နန္းျပင္ကိုထြက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလးေလွ်ာက္မိေတာ့ စီတန္းေရာင္းေနၾကတဲ့ေစ်းသည္ေတြနဲ႔ ေျပးလႊားေနတဲ့ကေလးငယ္ေတြ ၾကက္တိုက္ေနတဲ့လူအစုေတြ အမ်ိဴးမ်ိဴးအဖုံဖုံကိုဘတ္ဟြၽန္းေတြ႕လိုက္ရပါ၏။ ဒီေခတ္မွမဟုတ္ပဲ အရင္ေခတ္ထဲက လူတန္းစားခြဲျခားမႉကလဲရွိေနေသးျပန္တယ္။ ပိုးထည္ဝတ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ဖ်င္ထည္ဝတ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းကိူ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီပိတ္႐ိုက္ေနတာေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းကလက္ပိုက္ရပ္မေနႏိုင္ေတာ့..
"ဟဲ့ေကာင္မင္းခိုးတာမလား ဟမ္ ျပန္ေပးစမ္း"
ေျပာလဲေျပာ႐ိုက္လဲ႐ိုက္နဲ႔ အႏွီေကာင္ေလးရဲ႕လက္မွမုန္႔ျဖဴျဖဴေလးက ေျမျပင္ကိုဘုတ္ကနဲက်သြားရသည္။
ျပန္ရန္မလုပ္ေသာေကာင္ေလးက သူ႔မုန္႔ကေလးလက္ထဲကျပဳတ္က်ကာမွ ထငိုပါေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ဘာလို႔အႏိုင္က်င့္ေနတာလဲ"
"ခင္ဗ်ားကဘာမို႔လဲ သူမ်ားကိစၥဝင္ပါတာလဲ
က်ဳပ္ကဝန္ႀကီးရဲ႕သား ခင္ဗ်ားေခါင္းျပတ္သြားခ်င္လား"
"အႏိုင္က်င့္ေနတာမင္းတို႔ေလ မင္းႀကီးနဲ႔ျပန္တိုင္လိုက္မွ မ်ိဳးတုံးသြားမယ္ သြားအခုထြက္သြား"
မင္းႀကီးအသံၾကားတာေရာ ဘတ္ဟြၽန္းကမ်က္လုံးျပဴးျပလိုက္တာေရာေၾကာင့္ ကေလးႏွစ္ေကာင္က ေျပးတာမွတစ္ခ်ိဳးထဲ
"ေစာင္မ်ိဳးမစစ္ေတြ"
ျပဳတ္က်သြားတဲ့မုန္႔ျဖဴျဖဴေလးကို ေျမေပၚကေကာက္ေပးလိုက္ၿပီး ေပေနတဲ့ဖုန္ေတြကိုအက်ီအနားစနဲ႔သုတ္ၿပီး ငိုေနတဲ့ကေလးလက္ထဲျပန္ထည့္ေပးလိုက္သည္။
"မငိုနဲ႔ေတာ့ ဒါေလးစား"
"ေအာက္က်သြားၿပီ သခင္ေလးရဲ႕"
"အစ္ကိုဆို ေအာက္က်သြားလဲဖုန္ခါၿပီးစားေနက်
လက္ေပရင္ေတာင္အက်ီနဲ႔ပဲသုတ္တာေလ"
ေျပာေျပာဆိုဆို အေရွ႕ကေပလူးေနတဲ့ကေလးမ်က္ႏွာကို အက်ီစကိုဆြဲကိုင္ၿပီး ထပ္သုတ္ေပးလိုက္ေသး၏
"သခင္ေလးက ေပါက္ကရေတြလုပ္တတ္ေပမဲ့ စိတ္ထားေကာင္းေတာ့ကံေကာင္းမွာပါ"
"ကေလးေလးနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ဂ်ဳံအင္ပါ ဂ်ဳံအင္နီးလို႔ေခၚလို႔ရပါတယ္ သခင္ေလး"
"အႏိုင္က်င့္လို႔ငိုတာလား ဂ်ဳံအင္ေလးက"
"ကြၽန္ေတာ့္ေမေမေပးလိုက္တဲ့ မုန္႔ေလးျပဳတ္က်သြားလို႔ပါ ေမေမကဒီေစ်းရဲ႕ဟိုးဘက္အစြန္မွာဆန္မုန္႔ေရာင္းတယ္ေလ"
"ကိုကိုထပ္ဝယ္ေကြၽးရမလား"
"ရပါတယ္ သခင္ေလးရယ္ အခုေတာင္ေက်းဇူးႀကီးလွပါၿပီ "
"အဲ့ဒါဆိုေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေနာ္ ကိုကိုသြားၿပီ"
ေက်ာျပင္ထဲကိုအစိမ္းေရာင္အလင္းတန္းေလးဝင္သြားသည္ကို ဂ်ဳံအင္မွလြဲ ကာကယံရွင္ဘတ္ဟြၽန္းေတာင္မသိလိုက္ပါေခ်။
"အခက္အခဲေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါေစ
စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ကိုကို"
ေကာင္ေလးကိုေက်ာခိုင္းရင္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကိုၾကည့္မိေတာ့ အခိုးတလူလူနဲ႔မုန္႔ဆိုင္ေတြ..
ဘာမွန္းမသိတဲ့စာအုပ္ထဲကိုေရာက္လာၿပီး ဘာမွန္းမသိတဲ့အရာေတြကိုျပန္ရွာေနရတာကနည္းနည္းေတာ့ စိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ အဲ့စာအုပ္ကိုမယူလာခဲ့မိရင္အေကာင္းသား.. ႐ုပ္ေခ်ာတဲ့မင္းႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရတာကလြဲလို႔ က်န္တာဘာမွမေကာင္း။
စိတ္ရႈပ္တာေတြကိုေတြးမေနေတာ့ပဲ ပါလာတဲ့အသျပာစေတြနဲ႔ ေတြ႕ကရာမုန္႔ေတြဝယ္စားပစ္လိုက္မယ္ဟုေတြးလိုက္သည္။ ဟိုမင္းႀကီးကေတာ့သတိမရလဲသူ႔မိဖုရားေတြေဘးမွာရွိေနမွာ။ သူကေတာ့တစ္ေယာက္ထဲဘာမွန္းေတာင္မသိရတဲ့ ဘယ္ကစရွာရမယ္မသိတဲ့အရာေတြကိုလာရွာေနရသည္။ ႏွလုံးသားထဲကအမွတ္တရေတြတဲ့..
ဇာတ္ကားထဲမွာေတြ႕ဖူးတဲ့ နီနီရဲရဲဒုတ္ထိုးခ်ိဳခ်ဥ္ေတြရယ္ ပူပူေႏြးေႏြးေပါက္စီျဖဴျဖဴေတြရယ္ ပန္းပုံစံအခ်ိဳမုန္႔ေတြရယ္ ဝယ္လိုက္တာလက္ႏွစ္ဖက္မွာမႏိုင္မနင္း။ ေတြ႕တာေတြထပ္မဝယ္ေတာ့ပဲ ပါးႏွစ္ဖက္မွာ ေပါက္စီပူပူကိုပလုတ္ပေလာင္းဝါးရင္း ဟိုေကာင္ေလးအေမဆိုင္ကိုသာဆက္ေလွ်ာက္လိုက္သည္။
"ဆန္မုန္႔ဝယ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ပါၿပီ"
ဆန္မုန္ေတြဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘတ္ဟြၽန္းကဘယ္သြားရမလဲမသိတာေၾကာင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာေပါက္ေနတဲ့ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ကိုသာ ဝယ္ထားတဲ့မုန္႔ေတြစားဖို႔ရာ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
ေခြၽးစတို႔ကပ္ေနတဲ့ဆံပင္ထဲကို လက္နဲ႔ခပ္သာသာထိုးဖြရင္း သက္ျပင္းကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္တာဟူးကနဲ
ဒီေနရာထိမုန္႔ေတြအမ်ားႀကီး သယ္လာခဲ့တာမွန္ေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္မွာ စားခ်င္စိတ္ကမရွိေတာ့
ခ်ယ္ရီပင္ကိုသာအားျပဳမွီရင္း မ်က္လုံးတို႔ကိုအသာမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ခ်န္းေယာလ္ကိုကယ္ႏိုင္ဖို႔
အရင္ဘဝကိုမွတ္မိေအာင္ ဘယ္လိုစလုပ္ရမလဲ
ဘတ္ဟြၽန္းမသိ..
ေမွးမွိတ္ထားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕အာ႐ုံထဲမွာ ေပၚေနတဲ့တစ္ခုထဲေသာအာ႐ုံက မုန္႔ေတြဆီကအနံ႔ပင္
"ခ်ီးပဲ.. စိတ္ရႈပ္လိုက္တာ"
ေလျပည္ေတြတိုက္လာတာေၾကာင့္ ခပ္စင္းစင္းျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ျပန္ပြင့္မလာေတာ့။ ခပ္သင္းသင္းေမႊးပ်ံေနတဲ့ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္ေလးကေနသားတက်။လမ္းအၾကာႀကီးေလွ်ာက္ခဲ့ရလို႔ ဘတ္ဟြၽန္းပင္ပန္းေနၿပီ။ခဏေလာက္ေတာ့ ဘာမွမစဥ္းစားပဲအိပ္လိုက္ခ်င္ပါေသးသည္။
မေျပာင္းလဲတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕အက်င့္က ခုထိရွိေနတုန္းပဲ။
ပင္ပန္းလာရင္ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တစ္ရာတုန္းကလဲ ဒီအတိုင္း..
ခုသကၠရာဇ္မွာလဲဒီအတိုင္း..ေျပာင္းလဲသြားတာဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြမရွိေတာ့တာနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ကိုမခ်စ္ေတာ့တာ။
မေျပာင္းလဲခဲ့တာက ခ်န္းေယာလ္ကဘတ္ဟြၽန္းကိုခ်စ္ေနၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းကိုအၿမဲေငးၾကည့္ေနတတ္တာပဲျဖစ္တယ္
"အိပ္ေနျပန္ၿပီလား ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ေျဗာင္"
ဝိုးတိုးဝါးတားအာ႐ုံထဲက အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရေပမဲ့
ဘတ္ဟြၽန္းကမ်က္ခြံေတြကို ပင့္မတင္ႏိုင္ေသးဘူး။
အခုမွအိပ္ေပ်ာ္ကာစေလ ဘယ္ကေလကဝက ေႏွာင့္ယွက္ရတာလဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းလာႏႈိးရင္ ဘတ္ဟြၽန္းက
တအားစိတ္ဆိုးတတ္သည္။
"မ်က္လုံးကိုျဖည္းျဖည္းဖြင့္ အလင္းစူးမယ္"
မ်က္စိေရွ႕မွာျမင္လိုက္ရတာကပါးခ်ိဳင့္ခြက္ခြက္ႀကီး
အိပ္မႈံဇုံမႊားနဲ႔ထလာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းပုံစံေလးကအသည္းယားစရာေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ကဘတ္ဟြၽန္းပါးအိအိထဲ ဖိနမ္းပစ္လိုက္သည္။
"ဖယ္စမ္း ႏိုးလာရေအာင္ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူနမ္းလိုက္တာလဲ လီေယာလ္"
______
Plot twist ေတြရွိတာမလို႔စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ဖတ္ေပးၾကပါေနာ္။မျပည့္စုံေသးေပမဲ့ ဒီလိုပေလာ့ေလးေရးခ်င္လို႔ပါ