"တိမ္လႊာ....တိမ္လႊာသမီးေရ.."
"........."
"တိမ္လႊာ....က်စ္!!!..ဒီေကာင္မေလး လစ္ခနဲဆုိေပ်ာက္သြားတာ။"
ခန္႔ထည္ အေနာက္မွာ ၾကက္သားေပါင္းခိုင္းထားတာရေတာ့၊အိမ္အကူေကာင္မေလးလာေျပာတာနဲ႔ခဏေလးသြားၾကည့္တာ။အဲ့ဒါ ဧည့္ခန္းထဲမွာခုနက၊သူနဲ႔တူတူထိုင္ေဆာ့ေနတဲ့ တိမ္လႊာက၊ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး။
ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သံုးႏွစ္ထဲဝင္လာတဲ့အရြယ္ျဖစ္တာေၾကာင့္၊တစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ေလ်ွာက္သြားကာ၊လစ္ကနဲေပ်ာက္သြားတတ္ေလသည္။အခုလည္း ဘယ္ကုိေရာက္သြားလဲမသိ။ဒါေပမယ့္ တိမ္လႊာေလးကအလည္ေလးပင္။အိမ္ထဲမွာပဲေလ်ွာက္သြားတာ၊ျခံထဲအထိေတာ့ သူမေလးတစ္ခါမွ ေလ်ွာက္မသြားေပ။
"ကိုကို...ဟုတ္တယ္..ကိုကို႔စာၾကည့္ခန္းထဲသြားၾကည့္ရမယ္"
သူအခုမွစဥ္းစားမိတာ။ဒီေန႔ကိုကိုေဆး႐ုံမသြားရေပ။စာၾကည့္ခန္းထဲစာဖတ္ေနတာ၊မနက္ကတည္းကျဖစ္သည္။သူ႔သမီးေႏွာင့္ယွက္မွာစိုးတာေၾကာင့္၊ခန္႔ထည္ထိန္းေပးေနတာ။ဒါကုိ ဟိုေဖခ်စ္ကေလးက ခန္႔ထည္လစ္တာနဲ႔တန္းထြက္သြားတာျဖစ္မည္။
"ခစ္~~ခစ္~~~ဒယ္ဒယ္"
စာၾကည့္ခန္းနားေရာက္ေလ တိမ္လႊာရဲ႕တစ္ခစ္ခစ္ရယ္သံေလးၾကားရေလျဖစ္တာေၾကာင့္ ခန္႔ထည္ျပဳံးလိုက္မိသည္။မွန္းထားတာနဲ႔ ကြက္တိ။စာၾကည့္ခန္းတံခါးကုိ အသာေျဖးေျဖးေလးဟကာ အထဲကုိေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့...
အံမယ္..ၾကည့္စမ္းေခ်ာကလက္ေတြစားေနတာ။ပါးစပ္တစ္ခုလံုးကိုေပပြေနေရာပဲ။သူ႔daddyကလည္း သူ႔သမီးပံုကုိၾကည့္ၿပီးသေဘာေတြက်ေနတာ။သူ႔daddyကုိဘာလို႔ဒီေလာက္ကပ္သလဲအခုမွအေျဖေပၚတယ္။ေခ်ာကလက္စားရလို႔ကုိ။သမီးေလးက ေမြးကတည္းခြၽဲၾကပ္တတ္တာေၾကာင့္ ခန္႔ထည္ကအခ်ဳိေတြဆုိခ်င့္ခ်ိန္ေကြၽးသည္။သူမေလးကအခ်ဳိဆုိ အားႀကီးႀကိဳက္လြန္းသည္။
"မိၿပီ!!...."
ဆုိကာ အခန္းထဲကိုဝုန္းခနဲဝင္ခ်သြားေတာ့၊သားအဖႏွစ္ေယာက္လံုးလန္႔ဖ်န္႔သြားကာ၊တိမ္လႊာေလးဆုိလက္ထဲကေခ်ာကလက္ေတာင္ ဘုတ္ခနဲေအာက္ကုိျပဳတ္က်သြားေလသည္။
"အခ်ဳိေတြခိုးစားေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။ကိုကို..ကုိကိုကေရာဘာလို႔အဲ့လိုေတြခိုးေကြၽးရတာလဲ!!"
"သမီးက..ကုိယ့္ဆီလာၿပီးေတာင္းေတာ့ ကုိယ္လည္းသနားတာနဲ႔ေကြၽးလိုက္တာပါငယ္ရာ။"
"သူျဖစ္ရင္ငယ္ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းလဲ ကုိကိုသိရဲ႕သားနဲ႔။ၿပီးေတာ့၊သမီးနဲ႔မတည့္တာဆုိ ကိုကိုကပိုေတာင္သိၿပီး၊ဆင္ျခင္ေပးရမွာေလ။"
"ကုိယ္သိပါတယ္ငယ္ရယ္။ေကြၽးၿပီးသြားတာနဲ႔ေဆးတိုက္ဖို႔ျပင္ၿပီးသားပါကြ။တစ္ခါတစ္ေလ ေကြၽးတာပဲငယ္ရယ္ေနာ္၊ၿပီးေတာ့သမီးရဲ႔daddyမင္းကိုကိုက ဆရာဝန္ပါကြ။အဲ့ေလာက္ႀကီးမစိုးရိမ္နဲ႔ေနာ္။"
အရမ္းေတြေဒါသထြက္ေနတဲ့ ငယ့္အနားကုိသမီးေလးခ်ီကာ ထသြားလိုက္ေလသည္။ငယ္က သြန္းသုတရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလို႔ေျပာစရာမလိုေအာင္ စိုးရိမ္လြန္းအားႀကီးနဲ႔ေနရာမွာၿပိဳင္စံ႐ွားေပ။
"ကုိကိုကဆရာဝန္ဆုိ ပိုသိရမွာေပါ့။သမီးေလး ဒါေတြစားရင္၊ဘယ္လိုခံစားရမယ္ဆုိတာ။"
"ဟုတ္ပါၿပီငယ္ရယ္။ေနာက္ဆုိ ကုိယ္ဆင္ျခင္ခ်င္မယ္ေနာ္။အခုေတာ့ ကုိယ္ဗိုက္ဆာေနၿပီ။ငယ့္လက္ရာေလးကုိစားခ်င္ေနၿပီေနာ့။ထမင္းသြားစားၾကရေအာင္ကြာ။"
"ခုနကက်ေတာ့ မဆာပဲ။ဆူေတာ့မွ..ခ်က္ခ်င္းႀကီးဆာသြားေရာ။"
"ငယ့္မ်က္ႏွာေလးျမင္မွ..ပိုဆာသြားတာ။"
"ဟာ...ကုိကိုေနာ္..သမီးေ႐ွ႕မွာဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ေတာ္ၿပီ ခဗ်ားသမီးကုိမ်က္ႏွာသစ္ေပးၿပီးေခၚလာခဲ့ ကြၽန္ေတာ္သြားႏွင့္မယ္။"
ဆုိကာေဘာက္ဆက္ေဘာက္ဆက္နဲ႔အခန္းထဲကထြက္သြားတာေၾကာင့္ ေခါင့္မွာေၾကာင္သြားရျပန္သည္။
"အယ္...ငယ္..ကိုကိုကဗိုက္ကုိေျပာတာေလ။ဒီေကာင္ေလးဘာေတြေတြးသြားပါလိမ့္..ဟားဟားဟား"
"ခစ္~~ခစ္"
ေခါင့္ရဲ႕တစ္ဟားဟားေအာ္သံၾကားေတာ့၊ေခါင့္လက္ထဲကသမီးေလးပါ ေရာေရာင္ကာ တစ္ခစ္ခစ္ရယ္သံေလးထြက္ေအာင္ရယ္ေလေတာ့သည္။
"daddyသမီးေလးက ဘာေတြသိလို ့ရယ္ေနတာတုန္းကြ။ဟင္..သမီးကသိလို႔လား"
"သိဝူး~~~ခစ္ခစ္"
"ဟားဟားဟား သမီးကေတာ့ကြာ မြ daddyရဲ႕သဲတုန္ေလးကုိခ်စ္လိုက္တာကြာ။"
သမီးေလးက ငယ္နဲ႔တူသည္။ငယ့္ရဲ႕အသားအေရ၊ရဲရဲစိုစိုႏႈတ္ခမ္းပါေလး၊မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့႐ွည္႐ွည္ေလးေတြ၊ဆံႏြယ္အိအိေလးေတြစတဲ႔ ငယ္ရဲ႕အလွအပတရားအားလံုးကုိသူမေလးကအေမြယူထားတာ။ေခါင္နဲ႔တူတာဆုိလို႔ မ်က္ခံုးေကာင္းတာရယ္ မ်က္စံနက္တာရယ္တူသည္။အေဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွတရားေတြတစ္ခုဆီကိုအေမြယူထားတဲ့သမီးေလးက အေခ်ာအလွေလးျဖစ္မွာေသခ်ာသည္။
အခုေတာင္ ေကာ္ပတ္႐ုပ္ေလးနဲ႔တူတာေၾကာင့္၊သူတူ႔ေလး သြန္းစစ္ျခံရံ ဆုိ သူ႔သမီးေလးျမင္တာနဲ႔ ဘာဘီေလး ဘာဘီေလးနဲ႔အတင္းကိုလုခ်ီတတ္ေလသည္။သူမေလးကလည္း တစ္ျခားသူ႐ွိရင္သာအသံျပဲေအာင္ေအာ္ငိုတာ သူ႔အကုိက မႏိုင္တႏိုင္နဲ႔ခ်ီရင္လက္မေလးစုပ္ၿပီးၿငိမ္ေနေရာပဲ။
"ဒယ္ဒယ္....ေခ်ာကရက္..."
"ေခ်ာကလက္..စားၿပီးၿပီေလသမီးရဲ႕။ေတာ္ေတာ့ေနာ္..အခုdaddyတုိ႔မန္မန္စားၾကမယ္။"
"စားခ်င္ဝူး..."
"မစားလို႔မရဘူးေလသဲတုံးေလးရဲ႕၊ေတာ္ၾကာ ဒီပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြပိန္က်သြားရင္ daddyစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရခ်ည္ရဲ႕။"
"ပါပါးဟင္းကေကာင္းဝူး..."
သမီးအေျပာေၾကာင့္...ေခါင့္မွာရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္သြားရသည္။သမီးက သူ႔ပါပါးရဲ႕လက္ရာကုိအဲ့လိုၾကဳိက္တာပါ။ငယ့္ရဲ႕လက္ရာက အရင္ကထက္စာရင္တုိးတက္လာပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အလြဲလုပ္တတ္တဲ့ငယ့္ရဲ႕ဗီဇအတိုင္း၊တစ္ခါတစ္ေလ ဟင္းကငံသြားလိုက္၊တစ္ခါတစ္ေလေပါ့သြားလိုက္နဲ႔အဲ့လိုေလးေတြေတာ့႐ွိသည္။
"ပါပါးလက္ရာက ေကာင္းပါတယ္မီးမီးရဲ႕၊daddyက ေတာ့အရမ္းႀကိဳက္ပဲ။မီးမီးကခုမွစစားလုိ႔ စားပါမ်ားရင္ေကာင္းသြားလိမ့္မယ္။"
"ဟြန္႔....ငံရယ္..ဒယ္ဒယ္ရဲ႕"
"ငံပါဘူးကြာ...daddyကေတာ့ေရေလးေသာက္လုိက္တာ မငံေတာ့ဘူး"
"အဲ့႐ုိလုပ္႐ုိ ့ရတာေပါ့..ဟုတ္ရား.."
"ရတာေပါ့ သဲတံုးရဲ႕...ဒီတစ္ခါငံရင္ေရေလးေသာက္လိုက္..အငံေတြေပ်ာက္သြားေရာ"
"ဟုတ္...ဟုတ္..မီးမီး..အဲ့႐ုိ႐ုတ္႐ိုက္မယ္"
"Ok အဲ့ဒါဆုိ အခုမ်က္ႏွာအရင္သြားသစ္မယ္။ၿပီးရင္ မန္မန္သြားစားၾကမယ္ေနာ္။"
"အိုေခ...ဒယ္ဒယ္"
သားအဖႏွစ္ေယာက္အဆင္ေျပကာ..မ်က္ႏွာသစ္ရန္ေရခ်ဳိးခန္းသို႔ထြက္လာလိုက္သည္။သမီးကုိမ်က္ႏွာသစ္ေပးၿပီးတာနဲ႔၊ထမင္းစားခန္းဘက္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။သမီးကလမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တယ္ဆုိတာေၾကာင့္၊ေအာက္ကိုခဏေလးခ်ေပးလိုက္တာ၊ေလ်ွာက္ပတ္ေျပးေနလို႔ မနည္းလိုက္ဖမ္းေနရတာနဲ႔အေတာ္ေလးကုိအခ်ိန္ၾကာသြားရေလသည္။
ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ငယ့္ရဲ႕မ်က္ေစာင္းႏုႏုေလးကိုအေမာေျပအေနနဲ႔ရ႐ွိလိုက္ေလသည္။
"ဘာလဲ..အဲ့ေခ်ာကလက္မကုန္မခ်င္းစားေနလို႔ဒီေလာက္ၾကာေနတာလား။ေျပာ..."
"မဟုတ္ပါဘူးငယ္ရယ္။မင့္သမီးေပါ့..လမ္းေလ်ွာက္မယ္ဆုိတာနဲ႔..ခ်ေပးလိုက္တာေလ်ွာက္ေျပးေနလို႔..မနည္းျပန္ဖမ္းေခၚရတယ္။"
သမီးကုိ..သူ႔ထိုင္ခံုေလးမွာတင္ေပးလိုက္ၿပိီးခါပတ္ေလးပါပတ္ေပးရင္း..ငယ့္ကို႐ွင္းျပရသည္။
"သိၿပီမလား။တစ္ေန႔တစ္ေန႔..ကိုကို႔သမီးကိုထိန္းရတာဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္ဆုိတာ။"
"သိပါၿပီခဗ်ာ..သိပါၿပီ။ကိုကို႔ရဲ႕ငယ္ေလးအရမ္းေတြပင္ပန္းေနရင္..ကိုကို႔ရဲ႕အနမ္းေတြနဲ ့ကုစားေပးမွာ...ႁပြတ္စ္~~"
"ဟာ..ကုိကိုေနာ္~~သမီးေ႐ွ႕မွာကုိ.."
"ဟိုမွာၾကည့္ဦး ငယ့္သမီးကုိ။"
"အယ္.."
သမီးက သူ႔ရဲ႕လက္တုတ္တုတ္ေလးေတြနဲ႔ မ်က္လံုးေလးေတြကုိအုပ္ထားတာေၾကာင့္၊သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုး သမီးရဲ႕ပံုေလးကုိၾကည့္ကာ၊ေအာ္ရယ္မိေတာ့သည္။ဖေအေတြနမ္းတာျမင္ေတာ့ သူေလးကမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးပါတယ္ေပါ့။တိမ္လႊာထြဋ္ေခါင္ဟာ အလည္ေလးပါကြာ။
"ကဲ မီးမီးေရ...လက္ကေလးဖယ္လို႔ရၿပီေနာ္။မန္မန္စားမယ္။လာ မီးမီးၾကဳိက္တဲ့ၾကက္ေပါင္းလုပ္ထားတယ္။ပါပါးခြံ ့ေပးမယ္ေနာ္။"
"ဟုတ္တဲ့..."
"အံမယ္..အလိမၼာတံုးေလးျဖစ္ေနပါလား။အရင္ကေတာ့ထမင္းစားရင္အတင္းေျခာက္ေကြၽးေနရတာ။"
"ကဲပါငယ္ရယ္..စားခ်င္တုန္းျမန္ျမန္ေကြၽးလိုက္။ေနာက္မွငယ္ေျပာသလို ထေဖာက္ေနဦးမယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကုိကိုရဲ ့။"
ကိုကိုေျပာသလိုပဲစိတ္မေျပာင္းခင္၊သူ႔အတြက္ျပင္ေပးထားတဲ့ ထမင္းပန္းကန္ေလးထဲၾကက္သားေပါင္းေလးထည့္ကာ ခြံေကြၽးလိုက္ေလသည္။
"အာ~~~ပါးစပ္ေလးဟပါဦး"
"အာ~~~"
ထမင္းခြံေကြၽးရင္းတည့္သြားၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကုိၾကည့္ရင္း၊ေခါင္လည္း စၿပီးစားလိုက္ေတာ့သည္။အင္း ဒီေန႔ေတာ့ထမင္းစားရင္ ေရးမ်ားမ်ားေသာက္မိေတာ့မယ္ထင္တယ္။နည္းနည္းေလးငံတယ္။
"ပါပါး....ေရေတာက္မယ္.."
အဲ႔လိုျဖင္႔ ခန္႔ထည္ရဲ႕ၾကက္သားေပါင္းကုိ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ေရေလးေသာက္လိုက္စားလိုက္ျဖင့္ ေန႔လည္စာကုိျဖည့္တင္းလိုက္ၾကရပါသည္။(ခိခိ^^)
.
.
.
"ဘာဘီေလးေရ!!!...ဘာဘီေလး..ကုိကိုလာတယ္"
"ေျဖးေျဖးသြား..သြန္းငယ္!!..ေခ်ာ္လဲမယ္.."
ဒီေန႔ သြန္းငယ္ရဲ႕pre school ပိတ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္၊ခန္႔ထည္တုိ႔အိမ္ကုိ သူ႔တုိသားအဖအလည္လာၾကတာျဖစ္သည္။ပံုမွန္ဆုိ အျပင္မထြက္ခ်င္ေပမယ့္ မနက္ကတည္းဘာဘီေလးဆီသြားမယ္ဆုိၿပီးတစ္တြတ္တြတ္ေျပာေနတာေၾကာင့္၊သြန္းမွာနားအပူမခံႏိုင္ေတာ့ပဲလိုက္ပို႔ရသည္။
အခုလည္းေရာက္တာနဲ႔သြန္းကုိေတာင္မေစာင့္ဘူး။အေ႐ွ႕ကေနတန္းကတည္းေနေအာင္ ေျပးသြားတာ။
"အကုိေလး..ဒီအထုတ္ေတြကေရာ"
"ေအာ္...အဲ့ဒါေတြအိမ္ထဲသယ္လာေပးေနာ္။"
"ဟုတ္ကဲ့အကုိေလး.."
လမ္းမွာ..ဘာဘီေလးဖုိ႔ အ႐ုပ္နဲ႔မုန္႔ေတြဝယ္သြားခ်င္တယ္ဆုိတာေၾကာင့္၊ကုန္တိုက္တစ္ခုဝင္ၿပီးဝယ္ေပးရသည္။သြန္းေတာ့ ပစ္လဲခ်င္ေအာင္ပင္ပန္းေနၿပီ။
"သြန္း...လာေျဖးေျဖး။သြန္းငယ္ကေတာ့ သူ႔ညီမနဲ႔ေဆာ့ေနၿပီကြ"
"ေအးကြာ၊အဲ့မွာအတင္းေျပးဝင္သြားတာ။ငါ့ေတာင္မေစာင့္ဘူး။"
စကားတေျပာေျပာနဲ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္..ကေလးေတြ႐ွိတဲ့ဧည္ခန္းထဲဝင္လာလိုက္သည္။သြန္းငယ္နဲ႔တိမ္လႊာေလးက..ၾကမ္းေပၚခင္းထားတဲ့သုိးေမႊးအခင္းေပၚမွာ ေဆာ့ေနေလၿပီ။သြန္းကိုေတြ႔တာနဲ႔...သြန္းငယ္က...
"ပါပါး..ဘာဘီ့အတြက္ဝယ္လာတဲ့အ႐ုပ္ေတြနဲ႔မုန္႔ေတြေရာ။"
"ပါပါတယ္..ဟိုမွာ..ဦးဦးသီဟယူလာတယ္"
အဲ့ေတာ့မွအေနာက္ကေန၊အထုတ္ေတြသယ္ၿပီးယူလာတဲ့သီဟဆီအေျပးသြားကာယူေလသည္။
"ထုိင္..သြန္း၊ဘာေသာက္မလဲ။ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုစားမလား။ငါစီစဥ္ေပးမယ္။"
"ေနပါေစကြာ။ငါ့ကုိေရသာတိုက္ပါ မင္းတူရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ငါေတာ္ေတာ္ေမာေနၿပီ။"
"ဟားဟား၊ေအးပါကြာ ေအးပါ။ငါယူေပးမယ္ေနာ္..ခဏေစာင့္။"
ခန္႔ထည္က သူ႔အျဖစ္ကိုရယ္ကာ ေရယူဖုိ႔ထထြက္သြားေလသည္။သြန္းလည္း ေမာင့္ကိုေရာက္ေၾကာင္းဖုန္းဆက္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။မနက္ကတည္းကအလုပ္မသြားခင္မွာသြားတာ သြားမယ္ဆိုလည္းသူ႔ကိုဖုန္းဆက္ဖုိ႔။ေမာင့္ရဲ႕လုပ္ငန္းေတြက တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ပိုမိုက်ယ္ျပန္လာတာေၾကာင့္ ေမာင့္အတြက္ပိတ္ရက္ေတာင္မ႐ွိခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။ဒီေန႔လည္း ႐ုတ္တရတ္ႀကီး အစည္းအေဝး႐ွိတယ္ဆုိၿပီး ကတိုက္က႐ိုက္ထထြက္သြားတာ။
"hello ေမာင္~~~honey တုိ႔ ခန္႔ထည္ဆီကိုေရာက္ေနၿပီ။"
*............*
"ဟုတ္၊အဲ့ဒါဆုိ...ေမာင္ပဲဝင္ေခၚလိုက္ေလ။သီဟကုိျပန္လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္။"
*..............*
"ဒါပဲေနာ္ ေမာင္။ေမာင္ေရာက္ခါနီးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္။"
ေမာင္နဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာေဆာ့ေနတဲ့ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့၊သြန္းငယ္က တိမ္လႊာေလးကုိမႏိုင့္တႏိုင္နဲ႔အတင္းေတြေကာက္ခ်ီေနေလသည္။
"သြန္းငယ္ရယ္..ညီမေလးသူ႔ဘာသာေနပါေစ။လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေဆာ့ပါ။ေတာ္ၾကာျပဳတ္က်ဦးမယ္။"
"ျပဳတ္က်ပါဘူး ပါပါးရဲ႕။သားခ်ီတတ္ပါတယ္။"
"ေအး...အဲ့ဒါဆုိ ငယ္ေလးေမြးၿပီးရင္ သြန္းငယ္ပဲခ်ီၿပီးထိန္းရမယ္။ပါပါးမထိန္းဘူး။"
"ထိန္းခိုင္းသြန္းေရ...သြန္းငယ္အဲ့ေလာက္ခ်ီခ်င္ေနတာ။မင္းသက္သာတာေပါ့။"
ထိုစဥ္..ေရသြားယူတဲ့ခန္႔ထည္ျပန္ေရာက္လာေလသည္။
"ဟုတ္တယ္ သူ႔ပဲခ်ီခိုင္းေတာ့မယ္။"
"ခ်ီမွာ..ခ်ီမွာ..သားကငယ္ေလးကုိခ်ီမယ္။ပါပါးကုိdaddyက ခ်ီလိမ့္မယ္။"
"ကဲ...ဒီကေလး စျပန္ၿပီ"
"ဟားဟား...သြန္း မင္းသားကတကယ္ကိုမလြယ္ေၾကာေလးေနာ္။"
"ေအးဆုိ၊တစ္ေန႔တစ္ေန႔ငါ့ကုိ ဘယ္လိုစရမလဲသူအျမဲေတြးေနတာ။"
"မပ်င္းရဘူးေပါ့ကြာ။"
"အဲ့တာကေတာ့အမွန္ပဲ။"
"ဒါနဲ႔ မင္းကအခု ၈လေက်ာ္ ၉လထဲေရာက္ေနၿပီဆုိေတာ့ေမြးေတာ့မွာေနာ္။အသြားအလာဆင္ျခင္ဦး။"
"ေအး...ငါကအျပင္သိပ္မသြားျဖစ္ပါဘူး။အခုလည္းမင္းတူက သြားခ်င္တယ္ဆုိလို႔လိုက္ပုိ႔တာ။ၿပီးေတာ့ မင္းနဲ႔လဲေတြ႔ခ်င္တာနဲ႔လာျဖစ္တာ။"
"ေအးပါ။ေနရထိုင္ရအဆင္ေျပတယ္မလား။မင္းနဲ႔လြန္းအိမ္က တူတူမ်ားေမြးမလားမသိဘူးေနာ္။"
ခန္႔ညားရဲ႕ေယာက်ာ္း လြန္းအိမ္ငယ္ကလည္း၊သြန္းဒုတိယကုိယ္ဝန္နဲ႔ တူတူရတာပင္။လြန္းအိမ္နဲ႔ကသိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေပမယ့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေတြပမာ ခင္မင္ၾကပါသည္။
"ဟုတ္ေလာက္မယ္။ငါလည္းအျပင္မထြက္ျဖစ္တာနဲ႔ပဲ၊လြန္းအိမ္နဲ႔ေတာင္မေတြ႔ျဖစ္ပါဘူးကြာ။"
"ငါလည္း..ဟိုေန႔ကသူ႔ဆုိင္သြားရင္မွေတြ႔တာ။လြန္းအိမ္ကအလုပ္အရမ္းေလာဘႀကီးတယ္။ေမြးခါနီးတာေတာင္ဆိုင္ထိုင္ေကာင္းတုန္း။ခန္႔ညားလည္း ေျပာမႏိုင္ဘူးနဲ႔တူတယ္ ဟားဟား "
"ဟုတ္မယ္ ဟုတ္မယ္ ခန္႔ညားကသူ႔ေယာက်ာ္းေလးဆုိရင္တုန္ေအာင္ေၾကာက္တာေလ"
"သီရီမေရာပဲ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္မွာၾကဳိသိလို႔နဲ႔တူတယ္။အလုပ္ေတြၾကဳိးစားလုပ္ေနတာ။လာေတာင္မလည္ႏိုင္ဘူး။"
"ဟားဟား..သီရီကေတာ့တကယ္ကုိအေျပာနဲ႔အလုပ္ညီမယ္ထင္တယ္။သူငါတို ့ကုိေျပာေျပာေနက်စကားေလ၊နင္တုိ႔ပဲေယာက်ာ္းယူ ငါကေတာ့အပ်ဳိႀကီးပဲလုပ္မယ္ဆုိတာ"
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေ႐ွ႕ေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာၿပီးရယ္လိုက္ၾက၊ကေလးေတြကိုိထိန္းလိုက္ျဖင့္ညေနေစာင္းတာေတာင္ ေမာင္လာေခၚမွသိေတာ့သည္။
💙💙💙
"ကုိကုိ မအိပ္ေသးဘူးလား"
"ေအာ္..ငယ္ သမီးအိပ္သြားၿပီလား။"
"အြန္း..အိပ္သြားၿပီ။အခုေလးတင္ပဲ ငယ္ကကိုကိုအိပ္ေနၿပီေတာင္ထင္တာ။စာၾကည့္ခန္း မီးလင္းေနလို႔ဝင္ၾကည့္တာ။"
"မနက္ operations တစ္ခုအတြက္ၾကည့္စရာေလး႐ွိေနလို႔ငယ္ရဲ႕။ကဲ..လာပါဦး ကုိယ့္ရဲ႕ငယ္ေလးကိုဖက္ထားခ်င္လုိ႔။"
ကုိကို ခံုမွာထိုင္ရင္း၊သူ႔ေပါင္ေပၚလာထိုင္ဖုိ႔ေခၚေနတာေၾကာင့္၊ခန္႔ထည္လည္းအေျပးေလးသြားလိုက္ကာ၊ကိုကို႔ေပါင္ေပၚဝင္ထိုင္ရင္း ကိာကို႔လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ပစ္လိုက္သည္။
"ကိုကုိ~~~"
"ဗ်ာ~~"
"ကုိကုိ~~"
"ဗ်ာ့~~"
"ကုိကို~~~"
"ေဟာ ဘာလုိ႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ေခၚေနတာလဲငယ္ေလးရဲ႕။ဘာမွလည္းမေျပာဘူး။"
"ဟိဟိ..ကိုကို႔ရဲ႕ဗ်ာဆုိတဲ့ထူးသံေလးကနားေထာင္လို႔ေကာင္းလို႔။"
"အဲ့ဒါဆုိရင္ေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္ခၚေစဗ်ာ"
"ေခၚေတာ့ဘူး..."
ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာ..ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ေျပာေနတဲ့သမီးရဲ႕ပါပါးေၾကာင့္ ေခါင္အသည္းယားလာရကာ အနမ္းေတြတစ္ဝႀကီးေပးပစ္မိေတာ့သည္။သူေလးကလည္း ပိုမိုကာနမ္းခ်င္ေအာင္ ရယ္သံေလးေတြနဲ႔ျမဴွ ဆြယ္ေနတာေၾကာင့္ အနမ္းမိုးမ်ားက ရပ္စဲလို႔မရေတာ့။
"ကိုကို...အခ်ိန္ေတြကကုန္တာျမန္လိုက္တယေနာ္။သမီးေလးေတာင္သံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။"
"အင္း...ကုိယ္လည္းလူျဖစ္တာ သံုးႏွစ္႐ွိၿပီ။"
"အဲ့ကုိကိုက ဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူး။စကားေျပာရင္အေႏွာင့္အသြားမလြတ္ဘူး။"
"ဟားဟား ကုိယ္ကသေဘာ႐ုိးနဲ႔ေျပာလည္း၊ငယ္က ေလ်ွာက္ေတြးေနတာကုိ။"
"မသိဘူးဟာ။ေတာ္ၿပီ အိပ္ေတာ့မယ္။"
"အယ္ မသြားနဲ႔ပါဦး။ကုိယ္ကစတာ"
"ဟြန္႔....ေနာက္ခါစိတ္ၾကာႀကီးေကာက္ပစ္မွာ။"
"မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ...ကုိယ္မစေတာ့ဘူးေနာ္။"
ငယ္က အရမ္းကိုခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလာတာ။တစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွဆုိတာတယ္မွန္တာကုိ။ဒီစကားကုိသာအျပင္မွာ ထုတ္ေျပာရင္ ငယ္သူ႔ကုိထု႐ိုက္မွာ။
"ငယ္ ကိုယ္တုိ႔ေနာက္ထပ္ကေလးေလးယူၾကရေအာင္ေလ။"
"ဟမ္...မယူေသးပါဘူးကိုကိုရယ္..ကိုကို႔သမီးတစ္ေယာက္နဲ႔တင္ကြၽန္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ။ေနာက္ကေလးယူဖုိ႔စဥ္းစားဦးမယ္။ယူျဖစ္ရင္ေတာင္သမီးကုိ လက္လႊတ္လို႔ရတဲ့အရြယ္ေရာက္မွယူမယ္။"
"ငယ္ကလည္း...သမီးကသံုးႏွစ္ေတာင္႐ွိေနၿပီဟာကို။ေနာက္ကေလးနဲ႔ရတာနဲ႔သူလည္း အေဖာ္ရတာေပါ့ကြာ။ကုိယ္ဝန္ကအခု ခ်က္ခ်င္းရမွာမွမဟုတ္တာ။ေနာက္ကေလးေလးေမြးတဲ့အခ်ိန္ဆုိ...အေတာ္ပဲ။"
"ကိုကိုေနာ္...သူမေမြးရတိုုင္း။ကုိယ္ဝန္အခုမရတာေတာ့သိတာေပါ့။ဒါေပမယ့္...."
"ဘာမွ ဒါေပမယ့္မေနနဲ ့တာ့ ေနာက္က်ရလာေအာင္အခုတည္းက ၾကဳိးစားၾကမယ္ လာ...."
"အားး~~~ကိုကို"
💙💙💙
A/N- တိမ္လႊာထြဋ္ေခါင္ အစ္ မိုင္း။ဒုတ္တပ္ခခ်္မိုင္ေဘဘီ😈
Love u all 💙
Unicode
"တိမ်လွှာ....တိမ်လွှာသမီးရေ.."
"........."
"တိမ်လွှာ....ကျစ်!!!..ဒီကောင်မလေး လစ်ခနဲဆိုပျောက်သွားတာ။"
ခန့်ထည် အနောက်မှာ ကြက်သားပေါင်းခိုင်းထားတာရတော့၊အိမ်အကူကောင်မလေးလာပြောတာနဲ့ခဏလေးသွားကြည့်တာ။အဲ့ဒါ ဧည့်ခန်းထဲမှာခုနက၊သူနဲ့တူတူထိုင်ဆော့နေတဲ့ တိမ်လွှာက၊ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး။
နှစ်နှစ်ကျော်သုံးနှစ်ထဲဝင်လာတဲ့အရွယ်ဖြစ်တာကြောင့်၊တစ်တောက်တောက်နဲ့လျှောက်သွားကာ၊လစ်ကနဲပျောက်သွားတတ်လေသည်။အခုလည်း ဘယ်ကိုရောက်သွားလဲမသိ။ဒါပေမယ့် တိမ်လွှာလေးကအလည်လေးပင်။အိမ်ထဲမှာပဲလျှောက်သွားတာ၊ခြံထဲအထိတော့ သူမလေးတစ်ခါမှ လျှောက်မသွားပေ။
"ကိုကို...ဟုတ်တယ်..ကိုကို့စာကြည့်ခန်းထဲသွားကြည့်ရမယ်"
သူအခုမှစဉ်းစားမိတာ။ဒီနေ့ကိုကိုဆေးရုံမသွားရပေ။စာကြည့်ခန်းထဲစာဖတ်နေတာ၊မနက်ကတည်းကဖြစ်သည်။သူ့သမီးနှောင့်ယှက်မှာစိုးတာကြောင့်၊ခန့်ထည်ထိန်းပေးနေတာ။ဒါကို ဟိုဖေချစ်ကလေးက ခန့်ထည်လစ်တာနဲ့တန်းထွက်သွားတာဖြစ်မည်။
"ခစ်~~ခစ်~~~ဒယ်ဒယ်"
စာကြည့်ခန်းနားရောက်လေ တိမ်လွှာရဲ့တစ်ခစ်ခစ်ရယ်သံလေးကြားရလေဖြစ်တာကြောင့် ခန့်ထည်ပြုံးလိုက်မိသည်။မှန်းထားတာနဲ့ ကွက်တိ။စာကြည့်ခန်းတံခါးကို အသာဖြေးဖြေးလေးဟကာ အထဲကိုချောင်းကြည့်လိုက်တော့...
အံမယ်..ကြည့်စမ်းချောကလက်တွေစားနေတာ။ပါးစပ်တစ်ခုလုံးကိုပေပွနေရောပဲ။သူ့daddyကလည်း သူ့သမီးပုံကိုကြည့်ပြီးသဘောတွေကျနေတာ။သူ့daddyကိုဘာလို့ဒီလောက်ကပ်သလဲအခုမှအဖြေပေါ်တယ်။ချောကလက်စားရလို့ကို။သမီးလေးက မွေးကတည်းချွဲကြပ်တတ်တာကြောင့် ခန့်ထည်ကအချိုတွေဆိုချင့်ချိန်ကျွေးသည်။သူမလေးကအချိုဆို အားကြီးကြိုက်လွန်းသည်။
"မိပြီ!!...."
ဆိုကာ အခန်းထဲကိုဝုန်းခနဲဝင်ချသွားတော့၊သားအဖနှစ်ယောက်လုံးလန့်ဖျန့်သွားကာ၊တိမ်လွှာလေးဆိုလက်ထဲကချောကလက်တောင် ဘုတ်ခနဲအောက်ကိုပြုတ်ကျသွားလေသည်။
"အချိုတွေခိုးစားနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား။ကိုကို..ကိုကိုကရောဘာလို့အဲ့လိုတွေခိုးကျွေးရတာလဲ!!"
"သမီးက..ကိုယ့်ဆီလာပြီးတောင်းတော့ ကိုယ်လည်းသနားတာနဲ့ကျွေးလိုက်တာပါငယ်ရာ။"
"သူဖြစ်ရင်ငယ်ဘယ်လောက်ပင်ပန်းလဲ ကိုကိုသိရဲ့သားနဲ့။ပြီးတော့၊သမီးနဲ့မတည့်တာဆို ကိုကိုကပိုတောင်သိပြီး၊ဆင်ခြင်ပေးရမှာလေ။"
"ကိုယ်သိပါတယ်ငယ်ရယ်။ကျွေးပြီးသွားတာနဲ့ဆေးတိုက်ဖို့ပြင်ပြီးသားပါကွ။တစ်ခါတစ်လေ ကျွေးတာပဲငယ်ရယ်နော်၊ပြီးတော့သမီးရဲ့daddyမင်းကိုကိုက ဆရာဝန်ပါကွ။အဲ့လောက်ကြီးမစိုးရိမ်နဲ့နော်။"
အရမ်းတွေဒေါသထွက်နေတဲ့ ငယ့်အနားကိုသမီးလေးချီကာ ထသွားလိုက်လေသည်။ငယ်က သွန်းသုတရဲ့ သူငယ်ချင်းလို့ပြောစရာမလိုအောင် စိုးရိမ်လွန်းအားကြီးနဲ့နေရာမှာပြိုင်စံရှားပေ။
"ကိုကိုကဆရာဝန်ဆို ပိုသိရမှာပေါ့။သမီးလေး ဒါတွေစားရင်၊ဘယ်လိုခံစားရမယ်ဆိုတာ။"
"ဟုတ်ပါပြီငယ်ရယ်။နောက်ဆို ကိုယ်ဆင်ခြင်ချင်မယ်နော်။အခုတော့ ကိုယ်ဗိုက်ဆာနေပြီ။ငယ့်လက်ရာလေးကိုစားချင်နေပြီနော့။ထမင်းသွားစားကြရအောင်ကွာ။"
"ခုနကကျတော့ မဆာပဲ။ဆူတော့မှ..ချက်ချင်းကြီးဆာသွားရော။"
"ငယ့်မျက်နှာလေးမြင်မှ..ပိုဆာသွားတာ။"
"ဟာ...ကိုကိုနော်..သမီးရှေ့မှာဘာတွေပြောနေတာလဲ။တော်ပြီ ခဗျားသမီးကိုမျက်နှာသစ်ပေးပြီးခေါ်လာခဲ့ ကျွန်တော်သွားနှင့်မယ်။"
ဆိုကာဘောက်ဆက်ဘောက်ဆက်နဲ့အခန်းထဲကထွက်သွားတာကြောင့် ခေါင့်မှာကြောင်သွားရပြန်သည်။
"အယ်...ငယ်..ကိုကိုကဗိုက်ကိုပြောတာလေ။ဒီကောင်လေးဘာတွေတွေးသွားပါလိမ့်..ဟားဟားဟား"
"ခစ်~~ခစ်"
ခေါင့်ရဲ့တစ်ဟားဟားအော်သံကြားတော့၊ခေါင့်လက်ထဲကသမီးလေးပါ ရောရောင်ကာ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်သံလေးထွက်အောင်ရယ်လေတော့သည်။
"daddyသမီးလေးက ဘာတွေသိလို ့ရယ်နေတာတုန်းကွ။ဟင်..သမီးကသိလို့လား"
"သိဝူး~~~ခစ်ခစ်"
"ဟားဟားဟား သမီးကတော့ကွာ မွ daddyရဲ့သဲတုန်လေးကိုချစ်လိုက်တာကွာ။"
သမီးလေးက ငယ်နဲ့တူသည်။ငယ့်ရဲ့အသားအရေ၊ရဲရဲစိုစိုနှုတ်ခမ်းပါလေး၊မျက်တောင်ကော့ကော့ရှည်ရှည်လေးတွေ၊ဆံနွယ်အိအိလေးတွေစတဲ့ ငယ်ရဲ့အလှအပတရားအားလုံးကိုသူမလေးကအမွေယူထားတာ။ခေါင်နဲ့တူတာဆိုလို့ မျက်ခုံးကောင်းတာရယ် မျက်စံနက်တာရယ်တူသည်။အဖေနှစ်ယောက်ရဲ့ အလှတရားတွေတစ်ခုဆီကိုအမွေယူထားတဲ့သမီးလေးက အချောအလှလေးဖြစ်မှာသေချာသည်။
အခုတောင် ကော်ပတ်ရုပ်လေးနဲ့တူတာကြောင့်၊သူတူ့လေး သွန်းစစ်ခြံရံ ဆို သူ့သမီးလေးမြင်တာနဲ့ ဘာဘီလေး ဘာဘီလေးနဲ့အတင်းကိုလုချီတတ်လေသည်။သူမလေးကလည်း တစ်ခြားသူရှိရင်သာအသံပြဲအောင်အော်ငိုတာ သူ့အကိုက မနိုင်တနိုင်နဲ့ချီရင်လက်မလေးစုပ်ပြီးငြိမ်နေရောပဲ။
"ဒယ်ဒယ်....ချောကရက်..."
"ချောကလက်..စားပြီးပြီလေသမီးရဲ့။တော်တော့နော်..အခုdaddyတို့မန်မန်စားကြမယ်။"
"စားချင်ဝူး..."
"မစားလို့မရဘူးလေသဲတုံးလေးရဲ့၊တော်ကြာ ဒီပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေပိန်ကျသွားရင် daddyစိတ်မကောင်းဖြစ်ရချည်ရဲ့။"
"ပါပါးဟင်းကကောင်းဝူး..."
သမီးအပြောကြောင့်...ခေါင့်မှာရယ်ချင်ပက်ကျိဖြစ်သွားရသည်။သမီးက သူ့ပါပါးရဲ့လက်ရာကိုအဲ့လိုကြိုက်တာပါ။ငယ့်ရဲ့လက်ရာက အရင်ကထက်စာရင်တိုးတက်လာပါတယ်။ဒါပေမယ့် အလွဲလုပ်တတ်တဲ့ငယ့်ရဲ့ဗီဇအတိုင်း၊တစ်ခါတစ်လေ ဟင်းကငံသွားလိုက်၊တစ်ခါတစ်လေပေါ့သွားလိုက်နဲ့အဲ့လိုလေးတွေတော့ရှိသည်။
"ပါပါးလက်ရာက ကောင်းပါတယ်မီးမီးရဲ့၊daddyက တော့အရမ်းကြိုက်ပဲ။မီးမီးကခုမှစစားလို့ စားပါများရင်ကောင်းသွားလိမ့်မယ်။"
"ဟွန့်....ငံရယ်..ဒယ်ဒယ်ရဲ့"
"ငံပါဘူးကွာ...daddyကတော့ရေလေးသောက်လိုက်တာ မငံတော့ဘူး"
"အဲ့ရိုလုပ်ရို ့ရတာပေါ့..ဟုတ်ရား.."
"ရတာပေါ့ သဲတုံးရဲ့...ဒီတစ်ခါငံရင်ရေလေးသောက်လိုက်..အငံတွေပျောက်သွားရော"
"ဟုတ်...ဟုတ်..မီးမီး..အဲ့ရိုရုတ်ရိုက်မယ်"
"Ok အဲ့ဒါဆို အခုမျက်နှာအရင်သွားသစ်မယ်။ပြီးရင် မန်မန်သွားစားကြမယ်နော်။"
"အိုခေ...ဒယ်ဒယ်"
သားအဖနှစ်ယောက်အဆင်ပြေကာ..မျက်နှာသစ်ရန်ရေချိုးခန်းသို့ထွက်လာလိုက်သည်။သမီးကိုမျက်နှာသစ်ပေးပြီးတာနဲ့၊ထမင်းစားခန်းဘက်ကိုထွက်လာလိုက်သည်။သမီးကလမ်းလျှောက်ချင်တယ်ဆိုတာကြောင့်၊အောက်ကိုခဏလေးချပေးလိုက်တာ၊လျှောက်ပတ်ပြေးနေလို့ မနည်းလိုက်ဖမ်းနေရတာနဲ့အတော်လေးကိုအချိန်ကြာသွားရလေသည်။
ထမင်းစားခန်းထဲရောက်တော့ ငယ့်ရဲ့မျက်စောင်းနုနုလေးကိုအမောပြေအနေနဲ့ရရှိလိုက်လေသည်။
"ဘာလဲ..အဲ့ချောကလက်မကုန်မချင်းစားနေလို့ဒီလောက်ကြာနေတာလား။ပြော..."
"မဟုတ်ပါဘူးငယ်ရယ်။မင့်သမီးပေါ့..လမ်းလျှောက်မယ်ဆိုတာနဲ့..ချပေးလိုက်တာလျှောက်ပြေးနေလို့..မနည်းပြန်ဖမ်းခေါ်ရတယ်။"
သမီးကို..သူ့ထိုင်ခုံလေးမှာတင်ပေးလိုက်ပြိီးခါပတ်လေးပါပတ်ပေးရင်း..ငယ့်ကိုရှင်းပြရသည်။
"သိပြီမလား။တစ်နေ့တစ်နေ့..ကိုကို့သမီးကိုထိန်းရတာဘယ်လောက်ပင်ပန်းတယ်ဆိုတာ။"
"သိပါပြီခဗျာ..သိပါပြီ။ကိုကို့ရဲ့ငယ်လေးအရမ်းတွေပင်ပန်းနေရင်..ကိုကို့ရဲ့အနမ်းတွေနဲ ့ကုစားပေးမှာ...ပြွတ်စ်~~"
"ဟာ..ကိုကိုနော်~~သမီးရှေ့မှာကို.."
"ဟိုမှာကြည့်ဦး ငယ့်သမီးကို။"
"အယ်.."
သမီးက သူ့ရဲ့လက်တုတ်တုတ်လေးတွေနဲ့ မျက်လုံးလေးတွေကိုအုပ်ထားတာကြောင့်၊သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သမီးရဲ့ပုံလေးကိုကြည့်ကာ၊အော်ရယ်မိတော့သည်။ဖအေတွေနမ်းတာမြင်တော့ သူလေးကမမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပေးပါတယ်ပေါ့။တိမ်လွှာထွဋ်ခေါင်ဟာ အလည်လေးပါကွာ။
"ကဲ မီးမီးရေ...လက်ကလေးဖယ်လို့ရပြီနော်။မန်မန်စားမယ်။လာ မီးမီးကြိုက်တဲ့ကြက်ပေါင်းလုပ်ထားတယ်။ပါပါးခွံ ့ပေးမယ်နော်။"
"ဟုတ်တဲ့..."
"အံမယ်..အလိမ္မာတုံးလေးဖြစ်နေပါလား။အရင်ကတော့ထမင်းစားရင်အတင်းခြောက်ကျွေးနေရတာ။"
"ကဲပါငယ်ရယ်..စားချင်တုန်းမြန်မြန်ကျွေးလိုက်။နောက်မှငယ်ပြောသလို ထဖောက်နေဦးမယ်။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကိုရဲ ့။"
ကိုကိုပြောသလိုပဲစိတ်မပြောင်းခင်၊သူ့အတွက်ပြင်ပေးထားတဲ့ ထမင်းပန်းကန်လေးထဲကြက်သားပေါင်းလေးထည့်ကာ ခွံကျွေးလိုက်လေသည်။
"အာ~~~ပါးစပ်လေးဟပါဦး"
"အာ~~~"
ထမင်းခွံကျွေးရင်းတည့်သွားကြတဲ့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း၊ခေါင်လည်း စပြီးစားလိုက်တော့သည်။အင်း ဒီနေ့တော့ထမင်းစားရင် ရေးများများသောက်မိတော့မယ်ထင်တယ်။နည်းနည်းလေးငံတယ်။
"ပါပါး....ရေတောက်မယ်.."
အဲ့လိုဖြင့် ခန့်ထည်ရဲ့ကြက်သားပေါင်းကို သားအဖနှစ်ယောက် ရေလေးသောက်လိုက်စားလိုက်ဖြင့် နေ့လည်စာကိုဖြည့်တင်းလိုက်ကြရပါသည်။(ခိခိ^^)
.
.
.
"ဘာဘီလေးရေ!!!...ဘာဘီလေး..ကိုကိုလာတယ်"
"ဖြေးဖြေးသွား..သွန်းငယ်!!..ချော်လဲမယ်.."
ဒီနေ့ သွန်းငယ်ရဲ့pre school ပိတ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့်၊ခန့်ထည်တို့အိမ်ကို သူ့တိုသားအဖအလည်လာကြတာဖြစ်သည်။ပုံမှန်ဆို အပြင်မထွက်ချင်ပေမယ့် မနက်ကတည်းဘာဘီလေးဆီသွားမယ်ဆိုပြီးတစ်တွတ်တွတ်ပြောနေတာကြောင့်၊သွန်းမှာနားအပူမခံနိုင်တော့ပဲလိုက်ပို့ရသည်။
အခုလည်းရောက်တာနဲ့သွန်းကိုတောင်မစောင့်ဘူး။အရှေ့ကနေတန်းကတည်းနေအောင် ပြေးသွားတာ။
"အကိုလေး..ဒီအထုတ်တွေကရော"
"အော်...အဲ့ဒါတွေအိမ်ထဲသယ်လာပေးနော်။"
"ဟုတ်ကဲ့အကိုလေး.."
လမ်းမှာ..ဘာဘီလေးဖို့ အရုပ်နဲ့မုန့်တွေဝယ်သွားချင်တယ်ဆိုတာကြောင့်၊ကုန်တိုက်တစ်ခုဝင်ပြီးဝယ်ပေးရသည်။သွန်းတော့ ပစ်လဲချင်အောင်ပင်ပန်းနေပြီ။
"သွန်း...လာဖြေးဖြေး။သွန်းငယ်ကတော့ သူ့ညီမနဲ့ဆော့နေပြီကွ"
"အေးကွာ၊အဲ့မှာအတင်းပြေးဝင်သွားတာ။ငါ့တောင်မစောင့်ဘူး။"
စကားတပြောပြောနဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်..ကလေးတွေရှိတဲ့ဧည်ခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။သွန်းငယ်နဲ့တိမ်လွှာလေးက..ကြမ်းပေါ်ခင်းထားတဲ့သိုးမွှေးအခင်းပေါ်မှာ ဆော့နေလေပြီ။သွန်းကိုတွေ့တာနဲ့...သွန်းငယ်က...
"ပါပါး..ဘာဘီ့အတွက်ဝယ်လာတဲ့အရုပ်တွေနဲ့မုန့်တွေရော။"
"ပါပါတယ်..ဟိုမှာ..ဦးဦးသီဟယူလာတယ်"
အဲ့တော့မှအနောက်ကနေ၊အထုတ်တွေသယ်ပြီးယူလာတဲ့သီဟဆီအပြေးသွားကာယူလေသည်။
"ထိုင်..သွန်း၊ဘာသောက်မလဲ။ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုစားမလား။ငါစီစဉ်ပေးမယ်။"
"နေပါစေကွာ။ငါ့ကိုရေသာတိုက်ပါ မင်းတူရဲ့ကောင်းမှုကြောင့် ငါတော်တော်မောနေပြီ။"
"ဟားဟား၊အေးပါကွာ အေးပါ။ငါယူပေးမယ်နော်..ခဏစောင့်။"
ခန့်ထည်က သူ့အဖြစ်ကိုရယ်ကာ ရေယူဖို့ထထွက်သွားလေသည်။သွန်းလည်း မောင့်ကိုရောက်ကြောင်းဖုန်းဆက်ဖို့ပြင်လိုက်သည်။မနက်ကတည်းကအလုပ်မသွားခင်မှာသွားတာ သွားမယ်ဆိုလည်းသူ့ကိုဖုန်းဆက်ဖို့။မောင့်ရဲ့လုပ်ငန်းတွေက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပိုမိုကျယ်ပြန်လာတာကြောင့် မောင့်အတွက်ပိတ်ရက်တောင်မရှိချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ဒီနေ့လည်း ရုတ်တရတ်ကြီး အစည်းအဝေးရှိတယ်ဆိုပြီး ကတိုက်ကရိုက်ထထွက်သွားတာ။
"hello မောင်~~~honey တို့ ခန့်ထည်ဆီကိုရောက်နေပြီ။"
*............*
"ဟုတ်၊အဲ့ဒါဆို...မောင်ပဲဝင်ခေါ်လိုက်လေ။သီဟကိုပြန်လွှတ်လိုက်တော့မယ်။"
*..............*
"ဒါပဲနော် မောင်။မောင်ရောက်ခါနီးရင် ဖုန်းဆက်လိုက်။"
မောင်နဲ့ဖုန်းပြောပြီးတော့ ကြမ်းပြင်မှာဆော့နေတဲ့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့၊သွန်းငယ်က တိမ်လွှာလေးကိုမနိုင့်တနိုင်နဲ့အတင်းတွေကောက်ချီနေလေသည်။
"သွန်းငယ်ရယ်..ညီမလေးသူ့ဘာသာနေပါစေ။လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဆော့ပါ။တော်ကြာပြုတ်ကျဦးမယ်။"
"ပြုတ်ကျပါဘူး ပါပါးရဲ့။သားချီတတ်ပါတယ်။"
"အေး...အဲ့ဒါဆို ငယ်လေးမွေးပြီးရင် သွန်းငယ်ပဲချီပြီးထိန်းရမယ်။ပါပါးမထိန်းဘူး။"
"ထိန်းခိုင်းသွန်းရေ...သွန်းငယ်အဲ့လောက်ချီချင်နေတာ။မင်းသက်သာတာပေါ့။"
ထိုစဉ်..ရေသွားယူတဲ့ခန့်ထည်ပြန်ရောက်လာလေသည်။
"ဟုတ်တယ် သူ့ပဲချီခိုင်းတော့မယ်။"
"ချီမှာ..ချီမှာ..သားကငယ်လေးကိုချီမယ်။ပါပါးကိုdaddyက ချီလိမ့်မယ်။"
"ကဲ...ဒီကလေး စပြန်ပြီ"
"ဟားဟား...သွန်း မင်းသားကတကယ်ကိုမလွယ်ကြောလေးနော်။"
"အေးဆို၊တစ်နေ့တစ်နေ့ငါ့ကို ဘယ်လိုစရမလဲသူအမြဲတွေးနေတာ။"
"မပျင်းရဘူးပေါ့ကွာ။"
"အဲ့တာကတော့အမှန်ပဲ။"
"ဒါနဲ့ မင်းကအခု ၈လကျော် ၉လထဲရောက်နေပြီဆိုတော့မွေးတော့မှာနော်။အသွားအလာဆင်ခြင်ဦး။"
"အေး...ငါကအပြင်သိပ်မသွားဖြစ်ပါဘူး။အခုလည်းမင်းတူက သွားချင်တယ်ဆိုလို့လိုက်ပို့တာ။ပြီးတော့ မင်းနဲ့လဲတွေ့ချင်တာနဲ့လာဖြစ်တာ။"
"အေးပါ။နေရထိုင်ရအဆင်ပြေတယ်မလား။မင်းနဲ့လွန်းအိမ်က တူတူများမွေးမလားမသိဘူးနော်။"
ခန့်ညားရဲ့ယောကျာ်း လွန်းအိမ်ငယ်ကလည်း၊သွန်းဒုတိယကိုယ်ဝန်နဲ့ တူတူရတာပင်။လွန်းအိမ်နဲ့ကသိပ်မတွေ့ဖြစ်ပေမယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေပမာ ခင်မင်ကြပါသည်။
"ဟုတ်လောက်မယ်။ငါလည်းအပြင်မထွက်ဖြစ်တာနဲ့ပဲ၊လွန်းအိမ်နဲ့တောင်မတွေ့ဖြစ်ပါဘူးကွာ။"
"ငါလည်း..ဟိုနေ့ကသူ့ဆိုင်သွားရင်မှတွေ့တာ။လွန်းအိမ်ကအလုပ်အရမ်းလောဘကြီးတယ်။မွေးခါနီးတာတောင်ဆိုင်ထိုင်ကောင်းတုန်း။ခန့်ညားလည်း ပြောမနိုင်ဘူးနဲ့တူတယ် ဟားဟား "
"ဟုတ်မယ် ဟုတ်မယ် ခန့်ညားကသူ့ယောကျာ်းလေးဆိုရင်တုန်အောင်ကြောက်တာလေ"
"သီရီမရောပဲ အပျိုကြီးဖြစ်မှာကြိုသိလို့နဲ့တူတယ်။အလုပ်တွေကြိုးစားလုပ်နေတာ။လာတောင်မလည်နိုင်ဘူး။"
"ဟားဟား..သီရီကတော့တကယ်ကိုအပြောနဲ့အလုပ်ညီမယ်ထင်တယ်။သူငါတို ့ကိုပြောပြောနေကျစကားလေ၊နင်တို့ပဲယောကျာ်းယူ ငါကတော့အပျိုကြီးပဲလုပ်မယ်ဆိုတာ"
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ရှေ့ဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြောပြီးရယ်လိုက်ကြ၊ကလေးတွေကိိုထိန်းလိုက်ဖြင့်ညနေစောင်းတာတောင် မောင်လာခေါ်မှသိတော့သည်။
💙💙💙
"ကိုကို မအိပ်သေးဘူးလား"
"အော်..ငယ် သမီးအိပ်သွားပြီလား။"
"အွန်း..အိပ်သွားပြီ။အခုလေးတင်ပဲ ငယ်ကကိုကိုအိပ်နေပြီတောင်ထင်တာ။စာကြည့်ခန်း မီးလင်းနေလို့ဝင်ကြည့်တာ။"
"မနက် operations တစ်ခုအတွက်ကြည့်စရာလေးရှိနေလို့ငယ်ရဲ့။ကဲ..လာပါဦး ကိုယ့်ရဲ့ငယ်လေးကိုဖက်ထားချင်လို့။"
ကိုကို ခုံမှာထိုင်ရင်း၊သူ့ပေါင်ပေါ်လာထိုင်ဖို့ခေါ်နေတာကြောင့်၊ခန့်ထည်လည်းအပြေးလေးသွားလိုက်ကာ၊ကိုကို့ပေါင်ပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း ကိာကို့လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပစ်လိုက်သည်။
"ကိုကို~~~"
"ဗျာ~~"
"ကိုကို~~"
"ဗျာ့~~"
"ကိုကို~~~"
"ဟော ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်ခေါ်နေတာလဲငယ်လေးရဲ့။ဘာမှလည်းမပြောဘူး။"
"ဟိဟိ..ကိုကို့ရဲ့ဗျာဆိုတဲ့ထူးသံလေးကနားထောင်လို့ကောင်းလို့။"
"အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ ကြိုက်သလောက်ခါ်စေဗျာ"
"ခေါ်တော့ဘူး..."
နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ..ချစ်စရာကောင်းအောင်ပြောနေတဲ့သမီးရဲ့ပါပါးကြောင့် ခေါင်အသည်းယားလာရကာ အနမ်းတွေတစ်ဝကြီးပေးပစ်မိတော့သည်။သူလေးကလည်း ပိုမိုကာနမ်းချင်အောင် ရယ်သံလေးတွေနဲ့မြူှ ဆွယ်နေတာကြောင့် အနမ်းမိုးများက ရပ်စဲလို့မရတော့။
"ကိုကို...အချိန်တွေကကုန်တာမြန်လိုက်တယနော်။သမီးလေးတောင်သုံးနှစ်ပြည့်တော့မယ်။"
"အင်း...ကိုယ်လည်းလူဖြစ်တာ သုံးနှစ်ရှိပြီ။"
"အဲ့ကိုကိုက ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး။စကားပြောရင်အနှောင့်အသွားမလွတ်ဘူး။"
"ဟားဟား ကိုယ်ကသဘောရိုးနဲ့ပြောလည်း၊ငယ်က လျှောက်တွေးနေတာကို။"
"မသိဘူးဟာ။တော်ပြီ အိပ်တော့မယ်။"
"အယ် မသွားနဲ့ပါဦး။ကိုယ်ကစတာ"
"ဟွန့်....နောက်ခါစိတ်ကြာကြီးကောက်ပစ်မှာ။"
"မလုပ်ပါနဲ့ကွာ...ကိုယ်မစတော့ဘူးနော်။"
ငယ်က အရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းလာတာ။တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှဆိုတာတယ်မှန်တာကို။ဒီစကားကိုသာအပြင်မှာ ထုတ်ပြောရင် ငယ်သူ့ကိုထုရိုက်မှာ။
"ငယ် ကိုယ်တို့နောက်ထပ်ကလေးလေးယူကြရအောင်လေ။"
"ဟမ်...မယူသေးပါဘူးကိုကိုရယ်..ကိုကို့သမီးတစ်ယောက်နဲ့တင်ကျွန်တော် ပင်ပန်းနေပြီ။နောက်ကလေးယူဖို့စဉ်းစားဦးမယ်။ယူဖြစ်ရင်တောင်သမီးကို လက်လွှတ်လို့ရတဲ့အရွယ်ရောက်မှယူမယ်။"
"ငယ်ကလည်း...သမီးကသုံးနှစ်တောင်ရှိနေပြီဟာကို။နောက်ကလေးနဲ့ရတာနဲ့သူလည်း အဖော်ရတာပေါ့ကွာ။ကိုယ်ဝန်ကအခု ချက်ချင်းရမှာမှမဟုတ်တာ။နောက်ကလေးလေးမွေးတဲ့အချိန်ဆို...အတော်ပဲ။"
"ကိုကိုနော်...သူမမွေးရတိုင်း။ကိုယ်ဝန်အခုမရတာတော့သိတာပေါ့။ဒါပေမယ့်...."
"ဘာမှ ဒါပေမယ့်မနေနဲ ့တာ့ နောက်ကျရလာအောင်အခုတည်းက ကြိုးစားကြမယ် လာ...."
"အားး~~~ကိုကို"
💙💙💙
A/N- တိမ်လွှာထွဋ်ခေါင် အစ် မိုင်း။ဒုတ်တပ်ခချ်မိုင်ဘေဘီ😈
Love u all 💙