[Unicode]
"လိမ္မာတယ်"ဆိုကာ
သူ့ကိုပြန်အုပ်မိုးလာတဲ့ကိုကို တဖြည်းဖြည်းငုံ့ကြလာတဲ့ မျက်နှာနဲ့အတူ အလိုက်သတိမှိတ်ကျသွားတဲ့မျက်လုံးတို့
ထိလုစဲစဲအချိန်မှာပဲ
"ကင်မ်ထယ်ယောင်းရှီ......... အဟွတ် အဟမ်း"
***တောက်ခ် အနှောက်အယှက်တွေကအရင်ဘ၀မဟုက်ခုဘ၀ထိပါလားကွာ **
ထယ်ယောင်းမကျေမနပ်ရေရွတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အသံပိုင်ရှင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့နှစ်ယောက်မရှိသော hyung hyungအား ဂျိုကြည့်ကြည့်ကာ သူကော ဂျောင်ဂုရော ထရပ်ရလေေတာ့သည်
ဂျောင်ဂုကတော့ ရှက်တာကြောင့်ခုထိ ထယ်ယောင်းအကိုဖြစ်သူကိုမကြည့်ရဲသေး
"မင်းတို့အဆေပြေပြီဆိုအခုအိမ်ပြန်ရအောင် appaတော်တော်ေဒါသထွက်နေတယ်ထယ်ယောင်း"
***ဒီအသံ ဒီအသံ ဒါ ***
"ဟင်..."
ဂျောင်ဂုထယ်ယောင်းအကိုဖြစ်သူကိုကြည့်လိုက်တော့ အရင် အရင်ဘ၀က
"ကိုယ်ရံတော်ဟိုဆော့ "
ဂျောင်ဂုတိုးတိုးလေးရေရွတ်ပင်မဲ့ ထယ်ယောင်းကကြားပါသည်လေ
"ဟုက်တယ် အခုတော့ ကိုယ့် hyung နာမည်က Kim Hosoke"
စိတ်ထဲတွင်တော့
**** အရင်ဘ၀ထဲကနှောက်ယှက်လို့အားမရလို့ ဒီဘ၀ထိ အချိန်ကောင်းဆိုဖြတ်တုန်း ဂါးးးး****
(မှန်မှန်ဖြေ ထယ်ယောင်းအကိုကိုဟိုဆော့လို့မထင်ခဲ့ဘူးမှလား🤔🧐😛)
ဒီလိုနဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ဂုလည်း အားချင်း ဆိုးလ်ကို ဟိုဆော့ကားနဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ရသည် ဒေါ်လေးကိုလည်းအကျိုးအကြောင်းပြောခဲ့ရသေးသည်
ထယ်ယောင်းကတော့မနေ့ကတစ်နေ့လုံး မအိပ်ဘဲမောင်းလာတာကြောင့်ဂျောင်ဂုပခုံးပေါ်မှေးလျက် ဂျောင်ဂုကထယ်ယောင်းဆံပင်လေးသပ်တင်ပေးလိုက်နဲ့ဟုက်နေရော
ဘူဆန်က မနက်စောစောခွက်လာခဲ့တဲ့ထိုကားလေးဟာ ည ၉ခွဲကျော်ကျော်လောက် ထယ်ယောင်းအိမ်သို့ရောက်လာလေသည်
ကင်မ်အိမ်ေတာ်၌
ဧည့်ခန်းထဲထိုင်နေသောထယ်ယောင်းအဖေ
"Appa ယောင်းလေးတို့ရောက်ပြီ"
ဟိုဆော့မှဆိုကာ သူ့အဖေအနောက်၀င်ရပ်နေလိုက်သည် ထယ်ယောင်းအဖေကတော့သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ
"တော်တော်ပျာ်ခဲ့ရဲ့လား"
" Appa"
"ပျော်ခဲ့ရဲ့လားဟမ် အဖေတစ်ယောက်လုံးလူပုံလည်အရှက်ခွဲခဲ့ရတာတော်တော်ပျော်ခဲ့ရဲ့လားဟမ် ငါ့မှာတော်လှပါကြီးရဲ့ဆိုပြီး မင်းကိုအထင်ကြီးခဲ့တာ "
"Appa~"
"ထွက်သွားငါမင်းမျက်နှာမမြင်ချင်ဘူး သွားတော့"
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန် ကျွန်တော်..."
****ဒူးထောက်ကာတောင်းပန်နေတဲ့သားငယ်ကိုသူမကြည့်ရက် ငယ်ငယ်တည်းကသူ့စကားတစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်းဖြစ်ခဲ့တဲ့သားငယ် အငယ်ဆုံးေလးလည်းဖြစ်တာကြောင့် သူအရမ်းချစ်ခဲ့ရတာ အခုလည်းတော်တော်ဒေါသထွက်သွားမှာအမှန် တောင်းပန်တယ်သားအခုချိန်တော့အရင်လိုမင်းကို အဖေမချော့နိုင်သေးဘူး****
အပေါ်သို့တက်သွားတဲ့အဖေဖြစ်သူကိုကြည်ပြီး သူလိုက်မတားမိ သူအဖေဘက်ကကြည့်ရင်ဒါဟာတော်တော်ကြီးတဲ့အပြစ်မဟုက်လား
ဟိုဆော့ကတော့ ဒူးထောက်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းကိုထူပြီး
"ဒီနေ့ မင်းသူငာ်ချင်းဆီမှာအိပ်လိုက်တော့ appaလည်းဒေါသထွက်နေတုန်းမို့ပါ ပြီးရင်မင်းတို့လက်ခံပေးမှာပါ မင်းကို appaကသိပ်ချစ်တာလေ"
သူခေါင်းသာညိမ့်ပြပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည် အပြင်ေရာက်ေတာ့ သူ့ကိုရပ်စောင့်နေတဲ့ ကလေးငယ်မြင်တော့ အလိုလိုပြုံးမိသား
"ကိုကို အဆေပြေလားဟင် ကိုကို့အဖေကထိုးလိုက်သေးလား"
ခန္ဓာကိုယ်ကိုဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေတဲ့ကလေးက မိုးဖွားထဲရပ်စောင့်နေတဲ့သူ့ကိုယ်သူမေ့နေပုံ
"လာ"
ကားထဲနှစ်ယောက်လုံး၀င်ထိုင်စေကာ သူကားမမောင်းသေး အရှေ့တည့်တည့်ကိုသာကြည့်နေမိသည်
"ကိုကို~"
"ကိုယ်ကငယ်ငယ်တည်းကအမေကိုမမြင်ခဲ့ရဘူး ကိုယ့်ဘ၀မှာ ကိုယ့်အဖေက အမေလိုကောအဖေလိုကောစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တယ် ချစ်ပေးခဲ့တာ အခု အခု ကိုယ်ကတော့ အဖေ့ကို လူအများအလယ်မှာ..."
ထိန်းထားတဲ့မျက်ရည်ကြသွားပင်မဲ့သူမသုတ်မိ
"ကိုကို~~"
"ကလေး ကိုယ်ကမကောင်းတဲ့သားပဲ"
ပခုံးထက်ရောက်လာတဲ့ကိုကိုခေါင်းငယ် အရင်ဘ၀လိုမျိုးသူ့ပခုံးထက်ငိုနေကြ ကိုကိုဟာပြောင်းလဲမသွား အလယ်ကစီရာတိုင်ကြောင့်သူက ကိုကို့ဘက်ကိုပိုစောင်းထိုင်ကာ ေကျာလေးကိုပုတ်ပေးနေမိသည်
"ဒါပင်မဲ့ ကိုယ်မင်းကိုအဆုံးထိရွေးချယ်မှာပါ "
ဆက်မထွက်လာတဲ့စကားသံအဆုံးကိုကို ငိုနေခဲ့သည် သူဟာလည်းကိုကို့ကျောပြင်ပေးကိုပုတ်ပေးကာနှိမ့်သိပ်ပေးနေသည်
ဒီလိုနဲ့အတန်ကြာငိုနေခဲ့တဲ့ထယ်ယောင်းတို့ ခဏအကြာမှာေတာ့ ကားလေးဟာ ယွန်းဂီအိမ်ဆီသို့ထွက်လာခဲ့သည်
အိမ်အရှေ့၀တည့်တည့်၌ရပ်နေသော ယွန်းဂီhyung
" Hyung! ဟို ကိုကို ကလေ ဒီနေ့ဒီမှာအိပ်မှာ အဲ့တာ.."
**အကြီးဆိုတော့လည်း အရင်ခွင့်တောင်းရမည်လေ **
"အင်းရပါတယ် အေးအေးဆေးဆေးအနားယူကြ ပြီးတော့ ဂျွန်ဂျောင်ဂု"
"ဗျာ"
"ဗျာမနေနဲ့ အကြောင့်မပေးဘာမပေးနဲ့ထွက်သွား ငါခေါက်လိုက်ရ "
**ခွက်**
"အာ့ hyungကခေါက်ပြီးသွားပြီလေ ဟွန့်"
"အခုမှလာနှုက်ခမ်းဆူမနေနဲ့ အကိုဖြစ်သူကိုဘာမှမပြော အခုငါက ဂျီမင်းပြောမှသိတယ် ဟူးးး ကြာရင်ငါသွေးတက်လိမ့်မယ်မင်းနဲ့ဟူးးး"
နားထင်ကိုလက်ထောက်ကာဆိုလေသော Yoongi
"သွားသွား အိပ်ကြတော့ ဘာမှလွန်လွန်ကြူးကြူးမဖြစ်စေနဲ့"
"Hyung!!!!"
"ဟဟ"
"ဟာကိုကိုကပါဘာလို့ရယ်နေတာလဲ တကယ်ပဲ "
အစကတည်းကတိတ်နေတဲ့ကိုကိုကပါထရယ်လေတော့ဂျောင်ဂုလေးရှက်လေပြီထို့ကြောင့်အိမ်ပေါ်သို့ အရင်တက်သွားလေသည်
"ကျေးဇူးပါ ယွန်းဂီ"
"ရပါတယ် အဲ့မျောက်သာ မင်းနိုင်အောင်ထိန်း"
"ဟ ဟ အေးပါသွားပြီ"
"အေးအေး"
ယွန်းဂီလည်းလုပ်စရာမရှိတာကြောင့်အိပ်ဖို့သာလုပ်ခဲ့လိုက်လေသည်
အပေါ်ထက်၌တွင်တော့∆∆∆
ထယ်ယောင်းအခန်းထဲ၀င်တော့ ဂျောင်ဂုကဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့နဲ့
"ကိုကို ရောက်ပြီလား ကိုကိုကကုတင်ပေါ်အိပ်လိုက် ကျွန်တော်ကအောက်မှာအိပ်လိုက်မယ်"
"ဘယ်သူကအောက်မှာအိပ်ခိုင်းမယ်ပြောလို့လဲဟမ်"
ဆိုကာ အနားသို့တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာသော ထယ်ယောင်းနဲ့အနောက်ကိုတစ်လှမ်းချင်းဆုတ်သွားသောဂျောင်ဂု
နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ယာပေါ်မှောက်ယှက်ပြုတ်ကြလေတော့တယ် ထိုအခါထယ်ယောင်းကဂျောင်ဂုပေါ်အုပ်မိုးကာ ဘေးတစ်ဖတ်ဆီလက်ထောက်ပြီး
"ပြောပါဦး ဘယ်သူကအောက်မှာအိပ်ခိုင်းလို့လဲလို့ဟမ်"
ဂျောင်ဂုဆံပင်ကိုသပ်တင်ကာဆိုလာသူ
"ဟို ကျွန်တော်တို့ကမယူရသေးလေ အဲ့တာ.."
"ဟဟ မယူရသေးပင်မဲ့ ကိုယ်ကအကုန်မြင်ဘူးပြီးပြီလေ"
"ဟာ အဲ့တာအရင်ဘ၀ကလေ"
"ဟော ဒါဆိုဒီဘ၀မှာ ဘာများပြောင်းလဲသွားလဲပြပါဦး"
"ဟာ မရဘူးနော် ကိုကို!!"
လက်နှစ်ဖတ်ကို ရင်ဘက်ပေါ်အုပ်ကာ အသည်းအသန်ငြင်းနေပါသောဂျောင်ဂုလေး
"ဒါရှက်နေတာလားဟမ်"
ဂျောင်ဂုနှုက်ခေါင်းကိုညစ်ကာဆိုလာသူ
"မရှက်ပဲနေပါ့မလားလို့~ "
"ဟဟ ဟုက်ပါပြီဗျာ ချစ်စရာလေး"
"ဟီး ထတော့နော် ခြေလက်မျက်နှာဆေးရဦးမယ်"
"ဒဲ့တာမလုပ်ခင်မနက်အဆက်ပြန်တက်ရအောင်လေ"
"ဟင်"
"နော်လို့ "
"ဟာ ကိုကိုကလည်း"
"လုပ်ပါ ခုဆိုနှောက်ယှက်သူလည်းမရှိဘူးလေ ဟဲဟဲ"
*ကိုကိုဟာလေ ဒါပဲတွေးနေသိလား"
"အင်းသိတယ် ဒါ့ကြောင့်ပြန်ဆက်ရရအောင်လို့ နော်"
ဂျောင်ဂုရင်ခွင်ထက်ခေါင်းတိုးကာပြောနေသော ထယ်ယောင်း
"ဟဟ ကိုကိုကကလေးလားပြော"
"ဟုက်တယ် ကလေးအတွက်ဆိုကလေး"
"ဟုက်ပါပြီဗျာ ဆက်ချင်ရင်နောက်မှဆက် အခုတော့ခြေလက်အရင်ဆေးရအောင်"
"ဟာ ပြီးရောဟွန့်"
"ဟီး ဒါကဘာဖြစ် သွား ကိုကိုအရင်ဆေး"
"သိတယ် သိတယ်"
မျက်စောင်းထိုးကာ၀င်သွားသောကိုကိုက အခုကြတော့လည်းကလေးဆိုးကြီးကြလို့
ထယ်ယောင်းတစ်ယေယက် ခြေလက်ဆေးပြီးပြန်လာတော့ ဂျောင်ဂုကည၀တ်အကျီလေးတောင်လဲပြီးပေါ့
"ကိုကိုပြီးပြီလား ရော့ ဒါလေးလှဲလိုက် ဒါကျွန်တော့်မွေးနေ့လက်ဆောင်ရတာလေ ကြီးနေလို့ ကိုကိုနဲ့တန်လောက်တယ်"
"တန်တာကဟုက်တယ် အရုပ်တွေနဲ့ပြီးတော့ပန်းရောင်ကြီး ကလေးဆန်မနေဘူးလား"
"မဆန်ပါဘူး ချစ်စရာတောင်ကောင်းသေးတယ် ၀တ်လိုက်လေနော် coupleဖြစ်သွားအောင်"
"ကောင်းပါပြီဗျာ"
"ဟီးး"
"လာပါဦး"
ဆိုကာဂျောင်ဂုကိုခါးကနေဆွဲကာနီးကပ်စေသူ
"အခုမှဘဲသေချာကြည့်ရတော့တယ် ကလေးကို ကိုယ်ကအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာသိလား "
ထယ်ယောင်းအရင်လိုဆံပင်လေးသပ်တင်ကာပြောတော့ ဂျောင်ဂုကထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထက်မျက်နှာအပ်ကာ
"ကျွန်တော်ကောပဲ ကျွန်တော်လည်းစောင့်နေခဲ့တာ "
"အင်းခုကစပြီး ဘယ်တော့မှမခွဲေတာ့ဘူး "
"ယုံတယ်~"
တင်းကျပ်စွာဖတ်ထားတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အပြင်က၀င်လာတဲ့ မိုးေလေအးေအးလေးတွေတောင်သူတို့ကြားတိုးမ၀င်နိုင်
****ချစ်တယ်ကိုကို ဒီဘ၀တော့ ရိုးမြေကျပေါင်းဖတ်ပါရစေ *****
**** ကိုယ်နောက်ဆုံးသိခဲ့ပြီ ကိုယ်လေ့လာမလိုပဲသိနေတဲ့ ချယ်ရီရနံ့ဟာ ချယ်ရီပန်းမဟုက်ပဲ ချယ်ရီရနံ့ပိုင်ရှင်မင်းလေးဆိုတာ ****
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
မေ့နေပြီလား 🤔🤔
🌼Daily upပါ့မယ်🌼
ပေါ့သွားရင်မီအားနဲ မရေးတာကြာတော့သိပ်မကောင်းတော့ဘူး
Vote and feed back 🔙🔙🔙
🖤Kim Euphoria 🖤
🖤15*7*2021🖤
Take care of yourself,now healthy is important thing ✨💜
[Zawgyi]
"လိမၼာတယ္"ဆိုကာ
သူ႔ကိုျပန္အုပ္မိုးလာတဲ့ကိုကို တျဖည္းျဖည္းငုံ႔ၾကလာတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔အတူ အလိုက္သတိမွိတ္က်သြားတဲ့မ်က္လုံးတို႔
ထိလုစဲစဲအခ်ိန္မွာပဲ
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရွီ......... အဟြတ္ အဟမ္း"
***ေတာက္ခ္ အေႏွာက္အယွက္ေတြကအရင္ဘ၀မဟုက္ခုဘ၀ထိပါလားကြာ **
ထယ္ေယာင္းမေက်မနပ္ေရ႐ြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အသံပိုင္ရွင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ႏွစ္ေယာက္မရွိေသာ hyung hyungအား ဂ်ိဳၾကည့္ၾကည့္ကာ သူေကာ ေဂ်ာင္ဂုေရာ ထရပ္ရေလေတာ့သည္
ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ ရွက္တာေၾကာင့္ခုထိ ထယ္ေယာင္းအကိုျဖစ္သူကိုမၾကည့္ရဲေသး
"မင္းတို႔အေဆေျပၿပီဆိုအခုအိမ္ျပန္ရေအာင္ appaေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ေနတယ္ထယ္ေယာင္း"
***ဒီအသံ ဒီအသံ ဒါ ***
"ဟင္..."
ေဂ်ာင္ဂုထယ္ေယာင္းအကိုျဖစ္သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရင္ အရင္ဘ၀က
"ကိုယ္ရံေတာ္ဟိုေဆာ့ "
ေဂ်ာင္ဂုတိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္ပင္မဲ့ ထယ္ေယာင္းကၾကားပါသည္ေလ
"ဟုက္တယ္ အခုေတာ့ ကိုယ့္ hyung နာမည္က Kim Hosoke"
စိတ္ထဲတြင္ေတာ့
**** အရင္ဘ၀ထဲကေႏွာက္ယွက္လို႔အားမရလို႔ ဒီဘ၀ထိ အခ်ိန္ေကာင္းဆိုျဖတ္တုန္း ဂါးးးး****
(မွန္မွန္ေျဖ ထယ္ေယာင္းအကိုကိုဟိုေဆာ့လို႔မထင္ခဲ့ဘူးမွလား🤔🧐😛)
ဒီလိုနဲ႔ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ဂုလည္း အားခ်င္း ဆိုးလ္ကို ဟိုေဆာ့ကားနဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ရသည္ ေဒၚေလးကိုလည္းအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာခဲ့ရေသးသည္
ထယ္ေယာင္းကေတာ့မေန႔ကတစ္ေန႔လုံး မအိပ္ဘဲေမာင္းလာတာေၾကာင့္ေဂ်ာင္ဂုပခုံးေပၚေမွးလ်က္ ေဂ်ာင္ဂုကထယ္ေယာင္းဆံပင္ေလးသပ္တင္ေပးလိုက္နဲ႔ဟုက္ေနေရာ
ဘူဆန္က မနက္ေစာေစာခြက္လာခဲ့တဲ့ထိုကားေလးဟာ ည ၉ခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထယ္ေယာင္းအိမ္သို႔ေရာက္လာေလသည္
ကင္မ္အိမ္ေတာ္၌
ဧည့္ခန္းထဲထိုင္ေနေသာထယ္ေယာင္းအေဖ
"Appa ေယာင္းေလးတို႔ေရာက္ၿပီ"
ဟိုေဆာ့မွဆိုကာ သူ႔အေဖအေနာက္၀င္ရပ္ေနလိုက္သည္ ထယ္ေယာင္းအေဖကေတာ့သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ
"ေတာ္ေတာ္ပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား"
" Appa"
"ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လားဟမ္ အေဖတစ္ေယာက္လုံးလူပုံလည္အရွက္ခြဲခဲ့ရတာေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လားဟမ္ ငါ့မွာေတာ္လွပါႀကီးရဲ႕ဆိုၿပီး မင္းကိုအထင္ႀကီးခဲ့တာ "
"Appa~"
"ထြက္သြားငါမင္းမ်က္ႏွာမျမင္ခ်င္ဘူး သြားေတာ့"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ ကြၽန္ေတာ္..."
****ဒူးေထာက္ကာေတာင္းပန္ေနတဲ့သားငယ္ကိုသူမၾကည့္ရက္ ငယ္ငယ္တည္းကသူ႔စကားတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းျဖစ္ခဲ့တဲ့သားငယ္ အငယ္ဆုံးေလးလည္းျဖစ္တာေၾကာင့္ သူအရမ္းခ်စ္ခဲ့ရတာ အခုလည္းေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားမွာအမွန္ ေတာင္းပန္တယ္သားအခုခ်ိန္ေတာ့အရင္လိုမင္းကို အေဖမေခ်ာ့ႏိုင္ေသးဘူး****
အေပၚသို႔တက္သြားတဲ့အေဖျဖစ္သူကိုၾကည္ၿပီး သူလိုက္မတားမိ သူအေဖဘက္ကၾကည့္ရင္ဒါဟာေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အျပစ္မဟုက္လား
ဟိုေဆာ့ကေတာ့ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကိုထူၿပီး
"ဒီေန႔ မင္းသူငာ္ခ်င္းဆီမွာအိပ္လိုက္ေတာ့ appaလည္းေဒါသထြက္ေနတုန္းမို႔ပါ ၿပီးရင္မင္းတို႔လက္ခံေပးမွာပါ မင္းကို appaကသိပ္ခ်စ္တာေလ"
သူေခါင္းသာညိမ့္ျပၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ အျပင္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ျမင္ေတာ့ အလိုလိုၿပဳံးမိသား
"ကိုကို အေဆေျပလားဟင္ ကိုကို႔အေဖကထိုးလိုက္ေသးလား"
ခႏၶာကိုယ္ကိုဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနတဲ့ကေလးက မိုးဖြားထဲရပ္ေစာင့္ေနတဲ့သူ႔ကိုယ္သူေမ့ေနပုံ
"လာ"
ကားထဲႏွစ္ေယာက္လုံး၀င္ထိုင္ေစကာ သူကားမေမာင္းေသး အေရွ႕တည့္တည့္ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္
"ကိုကို~"
"ကိုယ္ကငယ္ငယ္တည္းကအေမကိုမျမင္ခဲ့ရဘူး ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ့္အေဖက အေမလိုေကာအေဖလိုေကာေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္ ခ်စ္ေပးခဲ့တာ အခု အခု ကိုယ္ကေတာ့ အေဖ့ကို လူအမ်ားအလယ္မွာ..."
ထိန္းထားတဲ့မ်က္ရည္ၾကသြားပင္မဲ့သူမသုတ္မိ
"ကိုကို~~"
"ကေလး ကိုယ္ကမေကာင္းတဲ့သားပဲ"
ပခုံးထက္ေရာက္လာတဲ့ကိုကိုေခါင္းငယ္ အရင္ဘ၀လိုမ်ိဳးသူ႔ပခုံးထက္ငိုေနၾက ကိုကိုဟာေျပာင္းလဲမသြား အလယ္ကစီရာတိုင္ေၾကာင့္သူက ကိုကို႔ဘက္ကိုပိုေစာင္းထိုင္ကာ ေက်ာေလးကိုပုတ္ေပးေနမိသည္
"ဒါပင္မဲ့ ကိုယ္မင္းကိုအဆုံးထိေ႐ြးခ်ယ္မွာပါ "
ဆက္မထြက္လာတဲ့စကားသံအဆုံးကိုကို ငိုေနခဲ့သည္ သူဟာလည္းကိုကို႔ေက်ာျပင္ေပးကိုပုတ္ေပးကာႏွိမ့္သိပ္ေပးေနသည္
ဒီလိုနဲ႔အတန္ၾကာငိုေနခဲ့တဲ့ထယ္ေယာင္းတို႔ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ကားေလးဟာ ယြန္းဂီအိမ္ဆီသို႔ထြက္လာခဲ့သည္
အိမ္အေရွ႕၀တည့္တည့္၌ရပ္ေနေသာ ယြန္းဂီhyung
" Hyung! ဟို ကိုကို ကေလ ဒီေန႔ဒီမွာအိပ္မွာ အဲ့တာ.."
**အႀကီးဆိုေတာ့လည္း အရင္ခြင့္ေတာင္းရမည္ေလ **
"အင္းရပါတယ္ ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူၾက ၿပီးေတာ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု"
"ဗ်ာ"
"ဗ်ာမေနနဲ႔ အေၾကာင့္မေပးဘာမေပးနဲ႔ထြက္သြား ငါေခါက္လိုက္ရ "
**ခြက္**
"အာ့ hyungကေခါက္ၿပီးသြားၿပီေလ ဟြန႔္"
"အခုမွလာႏႈက္ခမ္းဆူမေနနဲ႔ အကိုျဖစ္သူကိုဘာမွမေျပာ အခုငါက ဂ်ီမင္းေျပာမွသိတယ္ ဟူးးး ၾကာရင္ငါေသြးတက္လိမ့္မယ္မင္းနဲ႔ဟူးးး"
နားထင္ကိုလက္ေထာက္ကာဆိုေလေသာ Yoongi
"သြားသြား အိပ္ၾကေတာ့ ဘာမွလြန္လြန္ၾကဴးၾကဴးမျဖစ္ေစနဲ့"
"Hyung!!!!"
"ဟဟ"
"ဟာကိုကိုကပါဘာလို႔ရယ္ေနတာလဲ တကယ္ပဲ "
အစကတည္းကတိတ္ေနတဲ့ကိုကိုကပါထရယ္ေလေတာ့ေဂ်ာင္ဂုေလးရွက္ေလၿပီထို႔ေၾကာင့္အိမ္ေပၚသို႔ အရင္တက္သြားေလသည္
"ေက်းဇူးပါ ယြန္းဂီ"
"ရပါတယ္ အဲ့ေမ်ာက္သာ မင္းႏိုင္ေအာင္ထိန္း"
"ဟ ဟ ေအးပါသြားၿပီ"
"ေအးေအး"
ယြန္းဂီလည္းလုပ္စရာမရွိတာေၾကာင့္အိပ္ဖို႔သာလုပ္ခဲ့လိုက္ေလသည္
အေပၚထက္၌တြင္ေတာ့∆∆∆
ထယ္ေယာင္းအခန္းထဲ၀င္ေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကဟိုေ႐ႊ႕ဒီေ႐ႊ႕နဲ႔
"ကိုကို ေရာက္ၿပီလား ကိုကိုကကုတင္ေပၚအိပ္လိုက္ ကြၽန္ေတာ္ကေအာက္မွာအိပ္လိုက္မယ္"
"ဘယ္သူကေအာက္မွာအိပ္ခိုင္းမယ္ေျပာလို႔လဲဟမ္"
ဆိုကာ အနားသို႔တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာေသာ ထယ္ေယာင္းနဲ႔အေနာက္ကိုတစ္လွမ္းခ်င္းဆုတ္သြားေသာေဂ်ာင္ဂု
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အိပ္ယာေပၚေမွာက္ယွက္ျပဳတ္ၾကေလေတာ့တယ္ ထိုအခါထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ဂုေပၚအုပ္မိုးကာ ေဘးတစ္ဖတ္ဆီလက္ေထာက္ၿပီး
"ေျပာပါဦး ဘယ္သူကေအာက္မွာအိပ္ခိုင္းလို႔လဲလို႔ဟမ္"
ေဂ်ာင္ဂုဆံပင္ကိုသပ္တင္ကာဆိုလာသူ
"ဟို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကမယူရေသးေလ အဲ့တာ.."
"ဟဟ မယူရေသးပင္မဲ့ ကိုယ္ကအကုန္ျမင္ဘူးၿပီးၿပီေလ"
"ဟာ အဲ့တာအရင္ဘ၀ကေလ"
"ေဟာ ဒါဆိုဒီဘ၀မွာ ဘာမ်ားေျပာင္းလဲသြားလဲျပပါဦး"
"ဟာ မရဘူးေနာ္ ကိုကို!!"
လက္ႏွစ္ဖတ္ကို ရင္ဘက္ေပၚအုပ္ကာ အသည္းအသန္ျငင္းေနပါေသာေဂ်ာင္ဂုေလး
"ဒါရွက္ေနတာလားဟမ္"
ေဂ်ာင္ဂုႏႈက္ေခါင္းကိုညစ္ကာဆိုလာသူ
"မရွက္ပဲေနပါ့မလားလို႔~ "
"ဟဟ ဟုက္ပါၿပီဗ်ာ ခ်စ္စရာေလး"
"ဟီး ထေတာ့ေနာ္ ေျခလက္မ်က္ႏွာေဆးရဦးမယ္"
"ဒဲ့တာမလုပ္ခင္မနက္အဆက္ျပန္တက္ရေအာင္ေလ"
"ဟင္"
"ေနာ္လို႔ "
"ဟာ ကိုကိုကလည္း"
"လုပ္ပါ ခုဆိုေႏွာက္ယွက္သူလည္းမရွိဘူးေလ ဟဲဟဲ"
*ကိုကိုဟာေလ ဒါပဲေတြးေနသိလား"
"အင္းသိတယ္ ဒါ့ေၾကာင့္ျပန္ဆက္ရရေအာင္လို႔ ေနာ္"
ေဂ်ာင္ဂုရင္ခြင္ထက္ေခါင္းတိုးကာေျပာေနေသာ ထယ္ေယာင္း
"ဟဟ ကိုကိုကကေလးလားေျပာ"
"ဟုက္တယ္ ကေလးအတြက္ဆိုကေလး"
"ဟုက္ပါၿပီဗ်ာ ဆက္ခ်င္ရင္ေနာက္မွဆက္ အခုေတာ့ေျခလက္အရင္ေဆးရေအာင္"
"ဟာ ၿပီးေရာဟြန႔္"
"ဟီး ဒါကဘာျဖစ္ သြား ကိုကိုအရင္ေဆး"
"သိတယ္ သိတယ္"
မ်က္ေစာင္းထိုးကာ၀င္သြားေသာကိုကိုက အခုၾကေတာ့လည္းကေလးဆိုးႀကီးၾကလို႔
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယယက္ ေျခလက္ေဆးၿပီးျပန္လာေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကည၀တ္အက်ီေလးေတာင္လဲၿပီးေပါ့
"ကိုကိုၿပီးၿပီလား ေရာ့ ဒါေလးလွဲလိုက္ ဒါကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ရတာေလ ႀကီးေနလို႔ ကိုကိုနဲ႔တန္ေလာက္တယ္"
"တန္တာကဟုက္တယ္ အ႐ုပ္ေတြနဲ႔ၿပီးေတာ့ပန္းေရာင္ႀကီး ကေလးဆန္မေနဘူးလား"
"မဆန္ပါဘူး ခ်စ္စရာေတာင္ေကာင္းေသးတယ္ ၀တ္လိုက္ေလေနာ္ coupleျဖစ္သြားေအာင္"
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ"
"ဟီးး"
"လာပါဦး"
ဆိုကာေဂ်ာင္ဂုကိုခါးကေနဆြဲကာနီးကပ္ေစသူ
"အခုမွဘဲေသခ်ာၾကည့္ရေတာ့တယ္ ကေလးကို ကိုယ္ကအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာသိလား "
ထယ္ေယာင္းအရင္လိုဆံပင္ေလးသပ္တင္ကာေျပာေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထက္မ်က္ႏွာအပ္ကာ
"ကြၽန္ေတာ္ေကာပဲ ကြၽန္ေတာ္လည္းေစာင့္ေနခဲ့တာ "
"အင္းခုကစၿပီး ဘယ္ေတာ့မွမခြဲေတာ့ဘူး "
"ယုံတယ္~"
တင္းက်ပ္စြာဖတ္ထားတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အျပင္က၀င္လာတဲ့ မိုးေလေအးေအးေလးေတြေတာင္သူတို႔ၾကားတိုးမ၀င္ႏိုင္
****ခ်စ္တယ္ကိုကို ဒီဘ၀ေတာ့ ႐ိုးေျမက်ေပါင္းဖတ္ပါရေစ *****
**** ကိုယ္ေနာက္ဆုံးသိခဲ့ၿပီ ကိုယ္ေလ့လာမလိုပဲသိေနတဲ့ ခ်ယ္ရီရနံ႔ဟာ ခ်ယ္ရီပန္းမဟုက္ပဲ ခ်ယ္ရီရနံ႔ပိုင္ရွင္မင္းေလးဆိုတာ ****
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
ေမ့ေနၿပီလား 🤔🤔
🌼Daily upပါ့မယ္🌼
ေပါ့သြားရင္မီအားနဲ မေရးတာၾကာေတာ့သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး
Vote and feed back 🔙🔙🔙
🖤Kim Euphoria 🖤
🖤15*7*2021🖤
Take care of yourself,now healthy is important thing ✨💜