📍Big Ben, London
"Wowww! Ang ganda naman dito." Saad ko nang mamangha ako sa ganda ng Clock Tower.
"Ang ganda nya sa personaaaal!!" Dagdag ko pa.
Tumingin sakin si Sandro at bumulong, "Oo nga, ang ganda.."
Napaharap ako sakanya, "Ganda hindi ba?"
"Umm.. Oo, m-maganda ^^"
Inenjoy ko ang view ng clock tower. *Sighs* Tinawag ko si Sandro.
"Sandro, naranasan mo na bang mag hintay?"
"Oo naman. Alam mo ba, sa iisang tao lang ako sumugal pero apparently, hindi sya naging worth it." Sagot nya.
Tinanong ko sya, "Oh? Bakit naman?"
Sumagot sya, "Actually, choice ko namang hintayin sya. Una palang kasi, nireject nya na ko. I waited for her silently. And finally after 6 years, pumayag na syang maging girlfriend ko."
"Oh, worth it naman pala eh. Ano nangyari kasunod?"
"Nag break kami after 2 years kasi nga she cheated on me, cute noh?"
I surprisedly answered, "Ayus ah. Mas matagal pa yung hinintay mo kaysa yung tinagal nyo."
"Exactly, Janna. Kaya nga simula noon, hinding hindi na talaga ko susugal kahit kanino." Sagot nya.
"Wag naman ganun, Sandro. Malay mo may makilala ka na magiging worth it yung paghihintay mo." Sagot ko sakanya.
Sumagot sya, "How i wish pero.. Di na rin ako aasa."
Lahat ng yan ay pinag usapan namin habang nasa paanan kami at pinag mamasdan ang ganda at laki ng Clock Tower.
Sinabihan ko si Sandro na kuhanan ako ng litrato na may view ng Clock Tower at pumayag naman ito.
"Oh gandahan mo ah!" Sigaw ko sakanya nang naka pose na ko para kuhanan ng litrato.
Natawa si Sandro nang tignan nya ang mga kuha saakin.
"Siraulo ka ah! Anong tinatawa tawa mo jan? Pangit ba ko sa kuha mo?" Saad ko sakanya.
Sumagot si Sandro, "Hindi ah, ang cute mo nga dito eh, puro stolen hahahaha!"
________________________________________
~SANDRO'S POV~
Lintek na yan! Napaka gandang binibini kahit stolen. Hindi ko alam kung natatawa ko dahil sa mga stolen pics nya o natatawa ko dahil kinililig ako. I mean, sino ba naman kasing di kikiligin sa taglay na ganda nitong babae na 'to. Maniniwala ka bang wala pa syang nagiging bf kahit isa? Napaka family-oriented pa. Ang sarap pag masdan ng muka nya kapag kinukuhanan ko sya ng litrato. Yung tipong.. Mas naka focus pa ko sakanya kaysa sa Clock Tower na nasa likod nya. Mapapasabi nalang talaga ko ng "I love the view♡"..
_________________________________________
Lumipas ang mga oras, nakaramdam kami ng gutom ni Sandro. And naalala namin na hindi pa pala kami nag be-breakfast. Pero hindi muna namin piniling kumain that time since masyado naming na enjoy ang kwentuhan. It's all about the right time.
"Eh ikaw, Janna? Naranasan mo na bang mag hintay?" Tanong ni Sandro.
Sumagot ako. "Hmm.. Oo. Alam mo actually, wala pa kong nagiging boyfriend kaya kung sakali mang maging kami, he was the first man i've loved."
"Talaga? Ang swerte naman nung lalaki na yun. Imagine? Yung babae pa talaga mismo nag hihintay para sakanya."
I whispered, "Hmp. Swerte ka nga."
"Ano yun? May sinasabi ka, Janna?" Tanong nya.
"H-ha? Ha? Ako? May sinasabi? Wala.. Wala." Sagot ko.
Tinanong nya ulit ako, "By the way, Janna. Sigurado ka ba na magiging kayo ng hinihintay mo in the future?"
Sumagot ako, "Of course not. Kaya nga katulad nang ginawa mo dati, sumugal talaga ko para sakanya. Maging kami man or hindi, it'll be all worth it."
"Pano mo nasabi?"
"Syempre, first of all, personal choice ko naman na hintayin sya. At isa pa, sumugal nga ko eh so i need to accept the result maganda man yan o hindi."
"Eh what if i-reject ka nya, pano ka makaka move on sa tagal mong nag hintay sakanya?" Tanong ni Sandro.
Sumagot ako, "Then I'll accept it. I will just continue to love him from afar until these feelings fade."
Tumingin sya sakin at sumagot, "Grabe, ibang klase ka, Janna. Napaka inspirational ng mga sinasabi mo kahit na you're still young. Paano ka nag mature ng ganyan lalo na pag dating sa love?"
"Thank you. Well, hindi ko rin alam. Nag tataka nga rin ako dahil wala pa naman akong experience pag dating sa love pero marami ding nakakapansin na ang mature ko na. Siguro dahil na rin yun sa masyado kong pagiging seryoso sa pinaka una at huling taong hihintayin ko sa buong buhay ko."
"Sigurado ka ba na sya na yung huli mong hihintayin?"
I smiled and answered, "Definitely yes! Kung mag mamahal man ulit ako sa next life, sya at sya parin ang pipiliin ko."
_________________________________________
~SANDRO'S POV~
Napa wow nalang talaga ko sa mindset ni Janna. I-i honestly don't want to fall inlove with her kasi she was just 17 and i'm treating her like my younger sister. Okayyy! Sandro. NO! OKAY? Hindi kayo pwede ni Janna and 10 years yung gap nyo! I'll just admire the perfect wholesome of her until the end. She deserves it naman tho. Like, kahit sino naman kasi, maiinlove talaga sa ganung mindset ng isang babae. As what I've said before, tanga nalang talaga yung mga taong iniwan at iiwan sya. Kasi nasa kanya na ang lahat. Pretty, smart, family-oriented, good attitude, and even have a sense of humor. But dear self, i just want to clarify na hindi ko gusto si Janna, okay? I'm just admiring her mindset. And hoping na sana lahat ng babae has the mindset as good as her.
_________________________________________
It's lunch time already. This time, si Sandro naman yung isusurprise ko. Actually it's just a small surprise pero i hope magustuhan nya. Nag lunch kami sa hotel nalang mismo. Pagkadating namin, sinabihan ko syang mag grocery then habang nasa labas sya, i cooked his favorite dish. Then prepared some decorations and opened the window with a breath-taking view.
*was taken during our lunch date*
Yes! This table is for me and Sandro only. To be honest, wala akong talent sa pagiging creative especially when it comes to decoration. So hopefully, maappreciate 'to ni Sandro. For me kasi, mas romantic kung pag eeffortan mo yung kakainin nyo so kaya i decided na mag luto nalang for us instead na magpa deliver nor eat outside.
After a few hours, dumating na rin si Sandro carrying so many plastic bags. I helped him and i let him open our door at dun nya nakita yung surpise. His reaction was priceless. And kitang kita ko sa mga mata nya yung salitang "appreciation".
"A-anong meron? Hindi ko pa naman birthday ah?" Nagtatakang sabi ni Sandro.
"Wala.. Masama bang ipagluto ka ng paborito mo? This is just my way to say thank you! Kasi alam kong hindi sapat yung words lang." Sagot ko sakanya.
Hinawakan nya ang dalawang kamay ko at pinaharap sakanya, "Janna, your smile is enough. Hindi mo na kailangang mag effort ng ganito."
Tumgin ako sakanya at sumagot, "No it isn't, Sandro. Just let me do what i want. Let me cook for you, let me clean for you, etc."
"Thank you." He smiled.
After that moment, nag pahinga lang saglit si Sandro then we already started eating. Sarap na sarap daw sya sa luto ko. Syempre! Future chef ata 'to! Hahahaha, jk! Masaya at busog na ko, makita ko lang sya na busog. At yung ngiti nya na ata yung pinaka susi para mawala yung pagod ko sa pag decorate at pag luto ng paborito nyang ulam. I can say, it's all worth it. ♡