Multimedya: Arda
İkinci günden okula geç kalmıştım. Babam okulun önünde durduğunda içeri hızlıca giren öğrencilerden başka kimse yoktu. Arabadan apar topar inip binaya ilerliyordum tedirginlik ve korku içinde..
Kapı önünde durup eteğimi düzeltirken duyduğum sesle irkilmiştim.
"Hala kısa o etek."
"Sanane ya. Kısaysa kısa."
"Ne dedin sen."
"Duydun sen." Diye karşılık verdiğimde Doruk denen çocuk eline eteğime uzatmıştı ki kapıyı bile çalmadan sınıfa girmiştim ve tüm sınıfın gözü üstümüzdeyken hızlıca sırama ilerlerdim.
İlk defa gördüğüm hocanın gözünde mimlendiğim kesindi..
"Geç kaldığım için özür dilerim."
"Bunlarda da hiç saygı kalmamış" deyip derse devam etmişti.
Göz ucuyla yan tarafıma baktığımda Doruğun bana bakmaması birazda olsa rahatlama sebebim olmuştu.
Matematik dersinin sıkıcılığından dolayı kafamı sıraya koyup uyumaya çalıştım. Hocanın birilerini tahtaya çıkarttığı sen kalk sen kalk demesinden belliydi.
"Can yine mi aynı şey evladım. Silgiyi sıranın altına atmayı kes de gelip şu soruyu çöz." Dediğinde Can'ın kim olduğuna bakmak için kafamı kaldırdım.
"Hocam valla silgi düştü. Yoksa niye atayım silgiyi."
Can tahtaya doğru ilerlerken zilin çalmasıyla kapıya yöneldi.
"Teneffüs bekletilmez hocam."
Yasemin'e dönüp baktığımda sırada uyuyakalmıştı. Ben uyandırıp uyandırmamak arasında kalsamda önden Arda o kocaman elleriyle Yasemin'i şiddetli bir şekilde sarsmıştı.
Yasemin kafasını hızlı bir şekilde sıradan kaldırıp etrafına baktıktan sonra gözleri Arda'da kilitlenmişti.
"Öküz. Her zaman aynı şeyi yapıyorsun."
"Sende her zaman uyuyorsun."
"Sanane Arda ya. Hadi Azra kantine gidelim acıktım ben." Dediğinde kafamı onaylarcasına sallayıp dışarı çıktık.
Ben kantinde boş bir masaya otururken Yasemin'de kahvaltılık bir şeyler alıyordu. Yanımdaki sandalyenin çekilme sesini duyunca kafamı çevirdim. Arda yine yüzünden hiç silmediği gülümsemesiyle yanıma oturmuştu.
"Naber güzellik." Deyip benim cevap vermemi bile beklemeden Yasemin'e bağırdı.
"Yasemin hadi ama çok acıktım."
"Zıkkım var yer misin?"
"Seni bile yerim öyle açım."
"Hayvan."
Kahvaltımız yaparken Arda kendinden çok Yasemin'in ağzına tıkıştırmakla meşguldü. Ders beden olduğu için sınıfa gidip çantamdaki eşorfmanlarımı alıcaktım. Sırada göremeyince birisinin şakası olduğunu düşünüp diğer sıralara bakmaya başladım.
"Bunu mu arıyorsun." Diyen Doruk çantayı elinde sallıyordu. Üstüne doğru yürüyüp çantaya uzanıcakken beni duvara doğru ittirmesi bir oldu. İki günde üçüncü oluyordu.
"Ahh. Ruh hastası ne yapıyorsun?"
Duvardan ayrılmaya çalışsamda olmamıştı. Bana yaklaşıp vücudunu vücuduma dayadığında erkekliğinin yaptığı baskı aklımdan kötü şeyler geçirmeme sebep olmuştu. Kulağıma yavaş yavaş yaklaşırken bedenimle buluşan nefesi ateş gibi yakıyordu.
"Çıkın lan dışarı."
"Yardım edin. Müdürü falan çağırın."
Doruk kapıdan çıkan çocukların hepsine tek tek bakıp dudağının kenarını kıvırdı.
"Sikerim."
Hepsi tek tek çıkarken tekrardan bağırdı.
"Kapatın kapıyı."
Kendini vücuduma daha çok bastırırken hiçbir yere kıpırdayamam da cabasıydı. Ensemdeki sıcaklık ve kısık sesli konuşması insanı çileden çıkartır cinstendi.
"Birincisi benimle düzgün konuş. İkincisi neden sözüm dinlenmiyor." Ellerini yavaşça bacağıma kaydırırken gözlerini gözlerimden çekmeyerek cevap beklercesine bakıyordu.
"Sözünü dinlemem için ortada bir sebep yok."
Eteğimin altında gezinen ellerini daha da bastırarak gezdiriyordu.
"Sebep mi arıyorsun."
"Evet."
"O zaman bir sebep yaratalım." Diyip eliyle bacağımı sıktı.
"Daha yukarı çıkayım mı?"
Kalbim göğüs kafesimi dövüyorcasına atıyordu. Boğazımda oluşan yumruyla konuştum.
"Ne istiyorsun benden. Bırak beni."
"Sözümü dinlemeni."
Aklımdan geçen sahneleri silip şu an burdan kurtulmak için yapmam gereken sözü söyledim. Tek kurtuluşum onu tatmin etmekti ve bunu yapıp bir daha onunla aynı ortamda bulunmayacaktım.
"Tamam dinleyeceğim. Yeter ki bırak."
Ellerini hızlıca bacaklarımdan çekip kollarımdan kavrayarak yapıştığım duvardan çekmişti ve yırtılma sesi sınıfı doldurmuştu.
"Dışarıdayım çabuk giyin."
Tişörtümün ve eteğimin yırtılmış parçaları duvarda öylece asılıydı. Hızlıca eşofmanlarımı giyip sınıftan çıktım. Doruğun yüzüne dahi bakmadan çıkış kapısına doğru ilerlerken o gür sesini duymuştum.
"Bekle." Dediğinde tam tersini yapıp daha da hızlandım. Kolumda sıkıca bir el hissettiğimde ne zaman yetiştiğini anlıyamadığım Doruk kolumdan bileğime giden kan akışını durdururcasına sıkıyordu.
"Bu iki.. Üçüncüsü olursa affetmem."
Okulun otoparkına doğru götürürken elinden ne kadar kurtulmaya çalışsamda başaramamıştım.
"Canım yanıyo." Dediğimde kolumdaki eli biraz bile olsa gevşememişti. Dişlerimi sıkarak tekrar söylesemde kaale alınmamıştım.
Arabaya fırlatırcasına bindirip şöför koltuğuna geçti. Ben kolumu ovuştururken o arabayı çoktan çalıştırmıştı. Ara ara çıkan oflamalarımı saymazsak yol boyunca sessiz bir şekilde oturmuştum.
Eve geldiğimizde şaşkınlıkla ona baktım. Evimi nerden biliyordu bu şimdi.
"Yarın alıcam seni." Deyip elime bir poşet uzattı.
"Almanı istemiyorum. Hem bu ne?"
"Ama ben alıcam."
"Bulursan." Mırıltılarla çıkan sesimle konuşmuştum duymaması adına.
"Ne dedin."
"Hiç. Hiç bir şey." Diyip hızlıca arabadan indim.