"Dat zien we volgende les wel. Fijn weekend iedereen!". De klas negeert deze uitspraak en vlucht zo snel mogelijk het lokaal uit. Ik pak nog snel wat spullen in en net toen ik naar buiten wou lopen , werd mijn actie onderbroken. "Ze gaan de bibliotheek terug openen" zegt Nathan. Ik glimlach onhandig en wil verder lopen. "Ik heb me opgegeven om ze te helpen?". Ik weet geen houding aan te nemen maar ik weet dat hij iets wilt vragen dus draai ik me naar hem. Heel kneuzig wilt hij iets in m'n schoot werpen. "Ze zoeken nog meer mensen die mee willen helpen". "Mensen die niks te doen hebben onder de middag?". "Mensen die sociaal incapabel zijn, bedoel je?". Hij knikt goedbarig. "Hoeveel mensen hebben ze al?". "Inclusief mij? 2 personen". "En wat moet je dan precies doen?". Hij glimlacht. "Boeken sorteren en afstoffen, sommige weggooien". Ik denk na. Ik kijk naar z'n dringende maar goed bedoelde ogen. Hoe kan ik zo'n prachtige ogen iets weigeren? "waar en om hoe laat?". Hij lacht juichend. "Top, dan stuur ik je de nodige informatie door". Ik lach naar hem. We gaan samen naar de deur al pratend over de opdracht die ik voor z'n mooie ogen had aangenomen. "Bedankt alle sinds, dan ben ik tenminste niet de enige die sociaal incapabel is". "Dan zijn we samen sociaal incapabel". Zeg ik met een flirterige toon.
Zou hij dat doorgehad hebben? De zin die ik net zei? Op die toon?
"Dan zie ik je morgen bij de bibliotheek, je mag gewoon het bordje negeren. Wij zijn bevoegd om binnen te gaan". Ik knik. We blijven even in de gang staan. Geen van ons beide wou als eerste weglopen. We bleven precies 2 uur in elkaars ogen kijken en terwijl streden we wie er voor het eerst zou durven weglopen. "Kunnen jullie deze gang verlaten, aub. we gaan hier zo kuisen, sorry hé" zei Ben. De conciërge.
Godverdomme Ben. We hadden het net naar ons zin. Al een geluk zien we elkaar elke middag.
Alleen wij 2 tussen wat oude boeken. Nog een kaars en het zou op een date lijken. Zou dat z'n plan geweest zijn?