"Papa!" galak na pagtawag ni Erom kay Chaos pagkapasok namin ng opisina niya.
He ran into Chaos and gave him a hug. Natawa naman si Chaos at yumakap pabalik kay Erom. Napangiti na lang din ako saka mabagal na naglakad palapit sa kanila.
Damn, it hurts.
That insatiable Mafia Boss!
"Did you miss me?" tanong ni Chaos habang karga si Erom sa hita niya.
Mabilis namang tumango si Erom bilang tugon at saka siya pinatakan ng isang halik sa pisngi.
"How are you po, Papa?" pangangamusta ng anak ko.
I sat on the visitor's chair and watched them talked. Wala sa sarili akong napatitig kay Chaos nang naalala ko ang sinabi ni Valjerome kaninang madaling araw.
Anak siya sa labas?
Sa anim na taon na nagkasama kami ni Chaos, hindi niya kailanman nabanggit ang tungkol doon. Maski ang pamilya niya ay hindi niya rin palaging nakukwento sa akin. Minsan ko silang nakaharap noong nagkaroon ng salu-salo sa condo ni Chaos, at sa unang pagkikita pa lang namin ay ramdam ko na pagtutol sa kanilang mga mata. Naiintindihan ko naman iyon dahil si Chaos ang itinuturing na tatay ng anak ko, marahil ay iniisip nilang sinisira ko ang kinabukasan ng anak nila.
"You okay?"
Naagaw ni Chaos ang atensyon ko nang magsalita siya sa harapan ko. Pilit akong ngumiti at saka tumango.
"Mukhang busy ka," puna ko sabay tingin sa patong-patong na papeles sa gilid ng lamesa niya.
He sighed. "Oo nga, eh. Medyo natambakan this past few days," aniya.
I hummed and awkwardly tapped my fingers on his desk. "Ahmm. Chaos?" I uttered, a little bit nervous.
Mabilis naman na natuon sa akin ang kanyang paningin, naghihintay nang idudugtong ko.
Napalunok ako at saka tumikhim para tanggalin ang namumuong bara sa 'king lalamunan. "Can we talk?" kaswal kong tanong.
Saglit siyang tumitig sa akin at tumango. Binalingan niya ang tingin si Erom at saka marahan na ginulo ang buhok nito.
"You stay here muna, okay? May pag-uusapan lang kami ni Mommy mo," pagkausap niya sa anak ko.
"Okay po, Papa. Take your time," tugon ni Erom.
Tipid na ngumiti si Chaos at saka pinatakan ng halik sa noo si Erom. Pagkatapos niyon ay tumayo siya sa kanyang swivel chair at doon pinaupong mag-isa ang anak ko.
"Let's go," yaya niya sa akin. "Doon tayo sa pantry area," dagdag niya.
I just nodded my head and carefully stood up from my seat. Palihim pa akong napangiwi nang naramdaman ang bahagyang pagkirot ng kaselanan ko.
"Okay ka lang?" nakaalalay na tanong ni Chaos.
Ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi. Hindi man alam ni Chaos ang dahilan nang maingat kong paggalaw ay hindi ko maiwasan na mahiya.
"I'm fine, medyo masakit lang ang katawan ko. Nagkamali 'ata ako ng puwesto sa paghiga," pagsisinungaling ko.
"Kaya mo bang lumakad?" usisa niya.
"Oo. Kaya ko naman 'wag ka mag-alala. Let's go?" I invited and glanced at Erom, I gave him a small smile. "Dito ka lang muna, anak. Madali lang si Mommy at Papa," ani ko.
"Sige po, Mommy," magalang na sambit niya.
Naunang naglakad si Chaos na agad ko ring sinundan. Habang tinatahak namin ang daan patungo sa pantry area ay hindi ko maiwasang kabahan. Nakokonsensya rin ako dahil mas nauna ko pang ibigay ang sarili ko kay Valjerome kaysa patigilin siya sa panliligaw sa akin. Hindi man sinasadya ay nagmukha akong manloloko... isang paasa.
"What do you want? Coffee?" tanong ni Chaos nang narating namin ang lugar.
I slowly shook my head. "Tubig na lang ako. May shoot pa ako mamaya," saad ko.
Tumango lang si Chaos at saka nagbanaw ng kanyang kape. Kumuha rin siya ng isang mineral water bago kami pum'westo sa isang lamesa.
We sat silently and started to drink our drinks. Hindi ko alam kung paano magsasalita. Kung saan ba ako magsisimula nang pagsasabi sa kanya. Gusto kong maging maingat. Kaibigan ko si Chaos at ayaw kong mawala iyon dahil lang sa gagawin ko.
The silence between us was broken by his sudden laugh. Napaangat ako ng tingin sa kanya. He slowly shook his head with an amazement on his face.
"Basted na ba ako?" mapaglarong tanong niya.
Napatuwid naman ako sa pagkakaupo at namamawis na ipinatong ang hawak kong tubig sa ibabaw ng lamesa.
"C-Chaos..." utal na sambit ko, hindi pa rin nakakahanap ng tamang salita.
"Hmmm?" he responded and sipped his coffee.
I gulped and took a deep breath to calm myself. "I'm sorry," I said sincerely.
"For?" he asked.
Hindi naman ako agad nakaimik.
"Valjerome and I..., we're together again," mahinang usal ko at napayuko sa matinding hiya.
"Congratulations," I heard him spoke.
Mabilis akong napaangat ng tingin. "H-hindi ka galit? I mean... hindi ba dapat kang magalit? I... made you believe that we can be together," I stated, eyes widened slightly.
Mabagal na ibinaba ni Chaos ang hawak niyang kape at saka inabot ang kamay ko. He smiled at me as he stroked it gently.
"Alam ko naman na simula pa lang talo na ako. I just tried my luck," aniya. "Kaya don't be sorry, Jazzie. I understand you, and know that I am happy for you."
Malamlam naman akong napatitig sa kanya. "Still, I'm sorry. I am aware of my mistake. Kahit ano pang sabihin mo, mali pa rin ako nang ginawa," giit ko.
He let out a sigh and nodded. "Kung iyan ang makakapagpagaan ng loob mo, okay. Tinatanggap ko ang paghingi mo ng pasensya," wika niya.
Nakagat ko ang ibaba kong labi at napatitig sa kamay kong hawak niya. "We're still friends, right?" I asked, hoping that nothing will change between us.
"Of course. Hindi ako gano'n kasama para magtanim ng sama ng loob sa 'yo," saad niya."Besides, I am still Erom's father," he reminded.
Father...
Somehow, it made me thought why he loved my son so dearly. Siguro dahil sa pagiging anak sa labas, kaya hindi niya rin hinayaan na mawalan nang tatayong ama ang anak ko.
"Balak mo bang papalitan ang apelyido niya?" pukaw ni Chaos sa atensyon ko.
I shifted on my seat and slowy pulled off my hand. Pakiramdam ko ay bigla akong naipit sa isang sitwasyon.
"Hindi ko pa iyon naiisip," simpleng sagot ko.
Tipid siyang ngumiti sa akin at tumango. "Naiintindihan ko kung ipapalipat mo ang apelyido ni Erom sa tunay niyang ama."
Mas lalo tuloy akong nakaramdam ng konsensya sa kabaitang ipinapakita niya. Mas mapapanatag pa 'ata ako kung magagalit siya sa akin, kung pagsasalitaan niya ako nang masama kaysa ganito na buong puso niya akong iniintindi.
"Kahit anuman ang apelyido ni Erom, you will always be his Papa," I stated.
"Alam ko, Jazzie. Kaya ayos lang sa akin kahit ilipat mo ang apelyido niya sa kanyang tunay na ama dahil alam kong walang magbabago sa amin ni Erom. Saka, para na rin makapagsimula kayo ulit." He held his coffee again and took a sip.
"Why are you like this, Chaos?" hindi ko naiwasang sambitin. "You should be mad at me. Dapat pinipigilan mo ako at hindi sinusuportahan."
"Because I want you to be happy?" hindi sigurado niyang wika. "Hindi ko rin alam, Jazzie," pag-amin niya kapagkuwan at bumuntonghininga. "Siguro dahil umpisa pa lang naman ay alam ko na siya pa rin ang mahal mo. Na kahit pa binalot ng galit at sama ng loob ang dibdib mo ay siya pa rin ang nasa puso't isip mo. Siguro kaya ako ganito dahil napaghandaan ko na talaga ang araw na kailangan kong sumuko sa pag-asa sa 'yo."
Tila hinaplos ang puso ko sa mga linyang binitiwan niya.
"Wala akong masabi kundi salamat, Chaos. Salamat sa pag-intindi, salamat sa pagkupkop sa amin noong mga panahon na kinailangan namin ng tulong," usal ko.
Muli niya akong nginitian. "Pwede ko bang hiramin muna si Erom ngayong araw? I just want to spend time with him. Baka kasi hindi ko na magawa sa sunod kapag tuluyan na siyang nakuha ng tunay niyang tatay."
Mabilis akong tumango saka tumingin sa 'king relong pambisig. "Na-moved ang shoot ko ng mas maaga. Kailangan ko nang umalis, susunduin ko na lang siya mamayang hapon," saad ko.
"Thank you," he said.
I shook my head. "Ako ang dapat magpasalamat, Chaos." Slowly, I stood up from my seat. "Magkita na lang ulit tayo mamaya. Baka hindi na ako makabalik sa opisina mo, ipagpaalam mo na lang ako kay Erom. Ngayon ko lang napansin na late na ako sa sched ko."
"Ako na ang bahala. Paki-kumusta na lang din ako sa tatay ni Erom," aniya.
Natigilan naman ako sa itsura at tono ng boses niya sa huling tinuran. Malamig iyon at walang buhay. Saglit mang nabahala ay iwinaksi ko na lang iyon sa utak ko sa isipin na hindi sila maayos ni Valjerome dahil sa sitwasyon ng pamilya nila. Pilit akong ngumiti kay Chaos saka tumango.
"Mauuna na ako," paalam ko at tuluyan na siyang tinalikuran.
Habang nasa gitna ng byahe papunta sa shoot ko ay hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba. Kabang hindi ko alam kung saan nagmumula, kabang hindi ko alam kung para kanino. Nasa gano'n akong sitwasyon nang biglang mag-ingay ang telepono ni Jaime. Siya ang kasama ko ngayon dahil ipinadala ni Valjerome ang kotse niya sa amin ni Erom kanina pagkaalis namin sa mansyon.
"He's not with us, Señior," aniya sa kausap na nasisigurado kong si Valjerome.
"Copy, my Lord," sunod niyang sambit pagkatapos ng ilang segundo at ibinaba ang tawag.
Nangunot ang noo ko nang sinimulang iliko ni Jaime ang sasakyan. "Where are we going? What's going on?" magkasunod kong tanong.
Ang kaba kong nararamdaman kanina ay mas dumoble sa mga oras na ito.
"Pinababalik na po tayo ni Señior sa mansyon," magalang na sagot niya sa seryosong tono.
"Why? I have a shoot," ani ko.
Hindi naman siya agad nakasagot, tila lito kung magsasalita ba siya o hindi.
"May nangyari ba kay Valjerome, Jaime?" I asked sharply.
He shook his head.
"Then why are we going back?!" hindi ko na naiwasan na pagtaasan siya ng boses dulot ng frustrasyon.
"My Lord... Erom..." he trailed off.
Agad na kumabog ang puso ko sandaling narinig ang pangalan ng anak ko.
As if on cue, my phone vibrated. Mabilis ko iyong kinuha at nangangatal iyong nabitiwan sandaling nabuksan ko ang isang mensahe.
It was Erom...
Nakagapos ang anak ko, may piring ang mata habang nasa loob ng isang pamilyar na sasakyan.
"Your son was abducted by Mr. Hevion, Ma'am," Jaime stated.
***
(A/N: May nabasa ako dati. Asking about Elle, nasa chap50 po siya. Baka hindi niyo po napansin kasi double update that day. Thankyou. Anyways, NAKITA KO NA 'YONG VIDEOOOOO. @ukinnammm_)