"Bry, you're Mom's here" pag iimporma ko sa kanya. Doon naman nakangiting lumapit si Ma'am Claire sa gawi namin, na tila walang narinig.
"How are you feeling son?" She asked and touched his forehead. Bumitaw naman si Bryan sa akin at tiningnan ang ekspresyon ko.
"Maghahanda lang po ako ng lunch" paalam ko sa kanila at lumabas ng kwarto.
Hindi sa ayaw kong malaman ng pamilya ni Bryan ang tungkol sa pagbubuntis ko pero natatakot ako sa magiging reaksyon nila. Alam kong hindi namin ito matatago habangbuhay pero hinahanda ko pa ang sarili ko kung anong maaaring mangyari.
Mabait si Ma'am Claire lalo na sa akin, pero ibang usapan na kasi pag involve ang anak niya. It might or it might be the same again, the way she treated me.
"Brianna" narinig kong tawag sa akin ni Ma'am Claire, patapos na ako sa pagluluto.
"M-Ma'am, ah I-I'm-" hindi ko maapuhap ang nais kong sabihin.
"Don't worry, I won't ask anything until Bryan will get better and both of you will explain everything to me and to his father." seryosong saad niya. Tumango ako at yumuko.
Pinakain ko muna si Bryan. "By dito ka lang, magpapahinga tayo" he stopped me when I was about to get up.
"I'll be back, sasabayan ko lang ang Mommy mong kumain."
Tumango siya at sumandal sa headboard ng kama. May balak atang hintayin ako. Pagbalik ko ng kusina ay inilagay ko sa lababo ang pinagkainan ni Bryan. Nakahanda na rin ang lamesa para sa amin ni Ma'am Claire.
"Let's eat" paanyaya niya sa akin. Tanging tunog lang nang kutsara at tinidor ang ingay sa gitna namin.
"Is it okay with you if I'm going back to the office this afternoon?. We might sleep here tonight, don't bother to cook dinner. We'll bring foods for us." tanong niya pagkatapos naming maglunch.
"O-okay po Ma'am" hindi ko makuhang tumingin ng deretso sa kanya. Bumaba ang tingin niya sa tiyan ko.
"Don't tire yourself too much"
"O-po"
Nagpaalam siya sa akin para bumalik sa office. Bamalik ako sa kwarto ni Bryan. At gaya nga hula ko ay naghintay ito sa akin.
Tumabi ako sa kanya at hinarap siya. "Okay na ba ang pakiramdam mo?"
"Hmm-mm, medyo mabigat pa nga lang ang katawan ko. Galing ng nurse ko e" masuyo niyang hinaplos ang mukha ko.
"Dito daw matutulog parents mo mamaya" pag iimporma ko sa kanya.
"Galit ka ba?" he asked suddenly.
"Hindi. Bakit naman ako magagalit?" nakakunot noo kong balik tanong.
"Kasi nalaman ni Mommy"
I traced his jaw with my fingers. "Malalaman at malalaman rin naman nila. I realized it's quite unfair to them that they didn't know about this. Nalaman nga nang mommy mo, accidental naman" pahayag ko.
"She'll understand"
"T-tatanggapin kaya nila?"
"Ofcourse, apo nila yan" he smiled genuinely. "Think about it, may tagapagmana na pala ako. Ang saya lang" I closed my eyes when he kissed my forehead.
Si Ethan? Piping tanong ko.
Hinapit niya ako palapit sa kanya at niyakap ng mahigpit. "Let's talk about us when I recover, kay?"
"KAYA MO NA bang tumayo? You don't have to force yourself"
"Hmm-mm"
Inalalayan ko siyang tumayo. Okay na naman yong pakiramdam niya pero natatakot parin ako dahil hindi pa siya lubusang gumagaling.
Nagulat ako ng bigla niya akong niyakap pagtayo niya. Bigla akong nag alala sa kanya subalit naramdaman kong binaon niya ang mukha niya sa gitna ng leeg ko at hinalik halikan.
"Bryan, ano ba! Ang landi mo" saway ko sa kanya dahil nakikiliti ako. Pinilit kong kumalas pero hinigpitan niya ang yakap sa akin.
"Edi landiin mo rin ako para it's a tie" he chuckled. His continue kissing me everywhere until his lips reached my cleavage, teasing me.
"B-Bry hindi ka pa magaling" I protested and tried to pushed him.
"Edi pag magaling na ako, pwedi na?" he asked, hopeful with a slight of teasing expression. I rolled my eyes. Hindi naman kasi yon yung ibig kong sabihin.
"Ewan ko sayo, amayos ka! Parating na parents mo"
Umayos siya ng tayo pero hindi parin inaalis ang kamay sa akin. He stared down at me with a flood of emotions dancing through his eyes. He moved closer his face and kissed me to the tip of my nose.
Napukaw ang attention namin ng tumunog ang doorbell niya. We walked down to the stairs with interwined fingers. He opened the door for his parents, the moment he did, they looked down on our hands.
Mr. Javier cleared his throat. "Good evening son, Miss Perez" he formally greeted.
"G-Good evening po Sir, Ma'am" yumuko ako ng bahagya at pilit binabawi ang kamay ko sa mahigpit na hawak ni Bryan.
Bahagyang ngumiti ang ina ni Bryan bago sila tuluyang pumasok sa loob. Sumunod rin kami ni Bryan. They brought foods just like Mrs. Javier said earlier. Tahimik muna kaming nakaupo sa sofa para makapagpahinga sila.
Bryan broke the silence, asking his dad about chl's and office works. When it went silent again I excused myself.
"Excuse me po, I'll prepare the table" Bryan held my hand when I stood up.
"I'll help you"
"Don't force yourself to move so much yet. Hindi ka masyadong magaling, baka mabinat ka" I bent down a bit and touched his neck with my knuckles to check his temperature.
"Please" he pleaded like a kid.
Napapansin kong kanina pa siya dikit ng dikit sa akin. Simula ng kaya niya nang gumalaw galaw ay halos hindi na ito mapakaling wala ako sa tabi niya.
"No Bryan! Wag nang matigas ang ulo please, mainit ka pa!" I scolded him.
Tumikhim si Ma'am Claire. "She's right Bryan. I'll help Brianna with the table. Stay here with your dad."
Bigla akong nahiya nang maalalang nandito ang parents niya. Wow Brianna! You just scolded your boss' son in front of them. Nice!
We arranged the foods they brought before she asked me to call them.
"Dinner's ready na po" magalang kong paanyaya kay Sir Timothy.
Bryan, on the other hand, frowned at me. Nauna nang tumayo si Sir Tim at naglakad papasok sa kusina. Naiwan naman kaming dalawa ni Bryan. I sat beside him.
"Sorry, nag aalala lang naman ako sayo"
"If you're sorry, you're suppose to hug or kiss me" pag iinarte niya.
"I gave too much since yesterday!" I argued and stood up, pulling him up with me. "Naghihintay yung parents mo oy!"
"One kiss" ungot niya.
"What happened to you? Para kang bata. At anong kiss?! We can't kiss, you're still sick!" hinala ko siya ulit patayo at nagpadala naman siya.
"Tsk! Lagot ka talaga sa akin kapag magaling na ako" he whispered to my ear and snaked his arm on my shoulder as we headed to the kitchen. I just pinched his side in return.
He chuckled.
We ate our dinner with less talk. Pagkatapos namin ay umupo kaming apat sa sofa. I guess this is the time! Medyo kinakabahan nga lang ako sa kaseryoshan ng kaharap namin pero yung katabi ko ay chill lang na pinaglalaruan ang daliri ko.
I hope this will come out positive.
_🖋