasa ba nila ang isipan ko?'
"Literally same answer. We are a mind reader. We have the power of telepathy."
Muli ay nagulat si Ashlen at napahawak ng mahigpit sa damit niya. 'Hindi nga sila normal!'
"Oh, t-talaga? Kung ganon... k-kanina niyo pa naririnig ang pagpatay ko sa lalaking yan gamit ang isipan ko?" sabay turo nito sa lalaking kumidnap sa kaniya.
They chuckled except from the guy she pointed. The real is, she's just light weighting the atmosphere. Sa kaloob-looban niya ay nanginginig na siya. She was still thinking if she's literally right of what is her prediction recently.
"Yes, iha. Parang ganon na nga," then the woman giggled.
"By the way, let's back to the topic," aniya lalaking pinag-usapan nila.
Mas lalo namang napako si Ashlen sa kinatatayuan niya. 'Iniiba ko na nga ang usapan, binabalik pa ng dem*nyong yan!'
"P-papatayin niyo ba ako?" mahinang bulong niya bago ay napalunok. Muli ay sunod-sunod na ang kaniyang paglunok ng sumeryuso ang mukha ng mga ito.
"No, we can't. We chased you to be the next Princess," the woman look like a Queen answered that makes Ashlen confused.
"Po? Pinagsasabi niyo?" maang-maangan niya. 'Kanina asawa, tapos prinsesa? I deserve an explanation!'
"The truth is... you're going to marry our son, the Prince," the King said.
Nagulat si Ashlen dito. Hindi niya alam kung magugulat ba siya dahil sa sinabi nitong ipapakasal siya o ang pagsabi nitong anak nila. The h*ck! Magkasing edad lang sila ng babaeng mukhang reyna pero may anak na pala.
'Is this mean na ipapakasal ako sa bata?'
"At dahil magiging asawa mo na ang prinsipe, after the wedding, you will be the next princess."
Kinurot ni Ashlen ang kaniyang kamay ng palihim kung nananaginip ba siya dahil sa mga kagimbal-gimbal na narinig.
"I-p-papakasal niyo ako sa bata?"
They chuckled. "Iha, we're already 40 years old. Magkaseng edad lang kayo ng anak namin. Isa pa, hindi kami tumatanda."
Mas lalong nakurot niya ang sarili niya. "P-paanong, paanong nangyari 'yon? Hindi halata sa anyo niyo."
They chuckled again and the man whom kidnapped Ashlen excuses. Sinundan pa niya iyon ng tingin bago siya iniwan nito.
Napa 'huh!' siya ng pagak. Iiwan na talaga siya nito sa dalawang kaharap niya ngayon? Naiinis siya dito! Kaya nga matawag-tawag niya itong d*monyo!
"Paano po kung ayaw ko? Ayaw kong magpakasal. At pls lang po... ibalik niyo na ako sa amin," she pleased. But she was surprised when the man and lady eyes infront of her started to red. Nag-iba na din ang ekspresyon ng mga mukha ng mga ito.
Napakurap-kurap si Ashlen kung totoo ba ang kaniyang nakita. But she suddenly confuse again when their eyes is back to their original color and it's not red anymore.
Kumunot ang noo niya. Mukhang pinaglalaruan lang siya ng paningin niya. Pansin niya ding huminahon na ang mga ito.
"Iha, hindi ka na makakaalis at mamamatay ka kung yan ang pipiliin mo. Pero mabubuhay ka kung papayag kang magpakasal."
Napaatras si Ashlen ng isang hakbang sa sinabi ng hari. Napailing-iling siya. Hindi niya tanggap. Akala niya ay mababait ang mga ito, ngunit sa likod ng mga ngiting iyon ay may tinatago palang kabangisan.
Nagsimulang tumulo ang kaniyang mga luha. Natatakot siya para sa sarili niya. Baka hindi na siya makakalabas ng buhay sa Islang na-trapan niya ngayon. Hindi na niya makikita ang mama niya...
"Iha, calm down. Ang gusto lang naman namin ay pakasalan mo ang anak namin. Ikaw lang ang tanging pag-asa. At sana'y matulungan mo kami."
"Ayaw ko!" napasigaw siya dito at pilit na sinasabi sa isipan na hindi totoo ang mga nangyayari. Muli ay sumeryuso ang mga ito. Kinabahan siya dahil 'don.
"Hindi mo rin kami masisising patayin ka. Matutulad ka rin sa mga babaeng napapad-pad sa Islang 'to at namamatay. Hindi sila pumayag kaya tumakas sila. And because of that, they died. Pinatay sila ng mga iba pang naninirahan na mga nilalang sa Islang 'to. And until now, their carrion never found. Siguro pati bangkay kinain na."
Nanghihina naman ang tuhod ni Ashlen sa mga narinig. Marami pa palang babae ang nabiktima at nawala sa Islang iyon. Pinatay sila o kaya nama'y namatay. Pero tulad ng sabi ng reyna ay kaya siya nitong patayin. Hindi din sila normal.
'Anong kakayahan nila at ganon-ganon na lamang kadali sa kanila ang salitang pagpatay?'
"Huwag ka sanang mabibigla pero, we are all here..." Sinadya ng reyna ang pagbitin na ikinatigil niya sa paghinga. "Is a vampire."
Napahawak siya sa kaniyang tuhod. Muntik na siyang mawalan ng balanse.
'Kaya ba may may matutulis silang pangil at sa sobrang puti ay dinaig pa ang naka-gluta? Kaya pala kayang sabihin nila ang pumatay ng ganon-ganon na lamang dahil isa silang... bampira! They are monster!'
She look at them and shrug her head repeatedly. "Ngayong alam ko nang mga bampira kayo, mas lalo kong gugustuhing makatakas dito! Ayaw kong magpakasal sa hindi ko kilala at mahal! At kahit sa dalawa naman na pagpipilian, mamamatay pa rin ako! Sabi niyo, lahat kayo rito ay mga bampira? Kung ganon... mamatay rin ako!"
Mabilis na pinunit niya ang laylayan ng kaniyang damit bago ay itinakip sa kaniyang sugat na nasa paanan niya. Nanginginig siya habang ginagawa iyon. Ramdam niya ang katahimikan ng mga kausap niya.
"No, iha, we're not like that. At hindi ganon ang anak namin. We're different from the other Vampires."
Napatayo si Ashlen at napapikit ng mariin sa narinig. "Kailangan niyo akong hayaan, pls... Kailangan niyo akong pakawalaan at ng makaalis na ako. At don, papaniwalaan ko kayong naiiba nga kayo sa iba pang mga bampira."
"Hindi ka makaalis. Kailangan namin ng tulong mo. Kasal, iha. Kasal! 'Yon lang!"
"Ipaliwanag niyo! Hindi ko kayo naiintindihan! Bakit kailangan pang ako? Ako pa ang ipapakasal sa... sa walanghiyang prinsipeng yan!" she doesn't care anymore if she'll be a disrespectable. Wala na siyang pakialam! Ang importante ay siya, mabubuhay siya.
Silence broke them. She heard a sighed orderly, tila nagpapakalma. Dahil don ay nakaramdam ng muling takot si Ashlen sa kinatatayuan niya. She just bit her lower lip. 'Kailangan kong tatagan ang sarili ko.'
Napatingin siya sa hari na nagsimulang maglakad. Sinundan niya ito ng tingin. Naupo ito sa gintong trono at sa tabi nito ay may isa pang trono. Sa ibaba naman sa bawat gilid ay may dalawa ding trono. Tinitigan siya nito ng mariin.
"Marcus said, the Guardian of book of prophecy said that their's a girl will lost in my Island. And she will be the last, wala ng kasunod. Kaya naman ganon na lamang kami ka-kumbinsido na ikaw 'yon. At kapag makatakas ka pa, tiyak ang anak namin ang mamatay ng wala sa oras dahil sa tadhana niyang nakatakda."
Napakunot ang noo ni Ashlen sa paliwanag nito.
"Every vampires need a mate, iha. Mamamatay ang kaisa-isa naming naming anak kapag wala siyang mahanap na babaeng iniibig," napabuntong hininga ang reyna. Nakaupo na din ito sa trono katabi ng hari.
"We love our only son very much. Hindi namin kayang mawala ang kaisa-isa naming anak. Even tho, he's sometimes naughty."
Bigla namang nanlamlam ang puso ni Ashlen sa mga narinig. Napahawak siya doon. She hates it! She's being softhearted again!
"Magsasakripisyo ako para sa buhay ng anak niyo? I think, it's unfair. Tsaka, pano nga kung ikasal nga kami, pero hindi namin mahal ang isa't-isa? Mamamatay pa din siya. At pano kung hindi niya ako magugustuhan? Wala din pong effect yung pagpapakasal," she said with her meaningful replied.
"Kailan man ay hindi magkakamali ang propesiya. Matututo ka ding mahalin siya. Malapit na rin ang kaarawan niya at hangga't maaga pa, ikakasal na kayo."
Nanlaki ang mata niya sa sinabi ng hari. Mukhang wala na talaga siyang magawa para magbago ang isipan ng mga ito.
'Kung ganon, tatakas ako! Tatakas ako dito!'
"Pasensiya na pero... hindi talaga ako kumbinsido. Kailangan kong makita ang mama ko. Kailangan kong makatakas! Ayaw kong magpakasal!"
'Selfish na kung selfish! Basta kailangan kong makaalis at babalik na sa lugar kung saan ako nababagay! 'Yong walang bampira, patayan at kasalan na magaganap!' Ashlen wish that all what were just happening are just a nightmare. At sa paggising niya, okay na ang lahat.
Mabilis siyang tumalikod at hindi na nagdadalawang isip na tumakbo kahit paika-ika siya. Ang mga armadong kawal na nakapaligid sa kaniya ay mabilis niyang naiwasan at pinagbabato ng mamahaling plorera.
Napalinga-linga siya at napamura ng mahina. Malaki ang bahagi ng palasyong iyon. Tiyak mahihirapan siya.
"Hulihin siya!"
Rinig niya ang sigaw ng hari. Mas binilisan niya pa ang pagtakbo kahit ramdam niyang sumasakit pa lalo ang mga sugat niya. Napatingin siya sa unahan niya. Nabuhayan siya ng loob ng makita na niya ang trangkahan ng palasyo.
"Sa oras na lalabas ka sa pintuan na yan! Hindi ako magdadalawang isip na patayin ka!"
Nabigla siya sa narinig at hindi na niya alintana na kusang huminto ang kaniyang mga paa mula sa pagtakbo. Nanginig ang tuhod niya pati na rin ang katawan niya sa takot na baka tutuhanin ng hari ang sinabi. They are Vampires, wala 'yong pinagkaiba sa salitang mamamatay tao.
Napatingin siya sa trangkahan. Nagdadalawang isip pa siya kung tatakas pa ba siya o hindi, lalo na't alam niyang masusundan pa din siya ng mga ito.
Napailing siya bago ay tinuyo ang luha sa pisngi. "Bahala na," aniya.
Akmang tatakbo siya ulit ng may biglang lumitaw sa harapan niya, ang lalaking kanina lamang kumidnap sa kaniya. Nanlaki ang mata ni Ashlen. Nakangisi itong nakatingin sa kaniya na siya namang ikinaatras niya.
"Ikaw-" napatigil siya ng may itinakip itong panyo sa ilong niya. Bigla na lamang siyang nakaramdam ng pagkahilo at pagkaantok. Unti-unting bumigay ang talukilip ng kaniyang mga mata bago ay nilamon siya ng kadiliman.
"For sure, Drake gonna love to see you. Your childish mate." The last words she heard.
🖤🖤🖤
A/N: May medyo binago lang ako sa kuwento na ito. Hope still my Vampies can support me here. Under-edited.😊💗💓