FuFu 5
(မသိဘူး ေက်ာ္မယ္ ခြမယ္ 😏)
ေဒၚနန္းတင့္တင့္စံ (ေခၚ) ယြန္း တျဖစ္လဲ
ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕ကို အစစ္မေကာင္းမႈ႕အေၾကာင္းျပဳပီး
ေရာက္လာခဲ့တယ္
(ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕သိၾကလား နာမည္လွလို႔ယူသုံးလိုက္ပီ)
“အန္တီေလး နန္းေျပာစရာရွိတယ္”
“ေျပာေလ နန္းရဲ႕...
နန္းျဖစ္ခ်င္တာ အားလုံးျဖစ္ေစရမယ္”
“ခ္ခ္ အက္တာေတြ အန္တီေလးကို ခ်စ္ေနရတာ
ၿမိဳ႕စားမင္း ခြန္းစိုင္းသီဟေဇာ္ကိုသိတယ္မလား”
ဪ အက္တာ ငါတို႔ေအာင္သြယ္ေပးရမယ့္
Seme ႀကီးဖဲ
“အဲတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“နန္းသူ႕ကို ႀကိဳက္တယ္ အဲတာ ...”
ဆက္မေျပာဖဲ ရပ္ကာ
ရွက္ၿပဳံးေလးျဖင့္....
ငါ့ဟဲ့ ဖူဂ်ီမ ဘယ္ေျခသြားရင္
ညာေရာက္တယ္ဆိုတာ သိတာေပါ့
ဟင္းဟင္းးး
“ၿမိဳ႕စားမင္းမွာ ေစ့စပ္ထားတဲ့ သူရွိတယ္မလား”
နန္းေအခမ္းကေတာ့ မ်က္ႏွာ ပ်က္လ်က္
“ အိုခိေလ အန္တီေလး ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးမယ္”
“ဟုတ္”
ဟက္ ခြန္းစိုင္းက ငါ့အပိုင္ဖဲ
ေဒၚနန္းတင့္တင့္စံကို အသက္ ၃၀ေက်ာ္ လို႔သင္ထင္ေနပါသလား?...
အက္လိုေတြးေနရင္း ခ်က္ခ်င္းဖ်က္လိုက္ပါ
ခုအမွ ၂၇ ဖဲရွိပါေသးတယ္...
႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳေနတဲ့ အလွေလးပါ....
နန္းေအခမ္းရဲ႕အလွက အရိုင္းဆန္တယ္ဆို
ေဒၚနန္းတင့္တင့္စံက နတ္ဆိုးဆန္တယ္....
~~~~~~
ေလွကားေပၚကေန တထစ္ခ်င္းဆင္းလာတဲ့
နတ္ဘုရား... ေယာက္်ားပီသစြာ
ေစ့ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးတစုံ...
ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ေရးေရးေလးေတြက
အေထာက္အကူေပးထားတယ္ထင္ရသည့္အလား
ဆံပင္ကိုလွန္သပ္ထားတာက မာဖီးယားဆိုဒ္
မ်က္ခုံးထူထူ ႏွာတံေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးေတြက
မိန္းကေလးတိုင္းရဲ႕အိပ္မက္....
အက္တာ က်မရဲ႕ အနာဂတ္ခင္ပြန္းေလာင္းေလ
“ခြန္းစိုင္း နန္းေလ အိမ္မွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ခ်က္လို႔ လာပို႔ေပးတာ”
“အိမ္ေတာ္ထိန္း ယူသြားလိုက္”
နန္းမ်က္ႏွာပ်က္လ်က္
ဘာလို႔ဆို သူ႕ကိုအၾကည့္တခ်က္ဖဲေပးပီး
အဖက္မလုပ္လို႔ေလ...
“ခလြမ္းး ”
“ဘုတ္”
ခလြမ္းဆိုတာ ခ်ိဳင့္အဆင့္ေတြ ျပဳတ္ထြက္လို႔ထြက္လာတဲ့အသံ ဘုတ္ဆိုတာ နန္း ေခ်ာ္လဲတဲ့အသံ
အသံၾကားလို႔ အျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့
နန္းက ကားယားႀကီးေမွာက္ခုံလဲေနတာ
ခ်ိဴင့္ေတြကလဲ ဟိုတစ ဒီတစ
နန္းသူေခ်ာ္လဲေတာ့ ခြန္းစိုင္းလာထူမလားဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းထားတဲ့
ေသာ္တာနဲ႕ဧကရီရယ္ ဖဲရွိတယ္
ခြန္းစိုင္းကေရာက္မလာဘူး....
ေတာက္ အရွက္ေတြေတာ့ကြဲပါပီ
နန္းေအခမ္းလဲ ရွက္တာေၾကာင့္အေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္
အေနာက္က ေမကေတာ့
တခြီးခြီးနဲ႕ခ်ိဳင့္ေတြဆင့္ပီး အေျပးလိုက္ရတယ္
“ဟားဟားးးငါအူတက္ေနပီ
ကားယားႀကီးလဲေနတာ ခြီးး
ဘယ္သူ...ဘယ္သူက ဟားး ဒီ ငွက္ေပ်ာခြံ လာခ်သြားတာလဲ ဟားဟား”
“ဟုတ္ပ့ ဧကရီရယ္ ”
ေသာ္တာကလဲ အရယ္မပ်က္
~~~~~~~
ဘာလိုလိုနဲ႕ ဧကရီတို႔ ေရာက္တာ တပတ္ရွိေနပီ
ဘာမွမထူးျခားေသး
ေန႕လည္ေရာက္ေတာ့
“လုလုေလး”
“ဗ်ာ မမ ဘာခိုင္းမို႔လဲ”
“အင္း...ခိုင္းစရာရွိတယ္ ၿမိဳ႕စားမင္း႐ုံးကိုသြား
ထမင္းခ်ိဴင့္သြားပို႔..”
“အာ မသင့္ေတာ္ပါဘူး သခင္ႀကီးနဲ႕ ေစ့စပ္ထားတဲ့ မမကသာ သြားပို႔သင့္ေၾကာင္းပါ”
“အာယား မရွည္နဲ႕လုလု မမေျပာတဲ့တိုင္းလုပ္ ဒါဖဲ”
လုလုဆိုတာ တို႔ေတြရဲ႕ဥဥ ..
မွားလို႔ဥခဲေလး......
ေနာင္လုလွ်ံတဲ့
ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္နဲ႕
ေၾကာက္လို႔ရင္ခုန္တာဖဲျဖစ္မွာပါေလ
“ဟို ၿမိဳ႕စားမင္းရွိလား အကိုတို႔”
နိုက္တင္ေဂးငွက္လို ခ်ိဳအိေနတဲ့အသံေလးေၾကာင့္
႐ုံးမွာရွိတဲ့ လူေတြအကုန္လုံးရဲ႕အၾကည့္က
ထိုအသံလာရာဆီမွာ
အခ်ိန္ေတြခနမွ်ရပ္ထားသလားမွတ္ရတယ္
အမိန႔္ပါတဲ့အသံေၾကာင့္
အကုန္လုံးသတိဝင္လာၾကတယ္...
ေသခ်ာတာတခုေတာ့
လကုန္ရင္ လစာျဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာပါဖဲ
“အက္တာဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ”
“ဟို သခင္ႀကီး က်ေနာက ဟို ေန႕ ေန႕လည္စာ လာပို႔ေပးတာပါ”
ေၾကာက္လြန္းလို႔စကားေတြထစ္ေနတဲ့
ကေလးေလးအား ျမင္သူတိုင္း
ျဖစ္ညွစ္ပစ္ခ်င္စရာႀကီး
အူေတယားလို႔ပါဟယ္
ႏႈတ္ခမ္းေလးကတေထာ္ေထာ္နဲ႕
ေရေတာင္ငတ္လာသလိုဖဲ ဂလု
“ေနာက္ကလိုက္ခဲ့”
လုလုလဲ ကုတ္ကုတ္ေလး
လိုက္သြားလိုက္တယ္
႐ုံးကလူေတြကေတာ့
မ်က္လုံးမွာ အသဲပုံေလးေတြနဲ႕
႐ုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့
မ်က္လုံးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႕
ဟက္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ...
အက္ႏႈတ္ခမ္းေလး စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးလို
ေဆးမကူဖဲ နီရဲဆိုေနတာ
တကိုက္ေလာက္ကိုက္လိုက္ရရင္ျဖစ္
အေတြးထက္ အလုပ္က ပိုျမန္တဲ့ ခြန္းစိုင္းတို႔ပါေလ
“ႁပြတ္..”
အံ့ဩတဲ့ပုံေလး မ်က္လုံးေလးကျပဴးလ်က္
စေတာ္ဘယ္ရီႏႈတ္ခမ္းေလးက ဟလ်က္
“ႁပြတ္”
စိတ္မထိန္းနိုင္ဖဲ ထပ္နမ္းမိျပန္တယ္...
“လာထိုင္ ကိုယ့္ကိုေန႕လည္စာ လာပို႔တာမလား”
လုလုေလးကိုလက္ကဆြဲလ်က္
ဧည့္သည္ထိုင္တဲ့ စားပြဲဝိုင္းကိုေခၚသြားကာ
လုလုလက္ကို ဆြဲလ်က္
ခြန္းစိုင္းသူ႕ေပါင္ေပၚထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္
“သခင္ႀကီး”
“ကိုကို”
“ဗ်ာ!!”
“ဟက္ ကိုကိုလို႔ေခၚ”
“သခင္ႀကီး..မသင့္”
“ႁပြတ္”
“သ..”
“ႁပြတ္”
“ကိုကိုလို႔မေခၚမခ်င္းနမ္းေနမွာေနာ
စေတာ္ဘယ္ရီေလး ႁပြတ္”
“ဟို...”
“ႁပြတ္”
“ကိုကို”
“ဗ်ာ ေျပာေလ ကိုယ့္ရဲ႕ စေတာ္ဘယ္ရီေလး”
လုလုေလးလဲ ခြန္းစိုင္းေပါင္ေပၚက ထကာ
ခြန္းစိုင္း သူ႕ေပါင္ေပၚက ထရန္ျပင္ေနတဲ့
စေတာ္ဘယ္ရီေလးကို
ခါးကေနျပန္ဆြဲလ်က္
“ဒီတိုင္းေျပာ စေတာ္ဘယ္ရီေလး”
“မသင့္ေတာ္ပါဘူး
က်ေနာကေယာက္်ားေလးလဲျဖစ္တယ္
ပီးေတာ့ မမေလးဧကရီနဲ႕လဲ
ေစ့စပ္ထားတဲ့သူ ေနာက္ပီး
က်ေနာ့ကို အေပ်ာ္ႀကံေနတာလား
ထားပါ က်ေနာက သခင္ႀကီးရဲ႕အေစခံဖဲဟာ”
“ႁပြတ္...ဒါက ကိုကိုလို႔မေခၚလို႔
ႁပြတ္..ဒါက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အေစခံလို႔ေျပာလို႔
ႁပြတ္..ဒါက ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္လို႔
ႁပြတ္ႁပြတ္”
“ဟာ ခမ်ားႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ
တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႕”
“ဟားးဟားးခ်စ္လို႔ပါကြာ...
ကိုယ့္ရဲ႕စေတာ္ဘယ္ရီေလးက
ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေနေတာ့ေရာ
ကိုယ္ကမခ်စ္ရဘူးတဲ့လား
ပိစိေလးရယ္ ကိုယ္ကအေပ်ာ္ႀကံစရာလား
ကိုယ့္မွာခ်စ္လြန္းလို႔ ငုံထားမတတ္ျဖစ္ေနရတာ
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနရေအာင္
ကိုယ့္ကိုသူတို႔ကေမြးေပးထားတာမဟုတ္သလို
ဒီခ်ိန္ ဒီအ႐ြယ္ထိ
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတာတခုမွမရွိဘူး
ကိုယ္ကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့မင္းေလးရွိရင္
ကိုယ့္ဘဝႀကီးကေနေပ်ာ္ေနပါပီ
မင္းေလးသာကိုယ့္အနားက ထြက္မသြားဖဲ
ဘာေတြဖဲျဖစ္လာ ျဖစ္လာ
ကိုယ့္ေဘးမွာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္ရွိေနေပးပါေနာ”
လုလု ခြန္းစိုင္းစကားေၾကာင့္
ရင္ဘက္ထဲက တဒုတ္ဒုတ္နဲ႕မဟုတ္ဖဲ
ခြန္းစိုင္း ခြန္းစိုင္း ဆိုပီးေအာ္ေနတာ
ဒီလူ သူ႕ကိုစကားေတြနဲ႕သတ္ေနတာလားဖဲ
ခြန္းစိုင္းသူ႕ေရွ႕က ပန္းေရာင္လုံးေလးအား
အူးယားလြန္းလို႔ အေနာက္ကေန အားပါပါနဲ႕ ညွစ္မိလိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့အသံပိစိေလး
“အားး”
“လူႀကီး လူကို ညွစ္သတ္ေနတာလား”
“စေတာ္ဘယ္ရီေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာကို
မြ”
“လူကိုအားေန နမ္းေနတာဖဲ”
“ျဖစ္နိုင္ရင္ ကိုယ္က ငုံထားခ်င္တာ ပိစိေလးရဲ႕”
“ဘာ..ဘာပိစိလဲ”
ပန္းေရာင္ေလးရဲ႕ပါးမို႔မို႔ေလးေတြက နီလ်က္
ဒီကေလးေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔
အိမ္မွာေခၚထားတာ သူေလးက ဘာမွမသိ
တေန႕တေန႕ ပိစိေလး လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကို
ေနာက္ကြယ္ကေနဖဲ ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ
လူကိုအသဲေတြယားေအာင္တအားလုပ္တတ္တယ္
ဖြင့္ေျပာဖို႔က်အခြင့္ေရးမရ
ဟက္ မိုးနတ္မင္းကဖဲ
သူ႕အခ်စ္ေတြကိုအသိမွတ္ျပဳသည့္အလား
ဒီေန႕ ေန႕လည္စာလာပို႔တဲ့ ပိစိေလးကို
အပိုင္ရေအာင္ သိမ္းပစ္လိုက္တယ္
႐ုံးထဲက လူေတြကလဲ သူ႕ပိစိေလးကိုဖဲ
သေရတမွ်မွ်နဲ႕ၾကည့္ေနက်တာ
ဟြန္း လကုန္မွလစာျဖတ္ပစ္မယ္
“ခ်စ္တယ္ ပိစိေလး ကိုယ့္ကို အေျဖေပးေတာ့”
“ကိုကိုကလဲ ဇြတ္ႀကီး”
“ဇြတ္ဇြတ္ဖဲပိစိေလး တျခားသူေတြ ပိစိေလးကို
တႏွာမ်က္လုံးနဲ႕ၾကည့္ေနၾကတဲ့
ဘဲမရွိတဲ့သူေတြရွိလို႔ ကေလးကိုစိတ္မခ်နိဳင္ဘူး
ကိုယ့္အပိုင္အမွတ္ေပးခ်င္ပီ”
(ဟင္းဟင္း အမွတ္ေပးခ်င္လို႔တဲ့🌚🤭)
18.9.2021
မင္းတို႔က်ဲက်ဲက အပ်င္းႀကီးေနတာပါ
တလုံးမွမေရးရေသးေပမယ့္
ဒီေန႕မွမတင္ရင္ ျပန္ေပးဆြဲမယ့္သူရွိလို႔
တင္လိုက္ပါပီ
_____________________
FuFu 5
(မသိဘူး ကျော်မယ် ခွမယ် 😏)
ဒေါ်နန်းတင့်တင့်စံ (ခေါ်) ယွန်း တဖြစ်လဲ
ဒီမောဆိုမြို့ကို အစစ်မကောင်းမှု့အကြောင်းပြုပီး
ရောက်လာခဲ့တယ်
(ဒီမောဆိုမြို့သိကြလား နာမည်လှလို့ယူသုံးလိုက်ပီ)
“အန်တီလေး နန်းပြောစရာရှိတယ်”
“ပြောလေ နန်းရဲ့...
နန်းဖြစ်ချင်တာ အားလုံးဖြစ်စေရမယ်”
“ခ်ခ် အက်တာတွေ အန်တီလေးကို ချစ်နေရတာ
မြို့စားမင်း ခွန်းစိုင်းသီဟဇော်ကိုသိတယ်မလား”
ဪ အက်တာ ငါတို့အောင်သွယ်ပေးရမယ့်
Seme ကြီးဖဲ
“အဲတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“နန်းသူ့ကို ကြိုက်တယ် အဲတာ ...”
ဆက်မပြောဖဲ ရပ်ကာ
ရှက်ပြုံးလေးဖြင့်....
ငါ့ဟဲ့ ဖူဂျီမ ဘယ်ခြေသွားရင်
ညာရောက်တယ်ဆိုတာ သိတာပေါ့
ဟင်းဟင်းးး
“မြို့စားမင်းမှာ စေ့စပ်ထားတဲ့ သူရှိတယ်မလား”
နန်းအေခမ်းကတော့ မျက်နှာ ပျက်လျက်
“ အိုခိလေ အန်တီလေး ကြိုးစားကြည့်ပေးမယ်”
“ဟုတ်”
ဟက် ခွန်းစိုင်းက ငါ့အပိုင်ဖဲ
ဒေါ်နန်းတင့်တင့်စံကို အသက် ၃၀ကျော် လို့သင်ထင်နေပါသလား?...
အက်လိုတွေးနေရင်း ချက်ချင်းဖျက်လိုက်ပါ
ခုအမှ ၂၇ ဖဲရှိပါသေးတယ်...
ရွယ်တင်နုပျိုနေတဲ့ အလှလေးပါ....
နန်းအေခမ်းရဲ့အလှက အရိုင်းဆန်တယ်ဆို
ဒေါ်နန်းတင့်တင့်စံက နတ်ဆိုးဆန်တယ်....
~~~~~~
လှေကားပေါ်ကနေ တထစ်ချင်းဆင်းလာတဲ့
နတ်ဘုရား... ယောက်ျားပီသစွာ
စေ့ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးတစုံ...
နှုတ်ခမ်းမွှေး ရေးရေးလေးတွေက
အထောက်အကူပေးထားတယ်ထင်ရသည့်အလား
ဆံပင်ကိုလှန်သပ်ထားတာက မာဖီးယားဆိုဒ်
မျက်ခုံးထူထူ နှာတံဖြောင့်ဖြောင့်လေးတွေက
မိန်းကလေးတိုင်းရဲ့အိပ်မက်....
အက်တာ ကျမရဲ့ အနာဂတ်ခင်ပွန်းလောင်းလေ
“ခွန်းစိုင်း နန်းလေ အိမ်မှာ ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ချက်လို့ လာပို့ပေးတာ”
“အိမ်တော်ထိန်း ယူသွားလိုက်”
နန်းမျက်နှာပျက်လျက်
ဘာလို့ဆို သူ့ကိုအကြည့်တချက်ဖဲပေးပီး
အဖက်မလုပ်လို့လေ...
“ခလွမ်းး ”
“ဘုတ်”
ခလွမ်းဆိုတာ ချိုင့်အဆင့်တွေ ပြုတ်ထွက်လို့ထွက်လာတဲ့အသံ ဘုတ်ဆိုတာ နန်း ချော်လဲတဲ့အသံ
အသံကြားလို့ အပြင်ထွက်ကြည့်တော့
နန်းက ကားယားကြီးမှောက်ခုံလဲနေတာ
ချိူင့်တွေကလဲ ဟိုတစ ဒီတစ
နန်းသူချော်လဲတော့ ခွန်းစိုင်းလာထူမလားဆိုတဲ့ အတွေးလေးနဲ့ကြည့်လိုက်တော့
ရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းထားတဲ့
သော်တာနဲ့ဧကရီရယ် ဖဲရှိတယ်
ခွန်းစိုင်းကရောက်မလာဘူး....
တောက် အရှက်တွေတော့ကွဲပါပီ
နန်းအေခမ်းလဲ ရှက်တာကြောင့်အပြေးထွက်သွားလေတော့သည်
အနောက်က မေကတော့
တခွီးခွီးနဲ့ချိုင့်တွေဆင့်ပီး အပြေးလိုက်ရတယ်
“ဟားဟားးးငါအူတက်နေပီ
ကားယားကြီးလဲနေတာ ခွီးး
ဘယ်သူ...ဘယ်သူက ဟားး ဒီ ငှက်ပျောခွံ လာချသွားတာလဲ ဟားဟား”
“ဟုတ်ပ့ ဧကရီရယ် ”
သော်တာကလဲ အရယ်မပျက်
~~~~~~~
ဘာလိုလိုနဲ့ ဧကရီတို့ ရောက်တာ တပတ်ရှိနေပီ
ဘာမှမထူးခြားသေး
နေ့လည်ရောက်တော့
“လုလုလေး”
“ဗျာ မမ ဘာခိုင်းမို့လဲ”
“အင်း...ခိုင်းစရာရှိတယ် မြို့စားမင်းရုံးကိုသွား
ထမင်းချိူင့်သွားပို့..”
“အာ မသင့်တော်ပါဘူး သခင်ကြီးနဲ့ စေ့စပ်ထားတဲ့ မမကသာ သွားပို့သင့်ကြောင်းပါ”
“အာယား မရှည်နဲ့လုလု မမပြောတဲ့တိုင်းလုပ် ဒါဖဲ”
လုလုဆိုတာ တို့တွေရဲ့ဥဥ ..
မှားလို့ဥခဲလေး......
နောင်လုလျှံတဲ့
ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့
ကြောက်လို့ရင်ခုန်တာဖဲဖြစ်မှာပါလေ
“ဟို မြို့စားမင်းရှိလား အကိုတို့”
နိုက်တင်ဂေးငှက်လို ချိုအိနေတဲ့အသံလေးကြောင့်
ရုံးမှာရှိတဲ့ လူတွေအကုန်လုံးရဲ့အကြည့်က
ထိုအသံလာရာဆီမှာ
အချိန်တွေခနမျှရပ်ထားသလားမှတ်ရတယ်
အမိန့်ပါတဲ့အသံကြောင့်
အကုန်လုံးသတိဝင်လာကြတယ်...
သေချာတာတခုတော့
လကုန်ရင် လစာဖြတ်တော့မယ်ဆိုတာပါဖဲ
“အက်တာဘာဖြစ်နေကြတာလဲ”
“ဟို သခင်ကြီး ကျနောက ဟို နေ့ နေ့လည်စာ လာပို့ပေးတာပါ”
ကြောက်လွန်းလို့စကားတွေထစ်နေတဲ့
ကလေးလေးအား မြင်သူတိုင်း
ဖြစ်ညှစ်ပစ်ချင်စရာကြီး
အူတေယားလို့ပါဟယ်
နှုတ်ခမ်းလေးကတထော်ထော်နဲ့
ရေတောင်ငတ်လာသလိုဖဲ ဂလု
“နောက်ကလိုက်ခဲ့”
လုလုလဲ ကုတ်ကုတ်လေး
လိုက်သွားလိုက်တယ်
ရုံးကလူတွေကတော့
မျက်လုံးမှာ အသဲပုံလေးတွေနဲ့
ရုံးခန်းထဲရောက်တော့
မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့
ဟက် ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ...
အက်နှုတ်ခမ်းလေး စတော်ဘယ်ရီသီးလေးလို
ဆေးမကူဖဲ နီရဲဆိုနေတာ
တကိုက်လောက်ကိုက်လိုက်ရရင်ဖြစ်
အတွေးထက် အလုပ်က ပိုမြန်တဲ့ ခွန်းစိုင်းတို့ပါလေ
“ပြွတ်..”
အံ့ဩတဲ့ပုံလေး မျက်လုံးလေးကပြူးလျက်
စတော်ဘယ်ရီနှုတ်ခမ်းလေးက ဟလျက်
“ပြွတ်”
စိတ်မထိန်းနိုင်ဖဲ ထပ်နမ်းမိပြန်တယ်...
“လာထိုင် ကိုယ့်ကိုနေ့လည်စာ လာပို့တာမလား”
လုလုလေးကိုလက်ကဆွဲလျက်
ဧည့်သည်ထိုင်တဲ့ စားပွဲဝိုင်းကိုခေါ်သွားကာ
လုလုလက်ကို ဆွဲလျက်
ခွန်းစိုင်းသူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်
“သခင်ကြီး”
“ကိုကို”
“ဗျာ!!”
“ဟက် ကိုကိုလို့ခေါ်”
“သခင်ကြီး..မသင့်”
“ပြွတ်”
“သ..”
“ပြွတ်”
“ကိုကိုလို့မခေါ်မချင်းနမ်းနေမှာနော
စတော်ဘယ်ရီလေး ပြွတ်”
“ဟို...”
“ပြွတ်”
“ကိုကို”
“ဗျာ ပြောလေ ကိုယ့်ရဲ့ စတော်ဘယ်ရီလေး”
လုလုလေးလဲ ခွန်းစိုင်းပေါင်ပေါ်က ထကာ
ခွန်းစိုင်း သူ့ပေါင်ပေါ်က ထရန်ပြင်နေတဲ့
စတော်ဘယ်ရီလေးကို
ခါးကနေပြန်ဆွဲလျက်
“ဒီတိုင်းပြော စတော်ဘယ်ရီလေး”
“မသင့်တော်ပါဘူး
ကျနောကယောက်ျားလေးလဲဖြစ်တယ်
ပီးတော့ မမလေးဧကရီနဲ့လဲ
စေ့စပ်ထားတဲ့သူ နောက်ပီး
ကျနော့ကို အပျော်ကြံနေတာလား
ထားပါ ကျနောက သခင်ကြီးရဲ့အစေခံဖဲဟာ”
“ပြွတ်...ဒါက ကိုကိုလို့မခေါ်လို့
ပြွတ်..ဒါက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အစေခံလို့ပြောလို့
ပြွတ်..ဒါက ကိုယ်မင်းကို ချစ်လို့
ပြွတ်ပြွတ်”
“ဟာ ခများကြီး ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ
တပြွတ်ပြွတ်နဲ့”
“ဟားးဟားးချစ်လို့ပါကွာ...
ကိုယ့်ရဲ့စတော်ဘယ်ရီလေးက
ယောက်ျားလေးဖြစ်နေတော့ရော
ကိုယ်ကမချစ်ရဘူးတဲ့လား
ပိစိလေးရယ် ကိုယ်ကအပျော်ကြံစရာလား
ကိုယ့်မှာချစ်လွန်းလို့ ငုံထားမတတ်ဖြစ်နေရတာ
ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုစိုက်နေရအောင်
ကိုယ့်ကိုသူတို့ကမွေးပေးထားတာမဟုတ်သလို
ဒီချိန် ဒီအရွယ်ထိ
ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးထားတာတခုမှမရှိဘူး
ကိုယ်ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုမစိုက်ဘူး
ကိုယ်ချစ်တဲ့မင်းလေးရှိရင်
ကိုယ့်ဘဝကြီးကနေပျော်နေပါပီ
မင်းလေးသာကိုယ့်အနားက ထွက်မသွားဖဲ
ဘာတွေဖဲဖြစ်လာ ဖြစ်လာ
ကိုယ့်ဘေးမှာ ဆိုးတူကောင်းဖက်ရှိနေပေးပါနော”
လုလု ခွန်းစိုင်းစကားကြောင့်
ရင်ဘက်ထဲက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့မဟုတ်ဖဲ
ခွန်းစိုင်း ခွန်းစိုင်း ဆိုပီးအော်နေတာ
ဒီလူ သူ့ကိုစကားတွေနဲ့သတ်နေတာလားဖဲ
ခွန်းစိုင်းသူ့ရှေ့က ပန်းရောင်လုံးလေးအား
အူးယားလွန်းလို့ အနောက်ကနေ အားပါပါနဲ့ ညှစ်မိလိုက်တော့ ထွက်လာတဲ့အသံပိစိလေး
“အားး”
“လူကြီး လူကို ညှစ်သတ်နေတာလား”
“စတော်ဘယ်ရီလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာကို
မွ”
“လူကိုအားနေ နမ်းနေတာဖဲ”
“ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုယ်က ငုံထားချင်တာ ပိစိလေးရဲ့”
“ဘာ..ဘာပိစိလဲ”
ပန်းရောင်လေးရဲ့ပါးမို့မို့လေးတွေက နီလျက်
ဒီကလေးလေးကို ချစ်လွန်းလို့
အိမ်မှာခေါ်ထားတာ သူလေးက ဘာမှမသိ
တနေ့တနေ့ ပိစိလေး လှုပ်ရှားမှု့တွေကို
နောက်ကွယ်ကနေဖဲ ကြည့်နေခဲ့ရတာ
လူကိုအသဲတွေယားအောင်တအားလုပ်တတ်တယ်
ဖွင့်ပြောဖို့ကျအခွင့်ရေးမရ
ဟက် မိုးနတ်မင်းကဖဲ
သူ့အချစ်တွေကိုအသိမှတ်ပြုသည့်အလား
ဒီနေ့ နေ့လည်စာလာပို့တဲ့ ပိစိလေးကို
အပိုင်ရအောင် သိမ်းပစ်လိုက်တယ်
ရုံးထဲက လူတွေကလဲ သူ့ပိစိလေးကိုဖဲ
သရေတမျှမျှနဲ့ကြည့်နေကျတာ
ဟွန်း လကုန်မှလစာဖြတ်ပစ်မယ်
“ချစ်တယ် ပိစိလေး ကိုယ့်ကို အဖြေပေးတော့”
“ကိုကိုကလဲ ဇွတ်ကြီး”
“ဇွတ်ဇွတ်ဖဲပိစိလေး တခြားသူတွေ ပိစိလေးကို
တနှာမျက်လုံးနဲ့ကြည့်နေကြတဲ့
ဘဲမရှိတဲ့သူတွေရှိလို့ ကလေးကိုစိတ်မချနိုင်ဘူး
ကိုယ့်အပိုင်အမှတ်ပေးချင်ပီ”
(ဟင်းဟင်း အမှတ်ပေးချင်လို့တဲ့🌚🤭)
18.9.2021
မင်းတို့ကျဲကျဲက အပျင်းကြီးနေတာပါ
တလုံးမှမရေးရသေးပေမယ့်
ဒီနေ့မှမတင်ရင် ပြန်ပေးဆွဲမယ့်သူရှိလို့
တင်လိုက်ပါပီ
_____________________