Someone's POV
Magmula ng malaman ni Luna na hindi niya tunay na magulang si Selena qy nagingmalayo na ang loob niya dito. Hindi niya ito binisita sa piitan o kinausap man. Naalala niya ang hindi gaano magandang pagsasama nila bilang mag-ina noon. Unti-unti ng nabibigyang linaw ang lahat sa kanya matapos malaman ang katotohanan.
Nakaupo si Selena sa gilid ng kama habang iniisip kung paano niya ipapaliwanag ang lahat kay Luna. Pumasok naman sa piitan ang studyanteng napqg-utusan na dalhan siya ng pagkain.
"Sabihin mo, tama pa bang binuhay pa kita?"
Otomatikong napalingon sa pumasok si Selena ng mahimigan ang boses nito. Nanlaki ang kanyang mga mata at sumibol ang takot sa kanyang puso ng magtama ang kanilang paningin.
"Anong ginagawa mo dito? Paano ka nakapasok sa paaralang ito?"
Ngumisi ito sa kanya saka inilapag sa lamesa ang dala nitong pagkain.
"Nakalimutan mo na atang ako ang hari ng Falleria at hanggang nabubuhay si Andra ay makakapasok at makakalabas ako sa kahit saan mang sulok ng Lantria."
Sambit nito at nagbago ng anyo. Mula sa pagpapanggap na studyante ay naging isa itong matangkad na lalaking nakasuot ng itim na pandigma at maskara.
"Anong sinabi mo kay Luna? Bakit mo ginugulo ang kanyang buhay dito sa Lantria?"
Inipon ni Selena ang kanyang lakas at buong tapang na nakipag-titigan dito.
"Hindi ko nais na guluhin ang kanyang buhay, nais ko lamang itong itama."
"Hindi mo ba naiintindihan Lucian? Sa oras na malaman ni Luna ang lahat-lahat, magagawa niyangmaibalik ang mga naburang ala-ala ng nakaraan. Sisiklab muli ang digmaan at hindi kakayanin ni Andra. Hindi niya na kakayaning lumaban."
Pagmamakaawa niya dito ngunit isang nakakapangilabot na ngisi lamang ang isinukli nito sa kanya.
"Iyon nga ang nais kong maganap."
Sambit nito at tuluyan ng naglaho. Bigla namang bumukas ang pintuan at pumasok ang heneral ng mga sundalo. Natigilan si Selena ng magtama ang kanilang paningin.
"Anong gagawin niyo sa akin?"
Hindi umimik ang mga ito. Nilagyan siya ng kadena at binasbasan ng pananggalang ang buong silid saka umalis.
Samantala, sa pang-apat na rehiyon ng Lantria ay nakasakay saisang malaking agila ang apat na studyante para sa kanilang misyon. Tahimik ang mga ito habang minamasdan ang tanawin sa ibaba ng kapatagan.
Zapira's POV
3 days na simula ng umalis kami sa academia at ngayon lamang kami nakarating sa rehiyon ng Khole. Ito ang rehiyon ng tag-lamig, bawat rehiyon dito ay mayroong kanya-kanyang panahon. Khole, ang tag-lamig, Hemuna, tag-sibol, Lechisa, tag-lagas, Aralpha, tag-init, at ang Vartaue, (Bar-ta-we) kung saan nararanasan ang apat na season.
Sinulyapan ko si Luna at nakitang nakatanaw ito sa ibaba ng walang emosyon. Nahagip ng aking paningin si Dyna na nakatingin kay Cluian. Tsk. Don't tell me, she have a crush on him?
Hindi ko na ata dapat pinayagan na makasama siya sa misyong ito. She's getting on my nerves for I don't know reason.
"Let's switch seats."
Turan ko at hinigit si Cluian patabi sa akin. Dyna get shock and avpid my gaze while Cluian, on the other hand, is giving me a naughty grin.
"What? Nasira ko ba ang page-enjoy mo habang nakatitig siya sa iyo?"
Sarkastiko kong bulong sa kanya na siya lamang ang makakarinig. Inilapit niya naman ang mukha niya sa akin.
"Jealous?" He smiled.
Nanlaki ang mga mata ko kasabay ng pamumula ng aking mga pisnge. Lumayo ako sa kanya.
"Ako? Selos? ASA ka! I just switch your seats so that you will know that we were about to land, and I can't pilot this bird of yours!"
I shouted that cause the two girls at the back to look at us.
"May problema ba kayong dalawa?" Luna ask.
"Nothing, masyado lang kasing assuming ang piloto ng sinasakyan nating ibon."
"At masyado rin kasing selosa ang nag-salita kaya niya ako sinigawan."
I glared at Cluian. He just smiled. I was about to boast him when the bird stop. Humuni ito, tiningnan naman namin ang dahilan ng pagtigil nito. I gasp when I saw Khole's forest burning. Nagtatakbuhan palayo ng gubat ang mga hayop kasama ang ilang may buhay na puno.
"Quick Cluian! Palapitin mo ang ibon ng mapatay ko ang apoy!" I ordered.
Gumawa ng cloud barrier si Dyna na siyang pananggalang namin sa init ng apoy. Itinaas ko ang aking kamay at kinuha ang tubig na namuo sa mga ulap saka ito ibinuhos sa gubat.
"Masyadong malaki ang gubat Zapira! Patuloy na kumakalat ang apoy!"
Cluian said while freezing the northern part of the forest to stop the fire.
"I'll help her."
We look at Luna who's standing at the back. Her eyes turn emerald green. Nakarinig kami ng malakas na lagaslas ng tubig mula sa silangan. We take a look at saw a big tidal wave approaching the forest. Lumipad pataas ang agila at mula sa taas ay pinanood namin na sakupin ng tubig ang buong gubat.
Ng humapa ang tubig ay bumaba na kami sa gitna ng nasunog na kagubatan. Halos matupok ang lahat ng mga puno. Karamihan ay naging abo, kasama ang mga hindi nakaligtas na mga hayop.
I can't stop myself not to feel sad when I saw a squirrel looking at a burned tree. Cluian get it and sprinkle a snow on top of it to make it feel better.
"I thought every region here has king and queens to help the land. Where are they now?"
Luna ask.
"May nabubuhay na mga hari at reyna dito, pero noon iyon. Hindi nakatulong ang pagkakaroon ng mga royalties sa pagpapalaganap ng kapayapaan dito sa Lantria. Palaging sumosibol ang kasakiman sa kapangyarihan ng mga maharlika kaya napagpasyahan ng mga diyos at diyosa na lipulin ang lahat ng mga ito at itira lamang ang pangatlo nitong henerasyon. Pero kung gusto mong makakita ng hari, pumunta ka sa Falleria at makikita mo doon ang hari ng dilim."
"Kaya pala, wala pa akong nakikitang mga hari at reyna ngayon. Ano pang silbi ng mga modernong kastilyo dito kung wala namang nakatira?"
Akala ko ba, palagi siyang nagbabasa ng libro? Hanggang ngayon, kakaunti pa ang kanyang kaalaman.
"Ang mga nakatayong kastilyo ay ginawang paaralan para sa mga bqtang mandirigma. Doon sila nagsasanay habang mga bata pa sila at kapag tumuntong na sila sa tamang edad, maaari na silang pumasok ng academia."
Saad ko at naglakad papunta sa mga punong hindi natupok ng apoy. Nakita namin ang ilang mga taong nililinis ang mga nagkalat na tumbang mga kahoy at puno.
"Teka, hindi sila mga lakda diba?" Cluian muttered.
"Ang rehiyon ng Khole ay tirahan din ng mga taong naligaw at aksidenteng nakapasok ng Lantria na hindi na nakabalik sa mundo ng mga tao."
Sagot ni Dyna. I tsk.
"Hello po! Ako po si Erika. Kayo po ba ang ipinadalang tulong ng academiq sa amin?" Tanong ng batang babaeng lumapit sa amin. I smiled. Siguro kung kasama ko ngayon ang kapatid ko, kasing-edad na siya ng batang ito.
"Maari niyo bang iulat sa amin ang nangyari dito bago magkaroon ng sunog?"
Tanong ko sa matandang babae na inakay ni Luna papalapit.
"Sinalakay na naman ng mga Orwel ang aming lugar para kuhanin ang mga inaalagaan naming mga Morel. Lumaban ang mga lakda ngunit mas lumakas pa ang grupo ng mga ito. May mga dala ailang banga na naglalaman ng mga itim na usok. Bawat morel ay nagiging orwel sa oras na mabalot sila ng usok na ito. Inilikas namin sa gubat ang mga nakaligtas na morel ngunit nalaman ito ng mga orwel kaya sinunog nila ang gubat."
Malungkot nitong saad. Isa pang bata ang lumapit sa amin dala-dala ang isang sugatang batang morel. Kinuha ito ni Dyna at agad na ginamot. Tiningnan kong muli ang paligid. I sigh. Nahuli kami ng dating. Tsk.
Luna's POV
Hindi mo siya ina...hindi mo siya kadugo...
Kung minsan...masakit talaga ang katotohanan...
Hindi nagsisinungaling ang mensaheng iyan, Luna...
Nagmula iyan sa Falleria...
Ang hari mismo ang nagsulat...
Mama.....
"LUNA!"
Hinihingal akong napabangon sa kama ng marinig ko ang boses na iyon. Bumungad sa aking paningin ang nag-aalalang mukha ni Dyna at ang nakasimangot na si Zap.
"Kung pwede lang Luna, kung babangungutin ka, wag kang maingay." She said and glared.
"Pasensya na."
Saad ko at sumandal sa ulunan ng kama. Bumalik naman si Zap sakaniyang higaan at muling humiga hindi para matulog kundi oara magbasa ng libro.
"Ayos ka lang ba Luna?"
Dyna ask and I nodded. I sigh, get up, and wear my sweater.
"Saan ka pupunta?"
"Papahangin lamang ako Dyna. Matulog ka na ulit. Pasensya na at nagising kita."
I muttered and fades. Lumitaw ako sa veranda ng modern tree house na tinuluyan namin.
The snow start's falling from the night sky and the wind blows stronger. Narinig ko kanina sa mga tao dito na tuwing gabi ay nagkakaroon dito ng snow storm kaya nilalagyan ng frost protector ng mga lakda ang mga sariwang halaman at puno.
Nilanghap ko ang malamig na hangin at sinambot ang isang anow flake na pumapatak. Maya-maya ang nakaamoy ako ng kape mula sa aking tabihan.
"Masarap mag-kape, lalo na kung malamig ang panahon, ayokong iaipin mo na madamot ako kaya ginawan na rin kita."
Mahabang litanya ni Zapira at iniabot sa akin ang tasa ng kape. Kinuha ko naman iyon.
"Thanks."
"Not welcome."
—_______—
Ano pa nga bang aasahan ko sa babaeng ito?
"Salamat din sa pagkain sa cafeteria last time pati dun sa ginawa kong pagtulog sa dorm mo."
"Not welcome." Saad nito at humigop ng kape. Tsk.
"Nahirapan akonglabhan ang unan ko dahil grabe kang maglaway sa pagtulog."
O____o
"Hindi ako naglalaway sa pagtulog!"
"Defensive."
Aish. This bitch.
"By the way, last time I woke up on your dorm, I saw a picture frame of a little girl around the age of five."
"Changing the topic?"
"I'm not, it's just, the girl in the picture is very familliar to me."
Otomatiko ang kanyang naging paglingon sa akin. On a second, I saw a glimpse of hope and excitement on her eyes.
"D-did you see her?"
"Ye—"
"Where? Where did you see her?"
"Is she important?"
Sumeryoso bigla ang kanyang mukha at muling lumingon sa labas.
"She's my sister."
0____0
"Nawala siya when she was five."
Bigla akong kinabahan. Hindi dahil sa sinabi niya kundi dahil kilala ko ang batang sinasabi niya.
"Kalahating tao at kalahating lakda, She had this kind of rare disease. Imbes na tumigil ang kaniyang oagtanda sa age na 18, titigil ang kanyang pagtanda sa age na 10."
So, she really isn't my mother, and she is not my sister. What a fate.
"Now, tell me, where did you see her?"
Kita ko ang pangungulila sa kanyang mga mata. Should I say it? Should I say who she is? Ayokong tumulad sa aking ina-inahan na sinungaling.
"Her name is Kezia."
"H-how did you know her name?"
I sigh.
"She grew up with my fake mother.."
Shock is written in her face.
"She grew up with me...as my youngest sister..."
"What!"
***
Matapos ang pag-uusap namin ni Zap sa veranda, naging medyo madaldal na siya at palaging tinatanong ang kanyang kapatid. She even plan to talk with Selena when we go back. Ngayon ay nandito kami sa main city ng Khole para mamili ng mga puno at halamang itatanim sa gubat.
I suddenly feel hungry so I walk toward a fruit vendor.
"Magkano po itong mansanas?"
I ask and point the big apples. Malalaki at matataba ito, nakaka-akit sa mata ng taong gutom na kagaya ko.
"20 pesos ang isa iha."
"Pabili po ako ng lima." Saad ko at dumukot ng pera sa bulsa. I stop when I saw that I only had one gold coin. Nakalimutan ko palang magpapalit ng peso bill. Dito kasi, ang katumbas ng one gold coin ay one thounsand pesos.
"Ah, ate, pwede po bang magpapalit muna ako ng pera? Saan po ba dito pwedeng magpapalit?"
She chuckled and was about to speak when someone give her money.
"Ako na ang magbabayad para sa kanya."
O_____o
"Tatang?"
Ngumiti ito sa akin. Pabalik-balik naman ang tingin ng tindera sa aming dalawa.
"Kilala mo pala ang batang ito Ciano."
Ciano? Iyan ang pangalan ni tatang.
"Oo naman, isa siya sa mga nagligtas sa mga lakda sa bundok ng san cristobal." Tatang said looking proud at what I did. Medyo nahiya naman ako doon.
"Pasensya na kung hindi ko sinabi na taga-dito din ako." Baling nito sa akin.
"Ayos lamang po iyon, at least alam ko pong ligtas po kayo." Saad ko.
"Ah tatang, mauna na po ako sa inyo, salamat po pala dito." Dagdag ko at itinuro ang mga mansanas. He smiled. I was about to walk away towards Zap when he grab my wrist.
"May problema po ba?"
O______o
Ngumisi si tatang na ikinabigla ko. Bigla siyang nagbago ng anyo. Kinabahan ako ng bigla siyang naging isang matangkad na lalaki na nakasuot ng damit pang-hari at itim na maskara.
I look at the vendor and saw that she's not on her self. Naging blanko ang kanyang mata at hindi umiimik. Tila tumigil ang oras sa paligid at walang nakakapansin sa aming dalawa. Lumingon muli ako sa lalaki at sinubukang tanggalin ang kanyang kamay sa aking braso pero hindi ko magawa.
"Nagkita na tayo sa wakas, napiling mandirigma."
He said and smirk. I try to enchant a magic but was stop because of a smoke. I scent it and the last thing I know, I fall asleep.
"Za-zapira."