Love + Love
|Author Blackclock
" အေမ "
"ဟွန် အင်း သား"
ထွက်သွားလေသည့် ချစ်သောလင်ဖြစ်သူကို
ဒေါ်အသွေးမြတ်လျှံခြယ် ငေးမျှော် ကျန်နေ
ခဲ့စဉ် အခိုက်အတန့် အနားရောက်လာလေ
သော သားဖြစ်သူ။
" ဘယ္လို လုပ္မလဲ အေမ၊ အဖိုးရဲ့
ရန်ကြွေးတွေကို သားတို့ ဆပ်နေရ
တာ အခုထိ မကုန်နိုင်သေးဘူးလားဗျာ"
"သားရယ်"
ပင်ပန်းညှိုးနွမ်းနေသော သားဖြစ်သူကို
ပွေ့ဖက်လို့သာ နှစ်သိမ့်ပေးနေမိလေ
သည်။
ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ပါစေဦးတော့ ဒယ်ဒီချန်
ခဲ့တဲ့ ဒုက္ခအမွေထဲကြားက လွတ်မြောက်
ရမှာဖြစ်သလို ချစ်သောသူအနား နေရမှာ
ဆိုတော့ ဒေါ်အသွေးမြတ် တစ်ယောက်
ဧည့်ခန်းဆီသို့ ခြေကျဲကျဲ လှမ်းခဲ့မိလေ
သည်။ ထို့နောက်တော့။
အထင်လွဲနေသော လင်တော်မောင်
အပါး ခစားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
" အေမ ဟုတ်မှ လုပ်ပါဗျာ
သားလည်း ကျောင်းထွက်ပြီး
ရှာကျွေးလို့ ရေနျပီဟာ ဟို "
"ဟင့်အင်း မဖြစ်ပါဘူး သားရယ်
သား ဟိုမှာလည်း အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့
ကျောင်းတက်နေရတာမလား မပူပါနဲ့
အေမက အပျိုစင်မဟုတ်သလို ငွေရှိ
ကြေးရှိ မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်တော့ဘူးလေ
ပြီးတော့ မေမေ အဟင်း"
"ဆက်ပြောလေအမေ ဟို အန်ကယ်ချောကြီး
နဲ့ အမေတို့ သိခဲ့ကြဖူးတာလား အေမ
ဟွန် ပြောပြပါ"
"သူက မေမေ ချစ်ခဲ့ရတဲ့ ယောကျာ်း
တစ်ယောက်လေ ဒါပေမယ့်မေမေ့ကို
အထင်လွဲခဲ့ဖူးတာဆိုတော့ အင်း ထုံးစံ
အတိုင်း သားအဖိုးရဲ့ ရန်ကြွေးကို ဆပ်ရ
ဦးမယ် ထင်ပါရဲ့ကွယ်"
" အဖိုးကလည်း ရက္စက္လိုက္တာဗ်ာ
အင်း ဘာဖြစ်ဖြစ် သား အေမ့နားမွာ အျမဲ
ရှိနေပေးမှာပါ စိတ္ခ်၊ ဟိုလူကြီး မေမေ့ကို
မနှိပ်စက်စေရဘူး"
သားဖြစ်သူ မျက်ဝန်းတွေမှာ အလိုမက်
သော အရိပ်အခြည်တို့ မရွိ။ နှစ်လိုဟန်သာ
ပြည့်နေလေတော့
ဦးနဲ့ရတဲ့သားတော့ သွေးက စကားပြောပြီ
ထင်ပါရဲ့ ဦးညှို့နက်ရယ်။
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Chapter 8
" သားလာလေကွာ "
"ခင်ဗျာ"
မင်္ဂလာပွဲကျင်းပခါနီး သတို့သားကို သွားခေါ်
တော့ မှန်ရှေ့ မိန့်မိန့်ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ထိုလူ။
မေမေ့ကို လက်ထက်ယူတဲ့ သူေဋ္ဌးကြီး။
" လာပါဆိုကြာ "
"ဟုတ် အန်ကယ်"
"မင့်မေကလွှားနဲ့ အန်ကယ်ပါ့လား
အဖေလို့ ခေါ်စမ်း"
"ဗ်ာ"
"မဗျာနဲ့လေ ငါ နှစ်ခါမပြောဘူး အခု မင်း
အေမကို ငါ လက်ထက်ယူပြီလေ ဒါဆို
မင်းက ငါ့သားပေါ့ကွ မဟုတ္ဘူးလား"
ဘာတွေ ဖြစ်နေတယ်မသိ။ ဒီလောက်
ချောမောခန့်ညားလွန်းတဲ့ လူကြီးကို
အဖေတော်ရမှာတဲ့လား။
" သား "
"ဗ်ာ အန် အန်ကယ် အော် အ ဖေ"
"အဟား ဟုတ်တယ် အဖေလို့ခေါ်
မင်း လိမ္မာသားပဲ တော်တယ်"
"အေဖ့ နာမည်က အင်္ဂလိပ်လိုကြ
love+ပေါ့နော်"
"အွန်း love+"
"မြန်မာနာမည်ကော ရွိလားဗ်"
"ဦးညှို့နက်"
"ဗ်ာ"
" မဗျာနဲ့ လာ မင်း အေဖ့ကို လာခေါ်တာမလား
သွားကြစို့ ကြည့်ပါဦးကွာ အဖေဝယ်ပေးထားတဲ့
ဝတ်စုံက ဖေ့သားချောနဲ့ သိပ္လိုက္တာပဲ"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါဗျ"
"အဟား"
"အား နာတယ္ဗ်"
ပါးကို လိမ်ဆွဲညစ်တော့ နာလို့
ညှို့မှိုင်းလေး အော်မိသည်။ ထို့နောက်
ပခုံးဖက် ခေါ်နေသော အဖေတော်ရ
တော့မည့် လူကြီးရင်ခွင်ကြား ပျော်ရွှင်
မြူးထူးနေမိသည်။
လျှောက်လှမ်းထိပ်မှာ ခပ်တည်တည်ရပ်
နေသော အဖေခေါ်ရတော့မည့် ထိုလူ
ကို ညှို့မှိုင်း ငေးကြည့်နေမိလေသည်။
ထို့နောက်တော့ အေမ့ကို
နတ္သမီးကေလးလို သိပ်လှတဲ့ မေမေ။
ဂါဝန်အရှည်ကြီးနဲ့ သတို့သားဆီ ပြုံးတုံ့တုံ့
လေးလုပ် လျှောက်နေလေတော့ ဧည့်သည်
အပေါင်း ငေးမောမပျက် လည်လိမ်ကြည့်
ငမ်းကြရတဲ့ အဖြစ်။
အေမဟာ သိပ်ပင်ပန်းလွန်းလှပြီ။
မျက်နှာကလေးထက် အရေးအကြောင်း
လေးတွေတောင် ရေးတေးတေး ပေါ်ချင်
နေလေပြီ။
ပိန်သွယ်နေလေသော မိခင် လက္ကေလးကို
လက်ထက် လက်စွပ် ဝတ်ပေးပြီးလေမှ ညှို့မှိုင်း
သက်ပြင်း ချနိုင်တော့သည်။ သို့သော် ဘာရယ်
မသိ။ ဖြစ်တည်လာတဲ့ ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့်
အခမ်းအနား ပြီးခါနီးလေမှ ခန်းမထဲက ပြေးထွက်
လာမိလေသည်။
" အို့ အာ ကျွတ် ကျွတ် ဘယ်လိုလူပါလိမ့်"
"ဟာဗ်ာ ဆော ဆောရီး"
"ဟွန့် ကုန်ပါပြီ သွားပြီ မမေလး
ပို့ခိုင်းတဲ့ ပစ္စည်းလေးတော့"
ညှို့မှိုင်း အေပါစား ချည်ထည်မြန်မာဝတ်စုံ
ကေလး ဝတ်ထားတဲ့ မိန်းကလေးကို တိုက်မိ
၍ ကျသွားလေသော ပစ္စည်းတို့ကို ကောက်
ရင်း ငေးကြည့်နေမိလေသည်။ နံဘေးတွင်
ဖြန့်ကျနေလေတဲ့ ဆံနွယ်အရှည်ကြီးတို့က
လည်း ကြမ်းပြင်ထက် ပုံကျနေလေသည်။
ပါးမှာလည်း ပါးကွက်ကျားကလေးနဲ့။
"ကျွန် ကျွန်တော် ပြန်လျှော်ပေးပါ့မယ်ဗျာ"
"အဟင့် ဟင့် ဟင့်"
ပြောမှ မျက်ရည်စီးချောင်းပေါ်အောင်
ငိုလေသော သူမ။ ဘယ္လို လုပ်ရ
မယ် မသိ။
"ဟေး မငို မငိုနဲ့လေကွာ"
"ဟင့်ဟင်း နန်းမုံ ကြောက်တယ်ရှင့်
မမေလးက နားရင်းပါးရင်းတွေကို ရိုက်
တော့မှာ"
"ဟာ တိတ်ပါဗျာ ကျွန်တော် လိုက်ပြောပေးပါ့မယ်
လာ လာ ထ နော်"
နန်းမုံဆိုတဲ့ ထိုမိန်းကလေးကို ထူမ
ပေးတော့ မျက်ဝန်းဝိုင်းပြူးလည်လည်
လေးတွေက ချစ်ချင်ဖွယ်ရာ။ လှစမ်းပါ
ဘိ။ ယဉ်စမ်းပါ၏။
"သား"
"ဟင် အေဖ"
"ဘာဖြစ်လို့လဲသား ဘာလို့လဲ"
ကေလးမကို ချော့လို့မနိုင်ချိန် လူဆီ လျှောက်
လာတဲ့ ဦးညှို့နက်။ ဟုတ်တယ် ထိုလူ့နာမည်
က ဦးညှို့နက်။
"မိန်းကလေး ဘာဖြစ်တာလဲ
ပစ္စည်းဘူးလေး က်ကြဲသြားတာလား
မပူနဲ့ လာ လာသားတို့ အေဖ ရှင်းပေးမယ်"
အို ကြည့်ပါဦး ။ ပူပန်မှု တစ်ချက်မဖြစ်။
ကြုံလာတဲ့ ပြဿနာကို ရှင်းပေးနေလေ
တဲ့ ထိုလူ။ ဘာလို့များ ဒီလူကို အသည်း
အူ နှလုံး ဦးနှောက်တို့အထဲကအထိ နှစ်သက်
ခုံမင် စွဲလန်းမိနေတယ် မသိ။
ကေလးမ ပြဿနာကို ရှင်းပြီးတော့
ပြုံးပြနေလေသော ထိုလူ။
" ကျေးဇူးပါ အေဖ "
"ရပါတယ္ကြာ ရော့"
"ဘာလဲ အေဖ"
"ကောင်မလေးနေတဲ့ အိမ္က လိပ်စာလေ
သားအတွက် တောင်းပေးထားတာ"
"ဟာဗ်ာ မဟုတ္တာကို"
"မညာချင်စမ်းပါနဲ့ ကောင်မလေးက
အတော်လှတယ်ကွ ဂရုစိုက် ဟိုမွာ မင်း
အမေလာပြီ သွားဦးမယ်"
" ဟင် အေဖ ဟို နေ နေဦးလေဗျာ"
ချိုမြိန်သော စကားသုံးတွေနဲ့ ပြောနေ
ရာက အေမအနားကို လျှောက်လာချိန်
မျက်နှာကြီး ပျက်ယွင်းကာ အနားက ထွက်
သွားလေသော အေဖ။
ဟုတ်တယ် အေဖ။ ချစ်ခင်စဖွယ်ကောင်း
လွန်းတဲ့ ကမ်ဘာပေါ်က တစ်ဦးတည်းသော
အေဖ။ သို့သော် အဖြေမပေါ်သေးတဲ့ အိပ်
မက္လိုလို အတိတ္ငယ္ဘဝက မြင်ခဲ့ဖူး
သော သူနဲ့ ဆင်လွန်းနေလေသော ထို လူ။
"သား သူ ဘာတွေပြောသွားသေးလဲ ဟင်
သား အဆင်ကော ပြေရဲ့လား"
"ဟွန် အဟင်း ပြေပါတယ် အေမရ
အေဖက ဒီလောက် သဘောကောင်းတာဟာကို"
"အေဖ တဲ့လား"
"ဟုတ် ဟော ဟိုမွာ အေဖ လာနေပြီ
အေမ သား ဒီည သူငယ်ချင်းတွေဆီ
သွားအိပ်မယ်နော်"
"ဟင် ဟဲ့ သား သား အော် ဒီကောင်လေး
ထွက်သွားပြန်ပြီ"
"လာ"
"ရှင်"
"ပြန်မယ် လာလို့"
"ဟုတ် ဦး"
အေးစက်သော လေသံနဲ့ သူခေါ်နေလေတော့
ကားဆီ လှမ်းလာမိခဲ့လေသည်။ ကားအနောက်
ခန်းမှာ နှစ်ဦးသား ယှဉ်တွဲ ထိုင်မိကြတော့ ကြည်
နူးနေသော စိတ်နဲ့ မူမမှန်လေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ
က စိတ်ဆိုးချင်စရာ။
" မင်း အိပ်ချင်ရင် မှီအိပ် "
"ဟုတ်"
ဘာမွ ထပ္မေတြးလို မပြောလိုတော့။
ပခုံးမာမာကြီးကို လွမ်းအားပိုစွာ မွီကာ
အိပ်စက်လိုက်တော့သည်။
ဦးကို သွေး သိပ်ချစ်တယ် ဦးရယ်
ဦး ဘယ်အချိန်အထိ မုန်းမုန်း
ဦး သွေးကို မုန်းချင်သလောက်မုန်း
သွေး ဦး အမုန်းတွေ ဖြေလျော့ပေးဖို့
သွေး အကောင်းဆုံး ကြိုးစားသွားပါ့မယ်
ဦးရယ်။
အိမ္ကို ပြန်ရောက်ချိန် သွေး တစ်ယောက်
အိပ်မောကျနေဆဲ။ ဦးညှို့နက် မနှိုးရက်။ ပွေ့
ကာသာ ချီခဲ့မိသည်။ ထို့နောက် မင်္ဂလာမွေ့ယာ
အထက် အသာအယာ ချလိုပေမယ့် ရုတ်ချည်း
ဝင်လာတဲ့စိတ်ရိုင်းတစ်ချက်ကြောင့် ပစ်ဆောင့်
ချလိုက်လေသည်။
" အား အေမ့ ဟင့် အဟင့် ဦး"
ထင်ထားသလို။ ဦးမွ ဦးအစစ်။
အဝတ်တို့ကို တစ်ထည်ချင်း ချွတ်
နေသလို အရင်လို ရမ္မက်ထန်နေတဲ့
အခိုးအငွေ့လှိုင်းတွေက ဦး မျက်ဝန်း
တွေထဲ ငွေ့ငွေ့ထ လောင်မြိုက်နေလေ
ရဲ့။
အပိုင်း ၁၅မျှော်
blackclock(ဦးငယ်-:ကလောင်ခွဲ:-)
(ကဲ ဘာပြောမလဲ။ နောက်တစ်ပိုင်းကြရင်
လာလာချင်း လူဆိုးကြီးက သောင်းကျန်
တော့မယ် ရှလွတ်။)