A/N: sorry for some grammatical errors.
I am just watching a show in this afternoon, hindi rin naman kase ako makatulog dahil nga hindi pa ako nasasanay na nandito lang ako sa bahay. Glaish is asleep, mabuti na nakapag pahinga ang baby na yon, napaka bilis lumaki ni Glaish at hindi ko na matandaan kung kailan siya ibinigay sakin. Hindi ko na rin alam kung ilang buwan o linggo na si Glaish.
Tatanungin ko nalang siguro kay Toff, baka tanda niya pa.
Maganda ang pinapanood ko kaya nagustuhan ko din na nakaupo lang ako at walang ginagawa, the show is funny because of the hosts. While I am watching the show, Toff got out of his cave, I mean his room.
Dumako ang tingin ko sa kanya, at habang naglalakad siya ay hindi ko maiwasang mabighani sa kanya, he's not on his suit but he still looks so hot. Hindi ko na tuloy natandaan kung ano ang title ng pinapanood ko, I am too occupied by his looks.
My breath hitched when he sat beside me, kakaiba na ang pakiramdam ko ngayon, hindi na katulad dati na sanay akong tumatabi siya sakin. My palms are sweating because of nervousness, akala ko ay uupo siya sa lapag o di kaya'y lalabas, but he sat beside me.
Hindi ko rin namalayan na nalipat na pala ang channel ng T.V, mukhang nilipat iyon ni Toff pero hindi ko man lang napansin.
Ganon ko siya kamahal? Matagal ko ba siyang tinitigan?
Those questions are running on my mind, but Toff talk to me.
"Where's Glaish?" His baritone but cold voice ask me.
Napalunok tuloy ako dahil sa boses niya. "N-natutulog, n-napagod ata s-sa paglalaro." Uutal utal kong sagot.
Gustuhin ko mang takpan ang mukha ko dahil sa hiya ay hindi ko magawa, nahinto lang ako sa pag-iisip ng kung ano ano ng marinig ko ang mahina niyang tawa.
Napapantastikuhan ko siyang tinignan, kakaiba ang sayang bumalot sakin.
"T-Toff." Yan lang ang nasabi ko.
Nagtataka naman siyang tumingin sakin, pero bago pa siya makapagsalita'y biglabg tumunog ang phone niya. Hiniling ko na sana ay hindi niya ito sagutin, kaya ganon nalang ang pagkadismaya ko ng sinagot niya ito.
Hindi na siya nag paalam at umalis nalang bigla sa tabi niya.
A let out a breath because of what happened, kailangan kong palakasin ang loob ko para maaya ko siyang kumain sa labas. Habang panay ang pagpapakalma ko sa sarili ko ay nakita ko naman ang palapit na Glaish.
Binuhat ko ito and I put him on my thighs. "Ano boss? Paano ko ba siya sisimulang ayain? Anong sasabihin ko? Send help, boss." Akala mo ay sasagot siya sakin kaya napabiga na naman ako ng marahas na hangin.
"Hindi mo naman kayang sumagot." Ngingiwi ngiwi kong sabi.
Wala talagang pumapasok na inspirasyon sa isip ko kaya naman alam kong wala akong pag-asa na kumalma. "Bahala na si superman." Tangi kong nasabi.
Bigla akong nakaramdam na naman ng kakaibang init ng makita ko si Toff na naglalakad papunta sa pwesto ko. Bullets of sweat are forming in my forehead and head.
"Toff." Mahina kong tawag sa kanya na najaupo sa tabi ko at abala sa pinapanood.
"Hmm? Bakit?" Walang lingon niyang sabi sakin, ang mga mata'y nakatutok pa rin sa pinapanood.
"Date tayo mamaya. Pwede?" Kinakabahan kong tanong.
Hindi ko alam ang totoong dahilan ng kaba ko. Kung dahil ba ito sa isasagot niya o dahil sa magiging reaksyon niya?
Ilang minutong katahimikan pa ang namayani saming dalawa.
"Sige, sa kotse ko nalang tayo sumakay." Sabi niya habang ang mga mata'y nasa t.v pa rin.
Para kong nakalutang sa ulap, dahil sa naging sagot niya. Gusto kong yakapin siya pero pinigil ko ang sarili ko, baka mamaya ay magbago pa ang isip niya.
While we are heading to the mall, I can't stop my heart from beating so loudly. Una dahil ito ang date namin at alam kong galit pa rin sakin si Toff, pangalawa ay dahil nasa loob kami ng kotse. Madaming pwedeng mangyari, pwedeng masayang pangyayari o di kaya'y masakit na pangyayari.
Tumingin nalang ako sa bintana dahil mas kinakabahan ako kapag sa harap ako ng daan nakatingin. Katulad ng dati ay pinaiwan ko muna si Glaish sa grooming parlour.
Hininto ni Toff ang kotse, a sign that we already arrive to our destination. Tumungo agad kami sa restaurant na pagkakainan namin, sinusundan ko lang siya dahil siya ang nakaka alam kung saan kami kakain.
Pagkapasok ay agad kaming inasisst ng waitress, kita ko naman ang kakaibang ngiti nito kay Toff pero di ko nalang pinansin dahil wala din namang pakielam si Toff.
"A table for two, please." Sabi ni Toff gamit ang baritono niyang boses, tinignan ko naman ang reaksyon ng waitress at hindi nga ako nagkamali namumula ang mukha nito ngayon.
Iminuwestra naman ng waitress ang daan patungo sa upuan at magkatapat kaming umupo ni Toff.
An unfamiliar feeling hug me because of our position, hindi na ata ako masasanay na ganito ang relasyon namin. Cold.
Huminga nalang ako ng malalim at tumingin sa kanya. "Toff, order na tayo?" Nahihiya kong tanong.
He look at me because he's busy with his phone. "Yeah. It's my treat." Sabi niya at itinaas na ang kamay para umorder.
Habang kumakain ako ay pasulyap sulyap ako kay Toff, kita kong wala pang ni isang kagat ang pagkain niya, seryoso lang siyang nakatingin sa phone niya.
"Toff, pagkatapos nito pasyal tayo ah." Sabi ko sa kanya at sumagot naman siya.
"Sige." Maikling sagot niya at hindi pa rin inaalis ang tingin sa phone niya.
Tumango nalang ako ng nakangiti.
"Saan mo ba gustong mamasyal?" Pagtatanong ko sa kanya.
Gusto ko kasing malaman kung may suhestiyon ba siya. Tumingin siya sakin at wala akong nakita ni isang emosyon doon.
"Kahit saan mo gusto, wala naman akong alam." Malamig niyang sabi at uminom lang ng juice.
"Ayaw mo ba nung pagkain?" Sabi ko.
"Wala akong gana." Sagot niya naman.
Gusto ko pa sanang magsalita pero ang salitang yon ang nakapagpatahimik sakin. Madami tuloy tanong na pumapasok sa isip ko, hindi ko alam kung masama ba ang ibig niyang sabihin o hindi.
Wala siyang gana o ayaw niya lang akong kasama?
Ang kaisa isang tanong na umikot sa utak ko, sa sobrang daming tanong ay iyon ang tumatak.
Hindi ko nalang itinuloy ang pagkain ko dahil parang nawalan din ako ng ganang kumain. Tinignan ko naman siya at para ngang wala siyang pakielam sa mundo.
"Toff, alis na tayo?" Pagtatanong ko sa kanya. Gusto ko siyang dalhin sa karaoke bar at kantahan siya.
He again look at me but nefore he could answer, his phone rang and I see the caller.
Sa pagkakataong iyon ay gusto siyang pigilang sagutin, but it's his choice. Wala akong karapatan doon.
Sinagot niya ang tawag at tahimik lang ako, hindi siya sumagot at mukhang nakikinig lang. Natapos ang tawag at bigla naman siyang tumayo, nagmamadali.
"T-teka Toff saan ka p-pupunta?" Nauutal kong tanong habang hawak ko ang kamay niya.
Tumingin naman siya sakin at sa mga oras na iyon gusto kong makita ang emosyon sa mukha niya.
"I have some important thing to do. Mas importate kesa dito, here's the money. It's my treat." Sabi niya at natulala ako dahil nilapag niya ang pera at nadulas na naman ako sa pagkakahawak sa kanya.
Bigla akong nabalik sa ulirat at tumingin sa likod. Nakita ko pa siyang tumatakbo.
"Toff, sandali!" Sigaw ko pero mukhang hindi na niya ako narinig.
Binalot ako ng hiya ng makita ko ang emosyon ng mga tao, umalis nalang ako ng nakayuko at rinig ko naman ang mga bumulungan nila.
"Kawawa yung babae, iniwanan." Rinig kong sabi ng matanda.
Nasa labas na ako ngayon at gusto ko ng makauwi sa bahay pero ng kapain ko ang bulsa ko pero wala doon ang wallet ko.
Sa sobrang saya ko ay hindi ko namalayang wala na sakin ang wallet ko, mukhang hindi ko nadala.
Napabuntong hininga nalang ako dahil doon at naglakad nalang.
Habang naglakakad ay may isang butil ng tubig ang pumatak sa akin, mukhang umaambon.
Hinayaan ko nalang yon, wala akong dala ni isang gamit ko, tanging ang sarili ko lang at mukhang nakalimutan ko ay ang tapang ko.
Isang butil ng luha ang pumatak at mabilis ko iyong pinunasan.
"Nakakainis naman eh!" Sabi ko at pagkasigaw ko non ay biglang bumuhos ang napaka lakas na ulan.
Ninamnam ko ang lamig ng ulan at ang malakas na hangin. Ang lakas ng ulan ay sumasabay sa dami ng luhang pumapatak sa mata ko.
Hinihiling ko ngayon na sana ay panaginip nalang ang lahat ng ito.
Pinagsisihan kong inaya ko pasi Toff dahil don ko nalaman ang halaga ko. Kailan ba ako magkakaroon ng halaga?
Binuhay lang ba ako para ipabasura ng lahat.
Sometimes you will never know pain if you don't know love.
Nakauwi ako ng bahay at pinuntahan ko agad ang parlour para makuha si Glaish, nakita pa nga ako ng staff at nagulat dahil basa ako pero ngumiti lang ako sa kanya.
Nakuha ko na si Glaish at ramdam ko ang panlalamig ko. Nagpasalamat ako ng nakapasok na agad kami sa bahay at nasa akin ang susi, mukhang handa ang utak ko sa mangyayari pero ako hindi.
Inilapag ko si Glaish sa higaan niya at hindi naman siya tumayo, mukhang napagod ang baby na to.
Walang gana akong pumunta sa kwarto ni Toff, hindi ko alam pero nagkusa ang mga paa ko na tumahak sa daan papunta sa kwarto niya.
At his room, his manly scent embrace my whole body. I close my eyes to give myself peace. Kakaiba ang nararamdaman ko dahil sa amoy ng kwarto niya, it calms me but my mind remember the scene again.
A lone tear fell, traydor ang puso ko dahil kahit anong sabi ko dito na itigil na ang pag-iyak at pagiging mahina ay hindi naman nangyayari.
I feel so alone everytime, kahit nandyan si Glaish o di kaya si Toff ay may kulang pa rin sa puso ko. I don't know what is it.
Umupo ako sa sahig at dahil malapit ako sa kama niya ay hiniga ko ang ulo ko dito at hindi ko na pinigilan ang luha ko.
Sana'y na ako maging malungkot, at ngayon iiiyak ko nalang ang lahat para makatukog ako.
Nakatulog nga ako siguro ay dahil na rin sa pagod at sobrang pag-iyak.
Nagising ako na mabigat ang pakiramdam. My head feels heavy all of the sudden, kinapa ko ang leeg ko at mukhang may lagnat nga ako. Hindi ako nakapagpalit kahapon, dahil sa nangyari at dahil blangko ang utak ko.
Tumayo ako and my body breakdown, hindi kinakaya ng katawan ko ang bigat ng 6nararamdaman ko. Nakarinig naman ako ng malakas na katok mula sa pinto, parang masisira na ang pintuan dahil sa lakas ng katok nito.
Pinilit ko namang tumayo at buti nalang ay bukas ang pintuan, nanghihina ako, pagod na pagod pero pinipilit ko pa ring maglakad dahil palakas ng palakas ang katok.
"Sandali." Hindi ko kanyang isigaw dahil para akong mawawalan ng boses.
Nagpasalamat ako sa Diyos at naabot ko pa ang pintuan, nanghihina na ang katawan ko at bumibigat na ang paghinga ko.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto at hindi ko naman maaninag ang kumatok dahil nanlalabo ang paningin ko at kumikirot ang ulo ko.
"Aishen?" Napangiti ako ng marinig ko ang boses niya.
"G-good morni--" hindi ko naituloy ang pagbati ko dahil tuluyan na akong bumagsak at isang matikas na bisig ang sumalo sa akin.
*****