Хэёны талаас:
Инээдтэй гэдэг нь ингэж балмагдах байсан бол анхнаасаа хэлсэн дээ байхгүй яасан юм ах нар минь...
Намайг тэдний өмнө сархад хундагалан барих үед л тэд амь орцгоож эхлэв. Тэдний хажууд суусан бусад залуус над руу нүд унагаж байхыг харан хөмсөг зангидаад
Сэүн ах:" Баяр цэнгээн дууслаа! Бүгд гарцгаа " гэсээр уурлан бүгдийг нь хөөх үед нэг залуу нь " Сэүн найз минь ийм үзэсгэлэнтэй бүсгүй харчихаад харамч зан гаргаад биднийг явуулах гээд байгаа юм биш биз дээ?" гээд инээд алдах үед Жонгүг ах уурлан :" Олон юм ярилгүй эндээс гар гэж хэлсэн байх аа!"
Тэхён ах:"Зайлцгаа" хэмээн ихэд ширүүн дуугаар хэлэх үед тэдний дэргэд суусан дууч эмс хамт байсан залуус гээд бүгд тэндээс гарч явцгаав.
Жонгүг ах:" Чи энд юу хийж байгаа юм?" гээд их ширүүн асуув.
Би:" Та нар миний хэлснийг мартчихсан юм уу?"
Тэхён ах:" Тэглээ ч гэсэн эмэгтэй хүүхэд байж энд ийм газарт юу хийж байгаа чинь энэ вэ? Энэ ямар газар гэдгийг мэдэх үү чи. Солиотой биш л бол жоохон охин хүүхэд ийм газар ирэхгүй." гэсээр уурлан загнав. Харин Сэүн ах юм хэлэлгүй чимээгүй л хөмсөг зангидан хэзээ мөдгүй дэлбэрэх гэж байгаа аятай сууна.
Би:" Та нар ийм газар ирж болоод би болдоггүй хэрэг үү? Би сануулж хэлсэн шд. Энд дахиж ирэх юм бол би өөрөө ирж та нартай уулзана гэж. Та нар л хэлсэн дээ хүрээгүй. Хэлсэн дээ хүрчихсэн бол би юу гэж энд байж байдаг юм."
Сэүн ах:" Бидний буруу гэхдээ хийж болох юм болохгүй юм гэж байдаг юм." гээд уураа барьж ядан хэлэх үед нь " Мэдээж гэхдээ би анхааруулсан санахгүй байна уу? Амлалт ч авсан бас энд байх дажгүй шүү"
Тэхён ах:" Яаж яваад энд ирчихдэг юм. Тэнгэрийн орноос зугатаачихаа юу? Аавд чинь баригдвал бүгдээрээ балрана мэдэж байна уу чи"
Би:" Ааваас албан ёсны зөвшөөрөл авчихаад ирсэн"
Сэүн ах:" Юу аав үнэхээр зүгээр явуулчихсан хэрэг үү?"
Жонгүг ах:" Аав нээрээ арай ч дээ"
Би:" За одоо ингэж суугаад яахав дээ. Миний бүжгийг олон хүн хүлээж байгаа бас гар өвдөж байна. Сархадаа хурдан уу." гэхэд Сэүн ах гараас минь сархадтай хундагыг булааж ширээн дээр тавиад " Одоо болсон бидэнтэй цуг тэнгэрийн орон руу буцацгаая. Хэн ч дахиж хүний ертөнцөд тэр тусмаа эмсийн хүрээлэнд ирэхгүй бид чамайг хэлсэн дээ хүрдэгийг сайн мэдэж авсан. Явъя"
Тэхён ах:" Тиймээ явцгаая би ч мөн адил , Бос Жонгүг-а" гээд цөмөөрөө босох үед нь " ойлгосон ч надад хийх ажил байгаа араас чинь очино. Бас хэлсэн дээ байгаарай" гээд гарах гэхэд Жонгүг ах " хөөе хаачих гээд байгаа юм бид нар бууж өгсөн явцгаая гээд байхад"
Би:" Үнэндээ та нарыг чадах гэж энд ирсэн ч гэсэн харах ёсгүй юм харчихсан. Зохицуулж байж явахгүй бол сэтгэлд сэвтэй санагдаад болохгүй байх."
Жонгүг ах дороо цовхчисоор " бас юув дэээ"
Би:" та нар мэдээгүй биздээ. Энд байх тайван юунд ч анхаарахгүй байж болмоор санагдаад байнга ирээд баймаар өөртөө байнга татаад байгаа биз." гэхэд Тэхён ах " Тиймээ нээрээ бодоод байхад мэдрэхүйнүүд ч муудаад их тайван тухтай байдаг юм байна." хэмээхэд нөгөө хоёр ч гэсэн санал нэгдэв.
Би:" Анх энд ирэхэд нэг сонин юм ажиглагдсан. Ямар нэг бүрхүүл дотор ороод ирчихсэн юм шиг хүч ч багаасаад байх шиг мэдрэмж төрөөд бас эндээс гарч яваа эрчүүд бүгд нэг тийм тайван юм шиг харагдаж байгаа ч ямар ч тэнхээгүй энерги нь шавхагдчихсан. Энд ямар нэг муу зүйл байна гэж бодож байна. Энэ хавиас цогцоснууд ч гэсэн олон олдсон гэсэн. Хэрэг төвөг тарьж болохгүй ч гэсэн би чинь бурхан оролцохгүй бол болохгүй юм шиг санагдаад байна."
Сэүн ах:" За яахав тэгвэл бид ч гэсэн тусална. Дараа нь харин хэн ч энд буцаж ирэхгүй шүү"
Би:" Болж байна. Миний бодлоор энэ сонин хүч сороод байгаа зүйл хаанаас гарч байгаа талаар таамаг байна."
Тэхён ах:"Тэгээд хаанаас гэж?"
Би:" Цагаан лянхуагийн өргөөнөөс.. тэр царайгаа ч харуулдаггүй дээрээс нь тэрний асараас гарч ирсэн нилээн хэдэн хүний цогцос олдсон "
Жонгүг ах:" Үнэхээр гэж үү? Түүнийг их үзэсгэлэнтэй, дур булаам гэсэн."
Би:" Ах минь дээ, тийм байлаа гээд буруугүй болчихдог бол тэрэн шиг сайхан зүйл хаана байхав." гээд толгой сэгсрээд " Эндээ хүлээж бай би дараагын хүндээ үйлчилчихээд цагаан лянхуа руу явна. Тусламж хэрэг болвол та хэдийг дуудна. Анхааралтай байгаарай" гэж хэлээд гарч явав.
___________________________________
Би:"Кёнсүү? Чи энд ?"
Кёнсүү:" Чи өөрөө энд юугаа хийж байгаа юм? Дууч эм болоо юу?" гэсээр гайхсан харахад нь " Яг ч дууч эм биш бүжигчин хийж байна. Ингэхэд чи өөрөө энд... Аан нээрээ үзэсгэлэнтэй бүсгүйчүүдэд дуртай гээд байсан энд хайж ирээ юу?" гэсээр шоолоход.
Кёнсүү:" Хэрэг шийдэхээр өөрийн биеэр ирсэн ч гэсэн сайхан бүсгүйчүүд бүгд энд байдаг гэж дуулаад сайхан юм харна гэж бодсон юм гэтэл эндүүрсэн бололтой. Чамайг энд байхыг бодоход олигтой газар биш байна. Ингэхэд чи тэнгэрийн орноос зугатаад бүжигчин болоо юу?"
Би:" Би тийм оргож зугатсан юм шиг царайтай юмуу? Бүгдээрээ л зугтаасан юмуу л гээд байх юм. Тэгээд ч сохор номин минь миний бүжгийг үзэж надын царайг ганц харахын тулд бүгд энд оочирлодог юм шүү! Бас ааваас зөвшөөрөл авчихаад ирсэн, ах нар маань хажуугын өрөөнд байгаа мэдэв үү!"
Кёнсүү:" Тийм байдаг байж тэгээд тоглоом ч үгүй энд нээрэнгээсээ бүжигчин болоо юу? Эсвэл энд байгаа муу энергийг мэдрээ юу?"
Би:" Чи ч гэсэн тэр талаар ирсэн юмуу?"
Кёнсүү:" Үнэндээ энд байгаа зүйл бол доод ертөнцийн шоронгоос оргосон буг байгаа юм."
Би:" Чи өөрийн биеэр ирсэн гэхээр нилээн хүчтэй байх нь тийм үү?"
Кёнсүү:" Тийм ч хүчтэй биш болчихсон байсан ч энд ирж суугаад хүмүүсийн энергийг сороод эргээд хүчтэй болчихсон."
Би:" Цагаан лянхуа мөн биздээ? Тэр тэгээд яг юу юм?"
Кёнсүү:" Гахайн буг" гэхэд нь татаж унатлаа инээсээр "Тэгээд хүмүүс түүнийг бараг л тэнгэрийн дагина гээд байсан биздээ"
Кёнсүү:" Зүсээ хувиргах даа сайн болохоор л тэр байх"
Жонгүг ахын яриад байсан үзэсгэлэн гоо нь гахайн буг байх ч гэж шоолох сайхан сэдэвтэй болж байх шив.
Би:" Бид чамд туслая. Хариуд нь надад дараа нь нэг тус хүргээрэй."
Кёнсүү:" Надад чиний тус хэрэггүй юмсан. Би чинь доод ертөнцийн хаан бас харанхуйн бурхан. Гэхдээ надаас зөрүүлж тусламж авмаар байгаа болохоор ингэж хэлж байгаа байх тэр чинь юу юм?"
Би:" Хэдэн жилийн дараа чамд дээр шийтгэлийн зарлигтай зочид ирэх байх тэдэнд их сайн санаа тавих хэрэгтэй байгаа юм."
Кёнсүү:" Ямар хүмүүс юм?"
Би:" Ээжийг минь хөнөөсөн бас их олон гэмгүй амь тасалсан хүмүүс байгаа юм"
Кёнсүү :" За яахав болж байна. Хамтаръя"
Цагаан лянхуагын өргөө:
"Гахайн буг-а чи ч ёстой тухаа олоод сайн хооллоод авсан байх шив. Их жин нэмчихжээ. Наад гэдэс чинь хагарлаа шдээ." гэх дуугаар өргөөнд суусан бүдүүн эмэгтэй эргэж харав.
Кёнсүү:" Хайж, хайж ирж байхад чинь хөөрхөн болчихоод хүлээж байхгүй улам тарган болчихсон байх юм" гээд их л өдсөн маягтай хэлэхэд Жонгүг ах: " Энэ гахайн буг яагаад энд байгаа юм ?"
Сэүн ах:" Энэ нөгөө хүмүүсийн энергийг сороод байсан чөтгөр юм уу?"
Би:" Тийм энэ бол хэргийн эзэн бас Цагаан лянхуа! Жонгүг ахаа таны дурлаад байсан үзэсгэлэнтэй дур булаам эмэгтэй чинь" гээд түүнийг шоолон инээхэд Жонгүг ахын царай нь барайгаад л ирэв.
Гахайн буг:" Доод ертөнцийн хаан өөрийн биеэр заларч иржээ бас бурхадыг ч дагуулаад ирж. Яасан тэгж их айгаа юу?"
Кёнсүү:" Өдөх хэрэггүй шүү гахай минь би тэдэнтэй энд таарсан юм."
Тэхён ах:" Биднээс нилээд их энерги сорсон байлгүй. Өгсөн юмаа буцааж авахаар ирлээ."
Жонгүг ах:" Бас хууртагдаж явсан өшөөгөө авмаар байна. Үзэсгэлэнтэй гэж бодож өдийг хүрсэн байхад очиж очиж гахайн буг байх гэж.." гэсээр толгой сэгсэрэн ногтров.
Доромжлолыг тэсэж чадахаа байсан бололтой өнөөх буг бидэн рүү орилон дайрах үед бид өргөөний хаалгыг хаан хамгаалалтын бүрхүүл үүсгэн зогсов.
Бидэн рүү орилсоор ирэхэд нь хариу цохилт өгч байгаа ч гэсэн энгийн хүний энергийг авч сүнсийг нь хүртэл олныг сорчихсон дээрээс нь ах нараас ч чамгүй хүч хулгайлсан тэр үнэхээр хүчирхэг байв. Бидний өгсөн хариу дайралтуудад торохгүйгээр буцааж дайрна. Гэтэл өргөөний гадна хүн ирж зогсон биднийг түр сэрэмж алдуулах зуур гахайн буг над руу дайрав.
Яг л цусан улаан сар мандсан тэр үдэш шиг Жонгүг ах миний урдуур орж дайралтанд өртөн уналаа.
Зүгээр гэж бодсон юмсан. Дахиж ийм зүйл болохгүй гэж бодсон юм. Дахиж хэн ч миний төлөө өөрийгөө аюулд оруулахгүй гэж, гэтэл Жонгүг ахын гэмтсэн гарыг хараад дахиад л дотроос минь ямар нэг зүйл гарах гэж оролдоод байх шиг уур хилэн минь над дээр иргэж ирэв. Ухаан санаа минь намайг хаян оджээ.
Зохиолчийн талаас:
Өргөөн дотор харанхуй оргиж их хэмжээний хүч бүгдэд нь мэдрэгдэж эхлэв. Жонгүг ч босож зогссон байх ба бүгд Хэёны зүгт харахад түүний нүд нь цэнхэр өнгөөр гэрэлтэж, гарынх нь хумс яг л араатных шиг ургасан байв. Төд удалгүй Хэёны нуруунаас маш том , үзэсгэлэнтэй цагаан далавч гарч ирэв.
Хэён далавчаа дэвэн хөөрөхөд "Өршөөхгүй" гэх түүний хоолой өргөөнд цуурайтаад гахайн бугийн зүгт нисэн гарнаасаа гаргасан цэнхэр дөлөнд үнс болтол нь шатааж орхив. Ямар ч чөтгөрүүд энгийн галанд гэмтэж шатдаггүй билээ. Өөрөөсөө ундрах асар их хүчийг хянаж чадахгүй Хэён нааш цааш ниссээр газар унахад нь Сэүн түүний барьж авч амжив.