Unicode
ညနေရုံးဆင်းတော့....ရဲရင့် မိုးဦးကို စကားပြောဖို့ပြင်ရသည်။
မြတ်နိုးရော အပြင်မှာစောင့်နေသည်။
သူလဲ လိုအပ်ရင်တောင်းပန်ဖို့ပေါ့။
"အကို....အကိုမိုးဦး..."
ရဲရင့်အသံတုန်တုန်နှင့်ခေါ်သည်။
"ဟင်.....အော ... ရဲရင့်...ပြောစရာရှိလို့လား"
"ကျွန်တော့်ကြောင့်အလုပ်ထွက်တာလား အကို....ဒါဆိုရင်တော့....ကိုမိုးဦးရယ်.....ကျွန်တော် အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်....အေးချမ်း ကျွန်တော့်ကြောင့် ပြသနာဖြစ်ရတာပါ...."
"ဟာ....ရဲရင့်....မဟုတ်ပါဘူးကွာ.....အေး...အေး..sorry ငါ့ညီရာ....ကိုယ်တစ်ကယ်မတွေးမိခဲ့တာ....မင်းကြောင့်လို့ထင်သွားတာလား.... sorry ကွာ"
မိုးဦး ရဲရင့်ဘက်ကို မတွေးမိခဲ့ဘူးလေ။ ရဲရင့်ခမျာ သူ့ကြောင့်လို့တွေးနေမှာပေါ့။တကယ်က သော့်အတွက်ပဲတွေးခဲ့မိတာ....ရဲရင့်ဘက်ကို တွေးကိုမတွေးမိ။
"တကယ်လား..အကိုရာ...ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းလွန်းလို့ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ"
"တကယ်ပါကွာ....တကယ်...မင်းကြောင့်မဟုတ်ပါဘူးကွာ"
ရဲရင့်ကို မိုးဦး အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြထားလိုက်သည်။
သော် ရန်ကုန်မှာ အိမ်တွင်းပုန်းလုပ်နေလို့မဖြစ်ကြောင်း...အပြင်ထွက်ရင်လဲ မိုးဦးက စိတ်မချတော့။ ဒါကြောင့် ၂၄နာရီတူတူရှိရဖို့ ရန်ကုန်ကိုစွန့်ခွာချင်သည်ဖြစ်ကြောင်းပေါ့။
"အလုပ်က ရဲရင့်တို့ မြင့်မိုရ်တို့ မြတ်နိုးတို့ရှိနေလို့ ကိုယ်စိတ်ချပါတယ်....မသိတာ မရှင်းတာရှိရင် အချိန်မရွေးဖုန်းဆက်ပေါ့....ပြီးတော့....သော့်ကို ရန်ကုန်မှာမထားချင်တာကြောင့်ပါပဲ ကျန်တာဘာမှစိတ်ထဲမထားနဲ့..ရဲရင့်က ကိုယ့်ညီပဲလေ"
ရဲရင့်....ခေါင်းလေးညိမ့်ကာသာ။
.
.
.
"သော်....သည်းသော်လေး"
သော် စာလုပ်နေတာ....ကိုက ကုတင်ကနေလှမ်းခေါ်နေတာပါ။
"ဗျာ...ကို...အိပ်နှင့်ပါလား"
"သော် စာပြီးတော့မှာလား.....ကို ပြောစရာရှိလို့"
"ဒါဆို ခဏပဲနော်.....ကို"
သော့်ကို စောင့်နေရင်း....မိုးဦး အနာဂတ်အတွက်အစီအစဥ်ချကာနေမိသည်။
သော်လေး....ပျော်ရွှင်ဖို့....အေးချမ်းဖို့။
"ကို...."
မိုးဦးရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်ကာခေါ်သည်။
"အင်း.....သည်းသော်လေး...ကို မေးချင်တာရှိတယ်...."
"ဘာမေးမှာလဲ မေးလေ"
"သော်....ကိုတို့မြို့လေးကို ပြန်ချင်လား"
"ဟင့်အင်း....."
မျက်နှာပျက်ကာ ချက်ချင်းဖြေသည်။
မျက်လုံးဝိုင်းတွေပြူးကျယ်ကာ မိုးဦးရင်ခွင်ထဲမှထပြီး မိုးဦးကို နားမလည်သလိုငေးကြည့်နေသည်။
"သော် မပြန်ချင်ရင်မပြန်ရပါဘူးကွာ...ကိုက ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာပါ....ချစ်ကလေးက ငိုတော့မလို့လား"
သော့်ပါးလေး ဆွဲရင်း မိုးဦးပြောတော့မှ....မျက်တောင်လေးပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်နှင့် ကြည့်နေသည်။
"သော်ကလေ......မပြန်ချင်ဘူး...သိလား ကို...ဒါပေမဲ့...ပြန်မှတော့ဖြစ်မယ်ထင်တယ်...."
"ဟုတ်လား...ဘာဖြစ်လို့လဲ သော်လေး"
"အဖွားက သော့်ကို အိမ်အမွေပေးခဲ့တာလေ....သော် စာချုပ်ကိုဖွက်ထားခဲ့တာ....ပြန်ပေးချင်လို့"
"အင်း...ပေးရမှာပေါ့"
"သော်....စာမေးပွဲ ဖြေပြီးရင်...သွားပြန်ပေးရအောင်....နော်..... ကို.....ပြီးရင်တော့...သော်တို့ အဲ့မြို့ကို ဘယ်တော့မှ မပြန်ဘူး သိလား ကို....သော် အရမ်းကြောက်တယ်...ဘာမှပြန်မတွေးချင်ဘူး"
"အင်းပါ....အင်းပါ သော်ရယ်....သော်လေးစိတ်ညစ်မဲ့အလုပ် တစ်ခုမှမလုပ်စေရဘူးကွာ...သော့်သဘောဖြစ်စေရမယ်"
"သော်ကလဲ...အရာရာ ကို့သဘောပါပဲ...ဒါလေးတစ်ခုပဲ သော် တောင်းဆိုချင်တာပါ.... သော်က... သော်က.. ကြောက်လို့"
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့ ခေါင်းလေးကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ရင်း......
"စာမေးပွဲ ပြီးရင် ဘယ်မှအရင်မသွားရပါဘူး.....ကိုနဲ့ လက်ထပ်ရမယ်လေ"
"လက်မှတ်ပဲထိုးကြမလား ကို....တရားဝင်ခွင့်ပြုထားတာမှမဟုတ်တာ... တော်ကြာ.... "
"အင်းပါ.....ကို စီစဥ်ပြီးပြီ...သော်...လက်မှတ်ထိုးမယ် ပြီးရင် ရင်းနှီးတဲ့မိတ်ဆွေတွေနဲ့... ကုမ္ပဏီကလူတွေ... သူငယ်ချင်းတွေကို ညဘက် dinner ကျွေးမယ်လေ"
"ကို...စီစဥ်ပြီးပြီ...ဟုတ်လား"
မယုံသလို ပြန်မေးနေသေးသည်။
သူ့ကို ချစ်လွန်းလို့...ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ စောင့်မှမစောင့်နိုင်တော့တာ မသိဘူးလား။ မြန်လေကောင်းလေ အကုန်စီစဥ်နေတာပေါ့။
တရားဝင်ခွင့်မပြုလို့ပဲ ဒီလောက်လုပ်ရတာ။ တကယ်ဆို မိုးဦး တလောကလုံးကို ကြေငြါပစ်ချင်တာပါ။
သော်က မိုးဦးအပိုင်ပါလို့။
ခုလဲ သော်က မိုးဦးအပိုင်ဆိုပေမဲ့....အားမရဘူး။ တကယ်ပြောတာ.....
ချစ်သူနဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်ဆိုတာ တူမှမတူတာ။
ချစ်သူက ဆိုင်သာဆိုင်သည် မပိုင်။
အိမ်ထောင်ဖက်က ဆိုင်သည် ပိုင်သည်။
သူနှင့်ပတ်သက်သမျှ....ခြွင်းချက်မရှိ မိမိအပိုင်။
သူနာဖျားရင် ကိုယ်ပြုစုရမည်။
ကိုယ်နာဖျားရင် သူပြုစုရမည်။
တစ်ခုရှိရင် တစ်ဝက်စီ ဝေမျှခံစားခွင့်ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိကြရသည်။ ဆင်းရဲတူတူ ချမ်းသာတူတူပင်ဖြစ်သည်။
ချစ်သူက အချစ်ကို အခြေခံသည်။
အိမ်ထောင်ဖက်က သစ္စာ မေတ္တာ အချစ် နှင့်အတူ အရာအားလုံးဝေမျှကြရမည့် တစ်ဦးတည်းသော ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ရာ....အသည်းနင့်ရတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော တန်ဖိုးဖြတ်မရသူလေ။
အိမ်မက်တွေ အတူတူမက်ကြရမည်။
အနာဂတ်ကိုအတူတူပုံဖော်ကြမည်။
စိတ်ကူးသမျှ ထပ်တူကျဖို့ ညှိနှိုင်းကြရမည်။
တစ်ခါတစ်ရံ....သဘောထား ကွဲလွဲကြမည်။
တစ်ခါတစ်ရံ....အချစ်စမ်းကြမည်။
တစ်ခါတစ်ရံ....ကြည်နူးမည်။
တစ်ခါထက်တစ်ခါ ပိုတိုးချစ်ကြမည်။
ကြားလေသွေးရင် ဝေးမှာစိုးသည့်အလား တိုးဖက်ထားမည်။
ချစ်သူဘဝ မတင့်တယ်သောအရာတွေ များသည်။
စောင့်ထိန်းရန်များသည်။
အိမ်ထောင်သည်ဘဝကတော့ ထိုသို့မဟုတ်တော့ပါ။
လူအများရှေ့ ဆင်ခြင်ရသည်ဆိုပေမဲ့လေ.....နှစ်ယောက်ထဲတော့ စိတ်တိုင်းကျ ချစ်ခွင့်ရှိသည်မှလား။
ကိုယ့် အသည်းပေါက်ကို ခံတွင်းထဲ ထည့်ငုံထားချင်သည်။ဘာမှငဲ့စရာမလိုဘူးလေ။ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်နေမှပဲဟာ။
အရမ်းချစ်ပစ်ချင်သည်။ ဒါလဲ ငဲ့စရာမလို......ကိုယ် ပိုင်ဆိုင်သည့် သူလေ။
ခုတော့...မိုးဦး.....သော့်အပေါ် အများကြီး ဆင်ခြင်ရသည်။
စာမေးပွဲလဲရှိသည်။ ပြီးတော့ သော်က အချစ်နယ်ကျွံတာ သိပ်အသားမကျရှာ။ ဒါကြောင့် သော့်မှာ ပိုပြီးနာကျင်ရသည်။ မိုးဦးအလိုကို လိုက်လျောပြီးရင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါပဲချစ်လိုက်...နောက်နေ့ မဖျားရုံတမယ်။
အဲ့လောက်ထိ......အချစ်ကြမ်းသည့်ဒဏ်မခံနိုင်သူပါ။
လက်ထပ်ပြီးရင်တော့ သော့် စိတ်ခံစားချက်တစ်မျိုးဖြစ်သွားနိုင်သည်။
သော့်စိတ်တွေ မိုးဦးအပေါ်ပုံချဖို့.....မိုးဦးကြိုးစားမည်။
ကြိုးကို ကြိုးစားရမည်။ဒါအရေးကြီးဆုံး😉😉
ခု....သော့်စိတ်က မိုးဦးအပေါ် ဘယ်လောက်ပုံထားပါစေ။ အချစ်ကြမ်းသည့်အချိန်ရောက်ရင်....လန့်နေမြဲ....ကြောက်နေမြဲ.....ရှက်နေမြဲ။
"သော်.....honey moon ဘယ်သွားချင်လဲ"
"ဟင်......အင်းးးးး"
မျက်လုံးလေး ထောင့်ကပ်ကာစဥ်းစားခန်းဝင်နေသည်။
ချစ်လိုက်ရတာ သည်းသော်ရယ်။
ကဲ.....ပြောစမ်း.....ကမ္ဘာမြေအဆုံးထိ ကို လိုက်ပို့ပါ့မယ်....စကြာဝဠာအထိလား.....ကို လိုက်ပို့ပါ့မယ် သည်းသော်ရယ်။
"ကို.....သိလား...."
ဝမ်းသာအားရမေးသံ....သူ သိသွားပြီပေါ့ honey moon ထွက်ချင်နေတဲ့နေရာ
"အင်း....အင်း....ပြောပြပါအုံး...ကိုယ့်အချစ်ကဘယ်သွားချင်တာလဲ"
"သော် ပြောဖူးတယ်လေ ကိုရယ်....ဦးလေးသန်းတို့ရွာလေ.....အရမ်းသာယာတာပါဆို....သော်သွားလည်ချင်တယ် ကို....အဲ့ရွာလေးကို သော်ချစ်တယ်"
"ဒါပေါ့....သော်လေး ကြိုက်တဲ့နေရာသွားမယ်လေ....ဒါနဲ့ သည်းသော်က အဲ့ရွာကိုအရမ်းသဘောကျတာလား"
"ဟုတ်....ကို...အရမ်းသဘောကျတယ်....ရွာလေးက သာယာလို့"
မျက်နှာလေးကို ဝင်းပလို့...အသံေလးများရွှင်လို့...မျက်လုံးလေးများအရောင်တလက်လက်..... တကယ်ကြီး သော် သဘောကျတာပဲကိုး။
"အဲ့....ရွာမှာ အပြီးနေချင်လား....သော်"
"တကယ်လား....ကို...နေမယ်.... နေမယ်လေ..... ဟင်... ကို့အလုပ်ကရန်ကုန်မှာပဲဟာ....ကိုနော်...မဖြစ်နိုင်တာနဲ့ လူကိုနောက်တယ်"
"ကို့ သည်းသော် ဖြစ်ချင်ရင် အားလုံးဖြစ်နိုင်တယ်.... ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ"
မိုးဦး....သော်ရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဆွဲကာပြောသည်။
"ဟို.....ကိုရယ်.....သော်ပြောတာက ရုတ်တရက် အဲ့ရွာလေးသတိရလို့ ပြောမိတာပါ.....အပြီးနေဖို့တော့.... သော့်အတွက်နဲ့ လုပ်လို့ဖြစ်ပါ့မလား...ကို့က အရေးကြီးဆုံး"
မိုးဦးမေးဖျားကိုလှမ်းနမ်းရင်း...အချွဲပိုလိုက်သေးသည်။
ဒီက မကြွေဘူးဆိုတော့......လုပ်နေလိုက် သည်းသော်လေးရေ။
"သော်ရယ်.....ကို့ကိုယုံပါ....အရမ်း..... အရမ်း....ချစ်လို့....အားလုံးပုံအပ်ပေးချင်တယ်....ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
.
.
ကိုကလေ.....သော့်ကို ရူးအောင်လို့ စကားတွေတတ်နေတာ။
သော် စာမေးပွဲရှိလို့တဲ့....အိမ်အလုပ်သိပ်ကိုမခိုင်းတော့။ အားလုံးလိုလို ကိုကပဲ ရုံးမသွားခင်မှီအောင်လုပ်သည်။
အတူနေဖို့ဆို လုံးဝမတောင်းဆိုတော့။
လက်ထပ်ဖို့တော့ ခဏ ခဏပြောပေမဲ့ပေါ့.....
နမ်းလဲ သိပ်မနမ်းတော့.....ကိုက နမ်းမိရင် သော့်ကို ကြမ်းမိမှာစိုးလို့ ဆိုလားပဲ။
သော်ကတော့.....ကိုတောင်းဆိုလာခဲ့ရင်.....ဘယ် အင်အားနဲ့ ငြင်းရမှာလဲ။
ကို့ အနမ်းတွေနဲ့တင် လူက မူးမေ့ချင်တာ အခါခါလေ။
ကို့အနမ်းတွေ သော် စွဲလမ်းနေပြီ။
ကို့အနမ်းတွေ လွမ်းသည်။ အရမ်းလွမ်းမိသည်။
တွေးရင်း..... သော့်ကိုငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကို့လည်ပင်းဆီ သော့်လက်လေးများ ရောက်သွားသည်။
"ကို...."
တုန်ရီလှိုက်မောနေတဲ့....အသံတိုးဖွဖွ....
"ဟင်....သည်းသော်"
"သော်.....ကို့ကို နမ်းချင်တယ်"
မိုးဦး ခေါင်းငုံ့ပေးလိုက်တော့.....နှုတ်ခမ်းဆီကို လာထိတဲ့ လက်လေးတွေ...မိုးဥွီး မေးဖျားကနေဆွဲမော့်ကာ....
လည်ပင်းကို သော် စုပ်ယူသည်။ နမ်းသည်။ ဖွဖွလေး....နမ်းသည်။စိတ်တိုင်းကျအကြာကြီး နမ်းသည်။ မိုးဦးလို ကိုက်တော့မကိုက်ပါ။
ပြီးမှ မိုးဦး နှုတ်ခမ်းဆီ....သူ့နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကပ်လာသည်။တကယ်တမ်း နမ်းဖို့တောင်းဆိုတာ သော် ဆိုပေမဲ့ နမ်းတော့ မိုးဦးပါပဲ။
တရှိုက်မက်မက်နမ်းမိသည်။ ညင်သာဖို့လဲမမေ့။
နမ်းမဝဘူး။ ထပ်ကာ ထပ်ကာ အနမ်းလှိုင်းလုံးကြီးပေါ်မှာ.....
ချစ်တယ်...သော်ရယ်.....
ကို အရမ်းချစ်တယ် သည်းသော်ရယ်........
.
.
.
.
.
.
.
ဆက်ရန်.....................
Zawgyi
Unicode
ညေန႐ုံးဆင္းေတာ့....ရဲရင့္ မိုးဦးကို စကားေျပာဖို႔ျပင္ရသည္။
ျမတ္နိုးေရာ အျပင္မွာေစာင့္ေနသည္။
သူလဲ လိုအပ္ရင္ေတာင္းပန္ဖို႔ေပါ့။
"အကို....အကိုမိုးဦး..."
ရဲရင့္အသံတုန္တုန္ႏွင့္ေခၚသည္။
"ဟင္.....ေအာ ... ရဲရင့္...ေျပာစရာရွိလို႔လား"
"ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္အလုပ္ထြက္တာလား အကို....ဒါဆိုရင္ေတာ့....ကိုမိုးဦးရယ္.....ကြၽန္ေတာ္ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္....ေအးခ်မ္း ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ျပသနာျဖစ္ရတာပါ...."
"ဟာ....ရဲရင့္....မဟုတ္ပါဘူးကြာ.....ေအး...ေအး..sorry ငါ့ညီရာ....ကိုယ္တစ္ကယ္မေတြးမိခဲ့တာ....မင္းေၾကာင့္လို႔ထင္သြားတာလား.... sorry ကြာ"
မိုးဦး ရဲရင့္ဘက္ကို မေတြးမိခဲ့ဘူးေလ။ ရဲရင့္ခမ်ာ သူ႕ေၾကာင့္လို႔ေတြးေနမွာေပါ့။တကယ္က ေသာ့္အတြက္ပဲေတြးခဲ့မိတာ....ရဲရင့္ဘက္ကို ေတြးကိုမေတြးမိ။
"တကယ္လား..အကိုရာ...ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႔ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ"
"တကယ္ပါကြာ....တကယ္...မင္းေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူးကြာ"
ရဲရင့္ကို မိုးဦး အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပထားလိုက္သည္။
ေသာ္ ရန္ကုန္မွာ အိမ္တြင္းပုန္းလုပ္ေနလို႔မျဖစ္ေၾကာင္း...အျပင္ထြက္ရင္လဲ မိုးဦးက စိတ္မခ်ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ၂၄နာရီတူတူရွိရဖို႔ ရန္ကုန္ကိုစြန့္ခြာခ်င္သည္ျဖစ္ေၾကာင္းေပါ့။
"အလုပ္က ရဲရင့္တို႔ ျမင့္မိုရ္တို႔ ျမတ္နိုးတို႔ရွိေနလို႔ ကိုယ္စိတ္ခ်ပါတယ္....မသိတာ မရွင္းတာရွိရင္ အခ်ိန္မေ႐ြးဖုန္းဆက္ေပါ့....ၿပီးေတာ့....ေသာ့္ကို ရန္ကုန္မွာမထားခ်င္တာေၾကာင့္ပါပဲ က်န္တာဘာမွစိတ္ထဲမထားနဲ႕..ရဲရင့္က ကိုယ့္ညီပဲေလ"
ရဲရင့္....ေခါင္းေလးညိမ့္ကာသာ။
.
.
.
"ေသာ္....သည္းေသာ္ေလး"
ေသာ္ စာလုပ္ေနတာ....ကိုက ကုတင္ကေနလွမ္းေခၚေနတာပါ။
"ဗ်ာ...ကို...အိပ္ႏွင့္ပါလား"
"ေသာ္ စာၿပီးေတာ့မွာလား.....ကို ေျပာစရာရွိလို႔"
"ဒါဆို ခဏပဲေနာ္.....ကို"
ေသာ့္ကို ေစာင့္ေနရင္း....မိုးဦး အနာဂတ္အတြက္အစီအစဥ္ခ်ကာေနမိသည္။
ေသာ္ေလး....ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔....ေအးခ်မ္းဖို႔။
"ကို...."
မိုးဦးရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးတိုးဝင္ကာေခၚသည္။
"အင္း.....သည္းေသာ္ေလး...ကို ေမးခ်င္တာရွိတယ္...."
"ဘာေမးမွာလဲ ေမးေလ"
"ေသာ္....ကိုတို႔ၿမိဳ႕ေလးကို ျပန္ခ်င္လား"
"ဟင့္အင္း....."
မ်က္ႏွာပ်က္ကာ ခ်က္ခ်င္းေျဖသည္။
မ်က္လုံးဝိုင္းေတြျပဴးက်ယ္ကာ မိုးဦးရင္ခြင္ထဲမွထၿပီး မိုးဦးကို နားမလည္သလိုေငးၾကည့္ေနသည္။
"ေသာ္ မျပန္ခ်င္ရင္မျပန္ရပါဘူးကြာ...ကိုက ဒီတိုင္းေမးၾကည့္တာပါ....ခ်စ္ကေလးက ငိုေတာ့မလို႔လား"
ေသာ့္ပါးေလး ဆြဲရင္း မိုးဦးေျပာေတာ့မွ....မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
"ေသာ္ကေလ......မျပန္ခ်င္ဘူး...သိလား ကို...ဒါေပမဲ့...ျပန္မွေတာ့ျဖစ္မယ္ထင္တယ္...."
"ဟုတ္လား...ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေသာ္ေလး"
"အဖြားက ေသာ့္ကို အိမ္အေမြေပးခဲ့တာေလ....ေသာ္ စာခ်ဳပ္ကိုဖြက္ထားခဲ့တာ....ျပန္ေပးခ်င္လို႔"
"အင္း...ေပးရမွာေပါ့"
"ေသာ္....စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးရင္...သြားျပန္ေပးရေအာင္....ေနာ္..... ကို.....ၿပီးရင္ေတာ့...ေသာ္တို႔ အဲ့ၿမိဳ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ မျပန္ဘူး သိလား ကို....ေသာ္ အရမ္းေၾကာက္တယ္...ဘာမွျပန္မေတြးခ်င္ဘူး"
"အင္းပါ....အင္းပါ ေသာ္ရယ္....ေသာ္ေလးစိတ္ညစ္မဲ့အလုပ္ တစ္ခုမွမလုပ္ေစရဘူးကြာ...ေသာ့္သေဘာျဖစ္ေစရမယ္"
"ေသာ္ကလဲ...အရာရာ ကို႔သေဘာပါပဲ...ဒါေလးတစ္ခုပဲ ေသာ္ ေတာင္းဆိုခ်င္တာပါ.... ေသာ္က... ေသာ္က.. ေၾကာက္လို႔"
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာတဲ့ ေခါင္းေလးကို ဖိကပ္နမ္းရွိုက္ရင္း......
"စာေမးပြဲ ၿပီးရင္ ဘယ္မွအရင္မသြားရပါဘူး.....ကိုနဲ႕ လက္ထပ္ရမယ္ေလ"
"လက္မွတ္ပဲထိုးၾကမလား ကို....တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားတာမွမဟုတ္တာ... ေတာ္ၾကာ.... "
"အင္းပါ.....ကို စီစဥ္ၿပီးၿပီ...ေသာ္...လက္မွတ္ထိုးမယ္ ၿပီးရင္ ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႕... ကုမၸဏီကလူေတြ... သူငယ္ခ်င္းေတြကို ညဘက္ dinner ေကြၽးမယ္ေလ"
"ကို...စီစဥ္ၿပီးၿပီ...ဟုတ္လား"
မယုံသလို ျပန္ေမးေနေသးသည္။
သူ႕ကို ခ်စ္လြန္းလို႔...ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လြန္းလို႔ ေစာင့္မွမေစာင့္နိုင္ေတာ့တာ မသိဘူးလား။ ျမန္ေလေကာင္းေလ အကုန္စီစဥ္ေနတာေပါ့။
တရားဝင္ခြင့္မျပဳလို႔ပဲ ဒီေလာက္လုပ္ရတာ။ တကယ္ဆို မိုးဦး တေလာကလုံးကို ေၾကျငါပစ္ခ်င္တာပါ။
ေသာ္က မိုးဦးအပိုင္ပါလို႔။
ခုလဲ ေသာ္က မိုးဦးအပိုင္ဆိုေပမဲ့....အားမရဘူး။ တကယ္ေျပာတာ.....
ခ်စ္သူနဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ဆိုတာ တူမွမတူတာ။
ခ်စ္သူက ဆိုင္သာဆိုင္သည္ မပိုင္။
အိမ္ေထာင္ဖက္က ဆိုင္သည္ ပိုင္သည္။
သူႏွင့္ပတ္သက္သမွ်....ႁခြင္းခ်က္မရွိ မိမိအပိုင္။
သူနာဖ်ားရင္ ကိုယ္ျပဳစုရမည္။
ကိုယ္နာဖ်ားရင္ သူျပဳစုရမည္။
တစ္ခုရွိရင္ တစ္ဝက္စီ ေဝမွ်ခံစားခြင့္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိၾကရသည္။ ဆင္းရဲတူတူ ခ်မ္းသာတူတူပင္ျဖစ္သည္။
ခ်စ္သူက အခ်စ္ကို အေျခခံသည္။
အိမ္ေထာင္ဖက္က သစၥာ ေမတၱာ အခ်စ္ ႏွင့္အတူ အရာအားလုံးေဝမွ်ၾကရမည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ရာ....အသည္းနင့္ရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ တန္ဖိုးျဖတ္မရသူေလ။
အိမ္မက္ေတြ အတူတူမက္ၾကရမည္။
အနာဂတ္ကိုအတူတူပုံေဖာ္ၾကမည္။
စိတ္ကူးသမွ် ထပ္တူက်ဖိဳ႕ ညွိႏွိုင္းၾကရမည္။
တစ္ခါတစ္ရံ....သေဘာထား ကြဲလြဲၾကမည္။
တစ္ခါတစ္ရံ....အခ်စ္စမ္းၾကမည္။
တစ္ခါတစ္ရံ....ၾကည္ႏူးမည္။
တစ္ခါထက္တစ္ခါ ပိုတိုးခ်စ္ၾကမည္။
ၾကားေလေသြးရင္ ေဝးမွာစိုးသည့္အလား တိုးဖက္ထားမည္။
ခ်စ္သူဘဝ မတင့္တယ္ေသာအရာေတြ မ်ားသည္။
ေစာင့္ထိန္းရန္မ်ားသည္။
အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ေတာ့ပါ။
လူအမ်ားေရွ႕ ဆင္ျခင္ရသည္ဆိုေပမဲ့ေလ.....ႏွစ္ေယာက္ထဲေတာ့ စိတ္တိုင္းက် ခ်စ္ခြင့္ရွိသည္မွလား။
ကိုယ့္ အသည္းေပါက္ကို ခံတြင္းထဲ ထည့္ငုံထားခ်င္သည္။ဘာမွငဲ့စရာမလိုဘူးေလ။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ျဖစ္ေနမွပဲဟာ။
အရမ္းခ်စ္ပစ္ခ်င္သည္။ ဒါလဲ ငဲ့စရာမလို......ကိုယ္ ပိုင္ဆိုင္သည့္ သူေလ။
ခုေတာ့...မိုးဦး.....ေသာ့္အေပၚ အမ်ားႀကီး ဆင္ျခင္ရသည္။
စာေမးပြဲလဲရွိသည္။ ၿပီးေတာ့ ေသာ္က အခ်စ္နယ္ကြၽံတာ သိပ္အသားမက်ရွာ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာ့္မွာ ပိုၿပီးနာက်င္ရသည္။ မိုးဦးအလိုကို လိုက္ေလ်ာၿပီးရင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါပဲခ်စ္လိုက္...ေနာက္ေန႕ မဖ်ား႐ုံတမယ္။
အဲ့ေလာက္ထိ......အခ်စ္ၾကမ္းသည့္ဒဏ္မခံနိုင္သူပါ။
လက္ထပ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေသာ့္ စိတ္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားနိုင္သည္။
ေသာ့္စိတ္ေတြ မိုးဦးအေပၚပုံခ်ဖိဳ႕.....မိုးဦးႀကိဳးစားမည္။
ႀကိဳးကို ႀကိဳးစားရမည္။ဒါအေရးႀကီးဆုံး😉😉
ခု....ေသာ့္စိတ္က မိုးဦးအေပၚ ဘယ္ေလာက္ပုံထားပါေစ။ အခ်စ္ၾကမ္းသည့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္....လန့္ေနၿမဲ....ေၾကာက္ေနၿမဲ.....ရွက္ေနၿမဲ။
"ေသာ္.....honey moon ဘယ္သြားခ်င္လဲ"
"ဟင္......အင္းးးးး"
မ်က္လုံးေလး ေထာင့္ကပ္ကာစဥ္းစားခန္းဝင္ေနသည္။
ခ်စ္လိုက္ရတာ သည္းေသာ္ရယ္။
ကဲ.....ေျပာစမ္း.....ကမၻာေျမအဆုံးထိ ကို လိုက္ပို႔ပါ့မယ္....စၾကာဝဠာအထိလား.....ကို လိုက္ပို႔ပါ့မယ္ သည္းေသာ္ရယ္။
"ကို.....သိလား...."
ဝမ္းသာအားရေမးသံ....သူ သိသြားၿပီေပါ့ honey moon ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ေနရာ
"အင္း....အင္း....ေျပာျပပါအုံး...ကိုယ့္အခ်စ္ကဘယ္သြားခ်င္တာလဲ"
"ေသာ္ ေျပာဖူးတယ္ေလ ကိုရယ္....ဦးေလးသန္းတို႔႐ြာေလ.....အရမ္းသာယာတာပါဆို....ေသာ္သြားလည္ခ်င္တယ္ ကို....အဲ့႐ြာေလးကို ေသာ္ခ်စ္တယ္"
"ဒါေပါ့....ေသာ္ေလး ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြားမယ္ေလ....ဒါနဲ႕ သည္းေသာ္က အဲ့႐ြာကိုအရမ္းသေဘာက်တာလား"
"ဟုတ္....ကို...အရမ္းသေဘာက်တယ္....႐ြာေလးက သာယာလို႔"
မ်က္ႏွာေလးကို ဝင္းပလို႔...အသံေလးမ်ား႐ႊင္လို႔...မ်က္လုံးေလးမ်ားအေရာင္တလက္လက္..... တကယ္ႀကီး ေသာ္ သေဘာက်တာပဲကိုး။
"အဲ့....႐ြာမွာ အၿပီးေနခ်င္လား....ေသာ္"
"တကယ္လား....ကို...ေနမယ္.... ေနမယ္ေလ..... ဟင္... ကို႔အလုပ္ကရန္ကုန္မွာပဲဟာ....ကိုေနာ္...မျဖစ္နိုင္တာနဲ႕ လူကိုေနာက္တယ္"
"ကို႔ သည္းေသာ္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ အားလုံးျဖစ္နိုင္တယ္.... ဘာလို႔မျဖစ္နိုင္ရမွာလဲ"
မိုးဦး....ေသာ္ရဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႕ဆြဲကာေျပာသည္။
"ဟို.....ကိုရယ္.....ေသာ္ေျပာတာက ႐ုတ္တရက္ အဲ့႐ြာေလးသတိရလို႔ ေျပာမိတာပါ.....အၿပီးေနဖို႔ေတာ့.... ေသာ့္အတြက္နဲ႕ လုပ္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား...ကို႔က အေရးႀကီးဆုံး"
မိုးဦးေမးဖ်ားကိုလွမ္းနမ္းရင္း...အခြၽဲပိုလိုက္ေသးသည္။
ဒီက မေႂကြဘူးဆိုေတာ့......လုပ္ေနလိုက္ သည္းေသာ္ေလးေရ။
"ေသာ္ရယ္.....ကို႔ကိုယုံပါ....အရမ္း..... အရမ္း....ခ်စ္လို႔....အားလုံးပုံအပ္ေပးခ်င္တယ္....ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
.
.
ကိုကေလ.....ေသာ့္ကို ႐ူးေအာင္လို႔ စကားေတြတတ္ေနတာ။
ေသာ္ စာေမးပြဲရွိလို႔တဲ့....အိမ္အလုပ္သိပ္ကိုမခိုင္းေတာ့။ အားလုံးလိုလို ကိုကပဲ ႐ုံးမသြားခင္မွီေအာင္လုပ္သည္။
အတူေနဖို႔ဆို လုံးဝမေတာင္းဆိုေတာ့။
လက္ထပ္ဖို႔ေတာ့ ခဏ ခဏေျပာေပမဲ့ေပါ့.....
နမ္းလဲ သိပ္မနမ္းေတာ့.....ကိုက နမ္းမိရင္ ေသာ့္ကို ၾကမ္းမိမွာစိုးလို႔ ဆိုလားပဲ။
ေသာ္ကေတာ့.....ကိုေတာင္းဆိုလာခဲ့ရင္.....ဘယ္ အင္အားနဲ႕ ျငင္းရမွာလဲ။
ကို႔ အနမ္းေတြနဲ႕တင္ လူက မူးေမ့ခ်င္တာ အခါခါေလ။
ကို႔အနမ္းေတြ ေသာ္ စြဲလမ္းေနၿပီ။
ကို႔အနမ္းေတြ လြမ္းသည္။ အရမ္းလြမ္းမိသည္။
ေတြးရင္း..... ေသာ့္ကိုငုံ႕ၾကည့္ေနတဲ့ ကို႔လည္ပင္းဆီ ေသာ့္လက္ေလးမ်ား ေရာက္သြားသည္။
"ကို...."
တုန္ရီလွိုက္ေမာေနတဲ့....အသံတိုးဖြဖြ....
"ဟင္....သည္းေသာ္"
"ေသာ္.....ကို႔ကို နမ္းခ်င္တယ္"
မိုးဦး ေခါင္းငုံ႕ေပးလိုက္ေတာ့.....ႏႈတ္ခမ္းဆီကို လာထိတဲ့ လက္ေလးေတြ...မိုးဥြီး ေမးဖ်ားကေနဆြဲေမာ့္ကာ....
လည္ပင္းကို ေသာ္ စုပ္ယူသည္။ နမ္းသည္။ ဖြဖြေလး....နမ္းသည္။စိတ္တိုင္းက်အၾကာႀကီး နမ္းသည္။ မိုးဦးလို ကိုက္ေတာ့မကိုက္ပါ။
ၿပီးမွ မိုးဦး ႏႈတ္ခမ္းဆီ....သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလး ဖိကပ္လာသည္။တကယ္တမ္း နမ္းဖို႔ေတာင္းဆိုတာ ေသာ္ ဆိုေပမဲ့ နမ္းေတာ့ မိုးဦးပါပဲ။
တရွိုက္မက္မက္နမ္းမိသည္။ ညင္သာဖို႔လဲမေမ့။
နမ္းမဝဘူး။ ထပ္ကာ ထပ္ကာ အနမ္းလွိုင္းလုံးႀကီးေပၚမွာ.....
ခ်စ္တယ္...ေသာ္ရယ္.....
ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ သည္းေသာ္ရယ္........
.
.
.
.
.
.
.
ဆက္ရန္.....................