Unicode
"ကျုပ် ရွှယ်ယို့ရှန်းကို လိုချင်တယ်.."
အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကို ထုတ်ဖော်ပြောပြီးနောက် ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ရွှယ်ယို့ရှန်းကို လိုချင်နေကြောင်း ပိုမိုသေချာသွားခဲ့တယ်။
ရွှယ်ယို့ရှန်းက ကြီးမြတ်တဲ့ ဒဏ္ဍာရီလာ မန္တန်သခင်ဆိုတော့ ကောင်လေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသရွေ့ သူ့ရဲ့ဒဏ်ရာကို မန္တန်အစီအရင်နဲ့ ပျောက်ကင်းအောင် ကုသလိုရတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲမဟုတ်ဘူးလား..?
ထိုအချက်ကို တွေးလိုက်မိတော့ ရွှယ်ယို့ရှန်းကိုကြည့်နေတဲ့ ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ အပိုင်စီးလိုတဲ့အကြည့်က ပိုမိုစူးရှလာခဲ့တော့တယ်။
ရွှယ်ယို့ရှန်းကို စတွေ့ကတည်းက သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ အမျိုးအမည်မဖော်ပြတတ်တဲ့ နှစ်သက်မှုမျိုးကို ခံစားခဲ့ရတယ်။ ထိုကလေးရဲ့ ဒဏ္ဍာရီလာဖြစ်တည်မှုကို သိလိုက်ရတဲ့အချိန် သူ့ရဲ့စိတ်က ပိုမိုထက်သန်လာခဲ့တယ်။ ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ သာလွန်ထူးမြတ်တဲ့ ဒီလေးငယ်က သူနဲ့သာ ထိုက်တန်တယ်လို့ ထင်မြင်နေတော့တယ်။
".................."
ရွှယ်ယို့ရှန်းမှာ နှုတ်ခမ်းမဲ့ရွဲ့သွားရပြီး ရင်းဝူရွှမ်ကို ဘာမှပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်။
ရင်းဝူရွှမ်က ရင်းဆုယဲ့ကို လက်စားချေမယ်လို့ ပြောလာခဲ့ရင်တောင် နားလည်ပေးနိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာကိစ္စ သူ့ကို ပြဿနာလာရှာရတာလဲ..? နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ 'အိစက်နေတဲ့တည်သီးကိုပဲ ထိုးနှက်ရဲတယ်' ဆိုတဲ့ သဘောလား..?
(TN : 'အိစက်နေတဲ့တည်သီးကိုပဲ ထိုးနှက်ရဲတယ်' ၊ သူ့ရဲ့အဓိပ္ပါယ်က အင်အားကြီးတဲ့လူကို ကြောက်ပြီး၊ အားနည်းတဲ့လူကိုပဲ အနိုင်ကျင့်တတ်တယ်လို့ ဆိုလိုချင်တာပါ။)
သောက်ကျိုးနည်း..! ရင်းဝူရွှမ်ကတော့ အရမ်းလွန်လွန်းနေပြီ.. ဟုတ်တယ်မလား..?!
ကြည့်ရတာ ရင်းဝူရွှမ်က သူ့ရဲ့အပြုအမူတွေကို သဘောမပေါက်သေးဘူး ထင်ပါရဲ့။ 'အမြီးဖွက်ပြီး သေချင်ယောင်ဆောင်' ရမယ့်အစား အသိဉာဏ်မရှိပဲ သူ့ကို လာပြဿနာရှာရဲတယ်..!
"ဘာဖြစ်လို့လဲ..?"
အတွေးလွန်နေတဲ့ ရွှယ်ယို့ရှန်းက ရင်းဆုယဲ့ကို ဝင်တိုက်မိသွားတယ်။ ထို့ကြောင့် ရွှယ်ယို့ရှန်းလည်း ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားတဲ့ ရင်းဆုယဲ့ကို အမေးမျက်ဝန်းမျိုးနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
(TN : ထွက်သွားတုန်းက ရင်းဆုယဲ့က ရွှယ်ယို့ရှန်းကို လက်ဆွဲသွားခဲ့တာပါ။ ရွှယ်ယို့ရှန်းက နောက်တစ်လှမ်းစာ နောက်ကျပါတယ်။ အဲ့တာကြောင့် ရင်းဆုယဲ့က ရုတ်တရပ် ခြေစုံရပ်လိုက်တော့ ဝင်တိုက်မိသွားတာပါ။)
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.."
ရွှယ်ယို့ရှန်းကိုလိုချင်ကြောင်း အော်ဟစ်လာခဲ့တဲ့ ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့အသံကြောင့် ရင်းဆုယဲ့လည်း သူ့နှလုံးသားထဲမှာ မြှုပ်နှံထားတဲ့ သွေးဆာရက်စက်စိတ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားရတယ်။
ကောင်လေးကို သူ့လက်ထဲကနေ ဘယ်သူမှ ခိုးယူသွားလို့မရဘူး..! ကောင်လေးက သူ့အပိုင်ပဲ၊ သူကလွဲရင် ဘယ်သူမှ ထိခွင့်မရှိဘူး..! ကောင်လေးကို လိုချင်တဲ့လူတိုင်းကို သတ်ပစ်မယ် ..!
ရွှယ်ယို့ရှန်း သူ့ကို ဝင်တိုက်လိုက်မိတော့မှ ရင်းဆုယဲ့လည်း အသိပြန်ဝင်လာခဲ့တော့တယ်။ သူ့ရဲ့ခံစားချက်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့တာကြောင့် ကောင်လေးကို နာကျင်စေမိပြီ။ သူ့ကို ဝင်တိုက်မိပြီး နာကျင်သွားရတဲ့ ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း ရင်းဆုယဲ့ရဲ့ နှလုံးသားထဲက မကောင်းတဲ့ အတွေးတွေလည်း ချက်ချင်းဆိုသလို လွင့်ပျယ်သွားတော့တယ်။
ခန္ဓာကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်ပြီး ကောင်လေးရဲ့ အနီရောင်သမ်းသွားတဲ့ နဖူးပြင်လေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ အလွန်အမင်း အာရုံစိုက်နေတဲ့ အပြုအမူက အဖိုးထိုက်တန်တဲ့ ရတနာလေးတစ်ခုကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေသယောင်။ ကောင်လေးအပေါ် ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကြောင့် ရင်းဆုယဲ့လည်း တစ်စုံတစ်ရာကို နားလည်လိုက်တယ်။ အဲ့တာကတော့ ကောင်လေးအပေါ် သူ့ရဲ့ခံစားချက်တွေက သူထင်ထားသလို မရိုးရှင်းဘူးဆိုတာပါပဲ။
"မသွားသေးဘူးလား..?"
ရွှယ်ယို့ရှန်းတစ်ယောက် သူ့ရဲ့နဖူးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့ ရင်းဆုယဲ့ကိုကြည့်ရင်း 'ဘာမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စလေးကို ရေးကြီးခွင်ကျယ် လုပ်နေ'သလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ရင်းဆုယဲ့ကို မတော်တဆ တိုက်မိခဲ့ရုံပါ၊ ဒဏ်ရာအပြင်အထန် ရသွားတာမှမဟုတ်တာ။ ဒီလောက်အထိ ဂရုစိုက်နေစရာ လိုအပ်လို့လား..?
"ခဏစောင့်.."
အရေးမပါတဲ့ ပုရွက်ဆိတ်လေးတွေကို ရှင်းလင်းပြီးသွားရင် သူတို့ထွက်သွားလို့ရပြီ။ ရင်းဝူရွှမ်သာ ကောင်လေးကို ပစ်မှတ်မထားခဲ့ဘူးဆိုရင် အသက်ရှင်ခွင့် ပေးထားဦးမှာ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ တစ်စစီ ဆုတ်ဖြဲပစ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားလို့မရတော့ဘူး။
ကောင်လေးကို ညစ်ပတ်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ရဲတဲ့လူမှန်သမျှ သေသင့်တယ်..!
"အို့.."
ရွှယ်ယို့ရှန်းက ရင်းဆုယဲ့ရဲ့ အစီအစဉ်အတိုင်း လိုက်နာပါမယ်ဆိုပြီး အသာအယာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ တကယ်တော့ ရင်းဝူရွမ် ပါးစပ်ဟလိုက်ကတည်းက သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားလို့မရတော့ဘူးဆိုတာကို သိထားပြီးသား။ ဒီပြဿနာကို အရင်ဆုံးဖြေရှင်းမှ ဖြစ်တော့မယ်။
"အင်း.."
ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုတဲ့ ကောင်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရင်းဆုယဲ့တစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေရာမှ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။ ထို့နောက် နောက်တစ်စက္ကန့်အတွင်း ရွှယ်ယို့ရှန်းအနားကို ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်။ တစ်ခုတည်းသော ကွာခြားချက်က ရင်းဆုယဲ့ရဲ့ လက်ထဲမှာ ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ လည်ပင်းကို ဖမ်းဆုပ်ထားတာပဲ။
"လွှတ်.. လွှတ်ပေး..!"
လူအများရှေ့မှာ ရင်းဆုယဲ့က သူ့ကိုဖမ်းဆီးရဲလိမ့်မယ်လို့ ရင်းဝူရွှမ်က မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ သူ့၏နှလုံးသားထဲမှ အကြောက်တရားက ပိုကြီးမားလာခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့လည်ပင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်က ပိုမိုတင်းကျပ်လာခဲ့တာကို ခံစားမိလိုက်ရချိန် ကြိုးစားရုန်းကန်ခဲ့ပေမယ့်လည်း ဘာမှမထူးခြားခဲ့ဘူး။ သေခြင်းတရားက သူနဲ့ နီးကပ်လာသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ထိုအခိုက်အတန့် ရင်းဝူရွှမ်လည်း အလွန်ကြောက်လန့်သွားပြီး နောင်တအကြီးအကျယ် ရသွားတော့တယ်။
ရင်းဆုယဲ့လို ဘယ်အရာကိုမှ ဂရုမစိုက်တတ်တဲ့ အရူးကောင်ကို ရန်မစခဲ့သင့်ဘူး..!
"လွှတ်လိုက်စမ်း..!"
ရင်းဝူရွှမ်က သူ့ကို ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း အော်ဟစ်အမိန့်ပေးခဲ့တာကြောင့် ဟော်လင်းယွင်က စိတ်ဆိုးနေခဲ့သော်ငြား ရင်းဝူရွှမ်က သူ့ရဲ့အချစ်ဆုံးအမျိုးသမီး မွေးပေးခဲ့တဲ့ သူ့ရဲ့သွေးသားရင်းပဲ။ ထိုကလေး သေဆုံးသွားမှာကို ဘာမှမလုပ်ဘဲ ရပ်ကြည့်မနေနိုင်ဘူး။ သူ့ရဲ့အပြုအမူက ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ အဖေဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံလိုက်သလိုဖြစ်မှာကို သိနေသော်ငြား ရင်းဆုယဲ့က သူ့ရဲ့သားကို သတ်ဖြတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာကို ဆက်မကြည့်နိုင်ခဲ့ဘူး။
ထို့အပြင် ရင်းဆုယဲ့အပေါ် အမြင်မကြည်သောကြောင့် လက်ရှိအခြေအနေကို အခွင့်အကောင်းယူပြီး သင်ခန်းစာပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် ဟော်လင်းယွင်က ရင်းဆုယဲ့ကို တိုက်ခိုက်လိုက်တော့တယ်။
"ဟမ့်..!"
ဟော်လင်းယွင်ရဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လွန်းတဲ့ တိုက်ကွက်ကို ရင်ဆိုင်ရင်း ရင်းဆုယဲ့က ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့လည်ပင်းကို အသာအယာ လိမ်ချိုးပစ်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် ဟော်လင်းယွင်ဆီကို လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။
ရင်းဆုယဲ့က ရင်းဝူရွှမ်ကို အလွယ်တကူ လွှတ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ ဟော်လင်းယွင်လည်း မထင်ထားခဲ့ဘူး။ ထို့ကြောင့် သူ့ရဲ့တိုက်ကွက်ကို အသည်းအသန် ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး လွင့်ပျံလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တယ်။
"ဝူရွှမ်.. အဆင်ပြေရဲ့လား..?"
ရင်းဝူရွှမ်ကို ဖမ်းမိလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ မကောင်းတဲ့ ခံစားချက်တစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ သွေးဆုတ်နေတဲ့မျက်နှာ၊ ဖျော့တော့တဲ့ အသက်ရှူသံနဲ့ တဖြည်းဖြည်း အေးစက်လာတဲ့ ခန္ဒာကိုယ်က.........
ထိုအချက်အလက်တွေက ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ အခြေအနေကို ထုတ်ပြောနေစရာ မလိုအောင်ပဲ။
"ကျွန်.. ကျွန်တော်...."
ရင်းဝူရွှမ်က ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး စကားပြောရန် ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ဗလုံးဗထွေးသာ ရေရွတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး လက်လှမ်းမမှီတဲ့ ကောင်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်လေးက သူ့ရန်သူဖြစ်တဲ့ ရင်းဆုယဲ့အနားမှာသာ ရှိနေခဲ့လေတယ်။
ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ မျက်ဝန်းထဲ၌ လက်မခံနိုင်ခြင်း၊ အလျော့မပေးလိုခြင်း၊ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ခြင်းတို့နဲ့ ပြည့်နှက်လာခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ဘယ်အရာကိုမှ ပြောင်းလဲလို့မရနိုင်တော့ဘူး။ ထို့နောက် သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ခါးသီးတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့အတူ မှိတ်ကျသွားတော့တယ်။
"မင်း.. ဝူရွှမ်ကို တကယ်သတ်ပစ်ခဲ့တယ်..?!"
သေဆုံးသွားတဲ့ ရင်းဝူရွှမ်ကိုကြည့်ပြီး ဟော်လင်းယွင်ရဲ့ အသိစိတ်တစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲထွက်သွားသလိုပဲ။ ရင်းဝူရွှမ်ကို အချိန်အတော်ကြာအောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ပေမယ့် သူ့ရဲ့သားအဖြစ် သတ်မှတ်ထားခဲ့ပြီးသား ဖြစ်တယ်။
ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ရင်းဆုယဲ့က သတ်ပစ်လိုက်ပြီ..! အဖေတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်သည်းခံနိုင်ပါ့လဲ..?!
"သေသွားပြီလား..?"
ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရတဲ့အချိန် ရင်းမင်လည်း စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားရတယ်။
"ဟုတ်တယ်.. ရင်းဆုယဲ့ကြောင့် သေသွားပြီ..!"
ရင်းမင်က တွေဝေနေသော်ငြား ဟော်လင်းယွင်ကတော့ ရင်းဆုယဲ့ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား မုန်းတီးသွားခဲ့ချေပြီ..!
".............."
တစ်ဖက်မှာလည်း ရင်းဝူရွှမ်ဆိုတာ သူကိုယ်တိုင်ချစ်ခင်အလိုလိုက်ခဲ့တဲ့ သားအတု။ တခြားတစ်ဖက်မှာတော့ သားအရင်းဖြစ်ပေမယ့် ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်ထဲမထည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ ရင်းဆုယဲ့။ ထို့ကြောင့် ရင်းမင်ရဲ့စိတ်က အသိစိတ်လွတ်သွားရသလို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေတော့တယ်။
"ရင်းဝူရွှမ်က သေသင့်တယ်..!"
ရင်းဆုယဲ့ရဲ့အသံက ရင်းဝူရွှမ်အပေါ် ရွံရှာစက်ဆုပ်မှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်။
"..............."
ရင်းဆုယဲ့မှာ သေခြင်းတရားကို ကိုယ်တိုင်တောင်းဆိုရတဲ့အထိ ရက်စက်ဆိုးဝါးတဲ့ နှိပ်စက်နည်းတွေ အများကြီးရှိတယ်။ အဲတာကြောင့် ရင်းဝူရွှမ်ကို အခုလိုရိုးရှင်းတဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ မသတ်ချင်ခဲ့ဘူး။ ဟော်လင်းယွင်ကို မျက်လုံးထဲမထည့်သလို ရင်းမင်ကိုလည်း ဂရုမစိုက်ပေမယ့် သူ့ဘေးမှာရှိနေတဲ့ ကောင်လေးက သွေးထွက်သံယိုမြင်ကွင်းမျိုးကို မနှစ်မြို့ဘူးလေ။ ထို့ကြောင့် ရင်းဝူရွှမ်ကို ယခုကဲ့သို့သော ရိုးရှင်းသည့်နည်းလမ်းမျိုးဖြင့် မသတ်ဖြတ်ချင်ခဲ့ပေ။
ဒီကောင်ငယ်လေး သူ့အနားရှိနေရင် အရာအားလုံးအတွက် လုံလောက်ပြီ..!
"မင်းသေလိုက်တော့..!"
ရင်းဆုယဲ့က ဒီလောက်အထိ မောက်မာထောင်လွှားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ အခုတော့ သူ့ရဲ့ဒေါသကို အောင်အောင်မြင်မြင် ဆွနိုင်ခဲ့ပြီ..!
ဟော်လင်းယွင်က ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့ရဲ့ဝိဉာဉ်စွမ်းအာကို စုစည်းလိုက်ကာ ရင်းဆုယဲ့ကို တိုက်ခိုက်လိုက်တယ်။ ရင်းဝူရွှမ်အတွက် လက်စားချေချင်ရုံသာမက၊ ရင်းဝူရွှမ်ရဲ့ နောက်ဆုံးဆန္ဒကိုလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးချင်မိတယ်။ ကိုယ်တိုင်သတ်ဖြတ်ခဲ့တဲ့ ရင်းဆုယဲ့အစား အမှန်တရားကို ဖော်ထုတ်ခဲ့တဲ့ သွယ်ဝိုက်လူသတ်သမား ရွှယ်ယို့ရှန်းကို ဟော်လင်းယွင်က ပိုပြီးမုန်းတီးနေခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့ နှစ်လရှည်ကြာ စီစဉ်ထားခဲ့ရတဲ့ အကြံအစည်တွေအားလုံးက ဒီကလေးရဲ့စကားတစ်ခွန်းတည်းကြောင့် ပျက်စီးသွားခဲ့ရပြီ..!
သူ့ရဲ့သားဖြစ်သူကို မကာကွယ်နိုင်ခဲ့ရုံသာမက ဒီကိစ္စကြောင့် ရင်းမိသားစုနဲ့ ဟော်မိသားစုကြားမှာ ရန်ငြိုးရန်စတွေ ပေါက်ဖွားလာခဲ့ရပြီ။
ထိုအတွက်ကြောင့် ဟော်လင်းယွင်က ရွှယ်ယို့ရှန်းကို မုန်းတီးနေတော့တယ်။ ထို့အပြင် သားဖြစ်သူရဲ့ နောက်ဆုံးဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ရန်အတွက် ဟော်လင်းယွင်က ရွှယ်ယို့ရှန်းကို ဖမ်းဆီးလိုခဲ့တယ်။ သို့မှသာ ထိုကလေးကို သူ့ရဲ့သားလေးနဲ့အတူ မြေအောက်ကမ္ဘာအထိ အဖော်ထည့်ပေးလို့ရမှာပေါ့..!
စိတ်တိုနေပေမယ့် ဟော်လင်းယွင်ရဲ့ အမူအရာက တည်ငြိမ်နေတုန်းပဲ။ ရွှယ်ယို့ရှန်းကို ဖမ်းဆီးနိုင်ဖို့ဆိုရင် သူ့ကို ကာကွယ်ပေးနေတဲ့ ရင်းဆုယဲ့ကို ရှောင်ရှားနိုင်မှဖြစ်မယ်..! ထို့ကြောင့် ရင်းဆုယဲ့ကို ဟန်ပြတိုက်ခိုက်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ဦးတည်ချက်ကို ရွှယ်ယို့ရှန်းဘက်သို့ နောက်ဆုံးစက္ကန့်ပိုင်းမှာ ပြောင်းလဲပစ်လိုက်တယ်။
"............."
ဟော်လင်းယွင်ရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရသော်ငြား ရွှယ်ယို့ရှန်းတစ်ယောက် ပျာယာခတ်မနေဘူး။ ပြီးတော့လည်း အထူးတလည် တုံ့ပြန်မှုမရှိခဲ့ဘူး။
ရင်းဆုယဲ့သာ သူ့အနားရှိနေသရွေ့ သူ့ရဲ့အသက်က အလုံခြုံဆုံးပဲ..!
ရင်းဆုယဲ့ကို ချွင်းချက်မရှိ ယုံကြည်နေခဲ့တယ်။ သို့သော်လည်း 'ဘာမှမလုပ်ပဲ အရိုက်ခံရတယ်' ထိုအခြေအနေမျိုး ထပ်မံကြုံတွေ့ပြန်တာကြောင့် ရွှယ်ယို့ရှန်းရဲ့စိတ်ထဲ ခံစားသွားရတယ်။
ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလိုမျိုး ထပ်ဖြစ်ရပြန်တာလဲ..? ငါမပျော်တော့ဘူးဟေး..! သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်ပါးပေါ်မှာ "အရမ်း"ဆိုတဲ့စာလုံးကို ရေးထားပြီး သူ့ရဲ့ညာဘက်ပါးပေါ်မှာ "ပျော့ညံတယ်" လို့ ရေးထားလို့များလား..? အဲ့တာကြောင့် လူတိုင်းက သူ့ကိုပျော့ညံ့တယ်လို့ ထင်နေကြတာလား..? မဟုတ်ရင် လူတိုင်းက ဘာလို့ သူ့ကိုပစ်မှတ်ထားနေရတာလဲ..? လူတစ်ယောက်ကို ဒီလိုမျိုးဆက်ဆံတာ မကောင်းပါဘူးဟေ့..!
"သေချင်နေတာပဲ..!"
ရင်းဆုယဲ့က အူကြောင်ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ ကောင်လေးကို သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲ ချက်ချင်း ဆွဲသွင်းပစ်လိုက်တယ်။
ဟော်လင်းယွင်က သူ့ကိုတိုက်ခိုက်လာခဲ့ရင် ဘာမှဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ သူက ရွှယ်ယို့ရှန်းကို ပစ်မှတ်ထားလာခဲ့ပြီ။ ရင်းဆုယဲ့ရဲ့ အရောင်ကွဲမျက်ဝန်းအစုံက ရုတ်ချည်းဆိုသလို သွေးနီရောင်တောက်ပလာခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့နှလုံးသားထဲမှ ရူးသွပ်ခြင်းတွေက ထိန်းချုပ်လို့မရအောင် ပေါက်ကွဲလာခဲ့တော့တယ်။
ကောင်လေးကို ထိခိုက်အောင်လုပ်တဲ့လူတိုင်း သေရမယ်..!
…………………………………….
Zawgyi
“မဟုတ္ဘူး၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ က်ဳပ္က ေဟာ္လင္းယြင္ရဲ႕သားမဟုတ္ဘူး..!”
အမႈိက္ျဖစ္သြားၿပီဆိုတဲ့ ရက္စက္လြန္းတဲ့ အမွန္တရားေၾကာင့္ အသိစိတ္လြတ္ေနခဲ့တဲ့ ရင္းဝူ႐ႊမ္ခမ်ာ သူ႔ရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနၾကမွန္း သတိမျပဳမိခဲ့ဘူး။ အလင္းတန္းတစ္ခုက သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ႐ုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ေဟာ္လင္းယြင္နဲ႔ ေသြးခ်င္းဆက္သြယ္မႈကို ခံစားလိုက္ရေတာ့မွ အေျခအေနေတြကို သတိျပဳမိလိုက္ေတာ့တယ္။
အေစာပိုင္းကေတာ့ သူက ရင္းမင္ရဲ႕သားအရင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ စကားကို စိတ္ထဲမထားခဲ့ဘူး။ သိသာစြာပဲ ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းဆိုတဲ့ ကေလးငယ္က ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ ဘက္ေတာ္သားျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔အေၾကာင္းကို သြားပုတ္ေလလြင့္ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ျငား ထူးဆန္းတဲ့ အလင္းတန္းေၾကာင့္ ေဟာ္လင္းယြင္နဲ႔ ေသြးသားဆက္စပ္မႈကို ခံစားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ ရင္းဝူ႐ႊမ္လည္း ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္သြားရၿပီး ထေအာ္လိုက္မိတယ္။
“ပါးစပ္ပိတ္ထား..!”
ရင္းမင္တစ္ေယာက္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေဒါသူပုန္ထေနေခ်ၿပီ။
ေဟာ္လင္းယြင္နဲ႔ ခ်န္း႐ုန္ယန္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ သူ႔ကို လွည့္စားခဲ့႐ုံတင္မကဘူး၊ သူတို႔ရဲ႕ သားျဖစ္သူကိုလည္း ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းခဲ့တယ္..! ဒီ ‘ဦးထုပ္စိမ္း’ႀကီးကေတာ အရမ္းႀကီးမားလြန္းသြားၿပီ..! ဒီမ်ိဳးမစစ္ ေခြးဇာတ္ခင္းတဲ့ဟာေတြကေတာ့..!
အစတုန္းက ဒီကိစၥႀကီးတစ္ခုလုံးကို ရင္းဆုယဲ့ ဖန္တီးထားတာလို႔ ရင္းမင္က သံသယဝင္ေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ ေဟာ္လင္းယြင္ကို ရန္တိုက္ေပးၿပီး ရင္းမိသားစုနဲ႔ ေဟာ္မိသားစုကို လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာလို႔ေပါ့။ သို႔ေသာ္ျငား တခ်ိဳ႕လုပ္ႀကံဖန္တီးလို႔မရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ပါဝင္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။
႐ႊယ္ယို႔ရွန္းရဲ႕ စြမ္းရည္က ေရွးေဟာင္းစာအုပ္ေတြထဲက ေရးသားခ်က္ေတြနဲ႔ တူညီေနတာကို အသာထားဦး။ ဒီကေလးျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေသြးသားစစ္ေဆးနည္းက တခ်ိဳ႕စက္ပစၥည္းေတြလို ယႏၲရားပညာနဲ႔ အတုလုပ္လို႔ရတဲ့ အရာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ဒီအေျခအေနအထိ အမွားအမွန္မခြဲျခားႏိုင္ေသးရင္ သူ႔ရဲ႕ဘဝတစ္ခုလုံးဟာ အလကားအခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသလို ျဖစ္သြားေတာ့မွာေပါ့..!
အရာအားလုံးကို စဥ္းဆင္ဆင္ျခင္ၿပီးေနာက္ ရင္းမင္လည္း ႐ႊယ္ယို႔ရွန္း လိမ္ညာေနတာမဟုတ္မွန္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရင္းဝူ႐ႊမ္အေပၚ သူ႔ရဲ႕ဆက္ဆံပုံက လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေျပာင္းလဲသြားေတာ့တယ္။
“အေဖ.. ကြၽန္ေတာ့ကို မယုံေတာ့ဘူးလား..?!”
ရင္းဝူ႐ႊမ္လည္း ရင္းမင္က မ်က္စိတစ္မွိတ္စာအတြင္း သူ႔ကိုပစ္ပယ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝမထင္ထားခဲ့မိဘူး။ သူ႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ျပဴးက်ယ္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ႐ြံရွာစက္ဆုပ္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့လူက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေခ်ာ့ေမာ့အလိုလိုက္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဖခင္ဆိုတာကို မယုံၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
ရင္းဆုယဲ့သာ သူ႔ကို ဒါဏ္ရာရေအာင္ မလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေျပးၿပီးေမးပစ္လိုက္ၿပီ။ အခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚမွာ သနားစဖြယ္လဲေလ်ာင္းရင္း ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ခန႔္ ‘အေဖ’ ေခၚခဲ့ရတဲ့ ထိုလူႀကီးကိုသာ စိတ္အားငယ္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
“မယုံေသးဘူးဆိုရင္လည္း တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ သက္ေသျပလို႔ ရေသးတယ္ေနာ္.. အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းလိုတာေပါ့..”
ရင္းမင္ရဲ႕ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ဝိဉာဥ္မဲ့သူလိုျဖစ္ေနတဲ့ ရင္းဝူ႐ႊမ္ကိုၾကည့္ၿပီး ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေတာ့တယ္။
ၾကည့္ရတာ ရင္းဝူ႐ႊမ္က ပိုၿပီးသိသာတဲ့ သက္ေသမရသေ႐ြ႕ အေလ်ာ့ေပးမယ့္ပုံမေပၚဘူး။ အဲ့ေတာ့ ဒီလူေတြအကုန္လုံး ေျမျပင္ေပၚေမွာက္သြားတဲ့အထိ ဖိအားေပးရေတာ့မွာေပါ့..!
ေသြးသားစစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နည္းလမ္းမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းက အဆင္ေျပသက္သာတဲ့ အလြယ္ကူဆုံးနည္းလမ္းကို အသုံးျပဳခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ရင္းမင္လို ရင္းအိမ္ေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက သူသာအလိုရွိမယ္ဆိုရင္ ေသြးသားစစ္ေဆးျခင္းဆိုင္ရာ နည္းလမ္းေတြအမ်ားႀကီး ရွာေဖြၾကည့္ႏိုင္တယ္။
ထိုအတြက္ေၾကာင့္ ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းက ရင္းမင္ကို ပိုၿပီးၾကည့္မရျဖစ္ေနတာပဲ။ ရင္းမင္က အတိတ္တုန္းက ခ်င္း႐ုန္ယန္ရဲ႕ စကားကိုပဲ နားေယာင္ေနခဲ့ၿပီး ရင္းဆုယဲ့က သူ႔ရဲ႕သားဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘူးလားဆိုတာကို အတည္မျပဳမခဲ့ဘူး။ ဒီလို အာဏာရွင္ဆန္လြန္းတဲ့ အက်င့္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ ငယ္ဘဝက နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ခဲ့ရတယ္။
“မလိုအပ္ဘူး..!”
ရင္းမင္က အနည္း စိတ္ထိန္းထားရဟန္နဲ႔ ေျပာလာခဲ့တယ္။
ဒါေတြအကုန္လုံးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္လြန္းၿပီး ခ်င္း႐ုန္ယန္ရဲ႕ စကားကို နားေယာင္ခဲ့မိလို႔ပဲ။ ေသြးသားအစစ္ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ မစစ္ေဆးၾကည့္မိခဲ့ဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္လည္း လက္ရွိအေျခအေနလို ျပန္လည္ျပင္ဆင္လို႔မရတဲ့ကိစၥေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရတာေပါ့။
“ကိစၥမရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း ရင္းဆုယဲ့နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႔မိသားစုအေရးကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူးေနာ္.. သြားခြင့္ျပဳပါဦး..!”
႐ႊယ္ယို႔ရွန္းက ေျပာရင္းဆိုရင္း ရင္းဆုယဲ့ကို ဆြဲေခၚကာ ထြက္ခြာသြားရန္ ျပင္လိုက္တယ္။
အခုခ်ိန္က လစ္ထြက္လို႔အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ပဲ..! ရင္းဆုယဲ့လုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြက ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီလူေတြအားလုံး ႐ုတ္တရက္ဆန္တဲ့ အမွန္တရားေၾကာင့္ ေတြေဝေငးေမာေနတဲ့အခ်ိန္ ထြက္သြားမွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ထြက္သြားလို႔ ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..!
“ေနဦး..!”
ရင္းမင္က မသိစိတ္ရဲ႕ အလိုအတိုင္း ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းနဲ႔အတူ ထြက္ခြာသြားရန္ျပင္ေနတဲ့ ရင္းဆုယဲ့ကို တားဆီးလိုက္တယ္။
“ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလို႔လဲ..?”
႐ႊယ္ယို႔ရွန္းက ဘုဆတ္ဆတ္ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ သူရဲ႕အစီအစဥ္ကို ရင္းမင္က ရိပ္မိသြားတာလား..? မျဖစ္ႏိုင္တာ..!
“က်ဳပ္..”
ရင္းမင္က ရင္းဆုယဲ့ကို တားဆီးလိုက္ေသာ္ျငား ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
မႏၲန္အစီအရင္ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသြးရင္းဆက္စပ္မႈခံစားခ်က္ကို မခံစားရေတာ့ေသာ္ျငား ရင္းဆုယဲ့က သူ႔ရဲ႕ေသြးသားအရင္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၇ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ပစ္ပယ္ထားခဲ့တဲ့ သားျဖစ္သူကို မည္သို႔မည္ပုံ ရင္ဆိုင္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။
ထို႔အျပင္ ရင္းဆုယဲ့ကို သားအရင္းတစ္ေယာက္လို မသတ္မွတ္ဖူးတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲပစ္ရန္ အလြန္ခက္ခဲေနေတာ့တယ္။ သူ႔ဆီမွာ ေသြးသားအရင္းက ရင္းဆုယဲ့တစ္ေယာက္သာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ထပ္စဥ္းစားမိလိုက္ျပန္ေတာ့ ရင္းမင္ရဲ႕ အမူအရာက ပိုမိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာခဲ့တယ္။
တစ္ဖက္မွာလည္း ရင္းဆုယဲ့က အိမ္ေတာ္ရဲ႕ ဘိုးေဘးတစ္ေယာက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ဆက္ဆံေရးက မီးနဲ႔ေရလို ျဖစ္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ။
အခုအခ်ိန္မွာသာ သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ရင္ အိမ္ေတာ္မွာရွိေနေသးတဲ့ တျခားလူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သစၥာေဖာက္ခံလိုက္ရသလို ခံစားသြားၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ စြမ္းအားအရွိန္အဝါအရ အဲ့ကိစၥက သိပ္ၿပီးစိတ္ပူစရာမလိုဘူး။ ရင္းဆုယဲ့သာ ရင္းအိမ္ေတာ္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးခ်င္သေ႐ြ႕ သူ႔ရဲ႕စြမ္းရည္နဲ႔ အင္အားက တျခားဘိုးေဘးေတြထက္ သာလြန္ေနဦးမွာပဲ..! အဲ့တာဆို ရင္းအိမ္ေတာ္ရဲ႕ဆုံးရႈံးနစ္နာမႈကို ျပန္လည္ဖာေထးၿပီးသား ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္..!
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ရင္းမင္က အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အမူအရာမ်ိဳးျဖင့္ ရင္းဆုယဲ့ကို ေခ်ာ့ေမာ့ရန္ ျပင္ဆင္လိုက္ေလတယ္။
“ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္ၾကားမွာ ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး..”
ရင္းဆုယဲ့က ရင္းမင္ကို စကားေျပာခြင့္ပင္ မေပးခဲ့ပါဘူး။ ရင္းမင္ေျပာလိုတဲ့ စကားေတြကို ႀကိဳတင္ပိတ္ပင္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ျငင္းဆန္မႈကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပလိုက္တယ္။
“အေဖက မင္းရဲ႕အေဖ မျဖစ္ထိုက္ဘူးဆိုတာကို ဝန္ခံပါတယ္.. အရင္တုန္းက မင္းကို ထိခိုက္ေစခဲ့မိတယ္.. ဒါေပမဲ့ အေဖ့အမွားကို အေဖသိပါၿပီ.. ယဲ့အာ.. အေဖ့ကို အခြင့္အေရးေလးတစ္ခုေတာ့ ေပးပါကြာ.. မင္းအတြက္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ပါရေစ..!”
ရင္းဆုယဲ့က ဘာမွမေျပာတာေၾကာင့္ ရင္းမင္က သူေျပာလိုတဲ့ စကားေတြကို တရစပ္တည္း ေျပာခ်လိုက္ေတာ့တယ္။
“ျပန္ေပးဆပ္မယ္..? ဟမ့္.. ေနာက္က်သြားၿပီ..!”
ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြက ေအးစက္စူးရွေနေတာ့တယ္။
ရင္းမင္က ‘အေဖနဲ႔သား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ’ျပဇာတ္ ကျပလိုက္႐ုံနဲ႔ သူတို႔ၾကားက အမုန္းတရားေတြ၊ ရန္ၿငိဳးေတြအကုန္လုံးကို ေလွ်ာ္ပစ္လို႔ရႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ေနတာလား..? ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေနတာပဲ..!
အရင္ဘဝတုန္းကလည္း ရင္းဝူ႐ႊမ္က ေဟာ္လင္းယြင္ရဲ႕ တရားမဝင္ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း ရင္းမင္ သိသြားတဲ့အခ်ိန္ ရင္းဆုယဲ့ကို လက္ရွိပုံစံအတိုင္း ေတာင္းပန္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ မိသားစုဆီကို ျပန္လာခဲ့ဖို႔ ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ ရင္းဆုယဲ့လည္း ရင္းအိမ္ေတာ္ကို ျပန္သြားခဲ့ၿပီး ရင္းအိမ္ေတာ္အတြက္ အမ်ားႀကီး လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း တျခားလူေတြရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ရင္းမင္က သူ႔ကိုပစ္ပယ္ခဲ့ျပန္တယ္။
ထိုအခ်ိန္ကတည္းက သူနားလည္သြားခဲ့တယ္။ ရင္းမင္ရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာ ေသြးသားအရင္း၊ ဆက္သြယ္မႈ၊ ခံစားခ်က္ ဘာဆိုဘာမွမရွိဘူး။ သူ(ရင္းမင္)သိတာက အင္အားႀကီးမားဖို႔ တစ္ခုတည္းပဲ။ ထိုအခ်က္ကို သိသြားတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔ရဲ႕ဘဝမွာ မိသားစုအခ်စ္ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ၿပီ။ လုံးဝမေမွ်ာ္လင့္ထားေတာ့ဘူး..!
“မင္းလက္မခံခ်င္လည္း ငါက မင္းရဲ႕အေဖပဲ.. ငါတို႔ေသြးေၾကာထဲမွာ တူညီတဲ့ေသြးေတြ စီးဆင္းေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္က ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲသြားဘူး..!”
ဒီေလာက္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႏွိမ္ခ်ၿပီး ေျပာေနတာေအာင္ ရင္းဆုယဲ့ဘက္က ဘာတုံ႔ျပန္မႈမွမရွိတာေၾကာင့္ ရင္းမင္လည္း မယုံၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားရတယ္။
“ရတာေပါ့..!” (ေျပာင္းလဲလို႔ရတာေပါ့..)
ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ခနဲ႔တဲ့တဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးနဲ႔ ေကာ့ၫႊတ္သြားခဲ့တယ္။
ႀကီးျမတ္ေသာဘုရင္အဆင့္ကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို လိုသလိုျပဳျပင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ အဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္၊ ေသြးနဲ႔အ႐ိုးအေၾကာ၊ အရာအားလုံးက ေကာင္းကင္ဘုံနဲ႔ ကမာၻေျမႀကီးရဲ႕အလိုက် ေျပာင္းလဲသြားမွာပဲ။ အဲ့တာဆိုရင္ ရင္းမင္ကို ထပ္ၿပီးငဲ့ညႇာေနစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး..!
“………….”
ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ရင္းဆုယဲ့က သူပစ္ပယ္ဖူးခဲ့တဲ့ အႏိုင္က်င့္ခံမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အမွန္တကယ္ စြမ္းအားႀကီးျမတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း ရင္းမင္တစ္ေယာက္ ခံစားလိုက္ရတယ္။
“သြားၾကရေအာင္..”
သူ႔အေပၚမွီထားတဲ့ ေကာင္ငယ္ေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ စိတ္အေျခအေနက အလိုလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာခဲ့တယ္။
“ေကာင္းၿပီ..”
႐ႊယ္ယို႔ရွန္းက လက္ဆန႔္ထုတ္လိုက္ၿပီး ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ ႀကီးမားက်ယ္ျပန႔္တဲ့ လက္ဖဝါးျပင္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ အားေပးႏွစ္သိမ့္လိုတဲ့ ထိုအျပဳအမူက ရင္းဆုယဲ့ကို တစ္ကမာၻလုံးက ပစ္ပယ္ထားခဲ့ရင္ေတာင္ ရင္းဆုယဲ့ရဲ႕ေဘးနားမွာ သူရွိေနေပးပါ့မယ္လို႔ ေျပာေနသေယာင္။
ရင္းဆုယဲ့လည္း ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းရဲ႕လက္ကို တင္းက်ပ္စြာ ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ ထိုတစ္ခဏ သူ႔ရဲ႕စိတ္အေျခအေနက အနည္းငယ္ ေပါ့ပါးသြားခဲ့တယ္။ ဒီခံစားခ်က္က ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံးကို ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရသလိုပါပဲ။
“မင္းတို႔ ထြက္သြားလို႔မရဘူး..!”
သူ႔ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ၿပီး ထြက္ခြာသြားေတာ့မယ့္ ရင္းဆုယဲ့ကိုၾကည့္ရင္း ရင္းဝူ႐ႊမ္တစ္ေယာက္ အလိုမက်ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားတဲ့ ရင္းမင္ကို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ သူက ရင္းမင္ရဲ႕သားမဟုတ္ေတာ့မွန္း သတိရလိုက္တယ္။ ရင္းမင္ရဲ႕ ပစ္ပယ္မႈကို ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေဟာ္လင္းယြင္ဘက္လွည့္ကာ ေျပာလိုက္တယ္။
“ေဟာ္လင္းယြင္.. ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ရဲ႕ေသြးရင္းအေဖဆိုေတာ့ က်ဳပ္အတြက္ သူတို႔ကိုတားေပး..!”
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ေနတဲ့ ရင္းဝူ႐ႊမ္မွာ ဆင္ျခင္တုံတရား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီ။ သူ႔ကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ရင္းဆုယဲ့ကို အလြယ္တကူ လြတ္ေျမာက္ခြင့္မေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုတည္းသာ ရွိေတာ့တယ္။
သူ႔ကိုလုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြအတြက္ ရင္းဆုယဲ့လည္း ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္..! ရင္းဆုယဲ့ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ရင္းအိမ္ေတာ္ရဲ႕ ဆက္ခံသူအေနနဲ႔ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနရမွာ၊ တရားမဝင္ကေလးဆိုတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္လာေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..!
ရင္းဆုယဲ့နံေဘးက ေကာင္ငယ္ေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ရင္းဝူ႐ႊမ္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ႏွင့္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ လြန္ဆြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ရင္းဝူ႐ႊမ္က သူ႔ႏွလုံးသားထဲက လိုလားေတာင့္တခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာလိုက္တယ္။
“က်ဳပ္ ႐ႊယ္ယို႔ရွန္းကို လိုခ်င္တယ္..!”
…………………………………….