Unicode
မိုင်ယာသတင်းကြားပြီးပြီးချင် ကုမ္မဏီကနေတောက်လျှောက်ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။
မိုင်ယာအမုန်းဆုံက သူချစ်တဲ့လူတွေကိုထိခိုက်အောင်လုပ်ခြင်း
အိမ်တော်ထဲဝင်သွားလိုက်တော့ အရင်ဆုံးရတာက သွေညီနံ့ပြီးတော့ ယမ်းနံတွေ
အိမ်တော်ရှေ့ကမှာအပုံလိုက်ဖြစ်နေတဲအလောင်းတွေ ပြီးတော့ လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံထားရတဲ့လူတွေ ထိုလူတွေထဲမှာယောင်မီဆိုတဲ့ မိန်းကလေးကအပါအဝင်
သားရေလက်အိတ်ဝတ်ခဲ့ပြီး ကားပေါ်နေဆင်ရင် နူတ်ခမ်းထက်မှာသွေးအေးရက်စက်တဲ့ အပြုံးကြီး ဆင်မြန်းထားလျက်။
"မမိုင် အကုန်မိပါတယ်"
A1က အပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူတစ်ယောက်လို ခေါင်ငိုက်စိုက်ကျရင်းဖြေလိုက်သည်။ မိုင်ယာ A1ကို ပုခုံးပုတ်ပေးရင်း
"စိတ်မကောင်းဖြစ်မနေနဲ့တော့ ပိစိလေးအန္တရာယ်ကင်းပါတယ်"
ထိုအသံကြားမှ မျက်နှာဝင်းလာတဲ့ A1
ထိုအချိန် အိမ်တော်ဝန်းထဲကို ကားတစ်စင်းအရှိန်နဲ့ဝင်လာသည်။ ကားထဲက ဆင်းလာတာကတော့ သီဟနဲ့ခွန်းငယ်
ခွန်းငယ်က သူ့ရှေ့မှာ ပုံနေတဲ့အလောင်တွေကို မြင်တော့ ကြောက်လန့်သွားသည်ထင်သည်။
သီဟနောက်ကျောနောက်ဝင်ပုန်းသည်။
သီဟက အားလုံးကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ရင်း နားလည်သည်ဟူသောအဓိပ္ပာယ်နှင့် ခေါင်တဆက်ဆက်ငြိမ့်နေသည်။
"သီဟ ခွန်းလေးနဲ့ဆေးရုံလိုက်သွားလိုက်
ကျန်ခဲ့တဲ့ကိစ္စငါရှင်းမယ်"
"အင်း"
"ခွန်းလေး"
"ဗျာမမ"
"ချစ်တယ်"
မိုင်ယာ က ကြောက်လန့်နေတဲ့ခွန်းလေး ကြောက်စိတ်ပြေသွားအောင်လို့ လက်ကလေး ဝိုက်ပြီး အသဲပုံစံလေးလုပ်ပြီး နူတ်ခမ်းလေးဆူပြလိုက်တော့
"ခစ်ခစ်ခစ်"
"အာဘွားပြန်ပေးဦးလေ"
"မရပါဘူး"
"ထိုအသံကတော့သီဟဆီမှ "
''ဘာလို့လဲ?"
"ခွန်းငယ်က ငါ့အပိုင်"
"အမလေး တိုပြနေတာ သွားတော့."
"တိုတို ဘဲ"
"ဟားဟားဟားးး"
အေးစက်နေတဲ့လေထုဟာ နုညံ့တဲ့ရီသံတွေနဲ့ ခဏတာ နွေးထွေးသွားသည်။
"ခွန်ငယ်အေးတယ်အနွေးထည်ဝတ်"
"ဝတ်စရာမလိုဘူးငါရင်ခွင်ကြီးရှိတယ်"
ကားပေါ်နေလှမ်းအော်ရင်း ထိုကားလေးက အိမ်တော်ကနေ ထွက်ခွာသွားတော့ မိုင်ယာမျက်နှာပေါ်မှာ အေးစက်အပြုံကြီးပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
မိုင်ယာလက်ပြန်ကြိုးတုတ်ထားတဲ့ ယောင်းမီပနားကို မုဆိုးဒူးထောက်တိုင်လျလိုက်ရင်း
"ဘာလို ပိစိလေးကို ဘာလိုဒီလိုလုပ်ရတာလဲ"
ထိုမေးခွန်းက သူအသိချင်ဆုံးမေးခွန်းပေ ပိစိလေးက သူမအပေါ်ဒီလောက်ကောင်းပေးပြီး ယုံကြည်ထားတာကို နောက်ကျောကိုဓားနဲ့ထိုးခဲ့သည့်တဲ့လား
"......"
"ငါမေးတယ် မကြားဘူးလား ဟမ်း"
"....."
ဘာမှပြန်မဖြေဘဲတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ယောင်းမီကြောင်အိုင်ယာ လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး
"ဘာလို့ သူကိုထိခိုက်စေတာလဲ နင်ကိုသူဘာလိုခဲ့လိုလဲ"
ထိုအခါမှ ယောင်းမီနူတ်ခမ်းအသာအဟကာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့စကားက
"ငါပိုင်ဆိုင်မှုကိုလုယူခဲ့လို့ ကိုကိုရဲ့အချစ်တွေကို ငါဆီက သူလုယူသွားခဲ့တာ"
"ဟက်.."
မိုင်ယာ ခြောက်ကပ်စွာရီရင်း
''သူက လုယူခဲ့တာမဟုတ်ဘူး
သူက အစကတည်းက ပိုင်ဆိုင်ခဲ့တာ"
"မဟုတ်..."
မိုင်ယာလက်သီချက်က နှာနုရိုးအပေါ်တည့်တည့်သို့
ခွက်!!
"ငါစကားမဆုံးသေးဘူးဖြတ်မပြောနဲ့"
ယောင်းမီနှာခေါင်းသွေးတွေလျှံကျနေသည်။
"ပိစိလေးက တကယ်ပိုင်ဆိုင်သူအစစ်Bossရဲ့နှလုံရဲ့ပထမဦးဆုံးအချစ်ဦးနင်နားထဲမှာ မြဲမြဲမှတ်ထား"
"စွတ်''
အားးးးးး!!!
ဘယ်ကတည်းက လက်မှာရှိနေတဲ့ ဝက်အူလှည့်မှန်းမသိ ယောင်းမီ နားကိုထိုးချလိုက်တော့ အသေ ရုန်းလာသည်။
"ချုပ်ထားစမ်း"
ဂိုဏ်းသားနှစ်ယောက်တစ်ဖက်တစ်ချက်စီက ချုပ်လိုက်တာမို့ လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်
နားထဲကို တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထိုးသွင်းလာတဲ့ ဝက်အူလှည့်ကြောင့် ယောင်းမီ မျက်ဖြူစိုက်လာတော့မှ စွက်ကတည်းပြန်နူတ်သွားသည်။
"မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုနှိပ်စက်ရတာ ငါ ဝါသနာ မပါဘူး"
မိုင်ယာဘေးက လူနှစ်ယောက်ကို ဖယ်ခိုင်လိုက်တော့ နာကျင်မှုနဲ့မြေပြင်ပေါ်မှာ လူးလိမ့်နေတဲ့ ယောင်းမီ
''တူယူခဲ့စမ်း"
ခဏကြာတော့ သေတ္တာတစ်လုံး ရောက်လာသည်။သေတ္တာထဲမှာ ပါတာက တူအမျိုးမျိုး
"မိုင်ယာတူတစ်ချောင်းကိုယူလိုက်ပြီး ဒီလက်က
ပိစိကို ထိခဲ့တဲ့လက် ပေါ့"
အုန်း!!!
အားးးး!!
တူနဲ့ထုလိုက်တာကြောင့်သွေးတွေဖြာထွက်လာပြီးလက်တစ်ဖက်က အသားတွေအရိုးေတွကြေမွသွားသည်
မိုင်ယာ လှောင်အိမ်ထဲကို ဖမ်းမိတဲ့သူတွေရောအလောင်းတွေရော ယောင်မီမရော အကုန်လုံကို ထည့်လိုက်ပြီး ပင်လယ်ဆီကို ဦးတည်မောင်းခဲ့လိုက်သည်။
ပင်လယ်ရောက်တော့ ကြိုတင်ရောက်နေပြီးသားဖြစ်တဲ့ဂိုဏ်းသားတွေက သံကြိုးနဲ့တွဲထားဧရာမကျောက်တုံကြီးနှင့်စောင့်နေကြသည်။
ကားပေါ်က လှောင်အိမ် ချလိုက်တော့
ဘာလုပ်မလဲဆိုတာကို နားလည်သွားဟန်ရှိတဲ့လူတွေက အသဲအသန်တောင်းမှန်ကြတော့သည်။
ဒါပေမဲ့နောက်ကျသွားပြီ
လှောင်အိမ်မှာပါတဲ့ သံကွင်းလေးနဲ့ သံကြိုးနဲ့ချိတ်လိုက်တော့ကွက်တိ ဒါဟာ သက်သက်ရည်ရွယ်ချက်နဲ့သွင်းလုပ်ထားတယ်ဆိုတာသိသာလွန်းသည်။လူသူကင်းမဲ့တဲ့ ထိုနေရာမှာ ငိုယိုတောင်မှန်းသံတွေဆူညံ့နေလျက်။ အထဲက ယောင်းမီကတော့ သွေးထွက်လွန်လို့မေ့တောင်နေပြီ
လပြည့်ညဖြစ်တာကြောင့် လရောင်အောက်မှာ လှောင်အိမ်ကြီးရယ် စီကရက်ငွေ့တွေဟာ သွေးပျက်စရာ။
မိုင်ယာစောင့်နေတာက နေရောင်ဖျဖျလေးဝင်လာတဲ့အာရုံဦး ။ ခပ်စောစော အလင်းစဝင်လာတဲ့အချိန် မှာ လူသတ်ရတာကို မိုင်ယာသိပ်ကြိုက်တယ်။ထွက်ပေါ်လာတဲ့နေရောင်ဖျဖျလေးကို နောက်ကွယ်ထားပြီးလူသတ်ရတာသူမနှစ်သက်တယ်လိုချင်တဲ့အချိန်ရောက်လာပြီ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၅နာရီ၁၀မိနစ်
လှောင်ဘက် တစ်ချက်စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သတိရလာပုံပေါ်တဲ့ယောင်းမီဟာ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသွင်းပြီး နာကျင်မှုဝေဒနာကိုခံစာနေရှာသော်လည်း သူမ နူတ်ခမ်းမှ တစ်စုံတစ်ခုကို ရေရွတ်နေလေသည်
"စတော့"
စကားအဆုံးမှာ ကျောက်တုံးကြီးကို အသင့်ရှိနေတဲ့ စက်ရန္တရားကြီးနဲ့တွန်းချလိုက်ကြသည်။
ဗွမ်းးး!
ရေထဲကျသွားတဲ့အသံနောက်မှာ လှောင်အိမ်ကြီးက ရေအောက်ရဲ့ ဟိုးအနက်ဆုံးပင်လယ်ကြမ်းပြင်ဆီကိုနစ်မြုတ်သွားသည်။
မိုင်ယာတို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လူသတ်ပုံချင်းမတူကြ ဆက်ပိုင်နဲ့ယွမ်က တစ်ခုခုထဲထည့်ပြီးမီးရှို့သတ်ရတာကိုကြိုက်တယ်။သီဟက ကြိတ်စက်ထဲထည့်ပြီးသတ်ရတာကိုကြိုက်တယ်။
Bossက ဓားနဲ့တစ်လျက်ချင်းပေါက်သတ်ရတာကိုကြိုက်တယ်။သူမကတော့ဒီလိုမျိုးရေနစ်သတ်ရတာကိုသဘောကျတယ်။ သူတို့အားလုံမှာ တူညီတဲ့တစ်ချက်ကတော့ ဘယ်တော့မှ နေလည်ဘက် လူမသတ်တတ်ခြင်း နေလည်ဘက်လူသတ်ရတာပြင်းဖို့ကောင်းတယ်။ သူတို့အကုန်လုံက လူသတ်တဲ့အချိန်ရွှေးတယ်။ ဉပမာ အခုလို မနက် အချိန်လေးကို သူတို့အားလုံးသိပ်ကြိုက်တယ်။
.>.>.>.>.....................................................
"ဆက်လေး"
"ခေါင်းနောက်နေသေးလား"
"နည်းနည်းပါ
"သံပုရာရည်သောက်မလားကိုယ်သွာဖျော်ပေးမယ်လေ "
"အင်း"
ယွမ်ထသွားပြီး ဆက်လေးအတွက် သံပုရာရည်ချည်ချည်လေးဖျော်ပေးလိုက်သည်။
"Boss အတွက်ပါတစ်ခွက်ဖျော်ခဲ့ဟျောင့်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျ"
အခုသူတို့ဆေးရုံမှာဘဲရှိနေသေးကြသည်။
ဩရဿကတော့ မေ့မျောနေတဲ့ ပိစိလေးနားကမခွာပိစိလေးမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်တဲ့
သူတို့လည်းဝမ်သာရမလို ဝမ်နည်းရမလို ဒါဟာသေချာသလောက်ရှိနေတယ်တဲ့
"Boss သံပုရာရည်"
"အွန်း"
"Tom လက်ကလေးကိုကိုင်ရင်း"
"ကလေးလေး သတိရတော့လေကွာ
ကိုယ် သောက်သုံးမကျတာ ကိုယ့်ကလေးလေး"
..............................
"ဘယ်လို ပိစိလေးမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်"
"အင်း"
ဆက်ပိုင်အသာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြလိုက်သည်။
မိုင်ယာဆေးရုံကြီးကို တစ်ပတ်ပြီးတော့သာ အော်ပြစ်လိုက်ချင်သည်။
"ငါပိစိလေးကိုသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်"
မိုင်ယာ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ပိစိလက်ကလေးကိုကိုင်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေတဲ့ boss
"Bossနားလိုက်ပါဦးလားမနေ့ကလည်မအိပ်ရသေးဘူး""
"ဟင့်အင် ကလေးနိုးလာလို့ငါမရှိရင် ကလေးအားငယ်နေမှာ"
"အာ bossကလည်းပိစိလေးနိုးလာလို့ boss မအိပ်ဘဲနေတာမြင်ရင် သူစိတ်မကောင်ဖြစ်သွားမှာ ပေါ့ "
"အင်း"
"လိမ်မ္မာတယ် boss အိပ်လိုက်ပါနော်"
ဩရဿ ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်နဲ့ ကုတင်အပိုတစ်လုံးပေါ် ဝင်လှဲပြီးခဏတော့ အသက်ရှုမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။
မိုင်ယာ ကုတင်ပေါ်က ပိစိလေးရဲ့ လက်ကို အသာ ကိုင်ရင်း
"ပိစိပေါက်စလေး မမ ပိစိကိုလုပ်တဲ့သူတွေကို အပြစ်ပေးပြီပြီ ပိစိလေး နိုးပါတော့ ကွာ"
ကုတင်ပေါ်က ပိစိလေးကတော့ အသက်ရှုမှန်မှန်နဲ့ငြိမ်သက်လျှက်။
.............................
Tomနောက်ဆုံသိလိုက်တာက သူနောက်ကျောကအရမ်းနာပြီး ပူကတည်းဖြစ်သွားတာကိုပြီးတော့ လူကြီးရင်ခွင်ထဲလှဲကျသွားတယ်
သူသေသွားတာလား ဟင့်အင်သူမသေချင်သေးဘူး
သူပြန်သတိရတော့ အိမ်တော်မှာလည်းမဟုတ်ဘူး ဆေးရုံမှာလည်းမဟုတ်ဘူး
မြတ်ခင်းပြင်ကျယ်ကြီမှာနိုးလာတာ ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာပန်ရောင်စုံစိုက်တွေ စိုက်တာတယ်။တိတ်ဆိတ်နေတာဘဲ ဘယ်သူမှမရှိဘူး။
ထိုအချိန်ခပ်ဝေးဝေးက ရီသံသဲ့သဲ့ေလးပြန့်လွင့်တာမလို့ ထိုရီသံလေးနောက်လိုက်မိတော့ ခပ်ဝေးဝေးမှာ ကလေးလေးနှစ်ယောက် ဆော့နေကြသည်။ နီကပ်လာတာေကြာင့်ရုပ်လုံးပီသလာသည်။ ထိုကလေးလေးတွေယောင်္ကျားလေးတွေဘဲ အရမ်စချစ်စရာကောင်းတဲ့ကလေးလေးတွေ။မိဘ မပါဘူးလား။
ကလေးတွေက သူကိုမြင်တော့
ပါးပါး
ဆိုပြီးတစ်ပြိုင်နက်ပြေဖက်လာကြသည်။
"ကလေးလေးတို့ မင်းတို့ ဖေဖေတို့မေမေတို့ရော"
"ခစ်ခစ်ခစ် ပါးပါးကလည်း သားတို့က ပါးပါးရဲ့ သားတွေလေ"
"ဟမ်...ငါရဲ့သားတွေ"
To be continute
22.1.2022
__________________________________________
Zawgyi
မိုင္ယာသတင္းၾကားၿပီးၿပီးခ်င္ ကုမၼဏီကေနေတာက္ေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့လိုက္သည္။
မိုင္ယာအမုန္းဆုံက သူခ်စ္တဲ့လူေတြကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ျခင္း
အိမ္ေတာ္ထဲဝင္သြားလိုက္ေတာ့ အရင္ဆုံးရတာက ေသြညီနံ႔ၿပီးေတာ့ ရမ္းနံေတြ
အိမ္ေတာ္ေရွ႕ကမွာအပုံလိုက္ျဖစ္ေနတဲအေလာင္းေတြ ၿပီးေတာ့ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ခံထားရတဲ့လူေတြ ထိုလူေတြထဲမွာေယာင္မီဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကအပါအဝင္
သားေရလက္အိတ္ဝတ္ခဲ့ၿပီး ကားေပၚေနဆင္ရင္ ႏူတ္ခမ္းထက္မွာေသြးေအးရက္စက္တဲ့ အၿပဳံးႀကီး ဆင္ျမန္းထားလ်က္။
"မမိုင္ အကုန္မိပါတယ္"
A1က အျပစ္လုပ္ထားတဲ့သူတစ္ေယာက္လို ေခါင္ငိုက္စိုက္က်ရင္းေျဖလိုက္သည္။ မိုင္ယာ A1ကို ပုခုံးပုတ္ေပးရင္း
"စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ႔ေတာ့ ပိစိေလးအႏၲရာယ္ကင္းပါတယ္"
ထိုအသံၾကားမွ မ်က္ႏွာဝင္းလာတဲ့ A1
ထိုအခ်ိန္ အိမ္ေတာ္ဝန္းထဲကို ကားတစ္စင္းအရွိန္နဲ႔ဝင္လာသည္။ ကားထဲက ဆင္းလာတာကေတာ့ သီဟနဲ႔ခြန္းငယ္
ခြန္းငယ္က သူ႔ေရွ႕မွာ ပုံေနတဲ့အေလာင္ေတြကို ျမင္ေတာ့ ေၾကာက္လန႔္သြားသည္ထင္သည္။
သီဟေနာက္ေက်ာေနာက္ဝင္ပုန္းသည္။
သီဟက အားလုံးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ရင္း နားလည္သည္ဟူေသာအဓိပၸာယ္ႏွင့္ ေခါင္တဆက္ဆက္ၿငိမ့္ေနသည္။
"သီဟ ခြန္းေလးနဲ႔ေဆး႐ုံလိုက္သြားလိုက္
က်န္ခဲ့တဲ့ကိစၥငါရွင္းမယ္"
"အင္း"
"ခြန္းေလး"
"ဗ်ာမမ"
"ခ်စ္တယ္"
မိုင္ယာ က ေၾကာက္လန႔္ေနတဲ့ခြန္းေလး ေၾကာက္စိတ္ေျပသြားေအာင္လို႔ လက္ကေလး ဝိုက္ၿပီး အသဲပုံစံေလးလုပ္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းေလးဆူျပလိုက္ေတာ့
"ခစ္ခစ္ခစ္"
"အာဘြားျပန္ေပးဦးေလ"
"မရပါဘူး"
"ထိုအသံကေတာ့သီဟဆီမွ "
''ဘာလို႔လဲ?"
"ခြန္းငယ္က ငါ့အပိုင္"
"အမေလး တိုျပေနတာ
သြားေတာ့."
"တိုတို ဘဲ"
"ဟားဟားဟားးး"
ေအးစက္ေနတဲ့ေလထုဟာ ႏုညံ့တဲ့ရီသံေတြနဲ႔ ခဏတာ ေႏြးေထြးသြားသည္။
"ခြန္ငယ္ေအးတယ္အေႏြးထည္ဝတ္"
"ဝတ္စရာမလိုဘူးငါရင္ခြင္ႀကီးရွိတယ္"
ကားေပၚေနလွမ္းေအာ္ရင္း ထိုကားေလးက အိမ္ေတာ္ကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့ မိုင္ယာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေအးစက္အၿပဳံႀကီးျပန္လည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။
မိုင္ယာလက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားတဲ့ ေယာင္းမီပနားကို မုဆိုးဒူးေထာက္တိုင္လ်လိုက္ရင္း
"ဘာလို ပိစိေလးကို ဘာလိုဒီလိုလုပ္ရတာလဲ"
ထိုေမးခြန္းက သူအသိခ်င္ဆုံးေမးခြန္းေပ ပိစိေလးက သူမအေပၚဒီေလာက္ေကာင္းေပးၿပီး ယုံၾကည္ထားတာကို ေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႔ထိုးခဲ့သည့္တဲ့လား
"......"
"ငါေမးတယ္ မၾကားဘူးလား ဟမ္း"
"....."
ဘာမွျပန္မေျဖဘဲတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေယာင္းမီေၾကာင္အိုင္ယာ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး
"ဘာလို႔ သူကိုထိခိုက္ေစတာလဲ နင္ကိုသူဘာလိုခဲ့လိုလဲ"
ထိုအခါမွ ေယာင္းမီႏူတ္ခမ္းအသာအဟကာ ထြက္ေပၚလာတဲ့စကားက
"ငါပိုင္ဆိုင္မႈကိုလုယူခဲ့လို႔"
"ဟက္.."
မိုင္ယာ ေျခာက္ကပ္စြာရီရင္း
''သူက လုယူခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
သူက အစကတည္းက ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာ"
"မဟုတ္..."
မိုင္ယာလက္သီခ်က္က ႏွာႏု႐ိုးအေပၚတည့္တည့္သို႔
ခြက္!!
"ငါစကားမဆုံးေသးဘူးျဖတ္မေျပာနဲ႔"
ေယာင္းမီႏွာေခါင္းေသြးေတြလွ်ံက်ေနသည္။
"ပိစိေလးက တကယ္ပိုင္ဆိုင္သူအစစ္Bossရဲ႕ႏွလုံရဲ႕ပထမဦးဆုံးအခ်စ္ဦးနင္နားထဲမွာ ၿမဲၿမဲမွတ္ထား"
"စြတ္''
အားးးးးး!!!
ဘယ္ကတည္းက လက္မွာရွိေနတဲ့ ဝက္အူလွည့္မွန္းမသိ ေယာင္းမီ နားကိုထိုးခ်လိုက္ေတာ့ အေသ ႐ုန္းလာသည္။
"ခ်ဳပ္ထားစမ္း"
ဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီက ခ်ဳပ္လိုက္တာမို႔ လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ႏိုင္
နားထဲကို တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထိုးသြင္းလာတဲ့ ဝက္အူလွည့္ေၾကာင့္ ေယာင္းမီ မ်က္ျဖဴစိုက္လာေတာ့မွ စြက္ကတည္းျပန္ႏူတ္သြားသည္။
"မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုႏွိပ္စက္ရတာ ငါ ဝါသနာ မပါဘူး"
မိုင္ယာေဘးက လူႏွစ္ေယာက္ကို ဖယ္ခိုင္လိုက္ေတာ့ နာက်င္မႈနဲ႔ေျမျပင္ေပၚမွာ လူးလိမ့္ေနတဲ့ ေယာင္းမီ
''တူယူခဲ့စမ္း"
ခဏၾကာေတာ့ ေသတၱာတစ္လုံး ေရာက္လာသည္။ေသတၱာထဲမွာ ပါတာက တူအမ်ိဳးမ်ိဳး
"မိုင္ယာတူတစ္ေခ်ာင္းကိုယူလိုက္ၿပီး ဒီလက္က
ပိစိကို ထိခဲ့တဲ့လက္ ေပါ့"
အုန္း!!!
အားးးး!!
တူနဲ႔ထုလိုက္တာေၾကာင့္ေသြးေတြျဖာထြက္လာၿပီးလက္တစ္ဖက္က အသားေတြအ႐ိုးေတြေၾကမြသြားသည္
မိုင္ယာ ေလွာင္အိမ္ထဲကို ဖမ္းမိတဲ့သူေတြေရာအေလာင္းေတြေရာ ေယာင္မီမေရာ အကုန္လုံကို ထည့္လိုက္ၿပီး ပင္လယ္ဆီကို ဦးတည္ေမာင္းခဲ့လိုက္သည္။
ပင္လယ္ေရာက္ေတာ့ ႀကိဳတင္ေရာက္ေနၿပီးသားျဖစ္တဲ့ဂိုဏ္းသားေတြက သံႀကိဳးနဲ႔တြဲထားဧရာမေက်ာက္တုံႀကီးႏွင့္ေစာင့္ေနၾကသည္။
ကားေပၚက ေလွာင္အိမ္ ခ်လိုက္ေတာ့
ဘာလုပ္မလဲဆိုတာကို နားလည္သြားဟန္ရွိတဲ့လူေတြက အသဲအသန္ေတာင္းမွန္ၾကေတာ့သည္။
ဒါေပမဲ့ေနာက္က်သြားၿပီ
ေလွာင္အိမ္မွာပါတဲ့ သံကြင္းေလးနဲ႔ သံႀကိဳးနဲ႔ခ်ိတ္လိုက္ေတာ့ကြက္တိ ဒါဟာ သက္သက္ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔သြင္းလုပ္ထားတယ္ဆိုတာသိသာလြန္းသည္။လူသူကင္းမဲ့တဲ့ ထိုေနရာမွာ ငိုယိုေတာင္မွန္းသံေတြဆူညံ့ေနလ်က္။ အထဲက ေယာင္းမီကေတာ့ ေသြးထြက္လြန္လို႔ေမ့ေတာင္ေနၿပီ
လျပည့္ညျဖစ္တာေၾကာင့္ လေရာင္ေအာက္မွာ ေလွာင္အိမ္ႀကီးရယ္ စီကရက္ေငြ႕ေတြဟာ ေသြးပ်က္စရာ။
မိုင္ယာေစာင့္ေနတာက ေနေရာင္ဖ်ဖ်ေလးဝင္လာတဲ့အာ႐ုံဦး ။ ခပ္ေစာေစာ အလင္းစဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ မွာ လူသတ္ရတာကို မိုင္ယာသိပ္ႀကိဳက္တယ္။ထြက္ေပၚလာတဲ့ေနေရာင္ဖ်ဖ်ေလးကို ေနာက္ကြယ္ထားၿပီးလူသတ္ရတာသူမႏွစ္သက္တယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅နာရီ၁၀မိနစ္
"စေတာ့"
စကားအဆုံးမွာ ေက်ာက္တုံးႀကီးကို အသင့္ရွိေနတဲ့ စက္ရႏၲရားႀကီးနဲ႔တြန္းခ်လိုက္ၾကသည္။
ဗြမ္းးး!
ေရထဲက်သြားတဲ့အသံေနာက္မွာ ေလွာင္အိမ္ႀကီးက ေရေအာက္ရဲ႕ ဟိုးအနက္ဆုံးပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ဆီကိုနစ္ျမဳတ္သြားသည္။
မိုင္ယာတို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လူသတ္ပုံခ်င္းမတူၾက ဆက္ပိုင္နဲ႔ယြမ္က တစ္ခုခုထဲထည့္ၿပီးမီးရႈိ႕သတ္ရတာကိုႀကိဳက္တယ္။သီဟက ႀကိတ္စက္ထဲထည့္ၿပီးသတ္ရတာကိုႀကိဳက္တယ္။
Bossက ဓားနဲ႔တစ္လ်က္ခ်င္းေပါက္သတ္ရတာကိုႀကိဳက္တယ္။သူမကေတာ့ဒီလိုမ်ိဳးေရနစ္သတ္ရတာကိုသေဘာက်တယ္။ သူတို႔အားလုံမွာ တူညီတဲ့တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေနလည္ဘက္ လူမသတ္တတ္ျခင္း ေနလည္ဘက္လူသတ္ရတာျပင္းဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူတို႔အကုန္လုံက လူသတ္တဲ့အခ်ိန္ေ႐ႊးတယ္။ ဉပမာ အခုလို မနက္ အခ်ိန္ေလးကို သူတို႔အားလုံးသိပ္ႀကိဳက္တယ္။
.>.>.>.>.....................................................
"ဆက္ေလး"
"ေခါင္းေနာက္ေနေသးလား"
"နည္းနည္းပါ
"သံပုရာရည္ေသာက္မလားကိုယ္သြာေဖ်ာ္ေပးမယ္ေလ "
"အင္း"
ယြမ္ထသြားၿပီး ဆက္ေလးအတြက္ သံပုရာရည္ခ်ည္ခ်ည္ေလးေဖ်ာ္ေပးလိုက္သည္။
"Boss အတြက္ပါတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ခဲ့ေဟ်ာင့္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်"
အခုသူတို႔ေဆး႐ုံမွာဘဲရွိေနေသးၾကသည္။
ဩရႆကေတာ့ ေမ့ေမ်ာေနတဲ့ ပိစိေလးနားကမခြာပိစိေလးမွာကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္တဲ့
သူတို႔လည္းဝမ္သာရမလို ဝမ္နည္းရမလို ဒါဟာေသခ်ာသေလာက္ရွိေနတယ္တဲ့
"Boss သံပုရာရည္"
"အြန္း"
"Tom လက္ကေလးကိုကိုင္ရင္း"
"ကေလးေလး သတိရေတာ့ေလကြာ
ကိုယ္ ေသာက္သုံးမက်တာ ကိုယ့္ကေလးေလး"
..............................
"ဘယ္လို ပိစိေလးမွာကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္"
"အင္း"
ဆက္ပိုင္အသာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ျပလိုက္သည္။
မိုင္ယာေဆး႐ုံႀကီးကို တစ္ပတ္ၿပီးေတာ့သာ ေအာ္ျပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
"ငါပိစိေလးကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
မိုင္ယာ အခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ပိစိလက္ကေလးကိုကိုင္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့ boss
"Bossနားလိုက္ပါဦးလားမေန႔ကလည္မအိပ္ရေသးဘူး""
"ဟင့္အင္ ကေလးႏိုးလာလို႔ငါမရွိရင္ ကေလးအားငယ္ေနမွာ"
"အာ bossကလည္းပိစိေလးႏိုးလာလို႔ boss မအိပ္ဘဲေနတာျမင္ရင္ သူစိတ္မေကာင္ျဖစ္သြားမွာ ေပါ့ "
"အင္း"
"လိမ္မၼာတယ္ boss အိပ္လိုက္ပါေနာ္"
ဩရႆ ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ႔ ကုတင္အပိုတစ္လုံးေပၚ ဝင္လွဲၿပီးခဏေတာ့ အသက္ရႈမွန္မွန္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
မိုင္ယာ ကုတင္ေပၚက ပိစိေလးရဲ႕ လက္ကို အသာ ကိုင္ရင္း
"ပိစိေပါက္စေလး မမ ပိစိကိုလုပ္တဲ့သူေတြကို အျပစ္ေပးၿပီၿပီ ပိစိေလး ႏိုးပါေတာ့ ကြာ"
ကုတင္ေပၚက ပိစိေလးကေတာ့ အသက္ရႈမွန္မွန္နဲ႔ၿငိမ္သက္လွ်က္။
.............................
Tomေနာက္ဆုံသိလိုက္တာက သူေနာက္ေက်ာကအရမ္းနာၿပီး ပူကတည္းျဖစ္သြားတာကိုၿပီးေတာ့ လူႀကီးရင္ခြင္ထဲလွဲက်သြားတယ္
သူေသသြားတာလား ဟင့္အင္သူမေသခ်င္ေသးဘူး
သူျပန္သတိရေတာ့ အိမ္ေတာ္မွာလည္းမဟုတ္ဘူး ေဆး႐ုံမွာလည္းမဟုတ္ဘူး
ျမတ္ခင္းျပင္က်ယ္ႀကီမွာႏိုးလာတာ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာပန္ေရာင္စုံစိုက္ေတြ စိုက္တာတယ္။တိတ္ဆိတ္ေနတာဘဲ ဘယ္သူမွမရွိဘူး။
ထိုအခ်ိန္ခပ္ေဝးေဝးက ရီသံသဲ့သဲ့ေလးျပန႔္လြင့္တာမလို႔ ထိုရီသံေလးေနာက္လိုက္မိေတာ့ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္ ေဆာ့ေနၾကသည္။ နီကပ္လာတာေၾကာင့္႐ုပ္လုံးပီသလာသည္။ ထိုကေလးေလးေတြေယာက်ၤားေလးေတြဘဲ အရမ္စခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးေလးေတြ။မိဘ မပါဘူးလား။
ကေလးေတြက သူကိုျမင္ေတာ့
ပါးပါး
ဆိုၿပီးတစ္ၿပိဳင္နက္ေျပဖက္လာၾကသည္။
"ကေလးေလးတို႔ မင္းတို႔ ေဖေဖတို႔ေမေမတို႔ေရာ"
"ခစ္ခစ္ခစ္ ပါးပါးကလည္း သားတို႔က ပါးပါးရဲ႕ သားေတြေလ"
"ဟမ္...ငါရဲ႕သားေတြ"
To be continute
22.1.2022