Bei!
Hindi ka na umakyat dito.
Sorry na.
Nabigla rin ako sa ginawa ko. Don't worry. Hindi ko na talaga yun uulitin.
I went crazy if you only knew.
Sayang, di ka na nakaakyat dito.
I miss you!
I am very thankful that you are always there for me.
Promise babawi ako. Kailan nga pala---
I stopped typing.
Kapagod magtype!
I dialled her number instead.
After three tries, I gave up.
Maybe nasa fastlane na siya kaya di niya na masagot ang tawag ko.
I smelled bleach.
Nilalagyan na ni Jessica nun at ng liquid detergent yung sahig na pinaghigaan ko kanina.
Gumulong-gulong ako siguro don last night. Ayaw kasi niya ng malagkit yung sahig.
Most of the time nakapaa lang kami dito sa condo.
I don't usually care kung madumi na ang paa ko kakaikot dito sa bahay.
Pero siya, lagi niyang chinecheck ang feet niya.
I helped her na lang by gathering all the clothes na nagkalat. Kinuha ko na rin yung nasa banyo.
Tinuruan na niya ko nito. Yung pagoperate sa washing machine.
Isinalang ko na yung mga damit.
"Nacheck mo na ba yung laptop mo? At sabi ko alas tres ka pupunta don."
I checked the time, pasado ala una pa lang.
Hmmm...
"Ano pa gagawin mo B? Labas tayo."
Sabi ko sa kanya.
Lampas isang buwan na since nung last na nagdate kami.
"Check mo muna yung laptop mo. Kahit yung isa mong cellphone, tumutunog rin kanina."
Pag inulit pa niya yun, lagot na ko.
Naiinis siya pag hindi ko siya sinusunod, lalo na sa mga ganitong simpleng bagay lang.
Kinuha ko ang laptop at nilagay ko sa kitchen counter.
Yung mga delivery ng supplies, pinaschedule ni Nico ng 3pm.
Mahigpit kasi ako sa ganon.
I always check the quality of the raw products. Dun nakasalalay ang consistency namin.
Jessica is walking slowly towards me.
😶😶😶
Hawak niya yung isa kong cellphone.
Yung ginagamit ko sa mga friends ko.
Shit!
Binabasa niya ba yung convo namin ni Nix?
Well, harmless naman ang mga yon pero...
Nilapag niya lang yun sa tabi ng laptop.
Tapos bumalik na siya sa ginagawa niya.
"Wont you ask me about what you read?"
Tanong ko sa kanya.
Pinapasok na niya yung vacuum sa cabinet dito sa ilalim ng counter.
Tiningnan niya ko ng mabuti.
"May dapat ka bang sabihin?"
🤔🤔🤔
"Wala naman. Baka lang kasi maitanong mo kung bakit may private convo kami ni Nix."
Naningkit yung mata niya habang papalapit sa akin.
😬😬😬
"Obvious na may gusto siya sayo. Kasi tinatry niyang makipagkuwentuhan. Hindi ka pa naman lumalampas sa boundary kaya okay lang.
Hindi naman ako---
Katulad mo.
Unless may gawin o sabihin ka sa kanya or ientertain mo siya na parang interesado ka sa kanya hindi bilang kaibigan, eh wala lang yon.
Mararamdaman ko naman siguro kung magloloko ka.
Bakit gusto mo ba siya?"
Luh...
"Hindi noh!
I am not attracted with anyone but you."
I am looking straight into her eyes.
She smirked.
"Yes. Hindi big deal. Sana mapagaralan mo rin na iminimize yung mga reactions mo sa mga ganyang bagay pagdating sa akin.
Hindi mo naman mapipigilan ang iba na maattract sa atin.
Yung reaction natin ang puwede natin controlin.
Honestly, marami ring nagpapapansin sa akin sa work.
Si Vince nakuha niya ang number ko, di ko alam kung kanino.
Hindi ko siya nireply. Kahit yung iba.
At pag hindi nagets na hindi ako game sa landian, at kinulit pa ko, binablock ko na.
Yung sa akin kasi, ako ang may control kung paano ko ihahandle yung mga ganung sitwasyon.
Malinaw sa lahat ng katrabaho ko na taken ako.
Itong promise ring sa daliri ko, at yung necklace natin, enough proof to na kaya ako nasa office para lang sa trabaho.
Alam mo ba na sa bpo, may team building na nagaganap at least once a year?"
Tumango ako sa kanya.
Nakuwento niya na yon sa akin before.
"Narinig mo ba akong nagpaalam sayo na sasama ako sa ganun?
Usually 2 days yun na outing.
Swimming sa pool or sa beach, or trip sa Baguio.
Buong team yun. TL at ang agents niya. O kaya grupo ng mga supervisor sa isang account kasama yung manager.
Hindi ako sumama nun, twice na ko naging KJ.
Binabawi ko na lang yun sa pagiging friendly, hindi pabuhat o pasaway.
Kasi ginagawa naman yun para mabreak yung barrier at makaget along yung kagrupo mo na sakit sa ulo eh.
Hindi ako sumama dahil alam kong pwede nating pagawayan.
Kasi nga may mga naaattract sa atin. Pero alam ko sa sarili ko kung ano ang pwedeng mangyari kaya iniiwasan ko na magkaroon ka ng ikakaparanoid.
Yung kay Vince, mas pinili ko lang talagang manahimik, kasi yun ang better na gawin.
Isa pa ha,
Hanga rin ako sa talas ng memorya mo noh?
Naaalala mo pa talaga hitsura niya?"
😅😅😅
"Deanna, yung relasyon natin, parang hangin na eh. Kasama na pamumuhay ko.
Hindi siya parang babasaging kristal na dapat lagi kong iniingatan araw-araw.
Para sa akin matibay na yung samahan natin.
Kahit wala ako sa paningin mo, hindi ako nagloloko. Hindi mo kailangang mapraning ng ganyan.
Hindi ako tanga para magdagdag pa ng stress sa buhay.
Please lang ha?"
I grabbed her hand and placed her head to my chest.
"I'm sorry Baby. From now on---"
Bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin.
"Wag kang mangako, gawin mo.
Sa totoo lang, sobra mong natapakan ang pride ko, dinurog mo ang puso ko sa ginawa mo.
Wala akong ginawang masama tapos nakipaghiwalay ka bigla?
Alam mo ang record ko sa trabaho.
Ni hindi ako umaabsent, kahit may sakit ako kinakaya ko.
Pero nung gabing yon, nagpaearly out ako sa manager ko.
Buti pinayagan ako.
Lumabas ako ng building at sumakay ng taxi ng hindi ko alam kung saan ako pupunta.
Sa Starbucks sa Alabang ako nahanap ni Bea.
Mukha akong tanga dun. Kung alam mo lang."
I am now wiping her tears.
I placed my mouth on her forehead.
Paulit-ulit akong nagsosorry ng pabulong.
Now I understand Bea.
Tama lang na magalit siya sa akin.
Deserve ko naman talaga.
"Edi galit sa akin ngayon sila Nanay at Tatay?"
Tanong ko sa kanya.
"Hindi ako umuwi dun. Nandun lang ako kila Bea. Sabi ko pag hinanap mo ko, sabihin niya umuwi ako sa amin."
😢😢😢
"But why did you?
I could have fetch you quick!"
Kaya pala eh...
Kailangan ko talagang lambingin si Bea.
Seeing her right now, just the thought of what she's been through makes her cry.
Paano pa nung mismong moment na yon?
I am starting to feel really guilty.
"Okay ka lang? Mukha akong gula-gulanit na basahan non!
Wasak na wasak ako non tapos aasahan mo na magpapakita ako ng ganun sa magulang ko?!
At isa pa knowing you, malamang haharurot ka pauwi dun,
Eh pano kung maaksidente ka?
Edi lalo pa tayong napeste."
😔😔😔
I hugged her tighter.
Kahit sa ganung sitwasyon ako pa rin ang iniisip niya.
"Pero ngayon siguro naman okay na noh? Pwede bang umuwi tayo sa'tin?
Bukas na tayo bumalik.
Si Bea, need kong bumawi dun.
Ikaw rin kaya.
Tinanghali siya pagpunta sa resto niya. Tapos hinatid pa niya ako kanina at hinintay ng matagal."
Tumango ako sa kanya.
"Alas dos alis tayo. Maliligo na ko ah."
Tumango ako sa kanya. Pumasok na siya sa kuwarto. Ako naman bumalik sa labahin ko.
...
3:30 kami nakaalis sa shop.
I told Nico that I will be away until tomorrow.
Kaya naman niya kahit wala ako.
He knows me already, my rules and restrictions.
Mag-e-eight months pa lang ang shop pero he's been working as a branch manager for years already.
Dumaan muna kami ni Jessica sa grocery. Medyo marami siyang binili.
Hindi pala medyo.
Marami, as in.
Nalibang yata sa mga nakita niyang panghanda sa holiday season.
Halos napuno yung sasakyan sa mga pinagbibili niya.
"Bakit nakasimangot ka?"
Tanong niya sa akin. Pero nakangiti siya.
Ngiting pang-asar.
Would you believe?
Literal na puno tong kotse.
Isang maling lingon ko lang, dudugo ang pisngi or nguso ko,
O bukol ang aabutin ko pag nagkamali ako or nakalimutan ko na may something sa pagitan namin.
Pagkatapos kong itambak lahat ng pinamili niya sa sasakyan, meron palang mop, brush na may mahabang tangkay at feather duster na pangkisame siyang binili. Itinusok lang niya yon mula dito sa gitna namin sa front seat.
She is pulling it forward pero bumabalik din yun sa bawat paghinto ko.
🙄🙄🙄
Tinanong pa talaga niya eh.
"Okay lang yan. Mamaya lang nasa Laguna na tayo. Wag ka na maginarte."
🥴🥴🥴
"Panira ka talaga ng moment noh?
Magdedate sana tayo eh.
I am contemplating between a candlelight dinner in Okada or a one night stay in Highlands.
And here we are. Nagpanic buying sa grocery.
Magugunaw na ba ang mundo bukas?"
Naaasar kong tanong sa kanya.
Anong nakakatawa?
Sarap ng halakhak eh.
"B, ang mission mo ay makabawi sa akin diba?
Ikaw lang matutuwa sa mga paandar mo.
Eto...
Mas naappreciate ko to.
Yung dadalhin mo ko sa bahay namin, yung makasama ko ang pamilya ko,
Eto ang makakapagpasaya talaga sa akin."
🙄🙄🙄
"Ikaw lang masaya..."
Bulong ko...
"Eh sino ba nagkasala?
Ako ba?
Ayaw mo ba?
Ibaba mo ko. Magtataxi na lang ako."
😅😅😅
"Bawal na ba magreklamo?"
I pretended I was angry.
"Magdrive thru na lang tayo.
Ayan na McDonalds oh.
Wag na tayo bumaba para kumain.
Subuan na lang kita."
Haay...
Ano pa nga ba?
After 30 or so minutes ay nasa Laguna na kami.
"B!
Itigil mo dali!"
Anudaw?
Itinigil ko sa gilid ang kotse.
Bumaba siya.
We stopped near a row of Fruit vendors' stall.
After a few minutes ay pabalik na siya.
Dala ang tatlong malalaking pakwan,
Dalawang papaya,
Some mangoes, lanzones, oranges and grapes.
At isang
Langka.
My God Jessica.