Unicode
ဟိုဆော့တယောက် အရှေ့မှာခြားထားတဲ့ မှန်ပြင်ပါးပါးလေးကနေ တစုံတယောက်ကို မျက်ရည်တွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်...
ဟိုဆော့ သူ့ရဲ့လက်တွေကိုပြားလျတဲ့မှန်ပြင်ပေါ်တင်လိုက်ရင်း ငိုကြွေးနေခဲ့တယ်...
"အကို ဟိုဆော့ အကို့သမီးလေးကိုကြည့်ပါဦး... ဘလောက်ထိချစ်စရာကောင်းလိုက်လဲ..."
ဟုတ်ပါသည် ထိုမှန်ရဲ့တခြားတဖက်မှာတော့လမစေ့ပဲ သဘာဝအတိုင်းမဟုတ်ပဲ ခွဲထုတ်ယူခဲ့ရသည့် သူ၏သမီးငယ်....
"အကို့ရဲ့ သမီးက အကိုနဲ့သိပ်တူတာပဲ"
ယူရာရဲ့စကားကိုဟိုဆော့ရီလိုက်မိသည်... တကယ်တော့သမီးလေးဟာ ထယ်ယောင်းနဲ့ပိုတူနေတာပင်..
သူမလေးမှာပန်းနုရောင်အသားရေးလေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေရှိနေပီး ထယ်ယောင်းနဲ့တူတဲ့မျက်ဝန်းနက်နက်တွေလဲရှိနေလေတယ်...
လေးတွေနဲ့မှန်တဖက်ကဟိုဆော့ကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်..
"ငါ..သမီးလေးကို ဘတော့လောက်အပြင်မှာတွေ့ခွင့်ရမှာလဲ...ယူရာ"
"သိပ်မကြာတော့ပါဘူးအကိုရယ်.. ကလေးကမွေးစကပေါင်ချိန်မပြည့်တာရော လမစေ့ပဲမွေးတာကြောင့်ရော အထူးကြပ်မတ်ခန်းကိုရွှေ့ထားခဲ့ရတာ... အခုbabyလေးက၀၀ဖြိုးဖြိုးဖြစ်လာပီဆိုတော့ မကြာခင်တွေ့ခွင့်ရတော့မှာပါ...."
ဟိုဆော့ သမီးငယ်လေးကိုကြည့်ရင်းပြုံးလိုက်မိသည်...
သူအသက်ဆက်ရှင်ဖို့လိုသေးသည်.... သူ့ရဲ့သမီးငယ်လေးအတွက် သူအသက်ဆက်ရှင်ဖို့လိုသေးသည်....
.
.
.
.
.
.
.
စားသောက်ဆိုင်ရဲ့အထူးခန်းထဲမှာ လူသုံးယောက်ဟာတိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေကြတယ်...
သူတို့ဟာတစုံတယောက်အလာကိုစောင့်မျှော်နေကြပုံပင်..
"ဂျွန်းဂျန်းကုက လာမယ်တဲ့လား... မင်"
မေးလာတဲ့ဂျီမင့်ကို ယွန်းဂီခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်...
ဂျီမင်သည်အရင်ကလို ယွန်းဂီကိုစိမ်းစိမ်းကားကားမဟုတ်တော့ပေ...
CEO Minအစား ဘယ်သူမှမခေါ်ဘူးသည့် 'မင်' ဆိုသည့်နာမည်လေးကိုသီးသန့်ခေါ်ပေးရှာသည်...
ဒါပေမဲ့ အခုထိယွန်းဂီကိုလက်မခံနိုင်သေးသလို ကမ်နမ်ဂျွန်းဆိုသည့်သူကိုလည်းမမေ့နိုင်သေးပေ...
"ရောက်နေတာကြာပီလား.."
မကြာခင်ပင် စားသောက်ဆိုင်ထဲကို ခပ်ချောချောလူနှစ်ယောက်ဝင်လာခဲ့သည်...
ထိုသူတွေထဲကတယောက်ရဲ့မျက်နှာမှာမသက်မသာဖြစ်နေပုံပေါ်ပီး သူ့ရဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာလည်းအနည်းငယ်ကို့ယို့ ကားယားနိုင်လှသည်....
"ဂျန်းကု... ငါဘလိုလုပ်ရမလဲ"
ဂျန်းကုရောက်လာသည်နှင့် ထိုင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကမတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ယူကြုံးမရစွာပြောလာသည်...
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ထယ်ယောင်း"
ဂျန်းကု ဆော့ဂျင်ထိုင်မဲ့ခုံပေါ်မှာ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေရန် cushionခင်းပေးလိုက်ရင်း ထယ်ယောင်းကိုမေးလာသည်..
"ဟိုဆော့မှာ... ဟိုဆော့မှာ..."
စကားကိုရှေ့ဆက်မပြောနိုင်သော ထယ်ယောင်းကိုဂျီမင် စိတ်မရှည်ဖြစ်လာသည်...
"အကိုဟိုဆော့မှာဘာဖြစ်တာလဲ?? မြန်မြန်ပြောလေ ကမ်ထယ်ယောင်း!!"
ဒေါသထွက်နေတဲ့ဂျီမင့်ရဲ့လက်ကို ယွန်းဂီကဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း တားဆီးလိုက်သည်..
ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့လက်ထဲကစာရွက်တခုကို ဂျန်းကုလက်ထဲထည့်ပေးလာသည်...
ဂျန်းကုအဲဒီစာရွက်ကိုဖတ်ရင်း အံ့ဩမှုကြောင့် မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးဘာသည်... ဘေးကနေဖတ်နေတဲ့ဆော့ဂျင်ဟာလည်း အံ့ဩမှုကိုမဖုံးကွယ်နိုင်တော့ပေ...
"အဲ့တာဆို ဂျန်းဟ်ုဆော့မှာ မင်းနဲ့ရတဲ့..."
ဆော့ဂျင်ရဲ့စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ဂျီမင်ကဂျန်းကုလက်ထဲကထိုစာရွက်ကိုဆွဲလုလိုက်သည်..
ထို့နောက်ဒေါသတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ထယ်ယောင်းကို စိုက်ကြည့်ရင်းထဆွဲထိုးတော့သည်..
*ခွပ်!!*
အဖြစ်အပျက်တွေမြန်ဆန်လွန်းတာကြောင့် မည်သူမှထိန်းချိန်မရလိုက်ပေ...
"မင်း လူမဆန်တဲ့ကောင်!!
ငါ့အကိုတယောက်တည်း ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ဘလောက်တောင် ဒုက္ခတွေရောက်နေရှာလိမ့်မလဲ..."
ယွန်းဂီ ဂျီမင့်ကိုထယ်ယောင်းဘေးကနေဆွဲခေါ်လိုက်သည်..
ဂျန်းကုဟာလည်းလဲကျနေတဲ့ ထယ်ယောင်းကိုဆွဲထူပေးလိုက်သည်...
"ဂျီမင် စိတ်လိုက်မာန်ပါမလုပ်ပါနဲ့
အခုအရေးကြီးဆုံက ဂျန်းဟိုဆော့ကိုရှာတွေ့ဖို့ပဲမလား..."
ယွန်းဂီ ဂျီမင့်ကိုဖြောင်းဖြရင်း
ထိုင်ခုံမှပြန်ထိုင်စေလိုက်သည်...
"အကိုဟိုဆော့ သူပျောက်မသွားခင်တုန်းက ကျွန်တော့စီကိုဖုန်းဆက်လာတယ်...
ကျွန်တော်က ကမ်ဟယ်ဆူ့ကိုသတ်တဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး
သူကသာတရားခံပါတဲ့ ကျွန်တော့ကိုတောင်းပန်ပါတယ်တဲ့လေ သူကိုယ်တိုင်ရဲစခန်းမှအပြစ်တွေဝန်ခံမယ်တဲ့...
အဲဒီနောက် တစုတခုနဲ့တိုက်မိသံကြားပီးနောက်ပိုင်း ကျွန်တော်သူ့ကိုဆက်သွယ်လို့မရတော့ဘူး...
နောက်ဆုံးတော့သူအဆင်ပြေပါတယ်ဆိုတဲ့message
တစောင်နဲ့အတူ သတင်းအစအနလဲရှာမတွေ့တော့ဘူး"
ဂျီမင်က ငိုကြွေးရင်းပြောလာတယ်..ယွန်းဂီ ဂျီမင့်ကိုသူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပီးငိုကြွေးနေတဲ့ ဂျီမင့်ရဲ့ခေါင်းလေးကိုအသာအယာပုတ်ပေးလိုက်တယ်...
"သူငါ့အိမ်ကထွက်သွားတုန်းကလည်း သူကကမ်ဟယ်ဆူ့ကိုသတ်တဲ့သူပါလို့ငါ့ကိုပြောသွားခဲ့တယ်
ဒါပေမဲ့ အဲဒါကဖြစ်နိုင်လို့လား..."
ထယ်ယောင်းရဲ့စကားကို ငိုနေတဲ့ဂျီမင်ကခေါင်းရမ်းပြရင်း..
"မဟုတ်ဘူး အကိုသတ်တာမဟုတ်ဘူး...
အကိုက ကျွန်တော်တို့ဖုန်းဆက်မှရောက်လာတာ အကို့ကိုဒီပြဿနာတွေထဲဆွဲထည့်ခဲ့တာကျွန်တော်ပါ..."
ဂျန်းကု ဂျီမင့်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း...
"ပတ်ဂျီမင် မင်းငါတို့ကို ဟယ်ဆူသေခဲ့တဲ့ညကအကြောင်း
မင်းသိသလောက်ပြောပြပေးနိုင်မလား..."
ဂျီမင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်...
"အဲဒီညတုန်းက ကျွန်တော်နဲ့ကမ်ဟယ်ဆူရန်ဖြစ်ခဲ့တယ်...."
ဂျီမင်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့မှတ်ဉာဏ်တွေဟာ ထိုနေ့ည(ကမ်ဟယ်ဆူသေဆုံးသည့်ည)သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားတော့သည်....
.
.
.
.
.
.
.
..........Namjin..... x..... Jinkook......
AN:
Updateပေးလိုက်ပါပီအချစ်တို့...♥️
နောက်အိပုင်းမှာ flashbackပြန်ပါလာမှာပါ...
ဒါပေမဲ့အဲဒီflashbackက ဂျီမင့်ရဲ့အမြင်ကိုရေးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် ဟာကွက်တချို့ပါနေမှာပါ...
အောက်မှာ Spoilerလေးထည့်ပေးထားပါတယ်နော်..
Love you all❤️
Take care
.............................................................
‼️Spoiler‼️
'ငါတို့သက်သေဘယ်လိုရှာကြမလဲ...'
'ငါ နမ်ဂျွန်းအိမ်ထဲဝင်ပီးကူညီပေးမယ်... သူကငါ့ကိုတော့သံသယမဝင်လောက်ဘူး'
'အကိုဟိုဆော့...အကို့ကိုဒီလိုလုပ်ခဲ့တာဘယ်သူလဲ'
...............................................................
Zawgyi
ဟိုေဆာ့တေယာက္ အေ႐ွ႕မွာျခားထားတဲ့ မွန္ျပင္ပါးပါးေလးကေန တစုံတေယာက္ကို မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္...
ဟိုေဆာ့ သူ႕ရဲ႕လက္ေတြကိုျပားလ်တဲ့မွန္ျပင္ေပၚတင္လိုက္ရင္း ငိုေႂကြးေနခဲ့တယ္...
"အကို ဟိုေဆာ့ အကို႔သမီးေလးကိုၾကည့္ပါဦး... ဘေလာက္ထိခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္လဲ..."
ဟုတ္ပါသည္ ထိုမွန္ရဲ႕တျခားတဖက္မွာေတာ့လမေစ့ပဲ သဘာ၀အတိုင္းမဟုတ္ပဲ ခြဲထုတ္ယူခဲ့ရသည့္ သူ၏သမီးငယ္....
"အကို႔ရဲ႕ သမီးက အကိုနဲ႔သိပ္တူတာပဲ"
ယူရာရဲ႕စကားကိုဟိုေဆာ့ရီလိုက္မိသည္... တကယ္ေတာ့သမီးေလးဟာ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ပိုတူေနတာပင္..
သူမေလးမွာပန္းႏုေရာင္အသားေရးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ႐ွိေနပီး ထယ္ေယာင္းနဲ႔တူတဲ့မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြလဲ႐ွိေနေလတယ္...
ေလးေတြနဲ႔မွန္တဖက္ကဟိုေဆာ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္..
"ငါ..သမီးေလးကို ဘေတာ့ေလာက္အျပင္မွာေတြ႕ခြင့္ရမွာလဲ...ယူရာ"
"သိပ္မၾကာေတာ့ပါဘူးအကိုရယ္.. ကေလးကေမြးစကေပါင္ခ်ိန္မျပည့္တာေရာ လမေစ့ပဲေမြးတာေၾကာင့္ေရာ အထူးၾကပ္မတ္ခန္းကိုေ႐ႊ႕ထားခဲ့ရတာ... အခုbabyေလးက၀၀ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖစ္လာပီဆိုေတာ့ မၾကာခင္ေတြ႕ခြင့္ရေတာ့မွာပါ...."
ဟိုေဆာ့ သမီးငယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းျပဳံးလိုက္မိသည္...
သူအသက္ဆက္႐ွင္ဖို႔လိုေသးသည္.... သူ႕ရဲ႕သမီးငယ္ေလးအတြက္ သူအသက္ဆက္႐ွင္ဖို႔လိုေသးသည္....
.
.
.
.
.
.
.
စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕အထူးခန္းထဲမွာ လူသုံးေယာက္ဟာတိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ေနၾကတယ္...
သူတို႔ဟာတစုံတေယာက္အလာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပုံပင္..
"ဂြၽန္းဂ်န္းကုက လာမယ္တဲ့လား... မင္"
ေမးလာတဲ့ဂ်ီမင့္ကို ယြန္းဂီေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္...
ဂ်ီမင္သည္အရင္ကလို ယြန္းဂီကိုစိမ္းစိမ္းကားကားမဟုတ္ေတာ့ေပ...
CEO Minအစား ဘယ္သူမွမေခၚဘူးသည့္ 'မင္' ဆိုသည့္နာမည္ေလးကိုသီးသန္႔ေခၚေပး႐ွာသည္...
ဒါေပမဲ့ အခုထိယြန္းဂီကိုလက္မခံႏိုင္ေသးသလို ကမ္နမ္ဂြၽန္းဆိုသည့္သူကိုလည္းမေမ့ႏိုင္ေသးေပ...
"ေရာက္ေနတာၾကာပီလား.."
မၾကာခင္ပင္ စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ခပ္ေခ်ာေခ်ာလူႏွစ္ေယာက္၀င္လာခဲ့သည္...
ထိုသူေတြထဲကတေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာမသက္မသာျဖစ္ေနပုံေပၚပီး သူ႕ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြဟာလည္းအနည္းငယ္ကို႔ယို႔ ကားယားႏိုင္လွသည္....
"ဂ်န္းကု... ငါဘလိုလုပ္ရမလဲ"
ဂ်န္းကုေရာက္လာသည္ႏွင့္ ထိုင္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကမတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္း ယူၾကဳံးမရစြာေျပာလာသည္...
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ထယ္ေယာင္း"
ဂ်န္းကု ေဆာ့ဂ်င္ထိုင္မဲ့ခုံေပၚမွာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစရန္ cushionခင္းေပးလိုက္ရင္း ထယ္ေယာင္းကိုေမးလာသည္..
"ဟိုေဆာ့မွာ... ဟိုေဆာ့မွာ..."
စကားကိုေ႐ွ႕ဆက္မေျပာႏိုင္ေသာ ထယ္ေယာင္းကိုဂ်ီမင္ စိတ္မ႐ွည္ျဖစ္လာသည္...
"အကိုဟိုေဆာ့မွာဘာျဖစ္တာလဲ?? ျမန္ျမန္ေျပာေလ ကမ္ထယ္ေယာင္း!!"
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ဂ်ီမင့္ရဲ႕လက္ကို ယြန္းဂီကဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း တားဆီးလိုက္သည္..
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႕လက္ထဲကစာ႐ြက္တခုကို ဂ်န္းကုလက္ထဲထည့္ေပးလာသည္...
ဂ်န္းကုအဲဒီစာ႐ြက္ကိုဖတ္ရင္း အံ့ဩမႈေၾကာင့္ မ်က္ခုံးေတြတြန္႔ခ်ိဳးဘာသည္... ေဘးကေနဖတ္ေနတဲ့ေဆာ့ဂ်င္ဟာလည္း အံ့ဩမႈကိုမဖုံးကြယ္ႏိုင္ေတာ့ေပ...
"အဲ့တာဆို ဂ်န္းဟ္ုေဆာ့မွာ မင္းနဲ႔ရတဲ့..."
ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ဂ်ီမင္ကဂ်န္းကုလက္ထဲကထိုစာ႐ြက္ကိုဆြဲလုလိုက္သည္..
ထို႔ေနာက္ေဒါသေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ထယ္ေယာင္းကို စိုက္ၾကည့္ရင္းထဆြဲထိုးေတာ့သည္..
*ခြပ္!!*
အျဖစ္အပ်က္ေတြျမန္ဆန္လြန္းတာေၾကာင့္ မည္သူမွထိန္းခ်ိန္မရလိုက္ေပ...
"မင္း လူမဆန္တဲ့ေကာင္!!
ငါ့အကိုတေယာက္တည္း ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႔ဘေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေတြေရာက္ေန႐ွာလိမ့္မလဲ..."
ယြန္းဂီ ဂ်ီမင့္ကိုထယ္ေယာင္းေဘးကေနဆြဲေခၚလိုက္သည္..
ဂ်န္းကုဟာလည္းလဲက်ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကိုဆြဲထူေပးလိုက္သည္...
"ဂ်ီမင္ စိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္ပါနဲ႔
အခုအေရးႀကီးဆုံက ဂ်န္းဟိုေဆာ့ကို႐ွာေတြ႕ဖို႔ပဲမလား..."
ယြန္းဂီ ဂ်ီမင့္ကိုေျဖာင္းျဖရင္း
ထိုင္ခုံမွျပန္ထိုင္ေစလိုက္သည္...
"အကိုဟိုေဆာ့ သူေပ်ာက္မသြားခင္တုန္းက ကြၽန္ေတာ့စီကိုဖုန္းဆက္လာတယ္...
ကြၽန္ေတာ္က ကမ္ဟယ္ဆူ႕ကိုသတ္တဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး
သူကသာတရားခံပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့ေလ သူကိုယ္တိုင္ရဲစခန္းမွအျပစ္ေတြ၀န္ခံမယ္တဲ့...
အဲဒီေနာက္ တစုတခုနဲ႔တိုက္မိသံၾကားပီးေနာက္ပိုင္း ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုဆက္သြယ္လို႔မရေတာ့ဘူး...
ေနာက္ဆုံးေတာ့သူအဆင္ေျပပါတယ္ဆိုတဲ့message
တေစာင္နဲ႔အတူ သတင္းအစအနလဲ႐ွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး"
ဂ်ီမင္က ငိုေႂကြးရင္းေျပာလာတယ္..ယြန္းဂီ ဂ်ီမင့္ကိုသူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ပီးငိုေႂကြးေနတဲ့ ဂ်ီမင့္ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုအသာအယာပုတ္ေပးလိုက္တယ္...
"သူငါ့အိမ္ကထြက္သြားတုန္းကလည္း သူကကမ္ဟယ္ဆူ႕ကိုသတ္တဲ့သူပါလို႔ငါ့ကိုေျပာသြားခဲ့တယ္
ဒါေပမဲ့ အဲဒါကျဖစ္ႏိုင္လို႔လား..."
ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားကို ငိုေနတဲ့ဂ်ီမင္ကေခါင္းရမ္းျပရင္း..
"မဟုတ္ဘူး အကိုသတ္တာမဟုတ္ဘူး...
အကိုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဖုန္းဆက္မွေရာက္လာတာ အကို႔ကိုဒီျပႆနာေတြထဲဆြဲထည့္ခဲ့တာကြၽန္ေတာ္ပါ..."
ဂ်န္းကု ဂ်ီမင့္ကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း...
"ပတ္ဂ်ီမင္ မင္းငါတို႔ကို ဟယ္ဆူေသခဲ့တဲ့ညကအေၾကာင္း
မင္းသိသေလာက္ေျပာျပေပးႏိုင္မလား..."
ဂ်ီမင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္...
"အဲဒီညတုန္းက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကမ္ဟယ္တူရန္ျဖစ္ခဲ့တယ္...."
ဂ်ီမင္ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြနဲ႔မွတ္ဉာဏ္ေတြဟာ ထိုေန႔ည(ကမ္ဟယ္ဆူေသဆုံးသည့္ည)သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိသြားေတာ့သည္....
.
.
.
.
.
.
.
..........Namjin..... x..... Jinkook......
AN:
Updateေပးလိုက္ပါပီအခ်စ္တို႔...♥️
ေနာက္အိပုင္းမွာ flashbackျပန္ပါလာမွာပါ...
ဒါေပမဲ့အဲဒီflashbackက ဂ်ီမင့္ရဲ႕အျမင္ကိုေရးထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဟာကြက္တခ်ိဳ႕ပါေနမွာပါ...
ေအာက္မွာ Spoilerေလးထည့္ေပးထားပါတယ္ေနာ္..
Love you all❤️
Take care
.............................................................
‼️Spoiler‼️
'ငါတို႔သက္ေသဘယ္လို႐ွာၾကမလဲ...'
'ငါ နမ္ဂြၽန္းအိမ္ထဲ၀င္ပီးကူညီေပးမယ္... သူကငါ့ကိုေတာ့သံသယမ၀င္ေလာက္ဘူး'
'အကိုဟိုေဆာ့...အကို႔ကိုဒီလိုလုပ္ခဲ့တာဘယ္သူလဲ'
...............................................................