I'll Live With You #3: DAHMO part 28
>>
Momo: Mom...dad...please open the door
Halos mamaos na si Momo kakasigaw, namamanhid ang kamay kakakatok sa pinto ngunit walang pumapansin sa kanya. Napalayas siya sa sariling pamamahay.
Momo: Help me please...
Napadausdos siya sa pinto at hinang hina ng umiyak. Kahit ilang oras na ang lumipas ay masagana pa rin ang kanyang mga luha, tila walang pagod na umaagos.
Momo: Please help me...h-hindi ko alam na...na kumukuha siya ng video...I...I can't get back what has have done so please help me...
No one listened to her. Buong bayan ay alam na ang nangyari. Hindi lumabas sa probinsya ay sex video nila dahil walang share button at restricted ang mismong post. (Kaya hindi alam ni Mina ang nangyari.)
Momo: Walanghiyang lalaking 'yon...pagkatapos niya akong gamitin...pagkatapos ng lahat ng sinakripisyo ko para sa kanya...hayop siya! Hayop!!!! A-ano ng gagawin ko? P-paano ako makakapasok sa school? Si Mina... paano ko sasabihin sa kanya?
~
Pinatuloy siya sa bahay ng kaibigan niyang si Mae at malugod siyang tinanggap ng mama nito. Doon niya mas binuhos ang lahat ng sakit na nagingibabaw pa rin sa kanya.
Momo: Ano pang silbi ng buhay ko, Mae? Sirang sira na ako...
Mae hugged her so she bawled even more.
Mae: Malalampasan mo rin 'to, friend. Wag mong hayaang ikaw ang masisira. Wala kang kasalanan, hindi mo dapat ibaba ang sarili dahil lang sa sinasabi ng mga tao.
Momo: But it was a sexual video...marami ng nakakita sa akin...pakiramdam ko...ang dumi dumi ko!
Mae: Hindi kasalanan ang makipagtalik. We are living in a 21st century and sex can be the sign to prove someone's love! Dahil hayok ang jowa mo, nangyari ito ngayon.
Momo: Pero kasalanan ko pa rin...I-I gave in...kaya ngayon may video!
Mae: P.tang.na ng ex mo letse
Hindi na napagilan ni Mae ang hindi magmura dahil sa galit niya kay Heechul. Momo's thinking the end of her lufe after that video was posted but Mae is comforting her the best she can.
Mae: KAsuhan natin siya. Mas may laban ka dahil ikaw ang naagrabyado!
Momo: I don't want a mud fight. Nakakahiya kapag nalaman pa ng mas maraming tao
Mae: Ano?? Hahayaan mong ganituhin ka!? Mas nakakahiya kung hinayaan mo lang! I know a lawyer and I will contact him!
Mae was stopped from getting her phone. Nagmamakaawang uling si Momo sa kanya pero mas lalo siyang nainis. Parang sasabig na siya sa galit.
Momo: Mae...wag na
Mae: I can't believe you. Nasaan na ang palaban na kaibigan ko? 'yong hindi uubra sa kahit na sino? Friend, this is a crime! Kaya nga may batas tayo e!
Umirap si Mae at iniwan siya sa kwarto. Para na siyang active na bulkan na malapit ng sumabog. Galit siya kay Heechul pero mas galit na siya aky Momo dahil sa sinabi nito.
The next morning came, Mae went to Momo's temporary room, but she sees no one but a letter on the bed.
"Lalayo nalang ako. Tutal mamamatay rin ang balita. Kapag umalis ako rito, makakalimutan na nila. Thank you for letting me in last night. Thank you for being by my side when no one supports me. And sorry, Mae. Sorry being a coward pero ito lang ang paraan na naiisip kong solusyon sa ngayon. Sorry."
She crumpled the letter, and a tear drops. Umagang umaga ay inis ang emosyong nangibabaw. Umalis na si Momo nang tulog na ang lahat. Nagbyahe siya pabalik sa Manila at dumiretso sa apartment na tinitirhan niya.
Momo: I need to drop out.
Momo went to school, dropped her subjects and lastly, letting Mina and Sana about it. Mahirap para sa kanya ang naging desisyon ngunit mas mahirap kung mag aaral at haharapin niya ang mga kaibigan na para bang walang anngyari.
Momo: I wish I could pretend like nothing happened...
She packed her clothes and went to Batangas. Doon, wala siyang kakilala. Halos apat na oras ang byahe ngunit ayos lang sa kanya. Sa mga oras na iyon, mas mahaba ang panahon niya para mag isip kung ano nga bang gagawin niya sa buhay niya.
<<
Natagpuan niya ang sarili sa tabi ng kalsada malayo sa kanilang village. Kitang kita niya ang talampas na nagsisilbing panhinga niya sa mga oras na iyon. Napakapit siya sa isang payat na puno at saka umupo sa damuhan.
Her eyes are puffed but no tears now. Her tears dried up, but still her heart aches. Nakatulala lang siya at nabablangko ang isipan.
"Now, you're helping?" "You're useless. Pulis ka pa man din."
Their words are a sword in her heart. Mae and Yeon really can break her heart. Masakit kais totoo. Pulis si Dahyun pero wala siyang ginawa kanina. That was a hard slap.
Momo: Did he really...like me? Hindi ba dapat may ginawa siya? I know I chased him away but...he should have one something...alam niyang masakit ang pinagdaanan ko pero w-wala siyang ginawa.
Kinakausap niya ang hangin at tila humihingi ng kasagutan. Galit at pagkamuhi ang nararamdaman niya. Bakit ba kailangan niyang pagdaanan 'to?
Momo: Bakit ba hindi pwedeng burahin ang nakaraan?
She heard a rustling sound from a dried leaf. Napalingon siya daanan at nakita ang pamilyar na sapatos. Inakyat niya ang paningin hanggang magtagpo ang mga mata nila.
Momo: Anong ginagawa mo rito?
Tumalikod siya upang umiwas ng tingin.
Momo: I don't need anyone right now. Makakaalis ka na.
As much as possible, she wanted to sound old and stern, but he didn't listen. Instead, he sat down one meter away from her.
Dahyun: I can't do anything even if I want to.
Momo: Save your breath. I don't need excuses right now. Bumalik ka nalang kay Angel total bagay naman kayo
Dahyun: Makinig ka nga muna sa akin
Hindi niya pa rin ito nililingon kahit nakatitig na sa kanyan si Dahyun.
Dahyun: Kahit gusto ko siyang suntukin, basagin ang cellphone niya o arestuhin siya...hindi ko pwedeng gawin 'yon. Oo, pulis ako pero may limitasyon ang authority namin. Investigator ako, hindi patrol police. At tama siya, hindi namin siya pwedeng arestuhin ng walang warrant of arrest. He was not caught red-handed while doing what he did to the video. at mas lalong hindi ko siya maaaresto dahil hindi ako pulis sa probinsyang ito.
Momo just silently laughed. She really finds everything hilarious. Parang lahat ay jinojoke siya.
Dahyun: Even if I want to...I just can't.
Tumingin si Momo sa kanya ng may galit sa mata.
Momo: I don't care about police restrictions...pero bakit wala kang ginawa bilang ordinaryong tao? You said you like me!? I told you my stories and yet you didn't do something!
Natahimik si Dahyun at umiwas ng tingin. Bakit nga ba wala siyang ginawa?
Momo: Yeon is right. You're useless. Halos ibunyag ko na sayo ang pagkatao ko...pero wala e. I really can't trust anyone in this world. You said you like me but now you're with Angel? That evil bitch. I hate my life.
Tumayo siya't naglakad palayo sa kanya. Sinundan naman niya ito at patuloy isinisigaw ang pangalan.
Dahyun: Makinig ka muna sa akin! Ipapaliwanag ko kung bakit kasama ko si Angel!
Momo: Salamat nalang! That woman stole everything what's mine! Sa kanya ka nalang rin dahil hindi ka naman akin!
Dahyun: Momo, ano ba!
Kumaripas siya ng takbo at agad naabutan ang dalagang sasabog na sa galit at frustration.
Dahyun: Listen to me.
Momo: Hindi na. hindi ko alam kung kaya ko pang makinig
Dahyun: Angel is the one I am looking for. Matagal ko na siyang hinahanap.
Momo: so? Anong gusto mong sabihin ko? Congrats dahil nahanap mo na siya? Do you even know how cruel that woman to me? Alam mo ba kung bakit mas nasira ang buhay ko? dahil yon sa kanya!
Dahyun: B-bakit?
Momo: Hindi mo alam? So, anong pinag usapan niyo? Landian lang?
Dahyun: What did she do? Tell me.
Momo: bakit hindi mo itanong sa kanya?
Dahyun: I want to hear it from you
Momo: SINO KA BA PARA UTUSAN AKO! I'm the victim here! I don't want to be questioned!
Dahyun: What I am doing is the right thing to do. I'm interrogating you because you're the victim!
Momo: Ask her yourself.
Tumalikod siya ngunit mas inilapit siya nito sa kanya.
Dahyun: WHAT THE HELL DID SHE DO TO YOU!?
Momo closed her eyes to hide her frustration. Then, a flash of memory of Angel stealing what's hers and destroying her life came in.
Momo: She was my best friend...
To be continued...