The Wolf King and I
Chapter 15
Alam ko na ang lahat ng magagandang bagay na naibigay sa akin ni Zhang Wei ay may malaking kapalit. Kung ano iyon?
"How dare you seduce the Emperor while acting as my sworn sister!" the Empress shouted with rage. "You deserve death as a punishment!"
This.
My friendship with the Empress will be jeopardize.
Kasalukuyan kaming nakaluhod ngayon ni Mei sa harapan ng nagpupuyos sa galit na si Empress Louyang. The news that a low-ranking concubine had been suddenly promoted to Honorable Consort spread like a wildfire inside the palace.
At nang marinig iyon ng Empress ay kaagad niya akong ipinatawag sa loob ng palasyo niya.
"How would you explain this betrayal?! Answer me!" she screamed with rage.
Diyos ko po. Ang pinakamahirap kausapin na klase ng babae ay ang mga jealous type na katulad ng Empress.
But I can't blame her.
Being set aside by her own husband is a hard pill to swallow. The Emperor never even shared a night with her. Samantalang ako na kakarating palang ay nagkaroon na kaagad ng malaking recognition mula sa Emperor.
"Have mercy, your majesty!" Mei cried beside me. "His Majesty, Emperor Zhang Wei only gave those items to our royal Princess in exchange for saving his life! Our royal Princess would never betray her majesty! "
"Shut your mouth!" The Empress raged even more. "Anyone?! Give this servant three hundred beatings!"
At nadagdagan pa mula sa two hundred beatings.
"Your majesty! Have mercy!" Mei cried while being dragged away by the Empress's servants. "Your majesty!"
Wala na akong nagawa nang hilain na nila paalis si Mei mula sa tabi ko. Kaya ang nangyari ay naiwan akong mag-isa sa harapan ng nagpupuyos sa galit na Empress.
"Your majesty, everything that I will speak now will be nothing but the truth. So please listen to me." Ang seryoso kong wika.
Bahala na.
I can't make an enemy out of the most powerful woman of this empire lalo na't hindi pa dumadating si Jia. Ang isa pa, Empress Louyang has been a great help to me lalo na noong mga panahong binu-bully pa ako ng Emperor.
Kahit gaano pa man kasama ang ugali niya ay nakita kong itinuring niya akong isang totoong kaibigan. So she doesn't deserve this kind of pain.
Empress Louyang has a soft side. She's only being blinded by her jealousy and insecurities.
Am I starting to like this antagonist?
"It is true that the Emperor only gave me this rank because I saved his life." I said.
Napatingin naman siya ng maayos sa akin gamit ang mapanuri niyang mga mata.
"Then how would you be able to prove that?" she asked while trying to control her temper. "Answer me with lies and I will surely cut your tongue off!"
I have no choice.
Nakita ko ang pagkagulat na namutawi sa mukha niya nang simulan kong hubarin ang pang-itaas na saplot ko. Mabuti nalang at mga babae ang lahat ng servants ng Empress kaya mas malakas ang loob kong maghubad sa harapan niya.
At nang maihubad ko na ang damit ko ay narinig ko nalang ang sabay na pagsinghap ng mga servants na unang nakakita ng malaking sugat sa likuran ko.
"What is it?!" the Empress impatiently asked.
Hindi ako nagsalita.
Tumalikod ako sa kanya para mas makita niya ang malaking sugat na nasa likuran ko. At nang makita niya ito ay mabilis siyang napatayo at gulat na napatitig dito.
"What happened to you?!" She asked, and now there's a hint of worry in her voice.
Mabilis siyang tumayo mula sa trono niya at tumakbo palapit sa akin. At ngayon ay hindi na niya nakayang ikubli pa ang pag-aalala sa boses niya.
"Where did you get that big wound on your back?!" she worriedly asked.
Nagbaba naman ako ng tingin at madramang nagsalita.
"Noong iniwan ninyo ako sa loob ng kagubatan ay natagpuan ko ang sugatan at walang malay na Emperor Zhang Wei." Malumanay kong sagot at kunwari ay teary-eyed pa. "Tinulungan ko siya hanggang sa mahanap kami ng mga naghahabol sa kanya. At nang mahanap nila kami, sinubukan nilang patayin ang Emperor. Pero..."
I paused at kunwari ay nagpunas ng luha sa gilid ng aking mga mata.
"Nang dahil sa takot ko na masaktan ang Emperor ay ako ang tumanggap ng espada ng kalaban." Madramang wika ko atsaka ako humarap sa naiiyak na mukha niya. "Your majesty, I would never betray you. It's just that, the Emperor felt bad about inflicting this wound on my precious body."
Tuluyan ng nawala ang galit sa mukha niya at napalitan na ito ng matinding awa.
"You've done well." She said assuringly, then tapped my shoulder. "You deserve this gift from the Emperor. His majesty's health is what matters most."
Atsaka niya mabilis na ibinihis sa akin ang damit na hinubad ko.
"And your majesty," naiiyak na wika ko. "May nalaman ako na paboritong kainin ang Emperor. Kapag ibinigay ninyo ito sa kanya ay sigurado ako na mapapansin ka na niya."
Agad na sumungaw ang isang masayang ngiti sa labi niya.
Gotcha.
"What is it?" she excitedly asked. "A high-quality meat? The best red dates from the empire? The best pastries from the royal kitchen? What is it?"
Nagtaas lang ako ng mukha at nakangiting nagsalita.
"Nilagang kamote."
***
Shit.
Wala akong time para maging cupid o love expert sa mundong ito. Kailangan kong makahanap ng paraan para makaalis na sa manhwa.
At gagong Zhang Wei din iyon. Sinira niya pa ang plano ko na maglayas sa palasyo para manirahan as a non-existing character sa manhwa. Ano ba kasi ang nakain niya at ini-promote niya pa ako? Muntik na tuloy akong masira sa Empress.
I can't even go outside to meet the sorcerer that Mei found.
Ays, nakakainis naman eh! It seems like nothing is going right!
Ngayon ay naglalakad na akong mag-isa pabalik ng palasyo ko mula sa palasyo ng Empress. Sinabi din niya na walang dapat ikabahala dahil hindi na natuloy ang pag-punish kay Mei. Pinauna na niya itong pauwiin sa palasyo ko. Hays, kawawang Mei.
Habang naglalakad ay may nahuli ang mga mata ko na isang mababang pader. Mabilis akong nagpalinga-linga sa paligid at tinignan kung may kawal ba na nagbabantay. And yes! Wala!
Makakatakas narin ako sa wakas mula sa manhwa! Yuhoo! Goodbye, Qin!
Tumakbo ako patungo dito at aakyat na sana nang biglang...
"I wouldn't do that if I were you," a male voice suddenly appeared behind me.
Eh?
Mabilis naman akong napalingon at pakiramdam ko ay para akong hihimatayin sa hiya nang makaharap ko ang gwapong mukhang iyon.
It's Qingyuan, my love so sweet.
An angelic smile formed on his lips while looking straight into my face.
"Ah...eh..." hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.
My God, nakita niya pa ako sa awkward na position na ito.
Hindi narin ako nakagalaw pa nang magsimula siyang maglakad patungo sa direksyon ko.
"You escaping from the palace will put his majesty into a hard position," he started.
At ngayon ay nakatayo na siya ng isang dipa mula sa akin.
"Just so you know, retracting his imperial order of deposing you caused his majesty a lot," he said, then he smiled so sweetly into my face. "So if I were you, I wouldn't do anything foolish that would put his majesty into a hard position again or I might just kill you. What do you think, your highness? "
Zhang Wei is scary. But a person who can keep smiling while threatening to kill you is much scarier. That could only mean that he doesn't need any valid reason for him to kill you. He will just slice your head off with a sweet smile on his face.
Of course, it's Qingyuan. He's the leader of the most fearsome group of soldiers under Emperor Zhang Wei.
Sa sobrang kabaitan na mayroon sa itsura niya ay minsan nakakalimutan ko ang bagay na iyon. He's born to kill Zhang Wei's enemies without any questions being asked.
He's an angel, but he's surely not from heaven.
"A-ano ka ba?!" nauutal naman na sagot ko atsaka ako mabilis na bumitiw mula sa pader na balak ko sanang akyatin. "Hindi ako tatakas noh! Nandito lang ako d-dahil...d-dahil gusto ko lang makita kung anong klaseng materyal ba ang ginamit sa pader ng palasyo. Matigas pala talaga ito noh?"
Atsaka ko kunwaring pinagpapalo ang pader.
"Ang yaman talaga ng Qin para makapagawa ng ganitong katibay na pader. Teka, clay ba ito?" kinakabahan ko pa na wika habang kunwari ay sinusuri ito. "Naks! Walang-wala ang pader namin sa Xiao. Ang galing talaga ng Emperor Zhang Wei! All hail Emperor Zhang Wei! All hail!"
Ngumiti naman siya ng mas matamis.
"I'm glad you liked it." He said, and suddenly, his smile faded away. "A flower belonging to His Majesty should always know where it belongs or it might wither away."
He's clearly warning me!
"So, shall we?" wika niya 'saka siya nag-act na kailangan ko ng umalis.
Nanlalamig naman akong ngumiti sa kanya.
"O-okay!" nauutal ko pang sagot.
Matapos iyon ay nagmamadali akong naglakad paalis habang sumunod naman siya sa likuran ko. It's so clear that he's guarding me so I won't try to escape again!
Nang makarating kami sa labas ng palasyo ko ay nilingon ko na siya at masayang nagsalita.
"O-okay na ako dito! Salamat sa paghatid ha!" wika ko.
And like usual, he smiled back with that angelic face of his.
"It's a pleasure, your highness." He said, then bowed to me.
Samantalang hindi ko naman alam kung ano ang sasabihin ko.
Nagtaas siya ng mukha at ngumiti ulit gamit ang matamis na ngiting iyon sa labi niya.
"Well, I'm leaving now, your highness." He said, then smiled even more. "And just so you know, I'll be watching you."
Those were his last words before he turned around and walked away.
Samantalang naiwan naman akong nanginginig parin sa takot. Diyos ko, ano ba 'tong pinasok ko na manhwa?
To be continued...