- ១៨ឆ្នាំមុន -
< ក្រាក > ទ្វារបន្ទប់នៃផ្ទះជួលដ៏សែនតូចចង្អៀតមួយក្បែរគំនរសម្រាមត្រូវបានបើកឡើងដោយដៃមនុស្សប្រុសម្នាក់ក្នុងឈុតខោអាវសាមញ្ញបំផុត ។
« អូន!! Haesoo!! មើលចុះប៉ាបានអីមកឲ្យកូនញ៊ាំនែក៎? » Haewon ដែលជា Jungkook ក្លែងក្លាយចូលមកអង្គុយទល់មុខប្រពន្ធដែលកំពុងដេកអោបកូនស្រីព្រោះតែជំងឺនិងភាពអត់ឃ្លានខ្លាំងពេក មុខមាត់នាងជាប្រពន្ធស្លេកស្លាំងគួរឲ្យអាណិតខ្លាំងណាស់ ។
« បង... » Woosun ហៅតិចៗស្របពេលងើបអង្គុយដោយមាន Haewon ជួយគ្រាមុននឹងបានឃើញអាហារឆ្ងាញ់ៗថ្លៃៗជាច្រើនដែលពួកគេមិនដែលបានញ៊ាំមកពីមុនទាល់តែសោះ ។
« ថ្ងៃនេះបងទិញអាហារមកច្រើនណាស់ អូននិងកូន នាំគ្នាញ៊ាំឲ្យច្រើនៗទៅណា៎ ម៉ោះHaesoo!! ក្រែងកូនធ្លាប់ប្រាប់ប៉ាថាចង់ញ៊ាំភីហ្សាមែនទេ ឥឡូវប៉ា ទិញមកហើយឆាប់ញ៊ាំទៅ » Haewon
« យ៉េល្អណាស់!! » នាងល្អិតទះដៃសើចសប្បាយចិត្តព្រោះទីបំផុតបានញ៊ាំអាហារដែលនាងធ្លាប់តែឃើញក្មេងឯទៀតញ៊ាំហើយ ។
« បងបានលុយច្រើនមកពីណាទិញអាហារអស់ នេះ? » Woosun ស្រាប់តែសួរឡើងព្រោះអាហារអស់នេះតាមមើលសុទ្ធតែថ្លៃៗ ថ្លៃចំណាយសរុប យ៉ាងហោចណាស់ក៏ស្មើនឹងលុយពួកគេចាយបានមួយឆ្នាំដែរ ។
« គឺ...គឺបងទើបតែបើកប្រាក់ខែហ្នឹងណា៎ » Haewon ឆ្លើយស្ទាក់ស្ទើរធ្វើឲ្យប្រពន្ធកាន់តែ សង្ស័យ ។
« បងកុហក!! ក្រែងរាល់លើកបើកប្រាក់ចុងខែទេតើស តែនេះទើបតែពាក់កណ្ដាលខែសោះបងបានលុយមកពីណាវិញឲ្យប្រាកដ ឆាប់ប្រាប់អូនមក!! » Woosun
« Haesoo!! មិនឲ្យញ៊ាំទេ » នាងស្រែកដាក់កូនស្រីដែលចាប់ភីហ្សាប្រុងដាក់ចូលមាត់ ។
« ញ៊ាំទៅ Haesoo » Haewon ឃើញកូនឃ្លានក៏ ប្រាប់នាង ។
« ម៉ាក់ប្រាប់ថាមិនឲ្យញ៊ាំ!! » Woosun កញ្ឆក់ភីហ្សាចេញពីដៃនាងតូចហើយចាប់ដៃនាងមកវាយខ្លាំងៗទើបអ្នកជាប្ដីទ្រាំមើលកូនយំមិនបានក៏ទាញ កូនស្រីមកក្បែរខ្លួនវិញ ។
« Woosun...អូនកុំវាយកូនចឹងអីបានទេ? កូនឈឺណា៎ » Haewon
« អ៊ីចឹងបងប្រាប់អូនសិនមកថាបងបានលុយទៅទិញ របស់ឆ្ងាញ់ៗចឹងមកពីណា ឬមួយក៏បងលួចគេ? » Woosun
« អូនក៏ដឹងថាទោះបីបងក្រយ៉ាងណាក៏មិនទៅលួចអ្នកដទៃដែរ » Haewon
« អ៊ីចឹងបងបានលុយមកពីណា? ប្រាប់អូនតាមត្រង់ មក » Woosun
« គឺបង...បងទៅខ្ចីគេ » Haewon
« ខ្ចីអ្នកណា? » Woosun
« លោកម្ចាស់ឲ្យយើងមកទទួលឯងទៅ » សុខៗ ស្រាប់តែមានមនុស្សប្រុសមាឌធំបីនាក់ដើរចូលមក ប្រាប់ធ្វើឲ្យ Haewon លឺហើយងើបឈរឡើងទាំងទឹកមុខសោះកក្រោះសឹម Woosun នាំកូននាងងើបឈរតាម ។
« ឈប់សិន!! លោកម្ចាស់ណាហើយមកទទួលបងធ្វើអី Haewon? រួចចុះអូននិងកូន បងគិតយ៉ាងម៉េច? » Woosun សួរទាំងទឹកភ្នែកហូរស្របពេល Haewon ដកលុយមួយបាច់យ៉ាងច្រើនពីហោប៉ៅដាក់ចូលទៅក្នុងដៃនាង ។
« បងខ្ចីលុយលោកម្ចាស់ម្នាក់យកទៅទិញអាហារឲ្យពួកអូនញ៊ាំ នៅសល់ប៉ុណ្ណេះទៀតអូនយកវាទៅជួលផ្ទះល្អជាងនេះរស់នៅជាមួយកូន ទិញខោអាវថ្មីៗ ស្លៀក ទិញអាហារឆ្ងាញ់ៗញ៊ាំ ឲ្យកូនចូលសាលា រៀនកុំឲ្យគេល្ងង់ដូចបង ហើយកុំភ្លេចទៅពេទ្យឲ្យគេព្យាបាលជំងឺអូនផង កុំបណ្ដោយឲ្យឈឺជាងនេះអី យល់ដែរទេ? » Haewon ផ្ដែផ្ដាំគ្រប់សព្វដូចត្រូវ ចាកចេញពីគ្រួសារនេះធ្វើឲ្យ Woosun យំកាន់តែខ្លាំង ។
« អត់ទេ Haewon!! អូនមិនឲ្យបងទៅណាទេ បើបងទៅបាត់រួចចុះអូននិងកូនបានអ្នកណាពឹងពាក់ទៀត? ហើយលុយនេះក៏អូនមិនត្រូវការដែរ បងយក ទៅសងគេវិញទៅ » នាងហុចឲ្យវិញតែនាយគ្រវីក្បាលមិនទទួលឡើយ ។
« បងសន្យាជាមួយគេរួចហើយថាយកលុយនេះរួចធ្វើការឲ្យគេ មិនយូរទេចាំបងផ្ញើរមកឲ្យអូនទៀតណា៎ » Haewon
« កុំនិយាយច្រើនឆាប់ទៅៗ » ប្រុសមាឌធំនិយាយរួចក៏រុញ Haewon ដើរទៅឡានពួកគេ ។
« ពួកលោកយកប្ដីខ្ញុំទៅណាមិនបានទេឈប់សិន!! Haewon!! ហ្ហឹកៗ មកវិញមក!! » Woosun អោបកូននាងដេញតាមប្ដីតែក៏ត្រូវបានប្រុសមាឌធំចាក់ សោរបន្ទប់ពួកគេជាប់ភ្លាម ។
« ប៉ាៗ!! ទៅណាប៉ាៗ ហ្ហឺ... » នាងតូច Haesoo ក៏ម្នាក់ទៀតយំស្រែកតាមលោកប៉ាដែលត្រូវបានពួកអស់នោះវាយឲ្យសន្លប់ហើយដាក់ចូលទៅក្នុងឡាន បន្ទាប់មកពួកគេក៏ដើរមកវិញជាមួយដបសាំងក្នុងដៃ សឹមចាក់វាជុំវិញនោះរួចកេះដែកកេះបោះចូលទៅឲ្យឆេះភ្លើងសន្ធោសន្ធៅនាពេលនោះតែម្ដងទៅ ។
« ការងាររួចហើយលោកម្ចាស់ » អាម្នាក់ក្នុង ចំណោមនោះខលប្រាប់ថៅកែរបស់ខ្លួនគឺជាលោកJeonធំនោះហើយ ។
" ល្អ!! ឆាប់នាំគេមកគ្លីនិកឲ្យបានលឿនបំផុត " សម្លេងគ្រលរធំប្រាប់តាមទូរស័ព្ទមុននឹងពួកគេបើកឡាននាំ Haewon ទៅតាមបញ្ជា ព្រោះលោកJeon ធំខ្លាចថាមានអ្នកផ្សេងដឹងរឿងរបស់គេទើបត្រូវ សម្លាប់ចោលឲ្យអស់មិនអាចទុកបានឡើយ ។
Skip៚
Haewon ត្រូវបានភ្ញាក់ពីសន្លប់បន្ទាប់ពីរយៈពេលមួយខែក្រោយមកមុននឹងនាយក្រោកឡើងក៏បានឃើញថាខ្លួនឯងកំពុងនៅក្នុងបន្ទប់សម្រាករបស់មន្ទីរពេទ្យមួយធ្វើឲ្យគេត្រូវងើបអង្គុយទាំងវិលមុខនៅ ឡើយ ស្របពេលនោះក៏មានគិលានុបដ្ឋាយិកាម្នាក់ បើកទ្វារចូលមកល្មម ។
« អូ៎លោកJeon!! នេះលោកភ្ញាក់ពីសន្លប់ហើយហ្អេ៎? » កាលបើនាងហៅគេដោយឈ្មោះផ្សេងធ្វើឲ្យនាយជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នា ។
« នាងហៅអ្នកណាថាលោកJeon? រួចចុះទីនេះជាកន្លែងណា? »
« គឺលោកឈ្មោះ Jeon Jungkook នោះអី កាលពី មួយខែមុនលោកជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ហើយត្រូវ ដឹកមកសង្គ្រោះនៅទីនេះតែលោកសន្លប់ពេញមួយខែតែម្ដង ឥឡូវនេះល្អណាស់ បើសិនជាលោកJeon ធំដឹងរឿងនេះប្រាកដជាត្រេកអរមិនខាន » ពេលលឺគ្រប់យ៉ាងភ្លាមធ្វើឲ្យនាយស្លុតចិត្តខ្លាំងណាស់លើកដៃស្ទាបមុខមាត់ខ្លួនឯងក៏ទទួលដឹងថានេះមិន មែនជាមុខគេឡើយទើបគេប្រញាប់រត់ទៅបន្ទប់ទឹក ដើម្បីមើលឆ្លុះកញ្ចក់មើលឲ្យបានច្បាស់ ទីបំផុតក៏ បានឃើញថានេះមិនមែនជាមុខរបស់ Sung Haewon ទេតែបែរជាក្លាយជា Jeon Jungkook មិនដឹងតាំងពីពេលណាមកឡើយ មិនត្រឹមប៉ុណ្ណោះ លើថ្ពាល់ខាងឆ្វេងរបស់គេមានស្នាមឆូតមួយគឺដូចជាស្នាមដែល Jungkook ពិតប្រាកដមានពេលវាយប្រតប់គ្នាជាមួយលោកKim ផងដែរ ។
« មិនពិត!! មិនពិតទេ ម៉េចនឹងអាចទៅរួច? » នាយ Jungkook ក្លែងក្លាយចាប់ផ្ដើមវិលវល់ហើយក៏នឹកឃើញដល់ប្រពន្ធនិងកូនគេត្រូវឃុំក្នុងបន្ទប់ភ្លើងឆេះនៅថ្ងៃនោះធ្វើឲ្យនាយជ្រួលច្របល់មួយរំពេច ។
« Woosun...Haesoo... » នាយលាន់មាត់មុននឹងរហ័សចាកចេញពីបន្ទប់ដើម្បីទៅរកពួកគេ ប៉ុន្តែមិនអាចទៅណាបានឡើយព្រោះលោកJeonធំ និងអង្គរក្សរបស់គាត់កំពុងឈរនៅខាងមុខទ្វាររារាំង បាត់ទៅហើយ ។
- ត្រឡប់មកបច្ចុប្បន្នវិញ
« លោ...លោកត្រូវគេវះកាត់ប្ដូរមុខចឹងហ្អេ៎? » Taehyung ពោលទាំងមិនចង់ជឿថារាងក្រាសបាន ទៅជួបរឿងអស់ទាំងនេះសោះ ។
« ថ្ងៃដែលបងត្រូវគេវាយឲ្យសន្លប់ហើយបញ្ជូនទៅគ្លីនិកមួយដើម្បីធ្វើការវះកាត់ប្ដូរមុខឲ្យដូចជា Jeon Jungkook បេះបិទរួចទៅហើយ ក្រោយមកពេលដែលបងភ្ញាក់ពីសន្លប់ លោកJeonធំក៏បានបង្ខំនាំបង ទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីសធ្វើការបង្ហាញមុខដើម្បីបញ្ជាក់ថាថ្ងៃដែលប៉ាម៉ាក់អូនត្រូវគេសម្លាប់ ឃាតករមិនមែនជា Jeon Jungkook ព្រោះគេបានជួបគ្រោះថ្នាក់ ចរាចរណ៍ចូលមន្ទីរពេទ្យបាត់ហើយ ហើយអ្នកដែលត្រូវកុហកថាគេងសន្លប់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះគឺជាបង Jeon Jungkook មនុស្សក្លែងក្លាយ » នាយនិយាយទាំងអួលដើមក ទឹកភ្នែកក៏ហូរស្រោបថ្ពាល់បណ្ដើរៗផងដែរ គេត្រូវបាត់បង់ប្រពន្ធកូន បាត់បង់ទាំងភាពជាខ្លួនឯងថែមទៀត សាកគិតមើលទៅថាកាលនោះគេឈឺចាប់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា ទោះបីកន្លងផុតទៅ ប៉ុន្មានឆ្នាំក៏ស្នាមត្រានៃភាពឈឺចាប់នៅតែដិតជាប់ខួរក្បាលនិងបេះដូងរបស់គេដដែល ។
« ប៉ុន្តែថ្ងៃនោះខ្ញុំឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកច្បាស់ណាស់ថា Jeon Jungkook សម្លាប់ប៉ាម៉ាក់របស់ខ្ញុំ គេថែម ទាំងចង់សម្លាប់ខ្ញុំទៀតផង » Taehyung
« មែន!! គេជា Jeon Jungkook ពិតប្រាកដនោះហើយ មូលហេតុសម្លាប់គឺដូចជាអូនបានដឹងយ៉ាងចឹង ប៉ុន្តែក្នុងថ្ងៃតែមួយក្រោយពីសម្លាប់អូនមិនបាន គេក៏ រត់គេចរហូតត្រូវឡានទំនិញមួយបុកពេញទំហឹងតែម្ដងទៅ ពេលនេះអូនបានដឹងហើយថាបងគ្រាន់តែជាមនុស្សជំនួសប៉ុណ្ណោះ បងហ្ហឹក..បងក៏មិនចង់ធ្វើដែរប៉ុន្តែបើសិនជាបងមិនធ្វើទេ លោកJeonធំក៏មិនប្រគល់ធាតុរបស់ប្រពន្ធនិងកូនបងមកឲ្យបងដូចគ្នាដែរណា៎ Tae... » Jungkook លុតជង្គង់យំ ដៃប្រុងនឹងលូកទៅចាប់ដៃរាងតូចដើម្បីសុំទោស ព្រោះបើពេលនោះគេប្រាប់ប៉ូលីសពីការពិតក៏រាងតូចមិនបាច់ពិបាកតាមសងសឹកដែរប៉ុន្តែ Taehyung ទម្លាក់កាំភ្លើងចុះ ដៃជើងគេដូចជាទន់ល្អូកអស់ហើយ មុននឹងគេដើរបកទៅរកផ្នូរប៉ាម៉ាក់ខ្លួនសឹមទម្លាក់ខ្លួនទៅលើដីទាំជំហរតែម្ដង ។
« ប៉ាម៉ាក់ កូនសុំទោស!! ហ្ហឹកៗ បើកូនមកលឿនជាងនេះប្រាកដជាអាចសងសឹកឲ្យអ្នកទាំងពីរបាន ហើយ អ្ហឹក កូនសុំទោសហ្ហឹកៗ កូនសុំទោស ហ្ហឺ... អ្ហា៎...!!! » រាងតូចស្រែកយំខ្លាំងៗឲ្យសមនឹង
វិប្បដិសារីដែលគេមាន ហេតុអី? ហេតុអីគ្រប់យ៉ាងមិនដូចដែលគេបានគិតទុក? ហេតុអី Jungkook ដែលគេគិតមករហូតថាជាឃាតករបែរជាមនុស្សក្លែងក្លាយទៅវិញ? ហេតុអីគេសងសឹកឲ្យប៉ាម៉ាក់មិនបាន គេយល់ថាខ្លួនឯងអត់បានការខ្លាំងណាស់ តែអ្វីដែលអាចធ្វើបានពេលនេះ បានត្រឹមតែស្រែកយំនឹកស្ដាយគ្រប់យ៉ាងប៉ុណ្ណោះ ស្របពេលដែល Jungkook សម្ងំយំក្នុងពេលជាមួយគ្នា ម្នាក់ៗសុទ្ធតែ មានរឿងឈឺចាប់ទាំងអស់ អ្នកណាទៅអាចស្មានដឹងថាគ្រប់រឿងសុទ្ធតែមានអាថ៌កំបាំងរបស់វាដែលមនុស្សខ្លួនឯងពិបាកនឹងស្វែងយល់នោះ?
To be continued......🥀🥀