(August 25, 2021)
Today is my birthday so I wrote this special chapter for you sweetie. I hope you will like it. I miss you all! Stay safe. I just want to inform you that I'm still writing my second story at sana hindi ako tamarin para matapos na at ma-publish ko na rito. If you want my update? Then make me, charot! Kaylangan ko lang talaga ng assurance sa klaseng novel na sinusulat ko. Hope you can wait. I love you all mwaaps!
Blaire's P.O.V
Tatlong taon ang nakalipas simula noong ikinasal kami ni Four. Masasabi kong ang pagsasama namin ay hindi madali. Wala namang perpekto. Minsan nag-away kami dahil sa hindi nagkaunawaan. Pinalaki pa namin kahit hindi naman malaking problema. Nagseselos siya kapag may kausap akong tagapagsilbi na lalaki. Minsan pinag-awayan pa namin ang pagpapalaki kay Hayden na anak namin. Pero kahit ganun, siya rin ang unang humingi ng tawad para magkabati kami.
Napangiti ako habang nakatingin sa tatlong taon gulang kong anak. Kalaro niya ang serbidorang babae na pinagkatiwalaan ko.
"Let's make another baby babe" Napapitlag ako nang may nagsalita sa aking likuran at niyakap ako mula sa likod. Napalunok ako. Sinumpong na naman ng kamanyakan ang isang 'to.
"Manahimik ka nga, baka may makarinig sayo eh" Mahinang saway ko. Nanindig nalang ang mga balahibo ko nang hinalikan niya ang aking batok. Parang natulos ako sa kinatayuan dahil napunta ang halik niya sa tenga ko at marahan niya iyung kinagat. Napaungol nalang ako bigla at naramdaman ko naman ang pag ngisi niya.
Marahan niya akong iginaya palakad at ako namang si marupok nagpahila din. Natagpuan ko nalang ang sarili sa ibabaw ng kama habang walang sawang pinaligaya ng mahal kong asawa.
Pagkabukas, nagising nalang ako dahil sa halik niya. Sabay kaming naligo at sabay din kaming bumaba para mag-agahan.
Lumipas ang dalawang taon naging maingat kaming lahat dahil may mga nilalang na kusa nalang lumitaw para manggulo. Wala kaming ideya kung saan nanggaling ang mga 'yun. Kulay berde ang kanilang mga mata. Para silang kinontrol ng kung sino.
Nandito kaming lahat sa isang silid at nagpupulong-pulong para masulusyonan ang problema. Nandito rin ang lahat ng kaibigan namin ni Four. Ayun sa impormasyon may isang Mages na bigla nalang hindi nito nakontrol ang guardian niya. Naging berde ang mga mata nito at pinatay ang taga-pagsummon. Isa iyung malaking banta para sa aming lahat at kaylangan na naming malaman kung sino o ano ang tunay naming kalaban.
Naagaw ang atensyon naming lahat nang bumukas ang pinto.
"Paumanhin sa pag abala. Sabi ng serbidora nawala raw si Prince Hayden. Hindi rin namin siya natagpuan dito sa loob ng kaharian" Magpakumbabang sabi ng kawal. Agad kaming napatayo ni Four dahil sa gulat at kaba.
"Wala bang nakakita sa kanya na lumabas sa tarangkahan?!" Awtoridad tanong ni Four. Yumuko naman ang kawal.
"Patawad ngunit wala silang nakitang lumabas sa tarangkahan" Ramdam ko ang kaba ng kawal. Nayukom ko ang mga kamao. Imposibleng hindi nila nakita. Kung wala si Hayden dito sa loob ng kaharian malamang nakalabas ito. Kinabahan ako sa pagkakaalam na delikado para sa bata ang lumabas. Limang taong gulang pa lang siya at wala pang alam sa pakikipaglaban.
"This discussion is done. You can leave now" Seryosong sabi ni Four sa lahat. Nakita ko rin sa mga kaibigan namin ang pagkabahala. Akmang lalabas na kami ni Four ngunit humabol silang Aubrey.
"Tutulong kami sa paghahanap" Saad ni Lucy. Tumango ako at sabay kaming lumabas sa silid.
Nilipon ni Four ang iilang kawal para tumulong rin sa paghahanap. Samantalang kaming babae naman ay nauna ng lumabas sa kaharian.
Agad naming pinuntahan ang nayon at naghiwa-hiwalay kami para mapadali ang paghahanap.
"Hayden! Anak! Please magpakita ka!" Halos namamaos na ako sa kakasigaw. Kanina ko pa tinawag ang pangalan niya ngunit di ko pa rin siya natagpuan. Kung saan saan na ako nag susuot at tinatanong ang mga taong nakasalubong ko.
Habang naghahanap ako nagdadasal rin ako sa isip na sana'y ligtas ang anak ko.
Napatigil ako nang may naramdaman akong malakas na presensiya. Tumabol ang dibdib ko. Nilibot ko ang paningin at nahagip ng aking mga mata ang usok na nanggagaling sa gubat.
Si Hayden.
Nanlaki ang mga mata ko at agad akong nagteleport sa kung saan may usok. Nagulat nalang ako sa pagdating. May nagkalat na asul na apoy ang paligid.
"Ahhhhhhhhhh!" Taranta akong naglibot ng tingin nang narinig ko ang pagsigaw ng isang batang babae. Mas lalo akong kinabahan dahil wala akong nakita. Pumikit ako at nag concentrate.
May lumitaw naman sa isipan ko ang isang imahe ng batang lalaking nakatayo habang nagaapoy ng asul ang buong katawan. May malaking lubong itim na kulay berde ang mga mata at pilit lumapit sa batang lalaki. Si Hayden. Nakita ko rin ang batang babae sa gilid habang umiiyak. Agad akong nagdilat ng mga mata.
"Hayden!" Sigaw ko at agad tumakbo sa unahan. Nagulat nalang ako sa aking naabutan. Nadapuan ng asul na apoy ang lubo at nagwawala na ito.
"Waaahhhhh! Wag mong patayin si Chichi!" Umiiyak sigaw ng batang babae habang nakatingin sa lubo.
"He tried to kill me!" Galit sigaw ng anak ko at mas lalong lumakas ang asul na apoy sa katawan niya. Kinabahan ako.
"Hayden stop! Listen to your Mom. Please calm down!" Naagaw ang atensyon nilang dalawa nang sumabat na ako.
"Mom" Narinig kong bulalas ni Hayden.
"Yes baby, I'm here and please calm down. Mapapatay mo ang lubong iyan" Pilit kong pinahinahon ang boses at marahan naglakad para lapitan ang anak ko habang nakaangat ang mga kamay.
"But that creature is bad!" Protesta ni Hayden at marahas tinuro ang lubong nanghihina na.
"No anak. Inosente ang lubong iyan. May kumokontrol lang sa kanya kaya hindi mo siya pwedeng patayin" Marahan kong paliwanag sa kanya. Sigurado akong inosente ang lubong iyun at halatang alaga ito ng batang babae.
Unti-unting humina ang apoy ni Hayden pati na ang apoy na dumapo sa lubo habang walang tigil sa pag iyak ang batang babae. Nang tuluyan nawala ang mga apoy nanlaki ang mga mata ko dahil bumagsak nalang si Hayden. Bumagsak din ang lubo ngunit may malay pa ito. Agad kong dinaluhan ang anak ko. Kinabahan ako dahil wala na itong malay.
"Hey baby! Wake up. Baby please" Hysterical kong sabi at tinapik-tapik ang pisnge niya. Kusang bumagsak ang mga luha ko at niyakap nalang siya. Oh God, my baby.
"What's happening?" Napatingin ako sa likod nang narinig ko ang nag-alalang boses ng asawa ko.
"Four, si Hayden nawalan ng malay" Naluluha kong sumbong sa kanya. Bahagyang nanlaki ang mga mata niya at agad niya kaming nilapitan.
"Oh God, why he's unconscious?" Kinabahan niyang tanong.
"Sa palagay ko'y hindi niya nakayanan ang malakas na enerhiyang nagamit niya" Pilit kong kinalma ang sarili. Kaylangan kong maging malakas para sa anak ko.
"It's okay babe, don't worry our baby is strong. Trust me" Pagkalma niya sa akin at hinalikan niya ako sa noo saka niyakap. Maya maya'y dumating ang mga kaibigan namin.
Karga ni Four ang anak namin at paalis na sana kami nang may naalala ako.
"Teka, iyung batang babae" Agad kong sabi at nilingon ang kinaroroonan ng batang babae kanina ngunit natagpuan ko itong nasa tabi ng lubong nanghihina.
"Chania! Baby" Naagaw lahat ng atensyon namin sa bagong dating. Si Persephone at si Hades. Nangunot ang noo ko. Agad nilang dinaluhan ang batang babae.
"Mama si Chichi, is she gonna die?" Naluluhang tanong ng batang babae na Chania ang pangalan. Kung ganun anak nila ang batang iyan.
"No baby, she just tired. She need to rest, don't worry we will heal her" Masinsin sabi ni Persephone at niyakap ang anak. Napatingin si Hades sa amin.
"Is your son is okay?" Tanong nito kay Four at tumango lang ang asawa ko. Sa tagal na panahon ngayon lang kami nagkatagpo lahat. Matagal ko na ring kinalimutan ang mga nangyayari sa amin noon. Ang mga alitan at gulo.
"Pasensya na sa nangyari ng alaga niyo. Bata pa ang anak ko at wala pang muwang" Hingi ng paumanhin ko. Gusto ko lang maging pormal.
"Pasensya na rin kung nakarating ang anak namin sa lugar niyo. Hindi na ito mauulit" Nakakasiguradong saad ni Persephone. Tumango lang kami ni Four. Hinawakan ni Hades ang lubo pati na ang mag-ina niya, pagkatapos nawala nalang sila na parang bula.
Nakabalik kami ng kaharian at agad pinasok ng asawa ko ang anak namin. Ako na ang nag-heal sa anak ko dahil may abilidad naman akong ganun. Pagkalipas ng apat na oras nagising na rin si Hayden. Napaka inosenteng pag masdan ang asul niyang mga mata. Hinaplos ko siya sa buhok saka niya ako nabigyan ng atensyon.
"Mom" Bulalas niya. Ngumiti ako ng tamis. Naramdaman ko ang pagtabi ni Four sa gilid ko.
"Anak sa susunod kung lalabas ka, please magpaalam ka okay? Para naman may makasama ka" Masinsinan kong sabi. Tinitigan niya ako sa mga mata.
"But you didn't allow me to go out that's why I escaped" Paos niyang sabi. Napatingin ako kay Four at tumango lang siya. Binalingan ko muli ang anak namin.
"Because it's dangerous baby" Giit ko. Nilihis niya ang tingin sa gilid na parang nagtatampo.
"But I can manage to protect myself and you know that mom. You witnessed my capability earlier" Malamyos niyang sabi. I sighed. May pumasok naman na ideya sa utak ko. Ngumiti ako at hinalikan ang maliit niyang kamay.
"Ganito anak para hindi kana magtatampo papayagan ka naming makalabas ngunit sasamahan ka ng iilang kawal. Okay ba 'yun sayo?" Alok ko sa kanya. Agad niya ako tiningnan na may nagniningning na mga mata.
"Really mom? I can go out anytime?" Masigla niyang sabi at ngumiti ako saka tumango. Sa saya niya agad siyang bumangon at dinamba ako ng yakap.
"Thank you mom. Thank you father" Masigla niyang sabi. Niyakap ko siya pabalik at naramdaman ko naman ang mga bisig ng asawa ko sa aming dalawa.
Pagkabukas naging abala ang asawa ko sa paghahanap ng impormasyon sa malaking problemang kinaharap naming mga mages. Ako naman sinanay ko si Hayden sa kapangyarihan niyang kalalabas lang kahapon. Naging madali ang pagtuturo ko sa kanya dahil seryoso ito at desididong masasanay ang kapangyarihan. Nagmana yata ito sa Ama. Lumipas ang dalawang araw ng pagsasanay ko sa kanya tuluyan niyang nahasa ang kapangyarihan. Sa kasamaang palad hindi maganda ang pakiramdam ko. Lagi nalang akong nahihilo at nasusuka. Wala naman akong sakit para magkaganito ako.
Andito ako ngayon sa kitchen at naghahanda ng agahan para sa mag-ama ko. Minsan kasi ako ang nagprisintang magluto ng agahan at hapunan. Akmang kukuha ako ng itlog nang umikot ang paningin ko. Napahawak ako sa ulo dahil sa matinding pagkahilo hanggang sa nandilim nalang ang paningin ko.
"Ang mahal na reyna!" Iyun ang huli kong narinig galing sa mga serbidora.
NAALIMPUNGATAN ako sa haplos ng isang kamay sa pisnge ko. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata at nakasalubong ko naman ang nakangiting mukha ng asawa ko.
"Anong nangyari?" Paos kong tanong. Nangunot ang noo ko nang nanunubig ang mga mata niya. Bakit parang maiiyak siya? May sakit ba ako? Mamamatay na ba ako? Hindi. Hindi maaari, gusto ko pang makasama ang pamilya ko.
"Four anong nangyari?" Kinabahan kong ulit tanong sa kanya. Hinawakan niya ang kamay ko at mariing hinalikan.
"Babe, thank you so much" Emosyonal niyang sabi at naluluhang ngumiti ng tamis. Mas lalong kumunot ang noo ko.
"Bakit ka nagpapasalamat?" Takang tanong ko.
"You're pregnant babe. You have our second baby to your womb" Nakangiti niyang sabi. Nanlaki ang mga mata ko. I'm pregnant?
"Totoo?" Masayang kumpirma ko at tumango siya. Naramdaman ko ang panunubig ng mga mata ko at ginawaran naman ako ng masuyong halik ng asawa ko sa mga labi.
May naramdaman naman akong yumapos sa beywang ko kaya humiwalay ako sa halik ni Four at tiningnan iyun. Nakita ko naman ang anak namin na natutulog sa tabi ko kaya napangiti nalang ako. Magiging dalawa na ang anak namin ni Four. Malaking regalo ito para sa akin. Nitong pangalawang pagbubuntis ko maranasan ko na ang umuri. Nakakatawang isipin pero nakakatakot rin.
Sa mga araw na lumipas hindi ko tinantanan ang asawa ko. Kung anu-ano nalang ang pinapagawa ko sa kanya at pinapaluto. Iwan ko ba, parang nagdiwang ang puso ko kapag nakikita kong nahihirapan siya at napipilitan. Kagaya ngayon napipilitan siyang magluto ng nakahubad at tanging apron lang ang nakatakip sa harapan niya samantalang sa likod naman lantad ang maskulado niyang likod at mataba niyang pwet. Napahagikhik ako sa likuran. Nakaupo ako habang pinagmasdan siyang nagluluto ng cake na manggo at grapes ang flavor. Gusto ko ring lagyan niya ng spaghetti sa itaas ng cake at gagawin niya iyun. Walang serbidora dito sa kitchen dahil pinalabas ko. Syempre, ayaw kong makita kung gaano ka hot ang asawa ko.
Napakagat ako ng labi habang pinagmasdan ang bawat paggalaw ng pwet niya. Ang hot niyang tingnan. Kanina pa nanunuyo ang lalamunan ko.
"Four ang sarap mong tingnan" Wala sa sarili kong sabi. Napatigil siya sa ginagawa at nilingon ako. Sumilay ang nakalolokong ngiti niya sa mga labi.
"You're fascinated to my figure babe. You're horny, aren't you?" Mapaglarong tanong niya at dahan-dahan siyang humakbang papalapit sa akin. Napalunok ako. Ramdam ko ang pamamasa ng pagkababae ko. Wala sa sarili akong tumango habang nakatingin sa mga mata niya.
Huminto siya sa harapan ko at nanlaki ang mga mata ko nang agad siyang pumagitna sa mga hita ko kaya ang kinalabasan nakabukaka ako habang nakaupo. Tinitigan niya ako sa mga mata at hinawi ang ligaw na buhok sa mukha ko.
"I'm starting to love this situation babe. I really love when you're horny and bossy" He huskily said. Napakagat ako ng labi. I really love this man.
Umatras siya ng kunti saka yumuko at ginawaran ako ng halik. Agad akong tumugon at naging marubdob ang halik namin. I could feel his hand massaging my breast. I moaned because of pleasure. His kiss traveled to my jaw until he reached my neck. He sucked and licked my skin. I closed my eyes to feel the sensation. I gasped as he entered his right hand to my cotton short. Nagdilat ako at nakasalubong ko ang mapupungay niyang mga mata na kanina pa nakatingin sa akin, sa bawat reaksyon ko. Naging mabigat ang bawat paghinga ko nang nagsimulang naging malikot ang daliri niya sa hiyas ko.
"You're wet" He said. Mas lalong nadagdagan ang pagnanasa sa mga mata niya. Napaliyad ako nang naramdaman ko ang sarap dulot ng paghagod ng daliri niya sa namamasa kong hiyas. I moaned softly.
Napakagat ako ng labi nang pinasok niya ang dalawang daliri sa butas ko. He started to thrust inside. I moaned but he immediately locked my mouth with his lips. I spread my legs wider to give him more access. Halos magpugto ang hininga ko dahil sa matinding sensasyon. His fingers became more faster, deeper and aggressive until I cum.
Humihingal akong humiwalay sa mga labi niya. Napalunok ako nang dinala niya ang dalawang daliri sa bibig niya. He sucked it while looking at me intensely. His gesture ignited me severely.
"I want more. I want to feel you" I requested. Pilyo siyang ngumisi.
"Na-uh, we can't babe. We're in kitchen and we're not alone to this palace" Pilyo niyang sabi. Napanguso ako. Sayang naman. Noon gumawa kami ng milagro sa kusina, hindi dito kundi doon sa bahay na inupahan namin noon sa nayon.
"Daya" Naiusal ko. He chuckled. Nangigigil tuloy ako sa tawa niya. Tinalikuran niya ako at dahil sa gigil agad kong pinisil ang isang pisnge ng pwet niya.
"Hey!" Tumawa siya at umiling-iling habang naglalakad pabalik sa labado. Nagpatuloy siya sa ginawa niya at bago 'yun naghugas siya ng kamay. Kainis, di man lang bumalik.
After several minutes finally my cake is now in front of me. Agad akong natakam. Mabilis kong kinuha ang tinidor na inabot ni Four at agad ko itong nilantakan. I closed my eyes because of the taste. It's perfectly delicious. How I wish to eat this every day. Gutom akong nagpatuloy sa pagkain habang ang asawa ko nasa tapat ko lang nakamasid.
"Hey easy babe. It's all yours, take it easy" Malambing niyang saway sa akin. Napanguso ako at di nalang siya pinagtuunan ng pansin.
"Mom? What are you eating?" Napatingin ako sa anak ko na kadadating lang. Kunot noo niyang pinagmasdan ang cake na kinain ko habang nakatungtong sa upuan.
"Obviously, it's cake anak. You want to taste it? It's delicious" Saad ko at sumandok saka itinapat sa bibig niya. Nagdududa siyang tinanggap sa bibig niya ang cake. Nginuya niya ito kaya napangiti nalang ako. Maya-maya'y parang umasim ang sikmura niya.
"Delicious right?" Tanong ko sa kanya. Mas lalo akong natuwa nang agad siyang tumango-tango at parang nahihirapang lumunok.
"You want more?" Napatawa nalang ako nang agad umiling-iling ang anak ko. Binalingan ko si Four na ngayon nakangiting umiling-iling.
"How about you babe? Do you want?" Malambing kong tanong sa kanya. Bahagyang nanlaki ang mga mata niya at umiling-iling.
"No babe. As what I've said it's all yours. I prefer seeing you enjoying your cake" Tanggi niya at halos nataranta. Pinilit pa niyang ngumiti para magmukhang totoo ang sinabi niya. Napatawa nalang ako. Halata namang hindi nila gusto ang lasa ng kinain ko. Well, I don't care. Basta masarap ang cake na ito para sa akin.
"Hello lovers!" Napatingin kaming tatlo sa bukana ng pinto at nakita namin silang Aubrey na may bitbit na mga supot at kahon. Tumayo ako at sinalubong sila ng yakap isa isa.
"OMG! Ang ganda mo pa rin Blaire, walang kakupas-kupas" Tiling pagpuri ni Scarllet sa akin. Tumawa lang ako at nilingon ang anak ko.
"Baby come here" Tawag ko sa kanya at dali-dali naman siyang bumaba ng upuan.
"Kyahhhh ang gwapo naming Hayden" Tili ni Lucy at kinarga ang anak ko saka nila hinalikan sa pisnge. Naramdaman ko naman ang bisig ni Four sa likuran ko.
"The hell bro! Naubusan ka na ba ng damit para iyang apron mo lang ang suutin?" Di makapaniwalang tanong ni Parker. Nanlaki ang mga mata ko pati na rin ang lahat ng babae dito sa loob.
"Ladies! Wag niyong tingnan ang asawa ko!" Mapang-angkin kong sabi sa mga babae. Nangunot ang noo ko dahil tumawa lang sila.
"Naku Blaire meron na kami kaya no worries" Nakangiting sabi ni Sophie. Napairap nalang ako. Sabagay, may mga lalaki na rin sila sa buhay nila at alam kong kuntento na sila kagaya sa akin.
Naging maingay ang dining dahil sa kanila at kinain na rin naming lahat ang mga dala nilang pagkain. Napangiti nalang ako habang pinagmasdan ang lahat. Naramdaman ko ang paghalik ng asawa ko sa gilid ng noo ko. Mas lalo akong napangiti.
Napakaswerte ko sa mga tao at bagay na meron ako ngayon. Kahit minsan napapagod dahil sa problema di pa rin ako nagkulang para magpapasalamat sa natanggap kong biyaya. Parang kahapon lang wala akong kamuwang-muwang sa mundo pero dahil mayroong mga taong handa akong tanggapin nagkaroon ako ng lakas para lumaban at tuklasin ang mga bagay-bagay sa paligid.
Wala na akong hihilingin pa kundi ang makasama ang mga mahal ko sa buhay at bumuo ng malaking pamilya.
Pero sa totoo lang takot akong umiri.
@Missloorh
: Wag na tayong mag-asawa, nakakatakot umiri eh