*Jace's POV*
Think, Jace, think! Paano ka ba makakatakas dito? Tatlong araw ka na dito at wala ka pang balita sa asawa mo. You need to find her!
Hinayaan ko muna magpahinga ang katawan ko. Kakasubok ko makawala ay namamaga na ang mga kamay at paa ko. I need some more time to think. A few hours later it was already lunch time. There was a digital clock on the wall which read 12:19 pm. Nasa labas pa panigurado sina Tanner kasi ala una pa sila bumabalik kaya makakatakas ako kung bibilisan ko.
I closed my eyes and took a deep breath. May naisip ako na plano pero alam kong magiging masakit ito. I can do this. I know I can. Do this for the sake of your wife and child.
One... Two... Three!
Hinila ko ang kamay ko mula sa pagkakatali. I heard a couple of my bones crack and I moaned in deep pain. My hand felt like it was burning on hot lava. But after a few more pulls, I managed to remove my left hand.
Ginamit ko ang kaliwa kong kamay upang tanggalin ko ang tali sa kanan. 'Di ko na halos magalaw yung kaliwa kong kamay dahil sa sakit pero nakayanan ko.
Tumignin ako sa paa ko at iba ang pagkakatali sa mga ito.
Tumingin ako sa paligid ko trying to find something and that was when I saw a pair of scissors. 'Yan yung gunting na ginamit kanina ni Tanner para sa pagbukas ng pagkain ko.
Nakalagay ito sa maliit na wooden na cabinet malapit sa paanan ng kama ko.
I got up but immediately collapsed again. I was weak from not moving plus my back and head still hurt.
I slowly pushed myself to sit up straight and when I finally did, inabot ko ang gunting at nagsimulang gupitin at hima-hiwain ang lubid. Inilapag ko na ang Malaya kong paa sa sahig at huminga nang malalim. Sinubukan kong tumayo pero bumagsak lang ako.
Dahan-dahan akong gumapang papunta sa pintuan at doon ko nakita ang baseball bat ni Tanner. Kinuha ko ito at ginamit bilang tungkod. I held the doorknob and tried turning it but it was locked from the outside.
I took a deep breath and mentally prepared myself for the pain. Ibinuhat ko ang mabigat na baseball bat at napaluha sa sakit ng buong katawan ko.
Inisip ko si Kendra. Inisip ko ang magiging anak ko. Inisip ko ang mga kaibigan ko.
Bigla kong ibinagsak ang baseball bat sa doorknob pero nakasara pa rin ito. Iniangat ko ulit ang bat at ibinagsak ulit. Medyo lumuwag na ito pero kulang pa.
I lift the bat again and repeatedly tried breaking the doorknob.
Pakiramdam ko'y parang mamatay na ako dahil sa sakit ng buong katawan ko. I could feel the blood rush to my head. I'm having a migraine but I needed to get out.
I took one last swing and the door knob fell off. Basag na rin ang pintuan kaya kusa nang nahulog ang natitirang parte ng doorknob. Binitawan ko ang pamalo at naglabas ng malalim na hininga. Relief rushed through me pero bigla akong natauhan na kailangan kong kumilos ng mabilis.
Bumalik ako sa kama at kinuha ang gunting na ginamit ko kanina. Lumabas na ako sa kuwarto at ang bungad sakin ay isang hallway na may tatlong kawrto sa kanan at dalawa sa kaliwa. Galing ako sa dulong kuwarto at bigla akong napasigaw. "Kendra! Nasaan ka?!"
Pumunta ako sa sumunod na kuwarto at sinubukang buksan ito ngunit nakalock ito. Idinikit ko ang tenga ko sa pinto at nakinig.
Katahimikan. Tanging katahimikan lang ang naroon.
Sinubukan ko muli pakinggan ang mga sumusunod na mga kuwarto ngunit katahimikan lamang ang bumabati sa akin.
Binalikan ko ang pang apat na pinto at napalunok ako. "Kendra?!" Sigaw ko. I know she's in one of these rooms.
Dinikit ko ulit ang tenga ko sa pinto at bigla kong naramdaman ang panlalambot nang may narinig akong taong nanghihingalo sa kabila.
Bumalik ako sa kuwarto ko at ikinuha ang bat at sinimulang sirain ang doorknob nang mahulog ang doorknob ay patuloy kong winasak ang pareteng iyon at nang buksan ko ang pinto, doon ko nakita ang nanghihingalong katawan ni Luna.
"Luna!" Sigaw ko sabay takbo sa kanya. Hinawakan ko ang mukha niya at kita ko ang kapayatan niya. Marami rin siyang mga pasa at sugat.
"J-Jace?" Wika niya habang nakatitig siya sa akin na halatang malapit na s'yang sumuko.
"L-Luna. Kapit ka lang dadalhin kita sa ospital. Kumapit ka lang. Hahanapin lang natin si Kendra tapos aalis na tayo." Mabilis kong sinabi ang mga salitang ito habang hawak ko ang nanghihinang katawan ni Luna.
Nakatitig lang ito sa kisame at dahan-dahang napapangiti.
"Jace. 'Di na ako aabot. Ramdam kong mawawala na ako at-"
"Wag mong sabihin yan! Kayanin mo! Hahanapin ko lang si Kendra at sabay sabay tayong makakalabas dito!"
Hindi niya pinansin ang mga sinabi ko at nagpatuloy si Luna sa pagsasalita. "Mawawala na ako sa mundong ito. At tanggap ko na ang kapalaran ko. Hanapin mo nalang si Kendra. Isalba mo siya at ang anak ninyo. Bilisan mo ang pagtakas. Nasa second floor si Kendra. Pasabi sa kanya na mahal ko siya."
Biglang tumagaktak ang mga luha ko habang niyayakap ko na ang katawan ni Luna. Binuhat ko siya at inilagay sa kama niya dahil nasa kabilang parte s'ya ng kwarto niya.
Nakaluhod ako habang nakatitig kay Luna. Bakit? Bakit ang sakit? Hindi ko alam anong gagawin ko, ang gulo na ng isip ko.
Hinalikan ko siya sa noo habang patuloy na tumutulo ang mga luha ko. Tumayo na ako at lalabas na ng kuwarto nang tawagin ako muli ni Luna.
Lumingon ako at nakita ko siyang nakangiti parin sa kisame. "Bago ako mawala, gusto kong malaman mo na mahal pa rin kita. Kahit niloko mo ako ay hindi nawala yung nararamdaman ko para sa iyo. Kahit ganyan ka lang, ikaw yung first love and last ko. Kahit sa loob ilang taon lang ay naramdaman ko ang tunay na pagmamahal."
Ang sakit ng dibdib ko. Sobra na itong kumikirot dahil sa mga sinasabi ni Luna. "Mahal din kita. Mas minahal kita kaysa sa kahit sino pa. Pero parang akong ginayuma. Sa isang iglap naguluhan na ang nararamdaman ko. Hindi ko napigilan ang sarili ko."
Mahina itong tumango-tango at sabay pumikit. Magsasalita na sana siya nang biglang umubo ito ng dugo. Napalingon ako dahil hindi ko na kaya ang nakikita ko. "Iligtas mo na ang asawa mo." Mahina nyang sambit. "Iligtas mo ang kapatid ko. At lalong higit iligtas mo ang pamangkin ko. Bilisan mo na."
Nanginginig na ang buong katawan ko at hindi ako makahinga ng ayos. I started sobbing hysterically at the thought that she wasn't gonna live any longer.
I closed my eyes and wiped my tears. Kailangan mong iligtas si Kendra at ang anak mo. For you and for Luna. For Kei and our unborn child.
Tumakbo na ako palabas ng kuwarto at sinubukang hanapin ang hagdan. Umikot ako sa may kusina at doon ko nakita ang hagdan pataas.
Umakyat ako at nagsimulang sumigaw. "Kendra!"
Inisa-isa ko ang mga nakikita kong mga kuwarto habang sinisigaw ang pangalan ni Kendra.
Bigla akong napadapa at tumama ang ulo ko sa sahig.
Ano ba 'yan! Grabe ang sakit na talaga ng ulo ko.
Sinubukan ko muling tumayo at napahawak ako sa pader. Hingal na hingal na ako. Pakiramdam ko ay mamamatay nalang ako pero pinipigilan ko nalang.
Napamulat ako sa narinig ko.
Totoo ba ito? Totoo bang si Kendra ang naririnig ko?
"Jace! Nandito ako Jace tulungan mo ako!"
Sinunod ko ang boses ni Kendra at doon ko nakasalubong ang mga susi na nakatalagay sa lamesita. Naiwan siguro ito ni Tanner.
Kinuha ko ito at sinundan ang boses ni Kendra hanggang sa tumigil ako sa harapan ng isang lumang pinto na nakakandado.
"Kendra, nandyan ka ba?!" Sigaw ko habang isa-isa kong sinusubukan ang mga susi sa kandado.
"J-Jace!? Baby tulungan mo ako! Sampung minute nalang nandito na sila!"
I fumbled every key in my hand when suddenly I heard a click.
Tinanggal ko ang kandado at tumakbo palapit kay Kendra. Niyakap ko siya habang parehas kaming umiiyak sa takot at ginhawa. Sa wakas, nakita ko na si Kendra.
I pulled away and stared into her eyes. Kitang-kita ang mga takot sa mga mata niya.
Sinumulan ko ang pagtatanggal ng mga lubid sa mga kamay at paa niya habang pinaplano ko ang pagtakas namin.
Kailangan kong bilisan.