#Sugar_Daddy
ជុងហ្គុក X ជីមីន
#ភាគ១២.
« ស្នាមក្រែម? ប្រហែលជាប្រឡាក់ថ្នាំលាបជញ្ជាំងទេដឹង? គេលាបជញ្ជាំងបន្ទប់ទឹកថ្មី គ្មានអីឯណា បងម៉េចនឹងហ៊ានលួចមានស្រីទៅ » រាងក្រាស់លើកដៃច្បិចថ្ពាល់របស់ជីមីនដោយស្នាមញញឹម មុននឹងបែរមកកាន់ចង្កូតឡានវិញ , មុខមានស្នាមញញឹមស្រស់បស់មុននេះក៏ប្រែមកជាស្មើ អត់ជាតិដោយគ្មានមូលហេតុ។
" ល្ងង់! "
___________________________________
-ភូមិគ្រឹះ
« មីននី! ងើបឡើងដល់ផ្ទះហើយ » មេឃរៀងចុះងងឹតបន្តិច ទើបពួកគេធ្វើដំណើរមកដល់ផ្ទះ ទម្រាំតែមកនេះ ជីមីនគេងលក់បាត់ទៅហើយ ទើបរាងក្រាស់លើកដៃប៉ះអង្រួនតិចៗបំណងចង់អោយរាងតូចងើបឡើង។
« គួរអោយស្រលាញ់ណាស់ណ៎! » រាងក្រាស់សើចឡើងនឹងទឹកមុខគេងដ៏គួរអោយស្រលាញ់របស់ជីមីនបន្តិច មុននឹងសម្រេចចិត្តលើកបីរាងតូចឡើង មិនចង់រំខានដំណេកដ៏គួរអោយស្រលាញ់មួយនេះទេ។
« ឆាប់ស្រលាញ់យើងអោយលឿនៗឮទេ? យើងធុញនឹងសម្តែង » និយាយតែពិននេះ រាងក្រាស់ក៏លើកបីជីមីនចូលទៅខាងក្នុង ដោយទឹកមុខញញឹមរបស់គេ ក៏បាត់ទៅម្តងបន្តិចៗ...
____________________________________
« អឹស » ទម្លាក់រាងតូចនៅលើគ្រែភ្លាម កាយក្រាស់ក៏ស្រាប់តែដួលទៅព្រមគ្នា , ជាហេតុធ្វើអោយខ្លួនប្រាណគេទាំងមូលគឺនៅលើជីមីនតែម្តង។
« កុំទៅចោលខ្ញុំ... » សម្លេងស្រាលៗស្តាប់សឹងមិនឮរបស់អ្នកខាងក្រោមនេះក៏បញ្ជាក់ថាគេនៅគេងលង់លក់នៅឡើយ។
" អត់ទេ ខ្ញុំមិនអាចលង់នឹងគេបានទេ " រាងក្រាស់ព្យាយាមបណ្តេញការគិតនឹងការសម្លឹងមើលមុខតូចច្រមិចរបស់អ្នកម្ខាងទៀតនោះ ដោយងើបខ្លួនចេញពីជីមីន ព្រោះបើអោយគេនៅសម្លឹងមុខជីមីនជិតៗបែបនេះទៀត គេឆ្កួតមិនខាន។
« សុំពេលមួយម៉ោងណា គេងតាមសម្រួលចុះ Baby » ជុងហ្គុកទាញភួយក្រាស់ខ្មឹក មកដណ្តប់លើកាយតូចស្តើងបន្តិចមុននឹងនាំខ្លួនងើបចេញពីបន្ទប់ មិនដឹងប្រុងទៅណាទាំងយប់ស្មាលនេះទេ។
_____________________________________
-ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយ
« អ្ហឹមម » ត្របកភ្នែកស្រស់ស្អាត បើកឡើងពីដំណេកដ៏សោះកក្រោះ... សោះកក្រោះត្រង់ថាលើកនេះគេងើបមកមិនមានវត្តមានរាងក្រាស់នៅក្បែរគេដូចរាល់ដងទេ។
« ទៅណាបាត់ហើយ? » ជីមីនងាកភ្នែកសម្លឹងជុំវិញបន្ទប់ , បន្ទប់ទឹកក៏ឃើញថាបើកទ្វារបញ្ជាក់ថាមិនមានវត្តមាននរណានៅក្នុងនោះទេ ភាពព្រួយបារម្ភក៏កើនឡើងក្នុងទ្រូងរបស់គេពេញទំហឹងតែម្តង។
...
ក្រឺងៗ
« ហាឡូ baby? » រាងក្រាស់លើកទូរស័ព្ទឡើងដោយស្នាមញញឹមចុងមាត់ ហាក់ដូចជាសប្បាយចិត្តនឹងការទាក់ទងមកនេះណាស់។
(បងនៅឯណា? យប់ហើយជុងហ្គុក!)
« បងមានបញ្ហានៅក្រុមហ៊ុន ត្រូវដោះស្រាយទាំងយប់! អូនគេងទៅបងទៅដល់អីឡូវហើយ » កាយសង្ហារនិយាយឡើងទាំងភ្នែកសម្លឹងទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលនៅជាមួយគេ។
(អូនខ្លាច...
« បង... អ្ហាស សឺត ... បានហើយបងទៅដល់អីឡូវហើយ » និយាយតែពិននេះ ដៃក្រាស់ក៏ចុចបិទទូរស័ព្ទ ភ្នែកក៏ក្រវាសទៅវត្តមានអ្នកខាងក្រោមនោះដែលកំពុងតែធ្វើចលនាមាត់យ៉ាងស្ទាត់ជំនាញទៅលើភាពរឹងមាំរបស់គេនោះ។
« លឿនៗមកអូនសម្លាញ់! ក្មេងម្នាក់នោះយប់ងាប់អីឡូវហើយ »
To be continued...