"SAB, Cass, aalis na ako. Mag-iingat kayong dalawa dito dahil may flight ako ngayon. Bye, see you soon!" Malakas na sigaw ko.
Dala dala ko ang mga gamit ko sa iisang maleta. Wala pa sana sa plano ko ang pumasok trabaho kaso wala daw ibang flight attendant na magte-take over sa flight ngayon, kahit labag sa loob ko ay wala akong magagawa.
If only I have a choice. Mukhang sinugurado talaga ni Mr. Sullivan na makakapasok ako ngayon. Ayaw niya sigurong mawalan ng magandang employee.
Palabas na ako ng apartment nang may bigla kumatok sa pinto. Nagtaka ako dahil sa ganito kaagang oras ay may namumulabog na ng ibang bahay.
Hindi kaya si Mr. Sullivan ang kumakatok ngayon? Bilin niya pa naman sa akin kahapon na susunduin niya ako.
No way! I'm not gonna ride with him. Hindi naman ako pumayag sa kanya kaya hindi niya ako pwedeng pilitin. Ang kapal ng mukha niya. Baka gusto niyang kasuhan ko siya ng trespassing? Subukan niya lang bumalik dito makakatikim talaga siya sa akin.
Sayang talaga. Napakagwapo niya pa namang nilalang. Ang sarap niya sigurong kayakap sa magdamag. Geez! Paniguradong matitigas ang muscles niya sa katawan at ang sarap nitong gawing unan.
Hindi ko maiwasang mapailing sa sarili ko at dahan dahang binuksan ang pinto ng apartment upang tinignan kung sino ang BWESITA.
"Good morning, Ma'am. Shopee delivery po para kay Cassandra Juarez." Bungad ng isang lalaki sa akin na may dala-dalang package.
Eh? Delivery lang pala akala ko kung ano nang meron. Ang bruhang 'yon nagwaldas na naman ng pera.
"Ay, wait lang po tatawagin ko lang." Paalam ko sa mama at tumakbo sa kwarto ni Cassandra.
Akala ko si Mr. Sullivan na 'yong kumatok hindi pala. Hindi ba't parang masyado naman akong nag-a-assume na tutuhanin niya ang sinabi niya sa akin kahapon? Why do I even concluded that it was him? He's a busy person at alam kong hindi siya magsasayang ng oras para sa akin.
"Hoy, Besh! Gising may delivery para sa'yo." Nakabaloktot pa si Cassandra habang nakabalot ng kumot ang buong katawan. "Hoy! May delivery para sa'yo."
Mahina siyang umungol at sinipat ako.
"What?!" She spat.
"May delivery para sa'yo. Kanina ko pa sinasabi 'yan, Besh. Paulit-ulit lang? Tumayo kana diyan dahil aalis na ako."
Kumunot ang kanyang noo at ginawaran ng tingin ang buo kong katawan.
"May flight ka?"
"Stop asking the obvious." I answered, sarcastically.
"Ok, ikaw na ang umabot ng mga in-order ko dahil inaantok pa ako." Humikab siya kaya mabilis kong tinakpan ang ilong ko.
"Gross! Bad breath!" Inis kong sigaw sa kanya. Inismiran niya lang ako at tumayo na sa kama. "Maligo kana nga hindi ba't maaga ka pa ngayon? Ang baho baho mo na!"
She glare at me before she could reach the door of her room. "Kailanman ay hindi ako naging mabaho, no! And for your information ako kaya ang pinakamabango sa ating tatlo kaya huwag kang maarte diyan!"
Hala napikon. Siguro may dalaw 'yon ngayon dahil hindi na siya mabiro.
Nagmartcha siya palabas. Sinundan ko siya dahil aalis narin ako. Malapit na kasi akong ma-late at baka pagalitan ako ni Mr. Sullivan.
"Ano-ano ba 'yang in-order mo?" Kuryoso kong tanong.
"Drawing material at paint materials. Gusto ko lang ibalik ang dati kong nakahiligang gawin." Maligay niyang tugon. Nagkibit ako ng balikat habang tinitignan siyang busy sa pag-a-unbox ng mga pinamili niya.
"I'll go ahead baka maiwan pa ako sa flight ko. Not in good term pa naman kami ng boss ko baka maligwak ako agad sa trabaho." Paalam ko sa kanya at bumeso bago tuluyang lumisan.
I love my job and it's my free will to chose this field. Jumping into different places and country is something that I wish I could easily do with my family, but I can't. It's impossible because we're not reach like whom owned big companies and business, but I'm saving money for that.
Pagkarating ko sa airport ay kumunot ang aking noo nang sumalubong sa akin si Mr. Salazar. He was one of Mr. Sullivan's friends, bestfriend to be exact.
I bow my head and greet him, "good morning, Sir."
I heard him chuckle sexily na mas lalong nagpa-gwapo sa kanya. Maaliwalas siyang ngumiti sa akin at kitang kita ko ang malalim niyang dimple sa magkabilang pisnge.
Sa kanilang magkakaibigan ay siya ang may pinakamagandang ngiti. He has a very sweet smile that could melt you down at the same time could make your heart pounding hard and fast.
"Are you, Miss Castillo?"
I want to scream when he knew my surname. Kinikilig ako sa kanya at sa ngiti niya. Nakakalaglag ng panga.
"Yes, Sir. Bakit po?" Magalang kong sagot.
He grinned at me before a sexy chuckles escape his lips again.
Damn! How can he be this hot? Alam kong magagwapo silang lahat pero iba kasi ang datingan niya. Good boy ang aura niya ngunit nakakalaglag parin ng panga.
"You don't have a flight today, Miss Castillo. Drake asked me look for you, he said to me na dumiritso ka na lang daw sa opisina niya dahil may kailangan daw kayong pag-usapan." Malambing niyang sabi.
"Wait--akala ko po walang magte-take over sa flight ngayon?" Taka kong tanong.
Umiling siya at muling tumawa.
"Ask your crazy boss. I'm out of it." He shrugged and walk away, waving his hand he excused hisself.
What the heck?
Ano na naman ba ang kailangan ng lalaking 'yon? Gumising pa naman ako ng maaga para sa flight ngayon pagkatapos may magte-take over naman palang iba.
Scammer! Na scam ako! Tulog pa sana ako ngayon, eh! Nakakainis!
I head into the CEO's office. Punong puno ng inis ang dibdib ko habang tinutungo ang opisina ni Mr. Sullivan. Naiinis ako sa kanya dahil sa mga kalokohang pinanggagawa niya sa akin at idadag mo pa ang hindi niya pagsundo sa akin kanina. Pinaasa niya ako.
Bakit ba ako naniwala sa animal na'yon? Gwapo nga wala naman isang salita.
Hingal na hingal ako nang makarating ako sa tapat ng opisina ni Mr. Sullivan. Dahan dahan kong binuksan ang pinto ng opisina nang hindi kumakatok. Laglag ang panga ko gayon din siya nang makita namin ang isat-isa. Kitang kita ko ang shining shimmering niyang katawan habang nagsusuot ng long sleeve. He stiffened and look at me totally shocked and surprised.
Naglakbay ang tingin ko sa moreno niyang katawan. Nakakapanuyo ng lalamunan ang matigas niyang dibdib at namumutok na abs. Wala sa sarili kong nilawayan ang labi ko habang binubusog ang aking mata sa masarap na tanawin.
Shit! Kanin nalang ang kulang, ulam na!
"Ahem!" Mr. Sullivan cleared his throat. I flushed when I realized what I'm doing. Tumuwid ako ng tayo at tumingin sa kanya ng diritso. Dumilim ang tingin niya sa akin habang binabatunis ang long sleeve niya. "Enjoy eye-raping me?"
I swallowed my own saliva and shook my head.
"You're not? Gusto mong hubarin ko ulit ang damit ko para matitigan mo ulit?" He grinned. Namula ang mukha ko dahil sa sinabi. Muli akong umiling habang hiyang hiyang nagbaba ng tingin.
F*ck! What was that?
I hate to admit but he look so great without his clothes on. Jusko Lord! Ano na ba ang nangyayari sa akin? Bakit ang dumi dumi na ng utak ko?
"I'm not eye-raping you, ok? Stop assuming things!" I shouted, defensively.
He chuckled handsomely which made my knees trembling. Pilyo siyang ngumiti sa akin habang kinakagat at pang-ibabang labi.
"If you say so, just don't be sound so defensive, po." He said playfully.
Inayos ko ang sarili ko at isinawalang kibo ang mga sinabi niya. Kahit nahihiya ay pinilit kong magmukhang normal ang bawat kilos ko. Nakaka-intimidate ang tingin niya sa akin at parang tumatagos sa kaluluha ko ang tingin niya.
"Pinatawag niyo raw po ako?" Magalang kong tanong.
I got it, ok?
He was my boss and I have to show respect for him. Personal matters doesn't brought when we are at work, mamaya ko na siya aawayin kapag tapos na ang working time.
Umupo siya sa swivel chair at itinukod ang dalawang siko sa mesa. Mas lalong nanghina ang binti ko dahil sa nanglilisik niyang titig. Pinapakaba ako ng tingin niya dahil parang may binabalak siya sa akin.
"Have a sit, please." He said authoritative. Sumunod ako sa sinabi niya at umupo sa bakanteng upuan at humarap sa kanya. "Let's talk about our personal business, Babe. Don't be so formal to me."
Hindi ako nagsalita at tinignan lang siya. Naglalaro ang ngiti sa labi niya at alam ko na agad ang ibig niyang sabihin. He still not giving up about it, uh? I thought we're all clear?
Nakakainis lang na inistorbo niya ako dahil do'n, sana pala umuwi nalang ako sa apartment. Sinasayang niya lang ang oras ko. Ang nakakainis pa do'n ay parang nasisiyahan pa siya habang nakikita akong naiinis.
"Why are you so quiet, Babe? Wanna go out with me for lunch?"
Mas lalo pa siyang napangisi nang makitang inis na inis na ako. Huminga ako ng malalim bago tumayo.
Don't let him see you irritated, Farrah. Huwag mong ipakitang naapektuhan ka sa pang-iinis niya dahil kung hindi pagtatawanan kalang niya.
"No, thanks!" Walang kainte-interest kong sagot at tatalikod na sana nang muli siyang magsalita.
"Don't be so rude, Babe. Baka nakalimutan mong nasa teritoryo kita?" He smirked. Umawang ang labi ko ngunit walang kahit anong salita ang lumabas dito. Hindi ko maiwasang mairita kaya mariin akong pumikit.
I gritted my teeth before I sat in my chair again. My breathing is getting heavy. Alam kong naiinis ako ngunit may ibang pakiramdam sa dibdib ko na nagpapabilis ng tibok ng puso ko.
"Good girl." He said seductively. I gulped and look away. WTF? Why am I so distracted with his smile? I know I already over him--I mean I used to have a crushed on him but I already over it. Hindi ko na siya crush ngayon. "Let's go out for a lunch?"
"May lakad ako--"
He cutted me off, and he said, "stop making excused, Babe. Alam kong wala kang gagawin kaya pagbigyan mo na ako. If you want, para maging fair naman sa'yo, I'll pay for you time."
Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Hindi naging maganda ang pagkakaintindi ko sa sinabi niya.
"Hindi ako bayarang babae!" Mariin kong sabi sa kanya.
Mabilis siyang umiling habang nakataas ang dalawang kamay sa ere.
"Does not what I meant to say. Ang gusto kong sabihin ay susuwelduha kita sa araw na ito dahil naabala kita. That's all." Marahan niyang sabi.
Bumuntong hininga nalang ako habang nakatingin sa kanya. Kahit ayaw kong pumayag sa gusto niya alam kong pipilitin niya ako at mas lalo lang akong maiinis sa kanya dahil do'n. Sa nagdaang araw ay unti-unti ko siyang nakikilala at napansin kong lahat ng ginigusto niya ay pinaghihirapan niya makuha lang ito.
Pano ako makakatanggi?
"No need for that." I forced myself to smile.
Sumilay ang malaki niyang ngiti sa labi. It's not a playful smile but a genuine one. Mas lalo siyang gumwapo dahil sa ngiting 'yon.
"Payag kana?" Pagbabakasakali niyang tanong.
"May magagawa ba ako?" Dinilatan ko siya ng mata kaya malakas siyang natawa at umiling.
"Nothing. Whether you like it or not you have to go lunch with me." He wink. "One more thing, don't be fascinated with Adonis Archer Salazar. Eyes on me, just me. I don't share and I hate sharing. I'm way handsomest than him so keep your eyes and head on me."
Napatanga ako sa huli niyang sinabi at hindi ko na nagawa pang magsalita. May parte sa puso kong nagulat ngunit meron ding natuwa. I can't really explain it. Kung ano man 'yon ay ngayon ko palang ito naramdaman.
It's weird.
To be continue...