ကုခ်န္ က သူ႔အေရ႔ွတြင္ ပိတ္ရပ္လိုက္သၫ့္ ကားအား အမႈအရာမပ်က္ ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ယုမင္က သူ႔ ဒီလမ္းက ထြက္သြားဖို႔ကိုပင္ မေစာင့္ႏိုင္ဟန္ရသည္ ။
" ေကာင္ေလး.. အခုခ်က္ခ်င္း ငါတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ .. သခင္ေလးယု ရဲ့ ေစတနာကို သိသင့္တယ္ " သူ႔အား ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကၫ့္ကာ ေျပာလာသၫ့္ လူေၾကာင့္ ကုခ်န္ ၏ အၾကၫ့္က မည္းေမွာင္သြားသည္ ။ ဒီတစ္ခါ ဇာတ္ေကာင္ဆိုးက်ိဳးေၾကာင့္ သူ႔က ေဒါသထြက္ၿပီး ေသေတာ့မလို ျဖစ္ေနသည္ ။
ကုခ်န္က ထံုေပေပ အမႈအရာျဖင့္သာ တျခားဖက္သို႔ သြားလိုက္သည္ ။ သူက ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ စကားနဲ႔ပင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ့ေပ ။ ပိုင္ရီအား ေတြ့လိုက္ရသျဖင့္ ေပ်ာ္ရြင္သၫ့္ အေပ်ာ္ေလးပင္ စုပ္စုပ္ျမဳပ္သြားေတာ့သည္ ။
" ေစတနာကို နားမလည္တဲ့ ေကာင္ေလးဘဲ .. ဆြဲေခၚၾက " ကုခ်န္က အထုတ္ကို ပစ္ခ်လိုက္ကာ ေနာက္လွၫ့္ကာ ေျပးေတာ့သည္ ။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စြမ္းရည္ မသံုးရဘူး ဆိုေပမဲ့ မိသြားလို႔ မလြဲသာဘဲ သံုးရပါက တစ္ေယာက္မက်န္ အကုန္သတ္ပစ္မည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သူက ယုမိသားစု ၿခံဝင္းမွ ထြက္လာသၫ့္ ကားတစ္စီးကို ျမင္လိုက္ရသည္ ။ ေမာင္းလာသၫ့္သူသည္ပိုင္ရီ ျဖစ္သည္ကို ေတြ့ရိွၿပီးေနာက္ ကုခ်န္၏ မ်က္ႏွာထက္တြင္ အၿပံဳးတစ္ခုေပၚလာခဲ့သည္ ။ ' ဟဟ.. ဒီသခင္ေလးက ကာကြယ္ခံရတဲ့ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားရဦးမယ္ '
ပိုင္ရီ က သူ႔အေရ႔ွက ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကားကို ဘရိတ္အုပ္လိုက္မိသည္ ။ ခုနကတင္ ထြက္သြားတဲ့ ေကာင္ေလးက ဘာလို႔ ျပန္လၫ့္လာရတာလဲ ဆိုသည္ကို မေတြးႏိုင္ခင္ပင္ ေကာင္ေလး ေနာက္မွ လိုက္လာသၫ့္ လူမ်ားကို ေတြ့လိုက္သည္ ။ ပိုင္ရီ၏ အၾကၫ့္သည္ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ေအးစက္သြားသည္ ။ ရုတ္တရက္ ထိုးထြက္လာသၫ့္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ အံ့ဩကာ မဆန္းစစ္ႏိုင္ခင္ပင္ လွဲက်သြားသၫ့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ကားကို အၾကမ္းပတမ္းေမာင္းကာ ေကာင္ေလးနဲ႔ ထိုလူမ်ား ၾကားထဲတြင္ ဝင္ရပ္လိုက္သည္ ။
ကားေပၚမွ ဆင္းလာသၫ့္ သူ႔အား အံ့အားသင့္သၫ့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ၾကၫ့္ေနျပန္သၫ့္ သူေလးေၾကာင့္ ပိုင္ရီ၏ အၾကၫ့္သည္ ႏူးညံ့သြားခဲ့သည္ ။ ကုခ်န္၏ ဒူးမွ ပြန္းပဲ့ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၾကၫ့္ရန္ လက္လွမ္းလိုက္ခ်ိန္ ေၾကာက္လန႔္တႀကီး ေနာက္ဆုတ္သြားသၫ့္ သူေၾကာင့္ ပိုင္ရီ၏ မ်က္ႏွာက အမႈအရာေျပာင္းသြားသည္။ ကုခ်န္၏ သူ႔အား ေရွာင္ၾကဉ္မႈက သူ႔အား တစ္ခုခုဆံုးရႈံးသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္ ။
" ဘာလဲ .. မင္းက ဘယ္သူလဲ .. သူရဲေကာင္းဝင္လုပ္ခ်င္တာလား .. ဒီေကာင္စုတ္ေလးက မိန္းကေလးမဟုတ္ဘူး .. ကိုယ့္အလုပ္ကိုလုပ္ " အခုမွေရာက္လာသၫ့္ လူမ်ားသည္ ပိုင္ရီ၏ ေအးစက္စက္အၾကၫ့္နဲ႔ ဆံုလိုက္ကာ တြန႔္သြားၾကသည္ ။
" ငါ.. ငါတို႔က ယုသခင္ေလးရဲ့ အမိန႔္နဲ႔ေနာ္ .. မင္း ဝင္ရႈပ္ရင္ ေနာက္မွ ေနာင္တမရနဲ႔ ...ဒီေကာင္ေလးက သခင္ေလးယုရဲ့ လူ.. " လူတစ္ေယာက္က ရင္ေကာ့လိုက္ကာ ပိုင္ရီအား မာမာထန္ထန္ေျပာလိုက္သည္ ။
" ယုမင္ " ပိုင္ရီက ယုသခင္ေလး ဆိုသၫ့္စကားေၾကာင့္ ကုခ်န္ကို ျပန္ၾကၫ့္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔အား စိုးရိမ္တႀကီး ၾကၫ့္ေနသၫ့္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ေတြ့လိုက္ရသည္ ။
" မ.. မဟုတ္ဘူး " နီရဲေနသၫ့္ ႏူတ္ခမ္းေလးမွ ထြက္လာသၫ့္ အက္ကြဲေနသၫ့္ အသံေၾကာင့္ ပိုင္ရီက သူ႔စိတ္ထဲ မုန္တိုင္းတစ္ခု ေမြေနွာက္သြားသလိုပင္ ရႈပ္ေထြးသြားခဲ့သည္ ။
" ဟမ့္.. ေကာင္စုတ္ေလး မင္းရဲ့ စကားကို ဘယ္သူက ယံုမွာလဲ .. ငါတို႔နဲ႔သာ လိုက္ခဲ့စမ္းပါ " ေျပာေနရင္း ကုခ်န္၏ လက္အား လွမ္းဆြဲ ျပင္လိုက္သၫ့္ လက္သည္ ပိုင္ရီ၏ ရိုက္ခ်ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္ ။
ပိုင္ရီက ကုခ်န္ေရ႔ွတြင္ ရပ္လိုက္ကာ ကာလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေသျဖင့္ ရိွေနခဲ့သည္ ။
ကုခ်န္ က အလန႔္တၾကားေနာက္ဆုတ္လိုက္ကာ ပိုင္ရီ၏ အက်ႌစကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္ ။ သူလက္မ်ားက ေၾကာက္ရြံ႔မႈေၾကာင့္ တုန္ရီေနခဲ့သည္ ။
" မင္း!!!! " ရိုက္ခ်ခံလိုက္ရသၫ့္လူက ပိုင္ရီအား ေဒါသတႀကီးၾကၫ့္ကာ ရိုက္ႏွက္ရန္ ေရ႔ွတိုးလာခဲ့သည္ ။ ပိုင္ရီ က ဟက္ခနဲရယ္လိုက္ကာ " လာစမ္းပါ... ဒီသခင္က ဘယ္ေတာ့မွ တိုက္ခိုက္ရမွာကို မေၾကာက္ဘူး .. အထူးသျဖင့္ သူမ်ားကို ရိုက္ႏွက္ရတာကိုဘဲ "
ပိုင္ရီက အက်ႌလက္စကို ပင့္လိုက္ကာ ေရ႔ွတက္ရန္ ျပင္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ ရုတ္တရက္ ေတာင့္တင္းသြားသည္ ။ သူက သူ႔ခါးကို ဖက္လာသၫ့္ လက္ေလးမ်ားကို ငံု႔ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ သူ႔အား ေခါင္းေလးအသာခါျပလာသၫ့္ ေကာင္ေလးကို ေတြ့လိုက္ရသည္ ။ " သူ.. သူတို႔က အရမ္းရက္စက္တယ္ .. ကိုကို .. ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္ " အမွန္တရားသည္က သူသည္ ထိုလူမ်ားအား အခုမွ ျမင္ဖူးျခင္းပင္ ။
ကုခ်န္က ပိုင္ရီအား ဖက္ထားရင္း ေတြးမိလိုက္သည္ ။ ' ခါးေသးေသးေလးကို ဖက္ရတာ နဲနဲျမင့္ေနတယ္ '
သူ႔အား အတင္းဆြဲေနသျဖင့္ ပိုင္ရီက အသာေနာက္ဆုတ္လိုက္သၫ့္ အခ်ိန္တြင္ သူ႔နားထဲသို႔ ေလသံေအးေအးေလး ဝင္လာခဲ့သည္ ။ " ကြၽန္.. ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔နဲ႔ လိုက္.. လိုက္သြား လိုက္ပါမယ္ .. ဘာ.. ဘာမွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး "
မ်က္လႊာေလးအသာခ်ကာ ေျပာလာသၫ့္ ေကာင္ေလးကို ေသခ်ာၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ႏူတ္ခမ္းတို႔သည္ တုန္ယင္ေနၿပီး လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္ထားသည္ကို ေတြ့လိုက္ရသည္ ။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ားက လွဲက်ထားေသာေၾကာင့္ ဖုန္မ်ား ေပေနခဲ့သည္ ။ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေလးတြင္ ကပ္ေနသၫ့္ မ်က္ရည္စမ်ားကို ေတြ့လိုက္ရခ်ိန္ ပိုင္ရီ ၏ ေဒါသသည္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရထြက္လာေတာ့သည္ ။
ကန္းမေနသၫ့္လူတိုင္း ယုမင္နဲ႔ ဒီလူမ်ားသည္ ဒီေကာင္ေလးအား အပိုင္ရဖို႔ ႀကံေနေၾကာင္းသိႏိုင္ေပသည္ ။ ဒီေကာင္ေလးသာ လိုက္သြားသည္နဲ႔ ျဖစ္လာမၫ့္ အျဖစ္အပ်က္သည္ မေတြးရဲစရာပင္ ။
( A/ ကိုယ္လည္း မေတြးရဲဘူး .. ဘယ္ႏွေလာင္းၿပိဳင္ေသမလဲမသိလို႔ ..🙂 )
" ယုမင္ .. ဟက္.. ဒီေန့ကစၿပီး ယုသခင္ေလးဆိုတာ မရိွေတာ့ဘူး .. ဒီသခင္က ယုမိသားစု ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မွာမို႔ .." ပိုင္ရီက ကုခ်န္အား ေပြ့ခ်ီလိုက္ကာ ကားေပၚတင္ေပးလိုက္သည္ ။ သူ႔အား အခုထိ တိုက္ခိုက္ရန္ ေတြးေနသၫ့္ လူမ်ားအား ပိုင္ရီ က ေအးစက္စက္ အၿပံဳးခ်ိတ္ဆြဲလ်က္ " မင္းတို႔သခင္ကို သြားေျပာလိုက္ ... ဘယ္သူ႔ကို ရန္စမိလဲဆိုတာ .." သူက ကဒ္တစ္ခုအား ပစ္ေပးလိုက္သည္။
" ပိုင္.. ပိုင္မိသားစု .. ပိုင္ရီ.. " ျဖဴေဖ်ာ့ေနသၫ့္ မ်က္ႏွာမ်ား ျဖစ္သြားသၫ့္ လူမ်ားအား ပိုင္ရီ က ကားထဲတြင္ ရိွေနသၫ့္ ကုခ်န္အား လက္ညိုးထိုးျပလိုက္ကာ
" အခုကစၿပ္ီး.. သူက ငါပိုင္ရီရဲ့ လူဘဲ .. ထိရဲရင္ ေသဖို႔ တစ္ခါတည္း ျပင္လာခဲ့ "
_________________
" ဒီအထိဆို ရပါၿပီ.. မလိုက္လာေလာက္ေတာ့ဘူး .. " ကုခ်န္ က ဆိုင္ငယ္ေလး တစ္ခုကို လက္ညိုးထိုးျပလိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူက ပိုင္ရီအား ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ား ထင္းေနေအာင္ ၿပံဳးျပလိုက္သည္ ။ " ေက်းဇူးပါ .. ကိုကို "
" ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ .." ေတာ္ရံု သူမ်ားကိစၥဝင္မပါတတ္ေသာ္လည္း သူက ဒီေကာင္ေလး ဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုသည္ကို သိခ်င္မိသည္ ။ သို႔ေသာ္ ၾကားလိုက္ရသၫ့္ စကားေၾကာင့္ သူက ထိတ္လန႔္သြားသည္။
" ဦးေလးနဲ႔အတူ .. နယ္ျပန္ေတာ့မွာပါ .. ၿမိဳ႔ျပမွာ ေနရတာ ခက္ခဲတယ္.. " ေျပာရင္း ေခါင္းငံု႔သြားသၫ့္ ေကာင္ေလးအား ေပြ့ဖက္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ခ်င္သၫ့္ စိတ္ကို မနည္းထိန္းေနရသည္ ။ ရည္းစားေတြ အမ်ားႀကီးထားခဲ့တုန္းကေတာင္ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး ။ သူက ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ့မွ ထိန္းထားရသၫ့္ စိတ္က မ်ားလြန္းေနသည္ ။
" ေက်ာင္းကေရာ .." မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဝင္စြက္ဖက္မိျပန္သည္ ။ သို႔ေသာ္ သူက ထိုအေျဖအား အေသအခ်ာသိခ်င္ေနသည္ ။
ကုခ်န္က စိတ္အားငယ္သၫ့္ ပံုစံေလးျဖင့္ ဝမ္းနည္းၿပံဳးေလးၿပံဳးျပလိုက္သည္ ။ " မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္ ကိုကို.. အဲ ပိုင္သခင္ေလးရယ္ .. "
ပိုင္ရီ က ကုခ်န္၏ အေခၚအေဝၚေျပာင္းလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလးသည္ ခုနက ကိစၥေၾကာင့္ ထိတ္လန႔္သြားကာ သူနဲ႔ စည္းျခားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထင္မွတ္လိုက္ကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္ ။ သူက ယုမိသားစုအား ေကာင္းေကာင္းေလး ေျဖရွင္းရမည္ဟု ေတးထားလိုက္သည္ ။ ဘယ္ႏွယ္ သူက စမစရေသးဘူး အမွတ္ေတြေလ်ာ့ကုန္ၿပီ..
ပိုင္ရီ၏ ေက်ာျပင္က ေတာင့္တင္းသြားသည္ ။ ' အမွတ္.. ဘာအမွတ္လဲ . ငါဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ .. သူက ေယာက်ၤားေလး ..' တကယ္ေတာ့ သူက စိတ္ကို ေလ်ာ့ရန္ ေယာက်ၤားေလး ဟု ေတြးေနျခင္းသာ ။ သူက ေပြရႈပ္သၫ့္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သျဖင့္ ေယာက်ၤားေလးေရာ မိန္းကေလးပါ တြဲဖူးေလသည္။
ကုခ်န္ထံသို႔ အၾကၫ့္ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာေလးအား အေသးစိတ္ၾကၫ့္မိလိုက္ၿပီး ေတြးလိုက္မိသည္ ။ ' လူသားလို႔ မထင္ရက္ေလာက္ေအာင္ကို လွတာ '
ပိုင္ရီက သူ၏ ေငးေမာေနသၫ့္ ပံုစံအား မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားသည့္ ကုခ်န္သည္ စိတ္ထဲတြင္ တဟီးဟီးရယ္ေနေၾကာင္း မသိခဲ့ေပ ။
______
ဒီေန့ သံုးပိုင္းေတာင္ေနာ္ ဘာေပးၾကမွာလဲ ဒီသာသာကို 😒
______________
Unicode
ကုချန် က သူ့အရှေ့တွင် ပိတ်ရပ်လိုက်သည့် ကားအား အမှုအရာမပျက် ကြည့်လိုက်သည် ။ ယုမင်က သူ့ ဒီလမ်းက ထွက်သွားဖို့ကိုပင် မစောင့်နိုင်ဟန်ရသည် ။
" ကောင်လေး.. အခုချက်ချင်း ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ .. သခင်လေးယု ရဲ့ စေတနာကို သိသင့်တယ် " သူ့အား ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ကာ ပြောလာသည့် လူကြောင့် ကုချန် ၏ အကြည့်က မည်းမှောင်သွားသည် ။ ဒီတစ်ခါ ဇာတ်ကောင်ဆိုးကျိုးကြောင့် သူ့က ဒေါသထွက်ပြီး သေတော့မလို ဖြစ်နေသည် ။
ကုချန်က ထုံပေပေ အမှုအရာဖြင့်သာ တခြားဖက်သို့ သွားလိုက်သည် ။ သူက ဒေါသထွက်လွန်းလို့ စကားနဲ့ပင် မဖော်ပြနိုင်တော့ပေ ။ ပိုင်ရီအား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပျော်ရွင်သည့် အပျော်လေးပင် စုပ်စုပ်မြုပ်သွားတော့သည် ။
" စေတနာကို နားမလည်တဲ့ ကောင်လေးဘဲ .. ဆွဲခေါ်ကြ " ကုချန်က အထုတ်ကို ပစ်ချလိုက်ကာ နောက်လှည့်ကာ ပြေးတော့သည် ။ အတတ်နိုင်ဆုံး စွမ်းရည် မသုံးရဘူး ဆိုပေမဲ့ မိသွားလို့ မလွဲသာဘဲ သုံးရပါက တစ်ယောက်မကျန် အကုန်သတ်ပစ်မည် ။
ထိုအချိန်တွင် သူက ယုမိသားစု ခြံဝင်းမှ ထွက်လာသည့် ကားတစ်စီးကို မြင်လိုက်ရသည် ။ မောင်းလာသည့်သူသည်ပိုင်ရီ ဖြစ်သည်ကို တွေ့ရှိပြီးနောက် ကုချန်၏ မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာခဲ့သည် ။ ' ဟဟ.. ဒီသခင်လေးက ကာကွယ်ခံရတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားရဦးမယ် '
ပိုင်ရီ က သူ့အရှေ့က မြင်ကွင်းကြောင့် ကားကို ဘရိတ်အုပ်လိုက်မိသည် ။ ခုနကတင် ထွက်သွားတဲ့ ကောင်လေးက ဘာလို့ ပြန်လည့်လာရတာလဲ ဆိုသည်ကို မတွေးနိုင်ခင်ပင် ကောင်လေး နောက်မှ လိုက်လာသည့် လူများကို တွေ့လိုက်သည် ။ ပိုင်ရီ၏ အကြည့်သည် အလိုအလျောက်ပင် အေးစက်သွားသည် ။ ရုတ်တရက် ထိုးထွက်လာသည့် စိုးရိမ်စိတ်များကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ အံ့ဩကာ မဆန်းစစ်နိုင်ခင်ပင် လှဲကျသွားသည့် ကောင်လေးကြောင့် ချက်ချင်း ကားကို အကြမ်းပတမ်းမောင်းကာ ကောင်လေးနဲ့ ထိုလူများ ကြားထဲတွင် ဝင်ရပ်လိုက်သည် ။
ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသည့် သူ့အား အံ့အားသင့်သည့် မျက်ဝန်းများဖြင့် ကြည့်နေပြန်သည့် သူလေးကြောင့် ပိုင်ရီ၏ အကြည့်သည် နူးညံ့သွားခဲ့သည် ။ ကုချန်၏ ဒူးမှ ပွန်းပဲ့ ဒဏ်ရာကြောင့် ကြည့်ရန် လက်လှမ်းလိုက်ချိန် ကြောက်လန့်တကြီး နောက်ဆုတ်သွားသည့် သူကြောင့် ပိုင်ရီ၏ မျက်နှာက အမှုအရာပြောင်းသွားသည်။ ကုချန်၏ သူ့အား ရှောင်ကြဉ်မှုက သူ့အား တစ်ခုခုဆုံးရှုံးသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည် ။
" ဘာလဲ .. မင်းက ဘယ်သူလဲ .. သူရဲကောင်းဝင်လုပ်ချင်တာလား .. ဒီကောင်စုတ်လေးက မိန်းကလေးမဟုတ်ဘူး .. ကိုယ့်အလုပ်ကိုလုပ် " အခုမှရောက်လာသည့် လူများသည် ပိုင်ရီ၏ အေးစက်စက်အကြည့်နဲ့ ဆုံလိုက်ကာ တွန့်သွားကြသည် ။
" ငါ.. ငါတို့က ယုသခင်လေးရဲ့ အမိန့်နဲ့နော် .. မင်း ဝင်ရှုပ်ရင် နောက်မှ နောင်တမရနဲ့ ...ဒီကောင်လေးက သခင်လေးယုရဲ့ လူ.. " လူတစ်ယောက်က ရင်ကော့လိုက်ကာ ပိုင်ရီအား မာမာထန်ထန်ပြောလိုက်သည် ။
" ယုမင် " ပိုင်ရီက ယုသခင်လေး ဆိုသည့်စကားကြောင့် ကုချန်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် သူ့အား စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းများကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" မ.. မဟုတ်ဘူး " နီရဲနေသည့် နူတ်ခမ်းလေးမှ ထွက်လာသည့် အက်ကွဲနေသည့် အသံကြောင့် ပိုင်ရီက သူ့စိတ်ထဲ မုန်တိုင်းတစ်ခု မွေနှောက်သွားသလိုပင် ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့သည် ။
" ဟမ့်.. ကောင်စုတ်လေး မင်းရဲ့ စကားကို ဘယ်သူက ယုံမှာလဲ .. ငါတို့နဲ့သာ လိုက်ခဲ့စမ်းပါ " ပြောနေရင်း ကုချန်၏ လက်အား လှမ်းဆွဲ ပြင်လိုက်သည့် လက်သည် ပိုင်ရီ၏ ရိုက်ချခြင်းကို ခံလိုက်ရသည် ။
ပိုင်ရီက ကုချန်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ကာ ကာလိုက်ပြီး မျက်နှာသေဖြင့် ရှိနေခဲ့သည် ။
ကုချန် က အလန့်တကြားနောက်ဆုတ်လိုက်ကာ ပိုင်ရီ၏ အကျႌစကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည် ။ သူလက်များက ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ရီနေခဲ့သည် ။
" မင်း!!!! " ရိုက်ချခံလိုက်ရသည့်လူက ပိုင်ရီအား ဒေါသတကြီးကြည့်ကာ ရိုက်နှက်ရန် ရှေ့တိုးလာခဲ့သည် ။ ပိုင်ရီ က ဟက်ခနဲရယ်လိုက်ကာ " လာစမ်းပါ... ဒီသခင်က ဘယ်တော့မှ တိုက်ခိုက်ရမှာကို မကြောက်ဘူး .. အထူးသဖြင့် သူများကို ရိုက်နှက်ရတာကိုဘဲ "
ပိုင်ရီက အကျႌလက်စကို ပင့်လိုက်ကာ ရှေ့တက်ရန် ပြင်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ရုတ်တရက် တောင့်တင်းသွားသည် ။ သူက သူ့ခါးကို ဖက်လာသည့် လက်လေးများကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့အား ခေါင်းလေးအသာခါပြလာသည့် ကောင်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ " သူ.. သူတို့က အရမ်းရက်စက်တယ် .. ကိုကို .. ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ် " အမှန်တရားသည်က သူသည် ထိုလူများအား အခုမှ မြင်ဖူးခြင်းပင် ။
ကုချန်က ပိုင်ရီအား ဖက်ထားရင်း တွေးမိလိုက်သည် ။ ' ခါးသေးသေးလေးကို ဖက်ရတာ နဲနဲမြင့်နေတယ် '
သူ့အား အတင်းဆွဲနေသဖြင့် ပိုင်ရီက အသာနောက်ဆုတ်လိုက်သည့် အချိန်တွင် သူ့နားထဲသို့ လေသံအေးအေးလေး ဝင်လာခဲ့သည် ။ " ကျွန်.. ကျွန်တော် သူတို့နဲ့ လိုက်.. လိုက်သွား လိုက်ပါမယ် .. ဘာ.. ဘာမှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်လောက်ဘူး "
မျက်လွှာလေးအသာချကာ ပြောလာသည့် ကောင်လေးကို သေချာကြည့်လိုက်ချိန်တွင် နူတ်ခမ်းတို့သည် တုန်ယင်နေပြီး လက်သီးတင်းတင်းဆုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးများက လှဲကျထားသောကြောင့် ဖုန်များ ပေနေခဲ့သည် ။ မျက်တောင်ရှည်ရှည်လေးတွင် ကပ်နေသည့် မျက်ရည်စများကို တွေ့လိုက်ရချိန် ပိုင်ရီ ၏ ဒေါသသည် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရထွက်လာတော့သည် ။
ကန်းမနေသည့်လူတိုင်း ယုမင်နဲ့ ဒီလူများသည် ဒီကောင်လေးအား အပိုင်ရဖို့ ကြံနေကြောင်းသိနိုင်ပေသည် ။ ဒီကောင်လေးသာ လိုက်သွားသည်နဲ့ ဖြစ်လာမည့် အဖြစ်အပျက်သည် မတွေးရဲစရာပင် ။
( A/ ကိုယ်လည်း မတွေးရဲဘူး .. ဘယ်နှလောင်းပြိုင်သေမလဲမသိလို့ ..🙂 )
" ယုမင် .. ဟက်.. ဒီနေ့ကစပြီး ယုသခင်လေးဆိုတာ မရှိတော့ဘူး .. ဒီသခင်က ယုမိသားစု ကို ဖျက်ဆီးပစ်မှာမို့ .." ပိုင်ရီက ကုချန်အား ပွေ့ချီလိုက်ကာ ကားပေါ်တင်ပေးလိုက်သည် ။ သူ့အား အခုထိ တိုက်ခိုက်ရန် တွေးနေသည့် လူများအား ပိုင်ရီ က အေးစက်စက် အပြုံးချိတ်ဆွဲလျက် " မင်းတို့သခင်ကို သွားပြောလိုက် ... ဘယ်သူ့ကို ရန်စမိလဲဆိုတာ .." သူက ကဒ်တစ်ခုအား ပစ်ပေးလိုက်သည်။
" ပိုင်.. ပိုင်မိသားစု .. ပိုင်ရီ.. " ဖြူဖျော့နေသည့် မျက်နှာများ ဖြစ်သွားသည့် လူများအား ပိုင်ရီ က ကားထဲတွင် ရှိနေသည့် ကုချန်အား လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ကာ
" အခုကစြပ်ီး.. သူက ငါပိုင်ရီရဲ့ လူဘဲ .. ထိရဲရင် သေဖို့ တစ်ခါတည်း ပြင်လာခဲ့ "
_________________
" ဒီအထိဆို ရပါပြီ.. မလိုက်လာလောက်တော့ဘူး .. " ကုချန် က ဆိုင်ငယ်လေး တစ်ခုကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည် ။ သူက ပိုင်ရီအား ပါးချိုင့်လေးများ ထင်းနေအောင် ပြုံးပြလိုက်သည် ။ " ကျေးဇူးပါ .. ကိုကို "
" ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ .." တော်ရုံ သူများကိစ္စဝင်မပါတတ်သော်လည်း သူက ဒီကောင်လေး ဘာဆက်လုပ်မလဲဆိုသည်ကို သိချင်မိသည် ။ သို့သော် ကြားလိုက်ရသည့် စကားကြောင့် သူက ထိတ်လန့်သွားသည်။
" ဦးလေးနဲ့အတူ .. နယ်ပြန်တော့မှာပါ .. မြို့ပြမှာ နေရတာ ခက်ခဲတယ်.. " ပြောရင်း ခေါင်းငုံ့သွားသည့် ကောင်လေးအား ပွေ့ဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်ချင်သည့် စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရသည် ။ ရည်းစားတွေ အများကြီးထားခဲ့တုန်းကတောင် ဒီလိုမဖြစ်ဖူးဘူး ။ သူက ဒီကောင်လေးနဲ့တွေ့မှ ထိန်းထားရသည့် စိတ်က များလွန်းနေသည် ။
" ကျောင်းကရော .." မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဝင်စွက်ဖက်မိပြန်သည် ။ သို့သော် သူက ထိုအဖြေအား အသေအချာသိချင်နေသည် ။
ကုချန်က စိတ်အားငယ်သည့် ပုံစံလေးဖြင့် ဝမ်းနည်းပြုံးလေးပြုံးပြလိုက်သည် ။ " မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ထင်ပါတယ် ကိုကို.. အဲ ပိုင်သခင်လေးရယ် .. "
ပိုင်ရီ က ကုချန်၏ အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းလိုက်ခြင်းကြောင့် ဒီကောင်လေးသည် ခုနက ကိစ္စကြောင့် ထိတ်လန့်သွားကာ သူနဲ့ စည်းခြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်ကာ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည် ။ သူက ယုမိသားစုအား ကောင်းကောင်းလေး ဖြေရှင်းရမည်ဟု တေးထားလိုက်သည် ။ ဘယ်နှယ် သူက စမစရသေးဘူး အမှတ်တွေလျော့ကုန်ပြီ..
ပိုင်ရီ၏ ကျောပြင်က တောင့်တင်းသွားသည် ။ ' အမှတ်.. ဘာအမှတ်လဲ . ငါဘာတွေ တွေးနေတာလဲ .. သူက ယောကျၤားလေး ..' တကယ်တော့ သူက စိတ်ကို လျော့ရန် ယောကျၤားလေး ဟု တွေးနေခြင်းသာ ။ သူက ပွေရှုပ်သည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သဖြင့် ယောကျၤားလေးရော မိန်းကလေးပါ တွဲဖူးလေသည်။
ကုချန်ထံသို့ အကြည့်ရောက်သွားချိန်တွင် မျက်နှာလေးအား အသေးစိတ်ကြည့်မိလိုက်ပြီး တွေးလိုက်မိသည် ။ ' လူသားလို့ မထင်ရက်လောက်အောင်ကို လှတာ '
ပိုင်ရီက သူ၏ ငေးမောနေသည့် ပုံစံအား မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ထားသည့် ကုချန်သည် စိတ်ထဲတွင် တဟီးဟီးရယ်နေကြောင်း မသိခဲ့ပေ ။
______________
ဒီနေ့ သုံးပိုင်းတောင်နော် ဘာပေးကြမှာလဲ ဒီသာသာကို 😒