December 29, 2024
Sadly, kailangang magulang ang magpick up. Magkakasama parin kaming trese ngayon dahil delayed ang pagpick up sakanila.
"Girl, happy birthday kahit 11 pm pa lang ngayon"sabi ni Loki kaya agad akong napangiti.
"Oh? Happy Birthday sist!"sabi ni Kenji hanggang sa binati na nga rin nila akong lahat, pati yung katabing selda namin bumati na rin.
"Salamat"
"Wow, double celebration. Christmas at Birthday sa kulungan"Sabi ni Sierra kaya nagtawanan kami.
Agad kaming napatingin sa labasan ng marinig namin ang sunod sunod na tunog ng sasakyan.
"Beh, kinabahan ako"
Nakatingin lang kaming lahat sa labasan hanggang sa nalaglag ang mga panga nila sa nakita. Ako hindi ko maiwasang matakot at kabahan sa nakita.
Bakit kailangang ganito?
Naunang pumasok sina Mama at Papa, kapwa mga blanko ang mukha, nasa likuran nila sina Kuya at Ate na seryoso lang kung maglakad, sa likuran nila ang mga Tiyahin kong Lawyer, Prosecutor, Judge at Doctor, sa likod ang mga anak nilang Doctor, Lawyer, Prosecutor, Engineer at Pilot, in short andito lahat ng angkan ko. Lahat sila nakaformal, ganito lang ang mga suot nila kung may kumalaban sakanila o galit sila at hindi ko akalain na makikita silang lahat na ganito.
"Euphrasia?"
"Loki, hindi ko alam. Natatakot ako"sabi ko sa nanginginig na boses.
"Tangina, Pamilya mo ganito?"gulat na tanong ni Lucius, nanginginig akong napatango.
Maya maya pa may nagdatingan ring mga Attorney kaya agad silang nagtayuan.
"Makakalabas na ako"sabay nilang sabi habang ako nanginginig lang na nakaupo parin habang nakatingin sa Pamilya kong kinakausap ang mga Pulis na pinapangunahan ng mga may alam sa batas. Masyado silang nakakatakot.
Lumapit ang Pulis sa selda namin.
"Laya na kayo"pagbukas niya nang selda agad nila akong nilingon. Lumapit sa akin si Loki.
He cupped my face,"Everything will be alright, if they dispute you open arms kaming dalawa ni Mama saiyo. Don't forget about me...about us, hindi ka namin papabayaan. Ngayon, kailangang humarap ka sa Pamilya mo"he said solemnly. I nodded as my tears fell down.
Pinunasan niya iyon para sa akin at hinalikan ako sa noo bago ako tinulungang makatayo. Nanginginig ang binti ko pero pinilit ko.
Paglabas sa selda, nagpaalam sila sa akin at kaniya kaniyang punta sa kung saan habang ito ako nakayuko lang na naglalakad. Pagangat ko nang tingin sumalubong ang mga tingin nila sa akin.
Can I explain my self?
But, I think it's invalid because the way the stare at me are different than before.
I looked at my brother's, they look at me with disappointment that I never expected, afterwards, they turned their backs on me.
"You're really a failure, Yesenia"my Mother spoken and turned her back too. Hanggang sa tinalikuran ako nang lahat maliban sa Papa ko at ang tatlo kong Tita na palagi akong kinakawawa.
"Alam kong wala kang kasalanan pero walang pinapakinggan yang Nanay mo"sabi ni Tita at nag flip pa ng buhok.
"We got your back right now"sabi nang dalawa at naunang maglakad.
Agad akong humarap kay Papa. Napakagat ako sa ibabang labi para pigilang bumuhos ang mga luha ko.
"You're not talking to me hanggang sa mapunta ang Tita mo sa bahay ngayon ngayon lang, nagaantay ang lahat dahil uuwi ang Kuya mo para bumisita, I texted you the location pero nalaman na lang namin na nasa kulungan ka na dahil napagbintangan ka"napatango tango ako kay Papa. Hindi ko alam ang tamang salita na sasabihin sakanya. Hindi nila naalala na birthday ko ngayon.
"Ano tong mga pula sa katawan mo?"tanong ni Papa. Parang nabuhusan ako nang malamig na tubig dahil sa tanong niya, hindi ko pwedeng sabihin na ginalaw ako dahil baka iba ang mangyari.
"K-kagat n-ng l-l-lamok"kabadong sagot ko. Marahas na napabuntong hininga si Papa.
"Pagrating sa bahay dumeretso ka sa kwarto mo at magayos. Huwag kang humarap sakanila na ganyan, halika na"paglabas namin ni Papa agad akong napayuko dahil ang mga Kapatid ko nakasandal lang sa mga kotse nila.
Pinigilan kong mapahikbi, namimiss ko sila, gusto kong magkwento pero galit sila sa akin. Pagpasok ko sa kotse ni Papa, sumiksik ako sa may pintuan at yumuko na lang.
This will be the time I'm closing my mouth and accept everything they will throw on me.
Nauna kaming nakarating sa bahay kaya agad akong bumaba at tumakbo papunta sa kwarto ko. I showered, halos kuskusin ko ang katawan ko para matanggal lahat ng dumi ko, I brushed my teeth for three times. Halos ubusin ko na rin ang shampoo sa buhok ko. Ginagawa ko ang lahat ng iyon habang umiiyak.
After that, pumunta ako sa walk in closet ko. I wear a shirt then added with a hoodie then a rise pants and a sneakers para Iisang takbo na lang mamaya. Isinilid ko ang wallet ko sa bulsa ko.
Nanginginig akong naglakad sa hagdan. Nakita ko sina Mama at Papa at ang mga Tita ko sa sala.
"Ano? Yan ang pinagmamayabang mong pangarap mong mas mababa pa sa katangkaran mo?"
Wow, double kill.
Nanatili akong nakatayo sa harapan nila, itinalagay ko ang mga kamay kong nanginginig sa likuran ko.
"Euphrasia Yesenia, hindi ka namin binuhay para lang pahiyain mo kami nang ganito!"sigaw niya.
"Tignan mo!"sigaw niya habang may nilahad na telepono. Nanginginig ang mga kamay kong kinuha iyon. Pagtingin ko wala ako sa sariling nanigas sa kinatatayuan ko.
Naibagsak ko ang cellphone ni Mama. May Limang segundong video na kung saan hinahalikan ako ni Jonas sa katawan.
"M-ma, hin----"kasabay ng pagsampal sa akin ni Mama ay siyang pagdugo nang labi ko. Nakita nila.
Hindi niya inalam kung anong meron, she concluded just like that.
"Tangina Euphrasia! Anong ginagawa mo sa buhay mo?! Nagpatikim ka! Masyado kang madumi!"sigaw ni Mama na hindi ko man lang inaasahan.
"Hindi ka naging katulad ng mga Kuya mong matitino! May katayuan! Sumusunod sa akin! Hindi ka magiging katulad ng mga Kuya mong successful! Sa pinapakita mo ngayon! Nanliliit ako sayo! Tinatapakan mo ko sa ginagawa mo Euphrasia! Kilala kaming tao! Pero pinadumi mo ang pangalan namin! Alam mo kung kanino umikot ang Video?! Sa Principium! At sa mga naging kaibigan mo kuno sa laro! Ang dumi mo! Euphrasia!!"sigaw ni Mama. Napaluha ako nang sunod sunod na dumampi ang palad niya sa akin.
"Hindi nagkulang ang lahat! Pinilit kitang umuwi pero pinaglaban mo ang kaputanginahang pangarap yan! Mabuti na lang at nagawan namin ng paraan para hindi kumalat dahil damay lahat ng Kristopher! Jusko Euphrasia! Ikaw na lang ang hindi propesyonal sa Pamilya pero ikaw pa ang nagbigay ng kakayahan! Bakit hindi ka naging katulad kina Kuya mo kahit magkasama kayo?!"
"Puro na lang kayo Kuya! Kuya! Kuya! Hindi ba pwedeng Ate naman! Putangina! Oo ma! Nagmumura ako kaya putangina! Pagod na ako! Pagod na pagod na ako sayo Ma! Oo na! Babae ako at bunso kqya dapat wila ang tingalain ko! Hindi ba pwedeng sarili ko na lang ang tingalain dahil sa pagiging matatag tuwing binabato ako ng mga salita ng mga Kapatod mo! Pwede bang tingalain ko ang saril ko dahil naginh malakas ako kahiy durog durog na ako dahil lahat na lang! Kontrolado niyo! Sa kurso! Sa gawi! Sa kailangan! At sa kung ano pang gusto ko na ayaw niyo! Pagod na ko ma!"buong tapang kong sabi kay Mama. Dumampi nanaman muli ang palad niya sa mukha ko, tumulo na ang dugo mula sa labi at galing sa kilay ko.
Nangigil akong hinawakan ni Mama sa baba hanggang sa dumampi nanaman ang palad niya sa akin.
Bumukas ang pintuan na siyang ikinanginig ko pa lalo.
"Euphrasia"boses ni Kuya Euriel. Gigil na gigil si Mama na dinuro duro ako sa ulo pero natigil lang ng hinila na siya ng mga Kapatid niya.
Paglingon ko sa mga Kapatid ko, wala akong may nakikita maliban sa Galit.
Hawak hawak ni Kuya Euriel ang nerve gear at cellphone ko.
"K-kuya"
"Pinayagan ka namin, hindi namin sinasabing gumawa ka nang kababalaghan"nagpipigil sa Galit na sabi ni Kuya. Mas lalo akong lumuha dahil pati sila hindi ako pakikinggan o paniniwalaan man lang.
"P-pakinggan niyo ko. Hindi ganon yun"pakiusap ko.
"Nakita na namin wala ka nang kailangan pang sabibin"sagot ni Kuya Eiko.
Napatingin si Kuya Eiko sa hawak ni Kuya Euriel. Kinuha niya ang cellphone ko.
Buong lakas niya iyong hinambalos sa sahig. Napahikbi ako habang nakatingin sa cellphone ko, nakita ko pa ang pagtawag sa akin ni Loki bago apakan ni Kuya.
"Kita mo to"itinuro ni Kuya Eiko ang hawak na nerve gear ni Kuya Euriel at ang DSO ko.
"Simula ngayon hindi ka na maglalaro"sabi ni Kuya Euriel. Wala ako sa sariling napasigaw ng hinambalos niya sa sahig ang nerve gear ko.
"K-kuya. Hindi!"nang hindi mabasag pinulot niya at inilaglag ulit, inapakan niya iyon saktong sa harap ko hanggang sa mawasak.
"Anong hindi?! Ni Board exam hindi mo naipasa!"Kuya Euriel's voice thundered. Nanginig ako.
Hindi ako nakapasa.
Napaluhod na ako habang hindi makapaniwalang nakatingin sa nerve gear ko kung saan nagsimula ang lahat. Ang mas kinaiyak ko pa ang pagwasak ni Kuya Euriel ng DSO at ibinato sa harap ko.
Bumuhos ang luha ko habang hindi makapaniwalang napatitig sa nagbigay sa akin ng pangarap at realisasyon kung gaano kaimportante sa mga player ang nerve gear, dito ko rin na realize ang buhay ng player na hindi ko man akalain na ganun pala.
Napahikbi ako,"I-iba ang trato sa ating tatlo, kayo tinatratong mamahaling ginto habang ako tinatratong bato. Pinagsasabihan ng insulto, pinagsasabihan ng kung ano anong hindi maganda habang kayo pinupuri nang pinupuri. G-gusto ko lang naman depensahan ang sarili ko sa mga akusa. Pakiramdam ko wala na akong lugar sa Pamilya na to, sa simula pa lang alam ko na na hindi ako nababagay rito. Kailangan ko bang mamatay para makuha ang mga salitang 'Mahal kita' at 'Proud ako sayo'? Kung alan niyo lang sana ang pinagdaanan ko.....kaso, naging sarado nanaman kayong lahat. Naging sarado nanaman kayo sa akin"
Napahikbi ako at hirap huminga pero pinagpatuloy ko habang nasa akin parin ang mga galit nilang mata.
"Napapagod rin po ako. May buhay rin po ako. May damdamin rin ako. May karapatan rin akong maging malaya sa mga gagawin ko. May karapatan rin akong magpaliwanag. Parang pinanganak niyo lang ako para kontrolin. Kahit kailan iniintindi niyo ang mga sasabihin sainyo nang mga tao kahit na dapat iniintindi niyo muna ang anak niyong napapagod na sa lahat ng batikos. Pero wala, pinili niyong magalit bago ako tanungin kung bakit kami nahantong sa ganun, kung bakit merong video na ganun. Kahit kailan wala akong nararamdamang iba kundi pagod at sakit."
Tumingala ako sa mga Kapatid ko.
"Nang magasawa kayo Kuya nagpasalamat ako kasi makakawala na kayo sa pagkontrol ni Mama pero andun rin ang isip na sana hindi na lang kasi maiiwan ako rito, magisa ako, kawawa nanaman ako. Gusto kong magsumbong pero hindi pwede kasi ayokong guluhin kayo, may bago na kayong buhay kaya ako na lang ang tatayo para sasarili ko."
Tinignan ko ang mga Magulang ko.
"Alam niyo naiingit ako kay Loki. Proud na proud yung Mama niya sakanya kahit nakuha pa lang kami, pati si Tita Proud rin sakin na sana ikaw na lang yon Ma. Naiingit ako sakanya kasi kahit na nakulong siya dahil sa akusa, kinuha siya ni Tita Liya nang may ngiti at tinanong kung maayos lang ba siya.... Ako? Ni isa hindi ako nakatanggap ng 'Ayos ka lang?' ni isa sainyo....ni sainyo Kuya na akala ko saakin kayo kakampi pero hindi pala.....pero ayos lang sige, pagalitan niyo ko, kawawain niyo ko at hindi pakinggan maayos lang ako. MAAYOS NA MAAYOS, yung maayos na parating na sa bingit ng kamatayan dahil sa kapaguran sa lahat ng bagay. Ang gusto ko lang naman maging katulad niyo, successful, pero ni katiting na suporta wala akong may nakuha. Sana naman kinunsidera niyong anak niyo ako na kailan-----"
Hindi ko natapos ang pagsasalita ko nang buong lakas na bumukas ang pintuan namin.
"Euphi!"
Napahagulgol ako nang makita silang Trese. They're all smiling at me.
"Tumayo ka jan!"sigaw ni Loki. Si Langston nakatitig sa akin.
"A-anong ginagawa niyo rito?"tanong ko. Ang tingin ng Pamilya ko nasa kanila.
"Sinusundo ka! May Mini Tournament sa isang araw! Tapos Birthday mo! Tara Celebrate tayo!"pagaaya ni Kenji. Nanginginig man agad akong tumayo.
Napatingin sa akin pabalik ang Pamilya ko.
"Birthday mo?"tanong ni Tita. Umiiyak akong napatango. Napahawak ang mga Tita ko sa mga bibig nila, tinusok tusok pa nila si Mama sa braso pero natigil lang ng sumama ang tingin sakanila ni Mama. Pero kahit ganun, inirapan nila si Mama.
"Salamat sa regalo, natuwa ako"sabi ko sakanila.
I'm about to walk when Kuya Euriel spoke.
"Don't you dare step your foot or magkakalimutan na tayo"
Ngumiti ako at namunas ng mukha. Naghalo ang dugo at luha.
"Kalimutan niyo ko.... Kalimutan niyong may Kapatid kayo at Anak na babae. Kalimutan niyo ako hanggang sa magsisi kayo kung bakit niyo ko ginanito"
Naglakad ako. Hinawakan ako ni Kuya Euriel sa braso at binalik sa harap niya.
"Choose Euphrasia. Magandang Buhay o yang mga tao sa likod"
I smiled at them,"I rather pick them and I rather pick my dream because one day I'll prove to each of everyone that I have risen it's because of me amd myself only. I'll prove to all of you that choosing my dream and my happiness is worth it than choosing to be chained in gloomy"I told them as my tears fall unstoppable.
"No"pagmamatigas ni Kuya Euriel. Umiling ako.
"I'm choosing my dream. Not your dream to me. Not your dream for me to get a job and be successful and be known without a little happiness with me. I'll choose a dream, people and myself where I found my worth and gives me support even when I'm down, where I found a listeners, listeners who's patiently listening to my little voice asking for a self worthy, support and love. Dispute me being a Kristopher? Then Dispute me. But don't forget that, even in my most darkest experience because of everything you have told me, I still love everyone without any hesitant"
Natahimik sina Kuya habang nanatiling nasa pintuan ang trese.
"I'll go now"paalam ko.
"Wag mo kong galitin lalo, Euphrasia"nagbabantang tinig ni Kuya Euriel.
"Huwag kang magagalit kung piliin ko to, simula ngayon magkalimutan na lang tayo tulad ng sinabi mo"
A moment of silent for Dad but when he speak, I know he's on me.
"Let her"
"Dad!? No!"the three of them exclaimed.
"Let her go. Let Euphrasia go"paguulit ni Papa.
"No Dad!"
"Let her do what she wanted. Hindi tayo kinakausap at hindi na malapit sa atin ang Kapatid niyo dahil tayo mismo ang pumipigil sakanya na makalabas sa lahat ng kinokontrol natin sakanya na hindi naman pala dapat. I know she's been telling me she's okay but as a Father, alam ko kung maayos ba ang anak ko o hindi. At hindi maayos ang Kapatid niyo. I'm keeping my silence pero hindi ngayon. Masyado tayong naging masakal na umabot sa puntong kahit totoo niyang nararamdaman tinatago niya kasi nararamdaman niyang hindi magandang sabihin. She's keeping every pain alone and I can't stand seeing her like that anymore"
Napapikit ako at wala sa sariling napakuyom ng marinig ang boses ni Papa.
"Kasi yun yung tama pa!"Kuya Euriel affirmed.
"Kahit kailan ang pagkontrol natin walang may nagawang tama sa Kapatid niyo. Maayos siyang lumaki wala akong problema ron, ang problema lang, ang pagkakasakal niya kaya pakiusap hayaan niyo na"pakiusap ni Papa.
Tumikom ang mga bibig nila. Nagmulat ako.
Tumayo si Papa at agad akong inakbayan
"Maghintay kayo Loki. Kukuhanin lang namin yung gamit"
"Yes Tito"
Dumulong kaming dalawa ni Papa sa kwarto ko. Kinuha niya ang dalawang malaking maleta ko at siya na ang naglagay ng mga gamit ko.
Napaupo ako sa kama.
"Papa"
Napatingin siya sa akin.
"I love you"
Ngumiti siya,"I love you Anak. Be free and achieve the dream. I'm supporting you because I love you and I've been into one"
Pagbaba namin sa sala agad na kinuha ni Loki ang isa sa mga maleta ko.
"Alis na ako Pa"
Tumango si Papa,"Magingat ka. Happy Birthday"
"Thankyou"I breath heavily. Sinulyapan ko sa huling pagkakataon ang Pamilya ko.
Paglapit ko sakanila agad nilang kinuha ang gamit ko. Agad akong inakbayan ni Lachlan.
"We are here for you. Let's achieve everything together"
+++
Nakatitig lang ako ngayon sa kung saan. Dumeretso kaming lahat sa Mountain Valle.
Pinabayaan lang nila ako habang sila nandun lang sa may likuran nagiinuman.
Napaluha na lang ako nang maalala ang lahat.
"Happy 20th Birthday"
Agad akong napalingon sa likod ko. Hindi ko naman makapaniwalang tinignan si Aexl. Gulo gulo pa ang buhok niya halatang galing lang sa kama.
"C-cap"
Tumayo ako.
Akmang maglalakad ako palapit sakanya nang maalala ko ang video.
"Are you okay? I'm sorry if I'm not beside you when you needed someone like you always do for me. I have seen it but it won't change the fact na kinawawa ka nila. Hindi ko tanggap, masakit tignan dahil alam kong hindi mo yun gusto, alam kong kahit kailan hinding hindi ka magpapagalaw dahil alam mo ang tama. Ang lahat ng nakakita non, minessage kami telling us they deleted everything....even they don't know you that deep alam nilang walang babae ang gusto nang ganun"
Napahagulgol ako at agad na tumakbo sakanya. Mahigpit ko siyang niyakap at binaon na lang ang mukha ko sa dibdib niya.
"A-aexl, h-hindi eh. H-hindi ako ganong tao na basta basta na lang magpapagalaw"pagsumbong ko. Mahigpit niya akong niyakap pabalik.
"Alam ko, naniniwala ako sayo. Kilala kita. Pasensya. I'm sorry. I'm sorry"
I keep my silence as I cried harder.
"You have any circumstances don't forget to reach out to me. Hindi kita pababayaan, pupuntahan kita kahit nasaan ka masigurado ko lang na maayos ka"napatango tango ako
"Anong sinabi nila? Sina Chevi? Si Lath? Anong sabi pagkatapos makita?"sunod sunod kong tanong habang nakabaon parin ang mga mukha sa dibdiban niya. Bumagsak na ang mga braso ko pero nanatili siyang nakayakap sa akin.
"They're mad. Si Lath agad na pinagalaw ang galamay niya mula sa Hawaii para itrack kung sino iyon and it turns out na nasa kulungan na pala"
"Nakulong rin ako dahil sa akusa"I told him.
"Are you good back there? Are you safe? Are they treating you right?"
"Maayos lang pero hindi mawala ang takot sa akin. Nagtira nang marka ang ginawa nila"
He wrapped his arms on me even more that made me find my comfort.
"I'm sorry"
"We can't do anything, I don't when will these mark leave me but now I find my comfort..... I find my comfort with you"
"Mmm. I'll never let that comfort blew away"