Yaşam bir güneş gibi önümüzde yanardı.
Dokunmaya çalıştıkça parmaklarımızı yaktı.
İnsanların çalışıp aştığı zorluklar
Bizi o kalın duvarların ardına kapattı.
Terazimiz çekmedi, ağır geldi,
Kaldıramadık insanların yalanlarını.
Bir kor gibi oturdu yüreğimize
Hep yenildiğimiz alicengiz oyunları.
Kötüsü ve itilmişi olsaydık keşke yaşamın
Ama çıkarlarına göre şekil verildik insanların.
Gün geldi artık hiçbir şeye inanmaz olduk.
İçtiğimiz suyu, yattığımız yatağı bile önemsemez olduk.
Zehre, kana, kesik nefese, korkularımızı attık.
Zaman geldi, bardak doldu, kendimizi dar ağacına astık.
Biz müntehirleriyiz hayatın, ya canımızı ya ruhumuzu öldürdük.
Gelin dedik, silahı bıraktık, alın, sömürün!
Parça parça yenilgi ve ölüm var artık yanımızda.
Kadim ve simsiyah başarısızlık damgası alınlarımızda.
Naif yüreklerimiz hayata dayanamadı,
Kırık dökük dizeler bıraktık arkamızda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçme Şiirler
PoetrySözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.
