🎶🎶 I've been reading books of old
The legends and the myths
Achilles and his gold
Hercules and his gifts
Spider-man's control
And batman with his fists
And Clearly I don't see Myself upon that list
She said where'd you wanna go?
How much you wanna risk?
I'm not looking for somebody with some superhuman gifts
Some superhero some fairytale and bliss
Just something I can turn to, somebody I can kiss
I want something just like this!!!! 🎶🎶
အခုကAutumnကိုသြားေနတာျဖစ္ၿပီး လမ္းအနည္းငယ္ပိတ္ေနတာေၾကာင့္ ပ်င္းလာတာနဲ႕Radioဖြင့္ကာနားေထာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ Radioမွာလာေနတဲ့သီခ်င္းေလးကို အကၡရာလိုက္ဆိုေနတုန္း
"ႀကိဳက္တယ္ေပါ့.."
"အင္း.."
"ညက်ရင္ထပ္ဆိုျပဦးေနာ္..နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္..."
"No...."
"ဟက္ဟက္ ခ်က္ခ်င္းကိုျငင္းတာပဲ။ ဆိုင္ကအျပန္ဘယ္ဝင္ခ်င္ေသးလဲ..."
"မဝင္ေတာ့ပါဘူး..."
"အိမ္မွာ ဘာမွစားစရာမရွိဘူးမလား ေဈးနည္းနည္းဝယ္ရမွာေပ့ါ...ၿပီးရင္ ညညက်ေဗြထထေဖာက္တာဘယ္သူတုန္း..."
"ဘယ္သူတုန္း..."
"ေအးေနာ္ ဘယ္သူပါလိမ့္..."
"သိဘူး.."
ကားထဲမွာ ကိုကို႔ရယ္သံကလႊမ္းသြားသည္။ဒီေန႕ကစၿပီးအကၡရာရဲ႕တိုက္ခန္းေလးမွာပဲ ျပန္ေနၾကေတာ့မွာပါ။ေက်ာင္းပိတ္လဲ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ကဖြင့္တာမို႔ စာေလ့လာလို႔လဲရတယ္ေလ။ကိုကိုကလဲ စဖြင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ေက်ာင္းေရွ႕ကAutumnကိုပဲ ဦးစီးေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ေနာက္ထပ္ဆိုင္သစ္တစ္ခုနဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲကAutumnကေတာ့ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကတာဝန္ယူသည္။Autumnက ၿမိဳ႕ေတာ္ပြဲေတြအတြက္ေတာင္အၿမဲအခ်ိဳပြဲတာဝန္ယူရသည္မို႔ ေရာင္းအားအရမ္းေကာင္းၿပီး orderအေရအတြက္က တစ္ေန႕တစ္ေန႕နည္းတာမဟုတ္။ကိတ္ဆရာေတြလဲ အမ်ားႀကီးရွိကာ ယခုလိုစေနေန႕တိုင္း ဝယ္ယူမႈအမ်ားဆုံးစားသုံးသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ကိုမဲေဖာက္ကာ ကိတ္မုန႔္လုပ္နည္းသင္ေပးေလ့ရွိသည္။ဒီေန႕ကေတာ့ အကၡရာအရသာစုံကိုျမည္စမ္းဖို႔လိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
အကၡရာနဲ႕ကိုကိုက ျပန္ေတြ႕တာမၾကာေသးသလို လက္ထပ္ထားတာလဲမၾကာေသးေပမဲ့ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္လိုရင္းႏွီးေႏြးေထြးၾကတယ္။ကိုကိုကလဲ အကၡရာကိုအရမ္းကိုဂ႐ုစိုက္ေနသလို အကၡရာကလဲ ကိုကို႔ဆီမွာကေလးေပါက္စလိုအရမ္းခြၽဲခ်င္လာတယ္။မဘုံကေတာင္ မျပန္ခင္ေျပာသြားေသးတယ္။ဂူးငယ္ ဒီေလာက္ထိေပ်ာ္ေနတာမျမင္ဖူးေသးဘူးတဲ့..။ဟုတ္ပါ့ အကၡရာကဘယ္တုန္းကမွ ဒီေလာက္ထိမေပ်ာ္ဖူးဘူး။တကယ္ေတာ့အကၡရာရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြက ကိုကို႔အၿပဳံးေတြဆီကလာတဲ့တိုက္ရိုက္သက္ေရာက္မႈေတြပါ...။
"က်စ္ ကားကဘယ္လိုေတာင္ပိတ္..."
အေတြးေတြလဲေပ်ာ္ျမဴးေနရာမွ ကိုကို႔ဆီကမေက်မနပ္သံထြက္ေပၚလာတာမို႔ ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ေမွာင္ႀကီးၾကဳတ္ကာ အလိုမက်ေနတဲ့မ်က္ႏွာထားကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။အကၡရာလြယ္ထားတဲ့အိတ္ေလးထဲ လက္နိုက္ၿပီးတစ္စုံတစ္ခုကိုရွာေဖြလိုက္တယ္။ခဏအၾကာမွာ လက္ကေလးျပန္ထြက္လာၿပီး တစ္စုံတစ္ခုပါပါလာတယ္။အကၡရာအဲ့ဒီအရာရဲ႕အခြံကိုေဖာက္လိုက္ၿပီး ထြက္လာတဲ့ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာနဲ႕အနံ႕ေမႊးေမႊးအရာေလးကို ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းနားတိုးကပ္ေပးလိုက္ၿပီး
"စိတ္တိုေနတယ္ အခ်ိဳစားၿပီးစိတ္ေလွ်ာ့ေနာ္..."
"အင္ အင္း .."
မႉးေခါင္စိတ္ေတြလႈပ္ရွားသြားကာ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြအစားထိုးဝင္ေရာက္လာတယ္။ဒီကေလးေလးဟာေလ သူ႕ကိုအရမ္းျပဳစားတာပဲ။လွ်ာေပၚကိုေပ်ာ္ဝင္လာတဲ့ အခ်ိဳအရသာေလးကိုစုပ္ယူလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကၿပဳံးက်သြားတယ္။
"ကဲ ကေလးေလး စားခ်င္တာကိုေျပာလိုက္ေနာ္ ကိုယ္ကိတ္ေတြတစ္ခ်က္သြားၾကည့္ဦးမယ္..."
မုန႔္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာမွန္ေကာင္တာေတြထဲမွာ ဆီစိမ့္စကၠဴေတြခံၿပီး သပ္ရပ္လွပစြာခင္းက်င္းထားတယ္။အဲ့နားမွာ ဘားေကာင္တာလိုမ်ိဳး ထိုင္ခုံအျမင့္ေတြနဲ႕ေကာင္တာတစ္ခုရွိသည္။အကၡရာသည္ ထိုေနရာရွိထိုင္ခုံျမင့္တစ္လုံးေပၚတက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခ်ိစ့္စမ္းထားတဲ့ေပါင္မုန႔္ႏွင့္အသားညွပ္ေပါင္မုန႔္ကိုမွာလိုက္သည္။
အကၡရာမွာလိုက္တဲ့menuကိုၾကည့္ၿပီး ကိုကိုကေကာ္ဖီခါးစိမ့္စိမ့္ေလးတစ္ခြက္ကိုကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္ကာလာပို႔သြားသည္။အကၡရာေကာ္ဖီေလးေသာက္လိုက္ ေပါင္မုန႔္ေလးစားလိုက္ႏွင့္ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကတဲ့ဝယ္သူေတြကို လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ဝယ္သူေတြတိုင္းကလဲ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ရွပ္အကၤ်ီလက္ရွည္ႏွင့္ျဖဴေဖြးေဖြးစတိုင္ပန႔္ကိုဝတ္ထားတဲ့ဆံပင္နီနီအသားျဖဴျဖဴမ်က္ႏွာလွလွနဲ႕ေကာင္ေလးကို ဒဲ့ၾကည့္ေခ်ာင္းၾကည့္ေစာင္းၾကည့္ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကည့္သြားၾကသည္။
အကၡရာေကာ္ဖီကုန္လို႔ ေနာက္တစ္ခြက္ေဖ်ာ္ခိုင္းတာကို ထိုင္ေစာင့္ေနစဥ္ ေဘးနားကိုေရေမႊးနံ႕ျပင္းျပင္းနဲ႕ဂ်ေပြးတစ္ေကာင္ကပ္လာသည္။အကၡရာလွည့္ၾကည့္မေနေပမဲ့ ေဘးကေကာင္ဆီက အႏၲရာယ္အနံ႕အသက္ႏွင့္အတူ အၾကည့္ရိုင္းရိုင္းေတြကိုခံစားေနရတယ္။
"ေကာ္ဖီရပါၿပီ ခဏေနရင္ေဘာစ့္လိုက္လာပါ့မယ္တဲ့ရွင္..."
"အင္း..."
ေကာ္ဖီခြက္ေလးယူလာေပးတဲ့ေကာင္မေလးကို ျပန္တုံ႕ျပန္ရင္း ေကာ္ဖီအနံ႕သင္းသင္းကိုမ်က္လုံးမွိတ္ရႈရွိုက္လိုက္သည္။ေကာ္ဖီနံ႕သင္းပ်ံ့ပ်ံ့က ဦးေႏွာက္ထဲထိဝင္ေရာက္ကာတစ္ကိုယ္လုံးဆီသို႔ လန္းဆန္းတက္ႂကြျခင္းေတြကိုပို႔ေဆာင္ေပးေနသည္။ေကာ္ဖီတစ္ငုံေသာက္ၿပီး ခြက္ေလးကိုအသာျပန္ခ်ကာ ဟိုေငးဒီေငးလုပ္ေနရင္း မ်က္လုံးေထာင့္ဆီမွာရိပ္ခနဲျမင္လိုက္ရတဲ့လက္တစ္ဖက္...
"ခ်ိဳတယ္ ဒီေကာ္ဖီထပ္မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြကပိုခ်ိဳမယ္ထင္တယ္..."
အကၡရာရဲ႕မ်က္လုံးလွလွေတြက သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္လိုစူးရဲသြားၿပီး သူ႕ရဲ႕လည္ဇလုပ္ဟာျမင့္လိုက္တက္လိုက္ျဖစ္လာတယ္။
အေရွ႕ကေကာင္ဟာ အကၡရာေရွ႕ကိုေကာ္ဖီခြက္ျပန္ခ်ေပးရင္း လက္ႏွစ္ဖက္လုံးျမႇောက္ျပကာ စပ္ၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာထားႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းသပ္ျပရင္း
"ေဆာရီးကြာ အရမ္းဆြဲေဆာင္ေနလို႔..."
'ဘယ္လိုေသာက္အျပဳအမူလဲ ရိုင္းစိုင္းၿပီး႐ြံစရာေကာင္းလိုက္ေလျခင္း..'အကၡရာရဲ႕ခံနိုင္ရည္စြမ္းက 0%ထိက်ဆင္းသြားၿပီးေနာက္.....
"Bossေရ Boss's babyက သူ႕ေဘးလာထိုင္တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေကာ္ဖီနဲ႕ပတ္လိုက္လို႔..."
မႉးေခါင္မ်က္လုံးျပဴးသြားၿပီး ကိတ္တြင္ဆြဲလက္စပုံကိုရပ္လိုက္သည္။အကၡရာက သူ႕ဟာသူေနတာ ဘာလို႔ေကာ္ဖီနဲ႕ပတ္ရမွာတုန္း..။လက္ထဲကခရင္ထုတ္ကိုပစ္ခ်ကာ လက္ေတာင္မသုတ္နိုင္ပဲ အေရွ႕ကိုေျပးထြက္သြားလိုက္သည္။ျမင္ကြင္းကေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႕မ်က္ႏွာကိုတစ္ရႉးနဲ႕သုတ္ေနတဲ့ အကၡရာနဲ႕ မ်က္ႏွာကိုအုပ္ကာေအာ္ေနတဲ့တစ္ေယာက္။
သူေျပးထြက္လာတာျမင္ေတာ့ မ်က္ေတာင္ေလးလွန္ကာမ်က္ဝန္းနီနီေတြကသူ႕ဆီေရာက္လာၿပီး သြားေလးေတြေပၚေအာင္ၿပဳံးျပသည္။
"အကၡရာ ဘာျဖစ္တာလဲ ေကာ္ဖီနဲ႕ပတ္လိုက္တာဆို..."
"အင္း သူကကြၽန္ေတာ့္ေကာ္ဖီလာျမည္းစမ္းေနေတာ့ ေသာက္ခ်င္မလားဆိုၿပီးတိုက္လိုက္တာ..."
"တိုက္လိုက္တာ ဘယ္လိုတိုက္လိုက္တာလဲ.."
"ဪ ဒုကၡပါပဲ ဘယ္လိုတိုက္ရမွာလဲ ခြက္နဲ႕တိုက္တာေပါ့ တစ္ရႉးကႏွစ္႐ြက္ပဲရွိတယ္ နည္းနည္းေလာက္ထပ္ေပးဦး ဖိနပ္ေတြေပကုန္ၿပီ...."
ေဘးနားကတစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာကိုအုပ္ကာညည္းၫူေနၿပီး ဆိုင္ထဲကလူေတြကလဲအကဲခက္ေနၾကသည္။တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပင္။ေကာ္ဖီက သူေစာေစာကမွေဖ်ာ္ေပးလိုက္တာ ပူျခစ္ေနမွာေသခ်ာသည္။မတက္နိုင္ဘူး ဆိုင္မန္ေနဂ်ာကိုေခၚကာ ေဆး႐ုံလိုက္ပို႔ေပးခိုင္းရသည္။ဘာလို႔လုပ္တာလဲဆိုၿပီး ထပ္ေမးလို႔မျဖစ္ဘူး မ်က္ႏွာႏုႏုမွာ စာတန္းေတြသူျမင္ေနရတယ္။လွပတဲ့မ်က္ေတာင္ရွည္ေတြဝန္းရံထားတဲ့မ်က္ဝန္းနီနီမွာလဲ အရိပ္အေငြ႕ေတြရွိေနတယ္။ထပ္ေမးလို႔ကေတာ့ ညက်ရင္ေက်ာေပးအိပ္တာကို ဒီေကာင္ႀကီးတစ္ညလုံးထိုင္ၾကည့္ေနရလိမ့္မယ္။
"ကိုကို ၿပီးၿပီလားဟင္ ၿပီးေတာ့ ဒီခြက္ကိုလႊတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဆက္ျမင္ေနရရင္အန္ထြက္လာေတာ့မယ္..."
ခြက္ေလးကို လက္ညိုးေလးႏွင့္မထိတထိေရွ႕တိုးေပးကာ ေမးေထာက္ရင္း မႉးေခါင္ကိုၿပဳံးျပေနတာမို႔ ဆူရအခက္ ရယ္ျပရအခက္..တကယ္ပါပဲ ဒီကေလးေလးကေတာ့...။
🌸🌸🌸🌸🌸
ဒီကိစၥျဖစ္ၿပီးႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ဆိုင္ရဲ႕offical pageမွာ မေကာင္းတဲ့သုံးသပ္ခ်က္ေတြတက္လာတယ္။အဲ့ဒီ့ေန႕ကဆိုင္မန္ေနဂ်ာကို ေဆး႐ုံလိုက္ပို႔ေပးခိုင္းၿပီး ေျပလည္ရာေျပလည္ေၾကာင္းေျပာခိုင္းလိုက္ေပမဲ့ ယခုေတာ့ဆိုင္ရွင္ကေကာ္ဖီအပူနဲ႕ပတ္ခံရတာမို႔သူ႕မ်က္ႏွာက အပူေလာင္ၿပီးအေရျပားပ်က္စီးသြားပါတယ္ဆိုၿပီး pageမွာပုံေတြနဲ႕တကြစာေတြပါလာတင္သြားသည္။ေကာ္ဖီက အပူခ်ိန္ေသခ်ာထိန္းၿပီးမွ အရသာရွိေအာင္ေဖ်ာ္တာမို႔ပူတယ္ဆိုရင္ေတာင္သူတင္ထားတဲ့ပုံေတြလိုစုတ္ျပတ္သတ္ေလာက္ေအာင္မျဖစ္နိုင္။
ကိုယ့္ကေလးကလဲအေၾကာင္းမရွိဘဲလုပ္ရေအာင္ ပတ္ေမႊေနတက္တဲ့ငါးေမႊထိုးလည္းမဟုတ္။သူ႕ဟာသူအ႐ုပ္ကေလးလို ေအးေအးေဆးေဆးေနတက္သူ။ဒီကိစၥကိုေနာက္ရက္မကူးခ်င္ေတာ့တာမို႔ ညႀကီးမင္းႀကီးအိမ္ကထထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
အဲ့ဒီ့ေန႕ကCCTVေတြကိုျပန္ရစ္ၾကည့္ရင္း ေျဖရွင္းရမည့္နည္းကိုစဥ္းစားေနရသည္။ေဟာ ေတြ႕ၿပီ...
သူ႕ဘာသာေအးေအးေဆးေဆးမုန႔္စားလိုက္ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္လုပ္ေနတာပါ။ေကာ္ဖီကုန္သြားေတာ့ ေနာက္တစ္ခြက္ထပ္ေတာင္းတယ္။အဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘးကဟိုေကာင္ေရာက္လာတယ္။ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနတဲ့အကၡရာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေနတယ္။ခဏအၾကာ ေကာ္ဖီခြက္ေရာက္လာတယ္။ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္။ေကာ္ဖီေသာက္တယ္။ၿပီးေတာ့ျပန္ခ်တယ္။ေဘးက စာအုပ္စင္ႀကီးကိုေငးေနတယ္။
"ဪ...သူ႕ခြက္ကိုယူေသာက္တာကို..."
မႉးေခါင္အစကေတာ့ အကၡရာသူ႕ခြက္ကိုယူေသာက္လို႔စိတ္တိုသြားတယ္ထင္မိသြားၿပီး အစားပုတ္ေလးဆိုၿပီးတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီးမွ အကၡရာမ်က္ႏွာကိုသြားကိုင္တဲ့ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္လက္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးထဲျပာတက္သြားတယ္။အဲ့ဒီ့ေနရာကို ေသခ်ာေအာင္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ရစ္ၾကည့္ခ်ိန္ ေဒါသကဦးေႏွာက္ထဲထိေရာက္လာတယ္။ဒီေခြးေကာင္က သူကေလးေလးရဲ႕ပါးျပင္ကိုလာထိရဲတယ္။အၾကည့္ေလးနဲ႕ၾကည့္ခံရတာကိုေတာင္ ဒီကေကာင္ကေသေလာက္ေအာင္သဝန္တိုပါတယ္ဆို ဒီေခြးေကာင္က ေသာက္ေရးမပါတဲ့လက္နဲ႕ထိတယ္။
ေတာက္!!!
"ရာရာစစ ဒီေကာင္... ဂ်ာႀကီး ဒီvideoကိုpageမွာတင္ ၿပီးရင္အိမ္ေထာင္ရွိေယာကၤ်ားကိုဖ်ားေယာင္းတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေသခ်ာေရးလိုက္ ၿပီးရင္ ဆိုင္ကိုအသေရဖ်က္မႈနဲ႕တရားစြဲလိုက္...တကယ္လို႔တရားဥပေဒကလ်စ္လ်ဴရႈမယ္ဆိုရင္ေတာ့အဲ့လက္ေတြကိုတစ္ေခ်ာင္းခ်င္းရိုက္ခ်ိဳးၿပီး ေခြးစာေကြၽးလိုက္ ေသာက္က်က္သေရတုန္းလိုက္တာ သြား သြား အခုခ်က္ခ်င္းသြား..."
လက္ကနာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ည၁၀နာရီထိုးလုၿပီမို႔ ကားေသာ့ဆြဲၿပီး ေဒါသေဝေနတဲ့စိတ္နဲ႕ကားကိုျမန္ျမန္ေမာင္းကာ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ကားပါကင္မွာ ကားကိုျဖစ္ကရက္ဆန္းထိုးၿပီး အေပၚကိုေလွကားကေနျမန္ျမန္ေျပးတက္လာခဲ့တယ္။သူစိတ္ထဲ ဓာတ္ေလွကားစီးဖို႔လဲအာ႐ုံမရေတာ့ဘူးေလ။
အိမ္တံခါးကိုPasswordေတြႏွိပ္ၿပီးအိမ္ထဲေျပးဝင္လာခဲ့တယ္။ရင္းႏွီးႏွစ္သက္ေနတဲ့အနံ႕ကေလးကလြဲရင္ လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့အရိပ္ကေလးကိုမေတြ႕ရေသး။အိပ္ခန္းထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေရသံေတြၾကားေနရသည္။
ထုံစံအတိုင္းတံခါးကိုေစ့႐ုံေစ့ထားတာမို႔ ဝုန္းခနဲတြန္းဖြင့္ကာ ဝင္သြားေတာ့ ေရပန္းေအာက္မွာ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလး။သူတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးဝင္သြားေတာ့ ေနာက္ကိုဆုတ္ဆုတ္သြားသည္။ဘယ္ႏွစ္လွမ္းဆုတ္နိုင္မွာလဲ အမ်ားဆုံးသုံးလွမ္းေပါ့။ဟိုဖုံးဒီဖုံးနဲ႕ ေနာက္ေက်ာကလဲေအးစက္စက္နံရံနဲ႕ထိေနတာမို႔ ေျပးေပါက္ပိတ္ေနတဲ့ယုန္ကေလးလို မ်က္လုံးကေလးေတြက ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ေနရွာသည္။ဒီလိုအျပဳအမူေတြကခါတိုင္းအခ်ိန္မွာဆိုရင္ေသခ်ာေပါက္ အသည္းအယားလြန္ၿပီးၿပဳံးၿဖီးၾကည့္ေနမွာေသခ်ာေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေသြးေတြကိုေပါက္ထြက္မတက္ပူေလာင္လာေအာင္ပိုပိုဆြေပးသလိုျဖစ္ေနတယ္။ျဖဴစင္ျခင္းနဲ႕စိတ္ရိုင္းေတြေပါင္းမိသြားတဲ့အခါ ....
"ကိုကို လူယုတ္မာ ဘာလို႔ဝင္လာတာလဲ..."
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ကလူယုတ္မာ အကၡရာရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလာထိလက္ကို ဘာလို႔မခ်ိဳးပစ္ခဲ့တာလဲ မင္းအသားအရည္ေတြကိုဘယ္သူမွထိတာမႀကိဳက္ဘူး..အဲ့ေတာ့သူမ်ားထိသြားတဲ့အသားအရည္ေတြကို ဒီကိုကိုလူယုတ္မာက ျပန္ၿပီးသန႔္စင္ေပးမယ္..."
"ဟင္ ဟင့္အင္း..ဟင့္အင္း က် ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာေျပာင္ေအာင္ေဆးၿပီးၿပီ .."
"မရဘူး ကိုယ္ပိုင္တဲ့အရာကိုကိုယ္ကိုတိုင္ေသခ်ာသန႔္စင္ေပးမွာ အဲ့တာမွကိုယ္ေက်နပ္မွာ.."
မႉးေခါင္ဝတ္ထားတဲ့အကၤ်ီကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေရေတြစို႐ြဲကာျဖဴစြတ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးနားတိုးကပ္လိုက္သည္။သူတို႔ခ်င္းအကြာအေဝးလက္တစ္ထြာေလာက္သာက်န္ေတာ့သည္။ျဖဴေဖြးတဲ့လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ျမႇောက္ကာ နံရံနဲ႕ထိကပ္ထားလိုက္ၿပီး နီရဲေနေသာနား႐ြက္ေလးကိုသြားနဲ႕ကိုက္လိုက္သည္။ အကၡရာရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းနီနီရဲရဲေလးေတြကအနည္းငယ္တုန္ယင္ေနရာမွ အသံတိုးတိုးေလးထပ္ထြက္လာသည္။
" ဖယ္ ဖယ္ေပးပါ ဟင့္ ကိုကို လူယုတ္.."
စကားသံမဆုံးခင္မွာပဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိမီးေလးမွာ ေျခာက္ခနဲျမည္ေအာင္အပိတ္ခံလိုက္ရၿပီး ေအးစက္တုန္ယင္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာလဲ ေႏြးေထြးသြားၿပီးအသံေလးပိတ္က်သြားသည္။
[ေရတစ္ဘူးကုန္🌚🌚]
မြန္းၾကပ္တဲ့ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူအမ်ိဳးအမည္မသိေသာခံစားခ်က္ေပါင္းစုံေၾကာင့္ လြတ္ေျမာက္လိုညားနဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လွိမ့္လိုက္သည္။မလြတ္ေျမာက္ေသးဘူး။ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္လွိမ့္လိုက္တယ္။အားးး ေတာင္အျမင့္ႀကီးကေနျပဳတ္က်သလို အသည္းထဲေအးသြားတဲ့ခံစားခ်က္။
"အင့္..."
ဟိုေနရာစစ္စစ္ စစ္စစ္ ဒီေနရာကစစ္စစ္ စစ္စစ္နဲ႕နာက်င္ေနသလို ထုံက်င္ေနသည့္ၾကားကခါးရိုးတစ္ေလွ်ာက္စူးတက္လာတဲ့နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေဖာင္းမို႔ေနေသာမ်က္ႏွာလွလွေလးမွာရႈံ႕မဲ့လာသည္။မ်က္ရည္က်ဖန္မ်ားေနလို႔ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့မ်က္လုံးမ်ားက တာဝန္မပ်က္ဘဲ အရည္ၾကည္ေတြထပ္မံထုတ္လႊတ္ေပးလာသည္။မ်က္ရည္ၾကားကေန ကိုယ့္ကိုကိုယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နက္ျပာေရာင္ေမြးပြေကာ္ေဇာေပၚ ပိုးတုံးလုံးေလးေရာက္ေနသလိုပဲ။မံမီလိုအထုတ္ခံထားရတဲ့ေစာင္ထုတ္ႀကီးေၾကာင့္ လႈပ္မရျပဳမရႏွင့္ ေညာင္းကိုက္နာက်င္ျခင္းေတြက ပိုပိုဆိုးလာသည္။မ်က္ႏွာေလးသာေဖာ္ထားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးေစာင္ထဲမွာေကာက္ညင္းထုတ္လိုျဖစ္ေနသည္။
'ပါ့ပါေရ ေယာကၤ်ားမယူခ်င္ေတာ့ဘူး အကၡရာမွားပါတယ္...'
စဝ္အုပ္မႉးေခါင္မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ေဘးနားကအေႏြးဓာတ္ေလးကိုလိုက္စမ္းေနသည္။ဟိုဘက္ေရာဒီဘက္ေရာမရွိတာမို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ေျပာင္ရွင္းေနေသာကုတင္ေပၚတြင္သူတစ္ေယာက္တည္း။ဘယ္ေရာက္သြား...
"အကၡရာ."
ကုတင္ေအာက္မွာေခြေခြေလးလဲကာ တုန္ေနေသာေစာင္ထုတ္ကေလးေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚမွကုန္း႐ုန္းထၿပီးအျမန္ဆင္းရသည္။ပိုးတုံးလုံးေလးလိုေစာင္ထုတ္ေလးကိုအသာအယာေပြ႕ကာကုတင္ေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။အခြံမကြၽတ္ေသးတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီးတအီအီငိုရွိုက္ေနသည္။စဝ္အုပ္မႉးေခါင္ေစာင္ထုတ္ေလးကိုျဖည္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္ေပမဲ့ သူ႕လက္ေတြကသိသိသာသာတုန္ေနသည္။ဒီကိစၥေတြကသူလုပ္ထားတယ္ဆိုေပမဲ့ သူတကယ္ရင္ဆိုင္ဖို႔မရဲေတာ့ဘူး။ငိုရလြန္းလို႔မို႔ေဖာင္းေနတဲ့မ်က္ႏွာကေလးကိုၾကည့္ၿပီး သနားၾကင္နာစိတ္ေတြျပည့္လ်ံလာသည္။ေစာင္ထုတ္ကိုေျဖလိုက္ေတာ့ စတင္ထြက္ေပၚလာတာက နီနီရဲရဲကိုက္ရာေတြနဲ႕ျပည့္ေနတဲ့လည္တိုင္ေလး ေနာက္အကြင္းလိုက္နဲ႕လစ္လပ္ေနတဲ့ေနရာဆိုတာမရွိေလာက္ေအာင္ျပည့္ေနတဲ့ကိုက္ရာေတြနဲ႕ရင္ဘက္ ၊လက္ေမာင္း။ ဘုရားေရ .... သူဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့ပါ။သူမုန္ယိုသြားတဲ့တစ္ညကဒီေလာက္ထိဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတြျဖစ္လာတယ္။ေသြးစို႔ေနတဲ့ကိုက္ရာေတြကို လက္ညိုးနဲ႕အသာတို႔ၾကည့္ေတာ့ ပူေလာင္ေနေသာအခိုးအေငြ႕တို႔ႏွင့္တကြ သိသိသာသာတုန္သြားေသာကိုယ္လုံးေလး။စဝ္အုပ္မႉးေခါင္ေရ မင္းကေခြးလားဟ...။
3:35PM,Sun
22.8.2021
ဖုန္းအားမကုန္ခင္ေလး အျမန္လာတင္တာ။
🎶🎶 I've been reading books of old
The legends and the myths
Achilles and his gold
Hercules and his gifts
Spider-man's control
And batman with his fists
And Clearly I don't see Myself upon that list
She said where'd you wanna go?
How much you wanna risk?
I'm not looking for somebody with some superhuman gifts
Some superhero some fairytale and bliss
Just something I can turn to, somebody I can kiss
I want something just like this!!!! 🎶🎶
အခုကAutumnကိုသွားနေတာဖြစ်ပြီး လမ်းအနည်းငယ်ပိတ်နေတာကြောင့် ပျင်းလာတာနဲ့Radioဖွင့်ကာနားထောင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ Radioမှာလာနေတဲ့သီချင်းလေးကို အက္ခရာလိုက်ဆိုနေတုန်း
"ကြိုက်တယ်ပေါ့.."
"အင်း.."
"ညကျရင်ထပ်ဆိုပြဦးနော်..နားထောင်လို့ကောင်းတယ်..."
"No...."
"ဟက်ဟက် ချက်ချင်းကိုငြင်းတာပဲ။ ဆိုင်ကအပြန်ဘယ်ဝင်ချင်သေးလဲ..."
"မဝင်တော့ပါဘူး..."
"အိမ်မှာ ဘာမှစားစရာမရှိဘူးမလား ဈေးနည်းနည်းဝယ်ရမှာပေ့ါ...ပြီးရင် ညညကျဗွေထထဖောက်တာဘယ်သူတုန်း..."
"ဘယ်သူတုန်း..."
"အေးနော် ဘယ်သူပါလိမ့်..."
"သိဘူး.."
ကားထဲမှာ ကိုကို့ရယ်သံကလွှမ်းသွားသည်။ဒီနေ့ကစပြီးအက္ခရာရဲ့တိုက်ခန်းလေးမှာပဲ ပြန်နေကြတော့မှာပါ။ကျောင်းပိတ်လဲ ကျောင်းစာကြည့်တိုက်ကဖွင့်တာမို့ စာလေ့လာလို့လဲရတယ်လေ။ကိုကိုကလဲ စဖွင့်ပြီဖြစ်တဲ့ကျောင်းရှေ့ကAutumnကိုပဲ ဦးစီးတော့မည်ဖြစ်သည်။နောက်ထပ်ဆိုင်သစ်တစ်ခုနဲ့ မြို့ထဲကAutumnကတော့ ကိုကို့သူငယ်ချင်းတွေကတာဝန်ယူသည်။Autumnက မြို့တော်ပွဲတွေအတွက်တောင်အမြဲအချိုပွဲတာဝန်ယူရသည်မို့ ရောင်းအားအရမ်းကောင်းပြီး orderအရေအတွက်က တစ်နေ့တစ်နေ့နည်းတာမဟုတ်။ကိတ်ဆရာတွေလဲ အများကြီးရှိကာ ယခုလိုစနေနေ့တိုင်း ဝယ်ယူမှုအများဆုံးစားသုံးသူတွေထဲက တစ်ယောက်ကိုမဲဖောက်ကာ ကိတ်မုန့်လုပ်နည်းသင်ပေးလေ့ရှိသည်။ဒီနေ့ကတော့ အက္ခရာအရသာစုံကိုမြည်စမ်းဖို့လိုက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
အက္ခရာနဲ့ကိုကိုက ပြန်တွေ့တာမကြာသေးသလို လက်ထပ်ထားတာလဲမကြာသေးပေမဲ့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်လိုရင်းနှီးနွေးထွေးကြတယ်။ကိုကိုကလဲ အက္ခရာကိုအရမ်းကိုဂရုစိုက်နေသလို အက္ခရာကလဲ ကိုကို့ဆီမှာကလေးပေါက်စလိုအရမ်းချွဲချင်လာတယ်။မဘုံကတောင် မပြန်ခင်ပြောသွားသေးတယ်။ဂူးငယ် ဒီလောက်ထိပျော်နေတာမမြင်ဖူးသေးဘူးတဲ့..။ဟုတ်ပါ့ အက္ခရာကဘယ်တုန်းကမှ ဒီလောက်ထိမပျော်ဖူးဘူး။တကယ်တော့အက္ခရာရဲ့ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေက ကိုကို့အပြုံးတွေဆီကလာတဲ့တိုက်ရိုက်သက်ရောက်မှုတွေပါ...။
"ကျစ် ကားကဘယ်လိုတောင်ပိတ်..."
အတွေးတွေလဲပျော်မြူးနေရာမှ ကိုကို့ဆီကမကျေမနပ်သံထွက်ပေါ်လာတာမို့ ဘေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်ကာ အလိုမကျနေတဲ့မျက်နှာထားကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အက္ခရာလွယ်ထားတဲ့အိတ်လေးထဲ လက်နိုက်ပြီးတစ်စုံတစ်ခုကိုရှာဖွေလိုက်တယ်။ခဏအကြာမှာ လက်ကလေးပြန်ထွက်လာပြီး တစ်စုံတစ်ခုပါပါလာတယ်။အက္ခရာအဲ့ဒီအရာရဲ့အခွံကိုဖောက်လိုက်ပြီး ထွက်လာတဲ့ပြောင်ချောချောနဲ့အနံ့မွှေးမွှေးအရာလေးကို ကိုကို့နှုတ်ခမ်းနားတိုးကပ်ပေးလိုက်ပြီး
"စိတ်တိုနေတယ် အချိုစားပြီးစိတ်လျှော့နော်..."
"အင် အင်း .."
မှူးခေါင်စိတ်တွေလှုပ်ရှားသွားကာ ကြည်နူးခြင်းတွေအစားထိုးဝင်ရောက်လာတယ်။ဒီကလေးလေးဟာလေ သူ့ကိုအရမ်းပြုစားတာပဲ။လျှာပေါ်ကိုပျော်ဝင်လာတဲ့ အချိုအရသာလေးကိုစုပ်ယူလိုက်ပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးကပြုံးကျသွားတယ်။
"ကဲ ကလေးလေး စားချင်တာကိုပြောလိုက်နော် ကိုယ်ကိတ်တွေတစ်ချက်သွားကြည့်ဦးမယ်..."
မုန့်တွေကို သက်ဆိုင်ရာမှန်ကောင်တာတွေထဲမှာ ဆီစိမ့်စက္ကူတွေခံပြီး သပ်ရပ်လှပစွာခင်းကျင်းထားတယ်။အဲ့နားမှာ ဘားကောင်တာလိုမျိုး ထိုင်ခုံအမြင့်တွေနဲ့ကောင်တာတစ်ခုရှိသည်။အက္ခရာသည် ထိုနေရာရှိထိုင်ခုံမြင့်တစ်လုံးပေါ်တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ချိစ့်စမ်းထားတဲ့ပေါင်မုန့်နှင့်အသားညှပ်ပေါင်မုန့်ကိုမှာလိုက်သည်။
အက္ခရာမှာလိုက်တဲ့menuကိုကြည့်ပြီး ကိုကိုကကော်ဖီခါးစိမ့်စိမ့်လေးတစ်ခွက်ကိုကိုယ်တိုင်ဖျော်ကာလာပို့သွားသည်။အက္ခရာကော်ဖီလေးသောက်လိုက် ပေါင်မုန့်လေးစားလိုက်နှင့်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်တဖွဲဖွဲရောက်လာကြတဲ့ဝယ်သူတွေကို လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ဝယ်သူတွေတိုင်းကလဲ ဖြူဖွေးနေတဲ့ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်နှင့်ဖြူဖွေးဖွေးစတိုင်ပန့်ကိုဝတ်ထားတဲ့ဆံပင်နီနီအသားဖြူဖြူမျက်နှာလှလှနဲ့ကောင်လေးကို ဒဲ့ကြည့်ချောင်းကြည့်စောင်းကြည့်နှင့် အမျိုးမျိုးကြည့်သွားကြသည်။
အက္ခရာကော်ဖီကုန်လို့ နောက်တစ်ခွက်ဖျော်ခိုင်းတာကို ထိုင်စောင့်နေစဉ် ဘေးနားကိုရေမွှေးနံ့ပြင်းပြင်းနဲ့ဂျပွေးတစ်ကောင်ကပ်လာသည်။အက္ခရာလှည့်ကြည့်မနေပေမဲ့ ဘေးကကောင်ဆီက အန္တရာယ်အနံ့အသက်နှင့်အတူ အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေကိုခံစားနေရတယ်။
"ကော်ဖီရပါပြီ ခဏနေရင်ဘောစ့်လိုက်လာပါ့မယ်တဲ့ရှင်..."
"အင်း..."
ကော်ဖီခွက်လေးယူလာပေးတဲ့ကောင်မလေးကို ပြန်တုံ့ပြန်ရင်း ကော်ဖီအနံ့သင်းသင်းကိုမျက်လုံးမှိတ်ရှုရှိုက်လိုက်သည်။ကော်ဖီနံ့သင်းပျံ့ပျံ့က ဦးနှောက်ထဲထိဝင်ရောက်ကာတစ်ကိုယ်လုံးဆီသို့ လန်းဆန်းတက်ကြွခြင်းတွေကိုပို့ဆောင်ပေးနေသည်။ကော်ဖီတစ်ငုံသောက်ပြီး ခွက်လေးကိုအသာပြန်ချကာ ဟိုငေးဒီငေးလုပ်နေရင်း မျက်လုံးထောင့်ဆီမှာရိပ်ခနဲမြင်လိုက်ရတဲ့လက်တစ်ဖက်...
"ချိုတယ် ဒီကော်ဖီထပ်မင်းနှုတ်ခမ်းတွေကပိုချိုမယ်ထင်တယ်..."
အက္ခရာရဲ့မျက်လုံးလှလှတွေက သိမ်းငှက်တစ်ကောင်လိုစူးရဲသွားပြီး သူ့ရဲ့လည်ဇလုပ်ဟာမြင့်လိုက်တက်လိုက်ဖြစ်လာတယ်။
အရှေ့ကကောင်ဟာ အက္ခရာရှေ့ကိုကော်ဖီခွက်ပြန်ချပေးရင်း လက်နှစ်ဖက်လုံးမြှောက်ပြကာ စပ်ဖြီးဖြီးမျက်နှာထားနှင့်နှုတ်ခမ်းသပ်ပြရင်း
"ဆောရီးကွာ အရမ်းဆွဲဆောင်နေလို့..."
'ဘယ်လိုသောက်အပြုအမူလဲ ရိုင်းစိုင်းပြီးရွံစရာကောင်းလိုက်လေခြင်း..'အက္ခရာရဲ့ခံနိုင်ရည်စွမ်းက 0%ထိကျဆင်းသွားပြီးနောက်.....
"Bossရေ Boss's babyက သူ့ဘေးလာထိုင်တဲ့တစ်ယောက်ကို ကော်ဖီနဲ့ပတ်လိုက်လို့..."
မှူးခေါင်မျက်လုံးပြူးသွားပြီး ကိတ်တွင်ဆွဲလက်စပုံကိုရပ်လိုက်သည်။အက္ခရာက သူ့ဟာသူနေတာ ဘာလို့ကော်ဖီနဲ့ပတ်ရမှာတုန်း..။လက်ထဲကခရင်ထုတ်ကိုပစ်ချကာ လက်တောင်မသုတ်နိုင်ပဲ အရှေ့ကိုပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။မြင်ကွင်းကတော့ ခပ်တည်တည်နဲ့မျက်နှာကိုတစ်ရှူးနဲ့သုတ်နေတဲ့ အက္ခရာနဲ့ မျက်နှာကိုအုပ်ကာအော်နေတဲ့တစ်ယောက်။
သူပြေးထွက်လာတာမြင်တော့ မျက်တောင်လေးလှန်ကာမျက်ဝန်းနီနီတွေကသူ့ဆီရောက်လာပြီး သွားလေးတွေပေါ်အောင်ပြုံးပြသည်။
"အက္ခရာ ဘာဖြစ်တာလဲ ကော်ဖီနဲ့ပတ်လိုက်တာဆို..."
"အင်း သူကကျွန်တော့်ကော်ဖီလာမြည်းစမ်းနေတော့ သောက်ချင်မလားဆိုပြီးတိုက်လိုက်တာ..."
"တိုက်လိုက်တာ ဘယ်လိုတိုက်လိုက်တာလဲ.."
"ဪ ဒုက္ခပါပဲ ဘယ်လိုတိုက်ရမှာလဲ ခွက်နဲ့တိုက်တာပေါ့ တစ်ရှူးကနှစ်ရွက်ပဲရှိတယ် နည်းနည်းလောက်ထပ်ပေးဦး ဖိနပ်တွေပေကုန်ပြီ...."
ဘေးနားကတစ်ယောက်ကတော့ မျက်နှာကိုအုပ်ကာညည်းညူနေပြီး ဆိုင်ထဲကလူတွေကလဲအကဲခက်နေကြသည်။တစ်ယောက်သောသူကတော့ ခပ်အေးအေးပင်။ကော်ဖီက သူစောစောကမှဖျော်ပေးလိုက်တာ ပူခြစ်နေမှာသေချာသည်။မတက်နိုင်ဘူး ဆိုင်မန်နေဂျာကိုခေါ်ကာ ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးခိုင်းရသည်။ဘာလို့လုပ်တာလဲဆိုပြီး ထပ်မေးလို့မဖြစ်ဘူး မျက်နှာနုနုမှာ စာတန်းတွေသူမြင်နေရတယ်။လှပတဲ့မျက်တောင်ရှည်တွေဝန်းရံထားတဲ့မျက်ဝန်းနီနီမှာလဲ အရိပ်အငွေ့တွေရှိနေတယ်။ထပ်မေးလို့ကတော့ ညကျရင်ကျောပေးအိပ်တာကို ဒီကောင်ကြီးတစ်ညလုံးထိုင်ကြည့်နေရလိမ့်မယ်။
"ကိုကို ပြီးပြီလားဟင် ပြီးတော့ ဒီခွက်ကိုလွှတ်ပစ်လိုက်တော့ ဆက်မြင်နေရရင်အန်ထွက်လာတော့မယ်..."
ခွက်လေးကို လက်ညိုးလေးနှင့်မထိတထိရှေ့တိုးပေးကာ မေးထောက်ရင်း မှူးခေါင်ကိုပြုံးပြနေတာမို့ ဆူရအခက် ရယ်ပြရအခက်..တကယ်ပါပဲ ဒီကလေးလေးကတော့...။
🌸🌸🌸🌸🌸
ဒီကိစ္စဖြစ်ပြီးနှစ်ရက်အကြာမှာ ဆိုင်ရဲ့offical pageမှာ မကောင်းတဲ့သုံးသပ်ချက်တွေတက်လာတယ်။အဲ့ဒီ့နေ့ကဆိုင်မန်နေဂျာကို ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးခိုင်းပြီး ပြေလည်ရာပြေလည်ကြောင်းပြောခိုင်းလိုက်ပေမဲ့ ယခုတော့ဆိုင်ရှင်ကကော်ဖီအပူနဲ့ပတ်ခံရတာမို့သူ့မျက်နှာက အပူလောင်ပြီးအရေပြားပျက်စီးသွားပါတယ်ဆိုပြီး pageမှာပုံတွေနဲ့တကွစာတွေပါလာတင်သွားသည်။ကော်ဖီက အပူချိန်သေချာထိန်းပြီးမှ အရသာရှိအောင်ဖျော်တာမို့ပူတယ်ဆိုရင်တောင်သူတင်ထားတဲ့ပုံတွေလိုစုတ်ပြတ်သတ်လောက်အောင်မဖြစ်နိုင်။
ကိုယ့်ကလေးကလဲအကြောင်းမရှိဘဲလုပ်ရအောင် ပတ်မွှေနေတက်တဲ့ငါးမွှေထိုးလည်းမဟုတ်။သူ့ဟာသူအရုပ်ကလေးလို အေးအေးဆေးဆေးနေတက်သူ။ဒီကိစ္စကိုနောက်ရက်မကူးချင်တော့တာမို့ ညကြီးမင်းကြီးအိမ်ကထထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
အဲ့ဒီ့နေ့ကCCTVတွေကိုပြန်ရစ်ကြည့်ရင်း ဖြေရှင်းရမည့်နည်းကိုစဉ်းစားနေရသည်။ဟော တွေ့ပြီ...
သူ့ဘာသာအေးအေးဆေးဆေးမုန့်စားလိုက်ကော်ဖီသောက်လိုက်လုပ်နေတာပါ။ကော်ဖီကုန်သွားတော့ နောက်တစ်ခွက်ထပ်တောင်းတယ်။အဲ့အချိန်မှာ ဘေးကဟိုကောင်ရောက်လာတယ်။ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေတဲ့အက္ခရာဘက်ကိုလှည့်ကြည့်နေတယ်။ခဏအကြာ ကော်ဖီခွက်ရောက်လာတယ်။ဝန်ထမ်းကောင်မလေးကိုခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ကော်ဖီသောက်တယ်။ပြီးတော့ပြန်ချတယ်။ဘေးက စာအုပ်စင်ကြီးကိုငေးနေတယ်။
"ဪ...သူ့ခွက်ကိုယူသောက်တာကို..."
မှူးခေါင်အစကတော့ အက္ခရာသူ့ခွက်ကိုယူသောက်လို့စိတ်တိုသွားတယ်ထင်မိသွားပြီး အစားပုတ်လေးဆိုပြီးတစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီးမှ အက္ခရာမျက်နှာကိုသွားကိုင်တဲ့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လက်ကြောင့် မျက်လုံးထဲပြာတက်သွားတယ်။အဲ့ဒီ့နေရာကို သေချာအောင်နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ရစ်ကြည့်ချိန် ဒေါသကဦးနှောက်ထဲထိရောက်လာတယ်။ဒီခွေးကောင်က သူကလေးလေးရဲ့ပါးပြင်ကိုလာထိရဲတယ်။အကြည့်လေးနဲ့ကြည့်ခံရတာကိုတောင် ဒီကကောင်ကသေလောက်အောင်သဝန်တိုပါတယ်ဆို ဒီခွေးကောင်က သောက်ရေးမပါတဲ့လက်နဲ့ထိတယ်။
တောက်!!!
"ရာရာစစ ဒီကောင်... ဂျာကြီး ဒီvideoကိုpageမှာတင် ပြီးရင်အိမ်ထောင်ရှိယောင်္ကျားကိုဖျားယောင်းတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းသေချာရေးလိုက် ပြီးရင် ဆိုင်ကိုအသရေဖျက်မှုနဲ့တရားစွဲလိုက်...တကယ်လို့တရားဥပဒေကလျစ်လျူရှုမယ်ဆိုရင်တော့အဲ့လက်တွေကိုတစ်ချောင်းချင်းရိုက်ချိုးပြီး ခွေးစာကျွေးလိုက် သောက်ကျက်သရေတုန်းလိုက်တာ သွား သွား အခုချက်ချင်းသွား..."
လက်ကနာရီကိုကြည့်တော့ ည၁၀နာရီထိုးလုပြီမို့ ကားသော့ဆွဲပြီး ဒေါသဝေနေတဲ့စိတ်နဲ့ကားကိုမြန်မြန်မောင်းကာ အိမ်ပြန်ခဲ့တယ်။ကားပါကင်မှာ ကားကိုဖြစ်ကရက်ဆန်းထိုးပြီး အပေါ်ကိုလှေကားကနေမြန်မြန်ပြေးတက်လာခဲ့တယ်။သူစိတ်ထဲ ဓာတ်လှေကားစီးဖို့လဲအာရုံမရတော့ဘူးလေ။
အိမ်တံခါးကိုPasswordတွေနှိပ်ပြီးအိမ်ထဲပြေးဝင်လာခဲ့တယ်။ရင်းနှီးနှစ်သက်နေတဲ့အနံ့ကလေးကလွဲရင် လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်လျှောက်သွားနေတဲ့အရိပ်ကလေးကိုမတွေ့ရသေး။အိပ်ခန်းထဲဝင်ကြည့်တော့ ရေချိုးခန်းထဲကရေသံတွေကြားနေရသည်။
ထုံစံအတိုင်းတံခါးကိုစေ့ရုံစေ့ထားတာမို့ ဝုန်းခနဲတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်သွားတော့ ရေပန်းအောက်မှာ ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့မော့ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေး။သူတစ်လှမ်းချင်းတိုးဝင်သွားတော့ နောက်ကိုဆုတ်ဆုတ်သွားသည်။ဘယ်နှစ်လှမ်းဆုတ်နိုင်မှာလဲ အများဆုံးသုံးလှမ်းပေါ့။ဟိုဖုံးဒီဖုံးနဲ့ နောက်ကျောကလဲအေးစက်စက်နံရံနဲ့ထိနေတာမို့ ပြေးပေါက်ပိတ်နေတဲ့ယုန်ကလေးလို မျက်လုံးကလေးတွေက ကယောင်ကတမ်းဖြစ်နေရှာသည်။ဒီလိုအပြုအမူတွေကခါတိုင်းအချိန်မှာဆိုရင်သေချာပေါက် အသည်းအယားလွန်ပြီးပြုံးဖြီးကြည့်နေမှာသေချာပေမဲ့ အခုချိန်မှာတော့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကသွေးတွေကိုပေါက်ထွက်မတက်ပူလောင်လာအောင်ပိုပိုဆွပေးသလိုဖြစ်နေတယ်။ဖြူစင်ခြင်းနဲ့စိတ်ရိုင်းတွေပေါင်းမိသွားတဲ့အခါ ....
"ကိုကို လူယုတ်မာ ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ..."
"ဟုတ်တယ် ကိုယ်ကလူယုတ်မာ အက္ခရာရဲ့မျက်နှာကိုလာထိလက်ကို ဘာလို့မချိုးပစ်ခဲ့တာလဲ မင်းအသားအရည်တွေကိုဘယ်သူမှထိတာမကြိုက်ဘူး..အဲ့တော့သူများထိသွားတဲ့အသားအရည်တွေကို ဒီကိုကိုလူယုတ်မာက ပြန်ပြီးသန့်စင်ပေးမယ်..."
"ဟင် ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း ကျ ကျွန်တော်သေချာပြောင်အောင်ဆေးပြီးပြီ .."
"မရဘူး ကိုယ်ပိုင်တဲ့အရာကိုကိုယ်ကိုတိုင်သေချာသန့်စင်ပေးမှာ အဲ့တာမှကိုယ်ကျေနပ်မှာ.."
မှူးခေါင်ဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ရေတွေစိုရွဲကာဖြူစွတ်နေတဲ့ကောင်လေးနားတိုးကပ်လိုက်သည်။သူတို့ချင်းအကွာအဝေးလက်တစ်ထွာလောက်သာကျန်တော့သည်။ဖြူဖွေးတဲ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်မြှောက်ကာ နံရံနဲ့ထိကပ်ထားလိုက်ပြီး နီရဲနေသောနားရွက်လေးကိုသွားနဲ့ကိုက်လိုက်သည်။ အက္ခရာရဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီရဲရဲလေးတွေကအနည်းငယ်တုန်ယင်နေရာမှ အသံတိုးတိုးလေးထပ်ထွက်လာသည်။
" ဖယ် ဖယ်ပေးပါ ဟင့် ကိုကို လူယုတ်.."
စကားသံမဆုံးခင်မှာပဲ ရေချိုးခန်းထဲရှိမီးလေးမှာ ခြောက်ခနဲမြည်အောင်အပိတ်ခံလိုက်ရပြီး အေးစက်တုန်ယင်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးမှာလဲ နွေးထွေးသွားပြီးအသံလေးပိတ်ကျသွားသည်။
[ရေတစ်ဘူးကုန်🌚🌚]
မွန်းကြပ်တဲ့ခံစားချက်နှင့်အတူအမျိုးအမည်မသိသောခံစားချက်ပေါင်းစုံကြောင့် လွတ်မြောက်လိုညားနဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှိမ့်လိုက်သည်။မလွတ်မြောက်သေးဘူး။နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်လှိမ့်လိုက်တယ်။အားးး တောင်အမြင့်ကြီးကနေပြုတ်ကျသလို အသည်းထဲအေးသွားတဲ့ခံစားချက်။
"အင့်..."
ဟိုနေရာစစ်စစ် စစ်စစ် ဒီနေရာကစစ်စစ် စစ်စစ်နဲ့နာကျင်နေသလို ထုံကျင်နေသည့်ကြားကခါးရိုးတစ်လျှောက်စူးတက်လာတဲ့နာကျင်မှုကြောင့် ဖောင်းမို့နေသောမျက်နှာလှလှလေးမှာရှုံ့မဲ့လာသည်။မျက်ရည်ကျဖန်များနေလို့ဖောင်းမို့နေတဲ့မျက်လုံးများက တာဝန်မပျက်ဘဲ အရည်ကြည်တွေထပ်မံထုတ်လွှတ်ပေးလာသည်။မျက်ရည်ကြားကနေ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကြည့်လိုက်တော့ နက်ပြာရောင်မွေးပွကော်ဇောပေါ် ပိုးတုံးလုံးလေးရောက်နေသလိုပဲ။မံမီလိုအထုတ်ခံထားရတဲ့စောင်ထုတ်ကြီးကြောင့် လှုပ်မရပြုမရနှင့် ညောင်းကိုက်နာကျင်ခြင်းတွေက ပိုပိုဆိုးလာသည်။မျက်နှာလေးသာဖော်ထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးစောင်ထဲမှာကောက်ညင်းထုတ်လိုဖြစ်နေသည်။
'ပါ့ပါရေ ယောင်္ကျားမယူချင်တော့ဘူး အက္ခရာမှားပါတယ်...'
စဝ်အုပ်မှူးခေါင်မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ဘေးနားကအနွေးဓာတ်လေးကိုလိုက်စမ်းနေသည်။ဟိုဘက်ရောဒီဘက်ရောမရှိတာမို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ပြောင်ရှင်းနေသောကုတင်ပေါ်တွင်သူတစ်ယောက်တည်း။ဘယ်ရောက်သွား...
"အက္ခရာ."
ကုတင်အောက်မှာခွေခွေလေးလဲကာ တုန်နေသောစောင်ထုတ်ကလေးကြောင့် ကုတင်ပေါ်မှကုန်းရုန်းထပြီးအမြန်ဆင်းရသည်။ပိုးတုံးလုံးလေးလိုစောင်ထုတ်လေးကိုအသာအယာပွေ့ကာကုတင်ပေါ်ပြန်တင်လိုက်သည်။အခွံမကျွတ်သေးတဲ့ကောင်လေးကတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီးတအီအီငိုရှိုက်နေသည်။စဝ်အုပ်မှူးခေါင်စောင်ထုတ်လေးကိုဖြည်ဖို့လက်လှမ်းလိုက်ပေမဲ့ သူ့လက်တွေကသိသိသာသာတုန်နေသည်။ဒီကိစ္စတွေကသူလုပ်ထားတယ်ဆိုပေမဲ့ သူတကယ်ရင်ဆိုင်ဖို့မရဲတော့ဘူး။ငိုရလွန်းလို့မို့ဖောင်းနေတဲ့မျက်နှာကလေးကိုကြည့်ပြီး သနားကြင်နာစိတ်တွေပြည့်လျံလာသည်။စောင်ထုတ်ကိုဖြေလိုက်တော့ စတင်ထွက်ပေါ်လာတာက နီနီရဲရဲကိုက်ရာတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့လည်တိုင်လေး နောက်အကွင်းလိုက်နဲ့လစ်လပ်နေတဲ့နေရာဆိုတာမရှိလောက်အောင်ပြည့်နေတဲ့ကိုက်ရာတွေနဲ့ရင်ဘက် ၊လက်မောင်း။ ဘုရားရေ .... သူဆက်မကြည့်ရဲတော့ပါ။သူမုန်ယိုသွားတဲ့တစ်ညကဒီလောက်ထိဆိုးဆိုးဝါးဝါးတွေဖြစ်လာတယ်။သွေးစို့နေတဲ့ကိုက်ရာတွေကို လက်ညိုးနဲ့အသာတို့ကြည့်တော့ ပူလောင်နေသောအခိုးအငွေ့တို့နှင့်တကွ သိသိသာသာတုန်သွားသောကိုယ်လုံးလေး။စဝ်အုပ်မှူးခေါင်ရေ မင်းကခွေးလားဟ...။
3:35PM,Sun
22.8.2021
ဖုန်းအားမကုန်ခင်လေး အမြန်လာတင်တာ။