Ik heb je eindelijk gevonden
Je danste in het zonlicht
Onder onze favoriete boom
Je had oortjes in en neuriede
Soepele bewegingen
Je ogen waren gesloten
Als je wist waar we ons nu bevonden
De zonsondergang in zicht
Als een nooit vergeten droom
Ga nog niet weg, verdwijn nog niet
In de klanken van de prille noten
Die zoveel hadden kunnen zijn
Ik zie alleen nog maar jou
Terwijl wij ons dicht bij elkaar bevonden
En onze schouders dragen, het gewicht
Wat onze daden hadden moeten doen
Dwing me niet een kant te kiezen
Nu ik net stapte in de trein
Die mij zou brengen naar de andere kant
Wanneer ik papieren vogels vouw
Die uit al mijn liefde bestonden
Het voelde helemaal niet als een plicht
Zo graag wilde je mijn zoen
Maar ik pakte onmiddellijk de biezen
Mijn verlangen bleef uit
En jij wilde me niet meer zien