[Warning: This chapter contained some explicit scenes and are not suitable for readers aged under 17 and below.]
Chapter 4
Pinunasan ko ang luhang namalisbis sa akin pisngi. It's already two in the morning. Dilat na dilat ang mga mata ko at parang nawalan ako bigla ng ganang matulog. Pabaling-baling na ako sa kama ngunit hindi pa rin ako makatulog.
I can't help myself to recall the incident a moment ago. Hanggang ngayon ay nanghihina pa rin ang mga tuhod ko kapag naaalala ko ang nangyari kanina.
Natigil ako sa pag-iisip nang may kumatok sa pinto. It was only three knocks before a paper slipped under the door. Nawala rin ang katok at nakarinig ako ng mga yapak palayo.
Out of curiousity, nilapitan ko ang papel at pinulot ito. Kinapa ko ang switch sa gilid at ini-on ang ilaw. I stared at the letter he slipped under my door with a heading of ‘Sorry’.
Hindi ko na maisupil ang ngiti sa labi ko habang binabasa ang sulat kamay niyang liham. Parang nawalang bigla ang overthinking ko kanina dahil sa sulat niya.
‘I didn't mean what I did earlier, I'm sorry. I was just carried away with my madness and jealousy. Please don't hate me, Kitty. I'll make it up to you.’
Nangunot ang noo ko sa salitang ‘jealous’. Bakit naman siya magseselos? Nababaliw na ba siya?
I abruply opened the door with a thought that I might catch a glimpse of him. But I found none. Instead, I saw a glass of milk in front of my door. It has a green sticky notes which drives my curiousity, again.
Pinulot ko ang baso ng gatas at tinanggal ang sticky notes na nakadikit dito. Binasa ko ito at muli na naman akong napangiti.
‘Good night, Kitty. Sleepwell :)’
Tumikhim ako para sitahin ang aking sarili sa pagngiti. Tinitigan ko ang baso ng gatas na iniwan niya. I wonder why he left milk in front of my door? Does he know I drink milk before going to bed?
I shrugged off my random thoughts and went inside my room, bringing the glass of milk with me. Pinatay ko ang switch ng ilaw at ang lampshade sa gilid ng kama ko na lang ang nagbibigay liwanag sa 'king silid.
Umupo ako sa kama at tinunga ang gatas sa baso. I wiped my lips using the back of my hand after drinking and placed the glass on my night stand, just beside the lampshade. Dinikit ko rin ang sticky notes sa ibabaw ng lamp at wala sa sariling napangiti.
Nababaliw na 'ata ako.
Kinurot ko ang aking sariling pisngi. Darn, I shouldn't give meaning to that act. Baka nakonsensiya lang siya kaya niya akong pinagtimpla ng gatas.
Yeah, baka ganun nga.
Nawala ang ngiti ko at napalitan ito ng simangot. Humiga ako sa kama at nagkumot. I stare at my ceiling and I'm having a deep thought again.
Humikab ako at pumihit patagilid ng higa. I closed my eyes and my mind start flashing the vivid memory a while ago. And it's kinda weird because I found myself became comfortable and the darkness immediately eat me whole.
--
“Hindi ka na naman uminom ng gamot mo, Keith?” bungad ni mommy.
Hindi ko na lang ito pinakinggan at nagpatuloy sa pagkain. Magana akong kumakain ngayon dahil si Manang Bebeth ang nagluto ng agahan, dagdag na rin kung bakit magana ako ngayon ay maagang umalis si Lace.
“Keith, nakikinig ka ba?!” she yelled.
Napatigil ako sa pagkain at napairap. “Umiinom ako, okay? Mommy, umaga pa lang pero ang ingay mo na.”
She glared at me. Nagkibit-balikat lang ako at nagpatuloy sa pagkain. May lakad pa ako ngayon kasama si Marco. Ilang pag-aaya na niya kasi ang tinanggihan ko kaya nahihiya na akong humindi.
“I was just thinking about your health,” she said and sat beside me.
Minsan ay hindi ko maintindihan si mommy. She's sweet to me sometimes, but most of the time she is a bitch who loves commotions and attentions.
Hindi na lang ako sumagot. Minadali kong kumain at agad namang niligpit ni Manang Bebeth ang pinggan ko matapos kong kumain. Hindi na rin ako nag-abala pang magpaalam kay mommy, basta na lang akong umakyat sa 'king kwarto at nagbihis ng damit dahil baka nandito na si Marco.
I choose to wear black crop top and a gray jeans. I exposed my navel piercing. Well, I'm a little bit clothes rebel individual. As long as hindi nakikita sa school. I'm fine with it.
Humikab ako at saktong tumunog ang aking phone. I look for the caller only to see Marco's name flashing on my screen. Nakangiti ko naman itong sinagot.
“Yes?”
“I'm outside your house already,” he said.
“Just a moment.” Walang paalam ko itong pinatayan ng phone.
Agad akong tumayo at lumabas ng silid. Komportable ako sa suot ko kaya mabilis ang mga naging galaw ko. Nagmamadali akong bumaba sa sala naabutan kong nagwawalis si Ate Hinata, isa sa mga kasambahay rito sa mansion.
“Ate, nasaan si Nanay?” I asked.
Tumigil ito sa pagwawalis at tinignan ako. “Nasa kusina po, nagluluto.”
“Sige, salamat po.” Tipid ko itong nginitian at agad na tinungo ang kusina. Doon ko naabutan si Manang Bebeth na busy sa pagluluto. Nilapitan ko ito at kinalabit. “Nay, aalis po muna ako. Baka gabi na ako makakauwi.”
“Nakapagpaalam ka na ba sa Mommy mo?” she asked.
I just shrugged. Niyakap ko muna ito bago muling nagpaalam at lumabas ng kusina. Nagtungo kaagad ako palabas ng mansion at naabutan ko si Marco na prenteng nakasandal sa kanyang dalang ferarri.
“Hey, gorgeous!” he greeted with a smile.
Pabiro ko itong inirapan at ngumiti. “Ang aga natin, ah?”
“We need to catch the chruch mass.” He glanced at his wrist watch. “Let's go?”
Masigla akong tumango dito. Pinagbuksan niya ako ng pinto at agad naman ang pumasok. Umikot siya sa sasakyan at pumasok na rin sa loob. I fastened my seatbelt before asking.
“After chruch, saan tayo?” I asked.
Hinawakan nito ang kanyang baba na animo'y nag-iisip. “Arcade? In the mall?”
Napangiti ako dito at tumango. “Game!”
We've been classmates and batchmates since gradeschool, that makes us somehow knew something about each other. Alam niyang nagka-cutting ako before just to visit malls and play arcades.
“Bakit nga pala naisip mong ayain ako ngayon?” I asked while he was busy driving the car.
He gave me sideway glances. “Of course, Keith, I wanted to court you. Ayaw mo lang sa 'kin.”
Mahina akong natawa sa kaekekan nito. “Alam mo, pwede ka na mag-artista.”
“Pasado ba?” He chuckled that made me roll my eyes.
Tumingin ako sa labas ng bintana at napangiti. I'll make this day forget about that man.
I'll get over him in my system.
--
“Ang duga mo naman!” I can't help myself to pout.
Kanina pa ako nanggigigil sa lintek na claw machine na 'to. Si Marco marami nang nakuha pero ako niisa wala man lang. Favoritism yata 'to, e!
“You're cute,” biglang sambit ni Marco.
Nilingon ko ito at pinaningikitan ng mata. “Alam kong cute ako, huwag mo masyadong pinapahalata.”
Humalakhak ito at hinawakan ang pulso ko. Kinaladkad niya ako patungong stalls ng nagbebenta ng hotdog na may ngiti sa kanyang labi.
I can't stop a smile to linger my lips. Kung tutuosin, ang swerte ko na kay Marco. He's very sweet, caring, and always think of others first before himself. Kung financial status naman ang pag-uusapan, may ibubuga rin siya dahil siya ang tagapagmana ng mga ari-arian ng mga Umali.
After we go to chruch, we immediately head here in the mall to play games and have fun. We almost spend the day inside this mall. Lalong-lalo na sa mga games at food court. Hindi ako pinabayaan ni Marco kung pagkain ang usapan.
“Stop staring, kinikilig ako.” Inabot niya sa 'kin ang isang tuhog ng hotdog. “Here.”
Nginisihan ko ito at agad na tinanggap ang kanyang inalok. We started walking towards a vacant bench and sat there. Medyo masakit ang likod ko dahil sa kagagawan namin ngayong araw. But it was all worth it because I forget my problems temporarily. Marco is really a good instrument to forget your problems. Ngunit ayaw kong i-take as advantage 'yun.
“Marco,” I called him. “Salamat ngayong araw.”
He stopped eating and looked at me. His lips lifted a smile and he gently patted my head. “Ako dapat ang magpasalamat. Thank you for accepting my invitation. You made my day.”
Nginitian ko lang ito at nagpatuloy sa pagkain ng hotdog. Inalis na rin niya ang kamyang kamay sa 'king ulo at nagpatuloy din sa pagkain.
“Marco, can we go to bar?” Nilingon ko ito at nag-puppy eyes. “Please?”
“Bars are dangerous place for an angel like you, Keith.” Umiling ito. “I'll take you home after this.”
“Kasama naman kita, e.” Hinawakan ko ang kamay nito at bahagyang pinisil. “Please?”
Magaling yata ako magpaawa. Kay Marco pa, e malakas ako dito. Hihi.
“Sigurado ka ba?” I nodded making him took a deep breath. “Fine. Ngunit hindi tayo magpapaabot ng alas dose ng gabi. Pagtuntong ng eight, uuwi na tayo.”
Nangunot ang noo ko. “What? Malapit na mag-alas otso, e!”
Napasimangot ako nang kinurot nito ang ilong ko. “Hindi mo ako madadala sa pagpapa-cute mo, Keith.”
I rolled my eyes and finished eating the hotdog. Agad ako tumayo nang maubos ito at nilingon siya. Hinawakan ko ang kanyang braso at hinila siya patayo.
Alam ko namang labag kay Marco ang dalhin ako sa bar. Sa pagkakaalam ko nga, isa siyang santo na halos ayaw tumikim ng alak. Kabaliktaran kami. Nitong mga nakaraan araw kasi panay ako inom, tas mag-iinom pa ako mamaya.
“Hindi tayo iinom, okay?” he said.
Inirapan ko ito bago pumasok sa loob ng kotse. I buckled my seatbelt and turned on his stereo by myself. The song ‘Bestfriend’ blasted.
“You love that song?” tanong nito nang makapasok sa sasakyan.
Tumango ako dito at ngumiti. Pinaandar na niya ang sasakyan pinausad paalis ng parking lot. Prente naman akong sumandal sa 'king kinauupuan at tumitig sa labas ng bintana.
Hinahabol ko ng tingin ang mga nadaraanan naming mga building. Bigla ko tuloy naalala si Daddy. He used to drive me home at night, then we'll sing his favorite band's songs, and we both laugh whenener one of us got out of tune.
“Marco, thank you.” Puno ng sinseridad ang boses ko at nilingon siya. “Kahit ngayon araw, nakalimutan kong umiyak dahil kay Daddy.”
He glanced at me. Ang kamay nito ay hinawakan ang kamay ko at bahagyang pinisil. “I told you, I am your human handkerchief and diary.”
Wala sa sarili kong hinawakan din ang kamay niya. Magaan ang pakiramdam ko kay Marco, ngunit hindi ko talaga siya makayang mahalin na higit pa sa pagkakaibigan katulad ng hinihiling niya.
“We're here,” he announced and look at me. “Damn, Keith. How can you make my heart beat fast with just a simple gesture?” Umiling ito. “This is quite unfair.”
Napangiti ako bago binitiwan ng kanyang kamay at lumabas ng sasakyan. The wind blows at tinangay nito ang mga takas kong buhok. Napangiti ako at nilingon si Marco na kakalabas pa lang ng sasakyan.
“Let's go?” I asked.
Inakbayan ako nito at tumango. “Tara.”
Sabay kaming naglakad papasok ng bar. Nang mapasok kami sa loob ay sinalubong kami ng amoy ng alak at sigarilyo.
“I told you, we shouldn't be here.” He squeezed my shoulder.
Nginitian ko lang ito at dumiretso kami sa counter. “One vodka, please.”
“Hindi ka iinom.” Sumama ang timpla ng mukha ni Marco.
Nginitian ko lang ito at saktong nilapag ng bartender ang alak na ini-order ko. Pinulot ko ang baso at pinakita ito sa kanya bago tinunga. Naiiling niya naman akong tinignan at nag-order na lang din.
“Umiinom ka? I thought you were the saint of your basketball team for not drinking liqours?” natatawang tanong ko.
Inirapan ako nito. “Hindi ako santo, Keith. Gusto ko lang tumikim. Baka walang maghatid sa 'yo kapag nalasing ako.”
Tinatawanan ko lang ito at bumaling sa karagatan ng mga taong nagsasayaw sa gitna ng dancefloor. Bigla ko tuloy naalala si Kiara. She loves going to bar. Siya ang nag-endorse sa 'kin ng bar at ng alak kaya heto ako ngayon.
“Are you okay?” I heard him asked. “You look so gloomy all of a sudden.”
Nilingon ko ito at nginitian. “Nothing. Naalala ko lang si Kiara. Mahilig sa bar 'yun, e.”
“Madalas kayong magpunta—” Naputol ang sasabihin sana ni Marco. He fished out his phone from his pocket and stared at his phone screen. Nag-angat ito ng tingin sa akin. “It's Dad.”
“Sagutin mo. Mag-aantay ako.” I smile, assuring him that I will be alright here.
“Sigurado ka? Huwag kang aalis dito. Mabilis lang 'to,” he said before he excused himself and answered his father's call.
Muli akong nag-order ng vodka at tinunga ito bago umalis sa high stool at naglakad patungong banyo ng cr. Medyo nahirapan pa ako dahil sa nagtutulakang mga tao at dahil na rin sa nahihilo ako.
“Fuck!” I cursed out loud when a drink spilled on my tops.
“Sorry!” natatarantang saad ng babaeng naka-eyeglass.
Anong ginagawa ng nerd na 'to rito sa bar?
Hinawi ko ang kamay nitong pupunasan sana ang damit ko at sinabing ayos lang. Nagpatuloy ako sa paglalakad at hinanap kung nasaan ang women's comfort room.
Papasok na sana ako nang may humigit sa braso ko at sinandal ako sa pader.
“Hi, Miss.” Naamoy ko ang mabahong alak mula sa kanyang bibig. “Ang ganda mo naman.”
“Let me go!” I tried to struggle ngunit mas diniin pa ako nito sa pader.
“Bigatin, Pre. Araw-araw na ako magpupunta dito sa bar. Maraming bigatin dito, e,” saad ng isa niya pang kasama.
“Oo nga, e.” Ngumisi ito. “Sumama ka sa 'min. Ipaparamdam namin sa 'yo ang langit.”
“Tangina, sabing bitiwan niyo ako, e!” I kicked the mans balls and was about to run when somebody grabbed my hair and pulled me inside the comfort room.
“Pa-hard to get to ka, ah.” Napasinghap ako nang bigla nitong pinunit ang tops na suot ko.
Tuluyan na akong napaiyak nang masahiin ng lalaki ang dibdib ko at hinalikan ang leeg ko. Pilit akong nagpupumiglas ngunit talagang mas malakas siya sa 'kin.
“Help!” My voice broke. “Tulungan niyo ako!”
“Walang makakarinig sa 'yo rito, Miss.” Humalakhak ang lalaki at hinawakan ang binti ko.
Pilit ko siyang tinutulak ngunit mas dinidiin niya ang sarili sa 'kin. His hand on my legs was about to reach my femininity when his body suddenly parted from me.
Dahil sa biglaang paglayo ng katawan niya ay bumagsak ako sa malamig na sahig. Malabo ang paningin ko dahil sa luha nang makarinig ako ng mga pagdaing.
“How dare you to touch my property?”
Mas lalo akong napaigtad nang mapansin kong biglang natumba ang dalawa nitong kasamahan habang ang isa ay gumulong-gulong sa sahig. At sa bawat paggulong nito ay mababakas ang dugo na nagmumula sa kanya.
It took me almost five minutes and I'm still lying on the ground, crying helplessly.
Marco, nasaan na ka ba?
Nilapitan ako ng isang lalaki. Dahil sa luha ay hindi ko maaninag kung sino ito. Nang akmang hahawakan ako nito ay agad akong umatras at niyakap ang aking sarili.
“H-huwag mo akong hawakan.” Umiling ako. “P-please... Huwag mo akong hawakan.”
“Fuck,” I heard a familiar voice cursed. Napaigtad ako nang balutin ako nito ng isang leather jacket. “Hush, it's me, Kitty.”
Napakurap ako nang marinig ang sinabi nito nag-angat ako ng tingin sa kanya at wala sa sariling niyakap siya. “Lace...”
“Hush now. You are already safe,” he whispered and I felt him kissed the side of my head.
For the first time, I called him with something he wants me to address him. “Dad...”
Napasinghap ako nang bigla ako nitong kinarga. Otomatikong pumalibot ang braso ko sa balikat niya at naramdaman ko ang parang isang matigas na bagay na hawak niya.
“Stay still. Let me handle everything,” he said before starting to walk out of the bathroom
Nang matamaan ng ilaw ang kamay niya ay napasinghap ako.
It was a... a gun...