دخل عمر اوضته واتصدم من ليلى ونور فيها وقف بهدوء يتابع كلامهم
نور بحماس وهى بتحرك أيديها بعشوائية : راح عمر مسكه ونزل فيه ضرب بعدين رفعو وخبطه فى الحيطه وتابعت تحكى القصه بحماس
اندمج عمر مع اسلوبها يتأمل خصلات شعرها البتتحرك بعشوائيه مع حركاتها السريعه ابتسم على ضحكتها
نور بضحك : واخده بالك من الافلام الهندى أهو كان حاجه شبه كده كان ناقص بس يرميه على الحيطه والحيطه تتكسر
ليلى بقلق وهى بتحضن المخده : وعمر حصله حاجه
نور بضحكه وهى بتستند على الحيطه وتكتف ايديها: يحصل لمين ياختى ده طلع اخوكى ايه ولا جون سينا بس اسكتى والله الولد صعب عليا
ليلى بقهر وهى بترفع كتفاتها من غير اهتمام: يستاهل
نور بضحكه وهى بتعتدل فى وقفتها : انتى مشفتيش شكله ده من كتر الضرب كنت عايزه اخده فى حضنى واطبطب عليه
عمر بعصبيه : نعم لا معلهش سمعينى تانى كده تحضنى مين يا ختى
وقعت نور. بخضه على الارض: بإسم الله الرحمن الرحيم انت طلعت من فين
فضلت ليلى تضحك بقوه
ابتسم عمر وقرب منها وطبع بوسه رقيقه على شعرها : اخيرا شفت ضحكتك دلوقتى دنيتى نورت
ابتسمت نور وهى على الارض وكتفت أيديها : يعنى توقع قلبى وتعيش دور الحنين وانتى يا هانم يعنى انا احكيلك وانتى تضحكى عليا
عمر بيصطنع العصبيه انتى تسكتى خالص كمل وهو عيونه على ليلى بحنيه : محدش يقدر يزعلك وانا حى
دمعت عيون ليلى وحضنته وبهمس : شكرا لانك فى حياتى
قاطعهم دخول رقيه
رقيه بضحكه : هو انا جيت فى وقت غلط
ابتسم عمر : انتى تنورى فى أى وقت
قربت رقيه من نور بضحكه: وانتى ايه القعدك على الارض كده
نور بضحكه وهى بتحط أيديها على قلبها وبحزن مصطنع : ملقتش ليا مكان تانى فى الاوضه بنتك سرقت منى جوزى وشويه وميكنش ليا مكان فى البيت اصلا
رقيه بحنيه : انتى مكانك فى قلبى قربت منها وطبعت بوسه على شعرها
بسرعه خفت نور دموعها وابتسمت بحزن
لاحظ ده عمر بتعجب بينه وبين نفسه ليه زعلت قاطع تفكيره
كلام رقيه وهى بتقوم نور من الارض : انتى تعبتى معانا كتير
نور ببسمه وتعجب: انا معملتش حاجه
رقيه بحنان وهى بتمسح شعر نور : وقفتك جنبى فى تعب شريف واهتمامك بادويتى وراحه شريف ده لوكان ولا حاجه يقبى كفايه موقفك مع ليلى
اتكلمت ليلى وهى ملاحظه الصدمه على نور وعمر: انا حكيت كل حاجه لماما
رقيه بحنان: دى صفحه وخلصت بس مكنش لازم نقفلها قبل ما نشكرك
نور بحنان : مفيش داعى لشكرى ده واجبى
رقيه وهى بتحضنها : هو مفيش داعى فعلا بس مش لأن ده واجبك لا ده لان مفيش شكر بين الأم وبنتها يا بنتى طبعت بوسه تانيه على شعرها وطلعت هى وليلى
وقفت نور بصدمه وحزن
قرب منها عمر وهو ملاحظ انها بتحاول تخفى دموعها بضعف
عمر بحنان وهو بيمسك أيدها : مالك
نور بمرارة : عمر ممكن تسيبنى لوحدى
عمر بقلق وهو بيحاوط وشها بأيديه : مالك
نور بتعب وهى بتبعد أيده : تعبانه من إمبارح منمتش كويس انت اكيد لسه مكلتش روح اتغدا وانا هنام
وقف عمر بتعجب ونور بتسحب الغطا على شعرها وتنام قفل النور وطلع وهو متعجب
بعد خروج عمر بعدت نور الغطا ودخلت حمام الوضه
غسلت وشها بعنف وركزت على المرايه : انتى مش من حقك تبكى بعدت دموعها بسرعه قبل نزولها
طلعت من الحمام وطلعت صوره من شنطتها بصوت ضعيف : عارفه انى مليش الحق ده بس ممكن اقول انى اتوحشتك كملت بصوت باكى : ماما
ركزت على صوره جدها : محتجاك بعديك رجعت وحدى تانى
قاطع كلامها دخول عمر قرب بهدوء : نور
اتصدمت من دخوله قرب منها ومسك الصوره أتأملها كانت صوره لراجل عجوز مبتسم وشابه جميله بتمسك طفله بتضحك
نور بحزن وهى بتخفى دموعها ببسمه : ماما وجدو كملت وهى مركزه على عيونه بضحكه حزينه قلتلك ان عيلتى صغيره
عمر بحزن : هو ليه ابوكى
قاطعته نور بعنف : مستر محمد مش فرد من عيلتى تابعت بحزن هو مش محتاجنى
مسك عمر كتفها بحنان : نور عيلتى هى عيلتك
بعدت نور ايده بشراسه : عمر قولتلك انى بستحمل كل حاجه إلا الشفقه احنا كلها السنه دى وهننفصل فبلاش الشفقه دى
طلعت وسابت عمر فى صدمه : ده مش طبيعى هى اكيد وراها سر وقف يتأمل الصوره بحزن او جرح
فى الصالون والكل قاعد مع شريف
فضل عمر يتأمل نور بتعجب كانت بتضحك وتتكلم عادى مش هى الكانت فوق قاطع تفكيره صوت شريف: عمر انا كويس دلوقتى انت لازم ترجع فرنسا على الاقل على شان الدكتوراه كمل بسعاده انت تعبت فى غيابى مصطفى حكالى
عمر بحرج وهو بيضغط على أيديه: على العكس مصطفى هو التعب حتى هو السافر اسكندريه علشان الشغل
شريف بحنان : هو حكانى وانا شفت شغلك كله كمل بفخر فعلا انت ومصطفى طمنتونى على الشركه من بعدى
قاطعه عمر بخضه وهو برفع رأسه : بعد الشر عليك ده مش وقت الكلام ده المفروض نفرح بسلامتك
رقيه وهى بتمسك العصير وتديه لشريف: صح وبمناسبه الفرح بكره فرح سهى لازم نور وليلى وهدير يروحو
شريف : وانتى كمان دى بنت صاحبتك
رقيه بحنان : خلينى هنا معاك كفايه البنات ريحين
شريف : انا كويس وكمان انا هروح ده ابو سهى كان معايا فى المستشفى
ليلى وهى مركزه نظرها على نور: حلو احنا هنروح نشترى فساتين يلا روحى البسى على بال ما اجهز
نور: مفيش داعى انا معايا فساتين
سحبتها ليلى يلا بينا اطلعى البسى خلينا نشم هوا
دخل عمر لنور: نور انا شفت حسابات البنك انتى مش بتستخدمى الفيزا صح كمل وهو ملاحظ سكوت نور : ليه مش بتستخدميها انتى كنتى بتصرفى من ورث جدك
نور بهدوء: لأن مفيش سبب يخليك تصرف عليا
عمر بغضب وهو بيقرب منها : انك مراتى مش سبب كفايه منعها من الكلام بلاش تقولى اننا هننفصل كده كده والكلام الاهبل ده لحد ما ننفصل انتى ملزومه منى منع كلامها مره تانى وهو بيرفع أيده ده مش مجال للمناقشه
طلع وسابها سكتت نور وطلعت مع ليلى
اتصلت بجمال : الو جمال انت صورت جنى وايه الدكتور وافق على المشروع. واخبار الميتم
جمال بنعس : الحمد لله كويس
نور بحرج : اسفه نسيت اسألك على اخبارك
جمال ببسمه : انتى نسيانى اصلا الاولاد كويسين والدكتور تعب واتأجل المشروع ولا مصورتش جنى
نور بحزن : ليه
جمال بضحكه : انا قولتلك هخليكى تكونى هناك معاها صح ممكن متكونيش عارفه بس شريكات عيلتى هى الممول للمسابقه وكان سهل إنى اخليها تتأجل اسبوع كمان القزعه دى كانت هتزعل لو محضرتيش
نور بفرحه : شكرا كملت بحزن : هى جنى عامله ايه
جمال بضحكه : ارجعى بسرعه دى خلاص شكلها شبه الخانها جوزها وسبلها العيال وهرب كمل بضيقه مش هى جنى بجنانها وطول لسانها
نور بحنان: حبيبتى اكيد زعلانه
جمال : دى قلبت حتى الميتم نكد والاولاد لما يشفوكى هيقيمو عليكى الحد
نور بصدمه : هى راحت الميتم
جمال بدهشه : هى ما قالتلكيش انا قلتلها ده سر على اساس هتقولك واذلها انها مش بتمسك سر
نور بضحكه : انت منعتنى اقول لحد وقولت لجنى
سرح جمال وهو بيكلم نور : مكنتش قادر اشوفها وهى كده مش هى جنى وريتها المكان كمل بضحك دى غرقت المكان
نور بضحكه عملت ايه
ضحك جمال بقوه : فضلت تجرى ورى الولاد بخرطوم ميه وبكت على حكايه حوريه البحر وجابت الاولاد حلويات بس كلت معظمهم فى الطريق وقالت انى كلتهم ده حتى لورا بتحبها اكتر منى والله مكنتش عارف مين الطفل هى ولا لورا
نور ببسمه : دى جنى صح انا هرجع بعد يومين
جمال توصلى بالسلامه
قفل جمال وسرح فى شكل جنى وهى بتعلم الاولاد العزف فعلا هى دى جنى مفيش غيرها
عمر فى مكتبه فى الجامعه سرحان بيفكر رجع لزاكرته ليوم فرح سهى
دخل عمر البيت على صوت الضحك
رقيه : انا جبت مهندسين ودكتور
هدير : وانا دكتور وظابط وكمان محامى
ليلى : انا اربع دكاتره
عمر بتعجب وهو بيقعد: مين دول
رقيه : عرسان
عمر بضحكه : كل ده لليلى
ليلى بضحك وهى بتديه العصير : لا انا طلعت بالجاتوه بس
عمر بتعجب وهو بيشرب العصير: امال عرسان مين
رقيه بضحك : لنور
شرق عمر فى العصير وفضل يكح بقوه
وقف عمر الصدمه وغضب : نعم ازاى
شريف بضحكه : ايه مش بنت وحلوه ده انا بقى طلعت بعريس واحد رامى ابن صاحبى محمد
ليلى بحماس : ده وكيل النيابه صح
قاطع كلامها عمر الغاضب وهو بيطلع السلم: ده على اساس انى دكر بط مثلا
طلع لاوضته بغضب وهو بيسمع ضحكهم
فتح الباب بغضب واتقدم من نور بصدمه بفستانها الازرق الناعم والمكياج الخفيف كانت فاكه الطرحه وشعرها الناعم على كتفها بحريه
نور بقلق: عمر مالك
رجع لغضبه : انتى عارفه العرسان دى
نور بضحكه وهى. بتقعد على السرير ياراجل خوفتنى هو ده الموضوع وانت مضايق ليه
عمر بغضب : ليه هو انا كيس جوافه ولا فرخه بلدى مش جوزك كمل بتوتور وهو ملاحظ نظراتها يعنى حتى لو لعبه مش كده انا برضة راجل بلاش تقبى حلوه كده بره بدال ما ارتكب جنايه
رجع للواقع على صوت ضحك زميله وهو بيتكلم فى التليفون
دكتور بيتر : حقا لذالك كان متألق اليوم يحق له إلى اللقاء انا لدى محاضره نكمل بعدها قفل وفضل يضحك
عمر بتعجب وهو بيرتب ورقه: لما تضحك
بيتر ركز نظره على عمر وبحماس: لدى زميلى دكتور فى هندسه ديكور لديه طالبه جميله معجب بها لديه محاضره معها اليوم بعد غياب عشره ايام وهو متألق يبدو سوف يصارحها بحبه
عمر ببسمه وهو بيكتب ملاحظاته : من هى الفتاه
الدكتور رجع رأسه ولورا بتفكير : لا اعلم اعتقد اسمها يعنى الضوء
ابتسم عمر وبسرعه اختفت ابتسامته ورفع رأسه هندسه ديكور واسمها معناه الضوء
التفت بيتر لعمر بتعجب: ماذا تقول لا افهم
عمر بغضب وهو بيرمى القلم على المكتب : أين تلك المحاضره
بيتر: القاعه A لماذا
عمر وهو بيمشى بعصبيه : مانا مش دكر بط
اقتحم عمر القاعه ببتسامه غاضبه : عذرا احتاج لطالبه
الدكتور بتعجب: حسنا دكتور من تكون الطلبه
دور عليها بعنيه وتقدم منها وطبع بوسه على رأسها
فتحت نور عنيها بصدمه
عمر وهو بيوقفها: هيا عزيزتى هناك أمر اريد مناقشته
الدكتور بخيبه امل : هل هى حبيبتك
حاوط عمر نور بتملك وببسمه بارده للدكتور : زوجتى
بصت نور بصدمه ليه وهمسات الطلبه بدأت تعلى بس اعلى صوت كان صوت جمال الواقف بصدمه : ايه ازاى