Unicode
"ရှောင်ပိုင်..."
သင်္ကန်း၀တ်ထားတဲ့သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ပါးက လူအုပ်ထဲကနေထွက်လာပြီးဒေါသတကြီးလှမ်းအော်လိုက်တယ် "မင်းက ဒီကိုဘာလို့ရောက်နေတာလဲ..မင်းကိုဘယ်သူခေါ်ခဲ့တာလဲ.."
ရှောင်ပိုင်က အပြစ်ကင်းစုမျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး ရှီရှန်းကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်
'ကျွတ်တော်ပြန်ပေးဆွဲခံလိုက်ရတာ..'
ရှီရှန်းကသူ့ကိုအေးစက်စွာစိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် ရှောင်ပိုင်ကသူ့ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်တယ်
"ဆရာ..."
ရှောင်ပိုင် သူမကို လှမ်းကြည့်တဲ့အချိန်မှာ သတ်လတ်ပိုင်းလူကြီးက တစ်ခုခုခံစားမိပုံပေါ်ပြီး လိုက်ကြည့်လိုက်တယ် ဖုန်းကျင်းကိုမြင်တော့ မျက်လုံးတွေကျဥ်းမြောင်းသွားတယ်
'ဒီလူ.....သူက ဖုန်းမိသားစုကတစ်ယောက်မလား..'
သူကဖုန်းကျင်းကို ယဥ်ကျေးမှုအရခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်တယ် သူက ဖုန်းကျင်းရဲ့ပတ်ပတ်လည်ကိုသေချာသတိထားပြီးစစ်ဆေးကြည့်ပေမယ့် ဘာထူးခြားတာကိုမှမတွေ့ရဘူး 'ငါစိတ်ထင်နေတာပဲဖြစ်မှာပါ.. ဖုန်းမိသားစုကဒီကောင်လေးရဲ့အရှန်အ၀ါကတော်တော်လေးသန်မာတာပဲ...'
သတ်လတ်ပိုင်းလူကြီးက အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်တယ် သူကရှောင်ပိုင်ကို နားရင်းအုပ်ကာ ဒေါသတကြီးပြောတယ် "မင်းကို ဘယ်သူ ဒီခေါ်ခဲ့တာလဲ..."
သူ့ရဲ့ဒီငတုံးတပည့်က ဒီကို သူ့ဘာသာလာနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သူလုံး၀မယုံဘူး..
ရှောင်ပိုင်းကခါးခါးသီးသီးခံစားလိုက်ရတယ် 'ကျွန်တော်လည်းဒီကိုလာချင်လို့လာတာမဟုတ်ပါဘူး.. ဆရာပြောတော့ ဆရာက ဒီလောကရဲ့ပြိုက်ဘက်ကင်းပယောဂဆရာဆို..ဟိုနားမှာရပ်နေတဲ့ဆောင့်ကြွားကြွားသရဲမကိုဘာဖြစ်လို့မတွေ့ရတာလဲ...'
ရှောင်ပိုင်က အဲ့ဒီစကားတွေကိုတော့ ထုတ်မပြောရဲပါဘူး..သူက ဘေးနားမှာရပ်နေတဲ့အန်းစုကိုပဲ လက်ညှိုးထိုးလိုက်တယ်
"အဲ့ဒါ သူမ."
အန်းစုက ရုတ်တရပ်ကြီး လက်ညှိုးထိုးခံလိုက်ရတာကြောင့်လန့်သွားတယ် ဒါပေမယ့် ရှီရှန်းရဲ့စူးရှတဲ့အကြည့်ကိုမြင်တော့ တံတွေးမြိုချပြီး ရှောင်ပိုင်ရဲ့ဆရာကို ကို့ရို့ကားယားမျက်နှာထားနဲ့ပြုံးပြလိုက်တယ်
"အာ..ကျွန်မရှာနေတဲ့သူက ဒီကိုရောက်နေတာလေ..ဒါပေမယ့် ကျွန်မက မလာတတ်တော့ ရှောင်ပိုင်က ကူညီတာပါ...ဒါပေမယ့် ကျွန်မကသူ့ကိုအတင်းအကြပ်ခိုင်းခဲ့တာမဟုတ်ဘူးနော်..သူ့ဘာသာသူကူညီတာပါ.."
ရှီရှန်းက အန်းစုကိုလက်မထောင်ပြလိုက်တယ် 'ငါဖြင့်ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး....ဇာတ်လိုက်မက မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးလိမ်တတ်နေပြီ...ကောင်းလိုက်တာ..'
"ရှောင်ပိုင်!!! " သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးကအော်တော့တယ် 'ငါမင်းကိုဘာပြောထားလဲ တောင်ပေါ်ကနေမဆင်းပါနဲ့ တောင်ပေါ်ကနေမဆင်းပါနဲ့ ဆိုတာကို...ငါပြောတဲ့စကားတွေကို တစ်လုံးမှနားမထောင်တာတော့မဟုတ်ပါဘူးနော်...'
"ဒါပေမယ့်..." ရှောင်ပိုင်က အန်းစုရဲ့စကားကိုအထွန့်တက်ဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် ရှီရှန်းရဲ့အကြည့်ကြောင့် ပါးစပ်ကိုပြန်ပိတ်လိုက်ရတယ် "ဆရာ..ကျွန်တော်က ဒီတိုင်းပဲ..သိချင်လို့ပါ..အဲ့ဒါကြောင့်..."
ရှောင်ပိုင်ရဲ့ဆရာကသူ့ကို ထောင့်တစ်ထောင့်ကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး ဆူငေါက်တော့တယ် ရှီရှန်းရဲ့ကွယ်ရာကိုရောက်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် ရှောင်ပိုင်က ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကိုအမှန်အတိုင်းပြောပြလိုက်တယ် ဒါပေမယ့် သူ့ဆရာကဒီကိစ္စကိုဘယ်သူ့ကိုမှမပြောဖို့အမိန့်ပေးလိုက်တယ်..သူက ရှောင်ပိုင်အတွက်လက်စားခြေပေမယ့်ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘူး..
ရှောင်ပိုင်ကစိတ်ဓါတ်ကျသွားတယ်
'ကျွန်တော်က ဆရာ့တပည့်ရောဟုတ်ရဲ့လား..'
ရှောင်ပိုင်က ဖုန်းမိသားစုအကြောင်းကိုမသိပေမယ့် သူ့ဆရာကတော့ သိတယ် ဖုန်းမိသားစုက ဆရာသခင်အဆင့်ပေါင်းများစွာကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ ပယောဂဆရာမျိုးနွယ်စုကြီးပဲ...ဒါက ပယောဂဆရာလောကမှာ အဆုံးမရှိတဲ့ ဂုဏ်ထူးဆောင်မှုကြီးဖြစ်တယ်
ဆရာသခင်အဆင့်ဆိုတာက ပယောဂဆရာတိုင်းလိုချင်ကြတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်ပဲ.. မိသားစုတစ်ခုမှာ ဆရာသခင်တစ်ပါး ပေါ်လာဖို့တောင်ခဲယဥ်းတယ် ဒါပေမယ့် ဖုန်းမိသားစုတော့ ဆရာသခင်ပေါင်းများစွာကိုမွေးထုတ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်.. ဖုန်းမိသားစုကအရင်လောက် အင်အားမကြီးတော့ပေမယ့်လည်း သာမန်ပယောဂဆရာတွေသွားယှဥ်နိုင်မယ့်မိသားစုမျိုးမဟုတ်ဘူး...အဲ့ဒါကြောင့် ဖုန်းကျင်းကိုအပြစ်ပြုမိတာကကောင်းတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး...
ရှောင်ပိုင်ကိုသူ့ဆရာကခေါ်သွားတာကြောင့် အန်းစုက ဖုန်းကျင်းအနောက်မှာရပ်နေရတယ် သူမက ဖုန်းကျင်းနဲ့အရမ်းနီးနေတာကြောင့် သူများတွေက သူတို့ကို စူးစမ်းနေကြတယ်
'ဖုန်းမိသားစုကတစ်ယောက်နားမှာရပ်နေတဲ့ကောင်မလေးကဘယ်သူပါလိမ့်..'
အန်းစုက ရှက်လွန်းလို့လဲသေချင်စိတ်ပေါက်နေတယ် 'တစ္ဆေမမကိုတောင်မမြင်နိုင်ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးပယောဂဆရာဖြစ်နေကြတာလဲ...'
.....
ရှီရှန်းက ဖုန်းကျင်းရဲ့ကျောမှာကပ်နေတယ် သူမရဲ့မေးစေ့ကိုသူ့ပုခုံးပေါ်တင်ထားပြီး ပျင်းရိစွာမေးလိုက်တယ် "သူတို့တွေက ဘာလို့ဒီမှာလာစုနေကြတာလဲ..."
'ပယောဂဆရာစုဝေးပွဲဆိုတာကြီးက ပေါက်ပန်းလေးဆယ်တွေပြောဖို့အတွက်လား ပျင်းစရာကောင်းလိုက်တာ..'
"ညသန်းခေါင်ရောက်တဲ့အထိစောင့်..." ဖုန်းကျင်းက ခပ်တိုးတိုးပြန်ဖြေတယ် "၁၀မိနစ်လောက်ပဲကျန်တော့တယ်..စိတ်ရှည်ရှည်ထား.."
"ကျွန်မတို့ဒီအိမ်ကြီးထဲကို၀င်ကြမှာလား.." ရှီရှန်း က သူများတွေတိုးတိုးတိုးတိုးပြောနေက့တာကို သတိထားမိတယ်
"ဒီအိမ်ကြီးက သရဲခြောက်တယ်လို့နာမည်ကြီးတယ်လေ.." အန်းစုကခပ်တိုးတိုးပြောတယ် ဖုန်းကျင်းကသူမကိုမတားတာကြောင့် သူမကထပ်ပြောတယ် " ကျွန်မကြားဖူးတယ်..ဒီအိမ်ကြီးက ချင်မင်းဆက်တုန်းက အတော်လေးချမ်းသာကြွယ်၀တဲ့မှူးမတ်ကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အိမ်တော်တဲ့...ဒါပေမယ့် တစ်ညမှာတော့ ဘာလို့မှန်းမသိဘဲ..သူတို့တစ်အိမ်လုံးအသတ်ခံလိုက်ရတယ်.."
[Side Quest ပွင့်သွားပါပြီ.. မှတ်ဥာဏ်အပိုင်းအစများ..]
အန်းစုပြောပြတဲ့ပုံပြင်ကိုသေချာနားထောင်နေတဲ့ရှီရှန်းက systemရဲ့ ကြေညာချက်ကြောင့် လန့်သွားတယ်
'ဘာရယ်? ဘာအစိတ်အပိုင်းများ? '
[နဥ်ရင်းရဲ့မှတ်ဥာဏ်များကိုရှာပါ]
Systemက သူမကို သဲလွန်စကြီးကြီးမားမားပေးလိုက်တယ်
'နဥ်ရင်းရဲ့မှတ်ဥာဏ်တွေလား...သေစမ်း..မှတ်ဥာဏ်ပါဆိုမှတော့ မေ့နေတာတွေလည်းရှိမှာပေါ့..ငါကဘာလို့စုပေးရအုံးမှာလဲ...'
ရှီရှန်းက ရသမျှသဲလွန်စတွေအကုန်လုံးကိုအလင်းအလျင်နဲ့ဆက်စပ်လိုက်တယ်
'Hidden questတွေဆိုတာ ပစ်မှတ်ရဲ့အနားမှာပဲပေါ်လာတာမျိုးလေ.. side questတွေကလည်း သူနဲ့ဆိုင်တဲ့သတင်းအချက်အလက်တစ်ခုခုပေါ်လာမှထွက်လာတာမျိုး..ငါတို့ကအခု ဒီအိမ်တော်အကြောင်းပြောနေတာဆိုတော့ မဟုတ်မှလွဲရော နဥ်ရင်းက ဒီအိမ်ကြီးနဲ့တစ်ခုခုဆိုင်နေလို့လား....ချီးပဲ..သူမသေသွားတာဘယ်လောက်တောင်ကြာနေပြီလဲ..ချင်မင်းဆက်ကတည်းကဆိုရင်...နှစ်ပေါင်းတစ်ရာတောင်ကျော်နေပြီဟဲ့! .'
"မင်းဘာတွေစဥ်းစားနေတာလဲ.." ဖုန်းကျင်းက ရှီရှန်း ဒီလောက်အကြာကြီးတိတ်ဆိတ်သွားတာမျိုးကိုမကြုံဖူးလို့ မေးလိုက်တယ်
"ရှင် ကျွန်မကိုဘယ်ကနေခေါ်လာတာလဲ.."
'ဒီအကြောင်းကိုလည်း နဥ်ရင်းကမမှတ်မိဘူး..သူမရဲ့မှတ်ဥာဏ်ထဲမှာရှိသလောက်ဆိုရင် သူမကအစကတည်းက ဖုန်းကျင်းနဲ့အတူရှိနေတာပဲ...'
နဥ်ရင်းရဲ့မှတ်ဥာဏ်အစပိုင်းမှာ ဖုန်းကျင်းက ၁၈နှစ်ပဲရှိသေးပြီး ဖုန်းမိသားစုအိမ်တော်ကနေပြောင်းလာခါစပဲရှိသေးတယ် သူက အမြဲတမ်းမှုန်ကုန်နေပြီး သူမကိုလည်း ၁လမှာ၁ခါတောင်စကားမပြောဘူး...ဖုန်းကျင်းကသူ့အခန်းထဲမှာသူပိတ်နေချင်နေ မဟုတ်ရင် သူမကိုခေါ်ပြီးသရဲဖမ်းထွက်လေ့ရှိတယ်...
ဖုန်းကျင်းကမျက်မှောင်ကျုတ်လိုက်တယ်
"ရုတ်တရပ်ကြီး အဲ့ဒါကိုဘာလို့မေးတာလဲ.."
"ကျွန်မတို့ဘယ်လို့စတွေ့လည်းဆိုတာကိုသိချင်လို့လေ..." ရှီရှန်းက ဖုန်းကျင်းရဲ့နားရွက်ကိုလက်နဲ့တို့လိုက်တယ်
"ကိုယ်တို့စတွေ့တုန်းက....." ဖုန်းကျင်းစပြောတော့မယ်အချိန်မှာ လူအုပ်ထဲကတစ်ယောက်က လှမ်းအော်လိုက်တယ် "အချိန်ကျပြီ... စည်းမျဥ်းတွေကအရင်ကအတိုင်းပဲ..ကန့်ကွက်ချင်တဲ့သူမရှိရင်.. အိမ်ထဲကို၀င်ကြမယ်..."
လူအုပ်ကြီးကသူ့စကားကိုထောက်ခံလိုက်ပြီး
ထူးဆန်းတဲ့ဆွဲပြားတစ်ချပ်ကိုဆွဲကာ လိုက်၀င်သွားတယ်
ဖုန်းကျင်းက ရှီရှန်းရဲ့ဆံပင်ကိုဖွပေးလိုက်ပြီး၀င်ပေါက်ဆီဦးတည်လိုက်တယ်
" အရင်ဆုံး ၀င်သွားကြရအောင်.."
လူတချို့အပြင်မှာရှိနေကြသေးတာကိုမြင်တော့ အန်းစုကသူမရဲ့လက်ကိုမြှောက်ပြီး လှမ်းပြောလိုက်တယ် "အာ..မမ...အဲ...မစ္စတာဖုန်း..ကျွန်မအပြင်မှာပဲနေခဲ့တော့မယ်နော်..."
သူမ အရင်တစ်ခါကလိုမဖြစ်ချင်တော့ဘူး
ဖုန်းကျင်းကလည်း အစကတည်းက အန်းစုကိုလိုက်မလာစေချင်တာကြောင့်ဘာမှမပြောဘူး..
..............
အိမ်ကြီးက ရှီရှန်းတွေးထားတာထပ်တောင်ပိုပြီးထိုင်းမှိုင်းနေသေးတယ် တံခါးမကြီးတွေ ပြတင်းပေါက်တွေကယိုင်နဲ့ဆွေးမြေ့နေပြီး နေရာတစ်ခုလုံးက ဖုန်တွေရေညှိတွေအပြည့်ဖြစ်နေတယ် အရမ်းမှောင်နေတာကြောင့်ကိုယ့်လက်ကိုထောင်ကြည့်ရင်တောင် သေချာမြင်ရမှာမဟုတ်ဘူး..
ရှီရှန်းက အိမ်ထဲကို၀င်လိုက်တာနဲ့ သူမနဖူးမှာကပ်ထားတဲ့အင်းစာရွက်ကိုဖြုတ်လိုက်တယ်
အိမ်တော်ကအတော်လေးကျယ်၀န်းတယ် ၀င်လာတဲ့သူတွေ အယောက်၃၀ကျော်၄၀လောက်ရှိတာတောင်မှ ဘယ်သူနဲ့မှမဆုံကြဘူး
"ကျွန်မတို့ဘာကိုလာရှာတာလဲ..ပြီးတော့ ပယောဂဆရာစုဝေးပွဲရဲ့အဓိကရည်ရွယ်ချက်ကရောဘာလဲ.." ရှီရှန်းကသူမတစ်ချိန်လုံးသိချင်နေခဲ့တာကိုထုတ်မေးလိုက်တယ်
သူမပါးစပ်ကနေ *ကျွန်မတို့*လို့ပြောလိုက်တာကိုကြားတော့ ဖုန်းကျင်းရဲ့နှလုံးသားကလှုပ်ခတ်သွားတယ် 'သူမက အဲ့ဒါကိုသဘာ၀ကျကျပဲပြောလိုက်တယ်...'
"ဒီစုဝေးပွဲက ၃နှစ်တစ်ကြိမ်ကျင်းပတာ......
....." ဖုန်းကျင်းကရှီရှန်းကို အတိုချုံးပြီးရှင်းပြလိုက်တယ်
"ရှင့်ပြောပုံအရဆိုရင် ဒီလူတွေက အားနေတာနဲ့ ပြိုင်ပွဲတစ်ခုကျင်းပပြီးဘယ်သူကအတော်ဆုံးလဲဆိုတာ ရှာကြတယ်ပေါ့ ..အိုက်ယား..တကယ်ကိုအားယားနေကြတာပဲ."
ဖုန်းကျင်းကရှီရှန်းရဲ့စကားကြောင့်ဆွံ့အသွားတယ်
ဒီပြိုင်ပွဲရဲ့အဓိကရည်ရွယ်ချက်က ဘယ်သူကဆရာကြီးလဲဆိုတာကိုသိအောင်လုပ်ဖို့အပြင် ဘယ်သူ့ကိုအပြစ်ပြုမိလို့ရတယ် ဘယ်သူ့ကိုတော့အပြစ်ပြုမိလို့မရဘူးဆိုတာကိုရှင်းလင်းစေဖို့ပဲ...ဥပမာအားဖြင့် ဘယ်သူ့ရဲ့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကိုတော့ သွားပြီးလုယူလို့မရဘူး ဆိုတာမျိုးပေါ့ ..
ပယောဂဆရာတွေကလည်း သရဲမြင်ရတယ် သရဲဖမ်းနိုင်တယ် ဆိုတာကလွဲရင် သာမန်လူတွေလိုပဲလေ..သူတို့ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာလည်းလောဘတွေအလိုဆန္ဒတွေရှိတာပဲ...အဲ့ဒီအပြင် သူတို့လည်း စီးပွားရေးလေးဘာလေးလည်းလုပ်ရသေးတာပေါ့...
"အဲ့ဒါဆို ဒီအိမ်ကြီးထဲကိုဘာလို့၀င်လာသေးလဲ.."
'နဲနဲပါးပါးတိုက်ခိုက်လိုက်ရင်ပြီးနေပြီကို..ဒီလို အိမ်အိုအိမ်ဟောင်းကြီးထဲကို၀င်ဖို့လိုလို့လား...'
Transalated by Dora💜 Mia💙
Zawgyi
"ေ႐ွာင္ပိုင္..."
သကၤန္း၀တ္ထားတဲ့သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက လူအုပ္ထဲကေနထြက္လာၿပီးေဒါသတႀကီးလွမ္းေအာ္လိုက္တယ္ "မင္းက ဒီကိုဘာလို႔ေရာက္ေနတာလဲ..မင္းကိုဘယ္သူေခၚခဲ့တာလဲ.."
ေ႐ွာင္ပိုင္က အျပစ္ကင္းစုမ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ၿပီး ႐ွီ႐ွန္းကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္
'ကြၽတ္ေတာ္ျပန္ေပးဆြဲခံလိုက္ရတာ..'
႐ွီ႐ွန္းကသူ႕ကိုေအးစက္စြာစိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ေ႐ွာင္ပိုင္ကသူ႕ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္တယ္
"ဆရာ..."
ေ႐ွာင္ပိုင္ သူမကို လွမ္းၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ သတ္လတ္ပိုင္းလူႀကီးက တစ္ခုခုခံစားမိပုံေပၚၿပီး လိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ဖုန္းက်င္းကိုျမင္ေတာ့ မ်က္လုံးေတြက်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္
'ဒီလူ.....သူက ဖုန္းမိသားစုကတစ္ေယာက္မလား..'
သူကဖုန္းက်င္းကို ယဥ္ေက်းမႈအရေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ၿပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ သူက ဖုန္းက်င္းရဲ႕ပတ္ပတ္လည္ကိုေသခ်ာသတိထားၿပီးစစ္ေဆးၾကည့္ေပမယ့္ ဘာထူးျခားတာကိုမွမေတြ႕ရဘူး 'ငါစိတ္ထင္ေနတာပဲျဖစ္မွာပါ.. ဖုန္းမိသားစုကဒီေကာင္ေလးရဲ႕အ႐ွန္အ၀ါကေတာ္ေတာ္ေလးသန္မာတာပဲ...'
သတ္လတ္ပိုင္းလူႀကီးက အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္တယ္ သူကေ႐ွာင္ပိုင္ကို နားရင္းအုပ္ကာ ေဒါသတႀကီးေျပာတယ္ "မင္းကို ဘယ္သူ ဒီေခၚခဲ့တာလဲ..."
သူ႕ရဲ႕ဒီငတုံးတပည့္က ဒီကို သူ႕ဘာသာလာႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူလုံး၀မယုံဘူး..
ေ႐ွာင္ပိုင္းကခါးခါးသီးသီးခံစားလိုက္ရတယ္ 'ကြၽန္ေတာ္လည္းဒီကိုလာခ်င္လို႔လာတာမဟုတ္ပါဘူး.. ဆရာေျပာေတာ့ ဆရာက ဒီေလာကရဲ႕ၿပိဳက္ဘက္ကင္းပေယာဂဆရာဆို..ဟိုနားမွာရပ္ေနတဲ့ေဆာင့္ႂကြားႂကြားသရဲမကိုဘာျဖစ္လို႔မေတြ႕ရတာလဲ...'
ေ႐ွာင္ပိုင္က အဲ့ဒီစကားေတြကိုေတာ့ ထုတ္မေျပာရဲပါဘူး..သူက ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့အန္းစုကိုပဲ လက္ညိႇဳးထိုးလိုက္တယ္
"အဲ့ဒါ သူမ."
အန္းစုက ႐ုတ္တရပ္ႀကီး လက္ညိႇဳးထိုးခံလိုက္ရတာေၾကာင့္လန္႔သြားတယ္ ဒါေပမယ့္ ႐ွီ႐ွန္းရဲ႕စူး႐ွတဲ့အၾကည့္ကိုျမင္ေတာ့ တံေတြးၿမိဳခ်ၿပီး ေ႐ွာင္ပိုင္ရဲ႕ဆရာကို ကို႔႐ို႕ကားယားမ်က္ႏွာထားနဲ႔ျပဳံးျပလိုက္တယ္
"အာ..ကြၽန္မ႐ွာေနတဲ့သူက ဒီကိုေရာက္ေနတာေလ..ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မက မလာတတ္ေတာ့ ေ႐ွာင္ပိုင္က ကူညီတာပါ...ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မကသူ႕ကိုအတင္းအၾကပ္ခိုင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူးေနာ္..သူ႕ဘာသာသူကူညီတာပါ.."
႐ွီ႐ွန္းက အန္းစုကိုလက္မေထာင္ျပလိုက္တယ္ 'ငါျဖင့္ယုံေတာင္မယုံႏိုင္ဘူး....ဇာတ္လိုက္မက မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီးလိမ္တတ္ေနၿပီ...ေကာင္းလိုက္တာ..'
"ေ႐ွာင္ပိုင္!!! " သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္လူႀကီးကေအာ္ေတာ့တယ္ 'ငါမင္းကိုဘာေျပာထားလဲ ေတာင္ေပၚကေနမဆင္းပါနဲ႔ ေတာင္ေပၚကေနမဆင္းပါနဲ႔ ဆိုတာကို...ငါေျပာတဲ့စကားေတြကို တစ္လုံးမွနားမေထာင္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...'
"ဒါေပမယ့္..." ေ႐ွာင္ပိုင္က အန္းစုရဲ႕စကားကိုအထြန္႔တက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ႐ွီ႐ွန္းရဲ႕အၾကည့္ေၾကာင့္ ပါးစပ္ကိုျပန္ပိတ္လိုက္ရတယ္ "ဆရာ..ကြၽန္ေတာ္က ဒီတိုင္းပဲ..သိခ်င္လို႔ပါ..အဲ့ဒါေၾကာင့္..."
ေ႐ွာင္ပိုင္ရဲ႕ဆရာကသူ႕ကို ေထာင့္တစ္ေထာင့္ကိုဆြဲေခၚသြားၿပီး ဆူေငါက္ေတာ့တယ္ ႐ွီ႐ွန္းရဲ႕ကြယ္ရာကိုေရာက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေ႐ွာင္ပိုင္က ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာျပလိုက္တယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႕ဆရာကဒီကိစၥကိုဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္..သူက ေ႐ွာင္ပိုင္အတြက္လက္စားေျခေပမယ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္မ႐ွိဘူး..
ေ႐ွာင္ပိုင္ကစိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္
'ကြၽန္ေတာ္က ဆရာ့တပည့္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား..'
ေ႐ွာင္ပိုင္က ဖုန္းမိသားစုအေၾကာင္းကိုမသိေပမယ့္ သူ႕ဆရာကေတာ့ သိတယ္ ဖုန္းမိသားစုက ဆရာသခင္အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ပေယာဂဆရာမ်ိဳးႏြယ္စုႀကီးပဲ...ဒါက ပေယာဂဆရာေလာကမွာ အဆုံးမ႐ွိတဲ့ ဂုဏ္ထူးေဆာင္မႈႀကီးျဖစ္တယ္
ဆရာသခင္အဆင့္ဆိုတာက ပေယာဂဆရာတိုင္းလိုခ်င္ၾကတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ပဲ.. မိသားစုတစ္ခုမွာ ဆရာသခင္တစ္ပါး ေပၚလာဖို႔ေတာင္ခဲယဥ္းတယ္ ဒါေပမယ့္ ဖုန္းမိသားစုေတာ့ ဆရာသခင္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္.. ဖုန္းမိသားစုကအရင္ေလာက္ အင္အားမႀကီးေတာ့ေပမယ့္လည္း သာမန္ပေယာဂဆရာေတြသြားယွဥ္ႏိုင္မယ့္မိသားစုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းက်င္းကိုအျပစ္ျပဳမိတာကေကာင္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး...
ေ႐ွာင္ပိုင္ကိုသူ႕ဆရာကေခၚသြားတာေၾကာင့္ အန္းစုက ဖုန္းက်င္းအေနာက္မွာရပ္ေနရတယ္ သူမက ဖုန္းက်င္းနဲ႔အရမ္းနီးေနတာေၾကာင့္ သူမ်ားေတြက သူတို႔ကို စူးစမ္းေနၾကတယ္
'ဖုန္းမိသားစုကတစ္ေယာက္နားမွာရပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကဘယ္သူပါလိမ့္..'
အန္းစုက ႐ွက္လြန္းလို႔လဲေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေနတယ္ 'တေစၧမမကိုေတာင္မျမင္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးပေယာဂဆရာျဖစ္ေနၾကတာလဲ...'
.....
႐ွီ႐ွန္းက ဖုန္းက်င္းရဲ႕ေက်ာမွာကပ္ေနတယ္ သူမရဲ႕ေမးေစ့ကိုသူ႕ပုခုံးေပၚတင္ထားၿပီး ပ်င္းရိစြာေမးလိုက္တယ္ "သူတို႔ေတြက ဘာလို႔ဒီမွာလာစုေနၾကတာလဲ..."
'ပေယာဂဆရာစုေဝးပြဲဆိုတာႀကီးက ေပါက္ပန္းေလးဆယ္ေတြေျပာဖို႔အတြက္လား ပ်င္းစရာေကာင္းလိုက္တာ..'
"ညသန္းေခါင္ေရာက္တဲ့အထိေစာင့္..." ဖုန္းက်င္းက ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျဖတယ္ "၁၀မိနစ္ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္..စိတ္႐ွည္႐ွည္ထား.."
"ကြၽန္မတို႔ဒီအိမ္ႀကီးထဲကို၀င္ၾကမွာလား.." ႐ွီ႐ွန္း က သူမ်ားေတြတိုးတိုးတိုးတိုးေျပာေနက့တာကို သတိထားမိတယ္
"ဒီအိမ္ႀကီးက သရဲေျခာက္တယ္လို႔နာမည္ႀကီးတယ္ေလ.." အန္းစုကခပ္တိုးတိုးေျပာတယ္ ဖုန္းက်င္းကသူမကိုမတားတာေၾကာင့္ သူမကထပ္ေျပာတယ္ " ကြၽန္မၾကားဖူးတယ္..ဒီအိမ္ႀကီးက ခ်င္မင္းဆက္တုန္းက အေတာ္ေလးခ်မ္းသာႂကြယ္၀တဲ့မႉးမတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ေတာ္တဲ့...ဒါေပမယ့္ တစ္ညမွာေတာ့ ဘာလို႔မွန္းမသိဘဲ..သူတို႔တစ္အိမ္လုံးအသတ္ခံလိုက္ရတယ္.."
[Side Quest ပြင့္သြားပါၿပီ.. မွတ္ဥာဏ္အပိုင္းအစမ်ား..]
အန္းစုေျပာျပတဲ့ပုံျပင္ကိုေသခ်ာနားေထာင္ေနတဲ့႐ွီ႐ွန္းက systemရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ေၾကာင့္ လန္႔သြားတယ္
'ဘာရယ္? ဘာအစိတ္အပိုင္းမ်ား? '
[နဥ္ရင္းရဲ႕မွတ္ဥာဏ္မ်ားကို႐ွာပါ]
Systemက သူမကို သဲလြန္စႀကီးႀကီးမားမားေပးလိုက္တယ္
'နဥ္ရင္းရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ေတြလား...ေသစမ္း..မွတ္ဥာဏ္ပါဆိုမွေတာ့ ေမ့ေနတာေတြလည္း႐ွိမွာေပါ့..ငါကဘာလို႔စုေပးရအုံးမွာလဲ...'
႐ွီ႐ွန္းက ရသမွ်သဲလြန္စေတြအကုန္လုံးကိုအလင္းအလ်င္နဲ႔ဆက္စပ္လိုက္တယ္
'Hidden questေတြဆိုတာ ပစ္မွတ္ရဲ႕အနားမွာပဲေပၚလာတာမ်ိဳးေလ.. side questေတြကလည္း သူနဲ႔ဆိုင္တဲ့သတင္းအခ်က္အလက္တစ္ခုခုေပၚလာမွထြက္လာတာမ်ိဳး..ငါတို႔ကအခု ဒီအိမ္ေတာ္အေၾကာင္းေျပာေနတာဆိုေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ နဥ္ရင္းက ဒီအိမ္ႀကီးနဲ႔တစ္ခုခုဆိုင္ေနလို႔လား....ခ်ီးပဲ..သူမေသသြားတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီလဲ..ခ်င္မင္းဆက္ကတည္းကဆိုရင္...ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီဟဲ့! .'
"မင္းဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ.." ဖုန္းက်င္းက ႐ွီ႐ွန္း ဒီေလာက္အၾကာႀကီးတိတ္ဆိတ္သြားတာမ်ိဳးကိုမၾကဳံဖူးလို႔ ေမးလိုက္တယ္
"႐ွင္ ကြၽန္မကိုဘယ္ကေနေခၚလာတာလဲ.."
'ဒီအေၾကာင္းကိုလည္း နဥ္ရင္းကမမွတ္မိဘူး..သူမရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ႐ွိသေလာက္ဆိုရင္ သူမကအစကတည္းက ဖုန္းက်င္းနဲ႔အတူ႐ွိေနတာပဲ...'
နဥ္ရင္းရဲ႕မွတ္ဥာဏ္အစပိုင္းမွာ ဖုန္းက်င္းက ၁၈ႏွစ္ပဲ႐ွိေသးၿပီး ဖုန္းမိသားစုအိမ္ေတာ္ကေနေျပာင္းလာခါစပဲ႐ွိေသးတယ္ သူက အၿမဲတမ္းမႈန္ကုန္ေနၿပီး သူမကိုလည္း ၁လမွာ၁ခါေတာင္စကားမေျပာဘူး...ဖုန္းက်င္းကသူ႕အခန္းထဲမွာသူပိတ္ေနခ်င္ေန မဟုတ္ရင္ သူမကိုေခၚၿပီးသရဲဖမ္းထြက္ေလ့႐ွိတယ္...
ဖုန္းက်င္းကမ်က္ေမွာင္က်ဳတ္လိုက္တယ္
"႐ုတ္တရပ္ႀကီး အဲ့ဒါကိုဘာလို႔ေမးတာလဲ.."
"ကြၽန္မတို႔ဘယ္လို႔စေတြ႕လည္းဆိုတာကိုသိခ်င္လို႔ေလ..." ႐ွီ႐ွန္းက ဖုန္းက်င္းရဲ႕နား႐ြက္ကိုလက္နဲ႔တို႔လိုက္တယ္
"ကိုယ္တို႔စေတြ႕တုန္းက....." ဖုန္းက်င္းစေျပာေတာ့မယ္အခ်ိန္မွာ လူအုပ္ထဲကတစ္ေယာက္က လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္ "အခ်ိန္က်ၿပီ... စည္းမ်ဥ္းေတြကအရင္ကအတိုင္းပဲ..ကန္႔ကြက္ခ်င္တဲ့သူမ႐ွိရင္.. အိမ္ထဲကို၀င္ၾကမယ္..."
လူအုပ္ႀကီးကသူ႕စကားကိုေထာက္ခံလိုက္ၿပီး
ထူးဆန္းတဲ့ဆြဲျပားတစ္ခ်ပ္ကိုဆြဲကာ လိုက္၀င္သြားတယ္
ဖုန္းက်င္းက ႐ွီ႐ွန္းရဲ႕ဆံပင္ကိုဖြေပးလိုက္ၿပီး၀င္ေပါက္ဆီဦးတည္လိုက္တယ္
" အရင္ဆုံး ၀င္သြားၾကရေအာင္.."
လူတခ်ိဳ႕အျပင္မွာ႐ွိေနၾကေသးတာကိုျမင္ေတာ့ အန္းစုကသူမရဲ႕လက္ကိုေျမႇာက္ၿပီး လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ "အာ..မမ...အဲ...မစၥတာဖုန္း..ကြၽန္မအျပင္မွာပဲေနခဲ့ေတာ့မယ္ေနာ္..."
သူမ အရင္တစ္ခါကလိုမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ဖုန္းက်င္းကလည္း အစကတည္းက အန္းစုကိုလိုက္မလာေစခ်င္တာေၾကာင့္ဘာမွမေျပာဘူး..
..............
အိမ္ႀကီးက ႐ွီ႐ွန္းေတြးထားတာထပ္ေတာင္ပိုၿပီးထိုင္းမိႈင္းေနေသးတယ္ တံခါးမႀကီးေတြ ျပတင္းေပါက္ေတြကယိုင္နဲ႔ေဆြးေျမ့ေနၿပီး ေနရာတစ္ခုလုံးက ဖုန္ေတြေရညႇိေတြအျပည့္ျဖစ္ေနတယ္ အရမ္းေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ကိုယ့္လက္ကိုေထာင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ေသခ်ာျမင္ရမွာမဟုတ္ဘူး..
႐ွီ႐ွန္းက အိမ္ထဲကို၀င္လိုက္တာနဲ႔ သူမနဖူးမွာကပ္ထားတဲ့အင္းစာ႐ြက္ကိုျဖဳတ္လိုက္တယ္
အိမ္ေတာ္ကအေတာ္ေလးက်ယ္၀န္းတယ္ ၀င္လာတဲ့သူေတြ အေယာက္၃၀ေက်ာ္၄၀ေလာက္႐ွိတာေတာင္မွ ဘယ္သူနဲ႔မွမဆုံၾကဘူး
"ကြၽန္မတို႔ဘာကိုလာ႐ွာတာလဲ..ၿပီးေတာ့ ပေယာဂဆရာစုေဝးပြဲရဲ႕အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္ကေရာဘာလဲ.." ႐ွီ႐ွန္းကသူမတစ္ခ်ိန္လုံးသိခ်င္ေနခဲ့တာကိုထုတ္ေမးလိုက္တယ္
သူမပါးစပ္ကေန *ကြၽန္မတို႔*လို႔ေျပာလိုက္တာကိုၾကားေတာ့ ဖုန္းက်င္းရဲ႕ႏွလုံးသားကလႈပ္ခတ္သြားတယ္ 'သူမက အဲ့ဒါကိုသဘာ၀က်က်ပဲေျပာလိုက္တယ္...'
"ဒီစုေဝးပြဲက ၃ႏွစ္တစ္ႀကိမ္က်င္းပတာ......
....." ဖုန္းက်င္းက႐ွီ႐ွန္းကို အတိုခ်ံဳးၿပီး႐ွင္းျပလိုက္တယ္
"႐ွင့္ေျပာပုံအရဆိုရင္ ဒီလူေတြက အားေနတာနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုက်င္းပၿပီးဘယ္သူကအေတာ္ဆုံးလဲဆိုတာ ႐ွာၾကတယ္ေပါ့ ..အိုက္ယား..တကယ္ကိုအားယားေနၾကတာပဲ."
ဖုန္းက်င္းက႐ွီ႐ွန္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ဆြံ႕အသြားတယ္
ဒီၿပိဳင္ပြဲရဲ႕အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘယ္သူကဆရာႀကီးလဲဆိုတာကိုသိေအာင္လုပ္ဖို႔အျပင္ ဘယ္သူ႕ကိုအျပစ္ျပဳမိလို႔ရတယ္ ဘယ္သူ႕ကိုေတာ့အျပစ္ျပဳမိလို႔မရဘူးဆိုတာကို႐ွင္းလင္းေစဖို႔ပဲ...ဥပမာအားျဖင့္ ဘယ္သူ႕ရဲ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကိုေတာ့ သြားၿပီးလုယူလို႔မရဘူး ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ ..
ပေယာဂဆရာေတြကလည္း သရဲျမင္ရတယ္ သရဲဖမ္းႏိုင္တယ္ ဆိုတာကလြဲရင္ သာမန္လူေတြလိုပဲေလ..သူတို႔ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာလည္းေလာဘေတြအလိုဆႏၵေတြ႐ွိတာပဲ...အဲ့ဒီအျပင္ သူတို႔လည္း စီးပြားေရးေလးဘာေလးလည္းလုပ္ရေသးတာေပါ့...
"အဲ့ဒါဆို ဒီအိမ္ႀကီးထဲကိုဘာလို႔၀င္လာေသးလဲ.."
'နဲနဲပါးပါးတိုက္ခိုက္လိုက္ရင္ၿပီးေနၿပီကို..ဒီလို အိမ္အိုအိမ္ေဟာင္းႀကီးထဲကို၀င္ဖို႔လိုလို႔လား...'
Transalated by Dora💜 Mia💙