" Jungkookkie ! ဓာတ်ပုံတွေရပြီ "
စက္ကူအိတ်လေးနှင့်ထုပ်ထားသည့်ဓာတ်ပုံအိတ်အထုပ်လေးအားခုံပေါ်သို့ပစ်တင်ပေးကာMonbyoulဆိုလာသည်။မှိုင်ထွေနေသည့်ကောင်လေးကတော့ ကော်ဖီဆိုင်အပြင်ဘက်သို့မှန်ချပ်မှတဆင့်ငေးကြည့်နေဆဲပင်။မရွှင်မပြုံးမျက်နှာလေးကစိတ်အခြေနေမကောင်းသည်ကိုဖော်ပြနေ၏။
" ပုံတွေထုပ်တာနင်လုပ်နေကြကိုထူးထူးဆန်းဆန်းငါ့ကိုဘာလို့လုပ်ခိုင်းတာလဲ ?"
" သူ့မှာချစ်သူရှိတယ် Monbyoul !"
အေးဆက်သည့်လေယူလေသိမ်းနှင့်ကောင်ငယ်လေးကမှန်ချပ်မှအကြည့်မခွာပဲပြောဆိုနေသည်။ကျောင်း၏ခပ်ဆိုးဆိုးကောင်လေးကမိန်းခလေးတွေအထည်လည်တွဲခဲ့ပြီးပျော်ရွှင်ခဲ့သလောက် ယခုတော့ကြေကွဲရိပ်ယောင်နှင့်၀မ်းနည်းနေ၏။၀၌ကြွေးထင်ပါရဲ့ ...
ကြိုတင်တွေးထာသည့်Monbyoulကတချက်ပြုံးသည်။ဒီခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းနားလည်သည့်သူမလေးအတွက်မထူးဆန်းတော့ပါ။
" အဲ့ဒါကြောင့်နင့်ကိုငါမေးခဲ့တယ်လေ ။ ဘယ်လိုခံစားနေရလဲ ?"
" ရင်ဘက်ထဲမှာတဆစ်ဆစ်နဲ့ ။ တဖက်သက်အချစ်အတွက်ခံစားချက်ကအဲ့လောက်ပြင်းထန်တယ်လား ?"
" အာညီးးး အဲ့ထက်ဆိုးရွားတယ် ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖိုက်တင်း ! အခုမှအစပဲရှိသေးတာကို နင်ကပြိုလဲနေပြီလား ?"
" သူမကအရမ်းလှတယ် ။ ငါ့ထက်အများကြီးသာပြီးအရည်ချင်းလည်းရှိတယ် အဲ့ဒါကြောင့်သူကရွေးချယ်ခဲ့တာနေမယ် "
" နင့်ထက်သာတယ်လို့ဘယ်သူကပြောလဲ ။ သူကမိန်းမသားဖြစ်နေလို့တစ်ခုပဲသာလိမ့်မယ် အခြားနေရာမှာတော့နင့်ထက်သာချင်မှသာမှာ "
" ငါရှေ့ဆက်တို့ရမလား ဒီမှာပဲရပ်လိုက်ရမလား ?"
လေသံတို့ကအားနွဲ့နေသည်။ပထမဆုံးခြေလှမ်းမှာတင်မျှော်လင့်ချက်ရိုတ်ချိုးခံလိုက်ရသည့်ခံစားချက်ကြောင့်အမြင့်တနေရာမှပြုတ်ချတာထပ်ကိုနာကြင်ရ၏။လွန်ကျူးနေသည့်ခံစားချက်ကြောင့်ရှေ့တိုးရမလား နောက်ဆုတ်ရမလားမဝေခွဲတက်သည်အထိပင်။တည်ငြိမ်စွာနှင့်ဒီလူသားတယောက်ထဲကိုအချစ်တွေပုံအပ်ဖို့ကြိုးစားမိကာမှနှလုံးသားတွေအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာခွဲအပ်ရပြန်ပါပြီ။
ဤသည်နှင့်ပင်ထိုက်တန်ခဲ့သည်လား။
" နှလုံးသားရဲ့စေခိုင်းအချက်ကိုလိုက်နာရင်တော့ ရလာဒ်ကနာကြင်ခြင်းပဲ ။ ဘယ်လိုလဲ ရှေ့ဆက်တိုးမလား ?"
" ငါဘာလို့သူ့ကိုမှချစ်ခဲ့တာလဲ ?"
ကောင်ငယ်လေးကအငေးတိုက်နေရာမှ ရွှန်းလဲ့လဲ့မျက်၀န်းတစုံနှင့်သူမလေးကိုလှည့်ကြည့်ကာမေးခွန်းထုပ်လာသည်။သူကိုယ်တိုင်ပင်ချစ်မိလိုက်မှန်းမသိခဲ့သည့် ဖြစ်ရပ်အားတွေးရင်နှင့်ပင်ရင်နာနေသည်ထင်ပါရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတို့တုန်ယင်ကာမျက်၀န်းမှအရည်ကြည်တို့ရစ်သိုင်းနေသည်ကိုပါအထင်းသားမြင်နေရ၏။
" အချစ်ကလုပ်ယူလို့မရဘူးလေ ။ နင့်ရဲ့နှလုံးသားကသူ့ကိုလက်ခံခဲ့လို့ချစ်ခဲ့မိတာ ! နာကြင်ခြင်းနဲ့ကျင့်သားရသွားတဲ့အခါကျ ဒီလောက်လေးကဘားမှမဟုတ်တော့ပါဘူး "
" ကျင့်သားရရမယ်တဲ့လား ? ငါ . . . . . . . . "
" Jungkook ah !"
ခပ်ဩဩအသံနှင့်အတူ ကောင်ငယ်လေး၏ပခုံးအားထိတွေ့ကိုင်တွယ်လာသည့်လက်တစုံကြောင့်မော့ကြည့်မိသည်။ထိူလူသားပါပဲ။ဟန်ဆောင်အပြုံးလေးနှင့်ကြိုဆိုတော့ ထိုလူသားကကောင်ငယ်လေး၏ဘေးနားကထိုင်ခုံကိုဆွဲကာ၀င်ထိုင်သည်။
" ခင်များလာရတာအဆင်ပြေရဲ့လား ?"
" ပြေပါတယ် ။ သူငယ်ချင်းလား ?"
မျပ်နှာချင်းဆိုင်တွင်ထိုင်ပြီးသူတို့နှစ်ယောက်အားပြူးကြောင်ကြောင်လေးနှင့်ကြည့်နေသည့်Monbyoulကိုကြည့်လျက်ထိုလူသားကလက်မေးငေါ့ကာမေးလာသည်။ထိုအခါမှ သူမလေးကထိုလူသားကိုပါးချိုင့်ပေါ်သည်အထိပြုံးပြလာသည်။နို့နှစ်လိုအသားအရောင်နှင့်ခါးအထိရှိသည့်ဆံနွယ်ရှည်ရှည်ကသူမလေး၏အလှကိုပေါ်လွင်စေသည်။မျက်ခုံးတန်းတန်း၊နှုတ်ခမ်းမထူမပါးနှင့်မျက်၀န်းဝိုင်းဝိုင်းတို့ကမြင်သုအများကိုသွဲမတ်စေ၏။
ထိုလူသားမေးနေသည်ကိုပြန်မဖြေပါပဲငေးကြည့်နေသည့်အတွက်Monbyoulကပဲသူ့အစားပြန်ဖြေရပြန်သည်။
" ဟုတ် ! Jungkookkieရဲ့သူငယ်ချင်းပါ "
" တွေ့ရတာ၀မ်းသာပါတယ် ။ ကိုယ်ကအခုမှဘူဆန်မှာနေမှာ "
" ဟုတ် ! လိုအပ်တာရှင်ပြောပါ ။ "
Monbyoulကထိုလူသားနှင့်မိတ်ဖွဲ့နေပေမဲ့ကောင်ငယ်လေးကတော့မှိုင်ထွေထွေနှင့်အရှေ့တွင်ချထားသည့်ကော်ဖီခွက်ကိုငေးကြည့်နေသည်။ဤသည်ကိုMonbyoulကအားနာရသည်ကတကြောင်း၊မျက်နှာပျက်နေသည့်သူငယ်ချင်းကိုစိတ်မရှည်တော့၍တကြောင့်အားပါပါနှင့် jungkook၏ခြေထောက်အား စားပွဲအောက်မှကန်လိုက်သည်။
အကန်ခံရ၍အီစိမ့်အောင်နာကြင်သွားသည့်ကောင်ငယ်လေးကခြေထောက်ကိုနှိပ်နယ်ပြီးထိုအခါမှအသံစူးစူးထွက်လာသည်။
" ယားးး ! ဖြေးဖြေးကန်ပါဟ နာလိုက်တာ "
" စကားမပြောပဲနင်ကဘာလို့ငေးနေလဲ ?"
" အဲ့ဒါပါးစပ်ကခေါ်ပါလားလို့ !"
" နင် . . . . . . . . "
TH _ " ကဲ နှစ်ယောက်လုံးတော်ကြတော့ ။ ကိုယ်ပြီးရင်ဂျူတီ၀င်ဖို့ပြန်သွားရမှာ ဓာတ်ပုံတွေရော ?"
" အာ ! ဓာတ်ပုံတွေဒီမှာ ရပြီ "
Monbyoulယူလာပေးသည့်စက္ကူအိတ်အတိုင်းပင်ထိုလူသားအရှေ့တိုးပေးလိုက်သည်။ဓာတ်ပုံတပုံချင်းစီကြည့်ကာပြုံးလို့နေသည့်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်နေမှုကိုအတိုင်းသားမြင်နေရပါသည်။ထိုလူသား၏အပြုမူကိုမေးထောက်ကြည့်ကာပြုံးနေသည့်ကောင်လေးတယောက်ကလည်းပြုံးလို့နေ၏။ဒီလောက်လေးပျော်ရွှင်စေဖို့ပြုလုပ်ပေးရသည်ကတောင်ဤလောက်ထိပျော်ရွှင်စရာကောင်းတာ အရာရာကိုသာဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ဘယ်လောက်တောင်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းလိုက်မလဲ။
ဒါတွေထိုလူသားမတွေးမိလေသရော့လား။
TH _ " ဓာတ်ပုံတွေတအားလှတယ် ! နောက်တခါကျကိုယ့်ကောင်မလေးနဲ့အတူရိုတ်ပေးနော် ။ ကိုယ်အခုသွားတော့မယ် အချိန်မရှိတော့လို့ "
" အော် အင်း အင်း ။ ဂရုစိုတ်သွားနော် "
ကောင်ငယ်လေးကိုခေါင်းအသာငြိမ့်ပြကာထိုလူသွားထွက်သွားခဲ့ပါသည်။
ရင်အစုံဓားပါးတချောင်းနှင့်ထိုးမွှေ့သွားလိုစကားလုံးများကထိုလူသားထွက်သွားပြီးတာတောင်နားထဲအထပ်ထပ်ကြားယောင်လို့နေ၏။"နောက်တခါကျကိုယ့်ကောင်မလေးနဲ့အတူရိုတ်ပေးနော်"တဲ့
ရက်စက်လွန်းလှတဲ့ထိုလူသားပါပဲ။
အသည်းနှလုံးမရှိတဲ့ထိုလူသားပါပဲ။
" ပြောသွားတာကြားလား ?"
" ငါ့မှာလည်းနားပါတယ် ကြားတာပေါ့ ။ ကြေကွဲဖို့စကားလုံးရှာမတွေ့လို့ငြိမ်နေတာ ! နင်မြင်တယ်မလား ငါကသူ့အတွက်အဲ့လိုလူစားမျိုး "
" Jungkookkieရယ် "
" ငါ့ဇတ်လမ်းကမစခင်မှာပဲဇတ်သိမ်းသွားခဲ့ပြီ "
အောက်နှုတ်ခမ်းကိုအသာဖိကိုက်ကာတချက်ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်သည်။ထို့နောက်အေးဆက်နေပြီဖြစ်တဲ့ကော်ဖီကိုတချိုင့်ထဲမော့သောက်ချ၏။ခံစားချက်အစုံကိုကော်ဖီနှင့်အတူမျှောချလိုက်သလိုပါပဲ။သို့ပေမဲ့ကျူးလွန်းနေပြီးတဲ့အချစ်တွေကိုတော့ပြန်နှုတ်မရခဲ့ပါဘူး။
" အချစ်ဇတ်လမ်းတစ်ခုမှဗီလိန်ပါစမြဲတဲ့ ! အဲ့ဒါခင်များသိလား။ဒါပေမဲ့ကျနော်ကခင်များကိုအဖြူထည်သီးသန့်ချစ်ခဲ့တာ ဘာအရောင်ကာလာမှမပါခဲ့ဘူး။ဘာမလို၀န်တိုစိတ်မှမပါခဲ့ဘူး။ခင်များဘေးကမိန်းမပျိုလေးလိုတော့ကျနော့်မှာဆေးရောင်စုံခြယ်သပြီးမလှနိုင်တာကချို့ယွင်းချက်ပေါ့။
ယောကျာ်းတယောက်မို့မနူးညံ့ဘူးမထင်ပါနဲ့။ခင်များအတွက်ကျနော့်အချစ်ကဝါဂွမ်းဖတ်လိုပါပဲ နူးညံ့ပြီးဖြူစင်ပါတယ်"
~•~
" တီ တီ တီ !!!"
Mini martသို့၀ယ်စရာရှိ၍ခေတ္တခဏမျှထိုMini martရှေ့တွင်ကားကိုရပ်ထားခဲ့မိသည်။လိုအပ်တာ၀ယ်ခဲ့ပြီးပြန်ထွက်လာချိန် ရပ်ထားခဲ့ကားကိုရှေ့မှပိတ်၍ကားတစ်စီးကပိတ်ရပ်ထား၏။ထိုအခါကားကထွက်မရတော့ပါပဲကြားတွင်ပိတ်မိနေသည်။
" တီ တီ တီ !!!"
ကားထဲသို့၀င်၍ဟွန်းကိုသာအဆက်မပြက်တီး၍ဆူးညံနေသောကြောင့်လမ်းသွားလမ်းလာအကုန်လုံးကကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်လာကြသည်။ထိုအခါမိန်းမလှလေးတဦး ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကိုအသံထွက်အောင်ခြေလှမ်းစိတ်များနှင့်လျှောက်လာနေ၏။ဦးတည်ရာဟွန်းတီးနေသည့်လူလတ်ပိုင်းအရွယ်ထိုလူကြီးဆီသိုပင် ...
" ဒီမှာ ! ရှင်ဘာလို့ကားဟွန်းကိုအဆက်မပြက်တီးနေတာလဲ ?"
ထိုလူကြီးအရှေ့ခြေအစုံရပ်ပြီးဆိုလာသည့်မိန်းမလှလေးကလှပလွန်းသည့်ရုပ်ကလေးနှင့်ပင်မလိုက်ဖတ်အောင်စွာလွန်းနေခဲ့သည်။
" အဲ့ဒါမင်းကားမလား အခုဖယ်ပေး ! ကားကိုမလွတ်မကျွတ်ဖြစ်အောင်ဘယ်လိုများရပ်ခဲ့တာလဲ မင်းမှာဉာဏ်မရှိဘူးလား ?"
" ရှင်တောင်နောက်ကားနဲ့လွတ်အောင်ရပ်ခဲ့လို့လား ?"
" အဲ့ကားကပါကင်အပြီးထိုးလိုက်ပြီထင်လို့ ရပ်မိတာပေါ့ "
" ကျမလည်းအဲ့လိုပဲပေါ့ ။ ရှင်ကျမကိုအခုပြန်တောင်းပန် !"
" မင်းစိတ်ရောမှန်းသေးရဲ့လား ? သွားစမ်းပါ ကားစက်နှိုးပြီးငါ့ကားရှေ့ကအမြန်ဖယ်ပေး "
" ရှင် !!"
" သွားလို့ပြောနေတယ် !"
ထိုလူကြီးကပြောဆိုလျက် ကားထဲသို့၀င်ထိုင်ဖို့အတွက်ကားတံခါးဖွင့်ပြီးပြင်နေသည့်အခါမိန်းမလှေလေးကကားတခါးကိုလှမ်းဆွဲသည်။ဤသို့အခြေနေကြောင့်စိတ်အခြေနေမဟန်တော့သည့်ထိုလူကြီးမိန်းမလေးကိုမရည်ရွယ်ပါပဲလက်မောင်းမှတွန်းထုပ်မိသည်။
တွန်းထုပ်ခြင်းခံလိုက်ရသည့်မိန်းမလှလေးကအရှိန်နှင့်အနောက်သို့ဖင်ထိုင်ရက်လဲ့ကျသွားခဲ့၏။နာကြင်သွားရသည့်အတွက်ညည်းငြူမိသည်။
" အားးး နာလိုက်တာ "
" ဟေ့ ခင်များ ! မိန်းကလေးတယောက်ကို "
ထိုမိန်းမလှလေး၏နောက်ကျောမှထွက်လာသည့်အသံဖြစ်သည်။ထို့နောက်မိန်းမလှလေးကိုဆွဲထူးပေးပြီးမက်တပ်ရပ်စေ၏။ဘာရယ်ညာရယ်မသိပါပဲစကားအခြေအတင်များနေရင်းနှင့်ထိုမိန်းမလှလေးပြုတ်ကျသွားသည်ကိုလမ်းလျှောက်လာသည့်ချာတိတ်လေးမြင်ခဲ့ရပြီး ဘယ်သူမှားမှာခံရသည်ကမိန်းမသားဖြစ်နေ၍ကူညီရပြန်သည်။
" မင်းကဘာသိလို့၀င်ပါနေတာလဲ ?"
" ဘာမှမသိဘူး ။ ဒါပေမဲ့မိန်းကလေးတယောက်ကိုလူမြင်ကွင်းမှာလက်ပါတာတော့မသင့်တော်ဘူး "
" မင်းလေးကလည်းအလာကြီးပါလား ။ ငါ့ကိုမပြောခင်မင်းဘေးကမိန်းမကိုကားအရင်ဖယ်ခိုင်းလိုက် ဒါဆိုပြီးသွားပြီ "
" ခင်များကလည်းလက်ပါသေးတယ် စကားပြောတာကလည်းဒေါက်မကျိုးဘူး ...... !"
" တော်ပြီ ! အစ်မကားရွှေ့ပေးမှာမို့မင်းလည်းရန်မဖြစ်နဲ့တော့ "
မိန်းမလှလေးကသူ့ကိုယ်သူ"အစ်မ"ဟုသုံးနှုန်းကာပြောဆိုပြီးကားပေါ်သို့သွားကာကားစက်နှိုးသည်။ထို့နောက်လွတ်ရာကျွတ်ရာသို့ကားရွှေ့သွား၏။မျက်၀န်းအစုံပြူးကျယ်ပြီးကြောင်ကြည့်နေသည်ကချာတိတ်လေးပါ။ထိုအခါချာတိတ်လေးရှေ့ကကားပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့်လူကြီး၏စကားသံထွက်လာခဲ့သည်။
" ဒီမှာချာတိတ် ! နောက်တစ်ခါပြသနာကိုမသိပဲနဲ့၀င်မပါနဲ့ ကြားလား ?"
ချာတိတ်လေးကိုထိုသို့ပြောဆိုကာထိုလူကြီးကားလေးတရှိန်ထိုးမောင်ထွက်သွားခဲ့သည်။ကျန်ခဲ့သည့်ကောင်လေးကဒေါသထွက်ကာ တောက်ခေါက်ပြီးကျန်ခဲ့ရ၏။ထွက်သွားကားလေးကိုမျက်၀န်းတဆုံးလိုက်လံကြည့်ကာပါးစပ်ကနှုတ်ခမ်းပါးလေးလှုတ်ခပ်လှုတ်ခပ်လုပ်ပြီးရေရွတ်နေသေးသည်။
" ကျေးဇူးပဲနော် !"
အသံစူးစူးလေးနောက်ကျောမှထွက်လာသည့်အတွက်လှည့်ကြည့်မိသည်။ရင်းနှီးလွန်းသည့်မျက်နှာပိုင်ရှင်လေးမို့မျက်မှောင်ကြုံ့ကာချာတိတ်လေးစဉ်းစားနေ၏။မည့်အရပ်မှာတွေ့ဆုံခဲ့သည်ကိုစဉ်းစားမရပေမဲ့လည်းထိုမိန်းမလှလေးကိုရင်းနှီးသလိုခံစားနေရတော့ခက်သား။
" တွေ့ဖူးတယ်လို့တွေးနေတာလား ။ Naeunလေ Kim Taehyungရဲ့ချစ်သူ "
" အာ ! အခုမှမှတ်မိတော့တယ် ။ တယောက်ထဲလား ဟျောင်းရောပါမလာဘူးလား ?"
" အင်း သူကခွဲစိတ်ရမဲ့လူနာရှိနေတော့နောက်ကျမယ်ဆိုလို့ အစ်မအရင်ပြန်တာ ။ ပြန်မလို့မလား အစ်မလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ "
" အာညီးးး နေပါစေ ကျနော်၀င်စရာရှိသေးတယ် ။ အခုနပြုတ်ကျတာနာနေသေးလား ? နောက်တခါတယောက်ထဲအမပြန်ပါနဲ့အန္တရာယ်များတယ် "
" OkOk ! အဲ့ဒါဆိုအစ်မသွားပြီနော် "
" ဟုတ် !"
တဖက်သက်ချစ်ရသူရဲ့ဆိုင်သူဆီမှနွေးထွေးစွာဆက်ဆံခံရသည့်အခါနှလုံးသားမှအပြစ်ရှိလိုခံစားရပြန်သည်။အပြုံးနုနုနှင့်ပြုံးပြကာသူမလေးထွက်သွားတော့မှချုပ်တည်းထားသည့်စိတ်တို့ကိုလွှတ်ချမိ၏။
မုသားနှင့်လိမ်ညာပြီးအတူမပြန်နိုင်ခဲ့သည်က အစိုးမရတဲ့စိတ်ကြောင့်ဖြစ်သည်။သူမဆီမှနူးညံ့တဲ့အရာတွေကိုထပ်ပြီးရနေမယ်ဆိုလျှင် ထိုလူသားကိုတသက်လုံးလက်လွှတ်လိုက်ရမည်လေ။မဝံ့မရဲနှင့်ဆက်ချစ်ဖို့အခိုင်အမာချထားခဲ့သည့်ဆုံးဖြတ်ချက်တွေဟာနာရီပိုင်းမှာတင်ကျိုးပဲ့သွားခဲ့ရပြီ။
ကျိုးပဲ့နေသည့်မျှော်လင့်ချက်နှင့် ရှေ့ဆက်ရမည့်ချစ်ခြင်းဖြစ်သည်။
♥ BLACK LOTUS ♥
~•~
@leeyunar (May 29,2021)
#Noona
Note :: sad type ficဖြစ်ပြီးမငိုရရင်သာ့ကိုပြောပါနော်။Coverလေးပြောင်းထားတယ် လှလားဟင်:'(ကိုယ့်ဖာသာeditထားတာ:'(