"ဘယ္လိုလဲ အဲ့အကိုႀကီး ေခ်ာတယ္မလား"
ငါေတာ္တယ္မလားဆိုတဲ့ ေလသံမ်ိဳးနဲ႕ ကိုေနလင္းက ေမးလာတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္တယ္။
" မေခ်ာပါဘူး"
"ေအးေပါ့။ မင္းမ်က္လုံးထဲေတာ့ ကိုသူရစိုးက ပိုေခ်ာေနမွာေပါ့"
"မဟုတ္တာက်လိဳ႕"
ဂုဏ္ဆာတဲ့ေလသံမ်ိဳးနဲ႕ ရင္ေကာ့၊ေခါင္းေမာ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ အဲ့လိုေျဖလိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေနလင္းက ေခါင္းကိုခါယမ္းၿပီး အေတာ္ေလးရယ္ေနတယ္။ ရယ္လို႔အားရမွ
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ... မင္းရဲ႕ကိုသူရစိုးကသာ အေခ်ာဆုံးပါ ဟုတ္ၿပီလား။ ဒါနဲ႕ မင္းကိုေမးရဦးမယ္။ ကိုသူရစိုးကို ဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္ ကိုေနလင္းကို တုံးရန္ေကာဆိုတဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ ျပန္ၾကည့္ေပးလိုက္တယ္။
" ပုံျပင္၊ကဗ်ာအသစ္ေတြေျပာၿပီး ရင္ေတြခုန္ရင္ ဒါအခ်စ္ပဲတဲ့... J-Fire သီးခ်င္ ခင္ဗ်ား မၾကားဖူးဘားလား။ အဲ့ေတာ့ ဘာလို႔ခ်စ္ရမွာတုန္း ရင္ခုန္လို႔ေပါ့"
"ရင္ခုန္လို႔..."
ကိုေနလင္းက ကြၽန္ေတာ့္စကားကို သံေယာင္လိုက္ ေရ႐ြတ္ၿပီး ဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး အၾကာႀကီး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ေနာက္ အေတာ္ေလးၾကာမွ
"ငါရင္ခုန္မိတဲ့လူကိုေတာ့ ငါက ေသေလာက္ေအာင္မုန္းတယ္"တဲ့ ေအးစက္စက္နဲ႕ ထပ္ေျပာတယ္။
ကိုေနလင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ပုံစံကလည္း ခါတိုင္းလို ၿပဳံး႐ႊင္တက္ႂကြမေနေတာ့ဘူး။ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလိုပဲ ေအးစက္စက္ပုံစံျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
"ကိုေနလင္း ခင္ဗ်ား..."
ကြၽန္ေတာ္ ကိုေနလင္းကို စကားစဖို႔ ျပင္လိုက္တုန္းမွာပဲ အကိုသူရရဲ႕ဆိုင္ကယ္က ကြၽန္ေတာ့္တို႔အေရွ႕ကို ထိုးရပ္လာတယ္။
"ကေလးေလး ဘယ္ကျပန္လာတာတုန္း"
"ဟမ္! အကိုသူရ ျပန္လာၿပီလား"
"အင္း... ကေလးေလးက ဘယ္ကျပန္လာတာတုန္း။ လာ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ေလ"
အကိုသူရစကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းသာအားရနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ဖို႔ျပင္လိုက္တုန္းမွာပဲ "မင္းတက္ရင္ ငါလည္းတက္မွာေနာ္"ဆိုတဲ့ ကိုေနလင္းရဲ႕ စကားသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္မတက္ေတာ့။
"ကိုကိုအရင္ျပန္ႏွင့္ေနာ္... ကြၽန္ေတာ္ လမ္းပဲေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့မယ္"
"ကေလးေလးက အလယ္ကလိုက္ၿပီး သူ႕ကို ေနာက္ကတင္ခဲ့လိုက္ေလ"
"ဟမ္ မျဖစ္ဘူး။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်ာ္ၿပီး ခင္ဗ်ားခါးကို လွမ္းဖက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
အဲ့ကိုေနလင္းက စိတ္ခ်ရတဲ့သူမဟုတ္တာေၾကာင့္ အကိုသူရရဲ႕အဆိုကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပယ္ခ်လိဳက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ အကိုသူရကို အရင္ျပန္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လမ္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
"ခြီးးး"
"ဘာရယ္တာတုန္း"
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ တခြီးခြီးရယ္ေနတဲ့ ကိုေနလင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို သူကျပန္မေျဖ။ အရယ္ကိုလည္း မရပ္။ ေနာက္ အေတာ္ေလး ရယ္လို႔အားရမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေတာင္ မ်က္ခြက္က ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႕
"မင္းက ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ လွ်ို႔ဝွက္ခ်က္တစ္ခု ေျပာျပမယ္"
"မေျပာနဲ႕"
သူ႕ရဲ႕ ျပည္တည္တည္အမူအရာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျငင္းပစ္လိုက္တယ္။
"ေျပာမွာပဲ"
"နားမေထာင္ဘူး"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္နားႏွစ္ဖက္ကို ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြနဲ႕ ထိကပ္ၿပီး အုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုေနလင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ္ၾကားရေအာင္ စကားကို ခပ္က်ယ္က်ယ္လိုက္ေျပာတယ္။
"ငါနဲ႕ကိုသူရစိုး အတူအိပ္ျဖစ္ၾကတာက.."
သူ႕စကားေၾကာင့္ နားႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ေအာက္ကို ျပန္ၿပီးတြဲေလ်ာင္းက်သြားတယ္။
"အဲ့ဒီအေၾကာင္းဆို ဆက္မေျပာနဲ႕"
ကြၽန္ေတာ္ မာမာထန္ထန္ေျပာၿပီး လမ္းကို အျမန္ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုေနလင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကို အမီလိုက္တယ္။
"ငါ ကိုေနမ်ိဳးတို႔အိမ္မွာ သုံးရက္ေလာက္ သြားေနေနတုန္းက ကိုသူရစိုးကို စေတြ႕ခဲ့တာ။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ငါ့စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေပၚလာတာက ငါ သူနဲ႕သာအိပ္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲဆိုတာပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုေနမ်ိဳးကို သူနဲ႕မိတ္ဆက္ခိုင္းၿပီး ငါ သူ႕ကို လိုက္ကပ္တယ္။ ေရေျမာင္းအႀကီးႀကီးေတြ ေဖာက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုသူရစိုးက ငါ့ကိုနည္းနည္းမွ အကပ္မခံဘူး။ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ေတာ့ ေမးထူးေခၚေျပာလုပ္တယ္၊ အဲ့ထက္ေတာ့ပိုလို႔မရခဲ့ဘူး။ သူက တအားကို မာနႀကီးခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘာပြဲလုပ္ၾကတာလဲမသိဘူး၊ ေသာက္ၾကစားၾကမွာ၊ အဲ့မွာ ငါက ကိုေနမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းေခၚဆိုၿပီး သူနဲ႕လိုက္သြားခဲ့တာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ အရမ္းမူးေနတဲ့ ကိုသူရစိုးကို ငါက အမ်ိဳးမ်ိဳးျမႇူဆြယ္ခဲ့တာ၊ အဲ့မွာ အရက္အရွိန္နဲ႕ဘာနဲ႕ဆိုေတာ့ ငါနဲ႕အိပ္ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့"
"ဒါက..."
ကြၽန္ေတာ္ ကိုေနလင္းကို နားမလည္သလိုမ်ိဳး ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"အင္း။ အရင္က မင္းကို စခ်င္ေနာက္ခ်င္လို႔ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ။ အခုေျပာတာကမွ အတည္။ အဲ့ေတာ့ အဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ကိုသူရစိုးကို အျပစ္ျမင္မေနနဲ႕ေတာ့၊ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒါ သူ႕အမွားမဟုတ္ပါဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ တကယ္ဆို အဲ့ဒီကိစၥက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕မေတြ႕ခင္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဟာမို႔ သူ႕ကိုအျပစ္မေျပာသင့္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားက လာလာဆြေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က စိတ္တိုၿပီေပါ့"
"အင္း။ ငါက မင္းစိတ္တိုရင္ အူယားစရာေကာင္းလို႔ ေသခ်ာ လိုက္စေနတာ"
"အဲ့လိုအက်င့္ယုတ္လို႔ ခင္ဗ်ားခ်ဳံထဲဆြဲေခၚခံရတာ"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္။ အဲ့လိုဆြဲေခၚခံခ်င္လို႔ကို ငါက ေသခ်ာအက်င့္ယုတ္ေနတာ ဟားဟား"
"႐ြံစရာေကာင္းလိုက္တာ"
ခ်ီးထက္ ပိုၿပီး ႐ြံစရာေကာင္းတဲ့လူကို ေတြ႕ေနရသလိုမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို ရႈံ႕မဲ့ၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကိုလည္း ကိုေနလင္းက ဂ႐ုမစိုက္၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ငါေန႕တိုင္း ေရခ်ိဳးပါတယ္ကြေတြဘာေတြ လုပ္ေနေသးတယ္။ တကယ္ပါ ကိုေနလင္းက မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ တကယ္ကိုဆရာက်တယ္။
-----***-----
ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အကိုသူရကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕အနားသြားလိုက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနတာတုန္းဆိုၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ ေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ကို ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ခ်ေပးလာတယ္။
"ေရာက္လာၿပီလား။ ေရာ့... ဒီမွာ ကေလးေလးေသာက္ဖို႔ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္"
"ကိုကိုက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ"
ရယ္႐ႊင္ျမဴးစြာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ အကိုသူရက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးမ်က္ႏွာထားနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ်ိဳၾကည့္ၾကည့္တယ္။
"ေျပာပါဦး။ ကိုယ့္ကိုက်ေတာ့ ေနလင္းနဲ႕မေပါင္းရဘူးဆိုၿပီး ကေလးက သူနဲ႕ ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာတုန္း"
"ၾကက္ေတာင္သြားရိုက္တာရယ္။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က မရိုက္ခ်င္ဘူး။ အဲ့ကိုေနလင္းက သူနဲ႕မလိုက္ရင္ အိမ္ကိုအလည္လာမွာဆိုလို႔ လိုက္သြားရတာ"
လက္ထဲက ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကို တဂြတ္ဂြတ္ေသာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"အင္း... ၾကက္ေတာင္ရိုက္တာက ေကာင္းပါတယ္ကေလးရဲ႕"
ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ထားလို႔ အနည္းငယ္ေပပြေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အသာအရာဖိသုတ္ေပးရင္းနဲ႕မွ အကိုသူရက ျပန္ေျပာတယ္။
"မေကာင္းပါဘူး။ သူက ၾကက္ေတာင္ရိုက္ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ညာေခၚသြားတာ။ တကယ္က သူနဲ႕အတူအိပ္ဖို႔ လူသြားရွာတာႀကီး"
"ဟမ္! ကေလးကို ဘယ္ေခၚသြားတာတုန္း"
"ေဘာလုံးကြင္း"
"ဟာ... အဲ့ဒါဆို မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ကေလးေလး ကိုယ္မရွိရင္ ၿခံတံခါးကို ေသာ့ခတ္ထားလိုက္ေတာ့၊ ဒါမွ အဲ့ေကာင္ လာလို႔မရေတာ့မွာ။ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေလး ကိုယ္နဲ႕လိုက္ခဲ့မလား"
"လိုက္လို႔ရလား။ ကြၽန္ေတာ္က ရႈပ္ေနမွာစိုးလို႔"
"ရတာေပါ့။ ကေလးေလး ပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ ကိုယ္ကမေခၚတာ။ ကေလးေလးသာ လိုက္လာရင္ ကိုယ္က ပိုေတာင္ေပ်ာ္ဦးမွာ"
"အဲ့ဒါဆို လိုက္ခဲ့မယ္။ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားဆာၿပီလား"
"ဆာၿပီ။ အေပၚထပ္သြားၾကစို႔"
"ဘာတုန္း! ထမင္းကိုေျပာတာ"
" ေၾသာ္... မသိဘူးေလ။ ထမင္းဆို ထမင္းလို႔ထည့္ေျပာပါလား"
"အံ့ၾသဘ... ထမင္းစားခ်ိန္ေမးမွေတာ့ ထမင္းေပါ့"
တကယ္ပါ။ ျပင္ဦးလြင္သားေတြကို ကြၽန္ေတာ္လန့္ေနၿပီ။
"ကေလးကလည္း..."
"ဘာမွကေလးကမလည္းဘူး... သြား ေရသြားခ်ိဳးေခ်။ ၿပီးရင္ ထမင္းစားၾကမယ္"
ေလသံမာမာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ အကိုသူရက ႏႈတ္ခမ္းကိုစူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာင့္ေစာင့္ေအာင့္ေအာင့္နဲ႕ 'ဟုတ္ကဲ့'လို႔ေျပာၿပီး အေပၚထပ္ကိုတက္တယ္။
ႏႈတ္ခမ္းကို စူေထာ္ေထာ္လုပ္ၿပီး ဟုတ္ကဲ့သြားတဲ့ အကိုသူရေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မၿပဳံးဘဲမေနနိုင္။ တကယ္ပါ အကိုသူရကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အၿမဲတမ္း ၿပဳံးေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္တယ္။
3.2.2022