Zamana hapsolmuştum ben,
Sınırlara, boyutlara, bedenime.
Tutunacak bir dal arıyordum kendime
İşte o gün gözlerinle girdim o evrene.
Ve zaman yoktu senin evreninde.
Derin, sessiz ve çağını yitirmiş,
Sınırlarını aşmış, sonunu bitirmiş,
Kâh gülen, kâh ağlayan,
Tüm devirleri içine alan...
Bu zamansızlıktı belki beni sana bağlayan.