This chapter is dedicated to: Ate IamLadyKarMa
.........
KEEPING THE LAST BULLET
CHAPTER 17
Avrionne's Point Of View
"Are we complete?" tanong ni Adonnis tsaka kami binilang isa-isa.
"Dahlia is on her way," sagot ko, hindi inaalis ang atensiyon sa paglalaro ng Robbery Bob.
"Wait guys! Habang hinihintay 'yung mga kulang, bakit hindi tayo magbotohan?" suhestiyon ni Georgy,isa sa mga makukulit ko'ng kaklase.
"Magbotohan para saan?" sabat naman ng isa.
"Kung sino ang magiging presidente. Sa totoo lamang ay bukod tanging section natin ang walang class officers," tugon naman ni Gerogy na sinang-ayunan ng iba.
"Sa totoo lang. Never kaming nagkaroon ng officer sa section na 'to since we're in the first year high school. You know, we don't want anyone rule us," sagot naman ni Raine.
"Pero bakit niyo gustong magbotohan. Is that mean you are now letting somebeody to rule you?" malamig na tanong ni Bruise.
"I think yes. Ngayon ko lang natutunan na hindi natin kayang gumawa ng isang bagay kung walang mamumuno sa'tin. That we still need someone to guide us. Hindi lahat ng gusto natin ay makukuha natin.A t mas lalong hindi tayo makakakilos mag-isa kung lahat tayo gustong masunod ang gusto. Katulad ng isang mamamayan na hindi kayang umusad kung walang presidente," malalim na sagot naman ni Georgy na sinang-ayunan ng aming mga kaklase.
"Hmmm.. The who naman kaya?" tanong ng isa ko pa'ng kaklase.
"Tsk."
Napakamot ako sa batok nang muntik na akong mahuli sa aking nilalaro.
"Si Boss Breigh!"
"Agree!"
"Yonnn!"
Nakikinig lamang ako sa kanyang sinasabi habang nakapokus sa nilalaro. Bwisit na parak to, ang bagal naman tumakbo. Tskkk.
"Si Iris!"
I got the money! But I woke the little boy up! And the dog is chasing me!! Arghhhh! Hindi ako pwedeng matalo! This level is hard!
Napaangat ako ng tingin nang iangat ng isang lalaki ng bahagya ang sleeve ng aking damit.I a m wearing a plain purple shirt paired with jeans.
"Tss."
Hindi ko namalayan na bahagya na palang nakababa ang aking blusa at medyo nakikita na ang strap ng suot ko'ng bra.
"She'll be the President. The position doesn't suit me," seryosong sagot nito tsaka ako tinalikuran.
"Hindi ko tatanggapin." Natigil ito sa paglalakad dahil sa isinagot ko.
"But why?" tanong ni Georgy.
"Mas lalong hindi bagay sa'kin ang posisyon na 'yun. Sa tingin ko si Adonnis ang nararapat," sagot ko naman.
"Adonnis? Who's that?" tanong ng isang babae. The girl who plead to be Adonnis' girlfriend on the first day of school.Remember?
I didn't answer and looked at the arrogant guy instead.
"Mas gusto namin na sinoman sa inyong dalawa ang mapunta sa pwesto. Matapang kayo, malakas, may kakayahang lumaban at dependehan kami. We are slowly putting our trust on you," sagot naman ni Georgy.
"Choose her."
"No, choose him."
"Not me!"
"Hepp! Wag na kayo magbangayan at baka kung saan na naman mapunta 'yan. Para quits, dalawa kayo."
"Kayo na ang mga boss namin!"
"Boss Breigh at Iris!"
"Tama nga! Tutal pareho naman kayong skilled!"
Pag sang-ayon ng aming mga kaklase. Me? I don't think so.Ito ang unang beses na nag-aral ako sa isang paaralan but I still have knowledge about things when I was homeschooling. I never heard about class officers. At bakit naman sa lahat ay ako pa?
"I can't—
-wala nang magrereklamo! Kayo ang pinili namin kaya mas mabuting patunayan niyo na lang na hindi kami nagkamali sa pagpili!" pagputol ni Georgy sa sasabihin ni Adonnis.
"Guysss! Sorry medyo na late ako ng konti! But I'm hereeee!" salubong ni Dahlia na humahangos.
"Oh? Bakit ganyan ang mga ngiti ninyo? Wala bang magsusuntukan? 'Eh kayong dalawa? Bakit ganyan ang mukha niyo? May nangyari ba?" takang usisa nito nang mailapag ang mga bagahe.
"'Yan nang napapala ng late, mamatay ka sa curiosity. Hahahaha!" malokong saad ni Georgy na ikinatawa ng iba ko pa'ng kaklase.
"Apat ang maisasabay ko. Sumunod na lang sa'kin 'yung mga gusto," malamig na saad ni Adonnis tsakakami tinalikuran.
Sina Raine, Dahlia at Georgy ang nagpasya na sumabay na lamang kay Adonnis.
"Kulang pa kami ng isa. Iris! Dito ka na! Para medyo lumamig naman ang ulo ni Boss Breigh!" kantyaw ni Georgy na sinundan ng ilan pa.
Napailing ako bago dinampot ang mga gamit.
"Nothing's going on between us, stop it."
"Wala naman kaming sinasabi ah? Bakit ka demanding?" Uyyy~" Buntong hininga ko'ng nilisan ang lugar tsaka tinungo ang kotse ni Adonnis. I was about to hop in the car nang bumukas ang pintuan sa kabila.
Kinuha niya ang isang bag ko tsaka iyon inilagay sa likod ng kotse. Matapos ay pinagbuksan ako ng pinto ng kotse tsaka umalalay sa aking likod.
"Sus! Nothing's going on between them daw! Kailan pa naging gentleman si Boss Breigh?"
"Ngayon lang 'yan!"
"Yiii~"
"'Eh kung maglakad na lang kaya kayo papuntang Batangas?" malamig na sagot ni Bruise na ikinatahimik ni Georgy at Dahlia.
Medyo matagal-tagal 'rin ang naging byahe namin. Malayo-layo 'rin kasi ang Batangas. Yes,we're planning to go for a hiking first while doing the training at the same time. But only some of us decided to go for a hike.Karamihan ay mula sa Diamonds.
'Di nagtagal ay nakatulog na ang mga pasaway sa likuran. I captured the funny view of Georgy sleeping with his mouth slightly open while Dahlia's leaning in his shoulder.
"Why are you smiling?" tamad na tanong ng katabi ko.
"Nothing," sagot ko tsaka ibinalik ang tingin sa bintana.
I was just looking at the view habang ngumangata ng mga ibinaon ko'ng tsitsirya at Zest-o.
"Masyado ka'ng matakaw sa junk foods, it's not good for your health," puna ng driver na hindi ko man lamang nilingon.
"Kung gusto mo may clover diyan sa bag," imbes ay sagot ko tsaka pinagpatuloy ang ginagawa.
It is my first time going out with some people I don't know much. Bukod sa bihira akong makaranas ng ganitong pangayari in my life, wala ako masyadong kaibigan maliban kay Mercury, Venus at Earth na lagi ko'ng kasama.
A thin line formed from my lips when Adonnis opened the radio. A song played and it was calming for the cloudy weather.
I might lose my mind
Waking when the sun's down
I was tapping the side of the car window with my index finger to the beat of the music.
Riding all these highs
Waiting for the comedown
The song is somewhat familiar to me. Madalas ko 'rin kasi siya marinig nowadays.
"I didn't know you also listen to this kind of songs," sabi ni Adonnis tsaka ako nilingon.
"You know, cold women like you usually listens to depressing or rock musics," natatawang saad nito na ikinairiap ko.
"Music depends on the person who listens. Depende 'rin siguro sa mood?" mahinang saad ko.
Walk these streets with me
I'm doing decently
Just glad that I can breathe, yeah
"In that case, does it mean that you're in the mood right now?" tanong nito.I just shrugged my shoulder and tried to lip-sync the part that I know.
I'm trying to realize
It's alright to now be fine
On your own
"Now I'm shaking drinking all this coffee
These last few weeks have been exhausting
I'm lost in my imagination
And there's one thing that I need from you
Can you come through"
I was shock to hear his cold voice, sinasabayan ng pag-awit ang nakakaaliw na tugtog.
"You can sing," I said.
"All people and sing, but some aren't good at it," sagot naman nito.
Minutes had passed at nagpatuloy ang pag-iiba ng mga tugtog. I was drinking my Zest-O when the car suddenly stopped.
*cough!* *cough!*
"Sheez!" Napahawak ako sa aking dibdib nang masamid sa iniinom.
"Are you alright?" kaagad na tanong nito tsaka tinapik ang likuran ko.
I nodded and wiped my mouth. Ngunit kaagad akong natigil nang maramdamanang kanyang titig.
Wait, why are we this close? Why is he talking to me like that? Like we're friends.
"What happened?" malamig ko'ng tanong.
"Don't know either. I'l just check it outside."
Maging ang tatlo sa likod ay nagising sa lakas ng impact noong pumreno ang sasakyan.
"Oh my goshh! Ewww! Laway ba 'to? Yuckk! Kadiri ka naman Georgy!" singhal ni Dahlia tsaka nagmamadaling pinunasan ang braso.
"Hoy! Hindi akin 'yan! Mabango laway ko, amuyin mo pa!" sagot ni Gerogy tsaka inayos ang sarili.
"Tsk! Kadiri!"
Patuloy ang singhalan ng dalawa habang tahimik naman na nag m-make up sa dulo si Raine
"Boss Breigh! Anyare?" tanong ni Georgy at dumungaw sa bintana.
"Flat tire," simpleng sagot nito tsaka ininspeksiyon ang gulong sa unahan ng kotse.
"Anak ng pusang gala, kung minamalas ka nga naman," bulong ni Georgy tsaka lumabas upang tulungan si Adonnis.
"Hi Iris! Teka, nasaan na ba tayo?" tanong ni Dahlia tsaka kumapit sa aking braso.
"We just entered Batangas. Pero malapit na 'rin tayo. I think, about to thirty to forty minutes," sagot ko.
"Ohhh. Can't wait!" she answered ang giggled.
Problemadong bumalik si Adonnis sa driver's seat tsaka napasabunot sa buhok.
"Pa'no na tayo?" malungkot na tanong ni Georgy.
"Let's just grab a taxi na lang kaya?" suhestiyon ni Raine.
"Let me call Bruise," saad ko tsaka kinuha ang telepono.
I dialed his number and waited for him to pick up his phone.
"Hmmm?" mahinang bungad nito sa akin nang sagutin ang tawag. Tila bagong gising lamang.
"Sephanie?"
Nangunot ang aking kilay ngunit 'di kalayuna'y nagsalubong nang marinig ang pangalang binanggit nito.
"And what makes you think that I am Sephanie , dear brother?" I sarcastically asked.
"Oh, it's you," he replied ang laughed.
"Na flat-an kami. We need your help," pagtukoy ko sa kailangan.
"What?! Nasaan na kayo?!"
I texted him our location after he ended our call.
"He said they just arrived the the forest. Papunta na siya dito para sunduin tayo," sagot ko naman na ikinahinga nila ng maluwag.
"Let's just wait for him by now," sagot ni Bruise tsaka sumandal sa headrest ng upuan.
"You should rest too," saad ko rito.
"Uyyy~ Concern si Madam~"
"Here he goes again," bulong ko tsaka napapalatak dahil sa sinabi ni Georgy.
We were sitting comfortably while doing some stuffs when a van appeared in front of our parked car. Mabilis kaming naalarma nang dalawang lalaki ang bumaba mula rito.
"Holdup 'to!"
Napataas kami ng kamay nang tutukan kami nito ng baril.
"Tayo! Kayo sa likod! Lumabas kayo ng kotse!"
Napababa kami nang nakataas ang mga kamay.I kept myself near Dahlia who was shaking in fear.
"Isakay niyo ang isang 'to! Kayo! Ilabas niyo wallet niyo!"
Mabilis ko'ng sinipa paitaas ang baril na hawak ng lalaki sa aking harapan. Pinilipit ko ang kanan niyang braso tsaka inikot sa likod ng kanyang ulo.
"Aaaahhh!" daing nito tsaka napangiwi.
Sinipa ko ito papalayo tsaka sinalo ang baril na babagsak. Pinaputukan ko ang mga armas na kanilang hawak maging ang salamin ng Van. Hinatak ko papalapit sa'kin tabi si Dahlia tsaka isiniksik sa aking gilid.
"Yaaahhh!"
Napalingon ako nang akmang sasaksakin ng isang holdaper sa aking kaliwa ngunit napigilan iyon ni Adonnis.
"It's alright.You'se safe now," pag-aalo ko sa nanginginig na si Dahlia.Ganoon 'rin ang ginawa ni Georgy na natutula pa 'rin dahil sa nangyari.
..
"Sige! Magtulak kayo! Holdup pala ah? Mga gunggong!" sigaw ni Georgy sa tatlong holdaper na tinmutulak ang kotse.
"Do you need water Dahlia?" I asked and offer her a bottle of water.
"H-Hindi, ayos lang," tanggi nito tsaka yumuko.
Beep! Beep!
Napalingon kami sa isang gilid nang pumarada ang isang pamilyar na pulang sasakyan. It was Bruise's.
"Hop in! Ako na bahala sa auto mo dre!" sigaw nito tsaka kami pinalipat sa kanyang sasakyan na medyo may kalakihan.
Nang sa wakas ay nakarating na kami roon ay hinayaan muna kaming magpahinga saglit at mananghalian. Matapos ay inumpisahan ang ilang mga gawain sa maghapon na parte ng camping at training.
"In this case, we are now going to use our five senses," panimula ni President Hidalgo.Katabi nito sa harapan ang mga heads, including Adonnis.
"Let us now start with the sense of sight. We will group you into ten na sasalang sa gitna ng gubat.Your main goal is to get out of the forest safely. With a limited time of ten minutes."
Nauna ang 10-D1, in order.Obviously, kami ang panghuli.
We can hear screams and some of our schoolmates cussing from the inside. It keeps me wonder kung ano ba ang mayroon doon.
We reached our turn. But this time, wala akong masyadong ka-close sa mga naka grupo ko.
"Your time stars..now!"
Mabilis ang ginawa naming pagtakbo. I let myself at the back, observing things that are possible to happen.
"Ahh!"
Nabaling ang atensiyon ko sa kaklaseng lalaki nang matamaan ng ilang bato na nagmula sa itaas ng puno. Hinatak ko ang may kaliitan ko'ng kaklase tsaka iniyuko nang dumaan kami sa isang puno, kaagad na naglaglagan ang mga bato nang makalagpas kami.
"Waaaaa! Tulong!"
Pare-pereho kaming napalingon sa isang kaklase nang lumambitin ito nang nakapabaliktad sa ere habang nakatali ang dalawa nitong paa. Dumampot ako ng matulis na kahoy tsaka iyon palihis na ihinagis sa kanyang direksiyon.
Mabilis na naputol ang tali at nalaglag ang lalaki. Napadaing ito, ngunit 'di kalauna'y bumangon na dahil sa pagmamadali.
"Run! Beware for the traps!" bilin ko tsaka mataas na tumalon nang akmang maiipit ang paa ko sa isang patibong.
"Teka! Nawawala si Trixie!" sigaw ng isa ko'ng kaklase na hindi pinansin ng iba.
"Remember, sampu kayong pumasok kaya dapat ay kumpleto 'rin kayong makalabas."
"Oh shoot! Wag mo na siyang balikan Iris! Dalawang minuto na lamang ang natitira!" hinihingal na sagot ng isa ko'ng kaklase.
"Just go!"
Pabalik ko'ng tinahak ang daan at natagpuan si Trixie na nahulog sa malalim na hukay.
"Iris! Tulungan mo'ko!" saklolo nito, iniinda ang nasugatang binti.
We're out.
Hinulog ko ang mahabang lubid tsaka siya hinatak paakyat. I carried her at my back and started to run towards the exit.
"One minute left."
"Yuko!" sigaw ko nang isang palaso ang papunta sa aming direksiyon.
Nagpatuloy ako sa pagtakbo kahit mabigat ang pasan-pasan.
"Hayan na sila!"
"We did it!"
Kaagad ko'ng iniupo si Trixie sa isang bato tsaka kumuha ng first aid kit.
"Are you alright?" mahinang tanong ko.
"Oo, h-hindi naman masyadong masakit. Salamat Iris," tugon nito na tinanguan ko lamang.
"We did not make it. Kasalanan mo 'to Trixie, tatanga-tanga ka kase. Alam mo naman na may mga patibong 'di ka pa nag-ingat!" Napayuko si Trixie sa tinuran ng isa naming kagrupo.
"It's no one's fault. Go get your ass away from here."
The others proceeded to the next activity, pero ilan sa amin ang nakatanggap ng parusa.
Katulad ng pag pu push-up for 30 counts.
"Next is the sense of hearing. Some of you will be luckily chosen. You will be blindfolded while protecting yourselves from someone who'll be tasked to fight."
We formed a big circle surrounding the two people to be chosen at the middle. Si Adonnis ang kauna-unahang napili kaya nagpalakpakan ang aming mga kaklase at nag cheer para sa kanya.
"Whoo! President namin yan!"
Kamangha-manghang nasangga nito ang lahat ng atake ni Tristan na siyang naatasan upang lumaban.
"Nice," ngising saad ni Tristan nang matapos ang oras.
"May mga bagbay na kahit hindi mo nakikita, kaya mo'ng ipaglaban," sagot ni Adonnis na nakangisi.
"Ano'ng ibig mong sabihin?" takang tanong ni Tristan.
He didn't answer but stared at me instead.
"Okay! Next na! Baka maging boxing 'to kapag nagkainitan ang dalawang magkaribal!" kantyaw ni Georgy na ikinatawa ng aming mga kaklase.
Isinunod naming ang sense of smell at touch sa pamamagitan ng paggawa ng iba't-ibang activities katulad ng paghula kung ano ang bagbay na ipapaamoy sa amin habang nakapiring o ng bagay na aming hahawakan.
The day went well. Hindi man natuloy ang hiking, it was full of sense at all. Nang sumapit ang gabi ay kanya-kanya kaming latag ng tent. Ang iba ay naatasang magluto at gumawa ng bonfire.
"Can't we just check in to the nearest hotel instead? You know, it's a forest. Maraming insects here tsaka malamok," reklamo ni Raine.
"Raine, it's a camping. What would you expect?" sarkastikong saad ni Dahlia.
"Arrghhh!"
Nang matapos ayusin ang tent ay dumako ako sa aking mga kaklase para kumain. Kumuna 'rin kami ng mga marshmallows on stick tsaka itinapat sa apoy para kainin.
I was busy with my food when I heard the guy beside me breathe heavily. It was Adonnis.
"Iris,"
Napalingon ako sa aking kaliwa nang tawagin ni Tristan ang pangalan ko. He lend me his marshmallows but I refused to get it.
"I'm fine with this," sagot ko tsaka itinaas ang pagkain.
Muli na namang bumuntong hininga ang aking katabi. Nilingon ko ito ngunit kaagad na nangunot ang aking noo nang makitang nakasunog na naman siya ng panibagong marshmallow.
Itinapat ko sa kaniya ang hawak ko na ikinaangat niya ng tingin. Tumikhim ito tsaka umiling.
"I can handle myself," sagot nito tsaka muling sumubok.
Sa halip ay ako mismo ang kumuha ng kanyang kamay tsaka inabot ang stick na hawak ko. I ate my food silently while trying to empty my mind.
Masyadong maraming bagay na pumapasok sa isip ko.
Mabilis ko'ng tinapos ang ginagawa tsaka dumiretso sa aking tent. Oo, akin lang.
"Matutulog ka na kaagad?" tanong ni Dahlia nang akmang papasok na ako sa loob ng tent.
"Yeah," sagot ko na lamang.
"Umm sige, goodnight Iris."
..