" ေရွာင္လု .. သားေလး.. အဆင္ေျပရဲ့လား .. ဘယ္လိုလုပ္ဒီေရာက္လာတာလဲ " က်ိဳးမားမား နဲ႔ အေမးေၾကာင့္ လုဖုန္းက ခပ္ဖြဖြ ၿပံဳးလိုက္ရင္း " အဆင္ေျပပါတယ္.. မား.. ဒီတိုင္း လမ္းႀကံဳဝင္လာခဲ့တာပါ "
က်ိဳးမိဘ ႏွစ္ပါးေၾကာင့္သာ မဟုတ္လ်ွင္ သူက ယခုခ်ိန္ သဘာဝရဲ့ လုပ္ႀကံမႈမ်ားျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနမည္ကို ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူက က်ိဳးမိဘ ေတြကို အမွန္တကယ္ ေက်းဇူးတင္မိေပသည္။
က်ိဳးမားမားသည္ အသက္ႀကီးမွ က်ိဳးယဲ့ဟန္ ကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး အေတာ္ေလး အသက္ႀကီးေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္ ။ သူက ပါလာသၫ့္ လက္ေဆာင္မ်ားအား ေပးလိုက္ကာ တစ္ေနကုန္ ဒီအိမ္မွာဘဲ ေနခဲ့ေလသည္ ။ က်ိဳးယဲ့ဟန္ က သူ႔အား ဆြဲထုတ္ခ်င္ပါက က်ိဳးမိဘ မ်ားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မည္ ။
" ေရွာင္လု .. သားရဲ့ က်ားကစားတဲ့ အရည္အခ်င္းက မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ တိုးတက္လာပါလား " က်ိဳးပါးပါး က အံ့အားသင့္သၫ့္ မ်က္လံုးျဖင့္ လုဖုန္းအား ၾကၫ့္လိုက္ေလသည္ ။ လုဖုန္းက မေက်မနပ္ အမႈအရာလုပ္လိုက္ကာ " ပါးကလည္း .. ကြၽန္ေတာ္က အၿမဲတမ္းေတာ္ၿပီသား ပါေနာ္ "
" ဟုတ္တာဘဲ ရွင္ကလည္း " စာဖတ္ေနသၫ့္ က်ိဳးမားမား ကလည္း ဝင္ေျပာလိုက္သည္ ။ သံုးေယာက္သား တၿပိဳင္နက္ ၿပံဳးလိုက္ကာ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကသည္ ။
ၿခံဝင္းထဲက ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ က်ိဳးယဲ့ဟန္ ၏ ေဒါသတႀကီးေျခလွမ္းမ်ားက ေနွးသြားခဲ့သည္။ သူက လုဖုန္းအား စိတ္ရႈပ္ေထြးသၫ့္ အၾကၫ့္ျဖင့္ ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ရယ္ေမာေနသၫ့္ ထိုသူသည္ အရင္ကလို မရင့္က်က္ေသးသၫ့္ လူတစ္ေယာက္လို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သိမ္ေမြ့မႈ ႏူးညံ့မႈတို႔ ျဖာထြက္ေနသၫ့္အလားပင္ ။ သူ႔မွတ္ဉာဏ္ထဲက ထိုသူ၏ ဒီလိုပံုစံကို ေတြ့ခဲ့ဖူးသည့္အခ်ိန္က ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲပင္ မမွတ္မိေတာ့ေခ် ။
သူ႔က ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္တန႔္လိုက္ကာ လွၫ့္ထြက္သြားလိုက္သည္ ။ သူသာ ထိုသူေရ႔ွတြင္ ေပၚလာခဲ့ပါက ထို ႏူးညံ့ညင္သာသၫ့္ ပံုစံသည္ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားမည္ဆိုသည္ကို ႀကိဳသိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ ။
___________________________
လုဖုန္းက က်ိဳးမိဘ ႏွစ္ပါးထံမွ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ ညေမွာင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ ဧၫ့္ခန္းတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသၫ့္ က်ိဳးယဲ့ဟန္သည္ ထူးဆန္းစြာ သူ႔အား ျပႆနာ မရွာခဲ့သျဖင့္ သူကလည္း ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘဲ အေပၚသို႔ တက္သြားရန္ျပင္လိုက္ေတာ့သည္ ။
" ဒီေန့ည company က က်င္းပတဲ့ ပါတီပြဲရိွတယ္ ..စီးပြားေရးေလာကက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တက္လိမ့္မယ္ " ရုတ္တရက္ေျပာလာသၫ့္ က်ိဳးယဲ့ဟန္ေၾကာင့္ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။
က်ိဳးယဲ့ဟန္က ကြန္ပ်ဳတာကို ပိတ္လိုက္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း " ပါးက အသက္ႀကီးေနၿပီး က်ိဳးမိသားစု ကုမ႑ီကို ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. ကြၽန္ေတာ္ကလည္း .. ႏိုင္ငံျခားက ကုမ႑ီ ရိွေနေသး.. "
" ငါသိၿပီ " လုဖုန္း က က်ိဳးယဲ့ဟန္ ၏ စကားကို ျဖတ္ေျပာလိုက္ကာ နာရီကို ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး အေပၚသို႔ တက္သြားခဲ့သည္ ။ သူ႔ပံုစံက သာမန္အတိုင္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ က်ိဳးယဲ့ဟန္ က အနည္းငယ္ စိတ္ပ်က္သြားသည္ ။ သူက လုဖုန္းသည္ အခုထိ အလုပ္ကို အေလးအနက္မထားေသးဘူးဟု ယူဆလိုက္ေလသည္ ။
အမွန္မွာ လုဖုန္းကိုယ္ထဲက ဝိညာဉ္အတြက္ ပါတီပြဲတက္ရသည္မွာ အလြန္ကို ပံုမွန္သာျဖစ္ေလသည္ ။ သူမေသခင္က ဒီထက္ႀကီးက်ယ္သၫ့္ ပါတီပြဲ မည္မ်ွ တက္ခဲ့လည္းပင္ မမွတ္မိေတာ့ေခ် ။
ပါတီပြဲတြင္ က်ိဳးယဲ့ဟန္က စီးပြားဖက္မ်ားနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း တံခါးဘက္သို႔ အၾကၫ့္ေရာက္သြားၿပီးေနာက္ ေခါင္းကိုသာ ခါလိုက္သည္ ။ သူက ျပန္လွၫ့္ေတာ့မၫ့္အခ်ိန္မွာဘဲ လူတစ္ေယာက္သည္ တံခါးအား ျဖတ္ကာ ပါတီပြဲအတြင္းသို႔ ဝင္လာေလသည္ ။
အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံု ကို ေသသပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထားခဲ့ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေဘာင္းဘီ အိတ္ထဲ ထၫ့္ထားခဲ့ၿပီး ေအးေဆးသက္သာစြာ ေလ်ွာက္ဝင္လာသၫ့္ လူတစ္ေယာက္ ။ တစ္ဖက္က မ်က္မွန္ကို အသာပင့္တင့္ရင္း သူ႔အား ၾကၫ့္ေနသၫ့္ လူမ်ားအား ခပ္ဖြဖြ ၿပံဳးျပလာသၫ့္ ထိုသူသည္ မ်ားစြာသၫ့္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသၫ့္ လူမ်ားကို ေတြ့တာေတာင္ နဲနဲေလးပင္ ဖိအား မရိွသၫ့္ပံုပင္ ။
လုဖုန္းက သူ႔အား လာႏူတ္ဆက္သၫ့္ သူမ်ားအား အေသအခ်ာ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္ ။ စီးပြားေရး ကိစၥမ်ားတြင္လည္း သူက ခ်က္က်လက္က် ျပန္ေျပာႏိုင္သျဖင့္ သူနဲ႔ စကားလာေျပာသၫ့္ လူတိုင္း အံ့အားသင့္သြားၾကသည္ ။
" Mr. ေခ်ာင္ က ေတာ္ေတာ္ ဗဟုသုတ မ်ားတာဘဲ " သက္လတ္ပိုင္း လူႀကီးတစ္ေယာက္က လုဖုန္းအားၾကၫ့္ကာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ေျပာလာသည္ ။ သူက ဝိုင္ခြက္ကို ေျမာက္လိုက္ရင္း " တကယ္လို႔ .. မင္းက အလုပ္အတူတူ ပူးေပါင္းဖို႔ ရိွရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္လို႔ ရပါတယ္ "
လုဖုန္းကလည္း ဝိုင္ခြက္အား အသာ ျပန္ေျမာက္ကာ " ေသခ်ာတာေပါ့ " ဟုေျပာလိုက္ရင္း ေသာက္လိုက္သည္ ။ ပါတီပြဲသို႔ ဝင္လာကတည္းက လုဖုန္းသည္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အာရံုကို ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ေလသည္ ။ က်ိဳးယဲ့ဟန္ က လုဖုန္းအား ၾကၫ့္ရင္း အမႈအရာကိုပင္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ အံ့အားသင့္သြားခဲ့သည္ ။ သူက လုဖုန္း ဝင္လာကတည္းက ၾကၫ့္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး လုဖုန္းနဲ႔ စကားေျပာသြားသၫ့္ လူတိုင္း သည္ သာမန္လူ စကားသြားမေျပာနိုင္သၫ့္ အဆင့္ရိွ လူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ လုဖုန္းက အခက္အခဲမရိွ ေအးေဆးသက္သာစြာ ေဆြးေနြးသြားခဲ့ေလသည္ ။
" Mr. က်ိဳး အဲ့ဒါ .. အဲ့ဒါက " ေခ်ာင္လုဖုန္းအား မွတ္မိသၫ့္ လူတစ္ေယာက္က တအံ့တဩ ျဖင့္ က်ိဳးယဲ့ဟန္ကို ၾကၫ့္လာသည္ ။ လူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ရတာလဲ ။
က်ိဳးယဲ့ဟန္ က ရင္က်က္သၫ့္ အျပဳအမႈနဲ႔ လုဖုန္းအား ၾကၫ့္လိုက္ကာ ဘာမွမေျပာခဲ့ေသာ္လည္း အေတာ္ေလး စိတ္ခ်သြားခဲ့သည္ ။ သူက ထိုင္ေနရာမွ ထကာ လုဖုန္း ထံသို႔ သြားရန္ျပင္လိုက္သည္ ။ သူက ထိုသူထံသို႔ မေရာက္ေသးခင္ပင္ ထိုသူသည္ သူ႔ဘက္သို႔ ရုတ္တရက္လွၫ့္လာခဲ့သည္ ။
ခပ္ေျဖးေျဖးေလ်ွာက္လာသၫ့္ လူကိုၾကၫ့္ရင္း ေနရာတြင္ ေတာင့္တင္းေနမိသည္ ။ သူက လုဖုန္း၏ ေျပာင္းလဲသြားသၫ့္ ပံုစံေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ေနရခက္ေသာ္လည္း သတိထားမိသေလာက္ ထိုသူသည္ အၿမဲလိုလို ခပ္ဖြဖြ အၿပံဳးတစ္ခုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားကာ သက္ေတာင့္သက္သာ ရိွသၫ့္ ပံုစံကို အၿမဲေဆာင္ထားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ထိုသူ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ အလြန္ေလးနက္ေနကာ ေတာက္ပေနခဲ့ၿပီး မ်က္ႏွာထက္တြင္ အလြန္ႏူးညံ့သၫ့္ အၿပံဳးတစ္ခုကို ထုတ္ေဖာ္ထားခဲ့သည္ ။ အလြန္အမင္း စိတ္လႈပ္ရွားေနျခင္းကို သူ႔ေနရာကေနပင္ ခံစားမိေနခဲ့သည္ ။ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ ေပ်ာက္ဆံုးေနသၫ့္ သူတန္ဖိုးထားသၫ့္ တစ္စံုတစ္ခု ကို ထပ္ေတြ့လိုက္ရသၫ့္အလား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ အျပၫ့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။
က်ိဳးယဲ့ဟန္ သည္ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားေၾကာင့္ အခုန္လြန္ေနသၫ့္ သူ႔ႏွလံုးခုန္သံကိုပင္ ျပန္ၾကားေနခဲ့ရသည္ ။ လုဖုန္းသည္ သူနဲ႔ နီးကပ္လာသၫ့္ အခ်ိန္တြင္ ရလိုက္သည္ အမည္တပ္မရသၫ့္ ကိုယ္သင္းနံ႔သည္ သူ႔အား က်ဆံုးေစရန္ လံုေလာက္ေနသၫ့္အလားပင္ ။
သို႔ေသာ္ လုဖုန္း၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ရပ္တန႔္မသြားခဲ့ဘဲ သူ႔ကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့သည္ ။ ခပ္သင္းသင္း ကိုယ္သင္းနံ႔ကို ခ်န္ရစ္ထားခဲ့လ်က္ ထိုသူသည္ သူ႔အား တစ္ခ်က္ပင္ မၾကၫ့္ခဲ့ဘဲ ေက်ာ္သြားခဲ့သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ိဳးယဲ့ဟန္ သည္ ဝမ္းနည္းမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ထိုေက်ာ္တက္သြားခဲ့သၫ့္ ေျခတစ္လွမ္းသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာမည္မဟုတ္ဟု ခံစားေနခဲ့ရေသာေၾကာင့္ပင္ ။
ထိုခဏတြင္ ေသခ်ာသြားသည္က သူႏွစ္သက္မိသြားသၫ့္ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ မဟုတ္ခဲ့ေၾကာင္းပင္ ။
__________________________________
Unicode
" ရှောင်လု .. သားလေး.. အဆင်ပြေရဲ့လား .. ဘယ်လိုလုပ်ဒီရောက်လာတာလဲ " ကျိုးမားမား နဲ့ အမေးကြောင့် လုဖုန်းက ခပ်ဖွဖွ ပြုံးလိုက်ရင်း " အဆင်ပြေပါတယ်.. မား.. ဒီတိုင်း လမ်းကြုံဝင်လာခဲ့တာပါ "
ကျိုးမိဘ နှစ်ပါးကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် သူက ယခုချိန် သဘာဝရဲ့ လုပ်ကြံမှုများဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေမည်ကို ဖြစ်သောကြောင့် သူက ကျိုးမိဘ တွေကို အမှန်တကယ် ကျေးဇူးတင်မိပေသည်။
ကျိုးမားမားသည် အသက်ကြီးမှ ကျိုးယဲ့ဟန် ကို ရခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး အတော်လေး အသက်ကြီးနေကြပြီ ဖြစ်သည် ။ သူက ပါလာသည့် လက်ဆောင်များအား ပေးလိုက်ကာ တစ်နေကုန် ဒီအိမ်မှာဘဲ နေခဲ့လေသည် ။ ကျိုးယဲ့ဟန် က သူ့အား ဆွဲထုတ်ချင်ပါက ကျိုးမိဘ များနဲ့ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မည် ။
" ရှောင်လု .. သားရဲ့ ကျားကစားတဲ့ အရည်အချင်းက မယုံကြည်နိုင်စရာ တိုးတက်လာပါလား " ကျိုးပါးပါး က အံ့အားသင့်သည့် မျက်လုံးဖြင့် လုဖုန်းအား ကြည့်လိုက်လေသည် ။ လုဖုန်းက မကျေမနပ် အမှုအရာလုပ်လိုက်ကာ " ပါးကလည်း .. ကျွန်တော်က အမြဲတမ်းတော်ပြီသား ပါနော် "
" ဟုတ်တာဘဲ ရှင်ကလည်း " စာဖတ်နေသည့် ကျိုးမားမား ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သည် ။ သုံးယောက်သား တပြိုင်နက် ပြုံးလိုက်ကာ ရယ်မောမိလိုက်ကြသည် ။
ခြံဝင်းထဲက ကြည်နူးစရာမြင်ကွင်းကြောင့် ကျိုးယဲ့ဟန် ၏ ဒေါသတကြီးခြေလှမ်းများက နှေးသွားခဲ့သည်။ သူက လုဖုန်းအား စိတ်ရှုပ်ထွေးသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် ။ သစ်ပင်အောက်တွင် ရယ်မောနေသည့် ထိုသူသည် အရင်ကလို မရင့်ကျက်သေးသည့် လူတစ်ယောက်လို မဟုတ်တော့ဘဲ သိမ်မွေ့မှု နူးညံ့မှုတို့ ဖြာထွက်နေသည့်အလားပင် ။ သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲက ထိုသူ၏ ဒီလိုပုံစံကို တွေ့ခဲ့ဖူးသည့်အချိန်က ဘယ်လောက်ကြာခဲ့ပြီလဲပင် မမှတ်မိတော့ချေ ။
သူ့က ခြေလှမ်းများကို ရပ်တန့်လိုက်ကာ လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည် ။ သူသာ ထိုသူရှေ့တွင် ပေါ်လာခဲ့ပါက ထို နူးညံ့ညင်သာသည့် ပုံစံသည် ချက်ချင်းပျောက်သွားမည်ဆိုသည်ကို ကြိုသိနေခဲ့သောကြောင့်ပင် ။
___________________________
လုဖုန်းက ကျိုးမိဘ နှစ်ပါးထံမှ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်သည့်အချိန်တွင် ညမှောင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ဧည့်ခန်းတွင် အလုပ်လုပ်နေသည့် ကျိုးယဲ့ဟန်သည် ထူးဆန်းစွာ သူ့အား ပြဿနာ မရှာခဲ့သဖြင့် သူကလည်း ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အပေါ်သို့ တက်သွားရန်ပြင်လိုက်တော့သည် ။
" ဒီနေ့ည company က ကျင်းပတဲ့ ပါတီပွဲရှိတယ် ..စီးပွားရေးလောကက လူတော်တော်များများ တက်လိမ့်မယ် " ရုတ်တရက်ပြောလာသည့် ကျိုးယဲ့ဟန်ကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။
ကျိုးယဲ့ဟန်က ကွန်ပျုတာကို ပိတ်လိုက်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း " ပါးက အသက်ကြီးနေပြီး ကျိုးမိသားစု ကုမဏ္႑ီကို ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး .. ကျွန်တော်ကလည်း .. နိုင်ငံခြားက ကုမဏ္႑ီ ရှိနေသေး.. "
" ငါသိပြီ " လုဖုန်း က ကျိုးယဲ့ဟန် ၏ စကားကို ဖြတ်ပြောလိုက်ကာ နာရီကို ကြည့်လိုက်ပြီး အပေါ်သို့ တက်သွားခဲ့သည် ။ သူ့ပုံစံက သာမန်အတိုင်းဖြစ်နေသောကြောင့် ကျိုးယဲ့ဟန် က အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားသည် ။ သူက လုဖုန်းသည် အခုထိ အလုပ်ကို အလေးအနက်မထားသေးဘူးဟု ယူဆလိုက်လေသည် ။
အမှန်မှာ လုဖုန်းကိုယ်ထဲက ဝိညာဉ်အတွက် ပါတီပွဲတက်ရသည်မှာ အလွန်ကို ပုံမှန်သာဖြစ်လေသည် ။ သူမသေခင်က ဒီထက်ကြီးကျယ်သည့် ပါတီပွဲ မည်မျှ တက်ခဲ့လည်းပင် မမှတ်မိတော့ချေ ။
ပါတီပွဲတွင် ကျိုးယဲ့ဟန်က စီးပွားဖက်များနဲ့ စကားပြောနေရင်း တံခါးဘက်သို့ အကြည့်ရောက်သွားပြီးနောက် ခေါင်းကိုသာ ခါလိုက်သည် ။ သူက ပြန်လှည့်တော့မည့်အချိန်မှာဘဲ လူတစ်ယောက်သည် တံခါးအား ဖြတ်ကာ ပါတီပွဲအတွင်းသို့ ဝင်လာလေသည် ။
အနက်ရောင် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ ကို သေသပ်စွာ ဝတ်ဆင်ထားခဲ့ပြီး လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီ အိတ်ထဲ ထည့်ထားခဲ့ပြီး အေးဆေးသက်သာစွာ လျှောက်ဝင်လာသည့် လူတစ်ယောက် ။ တစ်ဖက်က မျက်မှန်ကို အသာပင့်တင့်ရင်း သူ့အား ကြည့်နေသည့် လူများအား ခပ်ဖွဖွ ပြုံးပြလာသည့် ထိုသူသည် များစွာသည့် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့် လူများကို တွေ့တာတောင် နဲနဲလေးပင် ဖိအား မရှိသည့်ပုံပင် ။
လုဖုန်းက သူ့အား လာနူတ်ဆက်သည့် သူများအား အသေအချာ နူတ်ဆက်လိုက်သည် ။ စီးပွားရေး ကိစ္စများတွင်လည်း သူက ချက်ကျလက်ကျ ပြန်ပြောနိုင်သဖြင့် သူနဲ့ စကားလာပြောသည့် လူတိုင်း အံ့အားသင့်သွားကြသည် ။
" Mr. ချောင် က တော်တော် ဗဟုသုတ များတာဘဲ " သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက်က လုဖုန်းအားကြည့်ကာ ခေါင်းတညိတ်ညိတ် ပြောလာသည် ။ သူက ဝိုင်ခွက်ကို မြောက်လိုက်ရင်း " တကယ်လို့ .. မင်းက အလုပ်အတူတူ ပူးပေါင်းဖို့ ရှိရင် ကျွန်တော့်ကို အချိန်မရွေး ဆက်သွယ်လို့ ရပါတယ် "
လုဖုန်းကလည်း ဝိုင်ခွက်အား အသာ ပြန်မြောက်ကာ " သေချာတာပေါ့ " ဟုပြောလိုက်ရင်း သောက်လိုက်သည် ။ ပါတီပွဲသို့ ဝင်လာကတည်းက လုဖုန်းသည် လူတော်တော်များများ၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင် နိုင်လေသည် ။ ကျိုးယဲ့ဟန် က လုဖုန်းအား ကြည့်ရင်း အမှုအရာကိုပင် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည် ။ သူက လုဖုန်း ဝင်လာကတည်းက ကြည့်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပြီး လုဖုန်းနဲ့ စကားပြောသွားသည့် လူတိုင်း သည် သာမန်လူ စကားသွားမပြောနိုင်သည့် အဆင့်ရှိ လူများဖြစ်ကြောင်း သိလေသည် ။ သို့သော် လုဖုန်းက အခက်အခဲမရှိ အေးဆေးသက်သာစွာ ဆွေးနွေးသွားခဲ့လေသည် ။
" Mr. ကျိုး အဲ့ဒါ .. အဲ့ဒါက " ချောင်လုဖုန်းအား မှတ်မိသည့် လူတစ်ယောက်က တအံ့တဩ ဖြင့် ကျိုးယဲ့ဟန်ကို ကြည့်လာသည် ။ လူတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုပြောင်းလဲသွားနိုင်ရတာလဲ ။
ကျိုးယဲ့ဟန် က ရင်ကျက်သည့် အပြုအမှုနဲ့ လုဖုန်းအား ကြည့်လိုက်ကာ ဘာမှမပြောခဲ့သော်လည်း အတော်လေး စိတ်ချသွားခဲ့သည် ။ သူက ထိုင်နေရာမှ ထကာ လုဖုန်း ထံသို့ သွားရန်ပြင်လိုက်သည် ။ သူက ထိုသူထံသို့ မရောက်သေးခင်ပင် ထိုသူသည် သူ့ဘက်သို့ ရုတ်တရက်လှည့်လာခဲ့သည် ။
ခပ်ဖြေးဖြေးလျှောက်လာသည့် လူကိုကြည့်ရင်း နေရာတွင် တောင့်တင်းနေမိသည် ။ သူက လုဖုန်း၏ ပြောင်းလဲသွားသည့် ပုံစံကြောင့် အတော်လေး နေရခက်သော်လည်း သတိထားမိသလောက် ထိုသူသည် အမြဲလိုလို ခပ်ဖွဖွ အပြုံးတစ်ခုကို ချိတ်ဆွဲထားကာ သက်တောင့်သက်သာ ရှိသည့် ပုံစံကို အမြဲဆောင်ထားခဲ့သည်။
သို့သော် ယခုအချိန်တွင် ထိုသူ၏ မျက်ဝန်းများသည် အလွန်လေးနက်နေကာ တောက်ပနေခဲ့ပြီး မျက်နှာထက်တွင် အလွန်နူးညံ့သည့် အပြုံးတစ်ခုကို ထုတ်ဖော်ထားခဲ့သည် ။ အလွန်အမင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေခြင်းကို သူ့နေရာကနေပင် ခံစားမိနေခဲ့သည် ။ ထိုမျက်ဝန်းများသည် ပျောက်ဆုံးနေသည့် သူတန်ဖိုးထားသည့် တစ်စုံတစ်ခု ကို ထပ်တွေ့လိုက်ရသည့်အလား မျှော်လင့်ချက် အပြည့်ဖြစ်နေခဲ့သည် ။
ကျိုးယဲ့ဟန် သည် ထိုမျက်ဝန်းများကြောင့် အခုန်လွန်နေသည့် သူ့နှလုံးခုန်သံကိုပင် ပြန်ကြားနေခဲ့ရသည် ။ လုဖုန်းသည် သူနဲ့ နီးကပ်လာသည့် အချိန်တွင် ရလိုက်သည် အမည်တပ်မရသည့် ကိုယ်သင်းနံ့သည် သူ့အား ကျဆုံးစေရန် လုံလောက်နေသည့်အလားပင် ။
သို့သော် လုဖုန်း၏ ခြေလှမ်းများသည် ရပ်တန့်မသွားခဲ့ဘဲ သူ့ကို ကျော်လွန်သွားခဲ့သည် ။ ခပ်သင်းသင်း ကိုယ်သင်းနံ့ကို ချန်ရစ်ထားခဲ့လျက် ထိုသူသည် သူ့အား တစ်ချက်ပင် မကြည့်ခဲ့ဘဲ ကျော်သွားခဲ့သည် ။ ထိုအချိန်တွင် ကျိုးယဲ့ဟန် သည် ဝမ်းနည်းမှုကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ထိုကျော်တက်သွားခဲ့သည့် ခြေတစ်လှမ်းသည် ဘယ်တော့မှ နောက်ပြန်ဆုတ်လာမည်မဟုတ်ဟု ခံစားနေခဲ့ရသောကြောင့်ပင် ။
ထိုခဏတွင် သေချာသွားသည်က သူနှစ်သက်မိသွားသည့် ထိုမျက်ဝန်းများသည် သူ့အတွက် မဟုတ်ခဲ့ကြောင်းပင် ။
__________________________________