ေလာ့ကြၽင္းသည္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့သၫ့္ စြမ္းအင္မ်ားေၾကာင့္ ေမ့လဲသြားေတာ့သည္ ။ သူျပန္သတိရလာသၫ့္ အခ်ိန္တြင္ ကုတင္တစ္ခုေပၚသို႔ ေရာက္ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ " ရွီရႈံး .. သူ ငါ့ကို ျပန္ေခၚလာတာလား .."
သူ႔ဆရာျဖစ္သူသည္ ၿခံဝင္းတစ္ခုတြင္ ထိုင္လ်က္ ခ်န္းယန္အား သင္ၾကားေပးေနခဲ့သည္ ။ ေလာ့ကြၽင္း၏ အၾကၫ့္သၫ့္ ဓားတစ္လက္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားသၫ့္ ခ်န္းယန္ထံသို႔ အၾကၫ့္ေရာက္သြားခဲ့၏ ။ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းသည္ ညင္သာေသာ္လည္း မၿပိဳလဲႏိုင္သၫ့္ တံတိုင္းတစ္ခုအား ခိုင္ၿမဲကာ စြမ္းအင္မ်ား တည္ၿငိမ္ေနသည္။ ေလာ့ကြၽင္း၏ မ်က္ႏွာထက္တြင္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသၫ့္ အၿပံဳးတစ္ခုေပၚလာကာ ခ်န္းယန္အေရ႔ွသို႔ ေျပးသြားလိုက္၏ ။
" ရွီရႈံး .. ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာတာလဲ " ေလာ့ကြၽင္းက သူ႔အား ေၾကာင္ၾကၫ့္ေနသၫ့္ သူေၾကာင့္ ေၾကာင္အသြားကာ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ၿပံဳးလိုက္သည္ ။
" ရွီရႈံး .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. အိုးး ရွစ္ရႈံး မ်က္လံုးေတြ ျပန္ေကာင္းသြားၿပီဘဲ .." ေလာ့ကြၽင္းက သူ႔အား စိမ္းသက္သက္ၾကၫ့္ေနသၫ့္ မ်က္ဝန္းမ်ားအား လက္လွမ္းၾကၫ့္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။
အာ့ .
ေလာ့ကြၽင္းက အလ်င္စလိုျပန္ရုတ္လိုက္ရသၫ့္ သူ႔လက္အား မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ ျပန္ၾကၫ့္လိုက္မိသည္။ ဓားဒဏ္ရာမွ စီးက်လာသၫ့္ ေသြးမ်ားက ခ်န္းယန္သည္ သူ႔အား ဓားျဖင့္ တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းအား သက္ေသျပလ်က္ ။
ေလာ့ကြၽင္းသည္ ရုတ္တရက္ ရင္ထဲဆို႔နင္လာသလို ခံစားရသည္ ။ သူက အားတင္းကာၿပံဳးလိုက္ၿပီး " ရွစ္ရႈံး.. ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲဟင္ .. ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲ ေရာက္သြားလို႔ စိတ္ဆိုးေနတာလား .."
" ကြၽန္ေတာ္ ကတိေပးတယ္ေနာ္ .. ေကာင္းေကာင္းေလ့က်င့္မွာမို႔ .. ေနာက္တစ္ခါ မျဖစ္ေစရေတာ့ဘူးေနာ္ .." ေလာ့ကြၽင္းသည္ သူ႔အား စိမ္းသပ္သက္ၾကၫ့္ရင္း လည္ပင္းထက္သို႔ ဓားနဲ႔ ခ်ိန္ရြယ္ရသၫ့္ လူေၾကာင့္ ကူကယ္ရာမဲ့လာခဲ့သည္ ။
" ရွစ္ရႈံး .. ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲ့လို မၾကၫ့္ပါနဲ႔လားဟင္ .. " ႏွလံုးသားမွ နာက်င္မႈေၾကာင့္ သူက ၿပိဳေတာ့မဲ့မိုးလိုျဖစ္လာသၫ့္ မ်က္ႏွာ အမႈအရာအား မထိန္းႏိုင္လိုက္ေတာ့ေပ ။ သူက တစ္ဖက္လွၫ့္လိုက္ၿပီး " ဆရာ .. ဆရာ .. ရွစ္ရႈံးကို ေျပာပါဦး .."
" မင္း ဘယ္သူလဲ .." ေအးစက္စြာ ေမးလာသၫ့္ လူေၾကာင့္ သူ႔အမႈအရာက ေအးခဲသြားခဲ့သည္ ။ ေလာ့ကြၽင္းက အေရ႔ွတိုးရန္ျပင္လိုက္ခ်ိန္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုအား ခ်ိန္ရြယ္လာသၫ့္ ဓားသြားေၾကာင့္ ရပ္တန႔္လိုက္ရသည္ ။
" ရွစ္ရႈံး .. ကြၽန္ေတာ္ေလ.. ေလာ့ကြၽင္း " သူ ေျပာလို႔ မဆံုးခင္ ဓားခ်သြားသၫ့္ သူေၾကာင့္ ေလာ့ကြၽင္းက မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ၿပံဳးလိုက္သည္ ။ သည္အခ်ိန္တြင္ ခ်န္းယန္၏ မ်က္ႏွာထက္တြင္ သူ႔အား ၿပံဳးျပေနၾက ခပ္ဖြဖြအၿပံဳးေလး ေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူ၏ ႏူတ္ခမ္းပါးမွ " ညီငယ္ေလး .." ဆိုသၫ့္ အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ ေလာ့ကြၽင္းက စိတ္သက္သာရာ ရသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ခ်န္းယန္သည္ ဓားကို သိမ္းကာ ခပ္ဖြဖြ ၿပံဳးလ်က္ ေရ႔ွသို႔ တိုးလာေသာေၾကာင့္ ေလာ့ကြၽင္းက ေပြ့ဖက္ရန္ ေျခလွမ္းလိုက္သည္ ။ ' ငါ ထင္သားဘဲ ... ရွစ္ရႈံးက ငါကို ေနာက္ေနတာ .. သူ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္..'
သူ႔အေတြးမ်ားမဆံုးလိုက္ခင္ပင္ ခ်န္းယန္၏ ပံုရိပ္သည္ သူ႔အား ေက်ာ္တက္သြားခဲ့သည္ ။ ေတာင့္တင္းေနသၫ့္ ခႏၶာကိုယ္အား အားတင္းလ်က္ ေနာက္သို႔လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။ အျပာေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္အား ေပြ့ဖက္ေနသၫ့္ ခ်န္းယန္အား ေတြ့လိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားပင္ မခိုင္ေတာ့ဘဲ ေျမျပင္ေပၚသို႔ လဲက်သြားခဲ့သည္ ။ ခ်န္းယန္သည္ ထိုသူအား " ညီငယ္ေလး " ဟု ေခၚေနခဲ့ၿပီး အလြန္ရင္းႏွီးေနသၫ့္ ပံုပင္ ။
သူက ဝရုန္းသုတ္ခ ထရပ္လိုက္ၿပီး ခ်န္းယန္၏ လက္အား ဆြဲလိုက္ကာ " ရွီရႈံး .. သူမဟုတ္ဘူး .. သူက ရွီရႈံးရဲ့ ညီ မဟုတ္ဘူး .. သူ လိမ္ေနတာ .." သူ႔စကားအဆံုး ျပန္ရလိုက္သည္က ေအးစက္လြန္းသၫ့္ အၾကၫ့္ပင္ ။ ခ်န္းယန္သည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ သည္းခံႏိုင္စြမ္း ကုန္ဆံုးသြားသၫ့္ အလား သူ႔လက္ကို ဆြဲျဖဳတ္လာကာ ေဒါသတႀကီး ေျပာလာသည္ ။ " မင္း ဘာေျပာတာလဲ .. ငါ့ ရွစ္တိ အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ေနတာတင္ အေတာ္လြန္ေနၿပီ .. အခုသူ႔ကို အတု ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တာလား ..ေသခ်င္ေနတာဘဲ .."
" ငါက ရွစ္ရႈံးရဲ့ ဆရာတူညီေလး ဘဲ .. မင္းက အတု " အျပာေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူငယ္ေလးက သူ႔အား ေလွာင္ေျပာင္သၫ့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာလာသည္ ။
ထိုင္ေနသၫ့္ ဟန္ရဲ့ကလည္း အထင္ေသးသၫ့္ မ်က္ႏွာျဖင့္ " မင္းက ငါ့တပၫ့္မဟုတ္ဘူး .. မင္းက အတု .."
" မင္းက အတု .. "
" မင္းက ငါ့တပၫ့္ မဟုတ္ဘူး "
" မင္းက အတု .."
ေလာ့ကြၽင္းသည္ အထပ္ထပ္ၾကားေနရသၫ့္ စကားမ်ားေၾကာင့္ နားႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္ ။ " မဟုတ္ဘူး ... မဟုတ္ဘူး .. မင္းတို႔ လိမ္ေနတာ .. ငါက အတု မဟုတ္ဘူး .." သူ႔အား စိမ္းသက္သက္ၾကၫ့္ေနသၫ့္ ခ်န္းယန္အား ၾကၫ့္လိုက္ရင္း " မဟုတ္ဘူး .. ရွစ္ရႈံး.. ကြၽန္ေတာ့္ကို ယံု .. ကြၽန္ေတာ္က အတု မဟုတ္ဘူး .."
သူ ဘယ္ေလာက္ေျပာေနပါေစ ခ်န္းယန္သည္ သူ႔အား လစ္လ်ဳရႈသၫ့္ အၾကၫ့္တစ္ခ်က္သာ ေပးထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားခဲ့သည္ ။ သူ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေခၚေနပါေစ တစ္ခ်က္ေလးပင္ လွၫ့္ၾကၫ့္မလာခဲ့ေပ ။ ေလာ့ကြၽင္းက သူ႔ရင္ဘတ္အား ဖိအားရင္း " ရွီရႈံး " ဟုသာ ထပ္တလဲလဲ ေခၚေနခဲ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ ျဖဴလြလြ ပံုရိပ္ေလးသည္ တေရြ့ေရြ့ျဖင့္ အေဝးသို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္ ။ သူ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ " မင္းက အတု " ဆိုသၫ့္ စကားလံုးမ်ားသာ ပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့သည္။
" ရွစ္ရႈံး!!! ရွစ္ရႈံး!!! ကြၽန္ေတာ့္ကို ထားမသြားပါနဲ႔ .. ကြၽန္ေတာ္က ဟန္ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး .."
" ေရွာင္ေလာ့ .. ေရွာင္ေလာ့ .. သတိထားဦး .. ရွစ္ရႈံး ရိွတယ္ .. "
ေလာ့ကြၽင္းသည္ သူ႔ေဝဝါးေနသၫ့္ အၾကၫ့္မ်ားမွ ရင္းႏွီးေနသၫ့္ ခပ္ဝါးဝါးပံုရိပ္ကို ေတြ့လိုက္ရ၏ ။ အျမင္မ်ား ၾကည္လင္သြားခ်ိန္တြင္ ေတြ့လိုက္ရသည္က ခ်န္းယန္သည္ သူ႔လက္မ်ားအား စိုးရိမ္တႀကီး ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကိုပင္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အလင္းရေနၿပီျဖစ္ၿပီး ခ်န္းယန္၏ မ်က္လံုးမ်ားကိုအျဖဴေရာင္ႀကိဳးျဖင့္ ထပ္မံ စည္းေနွာင္ထားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္ ။
' အိမ္မက္လား ?? '
သူက စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္ ။ ' ကံေကာင္းလို႔ .. ကံေကာင္းလို႔ .. ငါ ဒီလူကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရၿပီ ထင္ေနခဲ့တာ .. ေတာ္ေသးတာေပါ့ အိမ္မက္ျဖစ္ေနလို႔ ..' အိမ္မက္သည္ အစစ္အမွန္ဆန္လြန္းလွ၍ သူ႔ရင္တြင္းမွ နာက်င္မႈသဲ့သဲ့ပင္ က်န္ရစ္ေနခဲ့ေသးသည္ ။ အနည္းငယ္သာ ေနာက္က်ပါက သူက ထိုနာက်င္မႈမ်ားနဲ႔အတူ အိမ္မက္ထဲတြင္ ပိတ္မိေနခဲ့ေလာက္၏ ။
ခ်န္းယန္က ေလာ့ကြၽင္း၏ မ်က္ႏွာအား ထိလိုက္ၿပီး မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္ေပးလိုက္ကာ " ဘာငိုစရာမ်ား ရိွလိုလဲ .. မင္းရွစ္ရႈံးက မေသေသးပါဘူး .." သူက စေနာက္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုသည္က ေလာ့ကြၽင္းအား ပိုဆိုးသြားေစခဲ့သည္။
ေလာ့ကြၽင္းက ခ်န္းယန္အား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ သူက အနည္းငယ္ ညိုးငယ္ေနသၫ့္ အသံျဖင့္ " ရွစ္ရႈံး !. ကြၽန္ေတာ့ကို ထားသြားတယ္ .."
ခ်န္းယန္က အျပင္ဖက္တြင္ သူ႔ပံုရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းကာ ညင္သာစြာ ၿပံဳးေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ က်ိန္ဆဲေနခဲ့သည္ ။ ' ခ်ီး!!.. ေသာက္က်ိဳးနည္း ပံုရိပ္ေယာင္ အစီအရင္ .. တစစီ လုပ္ပစ္ခဲ့ဦးမယ္ .. '
သူက ေလာ့ကြၽင္း၏ ပုခံုးအား ညင္သာစြာ ပုတ္ေပးရင္း ခပ္ဖြဖြေျပာလိုက္၏ ။ " ကိုယ္က လက္တြဲေဖာ္ကို ထားသြားရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး မေကာင္းတဲ့ ပံုေပါက္ေနတာလား .." သူ႔ မ်က္ႏွာေလးက တစ္ခ်က္ရႈံမဲ့သြားကာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေနသၫ့္ ပံုေပါက္သြားခဲ့သည္ ။
လက္တြဲေဖာ္???
ေလာ့ကြၽင္း၏ ဝမ္းနည္းမႈေလးက ခ်န္းယန္၏ စကားေနာက္တြင္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္ ။ သူက ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္ ျဖစ္ကာ ဖက္ထားရာမွ ခြာလိုက္ေသာ္လည္း ခိုင္မာသၫ့္ လက္တစ္စံုက သူ႔အား ထပ္မံဆြဲကပ္ခဲ့၏ ။
" အို.. ရွစ္ရႈံးက မင္းစကားေတြကို အတည္လို႔ မွတ္ယူထားတာ .. မဟုတ္မွ တမင္စိတ္ထဲက မပါဘဲ ေလ်ွာက္ေျပာခဲ့တာလား "
အေျခအေနအရပ္ရပ္အား သိေနသၫ့္ ေရွာင္ထ်န္းက သူ႔သခင္၏ ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ကြက္အား အံ့အားသင့္ရံုသာ တတ္ႏိုင္ေနခဲ့သည္ ။ ဒီလူက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားဖို႔ အဆင္မေျပသၫ့္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ပင္ ရေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့သည္ ။ သူ႔အခ်က္အလက္ထဲတြင္ရိွသၫ့္
အခ်စ္တြင္ ရိုးသားမႈက အဓိက က်သည္ ဆိုသၫ့္ စကားသည္ သူ႔သခင္ျဖင့္ လံုးဝမကိုက္ညီသၫ့္အျပင္ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသလို ခံစားရသည္ ။ ထိုသို႔ျဖစ္ေနသၫ့္တိုင္ ခ်န္းယန္က ဂရုမစိုက္ေပ ။ သူအားေပးသၫ့္ ခံစားခ်က္မ်ားက စစ္မွန္ေနသ၍ က်န္သၫ့္ ကိစၥမ်ားသည္ အလိမ္အညာမ်ားသာ ျဖစ္ေနခဲ့လ်ွင္ေတာင္ သူက လစ္လ်ဳရႈေပးလိုက္မည္ ျဖစ္ကာ သူအလွၫ့္ ေရာက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ပင္ ေတြးထားခဲ့သည္ ။
သူက မည္မ်ွပင္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ေစကာမႈ ခံစားခ်က္မ်ား စစ္မွန္သည္ဟု တထစ္ခ် ေျပာရဲေလသည္ ။ သို႔ေၾကာင့္ က်န္သၫ့္ ကိစၥမ်ားတြင္ သူ႔ခ်စ္သူ လက္ခံႏိုင္သၫ့္ အတိုင္းအတာအတြင္းရိွေနသ၍ သူက လုပ္ခ်င္သလို လုပ္မည္ ျဖစ္သည္ ။
ေလာ့ကြၽင္းက ေခါင္းကို အသာခါလ်က္ ခ်က္ခ်င္း ျငင္းပယ္လိုက္သည္ ။ " မဟုတ္ပါဘူး .. ဒါေပမဲ့ .." သူက သူ႔ခံစားခ်က္မ်ားကို မည္သို႔ ေခါင္းစဉ္တပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနျခင္းသာ ။ အရင္က မရင္းႏွီးသၫ့္ ဆရာတူအစ္ကိုျဖစ္သူက လက္ရိွတြင္ သူရဲ့ လက္တြဲေဖာ္ ျဖစ္လာမည္ ။ ေတြးမိတိုင္း အရာရာသည္ ရုတ္တရက္ဆန္လြန္းသည္ဟုသာ ထင္မွတ္ေလသည္ ။
" ရတယ္ .. ေျဖးေျဖးခ်င္းလက္ခံႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစား .." ခ်န္းယန္က ႏူးညံ့စြာ ၿပံဳးလိုက္ေသာ္လည္း အထက္စီးဆန္မႈကို ေတြ့ႏိုင္ေပသည္ ။ သူက အေျခအေနကို ေျဖးေျဖးခ်င္းစဉ္းစားခိုင္းတာေတာင္ မဟုတ္ခဲ့ဘဲ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခိုင္းတာျဖစ္သည္ ။ လံုးဝ အေလ်ာ့ေပးမၫ့္ပံုမရေခ် ။
ေလာ့ကြၽင္းက ခ်န္းယန္၏ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း အျပဳအမႈအား ပထမဆံုး ျမင္ဖူးသၫ့္တိုင္ ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရကာ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ေခါင္းညိတ္မိလိုက္သည္ ။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမႈ သူ႔ရွစ္ရႈံးက သူ႔အား ထားသြားဖို႔ စိတ္ကူးမရိွသျဖင့္ သူက အရာရာကို လိုက္ေလ်ာရန္ အဆင္ေျပသည္ ။
' ဒါေပမဲ့ .. ငါ လွၫ့္စားခံလိုက္ရတယ္လို႔ ဘာလို႔ ခံစားေနရတာလဲ .. ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ႀကီး ရွစ္ရႈံးကို ရိုက္ခ်င္လာတယ္ ..'
ခ်န္းယန္က တုန္တက္သြားသည္ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ အၾကၫ့္မ်ားေတာင့္တင္းသြားသည္ ။ ' ငါ ဘာလို႔ ၾကက္သီးထေနရတာလဲ ..'
___________________
ေန့နဲ႔ည မွားေနေသာ သာသာ ..🙂
3:33 Am 😑
__________________
Unicode
လော့ကျွင်းသည် မထိန်းချုပ်နိုင်တော့သည့် စွမ်းအင်များကြောင့် မေ့လဲသွားတော့သည် ။ သူပြန်သတိရလာသည့် အချိန်တွင် ကုတင်တစ်ခုပေါ်သို့ ရောက်နေခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ " ရှီရှုံး .. သူ ငါ့ကို ပြန်ခေါ်လာတာလား .."
သူ့ဆရာဖြစ်သူသည် ခြံဝင်းတစ်ခုတွင် ထိုင်လျက် ချန်းယန်အား သင်ကြားပေးနေခဲ့သည် ။ လော့ကျွင်း၏ အကြည့်သည့် ဓားတစ်လက်ကို ကိုင်ဆောင်ထားသည့် ချန်းယန်ထံသို့ အကြည့်ရောက်သွားခဲ့၏ ။ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းသည် ညင်သာသော်လည်း မပြိုလဲနိုင်သည့် တံတိုင်းတစ်ခုအား ခိုင်မြဲကာ စွမ်းအင်များ တည်ငြိမ်နေသည်။ လော့ကျွင်း၏ မျက်နှာထက်တွင် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည့် အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာကာ ချန်းယန်အရှေ့သို့ ပြေးသွားလိုက်၏ ။
" ရှီရှုံး .. ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လိုပြန်ရောက်လာတာလဲ " လော့ကျွင်းက သူ့အား ကြောင်ကြည့်နေသည့် သူကြောင့် ကြောင်အသွားကာ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်သည် ။
" ရှီရှုံး .. ဘာဖြစ်လို့လဲ.. အိုးး ရှစ်ရှုံး မျက်လုံးတွေ ပြန်ကောင်းသွားပြီဘဲ .." လော့ကျွင်းက သူ့အား စိမ်းသက်သက်ကြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းများအား လက်လှမ်းကြည့်ရန် ပြင်လိုက်သည်။
အာ့ .
လော့ကျွင်းက အလျင်စလိုပြန်ရုတ်လိုက်ရသည့် သူ့လက်အား မယုံကြည်နိုင်စွာ ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဓားဒဏ်ရာမှ စီးကျလာသည့် သွေးများက ချန်းယန်သည် သူ့အား ဓားဖြင့် တိုက်ခိုက်လိုက်ခြင်းအား သက်သေပြလျက် ။
လော့ကျွင်းသည် ရုတ်တရက် ရင်ထဲဆို့နင်လာသလို ခံစားရသည် ။ သူက အားတင်းကာပြုံးလိုက်ပြီး " ရှစ်ရှုံး.. ဘာများဖြစ်လို့လဲဟင် .. ကျွန်တော့်ကြောင့် လျို့ဝှက်နယ်မြေထဲ ရောက်သွားလို့ စိတ်ဆိုးနေတာလား .."
" ကျွန်တော် ကတိပေးတယ်နော် .. ကောင်းကောင်းလေ့ကျင့်မှာမို့ .. နောက်တစ်ခါ မဖြစ်စေရတော့ဘူးနော် .." လော့ကျွင်းသည် သူ့အား စိမ်းသပ်သက်ကြည့်ရင်း လည်ပင်းထက်သို့ ဓားနဲ့ ချိန်ရွယ်ရသည့် လူကြောင့် ကူကယ်ရာမဲ့လာခဲ့သည် ။
" ရှစ်ရှုံး .. ကျွန်တော့်ကို အဲ့လို မကြည့်ပါနဲ့လားဟင် .. " နှလုံးသားမှ နာကျင်မှုကြောင့် သူက ပြိုတော့မဲ့မိုးလိုဖြစ်လာသည့် မျက်နှာ အမှုအရာအား မထိန်းနိုင်လိုက်တော့ပေ ။ သူက တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး " ဆရာ .. ဆရာ .. ရှစ်ရှုံးကို ပြောပါဦး .."
" မင်း ဘယ်သူလဲ .." အေးစက်စွာ မေးလာသည့် လူကြောင့် သူ့အမှုအရာက အေးခဲသွားခဲ့သည် ။ လော့ကျွင်းက အရှေ့တိုးရန်ပြင်လိုက်ချိန် ဘယ်ဘက်ရင်အုံအား ချိန်ရွယ်လာသည့် ဓားသွားကြောင့် ရပ်တန့်လိုက်ရသည် ။
" ရှစ်ရှုံး .. ကျွန်တော်လေ.. လော့ကျွင်း " သူ ပြောလို့ မဆုံးခင် ဓားချသွားသည့် သူကြောင့် လော့ကျွင်းက မျက်ရည်များကြားမှ ပြုံးလိုက်သည် ။ သည်အချိန်တွင် ချန်းယန်၏ မျက်နှာထက်တွင် သူ့အား ပြုံးပြနေကြ ခပ်ဖွဖွအပြုံးလေး ပေါ်လာခဲ့သည် ။ သူ၏ နူတ်ခမ်းပါးမှ " ညီငယ်လေး .." ဆိုသည့် အသုံးအနှုန်းကြောင့် လော့ကျွင်းက စိတ်သက်သာရာ ရသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ချန်းယန်သည် ဓားကို သိမ်းကာ ခပ်ဖွဖွ ပြုံးလျက် ရှေ့သို့ တိုးလာသောကြောင့် လော့ကျွင်းက ပွေ့ဖက်ရန် ခြေလှမ်းလိုက်သည် ။ ' ငါ ထင်သားဘဲ ... ရှစ်ရှုံးက ငါကို နောက်နေတာ .. သူ ငါ့ကို ဘယ်တော့မှ မေ့မှာ မဟုတ်..'
သူ့အတွေးများမဆုံးလိုက်ခင်ပင် ချန်းယန်၏ ပုံရိပ်သည် သူ့အား ကျော်တက်သွားခဲ့သည် ။ တောင့်တင်းနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား အားတင်းလျက် နောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အပြာရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်အား ပွေ့ဖက်နေသည့် ချန်းယန်အား တွေ့လိုက်ရခြင်းကြောင့် သူ့ခြေထောက်များပင် မခိုင်တော့ဘဲ မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားခဲ့သည် ။ ချန်းယန်သည် ထိုသူအား " ညီငယ်လေး " ဟု ခေါ်နေခဲ့ပြီး အလွန်ရင်းနှီးနေသည့် ပုံပင် ။
သူက ဝရုန်းသုတ်ခ ထရပ်လိုက်ပြီး ချန်းယန်၏ လက်အား ဆွဲလိုက်ကာ " ရှီရှုံး .. သူမဟုတ်ဘူး .. သူက ရှီရှုံးရဲ့ ညီ မဟုတ်ဘူး .. သူ လိမ်နေတာ .." သူ့စကားအဆုံး ပြန်ရလိုက်သည်က အေးစက်လွန်းသည့် အကြည့်ပင် ။ ချန်းယန်သည် နောက်ဆုံးတွင် သည်းခံနိုင်စွမ်း ကုန်ဆုံးသွားသည့် အလား သူ့လက်ကို ဆွဲဖြုတ်လာကာ ဒေါသတကြီး ပြောလာသည် ။ " မင်း ဘာပြောတာလဲ .. ငါ့ ရှစ်တိ အဖြစ် ဟန်ဆောင်နေတာတင် အတော်လွန်နေပြီ .. အခုသူ့ကို အတု ဆိုပြီး ပြောလိုက်တာလား ..သေချင်နေတာဘဲ .."
" ငါက ရှစ်ရှုံးရဲ့ ဆရာတူညီလေး ဘဲ .. မင်းက အတု " အပြာရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူငယ်လေးက သူ့အား လှောင်ပြောင်သည့် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောလာသည် ။
ထိုင်နေသည့် ဟန်ရဲ့ကလည်း အထင်သေးသည့် မျက်နှာဖြင့် " မင်းက ငါ့တပည့်မဟုတ်ဘူး .. မင်းက အတု .."
" မင်းက အတု .. "
" မင်းက ငါ့တပည့် မဟုတ်ဘူး "
" မင်းက အတု .."
လော့ကျွင်းသည် အထပ်ထပ်ကြားနေရသည့် စကားများကြောင့် နားနှစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ အော်ဟစ်လိုက်သည် ။ " မဟုတ်ဘူး ... မဟုတ်ဘူး .. မင်းတို့ လိမ်နေတာ .. ငါက အတု မဟုတ်ဘူး .." သူ့အား စိမ်းသက်သက်ကြည့်နေသည့် ချန်းယန်အား ကြည့်လိုက်ရင်း " မဟုတ်ဘူး .. ရှစ်ရှုံး.. ကျွန်တော့်ကို ယုံ .. ကျွန်တော်က အတု မဟုတ်ဘူး .."
သူ ဘယ်လောက်ပြောနေပါစေ ချန်းယန်သည် သူ့အား လစ်လျုရှုသည့် အကြည့်တစ်ချက်သာ ပေးထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားခဲ့သည် ။ သူ ဘယ်လောက်အော်ခေါ်နေပါစေ တစ်ချက်လေးပင် လှည့်ကြည့်မလာခဲ့ပေ ။ လော့ကျွင်းက သူ့ရင်ဘတ်အား ဖိအားရင်း " ရှီရှုံး " ဟုသာ ထပ်တလဲလဲ ခေါ်နေခဲ့သည် ။ သို့သော် ဖြူလွလွ ပုံရိပ်လေးသည် တရွေ့ရွေ့ဖြင့် အဝေးသို့ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည် ။ သူ့ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် " မင်းက အတု " ဆိုသည့် စကားလုံးများသာ ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည်။
" ရှစ်ရှုံး!!! ရှစ်ရှုံး!!! ကျွန်တော့်ကို ထားမသွားပါနဲ့ .. ကျွန်တော်က ဟန်ဆောင်နေတာ မဟုတ်ဘူး .."
" ရှောင်လော့ .. ရှောင်လော့ .. သတိထားဦး .. ရှစ်ရှုံး ရှိတယ် .. "
လော့ကျွင်းသည် သူ့ဝေဝါးနေသည့် အကြည့်များမှ ရင်းနှီးနေသည့် ခပ်ဝါးဝါးပုံရိပ်ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။ အမြင်များ ကြည်လင်သွားချိန်တွင် တွေ့လိုက်ရသည်က ချန်းယန်သည် သူ့လက်များအား စိုးရိမ်တကြီး ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကိုပင် ။ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အလင်းရနေပြီဖြစ်ပြီး ချန်းယန်၏ မျက်လုံးများကိုအဖြူရောင်ကြိုးဖြင့် ထပ်မံ စည်းနှောင်ထားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။
' အိမ်မက်လား ?? '
သူက စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည် ။ ' ကံကောင်းလို့ .. ကံကောင်းလို့ .. ငါ ဒီလူကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီ ထင်နေခဲ့တာ .. တော်သေးတာပေါ့ အိမ်မက်ဖြစ်နေလို့ ..' အိမ်မက်သည် အစစ်အမှန်ဆန်လွန်းလှ၍ သူ့ရင်တွင်းမှ နာကျင်မှုသဲ့သဲ့ပင် ကျန်ရစ်နေခဲ့သေးသည် ။ အနည်းငယ်သာ နောက်ကျပါက သူက ထိုနာကျင်မှုများနဲ့အတူ အိမ်မက်ထဲတွင် ပိတ်မိနေခဲ့လောက်၏ ။
ချန်းယန်က လော့ကျွင်း၏ မျက်နှာအား ထိလိုက်ပြီး မျက်ရည်တို့ကို သုတ်ပေးလိုက်ကာ " ဘာငိုစရာများ ရှိလိုလဲ .. မင်းရှစ်ရှုံးက မသေသေးပါဘူး .." သူက စနောက်လိုက်သော်လည်း ထိုသည်က လော့ကျွင်းအား ပိုဆိုးသွားစေခဲ့သည်။
လော့ကျွင်းက ချန်းယန်အား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူက အနည်းငယ် ညိုးငယ်နေသည့် အသံဖြင့် " ရှစ်ရှုံး !. ကျွန်တော့ကို ထားသွားတယ် .."
ချန်းယန်က အပြင်ဖက်တွင် သူ့ပုံရိပ်ကို ထိန်းသိမ်းကာ ညင်သာစွာ ပြုံးနေသော်လည်း စိတ်ထဲတွင် ကျိန်ဆဲနေခဲ့သည် ။ ' ချီး!!.. သောက်ကျိုးနည်း ပုံရိပ်ယောင် အစီအရင် .. တစစီ လုပ်ပစ်ခဲ့ဦးမယ် .. '
သူက လော့ကျွင်း၏ ပုခုံးအား ညင်သာစွာ ပုတ်ပေးရင်း ခပ်ဖွဖွပြောလိုက်၏ ။ " ကိုယ်က လက်တွဲဖော်ကို ထားသွားရလောက်အောင် တော်တော်လေး မကောင်းတဲ့ ပုံပေါက်နေတာလား .." သူ့ မျက်နှာလေးက တစ်ချက်ရှုံမဲ့သွားကာ ကြေကွဲဝမ်းနည်းနေသည့် ပုံပေါက်သွားခဲ့သည် ။
လက်တွဲဖော်???
လော့ကျွင်း၏ ဝမ်းနည်းမှုလေးက ချန်းယန်၏ စကားနောက်တွင် ချက်ချင်းဆိုသလို ပျောက်သွားခဲ့သည် ။ သူက ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင် ဖြစ်ကာ ဖက်ထားရာမှ ခွာလိုက်သော်လည်း ခိုင်မာသည့် လက်တစ်စုံက သူ့အား ထပ်မံဆွဲကပ်ခဲ့၏ ။
" အို.. ရှစ်ရှုံးက မင်းစကားတွေကို အတည်လို့ မှတ်ယူထားတာ .. မဟုတ်မှ တမင်စိတ်ထဲက မပါဘဲ လျှောက်ပြောခဲ့တာလား "
အခြေအနေအရပ်ရပ်အား သိနေသည့် ရှောင်ထျန်းက သူ့သခင်၏ ချောင်ပိတ်ရိုက်ကွက်အား အံ့အားသင့်ရုံသာ တတ်နိုင်နေခဲ့သည် ။ ဒီလူက လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားဖို့ အဆင်မပြေသည့် ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ပင် ရအောင် ဖန်တီးနိုင်ခဲ့သည် ။ သူ့အချက်အလက်ထဲတွင်ရှိသည့်
အချစ်တွင် ရိုးသားမှုက အဓိက ကျသည် ဆိုသည့် စကားသည် သူ့သခင်ဖြင့် လုံးဝမကိုက်ညီသည့်အပြင် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေသလို ခံစားရသည် ။ ထိုသို့ဖြစ်နေသည့်တိုင် ချန်းယန်က ဂရုမစိုက်ပေ ။ သူအားပေးသည့် ခံစားချက်များက စစ်မှန်နေသ၍ ကျန်သည့် ကိစ္စများသည် အလိမ်အညာများသာ ဖြစ်နေခဲ့လျှင်တောင် သူက လစ်လျုရှုပေးလိုက်မည် ဖြစ်ကာ သူအလှည့် ရောက်သည့်အချိန်တွင်လည်း ထိုကဲ့သို့ပင် တွေးထားခဲ့သည် ။
သူက မည်မျှပင် တကိုယ်ကောင်းဆန်စေကာမှု ခံစားချက်များ စစ်မှန်သည်ဟု တထစ်ချ ပြောရဲလေသည် ။ သို့ကြောင့် ကျန်သည့် ကိစ္စများတွင် သူ့ချစ်သူ လက်ခံနိုင်သည့် အတိုင်းအတာအတွင်းရှိနေသ၍ သူက လုပ်ချင်သလို လုပ်မည် ဖြစ်သည် ။
လော့ကျွင်းက ခေါင်းကို အသာခါလျက် ချက်ချင်း ငြင်းပယ်လိုက်သည် ။ " မဟုတ်ပါဘူး .. ဒါပေမဲ့ .." သူက သူ့ခံစားချက်များကို မည်သို့ ခေါင်းစဉ်တပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေခြင်းသာ ။ အရင်က မရင်းနှီးသည့် ဆရာတူအစ်ကိုဖြစ်သူက လက်ရှိတွင် သူရဲ့ လက်တွဲဖော် ဖြစ်လာမည် ။ တွေးမိတိုင်း အရာရာသည် ရုတ်တရက်ဆန်လွန်းသည်ဟုသာ ထင်မှတ်လေသည် ။
" ရတယ် .. ဖြေးဖြေးချင်းလက်ခံနိုင်ဖို့ ကြိုးစား .." ချန်းယန်က နူးညံ့စွာ ပြုံးလိုက်သော်လည်း အထက်စီးဆန်မှုကို တွေ့နိုင်ပေသည် ။ သူက အခြေအနေကို ဖြေးဖြေးချင်းစဉ်းစားခိုင်းတာတောင် မဟုတ်ခဲ့ဘဲ လက်ခံနိုင်ဖို့ ကြိုးစားခိုင်းတာဖြစ်သည် ။ လုံးဝ အလျော့ပေးမည့်ပုံမရချေ ။
လော့ကျွင်းက ချန်းယန်၏ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အပြုအမှုအား ပထမဆုံး မြင်ဖူးသည့်တိုင် ရင်းနှီးနေသလို ခံစားရကာ အလိုအလျောက်ပင် ခေါင်းညိတ်မိလိုက်သည် ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမှု သူ့ရှစ်ရှုံးက သူ့အား ထားသွားဖို့ စိတ်ကူးမရှိသဖြင့် သူက အရာရာကို လိုက်လျောရန် အဆင်ပြေသည် ။
' ဒါပေမဲ့ .. ငါ လှည့်စားခံလိုက်ရတယ်လို့ ဘာလို့ ခံစားနေရတာလဲ .. ပြီးတော့ ရုတ်တရက်ကြီး ရှစ်ရှုံးကို ရိုက်ချင်လာတယ် ..'
ချန်းယန်က တုန်တက်သွားသည် ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် အကြည့်များတောင့်တင်းသွားသည် ။ ' ငါ ဘာလို့ ကြက်သီးထနေရတာလဲ ..'
___________________
နေ့နဲ့ည မှားနေသော သာသာ ..🙂
3:33 Am 😑
__________________