အပိုင္း ၁
����������
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းေပၚေနမင္းႀကီးျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီးလွပတဲ့မနက္ခင္းသစ္ကိုဖန္ဆင္းေပးေနၿပီ။ဒါေပမယ့္တခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ေတာ့ဒီမနက္ခင္းကလွခ်င္မွလွမယ္။
"သူ႕မိဘေတြကပြဲခ်င္းၿပီးဆုံးသြားတာ၊ကေလးတစ္ေယာက္ပဲအသက္႐ွင္တယ္၊ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြလည္းအဆက္အသြယ္မရဘူး၊သူ႕ကိုဒီမွာပဲအပ္ခဲ့ပါရေစ၊"
"အို စိတ္မေကာင္းလိုက္တာထားခဲ့ပါကြယ္ဒီကကေလးေတြအားလုံးမိဘမဲ့ေတြပါပဲ၊မာသာတို႔ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါ့မယ္"
�ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕႐ွိမိဘမဲ့ေဂဟာတစ္ခုတြင္
အသက္၄ႏွစ္ခန္႔႐ွိေသာျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ေကာင္ေလး၊accidentနဲ႔မိဘေတြဆုံးၿပီးဒီေန႔မနက္မွေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလး
ကြန္ ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကတစ္ျခားကေလးေတြလိုေတာ့မငို၊သူ႕ဟာသူခပ္ကုပ္ကုပ္ကေလးေနၿပီးကေလးဒဏ္ေပမယ့္သူၾကဳံေနရတဲ့အေျပာင္းအလဲကိုရငိဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္ထင္တယ္။
ကြန္႔ေ႐ွ႕မွာလာရပ္တဲ့ေျခေထာက္တစ္စုံ၊ကြန္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့သူ႕ထက္၄ႏွစ္ႀကီးတဲ့ေကာငိမေလး
"နင္ကအသစ္ေကာင္ေလးမွတ္လား"ကြန္မေျဖ
"ငါ့နာမည္ဆရီနာေရာင္အိုင္ နင့္နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ကြန္"တစ္လုံထဲပဲတုံးတိေျဖတယ္။
"ခ်စ္စရာေလး ေရာ့ မုန္႔စားမလား�"
ဆရီလွမ္းေပးတဲ့မုန္႔ကိုကြန္ကမယူ။ဆရီကကြန္႔လက္ထဲမုန္႔ထည့္ေပးၿပီး
"မမေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ကြန္
ကြန္လဲေနာက္ဆိုေက်ာင္းတတ္ကေတာ့မွာပါ"
ခ်စ္စဖြယ္အျပဳံးနဲ႔ျပဳံးျပၿပီးလွည့္ထြက္သြားတာကိုကြန္လိုက္ၾကည့္ေနသည္။
မာသာႀကီးက
"သားကြန္သားလည္းေနာင္ႏွစ္ၾကအသက္ျပည့္ရင္မမေတြလိုေက်ာင္းတတ္ကမယ္"
"ဟုတ္"တဲ့ဒီကေလးကယဥ္ေက်းမႈေတာ့႐ွိတယ္။
သူ႕မိဘေတြကေသခ်ာသြန္သင္ဆုံးမခဲ့ပုံရတယ္၊မိဘမဲ့ခ်င္းတူေပမယ့္သူတို႔ေလးေတြအျဖစ္ခ်င္းကေတာ့မတ
ူ ဆရီကလြန္ခဲ့တဲ့၅ႏွစ္ကမိုးအရမ္း႐ြာတဲ့တေန႔မနက္ေစာေစာေဂဟာေ႐ွ႕မွာလဲက်ေနတာ၊ကေလးကအေၾကာက္လြန္ၿပီးသတိလစ္ေနတာ
သတိရလာေတာ့လည္းသုံးႏွစ္သမီးမို႔ဘာမွေမးမရေပ။စကားေတာင္ေဂဟာေရာက္မွသင္ေပးကတာ၊မာသာကပဲဆရီနာေရာင္အိုင္ဆိုတဲ့နာမည္လွလွေလးေပးခဲ့တယ္။
သူ႕မိဘဘယ္သူလည္းဘယ္ေန႔ေမြးလည္းဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့ကေလး
"ဘုရားသခင္ သူတို႔ေလးေတြကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ပါေစ"
......
ေဂဟာမွာနဲနဲႀကီးတဲ့ကေလးကအငယ္ေတြကိုထိန္းတယ္။ဆရီကေတာ့ကြန္႔ကိုပဲထူးထူးျခားျခားခင္တြယ္တယ္။
"ကြန္ဒီအ႐ုပ္ေလးလွလား�ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ကလက္ေဆာင္ရတာ"
"အ႐ုပ္ကမိန္းကေလးေတြေဆာ့တာ"
ကြန္ကဘာအ႐ုပ္မွမေဆာ့သူ႕လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ေလာ့ကတ္ပါတဲ့ဆြဲႀကိဳးေလ�း။ဒါကိုေတာ့အထိမခံသု႔အေမဝတ္ေပးထားတာတဲ့၊
ကြန္ကလည္းဆရီနဲ႔ပဲအေဖာ္လုပ္ေဆာ့တတ္တယ္။
>>>>>>
ေဒၚေဒဝီလ်ာ
.ကြၽတ္ဒီေဂဟာကိုလိုက္လာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး၊ခင္ပြန္းဦးေနမ်ိဳးကဒီကမိဘမဲ့ကေလးေတြကိုမွလႉခ်င္ပါတယ္တဲ့၊ကိုယ့္မွာေကာသားသမီးမ႐ွိတာၾကေနတာပဲ.
"အင့္ အို"
ေထာင့္ခ်ိဳးဘက္ကေျပးထြက္လာတဲ့ဆရီနာကေဒၚေဒဝီလ်ာကိုဝင္တိုက္မိၿပီး ဖင္ထိုင္လဲၾကသြားတယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္အန္တီ"
"အို ႐ွပ္ျပာမေလး သြား သြား"
"ေမေမကလည္း ညီမေလးဘယ္နားနာသြားေသးလဲ"
.အမေလးသားကလည္းသူ႕အေဖလိုဂ႐ုဏာႀကီးလိုက္တာ ကိုယ္ကေတာ့လႉရင္ကုန္တယ္လို႔ထင္တဲ့လူစား။
ဒီလိုကေလးေတြနဲ႔လည္းမပတ္သက္ခ်င္ဘူး.
"ဦးစီး ဒီကိုလာျပန္မယ္"
ေနဦးစီးကေတာ့ သ္ူအေမကိုေၾကာက္ၿပီးမ်က္လုံးအဝိုင္းသားနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကိုသာ........
ကြန္ေက်ာင္းတတ္ေတာ့ဆရီကသုံးတန္း၊ကြန္႔ကိုအႏိုင္က်င့္ခ်င္တဲ့ကေလးေတြဆိုဆရီကလိုက္လိုက္ရန္ျဖစ္တတ္သည္။
"ဒိုႀကီး အာ့ကြန္႔ခဲတံမွတ္လား ျပန္ေပး"
"မယူပါဘူး"
"ငါ ဆရာမနဲ႔တိုင္မွာေနာ္"
ဒိုႀကီးမေက်မနပ္နဲ႔ျပန္ေပးတယ္။အဲ့လိုမ်ိဳး
ေဂဟာကကေလးေတြထဲမွာလည္းဂ်ဴလီယာဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကစိတ္ပုပ္မေလး၊ဆရီကိုအၿမဲမနာလိုျဖစ္ၿပီး ဆရီႏွစ္သက္တဲ့အ႐ုပ္မေလးကိုလုတတ္တယ္။အဲ့အခါတိုင္းလည္းကြန္ကဝင္ပါတတ္စၿမဲ.
ခေလးေတြရဲ႕သံေယာဇဥ္ကတေန႔တျခားခိုင္မာလာၿပီ..
တေန႔ေတာ့ျမစ္ႀကီးနားမွာတာဝန္ၾကတဲ့ေက်ာင္းဆရာႀကီးလင္မယားကကေလးေမြးစားဖို႔ေရာက္လာသည္။
"ဟိုကေလးမေလးခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြၽန္မတို႔သူ႕ကိုေမြးစားခ်င္တယ္"
ကြန္နဲ႔ေဆာ့ေနတဲ့ဆရီနာကိုလက္ညိဳးထိုးၿပီး။
ထိုအခါမာသာႀကီးက
"သမီးဆရီနာလာပါအုံး"
"ဟုတ္"
ေဆာ့ရာကထထြက္သြားတဲ့ဆရီ႕ကိုၾကည့္ၿပီးနဲနဲႀကီးတဲ့ကေလးေတြက"သူတို႔ဆရီ႕ကိုေမြးစားၾကမလို႔ထင္တယ္."
ဒါကိုကြန္ၾကားၿပီးေခ်ာင္ေလးထဲမွာသြားထိုင္ေနတယ္။
အေတာ္ၾကာေတာ့
"ကြန္ ကြန္ေရ ကြန္...."
ကြန္ၾကားေပမယ့္မထူး
"ကြန္ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ"
"မမဆရီ ကိုအခုနကေမြးစားၾကဖို႔ေခၚတာဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
ကြန္ပိုဝမ္းနည္းသြားၿပီးျဖဴေဖြးေနတဲ့ကြန္႔မ်က္ႏွာနီရဲလာတယ္.
"ေယာက်္ား ဆိုတာမငိုရဘူးေလကြန္.
မမဆရီကဘယ္မွမသြားဘူး၊ကြန္နဲ႔ပဲတသက္လုံးအတူေနမွာ"
"တကယ္လား"
"အင္း ဂ်ဴလီယာ့ကိုပဲေမြးစားဖို႔ေခၚသြားၿပီ"
"မမဆရီ မိဘမလိုခ်င္ဘူးလား၊အ႐ုပ္ေတြလည္းရမယ္၊သူတို႔ကခ်စ္ၾကမွာေပါ့"
"လိုခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ အဲ့မွာမာသာႀကီးနဲ႔ကြန္မ႐ွိဘူးေလ"
"ကြန္မပါပဲမမဘယ္မွမသြားဘူး"
ကြန္ေပ်ာ္ၿပီးဆရီ႕ကိုဖတ္ထားတယ္။
ပထမဆရီ႕ကိုေမြးစားဖို႔ေခၚေပမယ့္.ဆရီက
"ကြန္ေကာကြန္႔ကိုေကာေမြးစားမွာလားဟင္"
ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ကသိပ္သံေယာဇဥ္ႀကီးတာ
"ကြၽန္မတို႔ကတစ္ေယာက္ပဲျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္မွာ"
ဒါနဲ႔ ဆရီ႕ထက္ေဂဟာကိုအရင္ေရာက္တဲ့ဂ်ဴလီယာကိုပဲေမြးစားဖို႔ေပးလိုက္တယ္။
ကြန္နဲ႔ဆရီရဲ႕ကေလးဘဝအ႐ြယ္အင္မတန္မွျဖဴစင္တဲ့သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ႀကိဳးေလးပါ။
လူ႕ဘဝဆိုတာခ်စ္ျခင္းမွ႐ွင္သန္ေပါက္ဖြားလာတဲ့လူသားသစ္ပင္ကေလးမ်ားမို႔
ကြန္ကဆရီ႕အတြက္တြယ္တာရာအျမစ္
ဆရီကကြန္႔အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္စုံ
�
ကြန္က၇တန္းဆရီက၁၀တန္း၊ကြန္ကအရမ္းညဏ္ေကာင္းၿပီးစာေတာ္ေသာကေလး၊ဆရီကေတာ့သာမာန္ေလးမို႔သူ႕ဟာသူႀကိဴစားေနကသည္၊
ဆရီကအ႐ြယ္ေရာက္လာလိုအရမ္းရမ္းလွလာပါသည္၊ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးပါးမို႔မို႔ေလးမ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းဆံႏြယ္ညိဳညိဳေလးေတြနဲ႔သူမျမတ္ႏိုးတဲ့အ႐ုပ္မေလးအတိုင္းေပါ့။
ကြန္ကေတာ့ဆရီ႕ကိုအရမ္းအူတိုတတ္တာကလြဲရင္ငယ္ငယ္ကအက်င့္အတိုင္းခပ္ကုတ္ကုတ္ေကာင္ေလးပဲေပါ့၊
ကြန္ကစာေတာ္လို႔မာသာႀကီးေကာဆရီကပါဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေလ။
ဆရီဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔
"ကြန္ ငါမၾကည့္ရဲဘူး"
"လာပါ" ကြန္ကလူၾကားထဲဆရီ႕ကိုလက္ဆြဲၿပီးတိုးေဝွ႔ၾကည့္
ဆရီကမ်က္လုံးပိတ္ၿပီး
"ကြန္ ငါေၾကာက္တယ္"
"ေတြ႕ၿပီ မမဆရီ ေအာင္တယ္."
"တ တကယ္ လား ဘယ္မွာ"
"ဒီမွာ. " "ေဝး ဝဌ္ႂကြတ္ၿပီကြ"
ဆရီဝမ္းသာၿပီးကြန္႔ကိုဖက္ၿပီးေအာ္ေနတာ
�
သူတို႔ေတြကဒီလိုပုခုံးခ်င္းဖက္လက္ခ်င္းယွက္ၿပီးႀကီးျပင္းလာတာေလ။
ဆရီဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့စာေပးစာယူပဲတတ္ၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။
" dayတတ္ၿပီးဘာလုပ္မွာလည္းဆရီက႐ိုး႐ိုးေလးပဲေအာင္တာ.
အလုပ္လုပ္ၿပီးေက်ာင္းတတ္ေဂဟာကိုလည္းေထာက္ပံ့မယ္ ၿပီးေတာ့ကြန္႔အတြက္".
One day�
ရန္ကုန္ကဆရာမတစ္ေယာက္ေဂဟာကိုအလည္လာရာကေနဆရီ႕ကိုရန္ကုန္လိုက္မလားေမးတယ္။
ဆရီက့ကြန္နဲ႔မခြဲခ်င္ဘူးဒါေပမယ့္ရန္ကုန္မွာဆိုပိုက္ဆံမ်ားမ်ား႐ွာလို႔ရမယ္။ဒီမွာဆရီကအကူဆရာမေလးလုပ္ေတာ့ပိုက္ဆံသိပ္မရဘူးေလ၊မာသာနဲ႔ေဂဟာကိုလည္းေထာက္ပံ့ေပးခ်င္တယ္ၿပီးေတာ့ကြန္ေဆးေက်ာင္းတတ္ႏိုင္ေအာင္ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားစုခ်င္တယ္။
"ဆရီရန္ကုန္ကိုလိုက္သြားမယ္မာသာ"
"မာသာကမတိုက္တြန္းလိုဘူး သမီးဆရီကိုယ္တိုင္ပဲဆုံးျဖတ္ပါကြယ္။ဟိုမွာလည္းသမီးကိုဒီကဆရာမကဆက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါလိမ့္မယ္"
"ဆရီတို႔အ႐ြယ္ေရာက္ေပမယ့္အသက္မျပည့္မခ်င္းကိုယ့္ဘဝကိုယ္မရပ္ႏိုင္မခ်င္းဆရာမတို႔ကေစာင့္ေ႐ွာက္ထားမွာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရီဆရာမနဲ႔လိုက္သြားမယ္"
ဆရီဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီဒါကိုကြန္သိေတာ့
"မလိုက္ကဘူး မမဆရီ ကြန္႔ကိုဘာမွမေျပာဘဲကိုယ့္ဘာသာဆုံးျဖတ္ကလား ကြန္သေဘာမတူဘူး"
ၾကန္ကခါးခါးသီးသီး
"ကြန္ရယ္ဆရီလည္းကြန္နဲ႔မခြဲခ်င္ပါဘူး"
"ဒါဆိုမသြားနဲ႔."
"အၾကာႀကီးမဟုတ္ဘူး ကြန္ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ဆရီတို႔ျပန္ဆုံမွာပါ.
အၿမဲတမ္းစာေတြလည္းေရးမယ္။
ကြန္႔ရင္ထဲမွာဆရီအၿမဲတမ္း႐ွိေနတာပဲေလအေဝးႀကီးမဟုတ္ပါဘူး"
ဆရီႏွစ္သက္တဲ့အ႐ုပ္မေလးကို�
"ဆရီ႕ကိုယ္စားကြန္႔နားထားခဲ့မယ္ေနာ္ ျပန္ေတြ႕ရင္သူ႕ကိုျပန္ေပးရမယ္"
"ေဟး နင္ကြန္႔ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေနာ္"
"တကယ္သြားမလို႔လား"
"အင္း." ဆရီေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
ကြန္ကသူ႕ဆြဲႀကိဳး�ကိုဆရီ႕ကိုယ္ဆြဲေပးတယ္
"ကြန္႔ေမေမေပးခဲ့တာမို႔ကြန္ကိုယ္နဲ႔မကြာထားတာကို"
"ဒါလည္းကြန္႔ကိုယ္စားေပါ့
ေဝးေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကြန္႔ေမေမကေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါလိမ့္မယ္"
"အို ကြန္ ရယ္"..
ဆရီရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာမနဲ႔အတူေနၿပီးစက္႐ုံမွာအလုပ္လုပ္တယ္၊ဆရီသူမ်ားေတြလိုပိုက္ဆံမျဖဳန္းပဲ အိုဗာတိုမ္းဆိုလည္းဆင္းတယ္။အလုပ္ကအရမ္းပင္ပန္းလာတဲ့အခါကြန္႔အေၾကာင္းစဥ္းစားလိုက္တိုင္းဆရီ႕အတြက္အားအင္သစ္ေတြျဖစ္လာတယ္။
ခုဆိုကြန္ကဆယ္တန္းမို႔ဆရီတို႔မၾကာခင္ျပန္ေတြ႕ရမွာပါ.
တစ္ပတ္ကိုတစ္ႀကိမ္စာပို႔တယ္��၊မာသာအတြက္တစ္ေစာင္၊ကြန္႔အတြက္တစ္ေစာင္။ကြန္ကလည္းျပန္ပို႔တယ္.စိတ္မခ်ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊က်န္းမာေရးကိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔၊အရမ္းလြမ္းေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ကြန္စာေရးတိုင္းခြဲရတာဘယ္ႏွစ္ရက္႐ွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊စာအေစာင္ေရဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေစ့စပ္တဲ့ကြန္ကအၿမဲထည့္ေရးတယ္။
ဆရီညတိုင္းကြန္ေရးတဲ့စာဖတ္ၿပီး မ်က္ရည္လည္႐ြဲနဲ႔ကြန္႔ဆြဲႀကိဳးေလးကိုဆုတ္ကိုင္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္စၿမဲ၊���
အိပ္မက္ထဲကြန္႔နဲ႔ေတြ႕ရတယ္ေလ။
ဒီေန႔ကြန္ေအာင္စာရင္းထြက္မွာ.စာနဲ႔ပို႔ရင္ၾကာလို႔ဖုန္းအျမန္ဆက္ဖို႔မွာထားၿပီးရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဘုရားဆီမွာဆုေတာင္းရတာအေမာ၊ဖုန္းနားမွာပါသြားထိုင္ေစာင့္ေနတာ
�
"ဟလို ကြန္ ကြန္လား"
×××××××
"တကယ္.... "
ဝမ္းသာလို႔ဘာမွေတာင္မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။
စက္႐ုံကအမေတြကို
"မမတို႔ဒီေန႔ဘာစားမလဲဆရီဝယ္ေကြၽးမယ္"
"ဒီကပ္ေစးႏွဲေလးဘာေၾကာင့္အူျမဴးေနတာလည္း"
"သူ႕ေကာင္ေလးAll Dနဲ႔ေအာင္လိုတဲ့"
"ဟယ္ ဟုတ္လားေတာ္ခ်က္"
ဟုတ္တယ္ဆရီ႕ေကာင္ေလးေပါ့ကြန္က၊ဆရီ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာေကာင္ေလး
×××××××××