ဝုန္း!!!!
ဓားသြားအဖ်ားသည္ ရီဗဲလ္၏ ရင္ဘတ္သို႔ စိုက္ဝင္သြားခဲ့ၿပီး ႏွလံုးနဲ႔ အကြာအေဝးအနည္းငယ္ခန႔္အလိုတြင္ ပံုရိပ္တစ္ခုသည္ လြင့္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ရီဗဲလ္ေအာက္တြင္ရိွေနသၫ့္ စင္ျမင့္သည္ က်ိဳးပ်က္သြားခဲ့ကာ ေမွာ္အစီအရင္မ်ားမွာလဲ ပ်က္ျပယ္လာခဲ့သည္ ။
အနက္ေရာင္ဝတ္လူက အပ်က္အစီးၾကားမွ ထလာသၫ့္ ရီဗဲလ္အား အလန႔္တၾကားၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ရီဗဲလ္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ လံုးဝမနီရဲေနေတာ့ဘဲ မ်က္ဆံသာ ရဲေတာက္ေနသည္ ။ အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္အိအိမ်ားသည္ ဝိုင္နီေရာင္သန္းေနၿပီး မ်က္ႏွာထက္တြင္ ၿပံဳးသည္ဆိုရံု တြန႔္ေကြးေနသၫ့္ ႏူတ္ခမ္းက လူတိုင္းကို စြဲမက္ေစႏိုင္သလို ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထသြားေစႏိုင္သည္ ။
" မေကာင္းေတာ့ဘူး!!!! ရီဗဲလ္ရဲ့ ႏွလံုးသားသန႔္စင္မႈက အဆင့္ျမင့္သြားလို႔ ငါတို႔လုပ္ထားတဲ့ အစီအရင္ေတြနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့တာ .." အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူက အေနာက္သို႔ဆုတ္လိုက္ကာ ေျပာရင္း လက္မွ သေကၤတ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ေနခဲ့သည္ ။ က်ိဳးပ်က္သြားသၫ့္ အစီအရင္မ်ားသည္ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာၿပီး ရီဗဲလ္အား ပိတ္ေလွာင္လိုက္သည္။
ရႈရားလ္ကလဲ သတိဝင္လာကာ ေမွာ္ဂါထာမ်ားရြတ္ကာ ကူညီလိုက္သည္ ။ အနက္ေရာင္ဝတ္လူသည္ သက္ေရာက္မခံရသလိုျဖစ္ေနသၫ့္ ရီဗဲလ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထက္တြင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားမႈ တခ်ိဳ႕ေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူ႔လက္မွ အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းမ်ား ထြက္လာကာ အစီအရင္ထဲသို႔ ထၫ့္လိုက္ေလသည္။ သူ႔လည္တိုင္တြင္ ဂဏန္းတခ်ိဳ႕ေပၚလာကာ 65 မွ 30 အထိ က်ဆင္းသြားေလသည္ ။
သို႔ေသာ္ ရလဒ္အေနျဖင့္ ရီဗဲလ္သည္ အစီအရင္၏ ဖိအားေၾကာင့္ ေသြးအန္လိုက္ရသည္ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အၿပံဳးသည္ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေသးဘဲ ႏူတ္ခမ္းမွ ေသြးမ်ားကို လက္မျဖင့္ သုတ္ရင္း အၿပံဳးသည္ ပိုပီျပင္လာေလသည္။ အသက္အႏၲရယ္ရိွေနတာေတာင္ မသိေတာ့သကဲ့သို႔ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ ရက္စက္မႈတို႔သာ ရိွေနခဲ့သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ အနက္ေရာင္အရိပ္တစ္ခုသည္ အစီအရင္၏ ေဘးဘက္တြင္ ေပၚလာခဲ့သည္ ။ ရိုမန္၏ အၾကၫ့္က ရီဗဲလ္၏ ရင္ဘတ္တြင္ စိုက္ဝင္ေနသၫ့္ ဓားတြင္သာ ရိွေနခဲ့သည္။ ရိုမန္ကို ျမင္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ အနက္ေရာင္ဝတ္လူသည္ ခပ္တည္တည္ပင္ရိွေနခဲ့သည္ ။ ရိုမန္က သူ႔အား မသတ္ႏိုင္ဟု ျမင္ေနသည္မွာ သိသာလွသည္။
ဘုန္း!!! ဘန္း!!!
ရိုမန္က စတင္တိုက္ခိုက္လိုက္သည္နဲ႔ သူက ထပ္မံအျဖဴေရာင္အလင္းတန္းမ်ားထုတ္ကာ ေအးေဆး ကာကြယ္လိုက္သည္ ။ သို႔ေသာ္ ရိုမန္၏ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား သူ႔အေပၚသို႔ ေရာက္သၫ့္အခ်ိန္တိုင္း တစ္ခုခုက စုပ္ယူလိုက္သလို သူ႔ဝိညာဉ္သည္ အားနည္းလာသည္ဟု ခံစားေနရသျဖင့္ တုန္လႈပ္သြားသည္။ သူက အစီအရင္ကိုပင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေနာက္သို႔ ဆုတ္လိုက္သည္ ။
" မင္း!!!! မင္းဘယ္သူလဲ "
ရိုမန္က ဘာမွမေျပာခဲ့ဘဲ တိုက္ခိုက္ရန္ ေရ႔ွသို႔တက္လာခဲ့သည္ ။ ရိုမန္၏ လက္သီးအား ျပန္ကာလိုက္သၫ့္ အခ်ိန္တြင္ လက္မွ လက္ပတ္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ အနက္ေရာင္ဝတ္လူက မတိုက္ခိုက္ရဲသၫ့္ပံုစံျဖစ္သြားကာ ဆက္တိုက္ဆုတ္ေတာ့သည္။
" အနက္ေရာင္လက္ပတ္!! " ေအာ္သံထဲတြင္ပါသၫ့္ ထိတ္လန႔္မႈကို ဖံုးကြယ္မထားႏိုင္ခဲ့ေပ ။ သူ အေၾကာက္ဆံုးသူကို ေျပာပါဆိုလ်ွင္ စက္ပစၥည္းကဲ့ သို႔ လက္ပတ္မ်ားဝတ္ထားသၫ့္ သူမ်ားပင္ ။ ထိုသူမ်ားသည္ သူတို႔လို ID အတုနဲ႔ လူမ်ားအား သတ္ျဖတ္ရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာေၾကာင့္ပင္ ။
အနက္ေရာင္ဝတ္လူသည္ ရႈရားလ္အား ပစ္ခ်ထားခဲ့ကာ ေျပးရန္ျပင္ေတာ့သည္ ။ ရိုမန္က ရီဗဲလ္နဲ႔ ရႈရားလ္အား တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ထိုသူအေနာက္သို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္ ။ တဖက္လူသည္ လင္ေရွာင္းရီ လို မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ID အတုနဲ႔ လူ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ။ စနစ္က အသိေပးခ်က္ ထြက္လာသည္မွာ မအံ့ဩေတာ့ေပ ။
ဘုန္း!!!
ပံုရိပ္တစ္ခုသည္ လြင့္ထြက္လာကာ ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔ ေဆာင့္မိၿပီးေနာက္ ျပဳတ္က်လာခဲ့သည္။ ရိုမန္က ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနသၫ့္ လူအား မ်က္ခံုးပင့္ကာ ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ဒီလူသည္ ဘယ္ေလာက္ပင္ျမန္ေနပါေစ ။ အခ်က္ျပစနစ္ေၾကာင့္ ခနသာၾကာသၫ့္အခ်ိန္တြင္ ဖမ္းမိသြားခဲ့သည္ ။
" ငါ ရန္ခ်ီက အသက္အတြက္တိုက္ခိုက္ေနတာ .. မင္းတို႔လို ရုပ္ေသးရုပ္ေတြရဲ့ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံရတာ ရင္နာစရာေကာင္းလိုက္တာ .." အနက္ေရာင္ဝတ္လူက နာက်င္စြာေရရြတ္လိုက္သည္ ။ ရိုမန္က ဒီလူသည္ ေခါင္းမာသၫ့္အမ်ိဳးအစားထဲကမွန္း ခန႔္မွန္းမိလိုက္သည္ ။ သူက ေမးခြန္းမ်ားေမးလ်ွင္ ေျဖခ်င္မွေျဖေပလိမ့္မည္ ။ ေျဖလ်ွင္ေတာင္ ထိုအေျဖက အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ မေျပာႏိုင္ေပ။
' သတ္လိုက္ရင္ တစ္ခုခုမ်ား က်လာမလား ' ထိုအေတြးေတြးမိလိုက္ၿပီးေနာက္ ရိုမန္၏ အမႈအရာတစ္ခ်က္ေျပာင္းသြားသည္။ ယခု သူက ဂိမ္းတစ္ခု ေဆာ့ေနသည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္ ။
(A/N : ဂိမ္းထဲက Boss ကိုသတ္ရင္ အဆင့္ျမင့္ရင္ ျမင့္သလို item က်လာတာမ်ိဳး )
ဒိုင္း!!!
အနက္ေရာင္ဝတ္လူသည္ တုန္ျပန္ခ်ိန္ပင္မရလိုက္ေခ် ေသဆံုးသြားခဲ့သည္ ။ ရိုမန္က မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ၾကၫ့္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုတေလပင္ မေတြ့ခဲ့ရေပ ။ ဒီတိုင္း လူတစ္ေယာက္ ေသသြားသၫ့္ ပံုစံမ်ိဳးသာ ။ ရိုမန္က ရီဗဲလ္၏ အေျခအေနအား ျပန္ၾကၫ့္ရဦးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေခါင္းအသာ ယမ္းကာ ထြက္သြားရန္ျပင္လိုက္သည္ ။
/ ဒင္!!! စစ္ေဆးမႈၿပီးဆံုး ..။အခ်က္အလက္ေတြ ထုတ္ေပးေနပါၿပီ /
အဆင့္ျမင့္သြားၿပီးေနာက္ စက္တစ္ခုလိုသာ ျဖစ္သြားသၫ့္ system ထံမွ အသံထြက္လာခဲ့သျဖင့္ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္ ။ သူ႔အေရ႔ွတြင္ ေပၚလာသၫ့္ စခရင္ ကို ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။
[ အမည္ : ရန္ခ်ီ
အသက္ : ၃၄
အလုပ္အကိုင္ : စက္ပစၥည္းအေသးစား တီထြင္သူ ]
ေျပာင္းလဲထားေသာ ID
[ အမည္ : ခန္းလန္
အသက္ : ၂၄
အလုပ္အကိုင္ : အႏုပညာရွင္
ရွင္သန္ျခင္းအမွတ္ : ၁၆
ေသဆံုးမႈ မွတ္တမ္း : ကားတိုက္၍ ေသဆံုး ]
ရိုမန္သည္ ရန္ခ်ီထံမွ အသံုးဝင္သၫ့္ မည္သၫ့္အခ်က္အလက္မွ မရရိွေခ် ။
" မဟုတ္ေသးဘူး !!! သူက အတိတ္ေမ့မေနဘူး .." ရိုမန္က ရန္ခ်ီ၏ အေလာင္းအား ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ထိုသူမေသခင္ သူ႔နာမည္ အစစ္ကို ေျပာသြားသည္မွာေသခ်ာေပသည္ ။ ယခင္က သူသည္ ID အတုနဲ႔လူတိုင္း အတိတ္ေမ့ေနခဲ့သည္ဟု ထင္ထားခဲ့သည္ ။ ၾကၫ့္ရသည္မွာ ထိုသို႔ ဟုတ္ဟန္မတူ ...
သူက ရီဗဲလ္ထံသို႔ျပန္ေရာက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ ရႈရားလ္က ရီဗဲလ္ကို အသာၾကၫ့္လ်က္ ရပ္ေနခဲ့သည္ ။ သူမသည္ ဉာဏ္ေကာင္းသၫ့္ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သျဖင့္ ရိုမန္ကို ေတြ့လိုက္သည္နဲ႔ အေျဖကို သိေနၿပီးသားပင္ ။
" သခင္အက္စ္တြန္ .. ကြၽန္မရဲ့ ပညာကို အပ္ပါတယ္ " ေခါင္းငံု႔လ်က္ေျပာေနသၫ့္ ရႈရားလ္အား ရိုမန္က တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ေအးးက္စက္ေျပာလိုက္သည္ ။
" ဖ်က္စီးလိုက္!!! " သူမေၾကာင့္ သူက ရီဗဲလ္အား တစ္ခါကယ္ႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္သာ မဟုတ္လ်ွင္ သူက ရႈရားလ္အား သတ္ပစ္လိမ့္မည္။ သူက ေၾကာင္ၾကၫ့္ေနသၫ့္ ရႈရားလ္ အား " ဖ်က္ဆီးမလား !! ေသမလား !! ေရြး "
ရႈရားလ္က ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္သည္ ။ သူမသာ သူမ ပညာကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါက သာမန္မိန္းကေလးနဲ႔ ျခားေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ ။ သို႔ေသာ္ အသက္နဲ႔ဆိုင္လာခ်ိန္တြင္ သူမက မလြဲမေသြ အသက္ကို ေရြးခဲ့ရေလသည္ ။
ဘန္း!!!
ရိုမန္က အစီအရင္ကို ဖယ္လိုက္သည္နဲ႔ ေရာက္လာသၫ့္ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ရသည္။ သူ႔မ်က္စိေရ႔ွက ရီဗဲလ္သည္ အရင္က ရီဗဲလ္နဲ႔ မတူေတာ့ေပ ။ ရန္ခ်ီ၏ အစီအစဉ္က မေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ရီဗဲလ္၏ ၾကင္နာမႈ ၊ ျဖဴစင္မႈ ၊ သန့္စင္မႈ မ်ားသည္ ျမဳပ္ကြယ္သြားေလသည္ ။ သူက ေကာင္းကင္သို႔ အသာေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္ ေသြးနီေရာင္ လေအာက္တြင္ ၾကယ္တစ္စင္းကဲ့သို႔ လင္းလက္ေနသၫ့္ ခရစ္စတယ္ေလး တစ္ခုရိွေနခဲ့သည္ ။ မျပၫ့္စံုေသာ္လည္း သန႔္စင္ေနေသးသည္။ သူက ရီဗဲလ္အား အသိဝင္ေစခ်င္လ်ွင္ ထိုအရာကို ယူရေပလိမ့္မည္ ။
" ဒါက .. သန႔္စင္ႏွလံုးသားကေန ျဖစ္လာတဲ့ ၾကယ္သလင္းေက်ာက္ဘဲ .!!!! " စူးရွသၫ့္ ေအာ္သံေၾကာင့္ ရိုမန္က ရီဗဲလ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနရင္း လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ရိုးလ္ သည္ ရစ္ခ္်၏ လက္ကို တြဲလ်က္ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။
ရိုးလ္ က ထိုၾကယ္သလင္းေက်ာက္ကို ၾကၫ့္ရင္း ေလာဘအရိပ္အေယာင္မ်ားရိွေနခဲ့သည္။ သူသာ ထိုအရာကိုရလ်ွင္ သူ႔က အရင္ကလို သန႔္စင္ႏွလံုးသား ျပန္ပိုင္ဆိုင္သြားႏိုင္သည္။
" ရပ္စမ္း!!! " ရိုမန္၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ ရိုးလ္က ရိုမန္အား ၾကၫ့္လိုက္ကာ ေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္သည္ ။
" ဟမ့္.. ဒါက ငါ့ဟာဘဲ "
ၾကယ္သလင္းေက်ာက္သည္ တျဖည္းျဖည္းေအာက္ဆင္းလာသျဖင့္ ရိုးလ္နဲ႔ နီးကပ္လာသည္ ။ ရိုမန္က ရီဗဲလ္ အား ထိခိုက္မည္စိုး၍ ထိန္းကာ တိုက္ခိုက္ေနရသျဖင့္ သူက ေရ႔ွမတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ ျဖစ္ေနသည္ ။
သူက ရီဗဲလ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ " ရီ!!! ကိုယ္ေလ ..ကိုယ့္ကို ၾကၫ့္ အသိဝင္ပါေတာ့ .." ရီဗဲလ္သည္ အခုခ်ိန္တြင္ အလြန္အားႀကီးေနသျဖင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမႈမွ လႊတ္သြားျပန္သည္။ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားက ရက္စက္မႈ အျပၫ့္ပင္။
ထပ္ၿပီး ေဘးနားမွ ဝင္ေနွာက္ယွက္ေနသၫ့္ ရစ္ခ္်ေၾကာင့္ ရိုမန္သည္ ခ်က္ခ်င္းအေရးနိမ့္သၫ့္ ဘက္သို႔ ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။
" ႀကီးျမတ္လွတဲ့ သခင္အက္စ္တြန္ က ဒီလိုေန့ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ မေတြးမိဘူးမလား .." ရစ္ခ္်က ရယ္ေမာကာ ေျပာလိုက္သည္ ။ ရိုမန္က သူတို႔၏ ေလွာင္ေျပာင္မႈမ်ားအား ဂရုမစိုက္ေခ် ။ သူ႔အၾကၫ့္ ရီဗဲလ္နဲ႔ ၾကယ္သလင္းေက်ာက္ ထဲတြင္ ေခါက္တံုေခါက္ျပန္ျဖစ္ေနကာ စိုးရိမ္လာသည္ ။
အာ့
ရိုမန္က ရစ္ခ္် ၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ေရွာင္လိုက္သျဖင့္ ရီဗဲလ္၏ ရိုက္ခ်က္ကို ခံလိုက္ရသည္ ။ လည္ေခ်ာင္းတြင္ ေသြးအရသာကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေသြးတဗြက္ အန္လိုက္ရသည္ ။ သူက လည္ပင္းအား ဆုပ္ကိုင္ထားသၫ့္ ရီဗဲလ္ေၾကာင့္ လဲက်ေနရာမွ မထႏိုင္ေတာ့ေပ ။
ရစ္ခ္်နဲ႔ ရိုးလ္ သည္ စင္ျမင့္ထက္သို႔ ေရာက္သြားကာ ၾကယ္သလင္းေၾကာက္နဲ႔ ေပါင္းစပ္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္ၾကသည္ ။ ၾကယ္အလင္းသည္ ထိုႏွစ္ေယာက္အား ပတ္သြားကာ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလသည္ ။ ရိုးလ္က သူသည္ အလြန္ စြမ္းအား ျပၫ့္လာသည္ ဟု ခံစားရလိုက္သည္။ ရစ္ခ္်သည္လည္း ထိုနည္းတူပင္ ။
' ဒီေဖ... ' ရိုမန္က ထိုအျဖစ္ကို ၾကၫ့္ရင္း ဆဲေရးမိေတာ့သည္ ။ ေသာက္အဓိပၸာယ္ေရာရိွေသးရဲ့လား ။ ရန္ခ်ီသာ သူ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ထားရသၫ့္အရာအား ယခုလို လြယ္လြယ္ရသြားျခင္းကို သိလ်ွင္ ေသြးအန္ေပလိမ့္မည္ ။ ကံေကာင္းသည္က ရန္ခ်ီ က ေသသြားၿပီပင္ ။
" မျဖစ္ဘူး .. ရီ!!! .." ရိုးလ္ နဲ႔ ရစ္ခ္် သည္ အင္အားႀကီးလာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေသခ်ာေပါက္ သူတို႔အား အလႊတ္ေပးမည္ မဟုတ္ေပ ။ သူသည္လည္း အားနည္းသၫ့္ အေျခအေန မျပယ္ေသးေပ ။ ရန္ခ်ီအား သတ္ႏိုင္ျခင္းမွာ သူပိုင္ဆိုင္ထားသၫ့္ အရာသည္ အစကတည္းက ရန္ခ်ီလို လူမ်ိဳးကို သတ္ရန္ လုပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္ ။ လက္ေတြ့တိုက္ခိုက္ပါက စြမ္းအားအရာတြင္ အားနည္းေနေသးသည္ ။
ရိုမန္က သူ႔လည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားသၫ့္ လက္အား ကိုင္လိုက္ကာ " ရီ!!! ကိုယ္ေျပာတာ ၾကားလား ... " မ်က္ဝန္းေသမ်ားက သူ႔အား ေလွာင္ေျပာင္ေနသၫ့္အလား တုန႔္ျပန္မႈမရိွေခ် ။ လည္ပင္းက လက္ကသာ ပိုတင္းၾကပ္လာေလသည္ ။
" အို .. ငါေတာင္ လႈပ္ရွားစရာ မလိုေတာ့ပါလား . " ရိုးလ္ က ရယ္ေမာရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ " ဒါေပမဲ့ .. ခမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္သတ္မွာ .."
ဘုန္း!!!
" ရီ!!! " လြင့္ထြက္သြားသၫ့္ ရီဗဲလ္ေၾကာင့္ ရိုမန္က ရိုးလ္အား ေအးစက္စက္ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ သူက ယိုင္ေနသၫ့္ ကိုယ္အား ထိန္းကာ ထလိုက္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းမွ ေသြးအား သုတ္လိုက္သည္ ။
" ရိုမန္!! ရိုမန္ !! သန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနစမ္းပါနဲ႔ .." ရိုးလ္က ခပ္ဟဟ ရယ္ရင္း " ခမ်ားရဲ့ ေကာင္ေလးကို အရင္သတ္မယ္ ..ခ်စ္ရတဲ့သူ ေသဆံုးျခင္း အဲ့နာက်င္မႈက ကြၽန္ေတာ္ သန႔္စင္ျခင္း ေရကန္ထဲကိုဝင္ေတာ့ ရတဲ့ နာက်င္မႈနဲ႔ ယွဉ္ရင္ မေျပာပေလာက္ေသးဘူး !!!!! " ေျပာရင္း ရိုးလ္၏ အမႈအရာက ခက္ထန္လာသည္ ။
သူ၏ ႏွလံုးသားသည္ မျဖဴစင္ေတာ့သျဖင့္ ေရကန္သို႔ ဝင္ခ်ိန္တြင္ အဆမတန္ ပူေလာင္သၫ့္ နာက်င္မႈကို ခံစားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူက မညီးၫူရဲခဲ့ေပ ။ သူသာ ေျပာခဲ့ပါက သူသည္ အသံုးမဝင္သူျဖစ္လာၿပီး သာမန္ လူသားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ ။
ထိုအရာအားလံုး၏ အစသည္ ရိုမန္ေၾကာင့္ပင္ ။ ' ဒီလူသာ မေျပာင္းလဲခဲ့ရင္ သူလည္း အဲ့လို ခံစားရမွာမဟုတ္ဘူး ။ ရိုမန္သာ ေစ့စပ္ပြဲ မဖ်က္ခဲ့ရင္ သူလဲ အရွက္ကြဲမႈကို ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး ။ '
သူ႔အၾကၫ့္က ရီဗဲလ္ထံသို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ရိုမန္သာ ရီဗဲလ္ကို မခ်စ္ခဲ့ရင္ သူလည္း မနာလို သဝန္တိုတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္စရာမလိုဘူး ..။
အေတြးမ်ားေလ ရိုးလ္၏ မ်က္ႏွာသည္ ခက္ထန္လာေလပင္ ။ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အနီေရာင္အေငြ့မ်ား ရစ္သန္းလာသည္ကို သတိမထားခဲ့ေပ ။ အနီေရာင္အေငြ့မ်ားသည္ ပိုမ်ားလာခဲ့သည္ ။
" ရိုးလ္!!! ရိုးလ္!!! စိတ္ထိန္း!! " ရစ္ခ္်က ရီဗဲလ္အား လြတ္လိုက္ကာ ရိုးလ္ ထံသို႔ ေျပးလာခဲ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ တြန္းထုတ္ျခင္းသာ ခံလိုက္ရသည္။
" သတ္မွာ!!! အကုန္သတ္.... အားး!!! ပူတယ္..ပူတယ္ !!!" ရိုးလ္ က သူ႔ႏွလံုးအား ဖိလိုက္ကာ ေအာ္ဟစ္ေတာ့သည္ ။ " ဘာ .. ဘာျဖစ္တာလဲ .."
ရိုမန္က သတိျပန္ဝင္လာကာ ၿပံဳးလိုက္သည္ ။ " အင္အားႀကီးခ်င္တာလား .. ဒီသခင္က မင္းကို အင္အား အႀကီးဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ .." သူက စင္ျမင့္ေပၚက ဓားေျမာင္ကို ေကာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ လက္ေကာက္ဝတ္ကို လွီးလိုက္သည္။
ေသြးမ်ားသည္ က်ဆင္းလာေသာ္လည္း ေျမျပင္အစား ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ တက္သြားခဲ့သည္ ။ ေသြးနီေရာင္လသည္ တဖန္လင္းလက္လာကာ အလင္းတန္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္ ။
အလင္းတန္းမ်ားသည္ ရိုးလ္နဲ႔ ရစ္ခ္်ထံသို႔ က်ဆင္းလာသည္ ။ သို႔ေသာ္ အင္အားႀကီးလာမၫ့္အသား အတိုင္းမဆ နာက်င္မႈက ပိုျပင္းထန္လာသည္ ။
ရိုးလ္ က ေခါင္းကို ယမ္းလိုက္ကာ " ဘယ္.. ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ .. မင္းမွာ သန္စင္တဲ့ ႏွလံုးသား မရိွဘူးေလ။ .အား!!!!! " ေသြးတစ္စက္တိုးေလ နာက်င္မႈက ပိုဆိုးေလပင္ ။ ရစ္ခ္်နဲ႔ ရိုးလ္သည္ တၿပိဳင္နက္ နာက်င္မႈကို ခံစားၾကရသည္။ သူတို႔ရဲ့ အသားမ်ားသည္ ေလာင္ကြၽမ္းလာခဲ့သည္ ။ ကုသႏိုင္စြမ္းျမင့္သၫ့္ ရစ္ခ္်သည္ပင္ ေလာင္ကြၽမ္းမႈမွ မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ခဲ့ေပ ။
ရိုမန္၏ မ်က္ႏွာသည္ အလြန္ျဖဴေဖ်ာ့သြားခဲ့ေသာ္လည္း ေအးစက္စက္အၿပံဳးက ပီျပင္လာသည္ ။ " တစ္ေလာကလံုးသိခ်င္ေနတဲ့ စြမ္းရည္ဆိုတာ .. တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး .. ဒီသခင္က သန႔္စင္တဲ့ ေသြး ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရံုဘဲ .. "
သူက နာက်င္မႈေၾကာင့္ ရႈံမဲ့ေနသၫ့္ ရိုးလ္အား ၾကၫ့္လိုက္ကာ " ဘယ္လိုလဲ အင္အားက လံုေလာက္ရဲ့လား " ရိုးလ္သည္ ရိုမန္အား ဘာမျွပန္မေျပာႏိုင္ခင္ပင္ ျပာအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္ ။
မူလဇာတ္ေၾကာင္းတြင္ ရိုမန္၏ ေသြးက အားျဖၫ့္အစာလို ျဖစ္ခဲ့ျခင္းမွာ ရိုးလ္၏ စိတ္ထားသည္ ျဖဴစင္ေသာေၾကာင့္ပင္ ။ ၾကယ္သလင္းေက်ာက္၏ စြမ္းအင္ကို သန႔္စင္ႏွလံုးသားရိွသူသာ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္ ။ အျခားသူဆိုလ်ွင္ ေလာင္ကြၽမ္းခံရမည္ပင္ ။ သူက ေသြးကိုအသံုးျပဳကာ ၾကယ္သလင္းေက်ာက္၏ စြမ္းအားကို အဆံုးထိ ျမင့္တင္ေပးလိုက္ျခင္းပင္ ။
ၾကယ္သလင္းေက်ာက္မွ အလင္းတန္း ႏွစ္ခုသည္ ရိုမန္နဲ႔ ေမ့ေမ်ာေနသၫ့္ရီဗဲလ္ထံသို႔ တိုးဝင္သြားခဲ့သည္ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ ရိုမန္သည္ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ လွဲက်သြားခဲ့သည္ ။
ရီဗဲလ္ က သူ႔ေခါင္းကို ကိုင္ရင္း ထရပ္လိုက္သည္ ။ အနီေရာင္မ်က္ဝန္းအစား ျပာလဲ့လဲ့ မ်က္ဝန္းတို႔က အစားထိုးဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ သူ႔အၾကၫ့္က ရိုမန္ထံသို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ထိတ့္လန႔္သြားကာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာေလသည္။ ရိုမန္ထံသို႔ ေျပးသြားလိုက္သည္ ။
အဟြတ္!! အဟြတ္!!
ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တာေတာင္ ေသြးမ်ားက အဆက္မျပတ္ထြက္ေနခဲ့ေသးသည္။ မႈလဇာတ္ေၾကာင္းတြင္ ရိုမန္ ေသဆံုးသြားရျခင္းမွာ မထူးဆန္းေတာ့ေပ ။
သူက အနားသို႔ေရာက္လာသၫ့္ ရီဗဲလ္၏ မ်က္ႏွာေလးအား လက္လွမ္းလိုက္ကာ " အဆင္ေျပသြားၿပီေနာ္.. မငိုနဲ႔ေနာ္ .. အဟြတ္.."
" ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ .. ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ..ေတာင္းပန္ပါတယ္..." ရီဗဲလ္သည္ စကားလံုးမ်ား ရင္ထဲတြင္ တစ္ဆို့ေနခဲ့သည္ ။ သူက ေမ့ေမ်ာသြားသၫ့္ ရိုမန္အား ေပြ့ထားရင္း ရိႈက္ငိုေနခဲ့သည္ ။
_______________
ဒက္စလင္ၿမိဳ႔တြင္ ႏွင္းမ်ားသည္ အဆက္မျပတ္က်ေနကာ လမ္းေပၚတြင္ ႏွင္းခဲထုႀကီးပင္ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့သည္ ။ လမ္းမထက္တြင္ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုေပၚတြင္ အသားေရာင္ ကုတ္အရွည္ဝတ္ဆင္ထားသၫ့္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္သည္ ျဖည္းညင္းစြာ လမ္းေလ်ွာက္ေနခဲ့သည္ ။ ေကာင္ေလး၏ ဆံပင္မ်ားသည္ ဝိုင္နီေရာင္သန္းေနကာ ျပာလဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းမ်ားက သမုဒၵရာအလား အဓိပၸာယ္ မေဖာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နက္ရိႈင္းလွသည္။
ေကာင္ေလးသည္ ေခတၲမ်ွ ရပ္တန႔္လိုက္ကာ ႏွင္းပြင့္မ်ားကို ေငးေမာၾကၫ့္လိုက္သည္။
" ရီ!!!! "
ခပ္ဩဩအသံေၾကာင့္ ေကာင္ေလး၏ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာေလးတြင္ ျဖဴစင္သၫ့္ အၿပံဳးတစ္ခု ေပၚလာခဲ့သည္ ။ ေနာက္သို႔ လွၫ့္လာခဲ့သည္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ တစ္ကိုယ္လံုး အနက္ေရာင္ ဝတ္ဆင္ထားကာ ပုခံုးထက္က ႏွင္းပြင့္မ်ားကို ဖယ္ခါခ်ကာ လာေနသၫ့္ လူတစ္ေယာက္ ကို ေတြ့လိုက္ခ်ိန္ အၿပံဳးသည္ ပိုလို႔ အသက္ဝင္လာခဲ့သည္ ။
ေကာင္ေလးက ေပ်ာ္ရြင္စြာ လက္ေဝ႔ွယမ္းျပလိုက္သည္ ။
" သခင္!!! "
ရိုမန္၏ လက္အား တြဲကိုင္ထားရင္း လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး ရီဗဲလ္က ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ၿပံဳးေနခဲ့သည္ ။
" ဒါဆို အမွတ္အသားက ဘယ္နားမွာလဲ သိၿပီေပါ့ .." ခါးကို ဆြဲဖက္ရင္း ေမးလာသၫ့္ သူအား ျပန္ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ၿပံဳးစစျဖင့္ မ်က္ႏွာနားသို႔ ကပ္လာသၫ့္ သူ၏ လည္တိုင္အား တြဲခိုလိုက္ကာ
" ဒါေပါ့ .." ရီဗဲလ္က ခပ္ဖြဖြ ရယ္လိုက္ၿပီး ရိုမန္အား နမ္းလိုက္သည္ ။
ႏွလံုးသားထဲမွာ ရိွတဲ့ အမွတ္အသားက တကယ္ရွာရခက္တယ္ .. သခင္ ..
ဒါေပမဲ့ .. အဲ့အမွတ္အသားက ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ... မေပ်ာက္ကြယ္ဘူးဆိုတာ .. ေသခ်ာတယ္..
__________________________
Arc.4.. End
12:00 အတိကြ ဟဟ 😝
______________
Unicode
ဝုန်း!!!!
ဓားသွားအဖျားသည် ရီဗဲလ်၏ ရင်ဘတ်သို့ စိုက်ဝင်သွားခဲ့ပြီး နှလုံးနဲ့ အကွာအဝေးအနည်းငယ်ခန့်အလိုတွင် ပုံရိပ်တစ်ခုသည် လွင့်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ရီဗဲလ်အောက်တွင်ရှိနေသည့် စင်မြင့်သည် ကျိုးပျက်သွားခဲ့ကာ မှော်အစီအရင်များမှာလဲ ပျက်ပြယ်လာခဲ့သည် ။
အနက်ရောင်ဝတ်လူက အပျက်အစီးကြားမှ ထလာသည့် ရီဗဲလ်အား အလန့်တကြားကြည့်လိုက်သည် ။ ရီဗဲလ်၏ မျက်ဝန်းများသည် လုံးဝမနီရဲနေတော့ဘဲ မျက်ဆံသာ ရဲတောက်နေသည် ။ အနက်ရောင်ဆံနွယ်အိအိများသည် ဝိုင်နီရောင်သန်းနေပြီး မျက်နှာထက်တွင် ပြုံးသည်ဆိုရုံ တွန့်ကွေးနေသည့် နူတ်ခမ်းက လူတိုင်းကို စွဲမက်စေနိုင်သလို ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထသွားစေနိုင်သည် ။
" မကောင်းတော့ဘူး!!!! ရီဗဲလ်ရဲ့ နှလုံးသားသန့်စင်မှုက အဆင့်မြင့်သွားလို့ ငါတို့လုပ်ထားတဲ့ အစီအရင်တွေနဲ့ မလုံလောက်တော့တာ .." အနက်ရောင်ဝတ်စုံနဲ့ လူက အနောက်သို့ဆုတ်လိုက်ကာ ပြောရင်း လက်မှ သငေ်္ကတ အမျိုးမျိုးကို ပြုလုပ်နေခဲ့သည် ။ ကျိုးပျက်သွားသည့် အစီအရင်များသည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာပြီး ရီဗဲလ်အား ပိတ်လှောင်လိုက်သည်။
ရှုရားလ်ကလဲ သတိဝင်လာကာ မှော်ဂါထာများရွတ်ကာ ကူညီလိုက်သည် ။ အနက်ရောင်ဝတ်လူသည် သက်ရောက်မခံရသလိုဖြစ်နေသည့် ရီဗဲလ်ကြောင့် မျက်နှာထက်တွင် ဆုံးဖြတ်ချက်ပြတ်သားမှု တချို့ပေါ်လာခဲ့သည် ။ သူ့လက်မှ အဖြူရောင်အလင်းတန်းများ ထွက်လာကာ အစီအရင်ထဲသို့ ထည့်လိုက်လေသည်။ သူ့လည်တိုင်တွင် ဂဏန်းတချို့ပေါ်လာကာ 65 မှ 30 အထိ ကျဆင်းသွားလေသည် ။
သို့သော် ရလဒ်အနေဖြင့် ရီဗဲလ်သည် အစီအရင်၏ ဖိအားကြောင့် သွေးအန်လိုက်ရသည် ။ သို့တိုင်အောင် အပြုံးသည် ပျောက်ကွယ်မသွားသေးဘဲ နူတ်ခမ်းမှ သွေးများကို လက်မဖြင့် သုတ်ရင်း အပြုံးသည် ပိုပီပြင်လာလေသည်။ အသက်အန္တရယ်ရှိနေတာတောင် မသိတော့သကဲ့သို့ မျက်ဝန်းထဲတွင် ရက်စက်မှုတို့သာ ရှိနေခဲ့သည် ။
ထိုအချိန်တွင် အနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခုသည် အစီအရင်၏ ဘေးဘက်တွင် ပေါ်လာခဲ့သည် ။ ရိုမန်၏ အကြည့်က ရီဗဲလ်၏ ရင်ဘတ်တွင် စိုက်ဝင်နေသည့် ဓားတွင်သာ ရှိနေခဲ့သည်။ ရိုမန်ကို မြင်လိုက်သည့်အချိန်တွင် အနက်ရောင်ဝတ်လူသည် ခပ်တည်တည်ပင်ရှိနေခဲ့သည် ။ ရိုမန်က သူ့အား မသတ်နိုင်ဟု မြင်နေသည်မှာ သိသာလှသည်။
ဘုန်း!!! ဘန်း!!!
ရိုမန်က စတင်တိုက်ခိုက်လိုက်သည်နဲ့ သူက ထပ်မံအဖြူရောင်အလင်းတန်းများထုတ်ကာ အေးဆေး ကာကွယ်လိုက်သည် ။ သို့သော် ရိုမန်၏ တိုက်ခိုက်မှုများ သူ့အပေါ်သို့ ရောက်သည့်အချိန်တိုင်း တစ်ခုခုက စုပ်ယူလိုက်သလို သူ့ဝိညာဉ်သည် အားနည်းလာသည်ဟု ခံစားနေရသဖြင့် တုန်လှုပ်သွားသည်။ သူက အစီအရင်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ နောက်သို့ ဆုတ်လိုက်သည် ။
" မင်း!!!! မင်းဘယ်သူလဲ "
ရိုမန်က ဘာမှမပြောခဲ့ဘဲ တိုက်ခိုက်ရန် ရှေ့သို့တက်လာခဲ့သည် ။ ရိုမန်၏ လက်သီးအား ပြန်ကာလိုက်သည့် အချိန်တွင် လက်မှ လက်ပတ်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် အနက်ရောင်ဝတ်လူက မတိုက်ခိုက်ရဲသည့်ပုံစံဖြစ်သွားကာ ဆက်တိုက်ဆုတ်တော့သည်။
" အနက်ရောင်လက်ပတ်!! " အော်သံထဲတွင်ပါသည့် ထိတ်လန့်မှုကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်ခဲ့ပေ ။ သူ အကြောက်ဆုံးသူကို ပြောပါဆိုလျှင် စက်ပစ္စည်းကဲ့ သို့ လက်ပတ်များဝတ်ထားသည့် သူများပင် ။ ထိုသူများသည် သူတို့လို ID အတုနဲ့ လူများအား သတ်ဖြတ်ရန် ပြုလုပ်ထားသောကြောင့်ပင် ။
အနက်ရောင်ဝတ်လူသည် ရှုရားလ်အား ပစ်ချထားခဲ့ကာ ပြေးရန်ပြင်တော့သည် ။ ရိုမန်က ရီဗဲလ်နဲ့ ရှုရားလ်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုသူအနောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည် ။ တဖက်လူသည် လင်ရှောင်းရီ လို မျိုးမဟုတ်ဘဲ ID အတုနဲ့ လူ ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင် ။ စနစ်က အသိပေးချက် ထွက်လာသည်မှာ မအံ့ဩတော့ပေ ။
ဘုန်း!!!
ပုံရိပ်တစ်ခုသည် လွင့်ထွက်လာကာ ကျောက်ဆောင်နဲ့ ဆောင့်မိပြီးနောက် ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။ ရိုမန်က ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေသည့် လူအား မျက်ခုံးပင့်ကာ ကြည့်လိုက်သည် ။ ဒီလူသည် ဘယ်လောက်ပင်မြန်နေပါစေ ။ အချက်ပြစနစ်ကြောင့် ခနသာကြာသည့်အချိန်တွင် ဖမ်းမိသွားခဲ့သည် ။
" ငါ ရန်ချီက အသက်အတွက်တိုက်ခိုက်နေတာ .. မင်းတို့လို ရုပ်သေးရုပ်တွေရဲ့ သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ခံရတာ ရင်နာစရာကောင်းလိုက်တာ .." အနက်ရောင်ဝတ်လူက နာကျင်စွာရေရွတ်လိုက်သည် ။ ရိုမန်က ဒီလူသည် ခေါင်းမာသည့်အမျိုးအစားထဲကမှန်း ခန့်မှန်းမိလိုက်သည် ။ သူက မေးခွန်းများမေးလျှင် ဖြေချင်မှဖြေပေလိမ့်မည် ။ ဖြေလျှင်တောင် ထိုအဖြေက အစစ်ဟုတ်မဟုတ် မပြောနိုင်ပေ။
' သတ်လိုက်ရင် တစ်ခုခုများ ကျလာမလား ' ထိုအတွေးတွေးမိလိုက်ပြီးနောက် ရိုမန်၏ အမှုအရာတစ်ချက်ပြောင်းသွားသည်။ ယခု သူက ဂိမ်းတစ်ခု ဆော့နေသည်ဟု ထင်လိုက်မိသည် ။
(A/N : ဂိမ်းထဲက Boss ကိုသတ်ရင် အဆင့်မြင့်ရင် မြင့်သလို item ကျလာတာမျိုး )
ဒိုင်း!!!
အနက်ရောင်ဝတ်လူသည် တုန်ပြန်ချိန်ပင်မရလိုက်ချေ သေဆုံးသွားခဲ့သည် ။ ရိုမန်က မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေခဲ့သော်လည်း ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုတလေပင် မတွေ့ခဲ့ရပေ ။ ဒီတိုင်း လူတစ်ယောက် သေသွားသည့် ပုံစံမျိုးသာ ။ ရိုမန်က ရီဗဲလ်၏ အခြေအနေအား ပြန်ကြည့်ရဦးမည် ဖြစ်သဖြင့် ခေါင်းအသာ ယမ်းကာ ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်သည် ။
/ ဒင်!!! စစ်ဆေးမှုပြီးဆုံး ..။အချက်အလက်တွေ ထုတ်ပေးနေပါပြီ /
အဆင့်မြင့်သွားပြီးနောက် စက်တစ်ခုလိုသာ ဖြစ်သွားသည့် system ထံမှ အသံထွက်လာခဲ့သဖြင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည် ။ သူ့အရှေ့တွင် ပေါ်လာသည့် စခရင် ကို ကြည့်လိုက်သည် ။
[ အမည် : ရန်ချီ
အသက် : ၃၄
အလုပ်အကိုင် : စက်ပစ္စည်းအသေးစား တီထွင်သူ ]
ပြောင်းလဲထားသော ID
[ အမည် : ခန်းလန်
အသက် : ၂၄
အလုပ်အကိုင် : အနုပညာရှင်
ရှင်သန်ခြင်းအမှတ် : ၁၆
သေဆုံးမှု မှတ်တမ်း : ကားတိုက်၍ သေဆုံး ]
ရိုမန်သည် ရန်ချီထံမှ အသုံးဝင်သည့် မည်သည့်အချက်အလက်မှ မရရှိချေ ။
" မဟုတ်သေးဘူး !!! သူက အတိတ်မေ့မနေဘူး .." ရိုမန်က ရန်ချီ၏ အလောင်းအား ကြည့်လိုက်သည် ။ ထိုသူမသေခင် သူ့နာမည် အစစ်ကို ပြောသွားသည်မှာသေချာပေသည် ။ ယခင်က သူသည် ID အတုနဲ့လူတိုင်း အတိတ်မေ့နေခဲ့သည်ဟု ထင်ထားခဲ့သည် ။ ကြည့်ရသည်မှာ ထိုသို့ ဟုတ်ဟန်မတူ ...
သူက ရီဗဲလ်ထံသို့ပြန်ရောက်သည့်အချိန်တွင် ရှုရားလ်က ရီဗဲလ်ကို အသာကြည့်လျက် ရပ်နေခဲ့သည် ။ သူမသည် ဉာဏ်ကောင်းသည့် အမျိုးသမီးဖြစ်သဖြင့် ရိုမန်ကို တွေ့လိုက်သည်နဲ့ အဖြေကို သိနေပြီးသားပင် ။
" သခင်အက်စ်တွန် .. ကျွန်မရဲ့ ပညာကို အပ်ပါတယ် " ခေါင်းငုံ့လျက်ပြောနေသည့် ရှုရားလ်အား ရိုမန်က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး အေးးက်စက်ပြောလိုက်သည် ။
" ဖျက်စီးလိုက်!!! " သူမကြောင့် သူက ရီဗဲလ်အား တစ်ခါကယ်နိုင်ခဲ့သောကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူက ရှုရားလ်အား သတ်ပစ်လိမ့်မည်။ သူက ကြောင်ကြည့်နေသည့် ရှုရားလ် အား " ဖျက်ဆီးမလား !! သေမလား !! ရွေး "
ရှုရားလ်က နူတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည် ။ သူမသာ သူမ ပညာကို ဖျက်ဆီးလိုက်ပါက သာမန်မိန်းကလေးနဲ့ ခြားတော့မည် မဟုတ်ပေ ။ သို့သော် အသက်နဲ့ဆိုင်လာချိန်တွင် သူမက မလွဲမသွေ အသက်ကို ရွေးခဲ့ရလေသည် ။
ဘန်း!!!
ရိုမန်က အစီအရင်ကို ဖယ်လိုက်သည်နဲ့ ရောက်လာသည့် တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် နောက်ဆုတ်လိုက်ရသည်။ သူ့မျက်စိရှေ့က ရီဗဲလ်သည် အရင်က ရီဗဲလ်နဲ့ မတူတော့ပေ ။ ရန်ချီ၏ အစီအစဉ်က မအောင်မြင်သော်လည်း ရီဗဲလ်၏ ကြင်နာမှု ၊ ဖြူစင်မှု ၊ သန့်စင်မှု များသည် မြုပ်ကွယ်သွားလေသည် ။ သူက ကောင်းကင်သို့ အသာမော့ကြည့်လိုက်ချိန် သွေးနီရောင် လအောက်တွင် ကြယ်တစ်စင်းကဲ့သို့ လင်းလက်နေသည့် ခရစ်စတယ်လေး တစ်ခုရှိနေခဲ့သည် ။ မပြည့်စုံသော်လည်း သန့်စင်နေသေးသည်။ သူက ရီဗဲလ်အား အသိဝင်စေချင်လျှင် ထိုအရာကို ယူရပေလိမ့်မည် ။
" ဒါက .. သန့်စင်နှလုံးသားကနေ ဖြစ်လာတဲ့ ကြယ်သလင်းကျောက်ဘဲ .!!!! " စူးရှသည့် အော်သံကြောင့် ရိုမန်က ရီဗဲလ်နဲ့ တိုက်ခိုက်နေရင်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ရိုးလ် သည် ရစ်ခ်ျ၏ လက်ကို တွဲလျက် ရောက်လာခဲ့သည် ။
ရိုးလ် က ထိုကြယ်သလင်းကျောက်ကို ကြည့်ရင်း လောဘအရိပ်အယောင်များရှိနေခဲ့သည်။ သူသာ ထိုအရာကိုရလျှင် သူ့က အရင်ကလို သန့်စင်နှလုံးသား ပြန်ပိုင်ဆိုင်သွားနိုင်သည်။
" ရပ်စမ်း!!! " ရိုမန်၏ အော်သံကြောင့် ရိုးလ်က ရိုမန်အား ကြည့်လိုက်ကာ လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည် ။
" ဟမ့်.. ဒါက ငါ့ဟာဘဲ "
ကြယ်သလင်းကျောက်သည် တဖြည်းဖြည်းအောက်ဆင်းလာသဖြင့် ရိုးလ်နဲ့ နီးကပ်လာသည် ။ ရိုမန်က ရီဗဲလ် အား ထိခိုက်မည်စိုး၍ ထိန်းကာ တိုက်ခိုက်နေရသဖြင့် သူက ရှေ့မတိုးသာ နောက်မဆုတ်သာ ဖြစ်နေသည် ။
သူက ရီဗဲလ်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်ကာ " ရီ!!! ကိုယ်လေ ..ကိုယ့်ကို ကြည့် အသိဝင်ပါတော့ .." ရီဗဲလ်သည် အခုချိန်တွင် အလွန်အားကြီးနေသဖြင့် ချုပ်ကိုင်ထားမှုမှ လွှတ်သွားပြန်သည်။ တိုက်ခိုက်မှုများက ရက်စက်မှု အပြည့်ပင်။
ထပ်ပြီး ဘေးနားမှ ဝင်နှောက်ယှက်နေသည့် ရစ်ခ်ျကြောင့် ရိုမန်သည် ချက်ချင်းအရေးနိမ့်သည့် ဘက်သို့ ပြောင်းသွားခဲ့သည်။
" ကြီးမြတ်လှတဲ့ သခင်အက်စ်တွန် က ဒီလိုနေ့ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ မတွေးမိဘူးမလား .." ရစ်ခ်ျက ရယ်မောကာ ပြောလိုက်သည် ။ ရိုမန်က သူတို့၏ လှောင်ပြောင်မှုများအား ဂရုမစိုက်ချေ ။ သူ့အကြည့် ရီဗဲလ်နဲ့ ကြယ်သလင်းကျောက် ထဲတွင် ခေါက်တုံခေါက်ပြန်ဖြစ်နေကာ စိုးရိမ်လာသည် ။
အာ့
ရိုမန်က ရစ်ခ်ျ ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ရှောင်လိုက်သဖြင့် ရီဗဲလ်၏ ရိုက်ချက်ကို ခံလိုက်ရသည် ။ လည်ချောင်းတွင် သွေးအရသာကို ခံစားလိုက်ရပြီး သွေးတဗွက် အန်လိုက်ရသည် ။ သူက လည်ပင်းအား ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ရီဗဲလ်ကြောင့် လဲကျနေရာမှ မထနိုင်တော့ပေ ။
ရစ်ခ်ျနဲ့ ရိုးလ် သည် စင်မြင့်ထက်သို့ ရောက်သွားကာ ကြယ်သလင်းကြောက်နဲ့ ပေါင်းစပ်ရန်ကြိုးစားလိုက်ကြသည် ။ ကြယ်အလင်းသည် ထိုနှစ်ယောက်အား ပတ်သွားကာ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည် ။ ရိုးလ်က သူသည် အလွန် စွမ်းအား ပြည့်လာသည် ဟု ခံစားရလိုက်သည်။ ရစ်ခ်ျသည်လည်း ထိုနည်းတူပင် ။
' ဒီဖေ... ' ရိုမန်က ထိုအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ဆဲရေးမိတော့သည် ။ သောက်အဓိပ္ပာယ်ရောရှိသေးရဲ့လား ။ ရန်ချီသာ သူ ခက်ခက်ခဲခဲ လုပ်ထားရသည့်အရာအား ယခုလို လွယ်လွယ်ရသွားခြင်းကို သိလျှင် သွေးအန်ပေလိမ့်မည် ။ ကံကောင်းသည်က ရန်ချီ က သေသွားပြီပင် ။
" မဖြစ်ဘူး .. ရီ!!! .." ရိုးလ် နဲ့ ရစ်ခ်ျ သည် အင်အားကြီးလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် သေချာပေါက် သူတို့အား အလွှတ်ပေးမည် မဟုတ်ပေ ။ သူသည်လည်း အားနည်းသည့် အခြေအနေ မပြယ်သေးပေ ။ ရန်ချီအား သတ်နိုင်ခြင်းမှာ သူပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အရာသည် အစကတည်းက ရန်ချီလို လူမျိုးကို သတ်ရန် လုပ်ထားခြင်းကြောင့်ပင် ။ လက်တွေ့တိုက်ခိုက်ပါက စွမ်းအားအရာတွင် အားနည်းနေသေးသည် ။
ရိုမန်က သူ့လည်ပင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်အား ကိုင်လိုက်ကာ " ရီ!!! ကိုယ်ပြောတာ ကြားလား ... " မျက်ဝန်းသေများက သူ့အား လှောင်ပြောင်နေသည့်အလား တုန့်ပြန်မှုမရှိချေ ။ လည်ပင်းက လက်ကသာ ပိုတင်းကြပ်လာလေသည် ။
" အို .. ငါတောင် လှုပ်ရှားစရာ မလိုတော့ပါလား . " ရိုးလ် က ရယ်မောရင်း ပြောလိုက်သည် ။ " ဒါပေမဲ့ .. ခများကို ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်သတ်မှာ .."
ဘုန်း!!!
" ရီ!!! " လွင့်ထွက်သွားသည့် ရီဗဲလ်ကြောင့် ရိုမန်က ရိုးလ်အား အေးစက်စက်ကြည့်လိုက်သည် ။ သူက ယိုင်နေသည့် ကိုယ်အား ထိန်းကာ ထလိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းမှ သွေးအား သုတ်လိုက်သည် ။
" ရိုမန်!! ရိုမန် !! သန်မာချင်ယောင်ဆောင်မနေစမ်းပါနဲ့ .." ရိုးလ်က ခပ်ဟဟ ရယ်ရင်း " ခများရဲ့ ကောင်လေးကို အရင်သတ်မယ် ..ချစ်ရတဲ့သူ သေဆုံးခြင်း အဲ့နာကျင်မှုက ကျွန်တော် သန့်စင်ခြင်း ရေကန်ထဲကိုဝင်တော့ ရတဲ့ နာကျင်မှုနဲ့ ယှဉ်ရင် မပြောပလောက်သေးဘူး !!!!! " ပြောရင်း ရိုးလ်၏ အမှုအရာက ခက်ထန်လာသည် ။
သူ၏ နှလုံးသားသည် မဖြူစင်တော့သဖြင့် ရေကန်သို့ ဝင်ချိန်တွင် အဆမတန် ပူလောင်သည့် နာကျင်မှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော် သူက မညီးညူရဲခဲ့ပေ ။ သူသာ ပြောခဲ့ပါက သူသည် အသုံးမဝင်သူဖြစ်လာပြီး သာမန် လူသားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်လာလိမ့်မည် ။
ထိုအရာအားလုံး၏ အစသည် ရိုမန်ကြောင့်ပင် ။ ' ဒီလူသာ မပြောင်းလဲခဲ့ရင် သူလည်း အဲ့လို ခံစားရမှာမဟုတ်ဘူး ။ ရိုမန်သာ စေ့စပ်ပွဲ မဖျက်ခဲ့ရင် သူလဲ အရှက်ကွဲမှုကို ခံစားရမှာ မဟုတ်ဘူး ။ '
သူ့အကြည့်က ရီဗဲလ်ထံသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ ရိုမန်သာ ရီဗဲလ်ကို မချစ်ခဲ့ရင် သူလည်း မနာလို သဝန်တိုတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်စရာမလိုဘူး ..။
အတွေးများလေ ရိုးလ်၏ မျက်နှာသည် ခက်ထန်လာလေပင် ။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အနီရောင်အငွေ့များ ရစ်သန်းလာသည်ကို သတိမထားခဲ့ပေ ။ အနီရောင်အငွေ့များသည် ပိုများလာခဲ့သည် ။
" ရိုးလ်!!! ရိုးလ်!!! စိတ်ထိန်း!! " ရစ်ခ်ျက ရီဗဲလ်အား လွတ်လိုက်ကာ ရိုးလ် ထံသို့ ပြေးလာခဲ့သည် ။ သို့သော် တွန်းထုတ်ခြင်းသာ ခံလိုက်ရသည်။
" သတ်မှာ!!! အကုန်သတ်.... အားး!!! ပူတယ်..ပူတယ် !!!" ရိုးလ် က သူ့နှလုံးအား ဖိလိုက်ကာ အော်ဟစ်တော့သည် ။ " ဘာ .. ဘာဖြစ်တာလဲ .."
ရိုမန်က သတိပြန်ဝင်လာကာ ပြုံးလိုက်သည် ။ " အင်အားကြီးချင်တာလား .. ဒီသခင်က မင်းကို အင်အား အကြီးဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမယ် .." သူက စင်မြင့်ပေါ်က ဓားမြောင်ကို ကောက်လိုက်ပြီး သူ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို လှီးလိုက်သည်။
သွေးများသည် ကျဆင်းလာသော်လည်း မြေပြင်အစား ကောင်းကင်ပေါ်သို့ တက်သွားခဲ့သည် ။ သွေးနီရောင်လသည် တဖန်လင်းလက်လာကာ အလင်းတန်းများ ဖြစ်ပေါ်လာတော့သည် ။
အလင်းတန်းများသည် ရိုးလ်နဲ့ ရစ်ခ်ျထံသို့ ကျဆင်းလာသည် ။ သို့သော် အင်အားကြီးလာမည့်အသား အတိုင်းမဆ နာကျင်မှုက ပိုပြင်းထန်လာသည် ။
ရိုးလ် က ခေါင်းကို ယမ်းလိုက်ကာ " ဘယ်.. ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ .. မင်းမှာ သန်စင်တဲ့ နှလုံးသား မရှိဘူးလေ။ .အား!!!!! " သွေးတစ်စက်တိုးလေ နာကျင်မှုက ပိုဆိုးလေပင် ။ ရစ်ခ်ျနဲ့ ရိုးလ်သည် တပြိုင်နက် နာကျင်မှုကို ခံစားကြရသည်။ သူတို့ရဲ့ အသားများသည် လောင်ကျွမ်းလာခဲ့သည် ။ ကုသနိုင်စွမ်းမြင့်သည့် ရစ်ခ်ျသည်ပင် လောင်ကျွမ်းမှုမှ မကျော်လွန်နိုင်ခဲ့ပေ ။
ရိုမန်၏ မျက်နှာသည် အလွန်ဖြူဖျော့သွားခဲ့သော်လည်း အေးစက်စက်အပြုံးက ပီပြင်လာသည် ။ " တစ်လောကလုံးသိချင်နေတဲ့ စွမ်းရည်ဆိုတာ .. တကယ်တော့ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး .. ဒီသခင်က သန့်စင်တဲ့ သွေး ကို ပိုင်ဆိုင်ထားရုံဘဲ .. "
သူက နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံမဲ့နေသည့် ရိုးလ်အား ကြည့်လိုက်ကာ " ဘယ်လိုလဲ အင်အားက လုံလောက်ရဲ့လား " ရိုးလ်သည် ရိုမန်အား ဘာမြှပန်မပြောနိုင်ခင်ပင် ပြာအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည် ။
မူလဇာတ်ကြောင်းတွင် ရိုမန်၏ သွေးက အားဖြည့်အစာလို ဖြစ်ခဲ့ခြင်းမှာ ရိုးလ်၏ စိတ်ထားသည် ဖြူစင်သောကြောင့်ပင် ။ ကြယ်သလင်းကျောက်၏ စွမ်းအင်ကို သန့်စင်နှလုံးသားရှိသူသာ ပိုင်ဆိုင်နိုင်သည် ။ အခြားသူဆိုလျှင် လောင်ကျွမ်းခံရမည်ပင် ။ သူက သွေးကိုအသုံးပြုကာ ကြယ်သလင်းကျောက်၏ စွမ်းအားကို အဆုံးထိ မြင့်တင်ပေးလိုက်ခြင်းပင် ။
ကြယ်သလင်းကျောက်မှ အလင်းတန်း နှစ်ခုသည် ရိုမန်နဲ့ မေ့မျောနေသည့်ရီဗဲလ်ထံသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့သည် ။ သို့တိုင်အောင် ရိုမန်သည် သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လှဲကျသွားခဲ့သည် ။
ရီဗဲလ် က သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း ထရပ်လိုက်သည် ။ အနီရောင်မျက်ဝန်းအစား ပြာလဲ့လဲ့ မျက်ဝန်းတို့က အစားထိုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည် ။ သူ့အကြည့်က ရိုမန်ထံသို့ ရောက်သွားချိန်တွင် ထိတ့်လန့်သွားကာ အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်မြင်ယောင်လာလေသည်။ ရိုမန်ထံသို့ ပြေးသွားလိုက်သည် ။
အဟွတ်!! အဟွတ်!!
ချောင်းဆိုးလိုက်တာတောင် သွေးများက အဆက်မပြတ်ထွက်နေခဲ့သေးသည်။ မှုလဇာတ်ကြောင်းတွင် ရိုမန် သေဆုံးသွားရခြင်းမှာ မထူးဆန်းတော့ပေ ။
သူက အနားသို့ရောက်လာသည့် ရီဗဲလ်၏ မျက်နှာလေးအား လက်လှမ်းလိုက်ကာ " အဆင်ပြေသွားပြီနော်.. မငိုနဲ့နော် .. အဟွတ်.."
" ကျွန်တော့ကြောင့် .. ကျွန်တော့်ကြောင့် ..တောင်းပန်ပါတယ်..." ရီဗဲလ်သည် စကားလုံးများ ရင်ထဲတွင် တစ်ဆို့နေခဲ့သည် ။ သူက မေ့မျောသွားသည့် ရိုမန်အား ပွေ့ထားရင်း ရှိုက်ငိုနေခဲ့သည် ။
_______________
ဒက်စလင်မြို့တွင် နှင်းများသည် အဆက်မပြတ်ကျနေကာ လမ်းပေါ်တွင် နှင်းခဲထုကြီးပင် ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည် ။ လမ်းမထက်တွင် အနက်ရောင်ဝတ်စုံပေါ်တွင် အသားရောင် ကုတ်အရှည်ဝတ်ဆင်ထားသည့် ကောင်လေး တစ်ယောက်သည် ဖြည်းညင်းစွာ လမ်းလျှောက်နေခဲ့သည် ။ ကောင်လေး၏ ဆံပင်များသည် ဝိုင်နီရောင်သန်းနေကာ ပြာလဲ့လဲ့မျက်ဝန်းများက သမုဒ္ဒရာအလား အဓိပ္ပာယ် မဖော်နိုင်လောက်အောင် နက်ရှိုင်းလှသည်။
ကောင်လေးသည် ခေတ္တမျှ ရပ်တန့်လိုက်ကာ နှင်းပွင့်များကို ငေးမောကြည့်လိုက်သည်။
" ရီ!!!! "
ခပ်ဩဩအသံကြောင့် ကောင်လေး၏ ခပ်တည်တည် မျက်နှာလေးတွင် ဖြူစင်သည့် အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည် ။ နောက်သို့ လှည့်လာခဲ့သည် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် တစ်ကိုယ်လုံး အနက်ရောင် ဝတ်ဆင်ထားကာ ပုခုံးထက်က နှင်းပွင့်များကို ဖယ်ခါချကာ လာနေသည့် လူတစ်ယောက် ကို တွေ့လိုက်ချိန် အပြုံးသည် ပိုလို့ အသက်ဝင်လာခဲ့သည် ။
ကောင်လေးက ပျော်ရွင်စွာ လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည် ။
" သခင်!!! "
ရိုမန်၏ လက်အား တွဲကိုင်ထားရင်း လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ရီဗဲလ်က နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးနေခဲ့သည် ။
" ဒါဆို အမှတ်အသားက ဘယ်နားမှာလဲ သိပြီပေါ့ .." ခါးကို ဆွဲဖက်ရင်း မေးလာသည့် သူအား ပြန်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ပြုံးစစဖြင့် မျက်နှာနားသို့ ကပ်လာသည့် သူ၏ လည်တိုင်အား တွဲခိုလိုက်ကာ
" ဒါပေါ့ .." ရီဗဲလ်က ခပ်ဖွဖွ ရယ်လိုက်ပြီး ရိုမန်အား နမ်းလိုက်သည် ။
နှလုံးသားထဲမှာ ရှိတဲ့ အမှတ်အသားက တကယ်ရှာရခက်တယ် .. သခင် ..
ဒါပေမဲ့ .. အဲ့အမှတ်အသားက ဘယ်လောက်ကြာကြာ ... မပျောက်ကွယ်ဘူးဆိုတာ .. သေချာတယ်..
__________________________
Arc.4.. End
12:00 အတိကွ ဟဟ 😝
______________