September 17, 2021
3 DAYS MORE BEFORE SANDRO LEAVE..
This is the day after me and Sandro had our fishball date yesterday. I'm here at my condo now and watching netflix while my feet placed on the top of the console table. I was peacefully relaxing not until somebody called me. And as usual, i didn't even look into the name of the caller because i thought it was Sandro who's calling me that time.
"Hello? Baby?" Tanong ko. Of course lolokohin ko lang dapat si Sandro. But i was shocked nung narinig ko yung boses na sumagot.
"Hel-- So kayo na pala ni Sandro?" Sagot ng boses lalaking nasa kabilang linya.
Napa angat ako ng phone ko para tignan ang pangalan ng tumawag at dito ko nalamang hindi pala si Sandro ang kausap ko. "M-mark??"
"Yes, it's me. Jannaiah Lopez."
"Can you please shut your freaking mouth sa pag tawag sakin sa full name ko. We're not even close you ass!" I replied angrily.
Hindi pa man sya nakakapag salita ulit ay inunahan ko na sya. "Teka, bat ka nga pala napatawag? Ang kapal rin pala ng muka mo noh!"
"Janna, meet me in Burnham Park at 3PM later." Sagot ni Mark nang bigla nyang pinutol ang aming usapan.
"Ang kapal talaga ng hayop na 'to! Kung maka aya lumabas akala mong hindi ako minanyak dati." Sabi ko sa sarili ko nang hinampas ko ang cellphone ko sa sofa.
Nung mga oras na yon, napag isipan ko na makikipagkita ako kay Mark pero.. PERO! Isasama ko si Sandro ng patago lang. Wala parin kasi akong tiwala dun sa lalaking yon. Tinawagan ko si Sandro at sinabi kong pumunta sya ng burnham park kapag papunta na rin ako, dun nalang kami magkikita. Ang gagawin nya ay mag mamanman saamin ni Mark habang nag uusap.
-TIME SKIP-
📍BURNHAM PARK
"Janna!" Sigaw ni Mark nang makita nya kong nakaupo sa isang bench.
Kinawayan ko sya, "Uy, Mark!"
Maya maya ay lumapit na sya papunta sakin. Hindi ko alam pero nakakaramdam ako ng something kapag papalapit sya. And katulad ng plano, nagtatago lang si Sandro sa isang malaking puno malapit sa inuupuan namin ni Mark. Sumenyas ako kay Sandro ng "👍🏻👍🏻".
"So.. Kamusta ka naman?" Mark said as he slowly places his arm on my shoulder while we're in the bench.
Dahan dahan akong lumayo at umiwas sa braso nyang akmang aakbay saakin. "Umm Mark, yung kamay mo.."
"Ay, sorry sorry. Bawal ba?" Tanong nya sakin nang hindi tinuloy ang pag akbay sakin.
"Obviously, bawal." I rolled my eyes on him.
He frowned at me, "Don't tell me galit ka padin sakin dahil lang inakma kitang halikan dati?"
My patience can't take this jerk anymore, i gave him a hard slap on his cheeks that he deserves. "How dare you na sabihin yan? Dahil LANG inakma mo kong halikan dati? NiLALANG mo lang yun, Mark?" Sagot ko nang diniinan kong sabi ang word na "LANG".
"I'm sorr--"
"Sorry your face, hindi ko alam kung bat pa ko nagsasayang ng oras sayo, Mark." I answered as i walked out.
I was about to escape when suddenly Mark pulled me by my wrist then hugged me and even kissed my hair.
He whispers, "I'm sorry, Janna. I'm very very sorry from the bottom of my heart. Trust me hindi ko ginusto yun. I didn't even imagine myself na magagawa ko yun sayo pa, sa bestfriend ko pa. Please, Janna. Give me one last chance to prove my love to you."
Bigla akong pumalag at umalis sa pag kakayakap ni Mark, "Love? Ako mahal mo?"
"Yes. I love you since day one, Janna."
I gave him another slap on his face, "Ang kapal ng muka mo. You ruined our friendship and even made a trauma on my whole life. Tapos sasabihin mo ngayong mahal mo ko? Eh binuntis mo nga yung kaibigan nating si Ella, napaka kapal talaga ng muka mo, Mark. Magbago kana dahil magiging kawawa lang yung anak nyo ni Ella." I've told my last message to him and immediately walk out pass through him.
Biglang napa buntong hininga si Mark at hinabol ako sa pagkaka alis. Bigla nya kong binuhat payakap sa likod at balak akong dalhin sa kanyang van. Nang malapit na kami papasok sa kanyang van, sumigaw ako ng malakas habang nag pupumiglas sa pagkakabuhat ni Mark. Hanggang sa lumabas na si Sandro sa pagkakatago sa puno at tumakbo para kuhanin ako kay Mark. Dali daling sinuntok ni Sandro sa muka ni Mark na naging dahilan ng pag bagsak ko sa lupa.
"Hey, are you okay?" Saad sakin ni Sandro nang iabot nya ang kamay nya saakin para makatayo ako.
Nang makatayo ako, nakita ko si Mark sa likod ni Sandro na akmang susuntukin sya kaya agad naman akong sumigaw, "Sandrooo si Mark!!!" Habang tinuturo ko sya.
Mabuti na lamang at agad na nakapag depensa ng sarili si Sandro. Nag tuloy tuloy ang pag aaway at pag susuntukan nila dahil hindi ko ito maawat. Hanggang sa nakita kong bumagsak nalang sa lupa si Mark. Nung mga oras na 'to, andami nang taong nakatingin samin. Madami na ding mga media at reporters na pumunta sa lugar dahil nalaman nilang nakikipag away ang congressman ng Ilocos dito sa Baguio.
Mark frowned at Sandro habang naka bagsak sya sa lupa at hindi makatayo, "Teka nga, Sandro. Matanong ko lang, sino ka ba para protektahan si Janna ng ganyan ha?!"
Nakaharang sa bewang ko ang kamay ni Sandro. "At sino ka naman para tanungin ako ng ganyan?" Sagot ni Sandro habang ito'y pulang pula sa galit. "Kahit sino naman sigurong nakakita ng kagaguh*n na ginawa mo dito kay Janna eh hindi mag dadalawang isip na tumulong!" Dagdag pa nya.
"Umamin ka nga, Sandro. May gusto ka ba sa bestfriend ko?" Biglaang tanong ni Mark na wala sa kawalan.
Sumingit ako sa usapan nila, "What are you saying, Mark?? Matagal na tayong hindi mag bestfriend so don't you ever dare call me bestfriend!!"
"Okay.. FINE!! Uulitin ko, may gusto ka ba kay Janna ha Sandro??!" Pag uulit na tanong ni Mark.
Sandro cracks his neck then quickly grabbed my arms far away to Mark. "Let's go, Janna. Excuse me, excuse me." He's pertaining to the crowd.
Naiwan si Mark na naka handusay sa lupa habang hinahawakan ang duguang gilid ng labi nya. Pinalibutan ito ng mga tao at sya ang kinunan ng pahayag ng mga reporters. Nang makabalik kami sa sasakyan ni Sandro, ay agad nya itong pinaandar dahil may mga naka sunod saming iilan na media at mga tao. Huminto muna kami sa isang tahimik na lugar na malayo sa burnham park kung saan nangyari ang kaguluhan.
"I've told you so many times, Janna. I've told you so many times na wag na wag kang makikipag usap sa Mark na yun. Pero anong ginawa mo? Sinuway mo parin ako diba?!" Pagalit na wika ni Sandro.
I started crying, "S-sorry, Sandro. I didn't want you to get hurt. I'm sorry for being so stubborn not listening to your advices."
His mood changed so fast as i have just blinked once. He gently places my head into his chest and rubbed my hair. "Stop crying, Janna. I'm sorry for scolding you, i hope you know that i was just protecting you. Look at what happened, diba muntikan ka pang makidnap ni Mark?"
"Sorry, Sandro.. Nang dahil sa katigasan ng ulo ko eh napahamak kapa tuloy." I replied while i'm sniffing to his chest listening to his heartbeat.
"You don't have to say sorry, Janna. Everything was just an accident. And walang sino mang may gustong mangyari don. Unless except kay Mark." Sagot ni Sandro.
Inalis ko ang ulo ko sa pagkaka sandal sa dibdib nya at inangat ang tingin ko sakanya, "Sorryyy ulit." I said as i pouted my face.
Sandro just laughed slightly then kissed my hair.