اتفاقيه زواج

الفصل الرابع

بدأت نور تجهز للكليه قاطعها صوت الباب عمر : ممكن ادخل
نور بهدوء: ادخل

دخل عمر رأسه بس من الباب واتكلم بدهشه : انتى لحقتى تخلصى لبس

نور بتعجب : هو انا بخترع الذره على شان أتأخر

ضحك عمر بمشاكسه : لا يا عم زويل يلا بينا

نور : على فين

عمر : الكليه كمل بضحكه ولا الهرمونات المصريه هتشتغل وتسيبى الكليه

نور بضحكه وهى بتقرب منه : لا ما تخفش بس مش هينفع توصلنى انت نسيت ان محدش هيعرف اننا متجوزين

مرر صوابع ايده فى شعره : امممم معاكى حق تمام طيب نتمشى سوا ولما نقرب نوصل كل واحد يمشى لوحده

نور بتعجب : نتمشى كنت فاكره ان معاك عربيه

عمر بهدوء: صح بس بحب امشى لو تحبى ناخد عربيه

نور ببسمه: لا خلينا نشم هوا

فى الطريق اتكلم عمر بهدوء : نور انتبهى لنفسك وبلاش احتكاك كتير بناس متعرفهاش وخاصتا الشباب ولو قابلتك اى مشكله متنسيش إنى معاكى تعالى فورا ليا حتى لو موضوع بسيط

نور بضحكه وهى بتحرك أيديها بعشوائية: مش ناسى توصينى على الساندويتشات كمان عمر انا كنت عايشه حياتى كلها فى برطانيا ومتعوده انى اتعامل مع ناس غريبه وشباب

عمر وهو بيحط أيده فى جيبه: عارف بس برضو انتى مسؤليتى وخايف عليكى بذات إنى اعرف الشباب هناك وكمان ياريت تخففى ضحك وكلام مع كل الناس يعنى استنى لحد ما تتعرفى عليهم بعدين كونى صداقات مش على طول كده تاخدى عليهم
نور بملل : اسمع انا طبيعتى إنى مش بصاحب بسرعه بالنسبالى اختيار الصحاب مش زى اختيار الفساتين انا لما بختار صاحب بديه ثقتى ودى مش حاجه ساهله انت بس كنت اول إستثناء فى الموضوع

عمر بابتسامه : طمنتينى غمزلها بمرح هنكمل من هنا للكليه كل واحد لوحديه بس متنسيش فى اى مشكله تجينى
ابتسمت نور وهزت رأسها بالموافقه

كمل عمر الطريق للكليه

مشيت نور بسرعه مش عايزه تتاخر على المحاضره خبطت جامد فى ولد ووقعت على الارض نور : انا اعتذر سيدى

الشاب بسخرية : حقا هل استضمتى بى صدفه يا صغيره كلا لا اصدق

نور بتعجب : عفوا لم أفهم

الشاب كتف أيديه بملل : انها حركه قديمه تستضمين بالشاب ونظرات العيون وباقى ذاك الفلم القديم وكمل بالمصرى حاجه تخنق

وقفت نور بعصبيه : انت بتستهبل

الشاب بدهشه : مصريه

نور: اسمع انا خبط فيك من غير ما اقصد واعتذرت من باب الذوق بس مش اكتر ولو كان عندى فكره بخيالك المريض ده مكنتش اعتذرت