Dit gevoel
Het is bekend
Het lijkt al zo
Lang geleden
Ik begroet hem
Ik laat hem weten
Dat ik hem zie
Hem herken
Het is donker
Het licht is uitgedaan
De lichtknop is niet vindbaar
Toch weet hij me te vinden
Weet hij wat hij moet doen
Om hetzelfde gevoel
Bij me los te maken
Hij buigt zich over me heen
En ik voel me ineenkrimpen
Ik voel me kleiner en kleiner worden
Hij verhult me
Hij laat me niets meer
Van mezelf behouden
Alles herinnert me aan hem
Mijn snelle hartslag is niet van mij
Het verdoofde gevoel is niet van mij
Ik voel de levendigheid uit me stromen
Hij laat een leegte achter
Het laat geen gevoel binnen
Maar langzaam verschijnen er scheurtjes
Die Verdriet en Verwarring binnenlaten
Hij fluistert nog een laatste woord
En is dan weer verdwenen
Geen bewijs is er dat hij is langs geweest
Maar ik weet dat Duisternis van Leegte
Mij na een lange tijd weer heeft bezocht