Geldiğimiz yer askerle dolu bir yerdi. Havanın karanlık olması bizi zorlarken etrafa da göz atmayı unutmamıştım. Askerlerin insanlara eziyet eder gibi hir halleri vardı. Kuvvetli bir kadın çığlığı sesi duyduğumda nerden geldiğini analmaya çalıştım.
Bizimkilerle göz göze geldiğimde hepimiz bir yerlere dağılırken ben de çığlık atan kızın yanına adımlamaya başlamıştım.
Hızlı hızlı yürürken arkamda bulunan ejderlerime sesli bir şekilde bağırmayı da ihmal etmemiştim.
" Zarar veren birini görürseniz. Bitirin! "
Ikisi de aynı anda kükreyerek dediklerimi onayladığında iki askerin sıkıştırdığı kızın yanına giderek elimi uzatıp ikisini de duvara çakmıştım. Onlar oldukları yere yığılırken sarı kısa saçlı olan ağlamaktan helak olmuş kızın yanına giderek
" Gel seni evine götüreyim. " dedim.
Yanımda ilerlemeye başladığında ettiği teşekkürleri duymamaya çalışıyordum. Taştan örülü bir eve geldiğimizde yine içeri de askerlerin olduğu belliydi...
" Babaaa.." yanımdaki kızın evin içine doğru haykırarak girmesiyle bende hızla girerek baba dediği adamı bir askerin elinden kurtarmıştım.
Kapının önünde bulunan kızın arkasından gelen askerleri gördüğümde kızı öldüreceklerini anlamıştım. Hızla elime aldığım çakıları askerele fırlattım.
Luna Temsili...
Karşımdaki kız koşarak ilk önce bana sonra da babasına sarıldıktan sonra bulunduğum yerden çıkarak bizimkilerden birini bulmak için hızli adimlarla yürümeye başlamıştım.
Karşıda cesurca savaşan Thomas'ı gördüğümde hızla yanına gidip yardım ederek bir şeyi var mı yok mu diye kontrol ettim.
Ejderlerime baktığımda ortalığı dağıtarak herkesi dizginlemeye çalıştıklarını görmüştüm.
Yanımıza gelen Evan ve Hero'ya bir bakış atarak
" John ve Daniel nerde ? Diye sordum.
Daha karşımdaki adamlar cevap vermeden yanımıza gelen John'larla birlikte konuşmaya başladım.
" Burda da değil. Gidelim hadi..."
Beni onaylayarak yürümeye başlayan adamlarla birlikte bende ejderlerime komut vererek yanımıza gelmelerini beklemiştim.
Yine geçen seferki gibi sıralandığımızda havalanmaya başlayan ejderimle gözlerimi kapatmıştım.
Tek ümidim gideceğimiz bu son yerdi.
▪▪▪
Piter'ın sırtında özgürce uçarken Vanessa'yı aklımdan çıkaramıyordum... Güçlü bir kızsın sen Vanes! Dayan...
Piter temsili :
Nihayet dört saatin sonunda yere iniş yaptığımızda güneş yeni yeni doğmaya başlamıştı. Etrafta hiç insan bulamayacağımız için takıma dönerek
" Sabahın körü! Millet uyanana kadar yemek yiyelim bari... Bu gidişle açlıktan öleceğiz ve kelebeği bulamayacağız. "
Cümlem bittiğinde John'da dahil kimse inkar etmemişti. Kocaman bir ağacın altına oturarak elimizdeki yemekleri dizmeye başlamıştık.
İçimde büyük bir çelişki yaşıyordum... Söylediklerimle yapmak istediklerim bir değildi. Gerekirse beş gün yemek yemez , Vanessa'yı arardım.
Ama ben arardım işte... Benim bünyem açlığa yıllar içinde alışmıştı. Kaldı ki bir erkek yemek yemediğinde daha fazla güçten düşüyordu. Onları da bu şekilde kandırarak mecbur yemek yediriyordum işte...
▪▪▪
Saat öğlen civarına geldiğinde evlerinden çıkan insanlarla birlikte olduğumuz yerde toparlanarak yürümeye başlamıştık. Önüme çıkan ilk esnafı durdurarak konuşmaya başlamıştım.
" Dün buraya yaralı biri geldi mi ? Ya da tuhaf bir şeyle karşılaştınız mı ? "
Soruma olumsuz anlamda kafasını sallayan adam konuşmayı da ihmal etmemişti.
" Ben denk gelmedim kızım... Ama burdaki sevgi mağarasından her şeyi öğrenebilirsiniz. Ben hiç görmedim ama bu bölgeden sorumlu biri varmış orda. Bir bakın derim..."
Karşımdaki adamın söylediklerine kafamı olumlu anlamda sallayarak mağaranın yerini tarif etmesini söylemiştim. Öğrenip öğrenmemem önemli değildi. Yoksa bile gidip kendi kulaklarımla duyacaktım.
John sağımda Evan solumda ben ortada önden ilerlerken diğerleride arkamızdan geliyorlardı.
Uzun bir yolun sonunda geldiğimiz mağranın içine hiç tereddüt etmeden girmiştik. Mağara yemyeşil bir bitki örtüsüyle kaplıydı. Taşların üstündeki çiçekler gözlerimi kamaştırırken büyük ve tertemiz olan göle ilerleyerek etrafa bakınmaya başlamıştım. Kimse yoktu!
" Kimse yok mu! " diye bağıran John yapmak istediğimi yapmıştı.
Bir yerlerden ses gelmezken zihnimde hissettiğim fısıltıyla gözlerimi kapatıp kimin konuştuğunu hissetmeye çalıştım.
'Yanınıza gelmem için bana izin vermelisin'
Kafamın içinde duyuduğum zarif ve narin bir sesle ister istemez yüksek sele bağırmıştım.
" Gel! "
Cümlem bittiğinde su dalgalanmaya başlamış ve yüzeye sapsarı saçlarıyla çok güzel bir deniz kızı çıkmıştı...
" Tahmin ettiğimden de güzelsiniz.... Ben Pera , sizi buraya getiren şey nedir Tanrıçam ? "
Bu sefer dışardan konuşarak herkesin kendisini duymasıni sağladığında dediklerine karşılık herşeyi kısaca anlatmıştım.
" Şimdi de nerde olduğunu bulmaya çalışıyoruz Pera. Bize yardım edebilir misin? "
Nazikçe konuşan kıza nazikce cevap verdiğimde bana biraz daha yaklaşarak konuşmaya başlamıştı.
" Size canımız feda güzeller güzeli Ay tanrıçamız... Lâkin size arkadaşınızı bulacağınız yeri söylemem için benimle bir bağ kurarak suya bedel ödemelisiniz. "
Söylediklerine ben değil Evan her zamanki çatık kaşlarıyla sinirli bir şekilde cevap vermişti.
" Ne bedeli lan bu ? "
" Kan akıtıp kutsal suya girilecek tek bedel bu... "
Pera'nin dedikleriyle elim bacaklarımdaki çakılarıma gitmisti. Sonrasında ise John'un sesi doldurmuştu kulaklarımı.
" Tamam. Ben akıtırım , gerekirse tüm kanımı akıtırım... "
Kardeşim dediğim adamın cümlesini kesen kişi Pera'ydı...
" Üzgünüm , Bunu yalnızca Su varisleri yapabilir. Yani Tanrıçamız Luna bir su elementası olarak bu görevi üstlenebilir. "
Duyduklarımla içim rahatlarken derin bir nefes almıştım. Vanes için her şeyi yapardım.
Hızla elime aldığım çakıyla avucumun içine büyük bir kesik atarak suyun içine girmiş ve kanımı akıtmıştım.
Tertemiz su kana bulanırken benimle birlikte suyun içine giren Pera'yı takip etmeye başlamıştım.
Suyun altında nefes alıyor olabilmem beni saşırtmamıştı nedense... Böyle bir şeyin olmasını bekliyordum.
" Beni bekleyin tanrıçam. Kutsal taşımı alıp gelmeliyim..."
Kendisi suyun kralicesiyken bana tanrıçam demesi garip hissetmemi sağlamıştı.
Aklıma Diana'nın dedikleri gelmişti birden.
~
Sen herkes gibi kontrol etmezsin Luna , sen hükmedersin. Yani sen her şeyin en iyisisin...
~
Bana doğru geri gelen Pera'yı görmemle tüm dikkatimi ona vermiştim.
Deniz Kızı Pera :
" Bilmek istediğiniz şey arkadaşınızın nerde olduğuydu değil mi tanrıçam ? "
Kafamı olumlu anlamda salladığımda bana arkadaşımın ismini sormuştu.
" Vanessa "
Bir süre taşı kalbine yaslayarak gözlerini kapattıktan sonra tekrar gözlerini açarak yüzüme tuhaf tuhaf bakmaya başlamıştı.
" Dünya adında bir gezegende... Merak etmeyin yaşıyor. Söyleyebileceklerim bu kadar tanrıçam."
Pera'nın söylediklerinden sonra şok içinde teşekkür ederek hızlıca karaya çıkmıştım.
Hava elementini kullanarak havalanıp gölden çıktığımda kendimi yine havayla kurutup merakla beni bekleyen John'a dönerek konuşmaya baslamıştım.
" Yaşıyor..."
Ben daha devam edemeden John koca bedeniyle beni kucaklayıp döndürmüştü. Tabi konuşmayı da ihmal etmemişti.
" Kurban olurum sana bee! Kardeşim benim. Nerdeymiş ? "
Nihayetinde ayaklarım yere değdiğinde kaşlarımı çatarak suratına bakmıştım. Ama kızgınlığım uzun sürmemişti. O kadar mutluydu ki kızma bile kızamamıştım.
Hepsi gülen gözlerle benden bir cevap beklediğinde daha fazla beklemeden cevap vermiştim.
" Dünya'da..."
Hepsi kısa bir şok geçirirken konuşmaya devam ettim.
" Unuttunuz mu ? Ben de dünyadan geldim yani yabancılık çekmeyeceğiz. Oraya bir şekilde gidecek ve Vanes'i alıp geleceğiz. "
Cümlem bittiğinde en önde Evan ve John olmak üzere hepsi kollarını bana dolayarak sarılmıştı.
Bu haberin üzerine bende dayanamayıp gülerek kallarımı sarabildiğim kadar hepsine sarmıştım.
" Bunu bir daha tekrarlamayacağım..."
" Herkesi geberteceğim zaten merak etme kimse sana bir daha dokunamayacak! "
Söylediğim sözlere sinirle karışık gülerek cevap veren Evan'a herkes kahkaha atarken bende onlara katılmıştım. Geliyoruz kardeşim. Seni almaya geliyoruz...
Oy atmayı , yorum yapmayı , şu çilekeş tatlı yazarınızı takibe almayı sakın ama sakın unutmayın canlarım...❤
Bu bölümü güzeller güzeli okuyucum
sudeee7654 ' e armağan ediyorum.
Gelecek bölümde görüşmek üzeree🐑