The Wolf King and I
Chapter 7
"Mahal na prinsesa, umuwi na po tayo. Baka mahuli pa tayo ng mga kawal." ang naiiyak na pagpupumilit ni Mei sa akin na umuwi.
"Ssh..." saway ko naman sa kanya. "Kailangan muna natin hanapin ang sorcerer na sinasabi ng kaibigan mo."
Kasalukuyan kaming naglalakad sa magulo na central market ng Qin habang parehong nakatakip ng ulo gamit ang mga cloak namin. Ginawa namin ito para hindi kami makilala ng mga kawal na nakakalat sa paligid. Nakuha ko din ang ideya sa mga historical dramas na napanood ko. Hays, ang galing ko talaga!
Matapos kong utusan si Mei na maghanap ng sorcerer ay nag-usap sila na magkikita kami sa isang restaurant na mayroon dito.
May pera na ibinigay as a reward ang Empress kaya may pambayad din ako. May mabuti din palang naidulot ang pagiging 'sworn sister' namin ng kontrabida.
"Sigurado ka ba na dito tayo magkikita ng sorcerer na nahanap mo?" tanong ko kay Mei.
Nang makarating kami sa restaurant ay naupo kami sa dulo para walang makakita sa amin na kawal ng palasyo.
"Oo, mahal na Prinsesa." ang kinakabahan parin na wika ni Mei. "Pero kailangan din natin bumalik kaagad dahil baka mahuli tayo. Mahal na Prinsesa, isang malaking kaparusahan ang maibibigay sa inyo sa oras na nalaman nila na lumabas kayo ng palasyo."
"Huwag kang mag-alala. May itatanong lang ako. Promise, mabilis lang ito."
Naiiyak naman siyang napatango nalang sa akin.
Napalibot ko ang aking paningin at nakita na kaparehong-kapareho nito ang mga restaurant na napapanood ko sa mga historical dramas. Woah, ngayon ko na-appreciate ang mga directors ng mga dramas na iyon.
Maingay ang paligid dala narin ng mga nag-iinuman na mga tao.
Hays, nasaan na ba ang sorcerer na iyon? Ba't ang tagal naman ata?
Nakaupo lang ako doon habang nakatingin sa paligid nang bigla nalang may nakakuha ng atensyon ko.
A group of five people has entered the restaurant. Masyado silang mysterious tignan dahil pare-pareho silang nakasuot ng cloak. Pero ang pinaka-nakakuha ng atensyon ko ay ang nangunguna sa kanila na nakasuot ng white cloak.
Naupo sila sa katabi naming table at umorder ng makakain.
Samantalang dahil chismosa ako ay nanatili lang akong nakatitig sa kanilang lima.
Pero pakiramdam ko ay natigil ang buong mundo ko nang ibaba na ng taong nakasuot ng white cloak ang hood sa ulo niya at tuluyang tumambad sa akin ang maganda niyang mukha.
Shit.
She is princess Jia! The female protagonist of the story!
Unti-unting nanlaki ang mga mata ko habang nakatitig sa napaka ganda niyang mukha.
The author of the manhwa wrote that her beauty would make even the strongest empire bow down to their knees, and he's not exaggerating when he said that.
Princess Jia is so beautiful that my eyes won't take off from her.
Shit. Ang favorite character ko sa manhwa ay nakaupo ng isang dipa lang mula sa kinauupuan ko. Grabe na ito!
Pero teka lang, bakit siya nandito? Bakit masyadong napaaga ang pagdating niya sa Qin? Sa pagkakaalam ko ay darating lang siya sa Qin sa oras na ginawa siyang tribute ng Xing empire.
Yes, Princess Jia is the seventh daughter of the Emperor of Xing. And, like me, she was made a tribute to Qin's Emperor.
Pero teka, bakit feeling ko ay may nakakalimutan ako sa kwento?
It was like there is something that I've missed and can't remember.
And her entrance to the manhwa...napaaga ata mula sa expectation ko na pagdating niya.
Hmm...whatever.
Being a part of Princess Jia's world is so worth it!
Sa sobrang pagfafangirling ko ay hindi ko namalayan na napalapit ako sa kanya. Nakanganga lang ako sa sobrang pagkamangha habang parang nananaginip na inilapit ang kamay ko sa pisngi niya.
And without even knowing, I pinched her cheeks and dreamily spoke.
"Wow...sobrang kinis..."I said. "Totoong tao ka ba?"
But right after I said that, the men beside her suddenly sprang up from their seats and drew their swords under my throat.
Oops, I'm dead.
"Our royal Princess!" rinig kong tili pa ni Mei mula sa harapan ko.
Samantalang napalingon naman sa akin si Princess Jia at nagtatakang napatingin sa akin.
"Who are you?" she asked. Halata sa mukha niya ang pagkabahala at pagkalito. Like she's a little bit of agitated.
Teka, sino ba ang kinatatakutan niya?
Napatawa naman ako ng hilaw habang nasa leeg ko parin ang espada ng isa sa mga lalaking kasama niya.
"Ah..." wika ko. "Pasensya ka na ha, ang ganda mo kasi eh. Akala ko hindi ka tao. Peace."
Atsaka ako nag-peace sign sa tabi ng mukha ko.
Nilingon naman niya ang mga lalaking kasama niya bago nagsalita.
"It's alright." She said. "Let's not make a scene here. Remember that we are here on a special mission. Drawing attention from the crowd will not do us any good."
Huh?
Special mission?
Hindi ko 'to nabasa ah.
As I've said, Princess Jia will only appear at the palace. Not here in this dimlighted restaurant. Teka, may naiba ba sa manhwa?
Mabilis namang naibaba ng mga kasamahan niya ang espada nila at naupo ulit ng maayos.
"Ah..." ang nasambit ko habang nakatingin sa kanya. "So ano ba ang dahilan at nandito kayo sa Qin?"
Nilingon niya ako at hindi ko alam kung dahil ba iyon sa tanong ko pero halata sa mukha niya na ayaw niyang makipag-usap.
Her expression seemed cold.
"Who are you?" she asked. "Are you a spy for that filthy Emperor?"
Huh?
Ako? Spy? At filthy Emperor? Sino ba ang tinutukoy niya?
Bakit ba lagi nalang akong napagkakamalan na spy? Pero kung sa bagay, napaka-chismosa ko din kasi.
"Huwag kang mag-alala." Mabilis ko namang sagot. "Ako nga pala si Chin. Ikaw? Anong pangalan mo?"
She didn't answer.
One of her men took his sword and turned to me.
"Just give me your order and I will cut this young lady's tongue, your highness." He said it under his cloak.
Napalunok naman ako.
"Ay grabe ka naman, mister!" kinakabahan na sigaw ko. "Nakikipagkaibigan lang naman ako eh!"
She turned to me and with that cold voice, spoke again.
"Young miss, I advise you to stop snooping into other people's businesses if you want to stay alive." She warned.
Ay grabe.
Princess Jia has a strong character. Noong hindi pa sila magkakilala ng Emperor Zhang Wei ay ugali na talaga niya ang maging strong at matalino. She's calculating too. Nakatulong pa siya sa mga gyera na sinalihan ng Emperor.
It's no wonder that the Emperor fell in love with her.
"Your highness, please stop talking to other people if you don't want to be caught." Naiiyak na bulong pa sa akin ni Mei.
Ito talaga, kabado eh.
"But I—-"
Hindi pa man natatapos ang sasabihin ko ay bigla nalang bumukas ang pintuan ng restaurant na iyon at nagulantang kaming lahat sa sumunod na nangyari.
A group of black-armored soldiers rushed inside the restaurant, and before any of us could move, they all surrounded us.
Mabilis ko namang itinaas ulit ang hood ng cloak ko para hindi ako makilala. Dahil sa pagkakaalam ko ay mga kawal sila ng palasyo.
Shit. I'm doomed.
Pero teka, bakit sila nandito?
Nalaman na kaya nila na tumakas ako mula sa palasyo at dahil doon kaya nandito sila para sunduin ako? Shit. Shit. Shit. Malaking parusa ang maibibigay sa akin kapag nagkataon! Mahigpit na ipinagbabawal ang paglabas ng isang concubine na walang paalam mula sa Emperor. Looks like, I will finally die here.
At mula sa likuran ng mga kawal ay nakita ko na ang paglitaw ng pamilyar na lalaking iyon.
Yeah, it is really my lucky day.
He's wearing his black armor while his famous sword is attached to his back. All the black-armored men bowed down to him as he walked through them. Mabilis naman nagsitakbuhan palabas ang lahat ng taong kasama namin.
Nandito lang naman ang walang hiyang Emperor na iyon. Pero teka, sumama ba siya para sunduin ako? Shit talaga.
Lumingon siya sa direksyon namin ng Princess Jia kaya mas kinabahan ako.
Ngunit nagulantang ako nang biglang naglabas ng espada ang apat na lalaki na kasama ni Jia. Pinalibutan din siya na para bang pino-protektahan siya ng mga ito mula sa mga kawal ni Zhang Wei.
Teka, ano ba talaga ang nangyayari dito?!
But all of my questions were answered when Zhang Wei finally spoke.
"Well, it is admirable to see you here, Princess Jia," he spoke. "Sending your head as a gift to your land would be pleasurable, especially to your father."
Huh? Magkakilala sila? Teka, bakit sila magkakilala? Eh sa manhwa, makikilala lang siya ni Zhang Wei noong naging concubine na siya? Ang gulo na, promise.
I saw Jia's face harden with pure hate.
"You've killed my brother, and I won't forgive you for that." She hissed. "You are my sworn enemy, Zhang Wei, and I will stop at nothing to avenge my brother's death!"
No.
This is not making any sense.
She's not supposed to hate him!
Jia is the female protagonist! She should fall in love with him just like in the manhwa! At katulad sa manhwa, Zhang Wei and Jia didn't have any conflict right before they met. But what is this?
Anong nangyayari dito? Bakit ganito ang takbo ng kwento? This is not right!
Pero bago pa man ako makapag-isip ng gagawin ay nagulantang na ako sa sumunod na sinabi ni Zhang Wei.
"Kill her." He ordered.
No, no, no.
He can't kill Jia!
Mabilis akong gumalaw at tumakbo sa harapan ni Jia. Mukhang nagulat naman silang lahat nang dahil sa biglang pagsulpot ko.
I even heard Mei's silent cry of defiance, but it was too late.
"Your majesty!" sigaw ko atsaka hinarap ang nakakatakot na mukhang iyon ni Zhang Wei. Mabilis kong ibinaba ang hood ng cloak ko.
Matapos iyon ay nakita ko kaagad ang pagkunot ng mukha niya nang makita ako.
Oh no, he's not pleased.
Pero bahala na! Hindi niya pwedeng patayin ang female protagonist kundi masisira ang takbo ng manhwa! I'm saving this manhwa whether he likes it or not!
"What is that thing doing in here?!" he roared and everyone on that room flinched.
Thing?!
Thing lang talaga ako sa kanya? Grabe ha.
Mabilis naman akong tumawa ng hilaw habang nakaharap parin sa nakakatakot niyang mga mata. He's mad.
"Baka pwede pang pag-usapan ito." Wika ko. "Beke nemen..."
I saw his jaw tightened with rage.
Lord, pauwiin niyo na po ako. Promise, magiging mabuting mamamayan na ako ng Pilipinas. Ayoko na dito!
I just signed a death sentence for upsetting him like this!
Nilingon ko si Jia at nakita ko sa mukha niya ang pinaghalong pagkabigla at pagkalito.
Pasikreto naman akong bumulong sa kanya.
"Hold me as a hostage. He can't kill me." I whispered into her bewildered face.
Pero dahil narin siguro sa pagkabigla ay hindi siya makagalaw. Kaya mabilis kong hinawakan ang kamay niya at inisakal yun sa leeg ko. Atsaka ako mabilis na lumingon sa nagbabagang mga mata parin ni Zhang Wei at madramang nagsalita.
"Oh, no! Ginawa akong hostage ni Princess Jia! Nakakatakot naman! Save me, your majesty! Save your concubine!" ang OA kong drama. Hindi ako artista pero shit, magiging artista ako this instant.
At mukhang nakuha na ni Jia ang gusto kong gawin kaya mabilis niyang kinuha ang maliit na kutsilyo na nasa bewang niya at inidikit 'yon sa leeg ko.
Kaya nilingon ko siya.
"Huwag mo naman tutuhanin, besh." Bulong ko sa kanya.
Mabilis naman niyang itinaas ang kutsilyo para hindi masyadong madiin sa leeg ko. Phew. Mabuti nalang.
"Don't move!" She screamed. "Or else she'll die in my hands!"
I saw the five black-armored men behind Zhang Wei move like they were preparing to attack.
Pero mabilis na itinaas ni Zhang Wei ang kamay para pigilan sila.
At napalunok nalang ako ng lumingon sa akin ang nakakatakot at sobrang lamig na mga mata niya.
"I'll make you pay. I'll make you regret defying me like this, you lowly concubine." He said that to me in his terrifying voice, and it made me tremble with fear. It was like a promise that I wouldn't get away from his wrath after being a hostage to his enemy.
That's the last thing I heard before Jia and her men brought me out into their safety.
And in the middle of that night, I was trembling with just the thought of seeing that nasty Emperor again.
To be continued...